Կառլայի ընտանիքում բոլորը գիտեն, թե ինչ է նշանակում լինել օտար: Կառլան դա զգացել է փոքր ժամանակ Բրեմեն-Նորդում: Նրա հայրը՝ Ավին, Երուսաղեմի ճեմարանում։ Նրա տատիկը՝ Մարյամը, որպես աշխատանքային միգրանտ Գերմանիայում։ Նրա մեծ տատը՝ Արմինեն, Ստամբուլի փողոցներում։ Բրեմեն-Նորդի բարձրահարկ շենքերի երեխաները հստակ գիտեն, թե որտեղից են իրենց ընտանիքները՝ Թուրքիայից, Ռուսաստանից, Ալբանիայից: Միայն Կառլայի համար ամեն ինչ մի փոքր այլ է։ Նա գիտի, որ իր տատիկը Ստամբուլից Գերմանիա է եկել 1960-ականներին՝ աշխատելու, և որ ընտանիքը հայկական արմատներ ունի, բայց այդ մասին, չգիտես ինչու, տանը չեն խոսում։ Կառլայի տատիկի մահից հետո մի կնոջ անուն է հայտնվում, ում հետքերը Հայաստան են տանում։ Կառլային հաջողվում է հորը համոզել միասին ուղևորվել Հայաստան՝ իրենց պատմական հայրենիք, ու փորձել գտնել Լիլիթին: