What do you think?
Rate this book
Η ωδή που δεν έγραψα και άλλες ιστορίες
Με αυτή τη δεύτερη και συμπληρωμένη έκδοση της Ωδής που δεν έγραψα και άλλες ιστορίες, η Γιώτα Τεμπρίδου επιστρέφει στο (μικρο-)διήγημα και στη συμπυκνωμένη του δυναμική. Είναι αλήθεια πως κανείς ποτέ δεν έγραψε ωδή για ένα αυγό που δεν ήθελε να σπάσει, για τον καφέ που έκοψε, για ένα χαρτάκι που κατάπιε ή που αναζήτησε στα σπλάχνα ενός άντρα, για μια σκληρή λογοτεχνική αναμέτρηση μέσα σε ένα επαρχιακό ζαχαροπλαστείο, αποδεικνύεται όμως τελικά πως κάποια έπρεπε να το κάνει. Η Ωδή που δεν έγραψα και άλλες ιστορίες μπορεί να διαβαστεί σαν μία συλλογή από μικρούς θριάμβους ή συντριβές, και αυτό εναπόκειται στη διάθεση της αναγνώστριας.
114 pages, Paperback
Published May 14, 2024
2 people are currently reading
45 people want to read
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 - 6 of 6 reviews
August 5, 2019
Ω θεοί, επιτέλους βρήκα άλλη μια Κιτσοπουλου 😍
Read
June 19, 2024«στο κάτω κάτω όταν έχεις ένα χαρτάκι στην τσέπη να σου θυμίζει κάτι, πρέπει να υπάρχει και κάποιος να σου θυμίζει πως υπάρχει ένα χαρτάκι στην τσέπη σου»
🪑
[αναθεωρημένη και συμπληρωμένη έκδοση, ακυβέρνητες πολιτείες, μάιος 2024]
🪑
[αναθεωρημένη και συμπληρωμένη έκδοση, ακυβέρνητες πολιτείες, μάιος 2024]
December 23, 2017
Αυτό το κομψό βιβλιαράκι της Γιώτας Τεμπρίδου είναι η πρώτη της εμφάνιση σε αυτόνομη έκδοση στον χώρο της λογοτεχνίας (όχι όμως στον χώρο της γραφής). Χαίρομαι που και εδώ, όπως ήδη στις μελέτες της, τιθασεύει το ασίγαστο πάθος σε δρόμους εκφραστικούς που ελέγχει και οδηγούν τις μικρές πεζές ιστορίες της σε κορυφώσεις ουσιαστικά ποιητικές. Πρόκειται για μικρά κείμενα, από ούτε εξήντα λέξεις έως σχεδόν τέσσερις σελίδες, που ανακατεύουν την ανυποψίαστη καθημερινότητα με το αναπάντεχο (που βρίσκεται στα συμβάντα) και το παράλογο (που βρίσκεται στον τρόπο που ζούμε και σκεφτόμαστε τα συμβάντα –εμείς ή ο αφηγητής της κάθε ιστορίας.
Λίγα πραγματολογικά στοιχεία, η ανάπλαση σημαδιακών εικόνων και η αφήγηση ενδεικτικών πράξεων, συστήνουν κάθε ιστορία: ο Νίκος ο φονιάς, το ζεύγος Μάρτας και Ροσάριο, η Βούλα που θέλησα για γυναίκα μου, το μωρό της γειτονιάς, η κυρ Αντιγόνη που λησμονεί ακόμη και τον γιο της, ο Αντρέας που εύχεται να πεθάνει ο μπαμπάς του, η πόρνη Μαρία, η Άννα η υπάλληλος του επαρχιακού ζαχαροπλαστείου, ο Τάκης και η Τάνια, η αθώα του αίματος Μαρίκα, ο Ηράκλειτος, ο άγνωστος επισκέπτης που μετακινεί πράγματα στο σπίτι (βιβλία κατά προτίμηση), η αντιδραστική Λήδα μιας δυστοπίας. Ο εαυτός μου και το είδωλό του που δεν μπορώ να αγνοώ επ’ άπειρον, οι άνθρωποι αυτοκίνητα, με βενζίνη ή (επιτέλους) χωρίς, ένα σώμα στη Κολομβία (και, επιτέλους, μια «κριτική» στον Ελύτη), το τυχαίο, το αναπάντεχο, το καλό και το κακό, ιδίως το κακό… Και μια ανάμνηση από το δάχτυλο που βουτούσα στο μίγμα για το κέικ που έφτιαχνε στην κουζίνα η μαμά.
Λένε πως όποιος σκοτώσει άνθρωπο δεν ερωτεύεται ποτέ. Μπορεί να λένε βέβαια πως μόνον αυτός που δεν έχει ερωτευτεί ποτέ είναι ικανός να σκοτώσει. Ο Νίκος, και αυτό είναι κάτι που ελάχιστοι γνωρίζουν, διέπραξε μες στα χρόνια μιαν ολόκληρη σειρά από φόνους. Έπνιξε στη θάλασσα τον δωδεκάχρονο εαυτό του, έσπρωξε από το παράθυρο τον δεκαπεντάχρονο, στραγγάλισε τον δεκαοχτάχρονο, πυροβόλησε τον εικοσάχρονο, μαχαίρωσε τον εικοσιπεντάχρονο και προσφάτως δηλητηρίασε τον τριαντάχρονο, με τον οποίο είχε αρχίσει να αποκτά έναν στενότερο δεσμό…. Δεν έκλαψε για κανένα από τα θύματά του…. Τώρα διάγει έναν φαινομενικά ήσυχο βίο.
Σαρκαστικά αλλά όχι κυνικά, περιπαιχτικά και συγκαταβατικά στην ανθρώπινη συνθήκη, με παιχνίδια λέξεων και προτάσεων που η εγκεφαλικότητά τους ενδύεται όσο συναισθηματισμό χρειάζεται για να παραμείνουν λογοτεχνικές ασκήσεις. Τριάντα ένα κείμενα, τριάντα ένα δήγματα ανθρώπων, που ενσταλάζουν τη λογική και το πάθος συνήθως ισόποσα, ώστε η υψηλή ένταση να ισορροπεί και η επίγευση να είναι σκόπιμα γλυκόπικρη.
Σίγουρα η Τεμπρίδου δεν έγραψε ωδή στη χαρά (ή στη λύπη). Ουδεμία επισημότητα, ουδείς και ουδεμία προς εξύμνηση! Όμως υπάρχει ο εἱρμός, στην πρόσληψη από τον αναγνώστη που μπορεί να βρει μια λογική σύνδεση σε όλα αυτά τα παράδοξα, που μπορεί και ψηλαφεί την αντινομία της ανθρώπινης ύπαρξης και του λόγου, και γνωρίζει. Κι αυτό είναι παρήγορο, «αφού είναι να συνεχίσεις να ζεις».
Μικρό δείγμα, μιας νύχτας μόνο, αφού «Κάθε μια νύχτα είναι μόνο μια σελίδα»:
Η σύμβαση
Μια ιστορία που συζητήθηκε πολύ στη Μάλαγα ήταν αυτή δυο γυναικών που περνούσαν ένα και μόνο βράδυ κάθε χρόνου μαζί επί σειρά δεκαοκτώ ετών, μέχρι που η μία έχασε τη ζωή της και η άλλη τη λογική της.
Όταν πέθανε η Μάρτα, της Ροσάριο της πήρε μερικές στιγμές για να τρελαθεί. Κανείς στον περίγυρό της δεν ήταν ενήμερος για τη σχέση τους και τα δύο συμβάντα δεν θα συνδέονταν ποτέ αν το παραλήρημα της Ροσάριο δεν περιστρεφόταν ασταμάτητα γύρω από τη Μάρτα.
Τα λόγια της δεν έβγαζαν εύκολα νόημα. Έλεγε κάτι για μια ηλίθια συμφωνία που βλακωδώς τηρήθηκε για χρόνια με αποτέλεσμα να χαθούν άπειρες ευκαιρίες, μιλούσε για μεμονωμένα βράδια που δεν χωρούσαν ούτε τα απαραίτητα, παρακαλούσε για μια νύχτα ακόμα.
Όταν ενώθηκαν τα κομμάτια του παζλ, λίγοι ήταν αυτοί που κατάλαβαν πως η Μάρτα και η Ροσάριο, που το δίχως άλλο αγαπήθηκαν βαθιά, συμφώνησαν όταν ήταν κορίτσια να περνάν ένα βράδυ κάθε χρόνου μακριά από τα ξένα βλέμματα, κάνοντας έρωτα. Το μυστικό δεν προδόθηκε ποτέ από καμιά και η συμφωνία τηρήθηκε κατά γράμμα μέχρι που έγιναν ολόκληρες γυναίκες.
Όμως σήμερα το βράδυ η Ροσάριο θα κοιμηθεί με το νεκρό σώμα της Μάρτα και, δεδομένου πως φέτος έχουν ήδη περάσει μια νύχτα μαζί, αυτό θα είναι κάτι εντελώς εκτός σύμβασης.
Λίγα πραγματολογικά στοιχεία, η ανάπλαση σημαδιακών εικόνων και η αφήγηση ενδεικτικών πράξεων, συστήνουν κάθε ιστορία: ο Νίκος ο φονιάς, το ζεύγος Μάρτας και Ροσάριο, η Βούλα που θέλησα για γυναίκα μου, το μωρό της γειτονιάς, η κυρ Αντιγόνη που λησμονεί ακόμη και τον γιο της, ο Αντρέας που εύχεται να πεθάνει ο μπαμπάς του, η πόρνη Μαρία, η Άννα η υπάλληλος του επαρχιακού ζαχαροπλαστείου, ο Τάκης και η Τάνια, η αθώα του αίματος Μαρίκα, ο Ηράκλειτος, ο άγνωστος επισκέπτης που μετακινεί πράγματα στο σπίτι (βιβλία κατά προτίμηση), η αντιδραστική Λήδα μιας δυστοπίας. Ο εαυτός μου και το είδωλό του που δεν μπορώ να αγνοώ επ’ άπειρον, οι άνθρωποι αυτοκίνητα, με βενζίνη ή (επιτέλους) χωρίς, ένα σώμα στη Κολομβία (και, επιτέλους, μια «κριτική» στον Ελύτη), το τυχαίο, το αναπάντεχο, το καλό και το κακό, ιδίως το κακό… Και μια ανάμνηση από το δάχτυλο που βουτούσα στο μίγμα για το κέικ που έφτιαχνε στην κουζίνα η μαμά.
Λένε πως όποιος σκοτώσει άνθρωπο δεν ερωτεύεται ποτέ. Μπορεί να λένε βέβαια πως μόνον αυτός που δεν έχει ερωτευτεί ποτέ είναι ικανός να σκοτώσει. Ο Νίκος, και αυτό είναι κάτι που ελάχιστοι γνωρίζουν, διέπραξε μες στα χρόνια μιαν ολόκληρη σειρά από φόνους. Έπνιξε στη θάλασσα τον δωδεκάχρονο εαυτό του, έσπρωξε από το παράθυρο τον δεκαπεντάχρονο, στραγγάλισε τον δεκαοχτάχρονο, πυροβόλησε τον εικοσάχρονο, μαχαίρωσε τον εικοσιπεντάχρονο και προσφάτως δηλητηρίασε τον τριαντάχρονο, με τον οποίο είχε αρχίσει να αποκτά έναν στενότερο δεσμό…. Δεν έκλαψε για κανένα από τα θύματά του…. Τώρα διάγει έναν φαινομενικά ήσυχο βίο.
Σαρκαστικά αλλά όχι κυνικά, περιπαιχτικά και συγκαταβατικά στην ανθρώπινη συνθήκη, με παιχνίδια λέξεων και προτάσεων που η εγκεφαλικότητά τους ενδύεται όσο συναισθηματισμό χρειάζεται για να παραμείνουν λογοτεχνικές ασκήσεις. Τριάντα ένα κείμενα, τριάντα ένα δήγματα ανθρώπων, που ενσταλάζουν τη λογική και το πάθος συνήθως ισόποσα, ώστε η υψηλή ένταση να ισορροπεί και η επίγευση να είναι σκόπιμα γλυκόπικρη.
Σίγουρα η Τεμπρίδου δεν έγραψε ωδή στη χαρά (ή στη λύπη). Ουδεμία επισημότητα, ουδείς και ουδεμία προς εξύμνηση! Όμως υπάρχει ο εἱρμός, στην πρόσληψη από τον αναγνώστη που μπορεί να βρει μια λογική σύνδεση σε όλα αυτά τα παράδοξα, που μπορεί και ψηλαφεί την αντινομία της ανθρώπινης ύπαρξης και του λόγου, και γνωρίζει. Κι αυτό είναι παρήγορο, «αφού είναι να συνεχίσεις να ζεις».
Μικρό δείγμα, μιας νύχτας μόνο, αφού «Κάθε μια νύχτα είναι μόνο μια σελίδα»:
Η σύμβαση
Μια ιστορία που συζητήθηκε πολύ στη Μάλαγα ήταν αυτή δυο γυναικών που περνούσαν ένα και μόνο βράδυ κάθε χρόνου μαζί επί σειρά δεκαοκτώ ετών, μέχρι που η μία έχασε τη ζωή της και η άλλη τη λογική της.
Όταν πέθανε η Μάρτα, της Ροσάριο της πήρε μερικές στιγμές για να τρελαθεί. Κανείς στον περίγυρό της δεν ήταν ενήμερος για τη σχέση τους και τα δύο συμβάντα δεν θα συνδέονταν ποτέ αν το παραλήρημα της Ροσάριο δεν περιστρεφόταν ασταμάτητα γύρω από τη Μάρτα.
Τα λόγια της δεν έβγαζαν εύκολα νόημα. Έλεγε κάτι για μια ηλίθια συμφωνία που βλακωδώς τηρήθηκε για χρόνια με αποτέλεσμα να χαθούν άπειρες ευκαιρίες, μιλούσε για μεμονωμένα βράδια που δεν χωρούσαν ούτε τα απαραίτητα, παρακαλούσε για μια νύχτα ακόμα.
Όταν ενώθηκαν τα κομμάτια του παζλ, λίγοι ήταν αυτοί που κατάλαβαν πως η Μάρτα και η Ροσάριο, που το δίχως άλλο αγαπήθηκαν βαθιά, συμφώνησαν όταν ήταν κορίτσια να περνάν ένα βράδυ κάθε χρόνου μακριά από τα ξένα βλέμματα, κάνοντας έρωτα. Το μυστικό δεν προδόθηκε ποτέ από καμιά και η συμφωνία τηρήθηκε κατά γράμμα μέχρι που έγιναν ολόκληρες γυναίκες.
Όμως σήμερα το βράδυ η Ροσάριο θα κοιμηθεί με το νεκρό σώμα της Μάρτα και, δεδομένου πως φέτος έχουν ήδη περάσει μια νύχτα μαζί, αυτό θα είναι κάτι εντελώς εκτός σύμβασης.
Read
May 22, 2024Κουράστηκε να τη φροντίζουν. Όλα ήταν απείρως καλύτερα όταν τους φρόντιζε όλους αυτή.
September 26, 2017
Αυτή η κομψή και χαριτωμένη συλλογή (μικρο) διηγημάτων ήρθε στα χέρια μου από τα ίδια τα χέρια της συγγραφέως, κάτι που πρώτη φορά στη ζωή μου συμβαίνει. Η πρώτη ανάγνωση πέρασε νεράκι και θα ακολουθήσουν κι άλλες φυσικά γιατί θέλω να ξεψαχνίσω το ηθικό δίδαγμα της καθεμίας (αν και μπορεί και να μην υπάρχει- εγώ θα τα βρω κι ας μην υπάρχουν!) και ίσως να βρω και το κοινό στοιχείο όλων (θα το βρω ακόμα κι αν δεν υπάρχει κι αυτό!) Μου αρέσουν τα διηγήματα όταν είναι ανθρώπινα αλλά με σουρεαλιστικές πινελιές και φυσικά μια μεγάλη δόση χιούμορ. Τρία στοιχεία που υπάρχουν σε αφθονία στην "Ωδή". Ο μόνος λόγος που έβαλα 4 και όχι 5 αστέρια είναι γιατί το πεντάρι το κρατάω για την επόμενη δουλειά της συγγραφέως! ;)
May 19, 2018
Μικροδιηγήματα που δεν τα χορταίνεις. Μια φωνή που ωριμάζει διαρκώς.
Displaying 1 - 6 of 6 reviews