Morphological Structure, Lexical Representation and Lexical Access (Rle Linguistics C: Applied Linguistics): A Special Issue of Language and Cognitive Processes

Special Issues of Language and Cognitive Processes

by Dominiek Sandra (Editor), Marcus Taft (Editor)

The main concern of this work is whether morphemes play a role in the lexical representation and processing of several types of polymorphemic words and, more particularly, at what precise representational and processing level. The book comprises two theoretical contributions and a number of empirical ones. One theoretical paper discusses several possible motivations for a morphologically organised mental lexicon (like the economy of representation view, and the efficiency of processing view), and lays out the weaknesses that are associated with some of these motivations. The other theoretical paper offers an interactive-activation reinterpretation of the findings that were originally reported within the lexical search framework. The empirical papers together cover a relatively broad array of language types and mainly deal with visual word recognition in normals in the context of lexical morphology (derived and compound words). Evidence is reported on the function of stems and affixes as processing units in prefixed and suffixed derivations. The role of semantic transparency in the lexical representation of compounds is studied, as is the effect of orthographic ambiguity on the parsing of novel compounds. The inflection-derivational distinction is approached in the context of Finnish, a highly agglutinative language with much richer morphology than the languages usually studied in psycholinguistic experiments on polymorphemic words. Two other contributions also approach the study object in the context of relatively uncharted domains: one presents data on Chinese, a language which uses a different script-type (logographic) from the languages that are usually studied (alphabetic script), and another one presents data on language production.

256 pages, Kindle Edition

First published December 30, 2013

Reviews

[Ans Schapendonk · Rating 1 out of 5]

IS HET GELUK MET DE DOMMEN?
Op 6 december 2023 prees Marc van Oostendorp op Neerlandistiek.nl de nieuwe schoolmethode TRAJECT van uitgeverij Van In aan, waarin Dominiek Sandra oproept tot het schrappen van dt-regeltjes. Volstrekt nutteloos, want met een spellingscorrector worden dit soort foutjes automatisch verbeterd. Toen Dominiek Sandra in dit in 2007 uitgegeven boek ‘Tussen taal, spelling en onderwijs’ over spelling schreef, had hij nog geen flauw benul van de universele klankhelix wat ook geldt voor een Kees Hengeveld of een Sterre Leufkens. Toch laten we onnozele uitgeverijen als een Belgische Van In of een Nederlandse Coutinho leer- en lesmethodes op de markt brengen als Traject of Handboek Taalkunde. Scholieren en studenten wordt nog altijd een Geschiedenis van het Nederlands voorgeschoteld die berust op valse theorieën. In Traject vindt men in les 11 op bladzijde 141 een fragment over Goropius Becanus met bovenaan de pagina de doelstelling “Je weet hoe een taalkundige een verdwenen oertaal reconstrueert”. Uitgerekend de theorie van Becanus, lijfarts van de familie van keizer Karel V., werd door huidige taalkundigen pas begrepen toen in 2013 op Research Gate de eerste publicaties over de klankhelix verschenen. Die werden snel verwijderd, want dan zou blijken dat taalkundigen sindsdien hebben geslapen! Alhoewel Becanus nog steeds geldt als “de vader der vergelijkende taalwetenschappen”, weigeren taalkundigen dit toe te geven, want men schrijft dat “weinig wetenschappers zijn theorie hoog ingschatten”. Toen Nicoline van der Sijs in haar boek Taal als Mensenwerk op pagina 81 schreef dat Becanus het belang van de consonant W onderstreepte, had ze beter moeten weten! Naast de drie bekende rijtjes uit HET KOFSCHIP (P > F, T > S, K > CH) is wel degelijk de W-klank uiterst relevant. Dat vind je niet in het leerboek van Traject, maar in de digitale wijzers die de auteurs voortdurend kunnen aanpassen misschien wel. Stiekem past men Becanus’ theorie toe, want alleen met diens klankregels kun je de oertaal reconstrueren. Kees Hengeveld noemt in zijn artikel ‘Introduction: Transparency in Functional Discourse Grammar’(2011) ook Sterre Leufkens, wier op plagiaat berust boekje Taal wordt aanbevolen in Traject. Noch Hengeveld noch Leufkens gaven in het artikel blijk van enig inzicht in Becanus’ theorie toen ze zinnetjes als DE MAN KWAM linkten aan THE MAN CAME dat helixte in GOD BECAME MAN. Ze beseften niet dat uitgerekend de consonant W verklaart waarom de W in KWAM via W > V > B helixt in BECAME waarin ook de A > E verandert, omdat klinkers alfabetisch helixen. Het gaat nooit om de semantiek of morfologie, maar uitsluitend om klankverschuiving. Dit artikel van Hengeveld en de promotie (redundantie) van Leufkens kunnen regelrecht de prullenbak in net als alle boeken van Nicoline van der Sijs en van Marc van Oostendorp die allemaal in Traject worden geciteerd en er nog prat op gaan dat ze dit ‘gratis’ doen!
Nu ze Becanus’ theorie wel begrijpen, doen ze echter nog steeds een poging die te verdoezelen! Op de homepage van uitgeverij Van Inn vind je een link naar een Whistleblower, het Finse SANOMA onder leiding van Thomas Forstèn. Wanneer je daar melding doet van plagiaat, is er niemand thuis want dit soort bureautjes zijn financieel gekoppeld aan uitgeverijen zoals Van In net als al die uitgeverijen zoals een AUP (Antwerp University Press) verbonden zijn aan universiteiten, waardoor ze elkaar de hand boven het hoofd houden.
Altijd wanneer Germaanse naast Romaanse talen staan, vindt men God de VADER naast het Duitse VATER en het Engelse FATHER, terwijl het Franse PÈRE moet illustreren dat de Romaanse talen ouder zijn dan de Germaanse, onterecht natuurlijk, want het Nederlandse PAPA kent die p ook. In Traject wijkt men hiervan af door MOEDER naast MUTTER, MOTHER en MÈRE te zetten, terwijl ook hier het MAMA ontbreekt. Dit doen de auteurs omdat ze dan in het bijgeleverde digitale materiaal (wat voor ons nooit te zien is), de samenhang met het MADOG kunnen illustreren, reden waarom men na de introductie van de ridderroman Karel en de Elegast het dierenepos Van de Vos Reynaerde behandelt.
Hoe zit het nu precies?
Becanus’ klankregels werden nooit begrepen noch geloofd, omdat hij volstrekt terecht claimde, dat Vlamingen de oorspronkelijk joodse bevolking vormen. Dit zou de hele visie op geloven als het jodendom, het christendom en en de islam op losse schroeven zetten. Juist nu de oorlog tussen de Palestijnen en Israëliërs woedt, wil men dit soort discussies vermijden. Jacob Grimm schreef dat woorden van achteren afslijten, terwijl Becanus juist beweerde dat woorden van voren afslijten, want via dit (A) DETRACTIO verklaart hij dat uit MADAM > (m)ADAM helixt. Daarom zetten de auteurs van Traject niet het VADER maar het MOEDER in de verschillende vertalingen naast elkaar. Het ging nooit om een vaderlijke God, maar om een Moeder Natuur! Becanus sprak ook over (B) ADJECTIO, want volgens hem slijten woorden niet van achteren af, maar worden ze juist van achteren langer, waardoor uit SLAK > SLANK > SLANG > (s)LANGUAGE helixt, wat verklaart waarom EET EVA EEN APPEL helixt in (H)EET EVA een APPEL(ER), wat HETEN en APPELER aan elkaar koppelt via NAAM > NOMEN > NOEMER wat bewijst dat uit het PLAT (Hebreeuws alias Antwerps, vgl. Zeeuws) het (p)LAT > LATIJN helixt dat verwijst naar LE LAIT en LATTE alias melk, maar beter bekend als ROOM > ROMA, waardoor er voor het Italiaanse Rome nog een Vlaamse stad Room moet hebben bestaan. Inderdaad kennen we Sint Omaars dat nu OMER heet, omdat klanken draaien, wat Becanus bedoelde met (C) METATHESIS. Die draaiing vindt ook plaats tussen lettergrepen, waardoor een MA-DOG alias Moeder / Dochter eeuwen later helixt in DOG-MA, wat bewijst dat niet ‘Willem de Madocke’ schreef, maar dat de Madogs de ‘Willem’ schreven alias ‘Guillaume’ dat letterlijk te vertalen is met GUIDE van de (r)OOM > OMA’s > OMAARS. We weten dat een dubbele L als een J wordt gesproken (vgl. detail), maar na GOEDE > GOEIE weten we ook dat na D > J helixt, dus GUIDE dat GIDS betekent alias WIJZE alias WIJSENTIJT waarin het matriarchaat heerste nog voor het jodenDOM en het christenDOM.
Van de Vos Reijnaerde is geschreven door vrouwen en is dus een persiflage op al die ridderromans waarin koningen en ridders denken de dienst uit te maken, terwijl het juist de HOOFSE – lees de intelligente – DAMES (vgl. Notre-DAMOS) feitelijk de regelgevers waren. De belangrijkste klankregel die taalkundigen na Becanus nooit begrepen, alhoewel Becanus die wel degelijk noemde, is de (D) PERMUTATIO die naar (1) herhaling (papa, mama, koppiekoppie) verwijst, waardoor in Traject woordjes als ‘tomtom’ worden behandeld. Maar (D) PERMUTATIO verwijst ook naar (2) lees van achteren naar voren (devil / lived), waardoor ook inzichtelijk wordt dat een ‘duivel’ (vgl. voodoo / ‘dove’wat in het Duits ‘stommeling’ betekent) namens LUCIFER naar een vrouw verwijst die met CIJFERS werkt, waardoor het om de MA-the-MA-tiek gaat: de kunst der mama’s die als eersten leerden tellen omdat ze hun telgen moesten voeden. Het ging bij het jodenDOM van het patriarchaat om een BIJGELOOF, want ten tijde van het voorjoodse matriarchaat ging het om een WAAR GELOOF in de NATUUR waaruit de natuurwetenschappen zijn voortgekomen! Men sprak niet van de TALMOED, maar nog van de GETALMAT die helixt in MIJTER: een dubbele vijfster die een TIENKANT vormt, waarin het TAN /NAT helixt in NEDERLAND, want deze naam wordt juist NIET verklaard in Traject! Het DIET dat helixt in THEOD verwijst niet alleen naar God, maar ook naar VOLK en dus naar VOLKSTAAL en dus naar STAAL alias IJZER (> ISRAËL), omdat de klankhelix werd ontdekt in de IJZERHOEK in Vlaanderen en Pas de Calais waar ruimschoots vóór het Frans het Vlaams werd gesproken waaruit het Frans is gehelixt net als het Duits, het Engels, het Brabants en het Hollands, maar ook ALLE andere talen in de rest van de wereld, want Becanus had gelijk: Vlaams is de oudste nog gesproken taal ter wereld! De ‘vroede’ alias wijze vrouwen uit deze Wijsentijt (Simon Stevin) alias de vroedvrouwen (dat helixt uit ‘wroeten’ in de grond: pootvrouwen) heten in het Frans LES FEMMES SAGE wier naam helixt in MESSAGE, omdat hun boodschap slechts EEN regel kende: die van de NAASTENLIEFDE. Maar het POOT helixt in IEMAND EEN POOTJE LAPPEN dat helixt in IEMAND IN HET (p)OOTJE nemen, waardoor de auteurs van Traject aandacht besteden aan dit soort gezegdes. Maar deze vroedvrouwen ontdekten nog een regelmatigheid in de klankverschuiving … op de duur komt de waarheid aan het licht .. of met andere woorden: AL IS DE LEUGEN NOG ZO SNEL, DE WAARHEID ACHTERHAALT HEM WEL. Dus, ouders van al die kinderen die met deze methodes waaraan een Dominiek Sandra heeft meegewerkt: Veel plezier met de theorietjes van taalkundigen die onze kinderen met nog meer onnozele regels van het VARKEN > het VÈRREKE > de VERRÈKKENIS in helpen!