What do you think?
Rate this book
Verslaving
Jesmee heeft bovennatuurlijke krachten, die recht tegenover elkaar staan. Ze gebruikt deze krachten dagelijks, maar niet zonder daarvoor een prijs te betalen. Toch kan ze er geen afscheid van nemen.
Al snel wordt ze meegesleurd in een voor haar onbekende, mythische wereld waarin ze continu op de grens staat tussen Goed en Kwaad. Beide partijen vechten om haar bovennatuurlijke krachten.
Jesmee raakt verstrikt in de hele situatie. Voor wie zal ze zich gaan inzetten? Wat moet ze doen? Met wie moet ze omgaan en wat is het beste voor haar eigen veiligheid en gezondheid?
Ondanks haar verwarring wordt al snel duidelijk dat Jesmee sterker en wellicht gevaarlijker is dan iedereen ooit had verwacht.
Jesmee heeft namelijk niet zomaar een gave… Voor haar is het een verslaving!
Al snel wordt ze meegesleurd in een voor haar onbekende, mythische wereld waarin ze continu op de grens staat tussen Goed en Kwaad. Beide partijen vechten om haar bovennatuurlijke krachten.
Jesmee raakt verstrikt in de hele situatie. Voor wie zal ze zich gaan inzetten? Wat moet ze doen? Met wie moet ze omgaan en wat is het beste voor haar eigen veiligheid en gezondheid?
Ondanks haar verwarring wordt al snel duidelijk dat Jesmee sterker en wellicht gevaarlijker is dan iedereen ooit had verwacht.
Jesmee heeft namelijk niet zomaar een gave… Voor haar is het een verslaving!
384 pages, Paperback
First published August 1, 2014
32 people want to read
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 - 6 of 6 reviews
November 21, 2014
Hoe ik Verslaving blurb-gewijs kort zou omschrijven? Een Nederlandse Mara Dyer op z’n Lauren Kate’s! Als je fan bent van de Fallen Saga en/of het de Mara Dyer-reeks, hoort dit boek zeker thuis in je boekenkast.
Mijn eigen boekenkast is met Verslaving dus weer een leuk YA-boek van eigen bodem (Nederland is ook een beetje eigen bodem hé) rijker. Online kende ik Patricia natuurlijk al via o.a. Nine Sisters en Twitter, maar ik wou haar nu toch ook echt eens leren kennen als auteur en was dan ook superbenieuwd naar haar verhaal en schrijfstijl. Toch vind ik het altijd gevaarlijk om iets te lezen van iemand die je kent … Wat als ik het een rotboek vind, ga ik dat dan wel durven zeggen? Gelukkig is dat geen probleem geworden: ik kan in eer en geweten vier sterretjes uitdelen. OEF!
Misschien moet ik wel al meteen even nuanceren dat ik het hierboven een YA-boek noemde: voor mij is dit immers 100% New Adult! Dit vanwege de leeftijd van de personages (ze zitten op college, niet high school) en het feit dat seks echt wel een hoofdonderwerp is in Verslaving. Hoewel de sexual content niet echt expliciet beschreven wordt – je moet zéker geen schrik hebben voor 50 Shades-taferelen – vond ik het voor YA toch een tikkeltje te gewaagd op dit gebied. Verandert natuurlijk niets aan het feit dat Verslaving van Patricia Bonilla gewoon keihard een aanrader is, YA of NA!
We weten natuurlijk dat Verslaving over een bovennatuurlijke verslaving gaat, maar wat voor verslaving blijft in het begin van het verhaal nog vrij vaag en mysterieus. Net omdat je in die eerste hoofdstukken niet helemaal door hebt wat er aan de hand is, word je snel in het verhaal gezogen. Aanvankelijk denk je bijvoorbeeld ook dat het zich allemaal afspeelt in onze wereld, maar dan verrast Patricia ons met Heksenjagers en blijkt dat alle gewone mensen ook weet hebben van het bovennatuurlijke. Dat kom je niet zo vaak op deze manier tegen in YA, vond ik! Best uniek, die hele setting. Enkel jammer dat het zich afspeelt in Amerika en niet hier bij ons.
verslavingHoofdpersonage Jesmee kwam me aanvankelijk over als een vrij volwassene en nuchtere meid. Maar ik wist natuurlijk dat ze haar onevenwichtige, ‘crazy’ kantje nog moest tonen! Dit zorgde ervoor dat ik echt doorheen Verslaving vloog aan een rottempo. Ik moest gewoon weten hoe de vork in de steel zat! Toch kwam het boek voor mij pas echt stevig op gang rond pagina 150. Want hoe meer tipjes van de vele sluiers worden opgelicht, hoe sneller je wilt verderlezen in de hoop dat je uiteindelijk het hele plaatje krijgt.
Maar … Je zal best wel wat geduld moeten hebben om dat totaalplaatje te zien! Patricia houdt een groot aantal plotwendingen in haar broekzak verstopt en haalt ze pas uit wanneer zij daar zin in heeft. Dit vertaalt zich ook naar het hoofdpersonage: Jesmee laat niet in haar kaarten kijken en dat is voor een hoofdpersonage toch vrij ongewoon. Het leest daarom bij momenten een beetje als een dagboek van een shizofreen: wat weet Jesmee nu wel en niet over haar eigen duelerende krachten en haar plek in de bovennatuurlijke wereld?
Patricia is naar mijn gevoel ook niet het soort van schrijfster die emotionele omwegen maakt en lang stil blijft staan bij overpeinzingen. Ze weet waar ze met d’r verhaal naartoe wilt en stevent er als een sneltrein op af. Je spendeert dus niet veel tijd ‘in’ het hoofd van de vertellers, maar maakt alles eerder van op een afstandje mee. Ik heb vaak moeite met verhalen die in derde persoon geschreven zijn, maar hier viel het me heel goed best mee. Je kan echt niet niet opgeslokt worden door all the family drama ;-)
Maar oké, het is niet omdat we Patricia een hele toffe meid vinden dat we geen puntjes van opbouwende kritiek hebben hé. Hier en daar had Zilverbron er o.a. wel ietsje meer eindredactie op kunnen doen. Zo keek iemand bijvoorbeeld over zijn ‘bil’ uit in plaats van zijn ‘bril’ :D Grappig wel! Maar soit, op zich heb ik daar niet zo’n probleem mee. Shit Typo’s happen.
Wat ik dan weer wel ècht vervelend vond was dat er soms met ‘het’ verwezen werd naar een voorwerp dat ‘de’ als lidwoord had. Bijvoorbeeld iets à la: “Ze trok de stoel uit zodat het niet meer in de weg stond.” Hmm. Naar mijn gevoel moet dat dan ‘hij’ of ‘die’ zijn, maar ik weet niet of ik het nu gewoon zelf taalkundig verkeerd heb of dat het misschien iets typisch Hollands is of zo? Ik had het alleszins nog nooit op deze manier ergens gelezen.
Nog iets waar ik persoonlijk een beetje over struikelde was het religieuze aspect. Ik ben niet zo voor al die God-blabla (no offense), maar goed, in de strijd van Goed versus Kwaad is het natuurlijk wel toepasselijk dus ik snap de keuze wel. Ik maak weer de vergelijking met Fallen, want daar is het zo’n beetje op dezelfde manier aangepakt denk ik. Oh ja, en dat Jesmee de achternaam van haar zogenaamde BFF niet kende kwam naar mijn gevoel ook wel erg gek over! Maar dit zijn natuurlijk kleinigheidjes.
Oké, wauw, alweer anderhalf A4 volgeschreven over Verslaving! Tijd om af te ronden: Verslaving is zeker geen dertien-in-een-dozijnverhaal. Het bevat tegelijkertijd hele originele elementen die je totaal niet zal zien afkomen en typische YA-elementen zoals, jawel, een love triangle. Liam ga je soms echt (naar mijn mening wel terecht) een dikke klootzak vinden, maar uiteindelijk komt er dan toch vanalles aan het licht waardoor je begrijpt wat Jesmee in hem ziet en waarom ze eigenlijk toch soort van perfect voor elkaar zijn. Toch denk ik dat ik eerder Team Nathan ben! Al is mijn lievelingspersonage verrassend genoeg geen supernatural bink, maar wel … (schoon)zus Shivah! Die had je niet zien aankomen, hé ;-)
Hoe dan ook, als je fan bent van o.a. Mara Dyer en Fallen moet je Verslaving zeker een keertje lezen. Ik weet dat Patricia momenteel bezig is met Overdosis (deel 2) dus je zal niet al te lang op je honger moeten blijven zitten. Want sowieso willen we MEER van Jesmee, Liam, Nathan en de rest van de familie!
Mijn eigen boekenkast is met Verslaving dus weer een leuk YA-boek van eigen bodem (Nederland is ook een beetje eigen bodem hé) rijker. Online kende ik Patricia natuurlijk al via o.a. Nine Sisters en Twitter, maar ik wou haar nu toch ook echt eens leren kennen als auteur en was dan ook superbenieuwd naar haar verhaal en schrijfstijl. Toch vind ik het altijd gevaarlijk om iets te lezen van iemand die je kent … Wat als ik het een rotboek vind, ga ik dat dan wel durven zeggen? Gelukkig is dat geen probleem geworden: ik kan in eer en geweten vier sterretjes uitdelen. OEF!
Misschien moet ik wel al meteen even nuanceren dat ik het hierboven een YA-boek noemde: voor mij is dit immers 100% New Adult! Dit vanwege de leeftijd van de personages (ze zitten op college, niet high school) en het feit dat seks echt wel een hoofdonderwerp is in Verslaving. Hoewel de sexual content niet echt expliciet beschreven wordt – je moet zéker geen schrik hebben voor 50 Shades-taferelen – vond ik het voor YA toch een tikkeltje te gewaagd op dit gebied. Verandert natuurlijk niets aan het feit dat Verslaving van Patricia Bonilla gewoon keihard een aanrader is, YA of NA!
We weten natuurlijk dat Verslaving over een bovennatuurlijke verslaving gaat, maar wat voor verslaving blijft in het begin van het verhaal nog vrij vaag en mysterieus. Net omdat je in die eerste hoofdstukken niet helemaal door hebt wat er aan de hand is, word je snel in het verhaal gezogen. Aanvankelijk denk je bijvoorbeeld ook dat het zich allemaal afspeelt in onze wereld, maar dan verrast Patricia ons met Heksenjagers en blijkt dat alle gewone mensen ook weet hebben van het bovennatuurlijke. Dat kom je niet zo vaak op deze manier tegen in YA, vond ik! Best uniek, die hele setting. Enkel jammer dat het zich afspeelt in Amerika en niet hier bij ons.
verslavingHoofdpersonage Jesmee kwam me aanvankelijk over als een vrij volwassene en nuchtere meid. Maar ik wist natuurlijk dat ze haar onevenwichtige, ‘crazy’ kantje nog moest tonen! Dit zorgde ervoor dat ik echt doorheen Verslaving vloog aan een rottempo. Ik moest gewoon weten hoe de vork in de steel zat! Toch kwam het boek voor mij pas echt stevig op gang rond pagina 150. Want hoe meer tipjes van de vele sluiers worden opgelicht, hoe sneller je wilt verderlezen in de hoop dat je uiteindelijk het hele plaatje krijgt.
Maar … Je zal best wel wat geduld moeten hebben om dat totaalplaatje te zien! Patricia houdt een groot aantal plotwendingen in haar broekzak verstopt en haalt ze pas uit wanneer zij daar zin in heeft. Dit vertaalt zich ook naar het hoofdpersonage: Jesmee laat niet in haar kaarten kijken en dat is voor een hoofdpersonage toch vrij ongewoon. Het leest daarom bij momenten een beetje als een dagboek van een shizofreen: wat weet Jesmee nu wel en niet over haar eigen duelerende krachten en haar plek in de bovennatuurlijke wereld?
Patricia is naar mijn gevoel ook niet het soort van schrijfster die emotionele omwegen maakt en lang stil blijft staan bij overpeinzingen. Ze weet waar ze met d’r verhaal naartoe wilt en stevent er als een sneltrein op af. Je spendeert dus niet veel tijd ‘in’ het hoofd van de vertellers, maar maakt alles eerder van op een afstandje mee. Ik heb vaak moeite met verhalen die in derde persoon geschreven zijn, maar hier viel het me heel goed best mee. Je kan echt niet niet opgeslokt worden door all the family drama ;-)
Maar oké, het is niet omdat we Patricia een hele toffe meid vinden dat we geen puntjes van opbouwende kritiek hebben hé. Hier en daar had Zilverbron er o.a. wel ietsje meer eindredactie op kunnen doen. Zo keek iemand bijvoorbeeld over zijn ‘bil’ uit in plaats van zijn ‘bril’ :D Grappig wel! Maar soit, op zich heb ik daar niet zo’n probleem mee. Shit Typo’s happen.
Wat ik dan weer wel ècht vervelend vond was dat er soms met ‘het’ verwezen werd naar een voorwerp dat ‘de’ als lidwoord had. Bijvoorbeeld iets à la: “Ze trok de stoel uit zodat het niet meer in de weg stond.” Hmm. Naar mijn gevoel moet dat dan ‘hij’ of ‘die’ zijn, maar ik weet niet of ik het nu gewoon zelf taalkundig verkeerd heb of dat het misschien iets typisch Hollands is of zo? Ik had het alleszins nog nooit op deze manier ergens gelezen.
Nog iets waar ik persoonlijk een beetje over struikelde was het religieuze aspect. Ik ben niet zo voor al die God-blabla (no offense), maar goed, in de strijd van Goed versus Kwaad is het natuurlijk wel toepasselijk dus ik snap de keuze wel. Ik maak weer de vergelijking met Fallen, want daar is het zo’n beetje op dezelfde manier aangepakt denk ik. Oh ja, en dat Jesmee de achternaam van haar zogenaamde BFF niet kende kwam naar mijn gevoel ook wel erg gek over! Maar dit zijn natuurlijk kleinigheidjes.
Oké, wauw, alweer anderhalf A4 volgeschreven over Verslaving! Tijd om af te ronden: Verslaving is zeker geen dertien-in-een-dozijnverhaal. Het bevat tegelijkertijd hele originele elementen die je totaal niet zal zien afkomen en typische YA-elementen zoals, jawel, een love triangle. Liam ga je soms echt (naar mijn mening wel terecht) een dikke klootzak vinden, maar uiteindelijk komt er dan toch vanalles aan het licht waardoor je begrijpt wat Jesmee in hem ziet en waarom ze eigenlijk toch soort van perfect voor elkaar zijn. Toch denk ik dat ik eerder Team Nathan ben! Al is mijn lievelingspersonage verrassend genoeg geen supernatural bink, maar wel … (schoon)zus Shivah! Die had je niet zien aankomen, hé ;-)
Hoe dan ook, als je fan bent van o.a. Mara Dyer en Fallen moet je Verslaving zeker een keertje lezen. Ik weet dat Patricia momenteel bezig is met Overdosis (deel 2) dus je zal niet al te lang op je honger moeten blijven zitten. Want sowieso willen we MEER van Jesmee, Liam, Nathan en de rest van de familie!
September 11, 2014
Vanwege mijn werk kom ik veel te weinig aan lezen toe, wat ik verschrikkelijk jammer vind. Toen ik onlangs twee hele weken vrij had en op vakantie ging, zag ik mijn kans schoon en selecteerde die paar boeken van een inmiddels gigantische stapel, die ik het allerliefst wilde lezen. Ik was heel benieuwd naar Verslaving van Patricia Bonilla, vooral nadat ik de Boektrailer had gezien! http://www.youtube.com/watch?v=Ch1Jt1...
Dus ik heb me onder een palmboom geïnstalleerd en meteen vanaf de proloog was ik hooked, omdat… goh, wat heb ik soms een hekel aan dat ‘geen spoilers!-gedoe’…. omdat een verhaal zelden zo mysterieus en sterk begint. Een heftige scène, waarvan je weet dat hij belangrijk is voor het verdere verloop van het boek, waarbij je de auteur als het ware grijnzend tegen je hoort zeggen: ‘Aaah, heb ik je nieuwsgierig gemaakt? Nou, dit is nog niks, hier gaan we, riemen vast!’
Verslaving bevat verschillende elementen waardoor ik het boek amper kon neerleggen.
1 Aantrekkelijke personages. Voor mij is dit de allerbelangrijkste voorwaarde voor een goed boek; als ik niets met de personages heb, kan het verhaal nog zo goed zijn, maar is het sowieso een verloren zaak. Hier werd ik op mijn wenken bediend. We hebben een jong meisje dat moet kiezen hoe ze haar bovennatuurlijke krachten zal inzetten. Het ene moment is het gemakkelijker om haar aardig te vinden dan het andere moment, maar in deze is dat volkomen begrijpelijk. Ik bedoel, als ik beschikte over verschillende gaven die lijnrecht tegenover elkaar stonden, me uitputten, mijn hele wezen overspoelden en me constant op de proef stelden, zou ik ook niet altijd even leuk zijn…
We hebben onze macho bad boy (hoeraaaa!), we hebben de good guy, we hebben een stel interessante figuren eromheen… en het knappe is dat de personages zich het ene moment van hun beste kant laten zien en zich het volgende moment als eikels gedragen, en het gééft niet. Het maakt het verhaal des te realistischer, omdat dit in het echte leven meestal ook het geval is.
2. De sfeer in dit boek is duister, beklemmend bijna, en de plotwendingen zijn erg knap bedacht. Patricia Bonilla heeft een beeldende manier van schrijven (en een beetje een sick mind en dat bedoel ik als compliment) waardoor de lezer zich ook echt op de plekken waant waar de personages zich bevinden. Wanneer er dan weer iets heftigs gebeurde, zat ik er helemaal in; ik heb hardop gevloekt. Samen met de hoofdpersonen steven je in volle vaart op een megacliffhanger af en ondertussen gebeurt er genoeg wat je net even niet zag aankomen…
Toen ik het boek uit had, was ik bijna kwaad en wilde ik tegen Patricia Bonilla zeggen: ‘Ja, maar dit kan je niet maken, en ik dan? Hoe lang moet ik wachten?’
3 De kijk op de wereld zoals die in Verslaving wordt gegeven, (God versus Satan, hemel en hel, goed en kwaad) samen met alle daarbij behorende wezens (incubi, succubi, engelen, vampiers en gidsen) boeide me mateloos. Op een verrassend nuchtere en daardoor aanvaardbare manier krijgt de lezer brokjes informatie omtrent het mystieke toegeworpen. Net als de hoofdpersoon ga je als vanzelf nadenken: goh, interessante theorie, vind ik dit logisch en wat zou ik doen in deze situatie? (Een beetje zoals bij The Walking Dead: ik geloof niet in zombies en toch heb ik bij die serie de hele tijd zoiets van: ‘ja, maar ik zou nu dus…’)
Kort gezegd is Verslaving een boek waarin mensen zoals jij en ik toevallig bepaalde gaven hebben en moeten bepalen wat ze ermee doen, terwijl het leven hen constant op de proef stelt. Niets is wat het lijkt, de spanning loopt hoog op en ondertussen vliegen de vonken over en weer omdat de liefde ook nog om de hoek komt kijken.
Dat laatste is een verfrissende bijkomstigheid in dit sinistere verhaal, met genoeg herkenbare scènes (dan zit je als tiener lekker met je vriendje te zoenen en dan is er altijd die ene irritante persoon die moet roepen: hé, Kleffie en Beffie!)
Als ik een minpunt moet noemen, dan zou ik zeggen: had de hele setting naar Nederland verplaatst, want die Amerikanen krijgen al all the fun, als je kijkt naar het aantal vampiers, heksen, engelen en aliens dat daar zijn opwachting maakt.
Nederland heeft in Patricia Bonilla een zeldzaam goede YA-auteur; helaas (nog) een van de weinigen. Nu maar hopen dat ze die lugubere radartjes alweer laat werken om een volgend deel te schrijven. Ik ben in ieder geval nog niet van plan om af te kicken.
February 19, 2015
Wauw, wat een boek. Het is super origineel en het eind is medogenloos (het zou verboden moeten zijn)! Helaas zat er wel een iets groter minpuntje aan dit boek. Daarover binnenkort meer op www.bookbabbles.nl
January 28, 2015
Mijn recensie kan je lezen op:
http://nerdygeekyfanboy.com/recensie/...
http://nerdygeekyfanboy.com/recensie/...
September 27, 2022
Was even inkomen maar uiteindelijk binnen 1 dag uitgelezen!
March 23, 2016
Dit boek begint met een gebeurtenis die een speciale betekenis heeft en door het hele boek komen er steeds kleine stukjes informatie bij over het belang van wat er aan het begin gebeurde. Jesmee is de hoofdpersoon en zij heeft bovennatuurlijke krachten. Maar zijn dat nou de krachten van haarzelf of heeft ze die gekregen door wat er met haar gebeurde. En als ze kan kiezen wat zal dan haar keuze zijn? Ze heeft te maken met haar oom en tante en met een familie die ze leert kennen die nogal bijzonder is. Ze raakt verslaafd aan de gevoelens die worden opgeroepen door het gebruik van haar krachten. Ondanks dat ik het een goed verhaal vond, heb ik als lezer mijn vraagtekens gezet bij sommige gegevens die mij konden overtuigen. Ik geef daarom drie sterren. Het is zeker als dark fantasy een leuk boek voor Young Adults omdat er ook veel scenes in voorkomen over liefde tussen jonge mensen en de twijfels en jaloezie die in dit soort verhalen een rol meespelen.
Displaying 1 - 6 of 6 reviews