Τα πράγματα που ζουν απ' το χαμό

by Μάρω Βαμβουνάκη

Υπάρχει η Συνάντηση. Κι αυτοί οι δύο, εξ αρχής, πέρασαν θαρρετά και με θέληση μαζί στη σπηλιά που άμα μπεις δεν μπορείς πια να κάνεις πίσω. Κάτι σαν ζώνη του λυκόφωτος, σαν εμπειρία θανάτου, σε "νύχτα ασέληνο" αμαρτίας που αλέθει και εξαγιάζει. Από εκεί και πέρα, όλα τα απέξω, δεν θα είναι ποτέ πια όπως πριν. Και να χωρίσουν, και να χαθούν, η μεταμόρφωση δεν θα χαθεί.
Και έτσι αποφασιστικά, επειδή το θέλεις κι επειδή σου χαρίζεται, αρχίζεις να ερωτεύεσαι ανακαλύπτοντας την μοναδικότητα του άλλου. Εκείνο που θα τον κάνει αναντικατάστατο. Καμιά αναπλήρωση μετά, καμιά απώθηση, κανείς αμυντικός μηχανισμός δεν θα σε παρηγορήσει. Κι ας παριστάνεις ότι τον ξεπέρασες, ιδίως τότε.

Unknown Binding

About the author

Η Μάρω Βαμβουνάκη (English: Maro Vamvounaki) γεννήθηκε στα Χανιά όπου έζησε τα παιδικά της χρόνια. Από εννέα χρονών ήρθε με την οικογένειά της στην Αθήνα. Σπούδασε νομικά και ψυχολογία. Από το 1972 και για έντεκα χρόνια έζησε στη Ρόδο, όπου εργάστηκε ως συμβολαιογράφος. Σήμερα ζει στην Αθήνα.

Reviews

[Zoe · Rating 5 out of 5]

Εξαιρετικό βιβλίο, ίσως το καλύτερο της Βαμβουνάκη. Δύσκολο και επώδυνο, αλλά αριστουργηματικό. Ό,τι πιο αληθινό μπορεί να διαβάσει κανείς για τον ''παράνομο'' έρωτα και τον πόνο που κρύβει μέσα της κάθε τέτοια σχέση, καταδικασμένη εν τη γενέσει της σε θάνατο αλλά και πάντα ζωντανή.

[Giorgos · Rating 5 out of 5]

- Δεν είμαι πια η ψυχή σου, όπως μου έλεγες;
- Έγινες η Εγώ.
- Της αρέσει αυτό.
- Πρώτα η Εκείνη. Μετά πεταλούδα, η ψυχή σου. Τώρα η Εγώ! ... Κατόπιν τι θα γίνουμε; Έχουμε παρακάτω;
- Έχουμε.
- Που;
- Εκεί που θέλει ο θεός μετά.
- Εμείς δηλαδή δεν έχουμε δική μας θέληση;
- Όχι πια.

[Xenia · Rating 4 out of 5]

καλό αν και κουράζει η πολύ αναλυτική ανάλυση. μπλα μπλα μπλα

[Searchingthemeaningoflife Greece · Rating 5 out of 5]

[...]Υπάρχουν μάτια όμως που από το πουθενά εμφανίζονται μια στιγμή μπρος μας, βυθίζονται στα δικά μας μάτια και αξιώνουν: "Εδώ θα μείνεις" ή "Σε περίμενα". Συνήθως τέτοιες ακριβές διασταυρώσεις δεν  περιέχουν διλήμματα. Θα μπορούσε να πει κανείς πως ούτε ενοχές περιέχουν. Προσπαθούν να αισθανθούν ενοχές, γιατί έτσι πρέπει, έτσι είναι το σωστό, το λογικό, όμως στην ουσία, όχι.[...]

[Demonica · Rating 3 out of 5]

Ήταν μια ωραία θλιβερή ιστορία