Op het Italiaanse eiland Lipari aan de Middellandse Zee verstrijkt de tijd bijna geruisloos en onopvallend. `Het enige wat ik wilde was dat de dingen ongemerkt aan me voorbij zouden gaan. Ik hoef niet zo nodig opgemerkt te worden door het leven, zegt de hoofdpersoon van deze novelle. De ontmoeting met het eigenaardige echtpaar Gerard en Chaphine (hij een zakenman van rond de vijftig, zij een parfumverkoopster uit Turijn van twintig jaar jonger) aan de rand van het zwembad van een hotel brengt hierin verandering. Erger dan drama of een grote gebeurtenis die iemands leven ingrijpend kan veranderen, is vluchtigheid en vergetelheid. Het leven van veel mensen speelt zich in deze hoedanigheid af: je treft elkaar een paar dagen en daarna ga je weer je eigen weg. Gelukkig kan soms de omgeving de eenzaamheid verzachten.
Met Lipari schreef Robbert Welagen een broeierige novelle, die de lezer in verwondering en berusting over het leven achterlaat.
Dutch author, born in 1981. Welagen volgde de kunstacademie in Den Bosch en studeerde kunstgeschiedenis in Utrecht. Zijn debuut Lipari (2006) werd bekroond met de Selexyz Debuutprijs en stond op de longlist van de Libris Literatuur Prijs. In 2008 verscheen zijn tweede boek Philippes middagen en in datzelfde jaar ontving hij het Charlotte Köhler Stipendium, een prijs voor veelbelovend schrijftalent. In 2009 verscheen Welagens derde roman Verre vrienden die voor de BNG Literatuurprijs werd genomineerd, gevolgd door Porta Romana in 2011. Zijn roman Het verdwijnen van Robbert uit 2013 werd genomineerd voor de Libris Literatuur Prijs 2014. In goede handen, zijn zesde roman, verscheen in 2015. Welagen publiceerde verhalen in onder andere Hollands Maandblad en HP/De Tijd. Voor De Groene Amsterdammer schrijft hij over beeldende kunst en interviewde hij Françoise Hardy.
Ik had veel goed gehoord van dit boek, maar het heeft me eigenlijk teleurgesteld. Ik vond t er te dik opliggen, oppervlakkig, ik verwachtte meer diepgang en verhaallijnen. Ieder zijn stijl, mar dit boek was t voor mij dus niet.
Dit boek deed me denken aan die reclame filmpjes over het Zwitserleven gevoel. Als ik die zie op TV krijg ik ook altijd zo'n indruk van enorme verveling, mensen die niet weten wat ze met hun geld en tijd moeten doen.
3 mensen ontmoeten elkaar op Lipari en doden de tijd. Nietsdoen omdat het kan of omdat je niets anders kunt.