What do you think?
Rate this book
روزنوشتهای درخت ته کلاس
پرسید: نمیخواهی بگویی آن روز کجا رفته بودی؟
گفتم رفته بودم دنبال دوستم.
– پیدایش کردی؟
– نه. دیگر مهم نیست.
– چرا، مهم است. دوست همیشه مهم است. برای اینکه حرفی روی دلت نماند و گاهی بتوانی با او بستنی بخوری و بهش بگویی که دلت برایش تنگ شده بود. وگرنه آدم پژمرده میشود.
– مثل حسن یوسفها؟
– بله دختر جان. حسن یوسفها هم دوستشان را گم کردهاند. من هم دوست خوبی برایشان نبودام.
دماغش قرمزقرمز شده بود. دستم را از دستش بیرون آوردم و شالگردن پیچیدم دور صورتش.
چشمهایش به دو طرف صورتش کش آمد.
گفتم رفته بودم دنبال دوستم.
– پیدایش کردی؟
– نه. دیگر مهم نیست.
– چرا، مهم است. دوست همیشه مهم است. برای اینکه حرفی روی دلت نماند و گاهی بتوانی با او بستنی بخوری و بهش بگویی که دلت برایش تنگ شده بود. وگرنه آدم پژمرده میشود.
– مثل حسن یوسفها؟
– بله دختر جان. حسن یوسفها هم دوستشان را گم کردهاند. من هم دوست خوبی برایشان نبودام.
دماغش قرمزقرمز شده بود. دستم را از دستش بیرون آوردم و شالگردن پیچیدم دور صورتش.
چشمهایش به دو طرف صورتش کش آمد.
96 pages
First published January 1, 2011
1 person is currently reading
34 people want to read
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 - 12 of 12 reviews
June 7, 2014
اعتراض دارم به عكس روي جلد.چرا بايد عكس جلد يه كتاب جوري باشه كه برادر كوچيكتون فك كنه كتاب خودشه و شما مجبور شين هر دفه بش توضيح بدين كه مال اون نيست و مجبور شين كتاب به اين قشنگيو انقد طول بدين ؟ كي پاسخگو ه؟
November 20, 2013
کمتر کناب ایرانی به خاطر دارم که توانسته باشد مانند این کتاب در خلق فضا و حال و هوای نوجوانانه موفّق بوده باشد
حال خراب «باران» و حال خوشش هر دو خیلی خوب در خاطرم مانده اند
و این آخری را فقط دوستان شادی درمی یابند
که چقدر، چقدر، چقدر
این کتاب خود «شادی» را به خاطر می آورد
با اندوه و سرخوشی همیشگی اش
که مثل ابر و آفتاب
آدم ها را گرفتار خودش می کرد...
حال خراب «باران» و حال خوشش هر دو خیلی خوب در خاطرم مانده اند
و این آخری را فقط دوستان شادی درمی یابند
که چقدر، چقدر، چقدر
این کتاب خود «شادی» را به خاطر می آورد
با اندوه و سرخوشی همیشگی اش
که مثل ابر و آفتاب
آدم ها را گرفتار خودش می کرد...
October 25, 2014
پرسید: نمیخواهی بگویی آن روز کجا رفته بودی؟
گفتم رفته بودم دنبال دوستم.
– پیدایش کردی؟
– نه. دیگر مهم نیست.
– چرا، مهم است. دوست همیشه مهم است. برای اینکه حرفی روی دلت نماند و گاهی بتوانی با او بستنی بخوری و بهش بگویی که دلت برایش تنگ شده بود. وگرنه آدم پژمرده میشود.
– مثل حسن یوسفها؟
– بله دختر جان. حسن یوسفها هم دوستشان را گم کردهاند. من هم دوست خوبی برایشان نبودام
گفتم رفته بودم دنبال دوستم.
– پیدایش کردی؟
– نه. دیگر مهم نیست.
– چرا، مهم است. دوست همیشه مهم است. برای اینکه حرفی روی دلت نماند و گاهی بتوانی با او بستنی بخوری و بهش بگویی که دلت برایش تنگ شده بود. وگرنه آدم پژمرده میشود.
– مثل حسن یوسفها؟
– بله دختر جان. حسن یوسفها هم دوستشان را گم کردهاند. من هم دوست خوبی برایشان نبودام
October 15, 2013
وقتی میخوندمش انقدر یادِ خودِ اوّل راهنماییم میافتادم که. انقدر دلم سوخت برای خودِ اوّل راهنماییم. #واقعی
خیلی باران شبیهِ منِ اونموقع بود. بهطور کلّی آ! نه با توجه به جزئیات. کلاً.
خیلی خوب و دوستداشتنی. :}
× مرسی صباغی :-"
خیلی باران شبیهِ منِ اونموقع بود. بهطور کلّی آ! نه با توجه به جزئیات. کلاً.
خیلی خوب و دوستداشتنی. :}
× مرسی صباغی :-"
July 26, 2013
به داستان هاى فارسى نميمانست! يعنى، دقيقا، به قول خانم توكلى، خيلى خوب حالُ هواى نوجوانى رو توضيح ميداد....!
خيلى دوستش داشتم . واقعا.
خيلى دوستش داشتم . واقعا.
May 11, 2014
اينجا دفتر خاطراته؟؟:)
انگار نه انگار كه دوران مدرسه رو تموم كردم، تو فضاي با بچهها تو مدرسه بودن واسم هيجانانگيزه. شايد حتي بيشتر از وقتي كه خودم مدرسه ميرفتم! كلاسهاي آخر سال مدرسهي فرزانگان و بچههاي دائم در جنب و جوش واسه برنامههاشون و من كه يه گوشه نشستم دارم يه كتاب ميخونم كه عجيب قشنگه! به قول بچههايي كه راجه به كتاب حرف ميزدن، انگار حس و حال خود توئه، نه دروغ توشه، نه تظاهر، كه مثلن همه چي خوبه و ما چه بچههاي گلي هستيم:) خب حقيقت اينه كه هر آدمي يه نقايصي داره، باران َم كه دُختر ِ دِرختقدِ نوجوون ِ باشه، بالاخره گاهي شيطونيهايي ميكنه. اما خوبي كتاب اينه كه به زور قرار نيس تا آخر كتاب از نوجووني كه هم گاهي سركشه و لجوج، هم گاهي دلباخته و مغرور، يه نمونهي بستهبندي مثه بقيه بيرون بياره.
در آخر هم اينكه شخصيت بابابزرگ موردعلاقهي من بود:)
انگار نه انگار كه دوران مدرسه رو تموم كردم، تو فضاي با بچهها تو مدرسه بودن واسم هيجانانگيزه. شايد حتي بيشتر از وقتي كه خودم مدرسه ميرفتم! كلاسهاي آخر سال مدرسهي فرزانگان و بچههاي دائم در جنب و جوش واسه برنامههاشون و من كه يه گوشه نشستم دارم يه كتاب ميخونم كه عجيب قشنگه! به قول بچههايي كه راجه به كتاب حرف ميزدن، انگار حس و حال خود توئه، نه دروغ توشه، نه تظاهر، كه مثلن همه چي خوبه و ما چه بچههاي گلي هستيم:) خب حقيقت اينه كه هر آدمي يه نقايصي داره، باران َم كه دُختر ِ دِرختقدِ نوجوون ِ باشه، بالاخره گاهي شيطونيهايي ميكنه. اما خوبي كتاب اينه كه به زور قرار نيس تا آخر كتاب از نوجووني كه هم گاهي سركشه و لجوج، هم گاهي دلباخته و مغرور، يه نمونهي بستهبندي مثه بقيه بيرون بياره.
در آخر هم اينكه شخصيت بابابزرگ موردعلاقهي من بود:)
August 19, 2018
عالیه ! از همه نظر !
October 11, 2013
باران کیک کشمشی دوست داشت. اين یعنی موجود ایده آل ـی بود. :>
November 21, 2013
وقتي روي تخت دراز مي كشي و شادي رو تصور مي كني در حالي كه داشت اينو مي نوشت...
و بعدش بهش اس مي زني كه شادي؟ دوستش داشتم، و واقعا دوستش داشتي....
و بعدش بهش اس مي زني كه شادي؟ دوستش داشتم، و واقعا دوستش داشتي....
December 17, 2013
خیلی خیلی دوستداشتنی و قابلِ همذاتپنداری 8->
November 14, 2016
Small book about a tall girl at the end of class, last row, last seat; who is isolated and hated for no reason at all.
March 18, 2014
كيك كشمشي :x
! خيلي نتوانستم همزاد پنداري كنم ! هيچ وقت در موقعيت اين دختر نبودم
ولي دوستش داشتم
! خيلي نتوانستم همزاد پنداري كنم ! هيچ وقت در موقعيت اين دختر نبودم
ولي دوستش داشتم
Displaying 1 - 12 of 12 reviews