What do you think?
Rate this book
Hayal Meyal
Akıl hastanesinde kalan o sarışın, zayıf kız akordeonunu çalarken hep aşkını düşünüyormuş meğer.
Çaldığı bütün parçaları onun hayaline adıyormuş.
Gözlerinden anlamıştım zaten. Başka türlüsü mümkün değil. İnsanın ancak aşkı için şarkı söylerken gözleri bu kadar parlar. Hele bu kadar solgun bir yüzle şarkı söylerken birden değişiveriyorsa...
Bir enstrüman çalmayı sırf bunun için isterdim.
Biliyor musun sonbahar gelince İstanbul susuyor bazen.
Bu şehir sustuğunda en çok martılar hüzünlenir.
Ben bir şarkıyı arıyorum.
Ben bir şarkıyı arıyorum.
Ben bir şarkıyı arıyorum.
Ben seni arıyorum.
Çaldığı bütün parçaları onun hayaline adıyormuş.
Gözlerinden anlamıştım zaten. Başka türlüsü mümkün değil. İnsanın ancak aşkı için şarkı söylerken gözleri bu kadar parlar. Hele bu kadar solgun bir yüzle şarkı söylerken birden değişiveriyorsa...
Bir enstrüman çalmayı sırf bunun için isterdim.
Biliyor musun sonbahar gelince İstanbul susuyor bazen.
Bu şehir sustuğunda en çok martılar hüzünlenir.
Ben bir şarkıyı arıyorum.
Ben bir şarkıyı arıyorum.
Ben bir şarkıyı arıyorum.
Ben seni arıyorum.
- GenresTurkish Literature
128 pages, Paperback
First published January 1, 2007
5 people are currently reading
157 people want to read
About the author
Tarık Tufan
15 books99 followers1973 yılında İstanbul'da doğdu. Kabataş Erkek Lisesi ve İstanbul Üniversitesi Felsefe Bölümünü bitirdi. Marmara Üniversitesi Ortadoğu ve İslam Ülkeleri Enstitüsü Sosyoloji Bölümünde yüksek lisans eğitimini tamamladı. Çeşitli gazete ve dergilerde yazıları yayınlanmakta ve bazı televizyon kanallarında edebiyat-sohbet türünde programlar sunmaktadır. Yayımlanmış beş adet kitabının yanı sıra Uzak İhtimal ve Yozgat Blues filmlerinin senaristlerindendir.
Kitaplarındaki zarif ve naif anlatım üslubunu senarist olduğu filmlerde de görmek mümkündür. "Uzak İhtimal" filmiyle 2009 yılında İstanbul Film Festivali'nde "En İyi Senaryo" ödülünü kazanmıştır. Uzak İhtimal'in ardından senaryosunu yazdığı "Yozgat Blues" filmiyle 2013 yılında Altın Koza Film Festivali'nde "En İyi Senaryo" ödülüne layık görülmüştür.
Kitaplarındaki zarif ve naif anlatım üslubunu senarist olduğu filmlerde de görmek mümkündür. "Uzak İhtimal" filmiyle 2009 yılında İstanbul Film Festivali'nde "En İyi Senaryo" ödülünü kazanmıştır. Uzak İhtimal'in ardından senaryosunu yazdığı "Yozgat Blues" filmiyle 2013 yılında Altın Koza Film Festivali'nde "En İyi Senaryo" ödülüne layık görülmüştür.
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 - 24 of 24 reviews
April 11, 2015
Kanser hastalığına yakalanan adamın doktorla karşılaşmasından sonra başından geçenlerin öyküsü desem de finalde öyle bir sağ gösterip sol vuruyor ki bir süre kendinize gelemiyorsunuz.
Okuduğum en güzel Tartık Tufan kurgusuydu...
Okumadan ölmeyin derim.
Okuduğum en güzel Tartık Tufan kurgusuydu...
Okumadan ölmeyin derim.
March 6, 2021
"أعتقد أنني لست حتى في وضع يحتمل تقرّب الآخرين إلي بمشاعر الشكر، فلا أريد أن يتعلق بي أحد، ولا حتى يحتاج إلي، ولا أريد أن يكون غيابي مؤثراً، فلتُمحَ آثار وجودي جزءاً جزءاً. أودّ أن أصير نقطة رمادية في نهاية المدينة، لا قيمة لها، يُغض البصر عنها دون أدنى اهتمام، لا تستوقف أحد أو تجذب انتباهه."
رواية #حلم_مكسور لـ #طارق_طوفان ليست بالرواية المركبة، لكن أسلوب الكاتب مميز جداً جداً، جذاب بشكل جميل وسلس ومؤلم كذلك. حبكة الرواية مميزة ونهايتها كذلك غير متوقعة. كانت أشبه بفيلم قصير قد يبدو بسيط لكنه يتطلب قراءة ما بين السطور والغوص في أعماق الذات.
اقتباس آخر أعجبني: "هذا هو الجانب الأكثر إيلاماً للإدراك. الإدراك موجع. الفهم شيء مؤلم، لأنه في اللحظة التي تفهمون فيها، تعجزون عن العودة كما كنتم."
وشكراً للمترجمة مي عاشور، ترجمة رائعة جداً🤍
رواية #حلم_مكسور لـ #طارق_طوفان ليست بالرواية المركبة، لكن أسلوب الكاتب مميز جداً جداً، جذاب بشكل جميل وسلس ومؤلم كذلك. حبكة الرواية مميزة ونهايتها كذلك غير متوقعة. كانت أشبه بفيلم قصير قد يبدو بسيط لكنه يتطلب قراءة ما بين السطور والغوص في أعماق الذات.
اقتباس آخر أعجبني: "هذا هو الجانب الأكثر إيلاماً للإدراك. الإدراك موجع. الفهم شيء مؤلم، لأنه في اللحظة التي تفهمون فيها، تعجزون عن العودة كما كنتم."
وشكراً للمترجمة مي عاشور، ترجمة رائعة جداً🤍
November 22, 2018
“Yalanın yayılması nasıl da sinsidir Tanrım.Sizi ne zaman avuçlarına aldığını bilemezsiniz.
Kendi yalanlarınızın bile!”
34 yaşında bir adam,korkuları-geçmişi-gülüşleri..İçten bir anlatım (özellikle karakterin iç hesaplaşmaları noktasında) ve sürpriz bir son..
Kendi yalanlarınızın bile!”
34 yaşında bir adam,korkuları-geçmişi-gülüşleri..İçten bir anlatım (özellikle karakterin iç hesaplaşmaları noktasında) ve sürpriz bir son..
May 3, 2021
.
" وكلّما عدت بالذاكرة إلى الوراء، يأتي حمامٌ ويحلق حولي، حمام بُني اللون لم أرَ مثله في أي مكان آخر بعد أن تركت الحي، وكأنها طيور خاصة بحيّنا. يا ترى، هل لكل الناس في أحيائهم طيور وأزهار وأشجار وألعاب وأغانٍ خاصة بهم فقط. ولن تُرى في أي مكان آخر؟ أظن أنه يجب أن يكون كذلك؛ فعلى ما يبدو أن هذه هي أشياء خاصة تبتكرها الطفولة. "
.
" شعرتُ وكأنني مثل النباتات التي عجزت عن العودة إلى الحياة ثانية بعد انقضاء شتاء قاسٍ، شعرتُ أن الجزء الأخير المتبقي من الحياة قد استنزف تحت الثلج. صرت أعيش مع وحدتي بين أحضان التربة المُطمئنة، وأصبحت كلماتي أشبه بوباء مدمّر لكل من هم حولي، لا تبهج أحداً عند سماعها. "
.
" فأنا ما زلتُ أبحث عن عينيكِ
في المكان الذي تركتهما فيه. "
حزينة بما تحملها من مشاعر كحلم مكسور... كان حتى لا يقرءون الآخرين الحزن على وجهه يتحمل ألمًا رهيبًا لحد انفلاق وجهه، أراد أن يصير غير مرئيًا وليس محبًا لكي يفرّون منه عندما يتطلعون إلا ملامحه فلا يلمحون آثار تلك الأحزان ، بل يرون شخصًا آخر ضائع بين الحلم والواقع، فالعديد من الأشياء التي انتهت ومررنا بها لا تعود هي كما كانت من قبل..
نهاية مؤلمة وموجعة للقلوب 💔!
كل الشكر لدار كلمات على الإصدار الجميل و للمترجمة الرائعة مي عاشور 🤎.
" وكلّما عدت بالذاكرة إلى الوراء، يأتي حمامٌ ويحلق حولي، حمام بُني اللون لم أرَ مثله في أي مكان آخر بعد أن تركت الحي، وكأنها طيور خاصة بحيّنا. يا ترى، هل لكل الناس في أحيائهم طيور وأزهار وأشجار وألعاب وأغانٍ خاصة بهم فقط. ولن تُرى في أي مكان آخر؟ أظن أنه يجب أن يكون كذلك؛ فعلى ما يبدو أن هذه هي أشياء خاصة تبتكرها الطفولة. "
.
" شعرتُ وكأنني مثل النباتات التي عجزت عن العودة إلى الحياة ثانية بعد انقضاء شتاء قاسٍ، شعرتُ أن الجزء الأخير المتبقي من الحياة قد استنزف تحت الثلج. صرت أعيش مع وحدتي بين أحضان التربة المُطمئنة، وأصبحت كلماتي أشبه بوباء مدمّر لكل من هم حولي، لا تبهج أحداً عند سماعها. "
.
" فأنا ما زلتُ أبحث عن عينيكِ
في المكان الذي تركتهما فيه. "
حزينة بما تحملها من مشاعر كحلم مكسور... كان حتى لا يقرءون الآخرين الحزن على وجهه يتحمل ألمًا رهيبًا لحد انفلاق وجهه، أراد أن يصير غير مرئيًا وليس محبًا لكي يفرّون منه عندما يتطلعون إلا ملامحه فلا يلمحون آثار تلك الأحزان ، بل يرون شخصًا آخر ضائع بين الحلم والواقع، فالعديد من الأشياء التي انتهت ومررنا بها لا تعود هي كما كانت من قبل..
نهاية مؤلمة وموجعة للقلوب 💔!
كل الشكر لدار كلمات على الإصدار الجميل و للمترجمة الرائعة مي عاشور 🤎.
April 12, 2021
رواية قصيرة لشخص فقد حبه ففقد عقله! أصبح يعيش في دنيا الوهم والخيال. حزينة جداً.
November 16, 2020
Hayal meyal yazarin ‘duserken’den sonra okudugum ikinci kitabi. Yine akici bir uslup, olumu artik ensesinde hisseden bas kahramanin gecmisiyle, kendiyle yuzlesmesi. Surpriz sonu sevemedim nedense.
February 14, 2022
-
.
- أسم الكتاب: حلم مكسور
- عدد الصفحات الكتاب: 137
- تقييم الكتاب : 🌟🌟🌟🌟
- الكتاب من : دار كلمات
- الكاتب : طارق طوفان
• الملخّص : شاب ثلاثيني يكتشف إصابته بمرضِ السرطان و هو بعيد عن عائلته فيقرر الرجوع إلى منزل أهله في حي في اسطنبول رغم الذكريات الحزينه و الماضي الأليم الذي عاشهُ هُناك.
______
• رأيي : رواية عميقة جداً جداً ، رغم بساطتها إلّا أنها تحمل معنى بليغ تكتشفهُ في آخر صفحة من الكِتاب.
لغة الكاتب جميلة و ترجمة مي عاشور رائعة.
شعرت بالألم عندما قرأت آخر صفحة. كيف إنّ الشعور بالذنب و الحزن ممكن يؤدي بالإنسان إلى التهلكة 🥺.
.
- أسم الكتاب: حلم مكسور
- عدد الصفحات الكتاب: 137
- تقييم الكتاب : 🌟🌟🌟🌟
- الكتاب من : دار كلمات
- الكاتب : طارق طوفان
• الملخّص : شاب ثلاثيني يكتشف إصابته بمرضِ السرطان و هو بعيد عن عائلته فيقرر الرجوع إلى منزل أهله في حي في اسطنبول رغم الذكريات الحزينه و الماضي الأليم الذي عاشهُ هُناك.
______
• رأيي : رواية عميقة جداً جداً ، رغم بساطتها إلّا أنها تحمل معنى بليغ تكتشفهُ في آخر صفحة من الكِتاب.
لغة الكاتب جميلة و ترجمة مي عاشور رائعة.
شعرت بالألم عندما قرأت آخر صفحة. كيف إنّ الشعور بالذنب و الحزن ممكن يؤدي بالإنسان إلى التهلكة 🥺.
August 28, 2016
Tarık Tufan'ı Ot Dergisi sayesinde tanıdım. Hayal Meyal ile kitaplarına başlamam ise tesadüf eseri oldu. Diğer kitaplarını da en kısa zamanda okumak istiyorum. Tarzını sevdiğim bir yazar, Hayal Meyal da adı gibi hayal meyal ama etkisinde bırakan bir kitabı olarak hafızamda yer etti.
July 20, 2015
"Aşık olmak bir yüze aşina olmaktır.
Aşık olmak bir yüze yansıyan her bir hissi, en ince ayrıntısına kadar hissedebilmektir. "
Aşık olmak bir yüze yansıyan her bir hissi, en ince ayrıntısına kadar hissedebilmektir. "
December 25, 2021
مؤلمة لحد البكاء!
Read
April 4, 2016Yakınlaşmış bir ölüm mü?
İnsan alışıyor bir şekilde,
Benim aklım sen de hala.
Susuşunda.
Gözlerini kaçırışında kaldı aklım.
Gidişinde en çok..."
Bazen insan, aynada gördüğünden eksik ya da fazla gelir kendine. Bazen insan, hiç başına gelmeyeceği sandığı şeyleri yanı başında bulur da, inanamaz yaşamın gerçeğine. Halbuki yaşanılan yazılandır biraz da. Kaleme hükmünüz, cümleye sözünüz geçmez. Yaşanacakların önüneyse kaderden başka hiçbir şey geçemez.
Tarık Tufan ilginç bir yazar benim nezdimde. Bu tanımı kendisine ait iki kitap okuduktan sonra yapıyorum tabi. Okur gözünün gördüğü şimdilik bu. Kekeme Çocuklar Korosu'nda ne kadar kendiyse, Hayal Meyal'de o kadar başkası gibi duruyor önümde. Hem bir ortaklık, hem de doğal bir ayrıklık söz konusu. Aslında her ikisi de kendisi. Radyocu yönüyle, gece bekciliği daha bir ağır basıyor sanki Kekeme Çocuklar Korosu'nda. Hayal Meyal'de ise, eğitimini aldığı felsefe ikliminin havasını, sayfalar arasında daha çok sosyolojik açıdan soluyorsunuz. Toplumsal birey çıkmazlarını, bireyin toplumda kendini yalnız bırakışını, mağdur olanın aslında suçlu hükmündeymiş gibi cezalandırılmasını, çevremizin kişilik itibariyle bize biçtiği rolleri...
Kitabı okurken, kahramanların ritmik yaşama duygularını, kolayca kendi içinize konuk edebiliyorsunuz. Kimi zaman İlknur, kimi zaman adı kitap boyu hiç söylenmemiş, kanserli bir genç gibi hissedebiliyorsunuz kendinizi. Hayatınızda ört bas ettiğiniz yaşamak suçları varsa mesela, İlknur'un annesinin, kızının başına gelenleri suskuların için de boğup atmaya çalışmasını anlamaya çalışabiliyorsunuz. Yine de bu konuda insanın kendini ikna etmesi mümkün olmuyor kitap boyunca.
Hayal Meyal bir aynanın önünde olup bitenleri anlatıyor gibi dursa da daha çok, sırrın diğer yanını algılamak o kadar da zor olmuyor. Özellikle Tarık Tufan gibi, cümlenin içine yüklediği ifadeleri, bir araya gelmez gibi duran kelimeleri, sarmaş dolaş önümüze sunan bir yazar için.
İçsel Kaçış
Yaşarken, etrafızmızda olup biten bir dizi olayın, bizim yolumuza hiç çıkmayacağını sanırız. Hiç ölmeyecekmiş gibi yaşama tutkunluğumuz bu yüzdendir belki! Gün olur bir hastane odasında yaşamımızın kaderi değişir. Halbuki yapacak çok iş, yaşanacak bir dolu şey vardır. Ama artık, hangisine ne derece yetişebilir bilemez insan. Ve bu içsel çöküş sendromuyla, kendi içine doğru bir muhakeme yolculuğuna çıkar. Aslında kitap boyu, baş kahramanımızın yaşam muhakemesini izliyoruz bir nevi. Doktor odasında, kanser olduğunu öğrenen genç, yaşamını geriye sarmış ve tüm film repliklerini kimi zaman pişmanlıkla, kimi zaman da haklılıkla tekrarlayıp durmaktadır. Doğru sandıklarının gerçekte doğru olup olmadıkları gerçeğiyle yüzleşir mesela. Bu durum biz insanlar için hazırlıksız yakalandığımız tüm yaşamsal tevafuklarda zuhur edebilir. İnsan kendini sorgulamayı, özellikle suçlamayı daha bir sever böyle anlarda. İçine gömülür ve uyandığında yaşadığı her şeyin bir rüya olması duasındadır. Uyanır ve hiçbir şey geçmemiştir!
Eserde, Tarık Tufan'ın kitaplarında vazgeçilmez bir öğe olarak yaşattığı "bizim mahalle" tanımı daha bir canlı çıkar karşımıza. Kekeme çocuklar korosunda kendi mahallesinin çocuklarını söyleten yazar, Hayal Meyal'de de yine kendi mahallesinden çıkmış/çıkabilecek insanların yaşamak oyununu bir senaryo titizliği ile kaleme almış.
Kitabın baş karakterlerinden biri olan İlknur'sa, tam anlamıyla yaşamı kendi içsel kaçışında arayan, başına gelen olayın sonrasında, sırılsıklam olmuş bir insanın iç güdüsüyle sığınacak bir liman ararken, kendini kanserli gencimizin kanatları altında buluveriyor. Ailelerin iki genci birbirine uygun buluşu, parmağa takılan halkalarla tescillleniyor. Kitapta asıl hikaye ise biribine uyumlu(!) bu çiftin aslında yaşamın iki ayrı kıyısında birleşememe çabasını anlatıyor.
İlknur'un içsel düşlerine daldığınızda küçük yaşta baba sevgisinden yoksun bir kız çocuğunun, farkında olmadan, eş adayını baba niyetine sahiplenişine şahit oluyorsunuz. Suskunluklarını dingin bir limanda beklemenin ve toplumun ona biçtiği hanım kız rolünü nasıl içine sindire sindire(!) oynadığına şahit oluyoruz.
Kitap boyu iki karakterin birbirinden kopuk düşlerini, uc uca yamamaya çalışan Tarık Tufan'ın gayreti ise takdire değer doğrusu. Özellikle anlatımını güçlendirdiği cümlelerini, kuyumcu titizliğiyle kurduğu kesin. Böyle söylediysek silip silip yazıyor manasıyla değil kesinlikle, bazen bir kerede doğru cümleyi bulmanın bir okur için nasıl kıymet biçilmez olduğunu anlıyorsunuz bu eserle.
Beklentilerin Umulmadık Tarifi
Kitabın en etkileyici karakteri, birinci ağızdan hikayesini anlatan gençten öte İlknur bence. İçine kapanık, ürkek ve sahiplenilmeyi beklenen genç bir kızın,üzerine aldığı ama hiçbir vakit kendisi gibi hissetmediği rolleri, beceriyle oynamaya çalışması onu öyle yormuş ki... Okurken üzülüyorsunuz çoğu yerde. Bilenler bilir, senaryo ekibinde Tarık Tufan'ında bulunduğu Uzak İhtimal filmindeki Rahibe Clara'ya benzetiyorum İlknur'u. Ürkeklikleri, sevgiye aç ama sevgiden bucak bucak kaçan halleri, en çok da yalnızlıkları benziyor! Tarık Tufan içine yalnızlığı sindirmiş kadınları güzel anlatıyor vesselam!
Tarık Tufan'la yapılan röportajlardan birinde genç neslin ortak bir sorunu olarak soruluyor İlknur yazara. Verdiği cevapsa Hayal Meyal'in neden yazıldığının kısa bir cevabı gibi aslında: "...Genç neslin sorununu bilmiyorum. Ama İlknur'un sorunu ait olmak yada olamamak diyelim. Aslına bakarsan aidiyet sorunu asık bir suratla aramızda yürüyor. Elimizi kim tutacak? Hangi ipe sarılacağız? Teorik olarak söylemiyorum. Harbiden diyorum. Gerçek bir bağlanma sorunudur birçoğumuzun yaşadığı. "Hayal Meyal"in etkileyici bir karakteri İlknur. Yaşadığı şeyler acıtan deneyimler olarak hayatında büyüyor."
Yazara sitem edesim geliyor burada: "Madem yaşadığı şeyler bunca canını acıtacaktı bu kızın, ya hu kaleminiz acıdan öte bir şey yazamazmıydı ilknur için." Yazabilirdi elbet, ama o zaman Hayal Meyal bunca okunur olmazdı galiba! Sahi İlknur kime ait olmalıydı? Kimse kendisine ait olsun istemedi ki İlknur'u. Anne babası ve onu seven "bizim mahalle"nin insanları, sevdikleri komşularının oğullarına ait gördü onu. Babasının arkadaşı kendisine ait gördü! Komşumuzun oğlu kendine aitmiş gibi hissetmeye çalıştı bir süre. İlknur'sa belki ilk defa parmağına takılan o yüzükle kendisini birine ait hissetmek istedi. Komşu oğlunu kendisine eş, kardeş, baba gibi görmek istedi. Çünkü tüm bu duygulardan yoksundu kalbi. Politik söylemlerden ağzı yorulmayan bir babanın kenarda köşede kalmış kızı, başına gelenleri ört bas eden bir annenin evladı olmaktan başka neydi ki?
İlknur'un sahipleniş biçimini bir türlü içine sindiremeyen gencimizse zar zor da olsa ayrılmayı başardı. Kısaca o bile müsade etmedi İlknur'un kendini birine ait hissetmesine...
Mutlu bir beraberlikle sonuçlanacağı umulan bu birlikteliğin beklentileri karşılayamayışı; mahallelinin ağzını bile açmasına gerek kalmadan, kitabımızın ana karakteri gencimizin bizim mahalleyi terkedişi ve ardından İlknur'un kayıplara karışmasıyla gözler önüne seriliyor eserde.
Odalar dolusu pişmanlık, üstelenilen yaşamak suçları... Öyle çok suçlu var ki bu kitapta aslında...
"Bazen öyle sanıyor ki insan eskisi olabilir her şey...
Olmaz halbuki.
Olmaz.
Tüketip de geçtğimiz onca şey eskisi gibi olamaz.
Ben sadece denemek istedim.
Farkındayım olmayacağının.
Ben hala gözlerini bıraktığım yerde arıyorum."
Ah İlknur, kimseye değil de en çok sana yazık oldu! Ve hiçbir şey sahiden eskisi gibisi olmadı...
Hayal Meyal, Tarık Tufan'ın kaleminin lezzetine varabileceğiniz bir eser kesinlikle, tariflerine, cümlelerine şerh düşebileceğim çok şey yok aslına bakarsanız. Sadece İlknur'a yazık ettiği için kızıyorum ben ona. Sevmek telaşının en afilli hali saklanacaktı belki de İlknur'ın kalbinin attığı yerde, durdurmaya ne gerek vardı ki diyorsunuz kitabın son sayfasına geldiğinizde. Ama geride vicdan muhasebesi yapılacak bir iz bırakılmalıydı değil mi? Belki de...
Ve sevmek, nefes saattçisinde, Nurettin efendinin kalbinde duran ve ömrünce 18.10'u gösterecek saatlerin, zamana meydan okumasıydı!
Tereddütsüz okunacak bir kitaptır Hayal Meyal, okunacak ve yer yer ağlanacak bir kitap...
İnsan alışıyor bir şekilde,
Benim aklım sen de hala.
Susuşunda.
Gözlerini kaçırışında kaldı aklım.
Gidişinde en çok..."
Bazen insan, aynada gördüğünden eksik ya da fazla gelir kendine. Bazen insan, hiç başına gelmeyeceği sandığı şeyleri yanı başında bulur da, inanamaz yaşamın gerçeğine. Halbuki yaşanılan yazılandır biraz da. Kaleme hükmünüz, cümleye sözünüz geçmez. Yaşanacakların önüneyse kaderden başka hiçbir şey geçemez.
Tarık Tufan ilginç bir yazar benim nezdimde. Bu tanımı kendisine ait iki kitap okuduktan sonra yapıyorum tabi. Okur gözünün gördüğü şimdilik bu. Kekeme Çocuklar Korosu'nda ne kadar kendiyse, Hayal Meyal'de o kadar başkası gibi duruyor önümde. Hem bir ortaklık, hem de doğal bir ayrıklık söz konusu. Aslında her ikisi de kendisi. Radyocu yönüyle, gece bekciliği daha bir ağır basıyor sanki Kekeme Çocuklar Korosu'nda. Hayal Meyal'de ise, eğitimini aldığı felsefe ikliminin havasını, sayfalar arasında daha çok sosyolojik açıdan soluyorsunuz. Toplumsal birey çıkmazlarını, bireyin toplumda kendini yalnız bırakışını, mağdur olanın aslında suçlu hükmündeymiş gibi cezalandırılmasını, çevremizin kişilik itibariyle bize biçtiği rolleri...
Kitabı okurken, kahramanların ritmik yaşama duygularını, kolayca kendi içinize konuk edebiliyorsunuz. Kimi zaman İlknur, kimi zaman adı kitap boyu hiç söylenmemiş, kanserli bir genç gibi hissedebiliyorsunuz kendinizi. Hayatınızda ört bas ettiğiniz yaşamak suçları varsa mesela, İlknur'un annesinin, kızının başına gelenleri suskuların için de boğup atmaya çalışmasını anlamaya çalışabiliyorsunuz. Yine de bu konuda insanın kendini ikna etmesi mümkün olmuyor kitap boyunca.
Hayal Meyal bir aynanın önünde olup bitenleri anlatıyor gibi dursa da daha çok, sırrın diğer yanını algılamak o kadar da zor olmuyor. Özellikle Tarık Tufan gibi, cümlenin içine yüklediği ifadeleri, bir araya gelmez gibi duran kelimeleri, sarmaş dolaş önümüze sunan bir yazar için.
İçsel Kaçış
Yaşarken, etrafızmızda olup biten bir dizi olayın, bizim yolumuza hiç çıkmayacağını sanırız. Hiç ölmeyecekmiş gibi yaşama tutkunluğumuz bu yüzdendir belki! Gün olur bir hastane odasında yaşamımızın kaderi değişir. Halbuki yapacak çok iş, yaşanacak bir dolu şey vardır. Ama artık, hangisine ne derece yetişebilir bilemez insan. Ve bu içsel çöküş sendromuyla, kendi içine doğru bir muhakeme yolculuğuna çıkar. Aslında kitap boyu, baş kahramanımızın yaşam muhakemesini izliyoruz bir nevi. Doktor odasında, kanser olduğunu öğrenen genç, yaşamını geriye sarmış ve tüm film repliklerini kimi zaman pişmanlıkla, kimi zaman da haklılıkla tekrarlayıp durmaktadır. Doğru sandıklarının gerçekte doğru olup olmadıkları gerçeğiyle yüzleşir mesela. Bu durum biz insanlar için hazırlıksız yakalandığımız tüm yaşamsal tevafuklarda zuhur edebilir. İnsan kendini sorgulamayı, özellikle suçlamayı daha bir sever böyle anlarda. İçine gömülür ve uyandığında yaşadığı her şeyin bir rüya olması duasındadır. Uyanır ve hiçbir şey geçmemiştir!
Eserde, Tarık Tufan'ın kitaplarında vazgeçilmez bir öğe olarak yaşattığı "bizim mahalle" tanımı daha bir canlı çıkar karşımıza. Kekeme çocuklar korosunda kendi mahallesinin çocuklarını söyleten yazar, Hayal Meyal'de de yine kendi mahallesinden çıkmış/çıkabilecek insanların yaşamak oyununu bir senaryo titizliği ile kaleme almış.
Kitabın baş karakterlerinden biri olan İlknur'sa, tam anlamıyla yaşamı kendi içsel kaçışında arayan, başına gelen olayın sonrasında, sırılsıklam olmuş bir insanın iç güdüsüyle sığınacak bir liman ararken, kendini kanserli gencimizin kanatları altında buluveriyor. Ailelerin iki genci birbirine uygun buluşu, parmağa takılan halkalarla tescillleniyor. Kitapta asıl hikaye ise biribine uyumlu(!) bu çiftin aslında yaşamın iki ayrı kıyısında birleşememe çabasını anlatıyor.
İlknur'un içsel düşlerine daldığınızda küçük yaşta baba sevgisinden yoksun bir kız çocuğunun, farkında olmadan, eş adayını baba niyetine sahiplenişine şahit oluyorsunuz. Suskunluklarını dingin bir limanda beklemenin ve toplumun ona biçtiği hanım kız rolünü nasıl içine sindire sindire(!) oynadığına şahit oluyoruz.
Kitap boyu iki karakterin birbirinden kopuk düşlerini, uc uca yamamaya çalışan Tarık Tufan'ın gayreti ise takdire değer doğrusu. Özellikle anlatımını güçlendirdiği cümlelerini, kuyumcu titizliğiyle kurduğu kesin. Böyle söylediysek silip silip yazıyor manasıyla değil kesinlikle, bazen bir kerede doğru cümleyi bulmanın bir okur için nasıl kıymet biçilmez olduğunu anlıyorsunuz bu eserle.
Beklentilerin Umulmadık Tarifi
Kitabın en etkileyici karakteri, birinci ağızdan hikayesini anlatan gençten öte İlknur bence. İçine kapanık, ürkek ve sahiplenilmeyi beklenen genç bir kızın,üzerine aldığı ama hiçbir vakit kendisi gibi hissetmediği rolleri, beceriyle oynamaya çalışması onu öyle yormuş ki... Okurken üzülüyorsunuz çoğu yerde. Bilenler bilir, senaryo ekibinde Tarık Tufan'ında bulunduğu Uzak İhtimal filmindeki Rahibe Clara'ya benzetiyorum İlknur'u. Ürkeklikleri, sevgiye aç ama sevgiden bucak bucak kaçan halleri, en çok da yalnızlıkları benziyor! Tarık Tufan içine yalnızlığı sindirmiş kadınları güzel anlatıyor vesselam!
Tarık Tufan'la yapılan röportajlardan birinde genç neslin ortak bir sorunu olarak soruluyor İlknur yazara. Verdiği cevapsa Hayal Meyal'in neden yazıldığının kısa bir cevabı gibi aslında: "...Genç neslin sorununu bilmiyorum. Ama İlknur'un sorunu ait olmak yada olamamak diyelim. Aslına bakarsan aidiyet sorunu asık bir suratla aramızda yürüyor. Elimizi kim tutacak? Hangi ipe sarılacağız? Teorik olarak söylemiyorum. Harbiden diyorum. Gerçek bir bağlanma sorunudur birçoğumuzun yaşadığı. "Hayal Meyal"in etkileyici bir karakteri İlknur. Yaşadığı şeyler acıtan deneyimler olarak hayatında büyüyor."
Yazara sitem edesim geliyor burada: "Madem yaşadığı şeyler bunca canını acıtacaktı bu kızın, ya hu kaleminiz acıdan öte bir şey yazamazmıydı ilknur için." Yazabilirdi elbet, ama o zaman Hayal Meyal bunca okunur olmazdı galiba! Sahi İlknur kime ait olmalıydı? Kimse kendisine ait olsun istemedi ki İlknur'u. Anne babası ve onu seven "bizim mahalle"nin insanları, sevdikleri komşularının oğullarına ait gördü onu. Babasının arkadaşı kendisine ait gördü! Komşumuzun oğlu kendine aitmiş gibi hissetmeye çalıştı bir süre. İlknur'sa belki ilk defa parmağına takılan o yüzükle kendisini birine ait hissetmek istedi. Komşu oğlunu kendisine eş, kardeş, baba gibi görmek istedi. Çünkü tüm bu duygulardan yoksundu kalbi. Politik söylemlerden ağzı yorulmayan bir babanın kenarda köşede kalmış kızı, başına gelenleri ört bas eden bir annenin evladı olmaktan başka neydi ki?
İlknur'un sahipleniş biçimini bir türlü içine sindiremeyen gencimizse zar zor da olsa ayrılmayı başardı. Kısaca o bile müsade etmedi İlknur'un kendini birine ait hissetmesine...
Mutlu bir beraberlikle sonuçlanacağı umulan bu birlikteliğin beklentileri karşılayamayışı; mahallelinin ağzını bile açmasına gerek kalmadan, kitabımızın ana karakteri gencimizin bizim mahalleyi terkedişi ve ardından İlknur'un kayıplara karışmasıyla gözler önüne seriliyor eserde.
Odalar dolusu pişmanlık, üstelenilen yaşamak suçları... Öyle çok suçlu var ki bu kitapta aslında...
"Bazen öyle sanıyor ki insan eskisi olabilir her şey...
Olmaz halbuki.
Olmaz.
Tüketip de geçtğimiz onca şey eskisi gibi olamaz.
Ben sadece denemek istedim.
Farkındayım olmayacağının.
Ben hala gözlerini bıraktığım yerde arıyorum."
Ah İlknur, kimseye değil de en çok sana yazık oldu! Ve hiçbir şey sahiden eskisi gibisi olmadı...
Hayal Meyal, Tarık Tufan'ın kaleminin lezzetine varabileceğiniz bir eser kesinlikle, tariflerine, cümlelerine şerh düşebileceğim çok şey yok aslına bakarsanız. Sadece İlknur'a yazık ettiği için kızıyorum ben ona. Sevmek telaşının en afilli hali saklanacaktı belki de İlknur'ın kalbinin attığı yerde, durdurmaya ne gerek vardı ki diyorsunuz kitabın son sayfasına geldiğinizde. Ama geride vicdan muhasebesi yapılacak bir iz bırakılmalıydı değil mi? Belki de...
Ve sevmek, nefes saattçisinde, Nurettin efendinin kalbinde duran ve ömrünce 18.10'u gösterecek saatlerin, zamana meydan okumasıydı!
Tereddütsüz okunacak bir kitaptır Hayal Meyal, okunacak ve yer yer ağlanacak bir kitap...
November 25, 2019
Son zamanlarda kendinde olan değişimin sebebinin kendini çok yakında öldürecek bir hastalık olduğunu öğrenen kahramanımızın başına geleni kabullenmeye çalışmasını, içsel çatışmalarını, geçmişteki kırgınlıklarını tamir etme çabasını okuyoruz Hayal Meyal’de.
Bu sefer gereksiz melankoliden uzak, daha canlı, daha gerçekçi, daha bizden bir anlatım ile yazmış Tarık Tufan.
Kitabın sonundaki sürpriz ise sizi şokta bırakmasa da ufak bir “Nasıl ya?” dedirtecek cinsten. Ama bir sürpriz son, hikayede bir yarım kalmışlık hissi bırakıyor bana göre.
Özellikle karakterimizin yaşam ve ölüm üzerine ilk bölümde yaptığı tespitler çok yerinde ve anlamlıyı, çokça cümlenin altını çizdim.
Bir önceki ay okuduğumu Kekeme Çocuklar Korusu’dan sonra Hayal Meyal’i daha bir keyifle okudum diyebilirim.
Bu sefer gereksiz melankoliden uzak, daha canlı, daha gerçekçi, daha bizden bir anlatım ile yazmış Tarık Tufan.
Kitabın sonundaki sürpriz ise sizi şokta bırakmasa da ufak bir “Nasıl ya?” dedirtecek cinsten. Ama bir sürpriz son, hikayede bir yarım kalmışlık hissi bırakıyor bana göre.
Özellikle karakterimizin yaşam ve ölüm üzerine ilk bölümde yaptığı tespitler çok yerinde ve anlamlıyı, çokça cümlenin altını çizdim.
Bir önceki ay okuduğumu Kekeme Çocuklar Korusu’dan sonra Hayal Meyal’i daha bir keyifle okudum diyebilirim.
December 5, 2019
Keyif alarak okuduğumuz Tarık Tufan kitaplarından birinin daha sonuna geldik. Aradığımız lezzet sanırım tam olarak böyle bir şey, daha akıcı, yalın, içimizin sıkılmadığı bir hikâye olmuş.
Son günlerini yaşayan genç bir adamın eski semtine dönmesiyle başlıyor olay. Anılar, terk edişler, sevmeler, sevilmeler bütün duyguların karmaşasını yaşıyor kahramanımız. Kendisiyle olan muhasebesini tamamlıyor dersek sanırım yanılmamış oluruz. Yine ruhsal çatışmaların içinde buluyoruz kendimizi ancak bu kitap diğerleri kadar sıkıcı değil.
Birçok satırın altını çizdim ancak en acıtanı yalnızlıkla ve pişmanlıkla ilgili olanlarıydı sanırım. Pişman olmadan yaşasak keşke.. sevgilerimle 🍀 #Fatmaokuyor #TarıkTufan #HayalMeyal #heraybirtarıktufan #Kasım #kitap #okumahalleri
Son günlerini yaşayan genç bir adamın eski semtine dönmesiyle başlıyor olay. Anılar, terk edişler, sevmeler, sevilmeler bütün duyguların karmaşasını yaşıyor kahramanımız. Kendisiyle olan muhasebesini tamamlıyor dersek sanırım yanılmamış oluruz. Yine ruhsal çatışmaların içinde buluyoruz kendimizi ancak bu kitap diğerleri kadar sıkıcı değil.
Birçok satırın altını çizdim ancak en acıtanı yalnızlıkla ve pişmanlıkla ilgili olanlarıydı sanırım. Pişman olmadan yaşasak keşke.. sevgilerimle 🍀 #Fatmaokuyor #TarıkTufan #HayalMeyal #heraybirtarıktufan #Kasım #kitap #okumahalleri
October 23, 2019
#TarıkTufan'dan okuduğum ikinci kitap bu, duygusallık sınırında olmadığınızda okuyun derim #HayalMeyal, ben toprak uyurken hızlıca okudum, benim için fazla duygusal diye düşünürken son sayfasıyla şaşırttı beni
May 27, 2017
"Hem ben bir kez öldüm
Bir kere daha ölürüm"
Bir kere daha ölürüm"
July 17, 2018
Hayal kırıklığı yüzlerine yerleşmiş insanların acıklı umursamazlığı, bütün sokağı kaplayan bir çığlığa dönüşür.
April 18, 2020
Sonu gerçekten çok güzel bitti..
April 1, 2021
Ben çok beğendim.Anlamlı çıkarımları vardı. Tarık Tufan'ın kalemini gittikçe daha çok seviyorum.
July 18, 2014
Çekilen sıkıntı hali güzel anlatılmış..
"Dışarıda yorgun bir sonbahar havası var..
Gerçeklik ne kadar yalın bir yüzle karşımızda haykırırsa haykırsın, biz yine de kendi beklentilerimizin içten içe fısıldadığı yalanlara kulak kesiliyoruz. Yalanın yayılması nasıl da sinsidir Tanrım. Sizi ne zaman avuçlarına aldığını bilemezsiniz..
Bir farkında oluş halinin en acıtıcı yanıdır bu. Fark etmek acıdır..
Anlamak acıtıcı bir şeydir. Anladığınız anda geri dönemezsiniz hiçbir şeyden..
Bu yüzden ölüm 'bir süre iç çekip sonra da görmemiş gibi' davranmaktır benim dünyamda..
İnsanın bir şeyi önemli bulması da tamamen kendisiyle ilgili. Senin için önemliyse, dünyanın en önemli şeyi demektir..
Ne kadar garip! Bütün insanlar öleceğini bildiği halde mutlu olmayı beceriyorlar. Ama ölüm tarihi ile ilgili bir zaman diliminden söz edildiği anda bir daha o mutluluğu yakalamanın imkanı yok..
Tek kişilik oyunlar ustasıyım ben..
Terk ettiğiniz bir yere geri dönmek olanaksızdır. Dönmeyi başarabilseniz de, oranın aslında bıraktığınız yer olmadığını fark edersiniz. Ne geri döndüğünüz yer o eski yer, ne de geri dönen sizsinizdir..
Uzaklaşmak nasıl da yakıcı birşey..
Biliyor musun sonbahar gelince İstanbul susuyor birden?..
Ben çektirdiğim ilk vesikalık fotoğraftaki yüzümü arıyorum..
Bazen öyle sanıyor ki insan, eskisi gibi olabilir her şey.. Olmaz halbuki..Olmaz..
Baba sarıl bana. Baba öp beni. Baba göğsümü çatırdatırcasına sarıl!..
Sen sen oldun. Ben ben oldum. Ne sen umdun. Ne ben umdum..
Aşık olmak, bir yüze yansıyan her bir hissi en ince ayrıntısına kadar hissedebilmektir..
Evlat, insanlar hakkında Allah'a uy, Allah hakkında insanlara uyma!..
Efendimiz 'İnanan kimse için, Rabbine kavuşmaktan başka rahat yoktur' buyurmuş..
Peygamber mesleği de böyledir : Hüzne bakar her yanı..
Elleri üşüyen kadın çiçeği..
Altıyı on geçiyordu.."
"Dışarıda yorgun bir sonbahar havası var..
Gerçeklik ne kadar yalın bir yüzle karşımızda haykırırsa haykırsın, biz yine de kendi beklentilerimizin içten içe fısıldadığı yalanlara kulak kesiliyoruz. Yalanın yayılması nasıl da sinsidir Tanrım. Sizi ne zaman avuçlarına aldığını bilemezsiniz..
Bir farkında oluş halinin en acıtıcı yanıdır bu. Fark etmek acıdır..
Anlamak acıtıcı bir şeydir. Anladığınız anda geri dönemezsiniz hiçbir şeyden..
Bu yüzden ölüm 'bir süre iç çekip sonra da görmemiş gibi' davranmaktır benim dünyamda..
İnsanın bir şeyi önemli bulması da tamamen kendisiyle ilgili. Senin için önemliyse, dünyanın en önemli şeyi demektir..
Ne kadar garip! Bütün insanlar öleceğini bildiği halde mutlu olmayı beceriyorlar. Ama ölüm tarihi ile ilgili bir zaman diliminden söz edildiği anda bir daha o mutluluğu yakalamanın imkanı yok..
Tek kişilik oyunlar ustasıyım ben..
Terk ettiğiniz bir yere geri dönmek olanaksızdır. Dönmeyi başarabilseniz de, oranın aslında bıraktığınız yer olmadığını fark edersiniz. Ne geri döndüğünüz yer o eski yer, ne de geri dönen sizsinizdir..
Uzaklaşmak nasıl da yakıcı birşey..
Biliyor musun sonbahar gelince İstanbul susuyor birden?..
Ben çektirdiğim ilk vesikalık fotoğraftaki yüzümü arıyorum..
Bazen öyle sanıyor ki insan, eskisi gibi olabilir her şey.. Olmaz halbuki..Olmaz..
Baba sarıl bana. Baba öp beni. Baba göğsümü çatırdatırcasına sarıl!..
Sen sen oldun. Ben ben oldum. Ne sen umdun. Ne ben umdum..
Aşık olmak, bir yüze yansıyan her bir hissi en ince ayrıntısına kadar hissedebilmektir..
Evlat, insanlar hakkında Allah'a uy, Allah hakkında insanlara uyma!..
Efendimiz 'İnanan kimse için, Rabbine kavuşmaktan başka rahat yoktur' buyurmuş..
Peygamber mesleği de böyledir : Hüzne bakar her yanı..
Elleri üşüyen kadın çiçeği..
Altıyı on geçiyordu.."
October 9, 2021
لم أتمكن من قراءة الصفحات الأخيرة للكتاب، لأنني ولأول مرة أنسى كتابي في بلاد بعيدة.
September 14, 2016
Aşığın şirazesi bozulmuştur vakit . Aşık oldun mu bir kere akıl beden evini terk edip gider . Mecnun'un hali bir çeşit görmezlik halidir .' Kimsin ? ' derler 'leyla'yım' der , 'nereye?' derler 'leyla'ya' der , 'nereden ' derler ' leyla'dan ' derler. İşte o vakit benlikten çıkıp gider insanoğlu . Leyla'ya bakar , Leyla'ya uyanır , Leyla'ya yürür ...
Read
January 28, 2013paranıza yazık
February 8, 2016
İç yakan tespitler... müthiş bir son...
December 8, 2017
Okuduğum diğer Tarık Tufan kitapları kadar etkilendiğimi söyleyemeyeceğim. Tarık Tufan ın kaçıncı kitabı bilmiyorum ama sanki ilk kitabını okuyormuş gibi hissettim. Yine de sonunun sarsıcı bittigini belirtmeliyim.
Displaying 1 - 24 of 24 reviews