Leon Adamczak’s Reviews > Magiczna rana > Status Update

"Bu­dzisz się rano, chwi­lę jesz­cze się uno­sisz, bu­jasz przy­jem­nie w ja­kichś opa­rach nie­świa­do­mo­ści, a potem za­czy­na wszyst­ko osa­dzać się, do­cie­rać, kry­sta­li­zo­wać. My­ślisz nie­ja­sno „aha, aha, ach więc to to. Ten kosz­mar to jakby moje życie” – i wtedy nagła kla­row­ność: „O nie, to znowu ja!”. To krzy­cząc, spa­dasz w ot­chłań ko­lej­ne­go dnia."

Huh?

"Po tej ko­lej­ce mąż cał­ko­wi­cie już roz­luź­nia się i za­czy­na za­cho­wy­wać się przy­jaź­niej. Gdy prze­cho­dzę, po­ta­jem­nie wkła­da mi rękę pod su­kien­kę i łapie mnie mocno za wargi sro­mo­we. W ta­kich nie­spo­dzie­wa­nych chwi­lach cią­gle jest jesz­cze mię­dzy nami dużo po­żą­da­nia, zwłasz­cza przy in­nych lu­dziach."

Tytanów się tutaj nie spodziewałem... ale w sumie jedna postać miała na imię Armin

"Jest więk­sza jak Pałac Kul­tu­ry, w ręce wy­ma­chu­jąc wiel­kim mor­der­czym wał­kiem do roz­ma­so­wy­wa­nia po­wię­zi. [...] Każdy jej krok po­wo­du­je ogrom­ny huk; ulica za­pa­da się, a po­de­rwa­ny as­falt wzno­si się lekko jak dywan, prze­wra­ca­jąc ka­mie­ni­ce."

"Jakiś ostat­ni moc­niej­szy uścisk po Dzien­ni­ku czy po­kle­pa­nie po ple­cach i już – dwie pe­cho­we ko­mór­ki wpa­dły na sie­bie w dro­gach rod­nych matki, i zle­pio­ne w fa­tal­nym uści­sku za­czę­ły wić i wy­pla­tać jego ża­ło­sne ist­nie­nie."

Typ się przeruchał ze swoją niepełnoletnią kuzynką...

"Wszyst­ko po­szło w miarę gład­ko, tylko mu­siał odbyć spo­wiedź. Ale po­dob­no zna­jo­my ksiądz w po­rząd­ku, gej, pije i pali. Nie robił z tym żad­nych pro­ble­mów, a nawet na ko­niec, jak sta­rzy se po­szli, za­ja­ra­li gi­bo­na. Z księ­dzem, tak? I ska­ka­li na tram­po­li­nie w ogród­ku w re­stau­ra­cji. Ale ogól­nie bar­dzo kul­tu­ral­nie, na spo­koj­nie."

Nie wierzę, że z własnej woli czytam Masłowską i nawet mi się podoba😳

Ja pierdole co się tutaj dzieje xd

"Idę do kibla i za­czy­nam srać. Suche gówno jed­nak utyka mi w dupie; muszę długo sie­dzieć, cze­ka­jąc, aż się od­cze­pi, i sły­szę, że w po­ko­ju jest nie­zręcz­na cisza."