Piotr Borowski > Recent Status Updates

Już dwa razy ktoś się Ani oświadczył. Ona pisze pierwszą nowelę.

wszyscy szukają "Uczty Baltazara"

Zuzanna i Adam

Nie mogę przestać czytać...

zdobyli Buenos Aires, ale mieszkańcy nie lubią protestantów

wyprawa do Tybetu i obóz koncentracyjny

Ten III tom jest lepszy od II, który był beznadziejny. Niemniej to już nie jest to samo co tom I, który był genialny. Ania w pierwszej książce przezwyciężała problemy. Teraz w zasadzie żadnych problemów nie ma. Wszystko jest wspaniale. Wszyscy ją chwalą. Jest ulubienicą każdej napotkanej osoby. Jest strasznie mdło.

historia z początku prosta okazuje się być całkiem skomplikowaną, a przez to bardzo ciekawą

Kasia napisała wstęp na białych kartkach. Później jest pamiętnik jej babci na takich szarawych stronach. Daje to wrażenie, że to stary pamiętnik.

Dużo więcej bohaterów...

Wraca wątek miłosny, który autorka porzuciła w tomie 2.
Niestety Ania jest jakaś inna - nagle stała się strasznie patriotyczna...

druga połowa tej książki - akcja stoi, nic się nie dzieje, Ania chodzi na herbatki i używa wyobraźni...

Historia rządu Beaty Szydło i jego upadku 7 grudnia 2017

jest już 1939

zbliżam się już do końca, teraz czytam o filmach na podstawie powieści

Historia starszego pana szukającego syna w Londynie.

Fajna historia miłosna, w tle wątki rasowe, emigracyjne...

Inna struktura tekstu niż w pierwszej części. Mniejsze fragmenty poprzedzielane gwiazdkami. Jak na razie dwoje narratorów. W pierwszej części był jeden.

doszedłem do słownika postaci

Podobnie jak w "Kajś" Rokity i tutaj jest mowa o ukrywaniu swojego niemieckiego pochodzenia i wypieraniu się go, tak, że dzieci nie zdawały sobie z tego sprawy.

Jestem teraz na rozdziale o kobietach w życiu Pana Samochodzika. Zawsze mnie zastanawiało dlaczego nigdy się z nikim nie związał. Czyżby dlatego, że to były książki dla dzieci?

Skomplikowana historia nie tylko ta wielka, ale także ta miłosna.

Momentami mam wrażenie, że ktoś inny pisał tą książkę. Ania mieszka w Avonlea od lat, a tu się okazuje, że są tam domy i miejsca, których nie zna. Jeszcze trochę i odnajdzie skarb piratów - autorka wymyśla na bieżąco bzdury nie pasujące do postaci i miejsca.

dużo się dzieje w drugiej połowie książki - sporo emocji

Wciągająca historia, sporo humoru i niecodzienne spojrzenie na Wikingów.

Mam wrażenie, że ta książka się autorce nie udała. Ale może to tylko wrażenie, bo czytam inne tłumaczenie.

jestem już po ustawach norymberskich

nie wiem kogo mi bardziej żal - tych wypędzonych Niemców, czy tych biednych Polaków