Armin Ahmadianzadeh > Recent Status Updates

خب خب، فاوست از همین اول قوی وارد شد.
Promising start...🔥

قراره بدجوری عاشق این کتاب بشم...
و قراره به‌شدت از ترجمه آقای جوزی لذت ببرم و از پانوشت‌هاش چیزای زیادی یاد بگیرم. مترجم خوب برای من همیشه مترجمی هست که در کنار ترجمه یه‌چیزی هم به‌خواننده اضافه کنه.

حس می‌کنم زری قراره جزو زن‌هایی بشه که همیشه یادم بمونه تو ادبیات، مثل شهرو تنگسیر.

اولین مواجه من با قلم صادق چوبک هستش.
و تا اینجا دوس داشتم.🤍🌱

تا الان دو داستان اول رو خوندم؛ شکست اول و شکست دوم. داستان شکست دوم رو با اختلاف بیشتر از اولی دوس داشتم. چه فضای مالیخولیایی عجیبی، چه مونولوگ‌های نابی!

غم و اندوه توأم با عشق از تک‌تک صفحاتش می‌بارید.

"مهربانی مثل کلاغ فقط وقتی برمی‌گردد که بوی عشق و مرگ به‌مشامش خورده باشد. حالا برگشته، اما گیج است. هر دو بو را شنیده."

با ورود دانشجویی به‌نام واکر ضرباهنگ داستان تندتر شد.
چقدر شخصیت لومکس رو دوست ندارم...

این درس گفتار راجع‌به "بهاگاوادگیتا" از منظومه شعری "مهابهارته" هستش.
اطلاعات جالبی در اختیار خواننده گذاشته میشه و به‌شخصه ترغیب شدم این حماسه شعری رو بخونم.

دو داستان کوتاه اول که از بورخس بودن رو خوندم از کتاب آگراندیسمان.
داستان اول گزارش دکتر برودی و داستان دوم ببرهای کبود.
داستان‌های بورخس حس‌و‌حال عجیبی دارن، انگار نشسته برات روایت‌های گزارش‌گونه یه‌سری افراد رو میگه که آمیخته با عصاره جادو هست، و این یعنی رئالیسم جادویی.

شب‌نخوابیدن یعنی این‌که هرلحظه به غیرطبیعی‌بودنت اعتراف کنی، به همین دلیل بی‌صبرانه منتظر فرارسیدن صبح و روز روشن می‌مانم، یعنی زمانی که حق دارم نخوابم.

علم مهم‌ترین، زیباترین و لازم‌ترین چیز در زندگی بشر است.

فقط یک انسان کوته‌فکر و کینه‌جو می‌تواند به این دلیل که آدم‌های معمولی قهرمان نیستند، کینهٔ آن‌ها را به دل بگیرد.

داستان اول اولریکا با این جمله شروع میشه:
"روایتی که بازمی‌گویم به واقعیت وفادار خواهد بود، یا حداقل به آنچه شخصا از واقعیت به خاطر دارم، که راستش هر دو یکی است…"
این اولین مواجهه من با بورخس هست. داستان اول رنگ‌و‌بوی ادبیات لاتین داشت ولی خیلی داستان خاصی نداشت.
در حد دو 🌟 🌟.

به پایان آمد این دفتر حکایت سلین همچنان باقی...

–می‌دانم فردینان، می‌دانم!... اما فرق می‌کند... تو هنوز بچه‌ای خوشبختانه!... در سن و سال تو هیچ چیزی زیادی غم‌انگیز نیست! تو الان، تازه زندگی‌ت را شروع می‌کنی... برای تو شروع کارست... این چیزها را نمی‌توانی بفهمی.

–دیوانه‌ها همه‌شان اینجوری‌اند... کیف می‌کنند از اینکه بااشان مخالفت کنی!...

–آه! چیزی که آدم هیچ‌وقت کم نمی‌آرد فرصت و امکان اشتباه و گه‌کاری‌ست!

چقدر این بخش‌ها برام به‌طرز زیبایی دردناک بودن...
این بخش زندگی فردینان با کورسیال مخترع واقعا زیبا بود...
چقدر جیگرم کباب شد برای ایرن، زن کورسیال، چه‌قدر زجر کشید و با اینکه همیشه کورسیال رو فحش‌بارون می‌کرد، ولی عاشقانه دوسش داشت، همه زجر‌هارو هم به‌خاطر عشقی که داشت کشید.

"سن چیز گندی است … بچه‌ها مثل سال‌های زندگی‌اند، می‌روند و دیگر هیچ وقت نمی‌بینی‌شان."

توی زندگی همین‌که وضعمان یک‌خرده بهتر می‌شد همه فکرمان می‌رود دنبال کثافت‌کاری.