Moonstoey > Recent Status Updates

Jestem całkiem zainteresowana, szczególnie postacią Ofelii i po prostu nowym cmentarzem. Czymś jeszcze, ale nie pamiętam co to było… Ogólnie póki co trochę nie widzę sensu w powstaniu tej książki, pierwszy tom był bardzo kompletny, ale daje jej szansę i zobaczymy jak się rozwinie. Póki co nie jest źle.

Chyba jednak lubię tę książkę ;>

W końcu coś czytam 🙏🏼🙏🏼
Reread, bo wyszedł drugi tom, który bardzo chcę przeczytać, a z tego nic nie pamiętam…
Kocham humor tej książki 💅💅

Ogólnie raczej na razie nie porywa, ale jest dosyć ciekawa. Słucham w audio 💪🏻🎧

Yyy, nie wiem który to już reread, nie pytajcie mnie o to. Kocham te książkę tak samo za każdym razem, w życiu mi się nie znudzi.

Autentycznie nie spodziewałam się, że będę aż tak zainteresowana tą historią! Poważnie, bardzo mnie ciekawi, podoba mi się fabuła i sam koncept tej historii, uwielbiam muzyczną atmosferę i tajemniczą i niezrozumiałą relację między bohaterami. Dosyć mocno liczę na to, że jednak nie wejdziemy tutaj w żadną fantastykę, nie chcę tego i bardzo się tego obawiam.

Raz lepiej, raz gorzej, ale chciałabym już skończyć…

Jeśli mam być szczera, to średnio mi się podoba. To znaczy nie jest zła i nie męczę się podczas czytania, ale to w sumie na tyle. Moją pozytywną uwagę zwróciły może ze dwa opowiadania na dwanaście, które przeczytałam, reszta albo była dziwna albo nie w moim stylu. A, i jeszcze jedno opowiadanie było totalnie ściągnięte od pewnej autorki xd

Cieszy mnie fakt, że zaczęłam coś rozumieć, bo pierwsze opowiadanie to był jakiś obłęd, po którym zastanawiałam się czy może lepiej jednak tego nie czytać. Ale dałam radę i jest coraz lepiej. Póki co moje ulubione to „Po drodze”, a teraz jestem w trakcie czytania (a raczej słuchania) opowiadania Pauliny Hendel <3

Jestem naprawdę zaangażowana w całą tą sprawę kryminalną, zwłaszcza, że ma mocne powiązania z mitologią grecką, którą ubóstwiam. Ale po prostu też bardzo się wciągnęłam, bo cała ta historia jest bardzo interesująca. Cieszę się też zwyczajnie z ponownego spotkania z Warsem, Nikitą, Robinem i całym
Tym magicznym światem.

Chyba trochę się zaangażowałam, bo czytam z dużą chęcią. Bardzo się cieszę, że mogę przeczytać tę historię na nowo, niby już znają, ale jednak całkowicie inną ponieważ z perspektywy Chada, który swoją drogą jest bardzo interesującą postacią, dobrze napisana, chociaż niekoniecznie go lubię. Jestem bardzo ciekawą zakończenia!

Ale się wciągnęłam! Najchętniej to słuchałabym tego cały czas. Naprawdę nie spodziewałam się, jak uwielbiam ten świat! Bardzo podobają mi się relację między bohaterami i grecka fabuła. Potrzebuje tylko, żeby ktoś powiedział mi, kim jest Ezra? Mam wrażenie, że już się gdzieś z nim spotkałam w książkach autorki, ale kto to był… muszę wiedzieć!!

35 przeczytałam. Chyba nie mam co update’owac…

Świetnie się bawię. Szczerze mówiąc, nie spodziewałam się, że tak bardzo tęskno mi jest do świata Anety Jadowskiej! Słucham tego z ogromną nostalgią i chęcią na więcej przygód z Thornverse! Kocham też te greckie wątki w tej części 🙏🏼

Podoba mi się pomysł na to, żeby pokazać historię z pierwszej części z perspektywy Chada. Wydaje się całkiem innym kawałkiem opowieści. Polubiłam czytanie o uczuciach Chada, tego jak on sam się czuje, a już szczególnie to, co czuje do Holly. Nic szczególnego , ale całkiem przyjemnie mi się czyta.

Mocno się zapierałam, że nie będę tego czytać, ale jednak. Znalazłam w bibliotece i pomyślałam, że w sumie historia Chada interesuje mnie znacznie bardziej niż historia Holly i jej perspektywa. Pomyślałam, że może coś z tego będzie i czytam. Póki co nie wiele się dzieje, trochę powiewa laniem wody, ale nie narzekam, po tym co przeczytałam ostatnio.. tu jest dobrze.

Praktycznie nigdy nie robię dnf, bo nie lubię. Tak przy tej książce sama sobie się dziwię, że jeszcze jej nie porzuciłam. Jest tak zła, tak okropnie nie na temat, na który miała być… czytam tylko po to, żeby z czystym sumieniem potem dać ją jedną gwiazdkę i nigdy w życiu nikomu jej nie polecić. Dziękuję za uwagę.

100 stron, ale już jestem zniesmaczona. Mało ratownictwa medycznego (co się dziwić, skoro osoba mówiąca wypalona zawodowo), dużo mówienia o sobie i o swoim życiu. Niewiele empatii, dziwne teksty… nie podoba mi się.

Trochę chaotycznie, czasami za bardzo skrócona forma, w której ciężko się odnaleźć, ale generalnie mi się podoba.

Podoba mi się forma podzielenia tej książki na rozdziały, w których każdy opowiada o innej katastrofie czy wydarzeniu + związanej z tym pracy służb medycznych. Bardzo jest to interesujące, ale jednocześnie potęguje wrażenie o chaotyczności całej tej książki i wrażeniu, że jest „o wszystkim i o niczym”. Ale i tak w porządku.

Naprawdę mi się podoba, i to znacznie bardziej niż pierwsza część, która wydawała mi się trochę zbyt infantylna. Ta książka nadal nie jest specjalnie poważna, ale bohaterowie zachowują się odpowiednio do swojego wieku (nastoletniego) a nie jak dzieci… i całkiem ciekawie jest.

Niby nic specjalnego się nie dzieje, ale jest tu taka słodka, przyjemna i nostalgiczna atmosfera, że chyba umieram 😭❤️

No cóż, przeczytałaś 50 stron, także jedyne co mogę powiedzieć to fajnie… Miałam w niektórych momentach naprawdę silne skojarzenia z wattpadowymi fanfikami, ale tym razem nie w negatywnym wydźwięku xd

Tak, kolejny reread, ale ja po prostu nie mam co czytać, ok?
Bardzo lubię tę historię, otoczkę zespołu rockowego, muzyki, mam nadzieję, że po rereadzie nie będę się kłóciła ze swoją poprzednią decyzją 5 gwiazdek dla tej książki.
Rerady na zastój czytelniczy to mój najlepszy sposób + książka napisana jest w formie wywiadu, więc czyta się dużo szybciej! Wciągnęłam się już.

550/630

Upss, chyba się wydało, kto jest mordercą…

475/630
Nie za bardzo mam cokolwiek do powiedzenia ;/

Skończyliśmy temat autobusów, yaaaaay