Moonstoey > Recent Status Updates

Reread! (Tak, nie wiem który raz to już czytam). Zawsze wydawało mi się, że średnio lubię ten tom, ale odkąd dwa miesiące temu powróciła moja faza na HP właśnie tego nie mogłam się doczekać najbardziej - z pewnych powodów. Od dwóch miesięcy bardzo, bardzo chcę przeczytać tę książkę i właśnie nadszedł ten czas, więc jestem mega szczęśliwa!
Dla wtajemniczonych-chodzi mi o rosskiller 🙈

To zdecydowanie nie jest książka dla mnie… nie dość, że mam wrażenie, że to Harry Potter 1:1, to jest jeszcze watek romantyczny między uczennicą i nauczycielem, a poza tym jest bardzo cringowo i po prostu nudno…. Chcę już skończyć 😬

Nie mam pojęcia o czym jest ta książka i nigdy w życiu o niej nie słyszałam. Do powiedzenia mam na razie tyle, że bardzo kojarzy mi się z Hogwartem… Ale kilku miesięcy mam nawrót mojej HP era, także to może kwestia tego 😂

Zbierałam się do zaczęcia tej książki naprawdę długo i już teraz jestem gotowa powiedzieć - dlaczego? Ogromnie mi się to podoba! Większość opowiadań jest naprawdę genialna, kocham też ten creepy vibe oraz nawiązania do głównej serii. Opowiadanie z perspektywy Curie czy Goddarda? Trixie? Ciary!!!

Mam mieszane uczucia. Podoba mi się, jestem bardzo zainteresowana i byłabym skłonna powiedzieć, że mogłaby się stać jedną z moich ulubionych książek, gdyby nie to, że… jest tak bardzo pośpieszona. Tu wszystko, poczynając od relacji głównych bohaterów a kończąc na wydarzeniach, po prostu dzieje się zbyt szybko. Ta książka, zwłaszcza że jest bardzo krótka, naprawdę wiele na tym traci.

Myślę, że będzie dobrze, bo już jestem całkiem zainteresowana ;)

Jak ja cholernie, absurdalnie kocham ten tom, to wy sobie nie wyobrażacie. Kocham starego Harry’ego Pottera i jego przyjaciół znacznie bardziej niż samego Harry’ego. Huncwoci >>> Harry Potter. To mój ulubiony tom i czytając go mam wrażenie, że zaraz się poryczę. Chociaż mam całkiem mocne podejrzenia, że jeszcze się może okazać, że równie bardzo kocham Czarę Ognia, ale jeszcze o tym nie wiem…

Zaczynamy erę Wiktorii/Wikty/Kurczaczka, jak zwał tak zwał <3
No i pojawia się też już Sęp, a więc witamy w domu ! 🤪

Reread tej książki to był absolutnie najwspanialszy pomysł, na jaki ostatnimi czasy wpadłam. Warto było sobie przypomnieć, jak bardzo kocham Witkacego, głównego bohatera 🥹❤️

Trochę za długi wstęp (trochę to mało powiedziane, skoro trwał prawie 150 stron), ale późnej jest lepiej, bo możemy spojrzeć na główną bohaterkę z dwóch perspektyw, które znacząco się od siebie różnią, co jest zdecydowanie intrygujące. Ale niestety, póki co nie jestem specjalnie zachwycona i wciągnięta w tę historię.

Myślałam, że pierwszy tom pokocham, a tak się nie stało, dlatego tego drugiego tomu trochę się obawiałam. Ale jest świetnie i podoba mi się znacznie bardziej niż poprzedni tom, jestem nawet zaintrygowana 💪🏻

Chyba podoba mi się już bardziej niż pierwszy tom 🤪

To książka dla dzieci, ale z racji, iż zanim zaczęłam ją czytać to miałam tą świadomość, to nie narzekam. Całkiem w porządku, prosta i nie wymagająca, ale jest okej. Trochę daje mi vibe Wojowników. Dużo różnych, czasami dziwnych imion, ale daje radę.

Coraz bliżej końca 💪🏻💪🏻
Moja opinia jest tak samo zła jak była.

Chciałam powiedzieć, ze czyta mi się ją trochę łatwiej niż wczoraj, ale im dalej, tym więcej znajduje takich drobnych nawiązań do Arystotelesa i Dante i to mi bardzo przeszkadza. Są to drobne sprawy, ale fakt, że te dwie książki napisał dosłownie ten sam autor sprawia, że bardzo mnie to męczy. A poza tym składniowo i językowo nadal leży, główny bohater wciąż doprowadza mnie do szału.

Jeśli ja zdołam przeczytać tę książkę, to będę z siebie bardzo dumna, naprawdę. Dawno żaden bohater nie męczył mnie tak jak w tej książce. Męczy mnie jego zachowanie, sposób bycia, wyrażanie się… poza tym mam wrażenie, że ta książka jest strasznie napisana stylistycznie i językowo, jest rozwleczona… Bardzo zle mi się to czyta i chyba wątpię w to, czy lubię Ariego i Dante :/

Zirytowana Hermiona szykująca zemstę >>>

Nie jestem specjalnie wielką fanką akurat tej części… ale co zabawne, przyrzekam, że nigdy nie pamiętam, w którym tomie Ron i Harry dostają się do Hogwartu latającym samochodem. Gdy dowiaduje się że w tej za każdym razem jestem tak samo zszokowana XD (zawsze mam wrażenie, że to w Więźniu Azkabanu).

Jestem z takiego rocznika, który o nekroaferze w Łodzi w roku 2002 po prostu nie mógł usłyszeć, dlatego czytam o tej historii po raz pierwszy. Jestem osobą, która bardzo interesuje się ratownictwem medycznym, więc gdy tylko usłyszałam o tej książce wiedziałam, że muszę ją przeczytać. Czytam i nie dowierzam - moralność ludzi, a raczej jej brak oraz ilość skazanych… niemożliwe.

Idk, nie mam nic do powiedzenia. Nie jest nudno, ale też nie jakoś wybitnie.
O, ale kocham Romana (tak, wiemy, już to mówiłaś…)

Najfajniejsze momenty w tej książce to te, w których:
a) pojawia się Roman
b) wspomina się Witkacego
C) pojawia się Nisim
Chociaż Bjørn też jest w porządku. Ale przez większość tej książki nie mam pojęcia co się odwala.

Nie wiem jak do tego doszło, ale dosłownie wolę ship z Dorą niż jej kanoniczny związek (chociaż nie, wiem. Miron (jej kanoniczny) po prostu całą serię udaje główną postać, a nią nie jest i ważniejszy jest jego najlepszy przyjaciel). Chyba zapowiada się niezła jatka, więc fajnie, ale jeśli Dora pokona tego nowego bossa, szarą eminencję, to nie wytrzymam, wstaje i wychodzę.
+ I love you, Roman.

Może nawet ciekawy ten wątek demonów. Ale ja tego nie mówiłam.

Nie mam pojęcia, o co tu biega.

Ok, do Dory będącej wiedźma dwóch sprzecznych lini magicznych, aniołem, piekielnikiem, wampirem i wilkiem (i pewnie czymś jeszcze, ale nie pamiętam już) dochodzi profesja bycia demonem.
Mega się bawię.

Albo ja jestem kompletnie ślepa, albo ta książka ma najprostsze i najbardziej przewidywalne zakończenie/rozwiązanie sprawy ever. (I wiecie co? Lepiej, żeby tak było, bo jeśli zaraz się okaże, że wszystkich pozabijał jakiś losowy typ, który się zakradł do domu, to wychodzę).

Im dłużej myślę o tej książce, tych więcej absurdów w niej znajduje. Powinnam przestać? Ale jak, skoro książka jest o dziewczynie, która wraca do swojego miasta, w którym zabito jakąś dziewczynę, 2 miesiące potem próbowano zabić ją, stoi tam więzienie o zaostrzonym rygorze,w którym jest jej niedoszły morderca?A ona chce tam pracować i uważa to miasto za idealne miejsce do wychowania dziecka?