Moonstoey > Recent Status Updates

Robię reread!
Znam już tą historię więc nie emocjonuje się nią tak bardzo jak Kiedyś, ale nadal bez wątpienia jest to niesamowita historia, którą uwielbiam! Dobrze przypomnieć sobie najważniejsze wydarzenia jak i oczywiście malutkie szczegóły. Czytam w oczekiwaniu na trzeci tom!

Jak zwykle musiałam sobie wykrakać... Jak w poprzednim udpate cieszyłam się, że nie narzekam już tak bardzo na bohaterów, to znów mi to tutaj wróciło. Dlaczego oni wszyscy zachowują się jakby postradali ostatnie szare komórki? Tris jest niesprawiedliwa, Tobias głupi i ma kryzys, szkoda tylko Uriaha. Wydaje mi się też, że autorka miała zbyt dużo pomysłów, które usilnie i w nagminnych ilościach próbuje tu wcisnąć.

Jestem pozytywnie zaskoczona. Od tych 70 stron nie załamuje się z powodu głupoty bohaterów co pięć stron, więc mamy progres. Pojawił się teraz niesamowicie fascynujący mnie wątek i na razie jest świetnie napisany, więc poraz pierwszy w tej serii jestem nastawiona optymistycznie! Pomysł na eksperyment, izolatkę, historia matki Tris, defekty genetyczne... That's soo good. Czujesz się zainteresowana i to bardzo mocno!

Tylu teorii w życiu nie stworzyłam, jak podczas czytania tej książki... Pozdrawiam V., K. I M. za wysłuchiwanie moich odklejonych teorii na biologii, szczególnie V. Fajnie, że jest perspektywa Tobiasa, szkoda tylko, że wiem dlaczego... Bohaterowie nadal są starsznie głupi, ale ubaw mam ogromny, ogromnie mnie ta książka bawi, pod każdym, nawet "strasznym" względem. Chcę już wiedzieć, co dzieje się za płotem.

Powiem tak. Dzieję się całkiem sporo, ale nie jestem za bardzo zainteresowana i wciągnięta. To o chyba nie książka dla mnie. Wyczuwam tutaj sporo intryg, które zapewnie się tutaj pojawią...Nie lubię wątku romantycznego, jest starsznie sztuczny, a główna bohaterka zakochała się po pięciu sekundach spotkania.. Mam wrażenie, że książka trochę zatraca się w innych wątkach, zapominając o głównym. I nie ogarniam bohaterek

Nie ukrywam, że nie sięgnęłabym po nią, gdyby pewna osoba mi nie kazała..
Na razie meh, nie wiem , za mało przeczytałam. Z jakiegoś dziwnego powodu mam do niej sceptycznie nastawienie i uprzedzenia, mam nadzieję, że mi się do zmieni...

Hmm, nie wiem co o niej myśleć. Z jednej strony zrobiło się ciekawej, ale czy to nie jest już troche oklepany temat? Zdaję się, że taki motyw już widziałam. A z drugiej strony to nadal jest historia bardziej o straumazytowanej alkoholiczce z obsesją... W którą wątpiłam, a jednak ona miała rację. Mam spore wątpliwości co do tej książki, nie wydaje mi się, żebym tak miała w przypadku poprzednich książek tego autora...

Jest klimat, zainteresowanie itd. Jednak nie lubię paranormalnych, duchownych wątków, a tu już to wyczuwam. Daję jej szansę, mimo, że po genialnym początku, na razie czytam o 35-letniej straumazytowanej alkoholiczce, która zachowuje się jak dużo starsza i jest pod kontrolą swojej matki. Mam nadzieję, że ciekawy początek nie będzie jednym ciekawym, co ma do zaoferowania, bo tego autora naprawdę lubię i liczę na niego.

Tutaj nie ma o czym mówić. To jest ogromnie ciężka, ale i fascynująca książka. Jedna z tych, które trzeba przeczytać i przeżyć samemu, zrozumieć i zinterpretować na swój sposób. Naprawdę genialna historia, która wywołuje u mnie fascynacje równie wielką jak przerażenie tym, co przeżywa główny bohater. Bardzo wartościowa powieść, której nie da się opisać w żaden sposób. Po prostu trzeba ją przeżyć samemu i zobaczyć.

Czegoś takiego, co się dzieje w tej książce nie sposób jest opisać słowami.
To historia okropnie ciężka, a jednocześnie tak fascynująca... Podróż chłopa po ciężkiej chorobie psychicznej. Pełna metafor, których znaczeni trzeba poszukać - a gdy się już je znajduję, to moment, w którym zaczynamy rozumieć te książkę, odbiera mowę. Już wiem, że jest absolutnie godna przeczytania. To książka, której się nie zapomina.

Zaczęła się naprawdę w nietypowy i fascynujący sposób. Bohaterka od samego początku dawała mi Vibe zmęczonej życiem staruszki, więc jak się okazało, że ma 35 lat byłam mocno zaskoczona. Co ciekawe, widać u niej wpływ toksycznej matki, alkoholizm oraz dużą traumę. Wydaję mi się, że trochę wyczuwam reprezentację bi i obsesję, którą widać szczególnie w rozdziałach "teraz" (są jeszcze "wcześniej"). Będzie ciekawie!

Świat jest świetny i niesamowicie intrygujący, on bardzo mi się podoba. Ale jest jeden haczyk - wątek romantyczny mnie wykończy. Bohaterowie mają się ku sobie po dwóch dniach znajomości, chłopak zachowuje się jak 45-letni zboczeniec wobec 16 latki mimo, że ma 18 lat. Jest starszym creepem, ma bardzo odklejone i dziwne zachowania. Czytając ich romans odczuwam jedynie cringe i żenadę, nie wiem czy się śmiać czy płakać.

Po zachwytach pewnej osoby byłam trochę sceptyczna xd. Jednak bardzo podobał mi się świat przedstawiony w tej książce, podział na frakcję i ich cechy charakterystyczne wydają mi się strasznie interesujące i dają mi Vibe postapo, rewolucji, igrzysk śmierci itd., a to bardzo lubię. Zdziwił i zniesmaczył mnie rygor w Altruizmie, ale to jak działa frakcja Nieustraszonych bardzo mnie ciekawi, (muszą zasłużyć,okrucieństwa)

O wow, nie przeczytałam za wiele, ale czuję, że to będzie bardzo dobra książka. Na razie jest nie zrozumiała, ale to nic dziwnego, skoro jest z perspektywy chłopca z ciężką chorobą psychiczną... Zdecydowanie mnie ta pozycją fascynuję i nie mogę się doczekać jej kontynuacji.

Zawsze powtarzam, że nie wyciągam pochodnych wniosków, po przeczytaniu kilku stron. Ale w ciągu tych 30 dzisiejszych stron miało miejscem tyle zaskakujących wydarzeń, że muszę powiedzieć, że jestem coraz pozytywniej nastawiona. Nie widziałam jeszcze Agathy Christie w tak interesującym wydaniu, pełnym tajemniczej organizacji próbującej przejąć władzę nad światem oraz Poriota, który tak długo rozwiązywały sprawę...

Nie wiem za bardzo co mam tutaj o niej opowiadać, gdyż tutaj absolutnie nic się nie dzieje. Ta książka jakby zatrzymała się w jednym momencie i odtwarzała go w kółko. Jedyne co się zmienia to wątek romantyczny, który próbuje udawać, że nim nie jest. Ale wolałabym by już się rozwinął, miałabym za sobą negatywną opinię o nim (bo taka będzie, już to wiem). Trochę nudno i mało wciągająco, ciągle to samo i tak w kółko.

Niezbyt orginalna fabuła, widziałam taką wielokrotnie. Świat przedstawiony jednak jest całkiem interesujący, szczególnie lud Shoet i tajemnicze losy. Jednak widzę już, że wątek romantyczny w tej książce będzie bardzo ważny oraz, że mi się nie spodoba. Bohaterowie nieszczególni, średnio się wyróżniają, oprócz Ryzka, którego backstory bardzo chciałabym poznać. Nie bardzo też się coś tutaj dzieję, nie wciąga mnie.

Muszę przyznać, że tego typu książki w wykonaniu Agathy Christie się nie spodziewałam. Tajemnicza gangsterska organizacja chcąca przejąć władzę nad światem, a w środku tego Herkules Poirot sam jeden na wielką czwórkę. Bardzo interesująca i zdaję się inna niż wszystkie książki autorki, jestem dobrej myśli i nie mogę się doczekać dalszej części! Dużo morderstw i zaskakujących intryg i tajemnicze, fascynujące postaci!

Hej, hej, hej, zaczyna się robić ciekawiej i to już od momentu ucieczki Luke'a. Szkoda, że tak późno, ale ważne, że jest. Chciałabym ją jutro skończyć, ale podejrzewam, że najszybciej udać się to we wtorek.

Ależ mozolnie mi idzie z tą książką...
Przydługa, ciągnie się nie miłosiernie, jest nudna. Nie mogłam się wciągnąć i nie ogarniałam co się dzieje, ale odkąd perspektywa się zmieniła na szefową instytutu jest ciekawiej. Tylko, że ta książka tak ma - przez długi czas jest nudno, potem chwileczkę ciekawie, a potem znowu nudno. Chciałabym ją skończyć bo się z nią bardzo męczę, chyba zacznę jutro czytać też coś innego.

Nie porwało mnie na tyle, żebym nagle dostała olśnienia i przeczytała sporo stron, 100 na dzień ty o tyle moich możliwości z tą książką...
Na razie po prostu starsznie tutaj nudnooooo.
Luke ma teraz trafić do Tylnej Połowy, kopie jakieś dziury pod bramką więc może zacznie się coś dziać, mam nadzieję.

Hm
Sama wizja Instytutu, mocy dzieci, badań itd. jest bardziej fascynująca i niesamowicie mnie interesuje.
Ale to gruba książka i na pewno będzie się dłużyc, a ja już do odczuwam. Mam wrażenie, że czytam trochę zapychaczę, bo jak inaczej mogę nazwać fantazje 12 latka o jakiejś koleżance albo o grach itd.. Chociaż Luke nie jest zwyczajnym 12 latkiem.
Troszeczkę mnie nudzi, ale mam nadzieję, że się poprawi!

Nie byłam przekonana do części Tim'a i Nocnego Strażnika, nie widziałam w tym wątku celu, nie podobał mi się i starsznie dłużył, deekocentrowal
Ale dalej... Luke zdecydowanie mnie fascynuję, a to jest duży plus dla całej książki. Chłopak dopiero trafił do instytutu, więc nie wiem jeszcze jak będzie, ale myślę, że jestem z tą książką na dobrej drodze i coś mi się w jeszcze spodoba.

Powiem tak.
Przez jakieś 100 stron była bitwa, więc raczej nic nowego, ale nie było źle. Teraz jest fajny wątek związany z telepatią, okazujący jak bardzo psychiczny jest główny czarny charakter...
Myślę, że polubię się bardzo z Evangeline, jest naprawdę ciekawą bohaterką, o ile wcześniej nie dobije mnie relacja Cala i Mare, bo to jakaś dziwna akcja z nimi... Uwielbiam Dane i Tytona, ale nie przepadam za Iris.

Przeczytałam w ten weekend zawrotne 10 stron, ale obejrzałam cały pierwszy sezon Cienia i Kości i jeden odcinek kolejnego. Niczego nie żałuję, drugi sezon będzie jeszcze lepszy!

Ależ mnie bawi ta książka pod względem lojalności... Przyrzekam, że tu co 20 stron ktoś kogoś zdradza xd Cudne
Uwielbiam Dane'a Davidsona, Monfront, podoba mi się wątek Evangeline i myślę, że ja też bardzo polubię. A , i mam ogromną nadzieję, że Cal wcale nie jest taki głupi, za jakiego próbuje uchodzić.. Nie jestem fanką wątku romantycznego, ale jednak go lubię i dobrze, by wrócił...

Powiem wam, że jestem dość zainteresowana. Co prawda nie podoba mi się trochę to jak czasami na Mavena patrzy Mare oraz to, jak duża rację dostrzegam w słowach Cameron, chociaż wolałabym nie...
Ale zapowiadają się świetnie intrygi i genialne posunięcia, więc wyczekuję
W zasadzie to w momencie, na którym teraz jestem, czuję, że coś się się stanie, ale muszę już kończyć ma dzisiaj, więc wyczekuję jutra hah

Nie poczytałam za dużo więc nie jestem w stanie zbyt wiele powiedzieć, ale podoba mi się przywiązanie innych bohaterów do Mare, szczególnie Cala, i jestem również zainteresowana naprawdę okrutnym, ale i inteligentnym planem Mavena...
Zdecydowanie w tej części będzie się działo, nie mogę się doczekać!

Przeżywałam kryzys egzystencjonalny przez relację Aarona i Juliette, ale chyba wracamy do tego czego bardzo chcę. Nie lubię Adama, nigdy mu nie ufałam, uwielbiam Kenijego, nie mogę się doczekać wielkiego planu. Juliette pod pewnym względami jest już dużo lepsza.
Chcę trochę więcej Brendana i Winstona.
PS. BOŻE TAK BARDZO KOCHAM AARONA, JULIETTE OGARNIJ SIĘ JUŻ ZOBACZ JAKIE CUDO MASZ NA WYCIĄGNIĘCIE RĘKI!! KOCHAM TYPA