Moonstoey > Recent Status Updates

Sceny między rodzeństwem Monet ogromnie się mi podobają (ale ja to w ogóle mam jakiś problem z uwielbieniem do wątku starszego brata, a co dopiero 5), dużo się na niej śmieję i mocno się wciągnełam. Hallie przechodzi widoczną zmianę, ale nie wiem czy ja tego po prostu wcześniej nie zauważyłam, mogłaby ona sobie darować coraz większą ilość głupich decyzji na trzeźwo, bo lepsze pomysły ma jej pijana przyjaciółka Mona..

Całkiem mi podoba!
Uwielbiam pannę Marple, książki z jej perspektywy są kompletnie inne niż te z nielubianym przeze mnie Poriota, więc to ta książka ma zdecydowanie na plus. Jednak muszę się przyczepić, że naprawdę nigdy nie zrozumiem, dlaczego Agatha Christie tak lubi ubliżać kobietom w swoich książkach, skoro sama nią jest, nawet jeśli żyła w czasach, w którym takie traktowanie kobiet było na porządku dziennym

Wydaję mi się, że powoli się zakochuję, a nawet wątek romantyczny w tej książce mi się podoba, co jest wyróżnieniem. Trochę nie jestem fanką tego starodawnego klimatu oraz bardzo często denerwują mnie główni bohaterowie , ale chyba powoli to się zmienia. Mam bardzo dużo podejrzeń, bawię się świetnie i ciągle próbuje rozwiązać zagadkę. Jest duża szansa na 5 gwiazdek, tylko szukam jeszcze "tego czegoś", na razie są 4.

Hm, ta książka rozwinęła się w tak niespodziewany sposób, który dodatkowo został wykonany dobrze, że ostatecznie jestem bardzo ciekawa zakończenia tej książki, gdyż można się po nim spodziewać dosłownie wszystkiego. Mam nadzieję jednak, że nie będzie ono zbyt cukierkowe. Uwielbiam postacie Essen! (Nie wiem jak napisać to imię, słucham tej książki w audio). Zostało mi 35 minut i ją skończę!

Ta książka brzmi jak coś, co musi mi się spodobać, jest dokładnym odzwierciedleniem moich zainteresowań... Na razie jednak nie było niczego co wywołało by moja miłość do tej książki, ale liczę, że to się zmieni, bo ona mi się podoba. Przeszkadzają mi czasami zachowania głównej bohaterki oraz bohatera i ten XIX-wieczny klimat, ale staram się go doceniać. Wątek romantyczny, o dziwo, chyba nawet zaczyna mi się podobać.

Bardzo przyjemna książka, ten wątek fantastyczny, którego tak bardzo się bałam okazał się całkiem niezły. Podoba mi się, nie jest to książka jakaś wybitna, ale wydaje mi się, że zasługuje na trochę większy rozgłos niż ma. Audio ma świetną lektorkę, a sama książka jest naprawdę dobra. Jak na razie, poniżej 4 gwiazdek nie dostanie :D

Mam zastój czytelniczy, więc audiobook to dla mnie naprawdę super sprawa. Podoba mi się ta książka, myślę, że mogłabym już dać jej 4 gwiazdki, a całkiem sporo jeszcze mi zostało do przesłuchania... Ten wątek fantastyczny, którego tak się bałam w tej książce rozwinął się w sposób, który mi się spodobał, także się cieszę. Bardzo przyjemna książka, na razie nie mam na co narzekać :D

Mam mieszane uczucia co do tej książki. Z jednej strony kocham związek Nica i Willa, a z drugiej strony mam wrażenie, że wyobrażałam sobie go dużo inaczej. Wiem, że w każdym związku są problemy, tutaj relacja Nica i Willa została nam przedstawiona dużo bardziej rzeczywiście,sama książka jest bardzo oparta na problemach bohaterów, daje do myślenia... Ale no nie wiem. Ah, i mam zastój, to też nie pomaga.

To jest momentami najsłodsza książka ever, w końcu to Solangelo. Jednak nie ukrywam, że momentami relacja oraz wymagania co do siebie między chłopkami są trochę niepokojące. Uwielbiam gdy opowiadają o swoim związku nimfie. Kocham podejście Willa do "wysokości", kocham jego lampę słoneczną. Mam pewną ogromną teorię... Ah, i samotna wyprawa Nicka do Tartaru..PS. Wszystkie potwory z Tartaru znają imię Percego... Bawi.

CHWILA, ALE ŻE CO TU SIĘ WŁAŚNIE WYDARZYŁO? Czuję się jakbym pominęła pół książki.
Takiego przeskoku ze słodkiego romansu do mrocznej fantastyki to ja jeszcze nie widziałam...

W końcu mogłam ją zacząć, I'm crying. Kocham, bo Solangelo, kocham, bo trochę Percabeth i mnóstwo wspomnień z poprzednich książek. Rozdział 7 mój ulubiony, ale to co dzieje się po tym, jak wchodzą do podziemia... Wow. To jest książka inna niż wszystkie dotychczas, tego po Ricku Riordanie naprawdę się nie spodziewałam. Kocham, a z drugiej strony mam wrażenie, że nie jest to prawdziwy wujek Rick... Ale i tak, Solangelo

CHWILA, ALE ŻE CO TU SIĘ WŁAŚNIE STAŁO? Takiego skoku z słodkiego romansu do mrocznej fantastyki to jeszcze nie widziałam...

DAMN, TA AKCJA Z NOŻOWNIKIEM, ROZMOWA W TAXI... To co powiedziała Poppy wyjątkowo mnie dotknęło i myślę, że to zapamiętam. Wow. Jednak to co potem się wydarzyło w tej taksówce 😠. Uwielbiam rodzinę Ash, a Poppy współczuję. Fajnie im idzie, szkoda, że już nawet w opisie jest napisanie, że wszystko pójdzie im w tą paskudną stronę. Zobaczymy...

Nie mam pojęcia, ale z jakiegoś powodu póki co słucha mi się jej strasznie przyjemnie. Poznanie się Ash i Poppy jest takie bardzo komfortowe.

Wielki powrót mojego ukochanego shipu Solangelo, dla którego dosłownie żyje ❤️. Podoba mi się to, że zwrócono uwagę na to, że Nico wiele przeżył i teraz ma PTSD. Uwielbiam Apolla, bardzo się zmienił, a jego relacja z Meg jest niesamowita. Miło też zobaczyć Rachel (o ile nie zarywa do Perce'go to ją lubię). Nie mogę się doczekać zakończenia, finałowe tomy u Riordana zawsze są tak dobre, że i przy rereadzie genialne!

Nie planowałam jej czytać, jakoś mnie nie ciągnęło. Ale potrzebuje czegoś do słuchania podczas spacerów, a ta książka wydaję mi się najbardziej interesująca. Na razie jestem bardzo zainteresowana, podoba mi się to, że mogę spojrzeć na miłość inaczej, z oczu Ash, z jej perspektywy, jako lesbijki. Trochę się obawiam tego wątku fantastycznego, ale zobaczymy jak to będzie!

Troszkę niespodziewanie po nią sięgnęłam, nieszczególnie miałam ją w planach, ale potrzebuje czegoś słuchać w audio przy spacerach, a ta książka wydawała mi się najbardziej interesująca. Nie przeczytałam za wiele, ale mam wrażenie, że dzięki tej książce możemy zobaczyć jak czuję się lesbijka, jeśli nią nie jesteśmy (nie ma być obraźliwe, zrozumcie o co mi chodzi proszę 🙏🏻). Jestem dość zainteresowana!

Na razie jestem przed podróżą do Obozu Herosów, gdzie Meg i Apollo przebywają w domu Jacksonów. Mam już bardzo dużo karteczek naklejone, jestem absolutnie oczarowana rodziną Perce'go. Sally i Paul są absolutnie cudownymi ludźmi, a Estelle podbiję świat... Strasznie słodkie są te momenty, w których Sally wspomina o Percabeth i pokazuje ich zdjęcia... Ah, i to spadanie z dachu, Apollo tylko chciał chronić Meg...

Apollo staję się naprawdę coraz lepszą postacią, zdolną do poświęceń dla przyjaciół, czego raczej nikt się wcześniej po nim nie spodziewał. Uwielbiam Meg i Reynę, a szczególnie jej niestety nie istniejący związek z Thalią, czego ogromną fanką się stałam. Ta książka jest jedną z tych historii, które dają bohaterom, jak i nam samym powód do refleksji na temat naszego postępowania, co zdecydowanie jest godne uwagi.

Cieszę się niesamowicie powrotu do Obozu Jupiter, cieszę się z ponownego spotkania się z Reyną, Frankiem i Hazel. Z drugiej strony te 70 stron było bardzo bolesne, zważając na to co wydarzyło się w poprzednim tomie, a a tym ma skutki. (Spojler). Jego śmierć bardzo wstrząsnęła mną, ale i bohaterami, o których żałobie było naprawdę ciężko czytać. Zaraz pogrzeb... A ja nadal nie dowierzam. I uwielbiam Lavinę!

Strasznie chciałam ją dzisaj skończyć, ale troszkę się nie udało. No trudno.
Generalnie świetnie mi się czyta odkąd powróciło kilka starych bohaterów. Czytanie historii Apolla jest świetne, ale to jednak nie to samo. Nadal nie dowierzam w tą akcję z synem Jupitera... Nie chcę tego przyjmować do wiadomości. Postawa Apolla również bardzo się zmienia, zdecydowanie na plus. Kocham też ten wątek z Heliosem! Jest mocno.

Kilka razy wspomniano o Annabeth, a raz nawet o Percym, za co ogromne plusy. Uwielbiam Grovera, uważam, że wątek przeszłości Meg jest bardzo interesujący. Cała akcja w Labiryncie bardzo mi się podoba, szczególnie wątek Heliosa... Kaligula też wydaję się przerażające fascynujący. To co dzieje się między Piper i Jasonem trochę boli, ale ogromnie cieszę się z ich powrotu, dają mi mnóstwo komfortu i ciekawości. Kocham <3

Tak się strasznie cieszę, że w tej części ponownie zawitał Grover! Jest fantastyczną postacią i przynosi ze sobą mnóstwo cudownych wspomnień z pierwszej serii Riordanoverse. Uwielbiam gdy ktoś wspomina o Percym czy Leo... Bardzo też się cieszę z powodu Melli, Glesona i Chucka
Podoba mi się, ale jednak chciałabym wrócić do Obozu Herosów, a nawet Obozu Jupiter. Strasznie mi brak Perce'go i Annabeth :(

Nie za wiele się zmieniło od wczoraj, ale mamy kilka scen Solangelo, Apollo i jego stosunek do jego dzieci, żale itd. Oh, i ta akcja w Labiryncie. Czemu akurat on się musiał odtworzyć... And guys, najlepszy iconic gay Will jest książkarą 🥹❤️😭📚🥰

Okej, myślałam, że spotkanie Perce'go było najlepszą częścią tej książki, ale Apollo w obozie, poznający SOLANGELO. To jest to ❤️. Starsznie mnie też tak nostalgicznie bierze gdy Apollo wypytuje o bohaterów dwóch poprzednich serii, a wszyscy mu odpowiadają, że są na studiach itd. Pewna era się skończyła :( Podoba mi się powoli kiełkująca relacja ojciec-dzieci między Apollem, a Willem, Kaylą i Austinem.

Cóż, Apollo jest zdecydowanie najsłabszą serią Ricka, ale to jednak twórczość Riordana. Najwspanialszą częścią tej książki jest spotkanie Perce'go z Apollem, szkoda tylko, że Percy w tej serii ma bardzo nie wielki udział. Czuję niedosyt i tęsknotę za Annabeth i Percym, to jednak nie dwie poprzednie serię... Ale liczę na większą dawkę Solangelo, w trzeciej serii w dalszych tomach tak było

Jason starający się chronić Annabeth (chociaż ona tego nie potrzebuje) bo prosił go o to Percy...😳 No i friendship Nico (i Jasona też troszkę!) I Reyny, która jako jedyna wie, ile bólu nosi w sobie chłopak... Ich relacja dopiero kiełkuje, ale kocham ją. 😳 Trener Hedge i turyści... Satyr co wie, co mówi. Kółko nienawiści Oktawiana ma coraz więcej powodów do działalności. Nie mogę się doczekać reszty

To update podsumujący wczorajszy dzień czytania. Jak widać, wstawiłam wczoraj chyba z trzy... Ale te 165 stron było tak fascynujące i emocjonalne, że musiałam się podzielić moimi ulubionymi i nie ulubionymi wydarzeniami... Percabeth w Tatarze ma takie piękne, straszne sceny, Queer Nico, FRIENDSHIP NICO i Jasona, kółko nienawiści do Kalipso...PS. Rzymianie, nawet wasz pretetor woli od was Greków... Pogrom. J, dobrze.

NIE GUYS TYLKO NIE KALIPSO.
NIE ZGADZAM SIĘ! ZABIERZCIE JĄ!