Moonstoey > Recent Status Updates

Skończyłam wreszcie pierwsze opowiadanie, te od Mileny Wójtowicz, pt. "Cicha Woda" i bardzo mi z tego cieszę, bo nie podobało mi się. Było strasznie męczące, irracjonalne i nudziłam się na nim. Takie 2/5 ⭐. Mam nadzieję, że dalej będzie lepiej, wyczekuje opowiadania Anety Jadowskiej.

W sumie zaczęłam tylko dlatego, że chce przeczytać opowiadanie Anety Jadowskiej... Ale jestem fanką mitologii słowiańskiej, która co prawda kojarzy mi się tylko z Pauliną Hendel... ale dam jej szansę i chętnie przeczytam całość! Pierwsze opowiadanie jest super dziwne i absurdalne...ale ciekawe.

Na razie za mało przeczytałam by ją jakoś oceniać... Pierwsze opowiadanie jest o tej traumatycznej, tajemniczej robocie, o której w "Aferze na tuzin rysiów" opowiadała Nikita, także może być ciekawie. Chociaż nie ukrywam, chciałabym zobaczyć inne już znane postacie, niż tylko Nikitę i Brynjara. Nie wiem ile procent przesłuchałam, nie pokazuje mi się :/ Tę 10% to tylko orientacyjnie, żeby móc dodać update'a.

Świetnie się bawię! Styl pisania Nikity od jej trylogii (na szczęście) się nie zmienił, a mi nawet ciekawie zobaczyć bohaterkę w trochę innym świetle - bardzo polubiłam też Michasia, jest przeuroczy. Doszłam też do wniosku, że marzy mi się spotkanie Dory i Nikity... Podoba mi się nowo budująca się relacja między rodziną rysiów, a Nikitą. Gloria supermacy i Robin uwielbiany nadal, nie zawodzi ✨!

Podoba mi się. Wciągnęła mnie i zaangażowała, fabuła jest bardzo interesująca, a relacja między głównymi bohaterami też jest dobrze zrobiona, chociaż chyba zaczynają się dziwne komplikacje. Super, że pojawiła się Dora, wspominając też o Witkacym - mam szczerą nadzieję, że pojawi pojawiła chociaż na chwilę, bo wcale nie jest to takie nierealne. Był też Roman i Miron! Uniwersum Thornu jest świetne i uwielbiam je!

Nie spodziewałam się tu całkiem sporej ilości nawiązań do mitologii greckiej, którą absolutnie kocham, chociaż mogłam się domyślić, wiedząc, że w Thornie jest wszystko... Podoba mi się, główna bohaterka jest fajna, fabuła też zapowiada się ciekawie, a wspominanie o Wiktacym, pojawienie się starych bohaterów i ogólne nawiązania do wszystkich książek autdiku są naprawdę świetne i bardzo je lubię!

To ma dosłownie 330 stron a ja już tyle ją czytam... Ale totalny brak czasu... Może jutro skończę.
Całkiem ciekawy plot twist w ciągu tych 35 stron był, ale ta książka nadal jest dla mnie mało logiczna i bardzo typowa jak na swój gatunek.

O mój Boże, tu wszystko poszło tak bardzo nie tak, że teraz pozostaję mi tylko mieć nadzieję, że autorka specjalnie sprawiła, że jej bohaterowie są tak mało czasu inteligentni i podejmują tak strasznie głupie decyzję... Największy przestępca złapany bo po dwóch dniach zaufał agentce rządowej, w której się zakochał? No nie róbcie mi tego... Mam wysokie oczekiwania, a póki co to jest odgrzewany kotlet i strasznie słabe

Nie wiem z czego to wynika, ale w ogóle nie potrafię się wciągnąć. Mam jednak nadzieję, że to się zmieni, ponieważ Day wydaję się naprawdę interesującą postacią. Może jeszcze za mało przeczytałam, żeby mieć więcej jakiś przemyśleń.

Wchodzenie do nowego świata i to jest postapo to jest najbardziej dezorientujące uczucie ma świecie, przyrzekam, że nie wiem co tu się dzieje. Ale fajny jest tej motyw dwóch państw i dwóch ludzi, którzy teoretycznie mają być największymi wrogami. Day wydaje się fajną postacią, ale no po tych 40 stronach to ja jednak nie wiele mogę powiedzieć.

Jestem zła, bo mi się to podoba, pomocy.
Generalnie na razie wszystko jest tak dobrze i super, że już zaczynam się bać co się odwali, bo jak nic nie może zostać tak kolorowo xd.
Podoba mi się, całkiem fajna relacją się między bohaterami tworzy, chociaż na początku było ciężko. Jest totalnie zwyczajna i typowa, nie wyróżnia się, póki co jest spokojnie - czegoś takiego właśnie teraz potrzebowałam.

O mój boże mi to się chyba zaczyna podobać, nie wierzę, pomocy, co się ze mną dzieje XD. Dzieją się tu dziwne rzeczy, a mówiąc "chyba zaczyna mi się podobać" mówię o Chase, który chyba jednak nie jest takim dupkiem... Pomocy. Ja nie chcę tak... Nadal mimo wszystko jest to całkiem przeciętna książka, ale chyba po prostu wciąga i serio przyjemnie mi się ją czyta. Coś takiego lekkiego i zwyczajnego potrzebowałam chyba.

Do tej pory nie wiem jakim cudem postanowiłam przeczytać tę książkę, a tym bardziej ją kupić. Nie jest źle.Nie ukrywam, nie jest to mój typ książki, ale w sumie całkiem się wciągnęłam. Nie jestem zakochana ani w bohaterach ani w shipie, po prostu chyba potrzebowałam czegoś tak bardzo zwyczajnego. Kocham za wątek z moim ulubionym zespołem muzycznym, jakby też chcę na ich koncert... Podobała mi się ta scena na plaży.

Chyba trzy pierwsze tomy to był mój maks, bo kolejne mam wrażenie są tylko gorsze, albo to ja po straciłam radość i przyjemność z czytania tej serii. Wszystkie te wydarzenia są dla mnie tak bez sensu, naciągane i wzięte nie wiadomo skąd, styl pisania wydaje mi się strasznie płytki i taki bardzo sztuczny... Chciałabym lubić te serię nadal, ale chyba nie wiem jak. Starsznie słabe mi się wydaje.

No, zrobiło się interesująco. Ma dość specyficzny klimat ta książka, ale podobają mi się wydarzenia i bardzo interesuję mnie ich późniejszy skutek. Jestem po prostu bardzo ciekawa tego, kim tak naprawdę jest Robin i jaka jest jego przeszłość. Podoba mi się też relacja Nikity i Brynjara. Dużo się dzieje i generalnie to raczej się nie nudzę. Nie wiele zostało, więc jestem ciekawa zakończenia!

Dzieją się tu bardzo dziwne rzeczy, cały ten tabor, bezdroża, magiczny lunapark... To brzmi trochę jak potężna odklejka pewnej osoby, którą znam ... Ale z drugiej strony coś zaczyna dziać się z Robinem, coś zaczyna sobie przypominać, Nikita jest radosna i walczy o szczęście w swoim życiu, dogaduje się Brynjarem itd. Jestem ciekawa co dalej, zwłaszcza tego, jak potoczy się relacja Robina i Nikity gdy nadejdzie koniec.

Bardzo mi się podobała ta cała sytuacja z Asgardem, Nikitą i Brynjarem - myślę, że ich relacja może się naprawdę świetnie ułożyć i w sumie nie mogę się doczekać. Uwielbiam Robina, w sumie tak jak wszyscy w tej książce - cholera mnie trafi, jak się okaże tym złym. Nie za bardzo lubię CK, Florę i ten cały tabor, coś tu poważnie śmierdzi. No i ten młyn - będzie niebezpieczne, ale interesująco.

Nie za wiele się działo -w sumie w końcu ujawniła się moc Violet, a reszta to gigantyczne rozszerzenie wątku romantycznego i to już nie było super. Mają swoje momenty, ale to jednak chyba nie jest mój ship. Strasznie się boję, że przyćmi ciekawą resztę fabuły...Dobrze chociaż, że przestali się oszukiwać, że nie mają się ku sobie, bo gdyby udawali, że tego nie ma, a ja to widzę od pierwszego ich spotkania, oszalałabym

Nie za wiele się wydarzyło.Moc Violet nadal się nie ujawniła,rozwija się tylko wątek romantyczny.Nie jestem jego fanką na razie, ale póki co też mi chyba aż tak nie przeszkadza jak wcześniej. Fajnie, że się spotkała z Mirą oraz że Jack w końcu dostał to, na co zasłużył.Xaden jest jeszcze bardziej zakochany niż Violet, a pełna testosteronu relacja Daina i Xadena gdy chodzi o Violet mnie rozwala.Wszyscy chcą ją chronić

Robi się dużo ciekawiej. Podobało mi się złączenie ze smokami, chociaż to przewidziałam - ale szczerze mówiąc, cała ta książka jest mocno przewidywalna - Violet dostała najsilniejszego smoka, więc zaraz że słabej stanie się najsilniejsza, a o przewidywalności wątku romantycznego nawet nie wspomnę... Dobrze, że kopnęła Daina w tyłek, ale fanką Xadena, zwłaszcza z tym byciem towarzyską, nie jestem. Ale kocham Tarina ❤️

Bardzo się cieszę na perspektywę Robina, to jak widzi Nikitę i chcę o nią dbać jest naprawdę przesłodkie. Gorzej z Nikitą, która znalazła się w bardzo dziwnej i niebezpiecznej sytuacji, a my w sumie nie wiemy coś wydarzyło... Chociaż do domyślam. Jestem ciekawa jak to się skończy i jakie intencje miał Kosma, czy czasami nie kłamał... I co to za biały jeleń? Robin zdaję się być jeszcze bardziej interesujący...

Cóż, na razie jest bardzo zwyczajnie i jedynym urozmaiceniem są smoki. Nie lubię głównie bohaterki, a powstający tu wątek romantyczny to nie moja bajka, zwłaszcza, że mamy tu jeszcze trzeciego osobnika. Dobrze się ją czyta u całkiem wciąga, ale nie jest to nic nowego wśród książek, ani nic wybitnego. Ciekawi mnie wątek tego Brennana. Podoba mi się też to, że Xaden uświadamia Violet w jej błędach,ale shipowi mówię nie

Trochę kiepsko, bo już po raz drugi przysnęłam podczas jej słuchania - nie jest to jej wina, raczej moja :D - ale to sprawia, że ciągle muszę cofać i ja już nie wiem co zdążyłam przesłuchać, a czego nie... Fajnie, że w końcu zajmujemy się życiem Robina i poznaniem jego historii! No i jeden z nowych bohaterów ma na imię Percy 🥺❤️

O cholera

"Percy" ❤️

"Percy" <3

Oh, to jest bardzo okrutną książka.
Zaczęły się takie rzeczy, że aż dreszcze przechodzą...
Dzieje się coś bardzo złego i obawiam się, że wiem co..

Wspomnieli w tej książce o lotnisku w Norwegii, na którym byłam, spełniając marzenie ❤️😭 Generalnie podoba mi się, przepełniona magią, mroźna i moja ukochana Norwegia, mnóstwo mitologii nordyckiej, interesująca akcja i tajemnice do rozwiązania. I lubię też Robina, jest serio interesująca postacią! Trochę sporo brakuję do ulubieńca, ale ma w sobie dużo rzeczy, które bardzo kocham 🫶🏻❤️

Oh good, robi się bardzo poważnie... Te wszystkie "małe i nic nie znaczące" szczegóły, które przewijały się przez relację dziewczynek, która Claudia przypomina sobie właśnie teraz, gdy od miesięcy nie widziała swojej przyjaciółki... Porażające jest to, jakie panują w tej książce przekonania - bo dziewczyna jest taka i taka, więc nikt oprócz Claudia nie interesuje się tym, że Monday dosłownie zniknęła... Mocna.

Od dłuższego czasu bardzo chciałam ją przeczytać, więc w końcu zaczęłam.
Myślę, że już zaczynam widzieć, dlaczego ta książka jest uważana za tak mocną - nie dość, że ze wspomnień Claudii dotyczących Monday już widzę coś bardzo niepokojącego, to da się też tutaj mocno odczuć podział na kolor skóry i przynależność do kościoła. Czytając ją już w tym momencie czuję pewien niepokój, więc zobaczymy co dalej...