Status Updates From Totality and Infinity: An ...

Iedere uiting van taal is al objectiverend, dus ons bestaan is een oneindig her-vatten van de Ander, in het aangezicht, onder dwang van de taal.

In het gesprek drukt de Ander zich uit - of, hetzelfde, Ik laat de Ander zijn, als gelaat.

De wijze waarop ik het gesprek voer is essentieel: ik kan de Ander geweld aandoen door hem te behandelen als slaaf (ik eis een 'ja' - psychologie, pedagogie, propaganda, etc.) in de retoriek. Dit is onrechtvaardig spreken.

Ik kan de ander ook laten zijn, in het filosofisch spreken. Dit is rechtvaardigheid en waarachtigheid.

Ethiek = spirituele optiek.

Uitleg: in het aangezicht van de Ander overstijg ik mijzelf, als Ik. Er openbaart zich een Oneindigheid, een Vrijheid, die niet van mij is en waar ik geen macht over heb.

Deze Ander bevindt zich op Goddelijke hoogte en is op geen enkele wijze te vatten in het objectieve, in het dinglijke, waarmee de gehele westerse filosofie is doordrenkt. Cf. universele Rede (Plato, Hegel).

De ethiek heeft dus het primaat op de objectieve wereld, de wetenschappen, en zelfs de theologie.

(De metafysica = ons sociale leven.)

De ethiek is het gesprek tussen het Ik en de Ander - van gelaat tot gelaat. De Ander drukt zich uit, als gelaat, als iets absoluuts, Oneindig.

Mijn relatie, als zelf ook iets Oneindigs, tot de Ander is transcendentie, en is en blijft een conjunctie. D.w.z. vormt nooit een structureel geheel.

De relatie van mens tot mens kangeen totaliteit zijn, want ze bestaat uit gescheiden oneindigheden. Wij zijn elk vrijheid.