داستان كوتاه discussion
اين من و اين تو
date
newest »
newest »
كي مي خواد من و تو ما نشيم ...
.
شعر هم غمگين بود هم پر از حرف
هم زيبا بود هم مثل پاييز
.
.
چه خوب كه هستيد
چه خوب كه مي خوانم شمارا
تشکر، آرزوي نازنين اگر پُر از حرف، زيبا و غمگين بود؛
:براي آن بزرگ بي مانند بود که
تمام حرف ها برايش
تمام زيبائي ها از آنش
و تمام غصه هامان بر دوشش
Mod
اما به نظر من همه چیز در شعر کلاسیک گفته می شود برای قافیه ها و ردیف ها بی آنکه خیلی هایشان لازم باشند.
به هر حال از مضمون خوبی برخوردار بود.
این روزا گروه کم کار شده یا من پر کار شدم نمی دونمدر هر حال خوبیش اینه که میشه نوشته های قبلی رو خوند.
در مورد شعر کلاسیک
به نظرم اگه شاعر توانا باشه می تونه طوری شعر بگه که هیچ چیز اضافی و کم نداشته باشه.
و هنر شعر گفتن در همینه.
شعر بسیار زیبایی بود ماریای عزیز
لذت بردم
تنها
در چند مورد جزیی رعایت نکردن وزن به چشم می خورد که به نظرم اگه تصحیح بفرمایید عالی میشه.
البته هیچگاه قصد جسارت نداشته و ندارم.
موفق باشید
نه...گروه کم کار شده.... ما که نميذاريم بيکار بمونه که :دي اونايي که نيستن کلي غيبت خوردن
saleh wrote: "این روزا گروه کم کار شده یا من پر کار شدم نمی دونمدر هر حال خوبیش اینه که میشه نوشته های قبلی رو خوند.
در مورد شعر کلاسیک
به نظرم اگه شاعر توانا باشه می تونه طوری شعر بگه که هیچ چیز اضافی و..."
صالح عزیز
بی نهایت خوشحالم
هم اینکه لذت بردی از خوندنش
و هم توجه و وقتی که صرف کردی
......
!!!!!!قصد جسارت؟
نمی دونم این رسم کجاست، که اگر بخواهیم نظر بدیم، می شه جسارت؟
;-)
شعر برای خواندن دوستان، سهیم شدن در احساس آن ِ من
و مهمتر، بیرون کشیدن اشکالاتش اینجا گذاشته شده
!پس کمترین توقع هم همینه
،هرگز تعریف و تمجید کردن به تنهائی مشوقم نشده
الا گوشزد شدن اصول و ریزه کاری ها از طرف دوستان
....
تقریباً حدس می زنم، کجاها مورد اشاره ات بوده؛
خودم هم دوستشان ندارم، ولی اگر واضحتر می نوشتی
بیشتر خوشحال می شدم
ممنون ماریای عزیزاما با توجه به سن شما، ادب حکم می کنه که بی پروا حرف نزنم.
همونطور که گفتید حتما خود شما هم متوجه این ناهماهنگی های جزیی شده اید.
منظور من این مصرع ها بود:
(آن که ذرات، همه نام تو خوانند)
از نظر وزن، این مصراع کمی اضافی داره.
مثلا اگه "همه" رو حذف کنیم از نظر وزنی بی اشکال میشه"
"آن که ذرات، نام تو خوانند"
یا مثلآ
"ای که ذرات همه تو را خوانند"
توی این بیت:
ای تو، از من به من آشناتر
ای تو، از هرچه هست آبی تر
"آشناتر و آبی تر قافیه قرار داده شده اند .اما از اونجا که هر دو "تر" به یک معنی هستند این دو کلمه نمی تونن قافیه محسوب بشن.
(ای تو، از من به من آشناتر)
به کار بردن "آشناتر" باعث شده کمی در خوندن دچار مکث بشیم.
احتمالا به دلیل صدای بلند "آ" هست که این کلمه با اون آغاز میشه و در جایی که این کلمه در مصراع قرار گرفته باعث سکته میشه.
البته این اشکالات جزیی باعث نمیشه که از ارزش شعر شما کاسته بشه.
بازم میگم
شعرتون زیبا سروده شده بود و شخصآ لذت بردم.
منتظر اشعار بعدیتون می مونم
صالح جانخيلي ممنون
برزگواري عزيز که بزرگ مي نامي
...
،دقيقاً بجا اشاره کردي
:به ويژه اولين مورد
ای تو، از من به من بيناتر
ای تو، از هرچه هست زيباتر
ای نهایت، بزرگ، بی مانند
اي که ذرات، همه ترا خوانند
...
و فکر مي کنم بازهم جاي کار داشته باشه
تا بعد
عالی شد.مشخصه که طبع شاعری بسیار خوبی دارید که بلافاصله تصحیح فرمودین.
موفق باشید
با سلام و كسب اجازه از بزرگتر ها به نظر من در مصراع پيشنهادي اقاي صالح كلمه" تو" قبل از ميخوانند كمي ثقيل به نظر ميرسد اگر به جاي كلمه" خوانند" از "ميخوانند "استفاده كنيم كمي روان تر ميشود . مثلا : اي نهايت بزرگ بي مانند - اي كه ذرات از تو ميخوانند يا در بيت قبل ميتوان اين طور خواند : اي تو از من به من شناساتر - اي تو از هرچه هست زيباتر . البته نبايد از روح واحساس لطيفي كه در جاي جاي اين شعر موج ميزند سخني به ميان نياورد ضمن تبريك به ماريا خانم به خاطر شعر زيبايشان از ايشان بخاطر جسارتم عذر ميخواهم يكي مثل من كه توي عمرش يك بيت شعر هم نگفته كنار گود نشسته و ميگه .....به هر حال جسارت منو ببخشيد
مهنوش جان!حس ات فوق العاده بود
گفته بودم که جاي کار دارد؛
!و تو اکنون تمامش کردي
پس شاعرش را مي ناميم با نام تو و صالح عزيز
...
مهم نيست که شعر نسروده اي
... ولي با‌ان آشناتري تا من
سلام مهنوش خانمفکر نمی کنم قبلا تو این گروه دیده باشمتون.
؟
در هر حال
به گروه ما خوش اومدین
نظراتتون بسیار مفید بود.
استفاده کردم.
مشخصه که شما هم شعر رو خوب میشناسید.
به امید همکاری بیشتر شما با گروه
موفق باشید
Maria wrote: "پس شاعرش را مي ناميم با نام تو و صالح عزيز
...
"
لطف شماست
اما شرمنده می فرمایید.
به نظرم اونچه یه نفر رو "شاعر" می کنه، داشتن حس شاعرانه و توانایی بیان اونه.
دونستن این چنین قواعدی تنها به زیباتر شدن شعر کمک می کنه.
شعر از شماست ماریای عزیز
شاعر شمایید
نه من
صالح جانشرمساري کسي را تاب ندارم؛ به ويژه دوستانم را
...
،هيچ شعری شاعر ندارد
،هر خواننده‌ی شعري
.شاعر آن لحظه‌ی شعر است
"پابلو نرودا"
پس بخوانيمش به نام گروه خوبمان
داستان (که نه! البته شعر) کوتاه
;-)
نم با اقاي صالح موافقم و خودم را بيشتر ملانقطي ميدانم . لطف دوستان به من جسارت داد و من اولين ( شعر كه چه عرض كنم ) نوشته اهنگين عمرم را گفتم . قلب من منتظر خنده بي پرواييست - كه در ان حال من و دل همه شب شيداييست .( با كسب اجازه از محضر دوستان )
برای شروع عالی بود.امیدوارم این اعتماد به نفس باعث بشه شعرای بعدیتون رو هم اینجا ببینم.
شما لطف داريد ولي دوست داشتم نواقصش را با كمك شما برطرف كنم . مثلا الان متوجه شدم كه " پرواييست " با " شيداييست " با هم يكنوا نيست و با يك اهنگ خوانده نميشود
مهنوش جان...ورودت رو به گروه خوش آمد میگمپایدار و با نشاط باشی و مملو از احساس
بله دقیقا همین حرفها و به پا خیزید ساختار شکنان که من غریب افتادم بیش و بس نگران از مات و کیش دلم از عده ای شده بد فرم ریش آخ می آیند غمیش و می زنند دردناک نیش
Mod
ما از این جور موارد توی گروه کم داریم که باید بیشتر بشه.
ممون از همه دوستانی که به هر نحوی در مطالب و گفتگوها مشارکت می کنند.
Mehdi wrote: "خیلی خوبه که بحث ها اینقدر ظریف و دقیق بین دوستان در گرفته.ما از این جور موارد توی گروه کم داریم که باید بیشتر بشه.
."
موافقم
اوایل بیشتر داشتیم؛
اما مدتی هست کمتر می بینیم.
امیدوارم به همون سمت بریم.
Mod
البته اگر مشکلات بیش از این به دوستان اجازه بدهد باز هم به همان سمت می رویم.
Maria wrote: "بی تو؛ ترس و تنهایی رنگ ِ بطلان به هرچه زیبایی
بی تو؛ دلسردی و سکوت وعذاب
مرگ ِ آن لحظه های رویائی
بی تو؛ پوچی برای هر چه دلیل
همه در خواب، و خاک مانده ذلیل
بی تو؛ پرشکسته، دل خسته
بی..."
ببخشید که باب طبع خود اصلاح میکنم ، بی تو ترس است و حس تنهائی
و همچنین، یه "ها" کمه در: بی تو پرها شکسته، دل خسته
بجای آشناتر، بهترست بسرایید، صمیمی تر تا با آبی تر هم قافیه باشد
و بجای "آن که ذرات، همه نام تو خوانند" بنگارید "ای که ذرات، نام تو خوانند" تصاویر زیبائی بود
،استاد عزيزم جناب آقاي شربياني نازنين
بر من منت گذاشتيد
.براي خواندن و اصلاحش
بي نهايت سپاسگزارم
رنگ ِ بطلان به هرچه زیبایی
بی تو؛ دلسردی و سکوت وعذاب
مرگ ِ آن لحظه های رویائی
بی تو؛ پوچی برای هر چه دلیل
همه در خواب، و خاک مانده ذلیل
بی تو؛ پرشکسته، دل خسته
بی تو؛ درهای آسمان بسته
بی تو؛ بیراهه، گم شدن، تردید
بی تو؛ حتی نمی توان خندید!
ای تو، از من به من آشناتر
ای تو، از هرچه هست آبی تر
ای نهایت، بزرگ، بی مانند
آن که ذرات، همه نام تو خوانند
این من و انقلاب ِ من در من
این تو و بذل ِ یک نظر بر من
این من و شوق و در زدن، بی تاب
این تو و رحم و مهر و لطف ِ جواب
بی شفیع آمدم، شفیعم باش
پُر ز تنهاییم، رفیقم باش