باز هم شاهكاري از مولوي ايران زمين

[Nazanin]

بی همگان به سر شود بی‌تو به سر نمی‌شود
داغ تو دارد اين دلم جای دگر نمی‌شود
ديده عقل مست تو چرخه چرخ پست تو
گوش طرب به دست تو بی‌تو به سر نمی‌شود
جان ز تو جوش می‌کند دل ز تو نوش می‌کند
عقل خروش می‌کند بی‌تو به سر نمی‌شود
خمر من و خمار من باغ من و بهار من
خواب من و قرار من بی‌تو به سر نمی‌شود
جاه و جلال من تويی ملکت و مال من تويی
آب زلال من تويی بی‌تو به سر نمی‌شود
گاه سوی وفا روی گاه سوی جفا روی
آن منی کجا روی بی‌تو به سر نمی‌شود
دل بنهند برکنی توبه کنند بشکنی
اين همه خود تو می‌کنی بی‌تو به سر نمی‌شود
بی تو اگر به سر شدی زير جهان زبر شدی
باغ ارم سقر شدی بی‌تو به سر نمی‌شود
گر تو سری قدم شوم ور تو کفی علم شوم
ور بروی عدم شوم بی‌تو به سر نمی‌شود
خواب مرا ببسته‌ای نقش مرا بشسته‌ای
وز همه‌ام گسسته‌ای بی‌تو به سر نمی‌شود
گر تو نباشی يار من گشت خراب کار من
مونس و غمگسار من بی‌تو به سر نمی‌شود
بی تو نه زندگی خوشم بی‌تو نه مردگی خوشم
سر ز غم تو چون کشم بی‌تو به سر نمی‌شود
هر چه بگويم ای سند نيست جدا ز نيک و بد
هم تو بگو به لطف خود بی‌تو به سر نمی‌شود

[f.]

ما همه از الست همدستيم
عاقبت شكر باز پيوستيم
..........................
ما همه همدليم و همراهيم
جمله از يك شراب سرمستيم
..........................
ما ز كونين عشق بگزيديم
جز كه آن عشق هيچ نپرستيم
..........................
چند تلخي كشيد جان ز فراق
عاقبت از فراق وارستيم
..........................
آفتابي درآمد از روزن
كرد ما را بلند اگر پستيم
..........................
آفتابا مكش ز ما دامن
ني كه بر دامن تو بنشستيم
..........................
از شعاع تو است اگر لعليم
از تو هستيم ما اگر هستيم
..........................
پيش تو ذره وار رقصانيم
از هواي تو بند بشكستيم
..........................
مولوي

[Marziye]

نازنین عزیز
ممنون از گزینش این شعر زیبا

جسارتا بهتر نیست به جای نسبت ایران زمینی بودن مولانااز نسبت پارسی زبان بودن این شاعر بی حد و مرز که جناب استاد اسمائیل آذر با درایت و انصاف برگزیدن استفاده کنیم؟
تا به اون حاشیه روی ها و حساسیت ها دامن نزنیم
و بیشتر از اون به کلام و پیام هایی که این شاعر به جهانیان داره بپردازیم
......

[f.]

همه را بيازمودم ز تو خوشترم نيامد
چو فرو شدم به دريا چو تو گوهرم نيامد
..........................
سر خنبها گشادم ز هزار خم چشيدم
چو شراب سركش تو به لب و سرم نيامد
..........................
چه عجب كه در دل من گل و ياسمن بخندد
كه سمن بري لطيفي چو تو در برم نيامد
..........................
ز پيت مراد خود را دو سه روز ترك كردم
چه مراد ماند زان پس كه ميسرم نيامد
..........................
دو سه روز شاهيت را چو شدم غلام و چاكر
به جهان نماند شاهي كه چو چاكرم نيامد
..........................
خردم گفت بر پر ز مسافران گردون
چه شكسته پا نشستي كه مسافرم نيامد
..........................
چو پريد سوي بامت ز تنم كبوتر دل
به فغان شدم چو بلبل كه كبوترم نيامد
..........................
چو پي كبوتر دل به هوا شدم چو بازان
چه هماي ماند و عنقا كه برابرم نيامد
..........................
برو اي تن پريشان تو و آن دل پشيمان
كه ز هر دو تا نرستم دل ديگرم نيامد
..........................

مولوی