بارش مصیبت

[Mina]

بنویسم برایش
می بویدش کنارش
می روید از تنهایی
صدها گل شکفته
صدها غم نهفته

در پرسه های ذهنم
این کهنه های زخمی
باز هم سربرآورد
این درد، بی نهایت

می خواستم چه باشم
دنیایی از طراوت
یک باغ پر زمینا
ای وای بر منِ من
یک زخم روی قلبم
یک دشنه روی دستم
این پا، نگو، که سنگ است
حرکت بکن ز جایت

افشردۀ وجودم
یک لکه خون گنده
خون می چکد از این برگ
یک قتلِ پر جنایت
یک ناشناس مرده
یک شرح بی روایت

تنهایی وجودم
یک قاصدک به دستم
بادی وزید اینجا
آمد به سوی کویت
تنهایی ات مبارک

از هر چه من بگویم
او باز با سکوت است
او نیست با من ، اما
سرچشمه حضور است

در تند باد اندوه
دیگر کشش ندارم
لختی درنگ و سستی
در بارش مصیبت

این نامه های خونین
پایان خوش ندارند
این نامه هم تمام است
پایان این حکایت

[Mina]

ممنون از لطفت محسن جان