Jacoba, dochter van Holland

[Corien]

Jacoba, dochter van Holland - Simone vd Vlugt.

Ik galoppeer door de golvende velden die zich uitstrekken rond kasteel Le Quesnoy. De wind waait door mijn haar, verfrist mijn gezicht. Onder me beweegt mijn paard zich voort in een krachtige galop waar ik me soepel naar voeg. Paardrijden doe ik al vanaf mijn kinderjaren, nergens voel ik me meer thuis dan in het zadel. De wind suist in mijn oren, de bosrijke omgeving flitst aan me voorbij. Urenlang rijd ik voort, in een duizelingwekkend tempo, alsof ik van plan ben nooit meer terug te keren.

[Corien]

Jacoba – Dochter van Holland.

Openingszinnen:
(zie hierboven)

Review:
Ik heb nooit erg van geschiedenis gehouden, maar vond dit een leuk boek. Leest lekker weg (en was dus binnen en paar dagen uit), en ik heb er nog wat van geleerd ook. (Hoeken vs Kabeljauwen)

Wat me vooral opviel was dat relaties vaker gebaseerd waren op politieke gronden, dan op liefde.
Geneeskunde was ook nog lang niet wat het nu is (o.a. geen antibiotica) waardoor mensen veel jonger dood gingen. Ook werd er aan alle kanten vergiftigd en vermoord.
Ik verbaasde me er ook wat over dat er zoveel oorlog gevoerd werd – als de ene oorlog over was ging men op zoek naar een andere – en helemaal dat alle strijd netjes op afspraak ging!

Wat me wat tegenviel was dat volgens de omschrijving Jacoba haar tijd ver vooruit was, en dat ze heel feministisch was. Dit kwam voor mij niet echt goed naar voren in het boek (ze kreeg wel wat tegenstand, maar toen ze gewoon haar zin doorzette werd er eigenlijk weinig tegengestribbeld..of in ieder geval niet veel meer dan wanneer ze een man geweest zou zijn).

Laatste zinnen (voor de epiloog)
Alles wat telt is dat ik vrij ben en de wereld weer voor me open ligt. Met een brede glimlach laat ik Gent en het Gravenstein achter me en galoppeer die wereld tegemoet.

3/5 sterren.

[Kristie]

Jacoba, dochter van Holland geen boek wat ik zelf uit de bibliotheek zou meenemen, voornamelijk omdat ik niet zo van de geschiedenis boeken 'ben', maar vond dit boek goed te doen; het leest makkelijk weg, en het is (zoals ook hierboven is beschreven) leerzaam.

Ik vond het boek soms wat langdradig, vooral waar er werdt doorgegaan op het politieke gedeelte, ik zou wel wat meer over Jacoba zelf te weten willen komen; vooral aan het eind van het boek (nadat ze is gescheiden en verliefd is op die andere man) vond ik het veel opsommingen van feiten, en ging het niet meer over Jacoba zelf.

Het eerste stuk vond ik goed (tot de scheiding) en daarna werdt het mij dus wat te langdradig. Maar 'ondanks' dat een aardig boek om te lezen.

[Corien]

Ja, op het eind vond ik het ook jammer dat het "ontsnapt" en dan een opsomming van de rest van haar leven, zonder verdere extra info was.
Heb Jacoba in het boek ook niet door en door leren kennen, het was meer een globale karakterschets?

[Renske]

Ik vond het een aardig boek, maar geen heel bijzonder boek. Historische boeken spreken mij in het algemeen juist wel aan.

Er waren weinig stukken die me echt het verhaal in sleepten, het verhaal ging niet echt voor mij leven, het bleef maar een boek.

Het viel mij op dat gevechten nauwelijks beschreven werden, alleen haar beleving er van. Aan de ene kant was dat wel prettig om niet weer hele gevechtsscenes voorgeschoteld te krijgen, aan de ander kant gaf het ook wel het gevoel dat de schrijfster zich er hiermee gemakkelijk van af had gedaan.

Een pluspunt vond ik dat de Hoekse en Kabeljauwse twisten duidelijk en kort werden neergezet, meestal is het maar een van die twee.

Enerzijds denk ik dat het goed is dat het boek eindigt waar het nu stopt, door de schrijfstijl die me dus niet helemaal pakte hoefde het boek niet langer te zijn. En dan vind ik het wel fijn om even te weten hoe haar leven verder ging.
Anderzijds zouden die latere gebeurtenissen minstens net zo boeiend kunnen zijn als wat er in het boek is gebeurd.

[Maya]

Boek was op zich best interessant om te lezen, maar het was niet wat ik ervan verwacht had. Ik vind Historische romans erg fijn om te lezen, en Simone vd Vlugt, veel van haar jeugdboeken (Amulet, Guillotine, Jehanne, Zwarte Sneeuw, Bloedgeld etc. etc.) ken ik, en vind ik erg goede boeken.

Jacoba was aan de ene kant wel interessant en toegankelijk, terwijl het aan de andere kant idd een opsomming van feiten was, en ik mistte wat diepgang, wat persoonlijk of eigenlijk een vloeiend verhaal. Zoals Renske ook schrijft, het verhaal ging niet leven, het blijft maar een boek.

Einde vond ik ietwat teleurstellend en afgeraffeld. Wat het boek in het begin beloofde, via de achterflap en eerste hoofdstukken werd niet aan het einde waargemaakt...