2018 - augustus boek

[Nele]

In augustus lezen we “Naar de vuurtoren” van Virginia Woolf. Met het kleinste verschil gewonnen van het nummer 2 in de poll. Ik ben het vandaag alvast in de bib gaan halen. Het wordt mijn eerste boek van Woolf.
Veel leesplezier allemaal!

[Cindy]

Mee met de reiskoffer en ik beklaag het me niet! Eerste 30 pagina`s waren wat wennen, nu is het genieten!

[Buitenmus]

Ik zet hem op mijn leeslijstje voor september, de bib in mijn dorp is heel de maand gesloten.

[Sofie]

Ik heb hem net uit de bibliotheek gehaald :)

[Kendy]

Ik ben er net in begonnen maar ik zit nog in die eerste 30 pagina's die wat wennen zijn. :p Zo'n lange zinnen...

[Nele]

Ik ben een beetje stilgevallen rond pagina 70. Het is moeilijk om in het verhaal en de personages meegezogen te worden. Ik ga volgende week nog eens mijn tanden erin zetten.

[Sofie]

Oef, ik ben blij dat ik niet de enige ben. Ik vond het moeilijk om m’n aandacht bij het boek te houden. Met momenten ging het wel vlot.

[Haaike]

Ik zit midden in een verhuis en To the lighthouse is duidelijk niet het juiste boek daarvoor: het is inderdaad moeilijk om in het verhaal te komen. Dat is iets dat ik op zich wel herken van Mrs. Dalloway en dat bleek uiteindelijk keihard de moeite, dus ik ga het zeker nog lezen. Maar voorlopig, te midden van de dozen, hou ik het even bij Heidi ;-)

[Cindy]

Ik las het boek dus op vakantie (vandaar nu pas uitgebreider commentaar) en ik ben er vrij zeker van dat het me thuis niet gelukt zou zijn. Thuis kan ik maar korte stukjes lezen of val ik 's avonds in slaap... Zoals eerder vermeld vond ik de eerste 30 pagina's zeker niet makkelijk, woordgebruik, de zinnen, geen idee wie wie was,... Ik had het bijna opgegeven, maar plots kwam daar toch de klik. Precies of ik het ritme beet had en mee kon drijven van het ene personage/gedachte/flashback naar het andere.

"Deel 2 - De tijd gaat voorbij" was van het mooiste wat ik las. Wat een prachtige beschrijving van hoe een leegstaand huis aan zee wordt overgeleverd aan de weerelementen en zo knap hoe Virginia Woolf ondertussen enkel belangrijke levenslopen (quasi terloops) vermeldt!!

Dus voor diegenen die stilgevallen zijn, zet door en probeer langere stukken te lezen. Het loont de moeite vind ik. Of lees desnoods enkel deel 2 :-)

Ik las wel de Nederlandse vertaling, dus geen idee hoe het origineel is...

[Kendy]

Mijn geleende boek moest terug binnen in de bib. Voor de komende 2 weken zal ik het even moeten neerleggen omdat ik op reis ga. (ik kan geen fysieke boeken meenemen) Maar daarna ben ik van plan om toch echt door te bijten. Zoals Cindy zegt en andere mensen met veel kennis over Virginia Woolf, zou het echt wel beter moeten lukken als je het in lange stukken leest. Dus dat gaat mijn strategie worden. Mezelf onder een dekentje met thee en mijn onverdeelde aandacht voor een langere tijd op een schots eilandje. :)

[Laurence]

Gisteren heb ik het ook uitgelezen (twee dagen te laat, dedju ;) ). Ik had op voorhand wat schrik van Virginia Woolf (nog nooit iets van haar gelezen), maar eigenlijk was dit perfect leesbaar. Ik weet niet hoe het met haar andere boeken zit?
Het is heel mooi geschreven en er zit veel herkenbaarheid in, maar ik vond het net wat te veel kabbelen, net wat te doelloos. Het is zo overduidelijk een mooi boek, maar ik werd nooit echt helemaal meegesleurd. Al denk ik wel dat dit een boek is dat echt sterker wordt (voor mij althans) als ik het zou herlezen. Maar er zijn nog zo veel boeken te lezen, helaas.

[Haaike]

Ondertussen is het al oktober, maar vorige week las ik dus ook eindelijk To the lighthouse uit :-) Ik heb gewacht tot ik op vakantie was en dat was een goede keuze, want goed kunnen doorlezen is wat ik nodig had om door dat eerste derde van het boek te geraken. Net zoals bij Mrs. Dalloway was het immers weer wennen aan de schrijfstijl van Woolf: lange zinnen, bij momenten toch vrij moeilijke woorden... Maar net zoals toen vond ik het, eens ik "in the flow" zat, weer heel erg de moeite. Hoe ze afwisselt tussen heel traag het leven beschrijven (heel dat eerste deel over uiteindelijk amper twee dagen) en daarna toch ook een grote sprong maakt, zonder dat die geforceerd aanvoelde... hoe ze oh zo mooi het verval van dat huis beschrijft, hoe mensen ook na hun dood blijven "verder leven" in het leven van anderen... De moeite!
Ik kan er niet echt de vinger op leggen waarom dit boek mij toch net iets minder pakte dan Mrs. Dalloway, maar dat neemt niet weg dat het "werken" om in het boek te geraken in het begin de moeite weer heel erg waard was!

[Nele]

Ik heb het boek net uit. Applaus voor mezelf, want ik heb me er echt door moeten worstelen.
Er zaten wel wat mooie zinnen en gedachten in, maar het totaal sprak me niet aan. Er gebeurde te weinig, en ik had ook weinig sympathie voor de personages.