Parasız Yatılı ile ilgili tartışma

[Ugur, Challenge Generator]

Füruzan'ın Parasız Yatılı kitabı ile ilgili tartışmaya buradan başlayabilirsiniz.

[Gulen]

Bir ben okumuşum sanırım; şimdi oylamaya gireceğim oy verenlerden okumayanları bir bir ifşa edeceğim:P Şaka bir yana, Ankara'da aradığım başka bir kitabı sormak için girdiğim bir kitapevinde Yapı Kredi yayınlarının kitapları indirimliydi ve Aylak Adam ile Parasız Yatılıyı yan yana görünce bir şans vereyim dedim. Benim elimdeki edisyonun kapağı farklı yalnız, benim çocukluğumdan kalma (saç şekli, kurdelası ve siyah önlük beyaz yaka kombinasyonu ile benim o dönemki fotoğraflarımı hatırlatan bir kız çocuğu resmi var). İlk bir kaç hikayede bocaladım, hatta topu topu 170 sayfalık kitabın ilk yarısı bir türlü okuyamadım elimde süründü, ancak sonra hikayeler birbirine bağlandı ucundan kıyısından, keza karakterlerde öyle..En son öykü Haraç ise çok güzeldi, dokundu bana, boğazımda bir şeyler düğümlendi. Bir kadın ve bir anne olarak okudum, elbette yaptığımız okumalarda objektif olamıyoruz, hiçbir zaman da olmak istemedim, görüş noktamı bilip öyle okudum kitapları. O sebeple çok etkiledi beni son öykü.

[Aysegul]

Yukarıdaki yorumların hepsine katılıyorum, kitabın ilk sayfalarında öykülerin içine girmek daha zor ama ilk birkaç öyküden sonra kitap daha rahat okunuyor. Hayata ezilenlerin penceresinden bakan, kıyıda köşede kalmış hayatları odağına alan dokunaklı hikayelerden oluşuyor Parasız Yatılı. Orhan Kemal sevenlerin daha da çok beğeneceğini düşünüyorum.

[Ugur, Challenge Generator]

Grubun örnek üyeleri Ayşegül ve Gülen. Ortak noktaları Parasız Yatılı yı okumaları ve isimlerindeki "Gül".

[Tugce]

Genelde hikaye kitapları elimde fazlaca kalırdı özellikle birbirinden kopuk hikayelerse burada ise birkaç hikayenin birbirine bağlanması ortak karakterler içermesi kitabı daha akıcı hale getirmiş ayrıca dilin oldukça sade olması hikayelerdeki gerçekçiliği ve vuruculuğu arttırmış.Şahsen Füruzan'ın diğer eserlerini de elimden geldiğince okuyacağım. Okuduğum yorumlara bakılırsa genelde aynı konuları işlese de çok farklı biçimlerde anlatımlara sahipmiş.

Son olarak kitaptan bir alıntıyla dilinin yalınlığına rağmen yakaladığı küçük ayrıntılardan biriyle bitireyim.

"Çevremde renkler kalmadığında renkleri de unutmuştum demek o zamanlar. Resimlerle yeniden bulmuştum. Şimdi sanki pek mi hatırlıyorum. Gene de en sevdiğim renk yaz göğü rengi olmuştur. Bir resimdeydi o yaz göğü rengi." Bu siyah beyaz albüme yapılan yorum bile tüm kitabı okumaya değerdi.

[Emrex]

Hikayelerin neredeyse tamamı yoksulluk ve kadınlık eksenlerinde geçiyor.

Haraç isimli son ve uzun hikaye en iyisi ve vurucusuydu. Doğrusu, diğer hikayelere dair pek bir şey kalmadı hatrımda. Unuttum gitti, ama Haraç hem uzun öykü olması hasebiyle hem de Servet karakterinin çarpıcı saflığı ve dehşet sessizliğiyle aklımdan çıkmıyor. Servet başlı başına güzel bir roman olabilirmiş.