Książka, której nie zdążył napisać Zajdel. Na szczęście zrobił to autor wyłoniony w konkursie na najlepszą adaptację notatek pierwotnego autora.
Książka, której nie zdążył napisać Zajdel. Na szczęście zrobił to autor wyłoniony w konkursie na najlepszą adaptację notatek pierwotnego autora.
Uważam, że Zajdel dalej jest mistrzem socjologii przyszłości (choć teraz to już pewnie bardziej teraźniejszości), ale Kowalczyk wywiązał się poprawnie z zadania.
„Drugie spojrzenie...” nie jest już tak szokujące jak część pierwsza, ale ciągle mocno wali między oczy kwestionując pojęcie prawdy czy mitu założycielskiego.
Niestety sporo wątków nie pociągniętych, przez co czuję (pozytywny) niedosyt.
Carlin przechodzi przez największe (ale jednak arbitralnie wybrane, czuć że ze wcześniej już powtarzanego materiału) „końce świata” które jużCarlin przechodzi przez największe (ale jednak arbitralnie wybrane, czuć że ze wcześniej już powtarzanego materiału) „końce świata” które już przeżyliśmy i opisuje tego które jeszcze nas czekają. Próbuje z historii wyczytać jak zachowamy się następnym razem jak dojdzie do wojny światowej czy czarnej śmierci.
To jest dokładnie to, czego można się spodziewać po Danie i Hardcore History - tylko że za pieniądze i bez reklam. Ten sam personalny ton, te same głębokie analizy i próba teleportowania się do czasów i zadanie pytań w stylu: a co ty byś zrobił gdybyś miał do dyspozycji broń atomową i mógł jej użyć zanim Niemcy zaatakowały Polskę? Zrobiłbyś to wiedząc, że uratujesz miliony ludzi którzy nie zginą później w wojnie?
Warto jeśli ktoś nie słuchał Hardcore History. Jeśli ktoś jest fanem to tutaj dostanie więcej tego samego dobra. Tyle i aż tyle....more
Prawdopodobnie najlepsza z dotychczasowych części całej serii. Nieprawdopodobna cierpliwość autorów jest widoczna gdy nawiązują do wątków rozpoczętychPrawdopodobnie najlepsza z dotychczasowych części całej serii. Nieprawdopodobna cierpliwość autorów jest widoczna gdy nawiązują do wątków rozpoczętych 2-3-4 księgi wcześniej i satysfakcjonujący sposób je rozwiązują lub kontynuują
Epickość na niespotykaną dotąd (przeze mnie) skalę. Nie warto czytać jeśli nie zna się poprzednich części....more
Wyobraź sobie pomidora, który leży metr od Ciebie. Ile z tego co obserwujesz jest „prawdziwe”? Jego zapach, kolor, smak? Jego ciężar, wymiary iWyobraź sobie pomidora, który leży metr od Ciebie. Ile z tego co obserwujesz jest „prawdziwe”? Jego zapach, kolor, smak? Jego ciężar, wymiary i pozycja w przestrzeni? Jego struktura atomowa?
Autor korzystając z karkołomnych argumentów filozoficzno-fizyczno-psychologicznych po kolei burzy kolejne „prawdy” o tym pomidorze. Wszystko po kolei jest iluzją. Dlaczego? Bo ewolucja nie chce, żebyśmy znali prawdę - ona optymalizuje pod przeżycie i rozmnażanie a nie obserwację rzeczywistości taką jaką jest.
Mam na zmianę poczucie, że autor jest oczywistym szarlatanem, a chwilę później geniuszem o żelaznej logice, któremu udało się zajrzeć za kurtynę iluzji stworzonej przez nasze mózgi.
Fascynująca lektura. Jeśli tylko wytrzymacie powtórzenia i skakanie z tematu do tematu to prawdopodobnie czeka Was niesamowita podróż w której nie ma świętości.
Sam Harris pojawił się na moim horyzoncie jako intelektualny sparring partner Jordana Petersona. Harris ma niesamowite interdyscyplinarneSam Harris pojawił się na moim horyzoncie jako intelektualny sparring partner Jordana Petersona. Harris ma niesamowite interdyscyplinarne doświadczenie: jest jednocześnie neurobiologiem, filozofem i pisarzem (I podcasterem).
Jednocześnie jest też zwolennikiem łączenia ze sobą racjonalizmu i duchowości.
Ludziom (i mi przed „Waking Up”) wydawało się, że nauka i duchowość to są dwa nie przecinające się zbiory. Autor jednak świetnie pokazuje (a ma dobre argumenty jako specjalista od neurologii), że duchowość ma swoje źródła w świadomości, a ta ma swój dom w naszym umyśle.
Autor dobitnie pokazuje jak dużą krzywdę zrobiły sobie kultury zachodnie oddając duchowość pod twardą rękę zorganizowanych religii monoteistycznych. To spowodowało jej ograniczenie i korozję.
Tymczasem duchowość da się rozwijać będąc niewierzącym człowiekiem. Harris pokazuje jak i dlaczego to jest ważne. Przez medytację, metakognitywistykę (myślenie o swoim myśleniu), bycie tu i teraz a nie w przeszłości lub przyszłości można uwolnić się od cierpienia braku kontroli nas własnym stanem umysłowym.
Harris, choć napisał książkę o duchowości, nie wymaga, aby cokolwiek w niej brać na wiarę. Każdy „podejrzany” wniosek czy założenie jest oparty o długą listę naukowych przypisów. Nie ma tu mowy o czakrach, new-age’owym mumbo-jumbo czy duszy wszechświata. Jest za to dużo prowokujących pytań (czy Twój klon ma Twoją świadomość? Gdzie jest granica „Ciebie”? Czy ty sprzed 10 lat jesteś Tobą?) i ugruntowanego naukowo myślenia.
Przesłanie tej książki jest proste ale niezwykle trudne jednocześnie: Jeśli nauczysz się obserwować co właśnie teraz robi Twój umysł zrozumiesz, jak dużo oddziela cię od tego, co właśnie się dzieje wokół Ciebie. A wtedy zrozumiesz że nie ma myśliciela Twoich myśli. Nie ma wolnej woli, nie ma „ja” - jest tylko niekończący się potok myśli. A Ty jesteś swoimi myślami. Rozumiejąc to ograniczysz niepotrzebne cierpienie, które same sobie zadajesz.
Ps. Naturalną konsekwencją tej książki jest aplikacja do medytacji „Waking Up”. Korzystam z niej i polecam...more
"Problem Trzech Ciał" i cała trylogia autorstwa Liu Cixin była fantastyczna - jedna z lepszych SF jakie czytałem. Ostatnio wydany po polsku "Piorun"Problem Trzech Ciał" i cała trylogia autorstwa Liu Cixin była fantastyczna - jedna z lepszych SF jakie czytałem. Ostatnio wydany po polsku "Piorun kulisty" jednak absolutnie nie dosięga im do stóp.
Ewidentnie widać o wiele gorszy warsztat, dłużyzny, brak sensownie poprowadzonej fabuły - nie zaskoczyło mnie więc jak zobaczyłem, że książka została wydana 3 lata przed "Problemem...".
Sama sama idea skąd wzięły się pioruny kuliste (i inne zjawiska) jest bardzo bardzo ciekawa, na równi z następnymi powieściami autora....more
Okładka, opis i autor książki sugerowały mi, że mamy do czynienia z wybitnym dziełem. Niestety się zawiodłem, bo w mojej ocenie książka jest "jedynie"Okładka, opis i autor książki sugerowały mi, że mamy do czynienia z wybitnym dziełem. Niestety się zawiodłem, bo w mojej ocenie książka jest "jedynie" dobra a nie wybitna.
Generalna idea opiera się na podziale strategii (i ludzkich charakterów) na te stosowane przez jeże i lisy. Jeże wiedzą i widzę jedną rzecz i idą przed siebie jak tarany nie zważając na przeciwności. Lisy z kolei ciągle testują otoczenie i starają się zrozumieć otoczenie, co powoduje, że są niepewne i płochliwe.
Bycie dobrym strategiem to umiejętność połączenia w swojej głowie tych dwóch skrajnie różnych perspektyw oraz świadomość swojej nieracjonalności niezależnie od tego jak daleko się zaszło w swoich podbojach (autor sugeruje, że im większe sukcesy tym większe poczucie nieomylności a z tym większe odklejenie od racjonalności).
Tylko w tych warunkach można z sukcesem połączyć ograniczone zasoby z nieskończonymi ambicjami.
Choć w książce jest mnóstwo świetnych opowieści o historycznych jeżach i lisach (Kserkses, św Augustyn Machiavelli, Elżbieta, Filip, Napoleon...) to jednak im dalej w las tym nudniej - głównie przez skupienie się na kwestiach strategii i polityki amerykańskiej.
Dałoby się w mojej ocenie zmieścić tak samo dużo wartościowych wniosków w dwu, trzykrotnie krótszym traktacie....more
Nierówna książka. Z jednej strony mnóstwo wątków rozszerzających warsztat menedżerski (resulting problem, mertonian norms, heterodoksja, backcasting,Nierówna książka. Z jednej strony mnóstwo wątków rozszerzających warsztat menedżerski (resulting problem, mertonian norms, heterodoksja, backcasting, premortem itp) ale z drugiej ciężko mi było się „zanurzyć” się w tej treści.
Sam nie wiem dlaczego. Może po części jest to metaproblem książek podważających status quo - powodują, że czytający chcą podważyć także podważającego?
Mniej więcej w trzeciej ćwiartce książki jest (dla mnie) bardzo nudny fragment o budowaniu „grup wsparcia” dla osób szukających prawdy - na taką amerykańsko-optymistyczną modłę.
Szkoda, że autorska nie rozszerzyła kwestii związanych z drzewami decyzyjnymi. To by wniosło dużo dodatkowej wartości.
Niemniej - książka warta wchłonięcia dla wszystkich, którzy profesjonalnie podejmują decyzje...more
Krótka, przyjazna ale zaskakująca książka o mózgu i tym jak działa.
Książka uświadomiła mi kilka rzeczy: na przykład to, że to faktycznie doświadczamyKrótka, przyjazna ale zaskakująca książka o mózgu i tym jak działa.
Książka uświadomiła mi kilka rzeczy: na przykład to, że to faktycznie doświadczamy dzieje się w „przeszłości”. Tzn. nasz mózg procesuje zdarzenie zanim dopuści je do naszej świadomości - dlatego nie czujesz czasowej różnicy między ukłuciem w palec u nogi i w ucho - każda z tych informacji musi być jeszcze zanalizowana przez mózg zanim zostanie „doświadczona” milisekundy później. Takich ciekawostek jest tutaj znacznie więcej.
Fascynująca jest też idea społecznej komunikacji mózgów oparta o lustrzaną aktywność sieci neuronów. Trzeba się bliżej przyjrzeć socjoneurologii.
Szkoda, że autor jedynie liznął mój obecnie ulubiony temat czyli teorie świadomości, ale mimo to warto przeczytać całość...more
Disclaimer na początek: poznałem autora, mamy wspólnych znajomych, raz nawet przez chwilę pracowaliśmy przy jednym zalążkowym projekcie.
Kiedyś jakDisclaimer na początek: poznałem autora, mamy wspólnych znajomych, raz nawet przez chwilę pracowaliśmy przy jednym zalążkowym projekcie.
Kiedyś jak jeszcze chciało mi się siedzieć na Instagramach to Marek miał zawsze najbardziej odjechane focie. Gdzie on nie był, czego on nie widział. Z jednej strony zazdrościłem, ale z drugiej czułem, że trzeba mieć jakiś specyficzny charakter żeby zapuszczać się w tak dziwne biznesy i miejsca.
Dochodziły do mnie pogłoski o części spraw ale siedząc sobie tutaj w Warszawie były dla mnie tylko echem awanturnictwa innych ludzi.
Jak więc wyszła książka Marka, w akompaniamencie mediowego szumu w Nigerii i Polsce, postanowiłem zobaczyć ile z zasłyszanych ploteczek wydarzyły się w rzeczywistości.
Skrzywiłem się na „amerykański” tytuł i podtytuł, ale im dłużej czytałem tym było lepiej. Ta książka jest naprawdę dobrze napisana! Marek dobrze gra z czytelnikiem: w jednym zdaniu pręży muskuły i mówi, że wszystkie kobiety jego, a w drugim śmieje się sam z siebie i z Ciebie, że w to wierzysz - bo tylko co druga kobieta jego. No chyba że się postara. Ale teraz mu się nie chce. A w ogóle to żartował. Ale chodzi z prawdziwą Miss.
To jego fafarafowanie pokazane jest przez pryzmat kolejnych prac i biznesów, które zakładał. I przez to trafił do Nigerii i miał tyle niesamowitych historii do opowiedzenia.
Szczególnie dobrze mi się czytało konkretne, ale prosto wyjaśnione konteksty pracy w biznesie, startupach i fabrykach startupów. Marek ma oko i pióro, które pozwalają mu w przystępny sposób opisywać siły rynkowe i zawiłości pracy „w Internetach”.
O ile część biznesowo-technologiczną mogę prosto zweryfikować ze względu na podobne doświadczenia i bliskość, tak tematy afrykańskie to dla mnie zupełnie inny, ale niezwykle fascynujący świat. Opisy Lagos i tego jak działa Nigeria to czysta czytelnicza przyjemność.
Ciesze się, że Marek wyszedł z tego wszystkiego cało, ciesze się że mogę o tym poczytać, ale ostatecznie cieszę się, że nie muszę być bohaterem tych historii.
Ah, jak ja lubię być przekonywanym przez przekonywujące argumenty!
Żyjąc i ucząc się w wolno-kapitalistycznej rzeczywistości ciężko zrozumieć, że inneAh, jak ja lubię być przekonywanym przez przekonywujące argumenty!
Żyjąc i ucząc się w wolno-kapitalistycznej rzeczywistości ciężko zrozumieć, że inne systemy są możliwe.
Tymczasem Ha-Joon Chang w niezwykle przyjazny sposób pokazuje jak dużo z tego co uważamy za oczywiste jak powietrze jest tylko konstruktem, który można zbadać, skrytykować i poprawiać.
Oczywiście pierwszy mój odruch to była złość bo czułem jak autor atakuje "świętości". Jak to "wolny rynek nie istnieje"?! Jak to "ludzie w biednych krajach są bardziej przedsiębiorczy?!" Jak to "pralka jest ważniejsza od Internetu?!"
I tak przez większość z 23 rzeczy, które opisuje autor. Jednak pierwotny szok szybko przeradza się z zaciekawienie a później próbę zrozumienia i zbudowania subtelniejszego obrazu rzeczywistości.
Lubię takie książki bo mi otwierają głowę i uczą walczyć z własnymi emocjami i przedwczesnym wyciąganiem pochopnych wniosków....more
Nowa książka Claytona to rozwinięcie teorii innowacji na państws i lokalnych ekonomii. Konkretnie: jak market creating innovation wpływają kaskadowoNowa książka Claytona to rozwinięcie teorii innowacji na państws i lokalnych ekonomii. Konkretnie: jak market creating innovation wpływają kaskadowo na poprawę jakości życia.
Christensen wykorzystuje znane ze wcześniejszych swoich dzieł idee na zupełnie nowym gruncie - i robi to na swój analityczny i empatyczny jednocześnie sposób.
Pokazuje różnie między podejściem pull (firmy które są zintegrowane i budują same potrzebną infrastrukturę) a push (firmy które opierają się na inwestycjach państwowych w infrastrukturę). Te pierwsze mają większe szanse na sukces gdyż inwestycje państwowe w krajach rozwijających się są nietrafione i nieekonomicze - jak słynny niedokończony most w Cape Town.
Jednak najmocniejsza teza książki to dla mnie non-consumption - czyli idea, że faktyczne miejsce do rozwoju to sprzedaż rozwiązań do grup, które nie konsumują bo próg (finansowy, czasowy, dostępności itp) jest dla nich zbyt duży. Ogromne rzesze cukrzyków w Meksyku nie może nic zrobić ze swoją przypadłością bo terapia jest dla nich zbyt kosztowna... ale odpowienia innowacja jest w stanie odblokować ten rynek i uratować mnóstwo żyć. Dlaczego to się do tej pory nie stało? Bo skoro nikt nie konsumuje to nie ma to liczb, więc ten rynek „nie istnieje” - dlaczego mamy wchodzić w coś co nie istnieje? Dopiero przez okulary non-consuption widać wyraźnie że to właśnie oznacza żyzną glebę a nie pustynię
Reasumując książka mnie niczym nie zaskoczyła: to ciągle ten sam dobry Clayton, ale zaaplikowany w nowej dziedzinie. Teoria ciągle broni się dobrze
Zacznę od tego, że choć fizyka kwantowa to nie jest rzecz, którą się fascynuje, to ten tytuł słucha się z wypiekami na twarzy. Nie dość, że jestZacznę od tego, że choć fizyka kwantowa to nie jest rzecz, którą się fascynuje, to ten tytuł słucha się z wypiekami na twarzy. Nie dość, że jest ujmująco napisana (z szacunkiem dla odbiorcy-laika) to jeszcze jest fantastycznie czytania. Nie przesadzam - to najlepiej przeczytana książka w mojej historii korzystania z audiobooków.
Cała idea książki to opis jak dotarliśmy do obecnego rozumienia fizyki kwantowej, zaczynając od samego początku, czyli greckich filozofów, przez wielką rewolucję w opisywaniu świata za pomocą matematyki, przez atomizm, długie ciemne wieki religii i powrót dzięki Newtonowi, Einsteinowi, Maxwellowi, Haisenbergowi i współczesnym panteonie naukowców.
Mniej więcej do 2/3 książkę czyta się jak świetną popularnonaukową pozycję o fizyce. Autor celnie tłumaczy czym jest pole, jak działa elektromagnetyzm, światło, nawet teorię względności... ale wraz z ideą kwantów świat staje na głowie.
Nagle okazuje się, że czas nie istnieje, a świat nie jest w nieskończoność podzielny bo na samiutkim końcu są obiekty tak małe, że zapadają się w sobie jak malutkie czarne dziury. Jeśli tego było mało to jeszcze dobicie loop quantum gravity oraz teorią informacji i jej powiązanie z ciepłem.
Autor jest wielkim fanem Demokryta i jego teorii atomizmu - gdzie tylko może przytacza jego idee. Kończy natomiast pewną formą manifestu i rebelii wobec stwierdzenia, że świat jest tak nieskończony, że nigdy go nie poznamy. Cała historia dochodzenia do kwantów jest właśnie tego zaprzeczeniem: poznajemy rzeczy, których nigdy nie zobaczymy, docieramy w miejsca, które jeszcze przed chwilą były poza naszym zasięgiem - bo świat nie jest nieskończony - po prosty jeszcze nie potrafimy go dobrze zmierzyć
Trzecia część serii Expanse. Tak jak poprzednie części skupia się na przygodach Jima Holdena i jego szkieletowej załogi statku Rocinante.
Wokół tejTrzecia część serii Expanse. Tak jak poprzednie części skupia się na przygodach Jima Holdena i jego szkieletowej załogi statku Rocinante.
Wokół tej ekipy tym razem pojawiają się nowe osoby, pojawia się wątek religii (w kosmosie!) oraz bardzo poważne dylematy etyczne.
Na ten moment seria trzyma bardzo wyrównany wysoki poziom. Co najciekawsze faktycznie udaje się za każdym razem podwyższyć stawkę. Jestem bardzo ciekawy co stanie się w księdze czwartej (a ponoć ma być 9!)
Druga części sagi Expanse. Równie dobra jak pierwsza. Ciężko napisać coś więcej bo trzyma dobry równy poziom, a do tego dochodzi fantastyczna postaćDruga części sagi Expanse. Równie dobra jak pierwsza. Ciężko napisać coś więcej bo trzyma dobry równy poziom, a do tego dochodzi fantastyczna postać Christien Avasarali, która jest dla mnie jedną z najlepszych charakterów w jakiejkolwiek powieści SF, które czytałem.
Poza tym konsekwencje decyzji z pierwszej części docierają do głównych bohaterów. Na szczęście "universe is so f***** big" więc trochę potrwa zanim ich dosięgną.
Pierwsza część serii Expanse. Myślałem, że serial jest świetny, ale książka chyba nawet trochę lepsza.
Choć mam cały czas w głowie wizerunki postaciPierwsza część serii Expanse. Myślałem, że serial jest świetny, ale książka chyba nawet trochę lepsza.
Choć mam cały czas w głowie wizerunki postaci zasadzone przez serial to książka świetnie tłumaczy historię i przypomina czasami trudne do śledzenia wątki, zmieniające się nazwy statków kosmicznych, stacji i frakcji.
To wspaniale napisana, wciągająca opowieść, od której ciężko się powstrzymać jak już się zacznie. Postaci są głębokie i wielowymiarowe. Intryga wielowymiarowa i osadzona w realistycznym kontekście. Kilkanaście godzin jakościowej SF space opery.
Z ciekawostek: po przeczytaniu książki zaczyna się doceniać serial Expanse jeszcze bardziej - niemalże się od siebie nie różnią co musiało być bardzo trudne do osiągnięcia....more
To jest książka o tym, czym jest prawdziwy finansowy „majątek” w odróżnieniu od „wyglądania bogato”.
Napisana 20 lat temu czasami jest zabawna zTo jest książka o tym, czym jest prawdziwy finansowy „majątek” w odróżnieniu od „wyglądania bogato”.
Napisana 20 lat temu czasami jest zabawna z perspektywy obecnego ścisku klasy średniej, niemniej niesie za sobą dużo interesujących wniosków z badań socjologicznych majętnych ludzi.
Na przykład: nasz obraz milionera jest medialną fikcją. Większość z nich nie nosi drogi zegarków, nie wozi się pięknymi samochodami w drogich dzielnicach. Oni nie lubią ostentacyjnego pokazywania się.
Milionerzy grają zespołowo (rodzinnie) gdzie jeden partner jest mocny w ofensywie (zarabianie) a drugi mocny w defensywie (ograniczanie konsumpcji, sensowne zakupy, inwestycyjne okazje).
Większość z nich dorobiło się na nudnych biznesach jak sklepy, przychodnie, usługi hydrauliczne i remontowe itd. Ale dzięki temu ich koszty reprezentacji są niskie (nie muszą dobrze i drogo wyglądać jak na przykład prawnicy).
Ostatecznie książka jest jedną wielką pochwałą oszczędności i konserwatywnego wychowania: na swoje trzeba zarobić i nic nie ma za darmo.
Nie jest to książka wybitna, ma swoje słabe, zupełnie niepotrzebne momenty. Ale nie jest też słaba i wyssana z palca. Dla osób zainteresowanych FI/RE się przyda....more
Krótka książka, na którą trafiłem przy okazji słuchania „How to change your mind”.
To traktat psychologiczno-filozoficzny, który powstał po tym jakKrótka książka, na którą trafiłem przy okazji słuchania „How to change your mind”.
To traktat psychologiczno-filozoficzny, który powstał po tym jak Huxley z chęcią wziął udział w eksperymencie naukowym polegającym na zażyciu meskaliny, wśród Indian zwanej pejotlem.
Śmiesznie czyta się wypowiedzi autora sprzed ponad 60 lat, który uważa meskalinę na „wonder drug”, środek który może zaspokoić naturalną (wg Autora) potrzebę ucieczki i wolności od samego siebie - obszar w którym katastrofalne żniwa zbiera alkohol i narkotyki.
Huxley jest mistrzem słowa i to czuć. Jego opisy wizji pod wpływem meskaliny są cudowne, choć sam autor przyznaje, że absolutnie niewystarczające.
Kilka wniosków autora rezonuje ze mną bardzo mocno. Wśród nich stwierdzenie, że ekspozycja na inny stan świadomości buduje poczucie, że to co „normalnie” widzimy to tylko konstrukt w naszej głowie a nie „rzeczywistość” (wątek, który się mnie uczepił od czasu Elephant in the Brain”)
Czytając to ewidentnie czuje się, że to właśnie Huxley zdefiniował co w kulturze powszechnej nazywa się i wizualizuje jak trip. A każdy następny to już tylko fraktal od tego co widział autor. ...more
Loading...
