गंधाली

by Ranjit Desai

“ज्या वस्तूचं मोल निश्र्चति आहे, त्याचं आम्हांला कौतुक वाटत नाही!”

“हुजूर! पदरची चीज फेकून दिली तर चालते. तिथं दातृत्व दिसतं. पण जिंकलेली वस्तू फेकून देणं वीराला शोभा देत नाही. त्या जिंकण्याला अर्थ उरत नाही”

मिजास नडते बाबा! या जगात ती जतन करणं एवढं सोपं नाही.”

“प्रियेबरोबर केलेली वाटचाल अन् पंडितांच्या बरोबरचा सहवास नेहमीच मंदगती असावा. त्यानं सुखवृद्धी होते.”

“मनू, माणसानं फार मोठं होऊ नये बघ. भारी एकटं राहावं लागतं....”

राजेलोकांच्या माथी एकटेपणच असतं.

मरण चुकवू म्हणून चुकत नाही– मृत्यू अटळ आहे. तो दारी उभा राहतो तेव्हा त्याचं स्वागत आपण कोणत्या तऱ्हेनं करतो, यातच साऱ्या जीवनाचं साफल्य दडलेलं असतं.