If The Dead Rise Not

Bernie Gunther #6

by Philip Kerr

An instant classic in the Bernie Gunther series, with storytelling that is fresher and more vivid than ever.

Berlin, 1934: The Nazis have secured the 1936 Olympiad for the city but are facing foreign resistance. Hitler and Avery Brundage, the head of the U.S. Olympic Committee, have connived to soft-pedal Nazi anti- Semitism and convince America to participate. Bernie Gunther, now the house detective at an upscale Berlin hotel, is swept into this world of international corruption and dangerous double-dealing, caught between the warring factions of the Nazi apparatus.

Havana, 1954: Batista, aided by the CIA, has just seized power; Castro is in prison; and the American Mafia is quickly gaining a stranglehold on the city's exploding gaming and prostitution industries. Bernie, who has been unceremoniously kicked out of Buenos Aires, has resurfaced in Cuba with a new life, seemingly one of routine and relative peace. But Bernie discovers that he truly cannot outrun the burden of his past: He soon collides with a vicious killer from his Berlin days, who is mysteriously murdered not long afterward-and an old lover, who may be the murderer.

If the Dead Rise Not is everything fans have come to expect from Philip Kerr: twisted intrigue, tight plotting, quick-witted one-liners, a hang-by-your-thumbs ending, and, most significant, a richer, wiser Bernie Gunther.

Genres: Historical Fiction, Mystery, Fiction, Crime, Thriller, Noir, Germany

455 pages, Hardcover

First published September 3, 2009

About the author

Philip Kerr was a British author. He was best known for his Bernie Gunther series of 13 historical thrillers and a children's series, Children of the Lamp, under the name P.B. Kerr.

Librarian’s note: There is more than one author in the Goodreads database with this name.

Reviews

[Skorofido Skorofido · Rating 2 out of 5]

Πας στην καλή βιβλιοπώλισσα της γειτονιάς σου, που ξέρει χρόνια τι στόκο κουβαλάς στο κεφάλι σου και της λες ‘θέλω ένα καλό βιβλίο’ και σου απαντάει περιχαρής ‘το καινούριο του Kerr το διάβασες;’. Απαντάς με κατεβασμένο το κεφάλι (λέμε τώρα…) ‘δεν έχω διαβάσει ποτέ Kerr’, ‘Ωραία, θα ξεκινήσεις με αυτό για να δεις πως ξεκίνησε και ο ήρωας του…’.
Και ξεκινάω μες στην τρελή χαρά πως θα διαβάσω κάτι υπέροχο, και βαρέθηκα τη ζωή μου και έκοψα τις φλέβες μου και ενίσχυσε το ήδη ενισχυμένο reader block μου… Τώρα αυτό τι ήτανε; Αστυνομικό; Ιστορικό; Κοινωνικό; Μια ‘αρπαχτή’ ήτανε και λίγα λέω…
Η υπόθεση του βιβλίου διαδραματίζεται σε δύο εποχές. Στη ναζιστική Γερμανία του 1933 που προετοιμάζεται για τους Ολυμπιακούς του Βερολίνου και στη διεφθαρμένη Κούβα του Μπατίστα γύρω στα 1954. Ωραίο ακούγεται, μέχρι εκεί όμως. Ο Μπέρνι Γκούντερ, ένα κυνικός πρώην μπάτσος, που τώρα το παίζει security σε ξενοδοχείο υπερπολυτελείας γνωρίζει Αμερικανίδα δημοσιογράφο και εκκολαπτόμενη συγγραφέα (εκπάγλου καλλονής παρεπιπτόντως) που θέλει με τα πύρινα άρθρα της να ξεσηκώσει την αμερικανική γνώμη και να μποϋκοτάρει τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1936. Να ‘σου κι ένα πτώμα εβραίου πρώην πυγμάχου να πλέει στο Σπρέε, να ’σου κι ένα κλεμμένο κινέζικο κουτί υψηλής τέχνης, να ‘σου κι ένας άλλος αμερικανός με ειδίκευση στις κατασκευαστικές. Μίζες, διαφθορά κλπ κλπ κλπ, από τότε έπαιζαν όλα αυτά στο τραπέζι (όχι για να μην λένε πως εμείς κατέχουμε το ρεκόρ …) Και μετά τσουπ! κόβεται η ιστορία γιατί έτσι βόλευε το συγγραφέα και ξαναβρίσκονται όλοι οι παλιοί ‘φίλοι’ ξανά στην Κούβα… κατά σύμπτωση βέβαια… τέτοιες συμπτώσεις πια όλοι να βρεθούν στην Αβάνα την ίδια στιγμή στο ίδιο μέρος… δεν έπαιζαν κάνα τζόκερ καλύτερα…
Με λίγα λόγια, η προσωπική μου άποψη:
- η υπόθεση ‘άστα – βράστα’… ό,τι θυμήθηκε ο συγγραφέας το ‘βαζε για να γεμίσει τις σελίδες του (μέχρι και ολόκληρη παρτίδα τάβλι μεταξύ Γερμανού και Αμερικανού στην Αβάνα της Κούβας… WTF?)
- ιστορικό πλαίσιο, πιο ομιχλώδες από την λονδρέζικη ομίχλη (δεν υπάρχει πουθενά νορμάλ ιστορικό πλαίσιο παρά μόνο μια τοπιογραφία του Βερολίνου του Μεσοπολέμου. Είχε ένα χάρτη της εποχής ο Kerr κι άρχισε να διηγείται, έσρτιψε στην Ούντερ Ντε Λάντεν, κατέβηκε στο Σπρεε, κάθισε στο… (όχι ρε φίλε, δεν ενδιαφέρομαι να πάω διακοπές στο Βερολίνο…)
- Τώρα πως ένας πρώην μπάτσος, αντιναζιστής κάργα, που έχει παραιτηθεί για τα πιστεύω του από το Σώμα, υπηρετεί στα SS (προσέξτε στα SS, όχι στη Wermacht – μόνο ο Kerr το ξέρει…)
- Τα λόγια του ήρωα εναντίον του Χίτλερ, των Ναζί και του Κάστρο αργότερα, δεν είναι λόγια που τα λέει ο ήρωας τη στιγμή των γεγονότων. Για να έχεις αυτή την άποψη, πρέπει να έχεις γνώση του τι επακολούθησε αργότερα… Δεν είναι δυνατόν να μας λέει ο Γκούντερ, τη στιγμή που ο Κάστρο είναι φυλακισμένος για επαναστατική δράση, πως είναι κατά του Κάστρο γιατί δεν είναι απλώς ένας κομμουνιστής αλλά ο χαρακτήρας του δείχνει πως είναι σταλινιστής άρα αν πάρει ποτέ την εξουσία θα γίνει δικτάτορας χειρότερος από τον Μπατίστα (ρε Γκούντερ, μέντιουμ έπρεπε να γίνεις όχι μπάτσος…)
- Έχω την εντύπωση πως ο μεταφραστής δεν πρέπει να γνωρίζει και πολλά από Βερολίνο… μετέφραζε στο Κουρφούρσντενταμ και στο Κουρφούρσντενταμ (ρε γμτ είναι η Κουρφούρσντενταμ – μία από τις κεντρικότερες λεωφόρους του Βερολίνου…)
- Και εννοείται πως δεν παίζεται το υποτιθέμενο κυνικό χιούμορ του αστυνομικού – ντεντέκτιβ – σεκιουριτά – στρατιώτη SS – φυγάδα – εραστή… Χιούμορ αμοιβάδας (και πολύ λέω…) Πάρτε κι ένα δειγματάκι γραφής γιατί εδώ κυριολεκτικά το τερμάτισε ο τύπος:
«Θα μπορούσα να είχα πει σε οποιονδήποτε ενδιαφερόταν ότι, ενώ υπήρχε η γενική πεποίθηση ότι επιστήμονες των Ναζί είχαν κατασκευάσει σαπούνι από τα πτώματα δολοφονημένων Εβραίων, στην πραγματικότητα δεν είχε συμβεί κάτι τέτοιο. Η συνήθεια να αποκαλούν τους Εβραίους «σαπούνι» ήταν απλώς ένα πολύ δυσάρεστο αστείο ανάμεσα στα μέλη των Ες Ες και άλλος ένας τρόπος να αποκτηνώνουν – και μερικές φορές να α��ειλούν – τα πολυάριθμα θύματά τους. Από τη στιγμή που ανθρώπινες τρίχες από τους έγκλειστους σε στρατόπεδα συγκέντρωσης χρησιμοποιούνταν συχνά σε βιομηχανική κλίμακα, θα ήταν πιο ακριβής χαρακτηρισμός να αποκαλούν τους Εβραίους κετσέδες – αφού τα μαλλιά τους κατέληγαν σε ρούχα, οροφές, μοκέτες αλλά και στη γερμανική αυτοκινητοβιομηχανία».
Εννοείται κάτω από τη βάση… 3/10 και πολύ του είναι
Υ.Γ. Readathon 2017 / Ένα βιβλίο που διαδραματίζεται σε δύο χρονικές περιόδους 10/80
http://skorofido.blogspot.gr/2017/03/...

[Belinda · Rating 4 out of 5]

3,75 sterren -paperback ☘️☘️☘️
Ik had wat moeite met dit boek. Het verhaal is goed maar te vaak staat de ene verhaallijn stil en start er abrupt een nieuwe verhaallijn. De verhaallijnen zijn goed maar vermengen zich niet duidelijk in deze roman naar mijn mening. 🦋🦋🦋

[Χρύσα Βασιλείου · Rating 4 out of 5]

3,5 προς 4 αστεράκια...

Είναι γνωστό σε όλους όσους διαβάζουμε τις περιπέτειες του Μπέρνι Γκούντερ πως ο συγγραφέας του,ο Philip Kerr,λατρεύει να συνδυάζει τη φανταστική αστυνομική πλοκή του με την ιστορική πραγματικότητα. Είναι ένα από τα κυριότερα χαρακτηριστικά του έργου του αυτό και σε όλους μας αρέσει,αλίμονο! ΑΛΛΑ εδώ πιστεύω πως κάπου το παράκανε με πολλές,πολλές,πάρα πολλές ιστορικές πληροφορίες σε βαθμό τέτοιας λεπτομέρειας,που κάπου με κούρασε!
Αρχικά ενθουσιάστηκα βλέποντας πως το βιβλίο αποτελείται από 599 σελίδες. "Σούπερ χορταστικό",σκέφτηκα. Αποδεικνύεται όμως πως κάλλιστα θα μπορούσε να αποτελείται από 499 σελίδες και να μην χάνει καθόλου την ουσία του. Ήταν τέτοια η ιστορία που ως αναγνώστης ήθελες απλά να μάθεις τι θα γίνει στη συνέχεια,τι θα ακολουθήσει,και το να πέφτεις ΣΥΝΕΧΕΙΑ επάνω σε άπειρα μπλα μπλα ολόκληρων παραγράφων σχετικά με την Τάδε και την Δείνα ιστορική λεπτομέρεια ε,όσο να 'ναι σε αποσυντόνιζε.

Κατά τα άλλα,μιλάμε για μια ακόμα απολαυστική περιπέτεια του Μπέρνι που χωρίζεται σε 2 μέρη - στο Βερολίνο του 1934 και στην Αβάνα του 1954. Τα δύο μέρη ενώνονται αριστοτεχνικά από την πένα του Kerr,με τρόπο ευφάνταστο και ενδιαφέροντα,και χάρηκα πάρα πολύ διαβάζοντας την κατάληξη της περιπέτειας του Γκούντερ. Γιατί η εκδίκηση είναι όντως ένα πιάτο που τρώγεται κρύο.
Βέβαια,μας άφησε ο συγγραφέας επάνω στο καλύτερο κι ελπίζω σύντομα να βγει και το επόμενο βιβλίο (με τη χρονολογική του σειρά) για να μάθουμε τι έγινε τελικά με τον αγαπημένο μας ντετέκτιβ και τη νέα περιπέτεια στην οποία κατάφερε να μπλέξει...

Περισσότερη κριτική για το βιβλίο στον παρακάτω σύνδεσμο του 'Book City':
Αν οι νεκροί δεν ανασταίνονται

[Maria Bikaki · Rating 2 out of 5]

Αγαπημένε μου Μπέρνι Γκούντερ συγνώμη σου ζητώ συγχώρεσε με αλλά δύο αστεράκια. Είναι η πρώτη περιπέτεια του αγαπημένου μου κατά τα άλλα αστυνομικού ήρωα που με άφησε σχετικά ασυγκίνητη και με κόλασε πολλάκις να περάσω αρκετές σελίδες του προκειμένου να φτάσω στο πολυπόθητο τέλος. Όπως πάντα ατμοσφαιρικός σ αυτό δε μπορώ να προσάψω κάτι στον αγαπητό Philip Kerr όμως βρήκα την ιστορία σχετικά αδύναμη σε σχέση με άλλες και λιγότερο ελκυστική. Επίσης το όπλο του συγγραφέα σε άλλες περιπέτειες να συνδυάζει ταυτόχρονα την δυνατή πλοκή σε συνδυασμό με το κοινωνικό στοιχείο και την πληροφορία μάλλον δε δούλεψε τουλάχιστον σε μένα αυτή τη φορά και βρήκα ένα αρκετά μεγάλο μέρος του κουραστικό και με την πεποίθηση ότι με λιγότερη σάλτσα αυτή τη φορά θα είχαμε άλλο ένα δεμένο, σφιχτό και ενδιαφέρον βιβλίο από τον Κερρ. Στα ίδια μέρη θα ξαναβρεθούμε Μπέρνι. Ελπίζω αυτή τη φορά ο εκδοτικός οίκος να φροντίσει να ακολουθήσει την αριθμητική σειρά έκδοσης των περιπετειών του ήρωα ως έχει διότι από πλευράς πωλήσεων υποθέτω μπορεί να πουλάνε σαν ζεστό ψωμάκι για μας όμως που έχουμε διαβάσει τα βιβλία από την ανάποδη δε μας βοηθούν στο να καταγράψουμε και να παρατηρήσουμε με τη σειρά που πρέπει την εξέλιξη του αγαπημένου μας ήρωα.

[Nick · Rating 4 out of 5]

After six Bernie Gunther mysteries, I've moved him into the realm of detectives I know and love and would follow anywhere, guys like Donna Leon's Commisario Brunetti or Mankell's Wallender. Gunther is funnier (or rather Kerr's narration is funnier), even while dealing with serious issues like the backwash of Nazism over the 20th Century landscape, the moral ambiguity of survival, the impossibility of love across the decades, and the persistence of evil. This episode is both a prequel and a sequel, connected entirely by a luscious Jewish writer who arrives during the run-up to the 36 Berlin Olympics, and then reappears in Bernie's life in pre-Castro Havana. As always, historical characters intermingle with fictionalized people, but the emotions and the actions ring true.

[Labijose · Rating 5 out of 5]

Acabo de leer que ha fallecido el gran escritor Philip Kerr, a los 62 años, víctima de un cáncer.

Descanse en paz. Añoraré mucho todas esas maravillosas historias que aún tenía que contar.

Afortunadamente, aún tengo unas cuantas pendientes de leer.

Philip Kerr, May he rest in peace. (1956-2018)

Thank you for your wonderful Bernie Gunther novels!

[Ian · Rating 4 out of 5]

4.2⭐
My second Bernie Gunter book but won't be my last. The battered, world weary, wisecracking private dick is my favourite noir character, even counting Phillip Marlowe, the granddaddy of them all.

This novel is split into two time periods and places. Germany in the mid-30's and Cuba in the 50's. Gunter is a hotel detective in Berlin when he runs afoul of a nasty American gangster. He also has a passionate affair with a U.S. journalist, investigating Nazi persecution of the Jews.
Twenty years later he runs into the same pair as he's laying low in pre-revolutionary Havana. There's lots of unfinished business between the three.

As usual, I admire the depth of historical detail in Kerr's characters and settings. His snappy dialogue is entertaining and (mostly) convincing. A superior detective story by a fine writer. -30-

[Stephen · Rating 2 out of 5]

It's easy to believe that the appeal of the Bernie Gunther series resides in its sincere imitation of Chandlerian noir. In the early novels, that was perhaps its only virtue, but Kerr proved in A German Requiem and The One From the Other that he was not only capable of assimilating other influences (notably Graham Greene) into his work, but also exploring the fascinating moral dilemmas of the Nazi and post-war worlds with great success.

At the end of the fourth novel, Kerr had Gunther flee Europe for Latin America, a logical progression filled with novelistic possibilities. Yet Kerr has been loath to fully embrace this change of scene. Each book written since has been dominated by lengthy flashbacks to the Nazi period and a repetition of the same themes that dominated earlier books. This unwillingness to move on from the series' own history has sadly led to its deterioration.

The first two-thirds of If the Dead Rise Not are taken up by an extended flashback to 1930s Germany. At its close, the action resumes in Havana in 1954 where loose ends from the earlier story reappear for a final dénouement. The book's pacing is ruined as a result: the Berlin story feels like it serves no purpose and the conclusion in Havana feels rushed and anticlimactic.

Here is a dual nostalgia at work: both for the wisecracking P.I. anti-hero and the moral darkness of the Nazi setting. But Kerr has somehow managed to add a third kind of nostalgia since the exile from Europe: pure historical fetishism. Bernie Gunther had always improbably tangled with important historical figures but this coincidence is taken to new heights in the Havana section of If the Dead Rise Not when he stays in Ernest Hemingway's house, helps Castroist revolutionaries, and works for mobster Meyer Lansky. He frequents only landmarks that appear on picture postcards and rubs shoulders with Frank Sinatra and Nat King Cole. The book reads like a greatest hits of our collective memory of the 20th century. This fetishism for pop culture icons of the past extends even to the character of Gunther himself. Kerr has him namedrop every significant historical personality from Plato to Ossian in casual conversation, transforming him into an implausible übermensch with the instincts of an infantry grunt and the mind of a Caius don, every bit as ridiculous as the Nazi superman ideal he mocks.

Bernie Gunther has strayed far from his origins, when the detective story was paramount and the setting was only a backdrop that provided dramatic moral potential. The main character of the series is now historical pastiche itself. Gunther is merely the tour guide that directs the reader from each celebrity and famous event to the next.

It's time for this reader to move on.

[William · Rating 3 out of 5]

It almost hurts to give a Philip Kerr novel three out of five stars, but given how much I have liked the other novels in the Bernie Gunther series, it was harder still to give this book a higher rating.
And it all boiled down to two major issues I had with this novel.
The book was divided into two parts. The first part takes place in 1934 in Berlin and finds Gunther dealing with American gangsters, a beautiful journalist, corrupt Nazis, oppressed Jews and washed up boxers. The story rattles along at a great pace, but then ends in a strangely unique, but almost unbelievable way, before making way to the second part of the book which takes place in 1954 in Cuba. My problem was with the fact that the two stories really have nothing to do with each other except that a few of the survivors from part one limp into part two in what amounts to an almost unbelievable coincidence. I enjoyed both stories, especially the first part which was a bit more visceral, but didn't like how Kerr tried to make one relevant to the other. It was like he had two separate Bernie Gunther stories in mind, then, due to his publisher putting pressure on him, or the need to spew forth something before the Christmas holidays, he mixed and matched the storylines into one, less credible piece.
Problem number two is with the overall ending. Usually, Kerr has a neatly packaged little twist that comes as a complete surprise to the reader, but this book ends with little more than a sad attempt at not one, but two, plot twisters; neither of which are all that surprising or unexpected.
For all my complaining, I still love Bernie Gunther / Philip Kerr and this novel had some great scenes and characters surrounding the protagonist. I especially love how drab and grey Kerr portrays Nazi Germany, and can find little fault with the writer's ability to transport the reader to that very difficult time. I can only hope he can transport us back to when the next Bernie Gunther novel was as exciting as the last.

[Mark · Rating 4 out of 5]

I do have this hardcover and the amount of pages is 455 and not 320, which makes the book a whopping one third longer as stated.

We meet Bernie Gunther in 1934 Berlin where he no longer works as a homicide detective due to a difference in general opinion when it comes to matters of the Third Reich. Gunther is no card carrying member of Nazi party and finds them terrible people, and that is also why he no longerworks for the State. He is now the house detective of hotel Adlon where his principles are better at their place. However he is still not clear from his police past. As a favor in return for a favor he is asked to look into a suspicious drowning and pretty quick finds out that the drowned victim is a drowned boxer of Jewish background. And quickly any further investigation is halted due to the ethnicity of the victim. Then there is another dead in the hotel who is connected to an American staying in the same hotel, one person of the gangster persuation. His boss asks him to assist an American writer of the most beautifull sort and she wants to write an article upon the German view and actions towards the Jewish population. Especially since an important person from the US has checked out Germany and saw no discrimination towards this particular ethnic group while visiting Berlin. The man is blind or something else is going on. And while Bernie infatuated sticks his nose in matters where he is unwelcome he and Noreen, the lady journalist, run into some powerfull opponents.
Havana 1954 twenty years later a Gunther Bernie once again meets lovely Noreen and the story started 20 years earlier gets an ending with a great bang.

Mr Kerr does write historical fiction unlike anybody I read before and he makes Bernie look more human than any German in those years has a right to be. Kerr gives Germany during the war a different face and look as we are used to but he does so within historical facts. And it is a darned good thriller as well.

Well advised to read.

[Dave Szostak · Rating 2 out of 5]

Bernie Gunther stumbles around 1934 Germany looking for a mystery that will grab the reader's attention. No luck though. Jumping ahead 20 years to Cuba (in the second section of the novel) fails to add any interest either, just a couple of egregious coincidences that even die-hard Gunther fans will find unpardonable. And Bernie jokes about EVERYTHING!! One feels like they are on the case with Henny Youngman or Joan Rivers (except they were funny). A tedious offering from Kerr.

[Panagiotis · Rating 4 out of 5]

3,5 κανονικά αλλά επειδή είναι ο Μπέρνι τέσσερα.

[F.R. · Rating 3 out of 5]

Do Germans actually have pantomimes in the same way the British do?

Is the phrase “let sleeping dogs lie” one which exists in German as well as English?

Philip Kerr’s novel inadvertently raises these questions. It’s something which – I suppose – is always possible when an English author writes a first-person narration from the point of view of a character from a completely different cultural tradition (in this case an ex-cop in Nazi Germany). Firstly, our hero notes that he and his companion are as inconspicuous as a pantomime horse, but is that not an English tradition? Would that really be an analogy that exists to a German speaker? Similarly he uses the phrase ‘let sleeping dogs lie’ – but that is an old English expression, does it really translate that literally into German? Or would there be some other similar-meaning phrase which would be used instead? Okay, perhaps I’m being unfair on the second one, as by the time Gunther observes “it gives truth to the expression let sleeping does lie”, he has learnt English – and so one could argue that that truism is something he’s picked up in his new vocabulary. But I found it jarring nonetheless. I was quite prepared to believe the setting of 1934 Berlin, and later on 1954 Havana, but found odd moments like that disturbed me from the fantasy. All of a sudden, it became an Englishman relating this tale – not a German private detective – and the whole picture became fuzzier around the edges.

The last time I met Bernie Gunther, he was a cop in post-war Berlin. This time he is an ex-cop in pre-war Berlin (thrown out because he won’t swear allegiance to the Nazis). In his job as a hotel detective, he meets a glamorous American, a gangster on a business vacation and a couple of copses. These strands will not be truly resolved until twenty years later in Cuba – where Gunther finds himself living under a false identity – and the tale builds to a genuinely surprising ending.

As befits a tale in the Chandler-esque tradition, there are the glib, cutting and throwaway remarks (as well as being a good sleuth, your true detective also has to be incredibly witty). But that’s probably the main area where Kerr falls down, as his attempts at that kind of joke are frequently lazy. There is the cultural tone-deafness mentioned above, but others which really should have had a polish. For example, in early chapters he mentions a fat man who has more chins than a Chinese phonebook – now that might have been witty in 1934, yet clearly can’t pass the muster in a novel published in 2010.

But then maybe that’s a quibble. Kerr certainly needs to try harder in that area, but for the most part this is a well paced and exciting thriller, with genuinely surprising and interesting twists and turns.

[Chip · Rating 3 out of 5]

Good, but I preferred the first half over the second, and the ending was a bit lazy - Kerr is far too good to wrap things up with the standard two page exposition of whodunit as for some reason he did here. Still, well worth the read. Some classic Kerr Guenterisms: "[s]he went back to her hometown of Danzig, which was either a city in Poland or a free city in old Prussia, depending on how you looked at it. I preferred not to look at it, just like I preferred not to look at a lot of things in the autumn of 1934."

"Don't get me wrong ... I just love Nazis. I've a sneaking suspicion that ninety-nine point nine percent of Nazis are giving the other point one percent an undeservedly bad reputation."

[James Aura · Rating 5 out of 5]

One of the better historical adventure/mysteries I've read lately. Dense descriptions take you straight into a street level view of Berlin as Hitler rises to power, seen through the eyes of a morally ambiguous character. Very well done and overall an enjoyable read.

[Frank · Rating 4 out of 5]

Another good outing in the Bernie Gunther series from Kerr. This one is told from two different time periods. The first two-thirds of the book takes place in Berlin in 1934 as the Nazis are preparing for the Olympic Games of 1936. Bernie no longer works for the police but instead is the house detective at the Hotel Adlon. While there, he looks into a suspicious drowning but because the victim is Jewish, the Gestapo is not interested in how or why he died. Then another death occurs in the hotel which leads to Bernie investigating an American gangster named Max Reles who is involved in bid rigging for Olympic contracts. He also meets and falls in love with a beautiful Jewish woman named Noreen who is trying to write an article to convince America to boycott the Olympics because of the Nazi maltreatment of Jews and others. All this leads to more murders and a stalemate between Bernie and Reles. Then the last third of the book moves 20 years ahead to Havana, Cuba in 1954. Bernie has fled there after leaving Argentina as was described in the prior novel, A QUIET FLAME. Bernie is living a pretty good life there but Cuba is on the brink of its revolution. Castro is in prison but won't be there long. The government is corrupt with the police and the military committing atrocities against its citizens. And then Bernie runs into Noreen who is staying in Ernest Hemingway's house while he is away. Noreen has a beautiful 19-year old daughter who is seeing none other than Max Reles who now owns a casino there. Lots more intrigue ensues with Bernie being pulled from all sides. So will he survive Cuba and what will happen to him next?

I really enjoy this series from Kerr who died from cancer in 2018. I'll definitely be reading more and I look forward to seeing what will happen to Bernie next and where he will end up.

[Vasilis Kalandaridis · Rating 5 out of 5]

Υπέροχο.Ειχα μάλιστα καιρό να διαβάσω Kerr κι ολα μου φάνηκαν τελεια.Καλως σε βρήκα παλιοφιλε Bernie:)

[Vassiliki Dass · Rating 4 out of 5]

4*
Ενας πολύ καλός Κερρ όπως παντα αν και οι εξεζητημένες παροιμοιώσεις που χρησιμοποιεί έχουν αρχίσει να κουράζουν με την συχνότητά τους. Ωραια όμως η μεταφορά της υπόθεσης 20 χρόνια μετά και σε άλλη ήπειρο

[Έλλη Δ · Rating 3 out of 5]

http://stonasterismotouvivliou.blogsp...
Το όγδοο βιβλίο με τον Μπέρνι είναι μια ακόμη περιπετεια με τεράστια έκταση στον χρόνο...
Με το αστυνομικό στοιχείο πιο έντονο σε σχέση με το ιστορικό- εν συγκρίσει με άλλα βιβλία της σειράς- μας επιστρέφει στα πρώτα βήματα του Μπέρνι Γκούντερ και τις προσπάθειες του να εργαστέι ως αυτόνομος ντέτεκτιβ στο Βερολίνο του Χίτλερ, για να μας τον παραδώσει έπειτα κουρασμένο στρατοκόπο της ζωής στη Λατινική Αμερική του '50.
Τούτη η περιπέτεια του Μπέρνι Γκούντερ είναι πιο χαμηλόφωνη σε εξελίξεις σε σχέση με άλλες και πιο περιγραφική, εντούτοις η αφηγησή του βρίσκεται στην πιο αιχμηρή εκδοχή της.
Το φλεγματικό του χιούμορ του Γερμανού ντέτεκτιβ που σε ά' πρόσωπο αφηγείται, "κόβει σαν ξυράφι "- περισσότερο από τα άλλα επίσης πνευματώδη βιβλία της σειράς.

Εδώ λοιπόν, παρακολουθούμε τον αγαπημένο Γκού��τερ γύρω στα 30 να πελαγοδρομεί ψάχνοντας τη νέα του θέση στη ναζιστική Γερμανία και σε μια αγαπημένη πόλη που μετασχηματίζεται σε ξενητειά.
Μια Γερμανία σε έναν δημιουργικό οργασμό, αφενός να πραγματώσει το γιγάντιαίο αρχιτεκτονικό όραμα του Χίτλερ και του Άλπερτ Σπέερ κι αφετέρου να προλάβει τους Ολυμπιακούς Αγώνες...
Κι ενώ ο άλλοτε δαιμόνιος αστυνομικός εργάζεται ως ντέτεκτιβ στο πολυτελές ξενοδοχείο Άλντον, η παρουσία μιας γοητευτικής αριστερής δημοσιογράφου , του πυροδοτεί αισθήματα ξεχασμένα (μετά τον θάνατο της πρώτης του γυναλίκας από ισπανική γρίπη ).
Μαζί με τη Νορίν θα εμπλακούν σε ένα πάθος κ κυρίως ένα βρόμικο παρασκήνιο πολιτικών διαστάσεων που αποδεικνύει μια επονείδιστη αλήθεια:
Πολλοί κεφαλαιοκράτες μεγάλων κατασκευαστικών κ βιομηχανικών τραστ -ιδίως από την Αμερική στήριξαν το καθεστώς του Χίτλερ στα πρώτα του βήματα μέσα από προμήθειες ,μίζες, επενδύσεις(Ο Χένρι Φορντ είναι μια γνωστή ενδεικτική περίπτωση, όπως ο Κρουγκ με το χάλυβα ή ο Hugo Boss, που σχεδίσε τις στολές της Βέρμαχτ με εφιαλτική κομψότητα.)
Στους "Νεκρούς" διαγράφεται επιπλεόν αναγλυφα το φυλετικό μίσος όπως εισχώρησε μέσω των αθλητικών σωματείων -με εστίαση στην πυγμαχία, ενόψει Ολυμπακών Αγώνων.
Με την υπόθεση του δολοφονημένου πυγμάχου να εμπλέκει τη μαφία, για να κλείσει μια παράξενα κι αιματηρά, περνάμε τον πόλεμο σε μια "σιωπή" και βρίσκουμε τον Γκούντερ 50αρη πια με βαριές μνήμες, εγακτεστημένο στη Λατινική Αμερική πια...
Μια Λατινική Αμερική που σαν Ιανός ενάλλλασσε το διττό πρόσωπο του ολοκληρωτισμού και του αντισημιτισμού από τη μια ,και των επαναστατικών κινημάτων από την άλλη...
Πρώτα ο Γκούντερ μας ταξίδεψε ως φυγάς στη Λατινική Αμερική με τη Φλόγα Που Σιγοκαίει
Στο Αν Οι Νεκροί Δεν Ανασταίνονταν, αφήνουμε την Αργεντινή του Περόν και γνωρίζουμε την Κούβα του Φουλχένσιο Μπατίστα, ριχνοντας μια ματιά στις υποπτες δοσοληψίες του, στον έλεγχο του τζόγου, και στις τρομακτικές φυλακές του.
Εκεί, η ιστορία του 1934 με τους παλιούς γνώριμους του Γκούντερ(εχθρούς ακι φίλους) διαγράφει πλήρως τον κύκλο της , σε εναν επίλογο δραματικό...
Εδώ διαφαίνεται ένας αντικομμουνισμός που λογικό είναι ο Κερρ ως Βρετανός να ασπάζεται, σχολιαζοντας δηκτικα ,δια στόματος του ήρωά του
Παρόλαυτα με έναν ελιγμό στην πλοκή του διασώζει τελέυτάια στιγμή τα προσχήματα, φανερώνοντας μια αξιολάτρευτη πτυχή του αντιφατικού Μπέρνι Γκούντερ...
Το έργο κλείνει με μια συγκλονιστική ανατροπή που συμπληρώνει το πορτρέτο του Γκούντερ χωρίς να φέρει δυσαρμονία με την προτερη εικόνα του.
Εδω φαίνεται η μαεστρία του Κερρ που αναέτρεψε την αρχική εικόνα για τη ζωή του Γκούντερ χωρία να δημιουργήσει ασυμφωνίες προς όσα έχει ήδη παραδώσει, πράγμα δύσκολο με τα τόσα πισωγυρισματα των ιστορίων του στον χρόνο..
Με άφησε άναυδη.
Δε συνιστώ το "Αν Οι Νεκροί Ανασταίνονταν" για πρώτη γνωριμία με τον Γκούντερ...
Θεωρώ οτι του λείπει η αυτοτέλεια, η τόσο επιδέξια ένταξή του προς πραγματικά πρόσωπα, όπως σε άλλα βιβλια της σειράς .
Αν δεν έχετε ήδη διαβάσει προηγούμενη περιπέτεια του Γκούντερ ,αυτή ίσως να μην την απολαύσετε όσο θα της άξιζε...
Το μεγάλο χρονικό άλμα -(προπολεμική Γερμανία ,μεταπολεμική Κούβα πριν την επανάσταση του Κάστρο)-αφήνει ένα χάσμα δυσθεώρητο που μόνο στους ήδη εξοικειωμένους δεν ξενίζει, καθώς έχει ηδη καλυφθεί από πολυάριθμες, συναρπαστικές περιπετειες του Γκούντερ "από τον πόλεμο, που έχουν προηγηθεί.
Οι Νεκροί" είναι, άλλωστε, το όγδοο βιβλίο της σειράς και θεωρω καλύτερο να ανακαλύψετε τον Μπέρνι από προηγούμενα βιβλία.(Αν όχι την Τριλογια του Βερολίνου(1989),σίγουρα από τη Μοιραία Πράγα και τον Άνθρωπο Χωρίς Ανάσα").
Για τον τακτικό αναγνώστη του Κερρ που
γνωρίζει τον ψυχισμό και τα βάσανα του Γκούντερ,
έχοντας εγκλιματιστεί στην εντονη εικονοπλασία και σε κάποιες ανοικονόμητες περιγραφές τόπων,
ίσως το "Αν Οι Νεκροί Αναστάινονταν" προβάλει ως ενδιαφέρουσα προσθήκη στο πορτρέτο του Γερμανού Γκούντερ...
ΟΙ Νεκροί , για όσους παρακολουθούν συστηματικά τις ιστορίες του Μπέρνχαρντ Γκούντερ, συνιστούν μια ανεκτίμητη όσο κι απρόσμενη ψηφίδα που συμπληρώνει συγκινητκό τρόπο το παζλ της πολυτάραχης ζωής του Γερμανού ντετέκτιβ.
http://stonasterismotouvivliou.blogsp...

[Christinesoli · Rating 4 out of 5]

Μια ακόμα πολύ ωραία ιστορία με πρωταγωνιστή τον Μπέρνι Γκουντερ! Αυτή τη φορά λίγο πιο διαφορετική τοποθετημένη σε δυο διαφορετικές χρονικές περιόδους. Αν και σε κάποια στιγμή, στο δεύτερο μέρος του βιβλίου κάπως κούρασε τελικά το τέλος του βιβλίου δικαιώνει τους λάτρεις του Φιλιπ Κέρ και του Μπέρνι Γκουντερ!!!

[James · Rating 5 out of 5]

The book was superb until the final 2 or 3 chapters, but even a sub-par offering from Philip Kerr is worthy of the highest praise. This novel is almost two novels in one, with the first half of the book taking place in pre-Olympics Nazi Germany, and the second half in pre-revolution Cuba.

[David Velasco · Rating 4 out of 5]

Estupenda novela . Larga vida a Gunther / Hausner !
(4'5 / 5)

[Mike · Rating 4 out of 5]

Philip Kerr is one of our best literary thriller writers.

[Mehmet Utkan · Rating 4 out of 5]

“Don’t tell me that. I feel bad enough already.” She shook her head. “Why? I don’t understand you at all.” “Because it makes me sound like what I’m not. In spite of what you once thought, angel, I was never cut out to be a hero. If I was anything like the person you think I am, I wouldn’t have lasted half as long as I have. I’d be dead in some Ukrainian field, or forgotten forever in some stinking Russian prison camp. Not to mention what happened before all that, in those comparatively innocent times when people thought the Nazis were the last word in true evil. You tell yourself you can put aside your principles and make a pact with the devil just to keep out of trouble and remain alive. But you do it often enough, and it gets so that you’ve forgotten what those principles were. I used to think I could stand apart from it all. That I could somehow inhabit a nasty, rotten world and not become like that myself. But I found out that you can’t. Not if you want to see another year. Well, I’m still alive. I’m still alive because, if the truth be told, I’m just as bad as the rest of them. I’m alive because other people are dead, and some of them were killed by me. That’s not courage. That’s just this.” I pointed at the antelope head on the wall. “He understands what I’m talking about even if you don’t. The law of the jungle. Kill or be killed.” Noreen shook her head. “Nonsense,” she said. “

......


Some of us die in a day. For some, like me, it takes much longer than that. Years, perhaps. We all die, like Adam, it’s true, only it’s not every man that’s made alive again, like Ernest Hemingway. If the dead rise not, then what happens to a man’s spirit? And if they do, with what body shall we live again? I didn’t have the answers. Nobody did. Perhaps, if the dead could rise and be incorruptible, and I could be changed forever in the blinking of an eye, then dying might just be worth the trouble of getting killed, or killing myself. Back in Havana, I went to the Casa Marina and spent the night with a couple of willing girls. They didn’t make me feel any less alone. All they did was help me to pass the time. What little of it we have.

[Conor · Rating 1 out of 5]

This was bad. Very bad. The historical setting and a murder mystery? Of course, I wanted to read it.
However, the AWFUL writing in relation to women was so offensively consistent and dreadful. Comparisons to cars and burgers. Absolutely not. That and the racism. How this book ever won a prize is a mystery. Avoid.

[Bent Hansen · Rating 5 out of 5]

Bernie Gunther has escaped to Argentina, but finds out that there quite a few Nazis there to complicate his life, but also ruthless locals that force him to cooperate and use his detective skills in order for him to stay alive. Another brilliant Bernie Gunther thriller with several exciting flashback chapters about the time the Nazis took over power in Germany and Gunther stopped working as a cop in Berlin.

[Πάνος Τουρλής · Rating 3 out of 5]

Στο Βερολίνο του 1934 ο Bernie Gunther εργάζεται πλέον στο ξενοδοχείο Άντλον και μια σειρά από γεγονότα θα τον οδηγήσουν σ’ έναν τεράστιο μηχανισμό που δραστηριοποιείται στον χώρο των κατασκευών της Ολυμπιάδας που θα διεξαχθεί σε δύο χρόνια. Οι Εβραίοι έχουν εκδιωχθεί από κάθε πλευρά της δημόσιας και ιδιωτικής ζωής, μια Αμερικανίδα δημοσιογράφος έρχεται στην πόλη για να μποϊκοτάρει με τα άρθρα της τους Ολυμπιακούς Αγώνες ενώ οι Ναζί δε διστάζουν να κάνουν τα πάντα προκειμένου να τονί��ουν τη δύναμη της ανερχόμενης Γερμανίας. Είκοσι χρόνια μετά, οι βασικοί ήρωες της ιστορίας θα συναντηθούν στην Αβάνα για το τελικό ξεκαθάρισμα.

Ο πρωταγωνιστής αναγκάστηκε σε παραίτηση από το σώμα επιθεωρητών της αστυνομίας του Βερολίνου εξαιτίας της πίστης του στην παλιά Δημοκρατία της Βαϊμάρης κι αυτό τον έχει γεμίσει πίκρα: «Τα λάθη της Δημοκρατίας ήταν πολλά, αυτό ήταν αλήθεια, αλλά τουλάχιστον ήταν πραγματική δημοκρατία. Και μετά την κατάρρευσή της το Βερολίνο, η πόλη όπου γεννήθηκα, ήταν σχεδόν αγνώριστο. Προηγουμένως ήταν το πιο φιλελεύθερο μέρος στον κόσμο. Τώρα έδινε την εντύπωση πως ήταν χώρος στρατιωτικών παρελάσεων. Οι δικτατορίες πάντα φαίνονται καλές, μέχρι που κάποιος αρχίζει να σου υπαγορεύει» (σελ. 17). Με τους νέους νόμους περί καθαρότητας της αρίας φυλής, ο Gunther, με γιαγιά Εβραία, αγωνίζεται να σβήσει το παρελθόν του και καταφεύγει στην «άρια μετάγγιση» μέσω έμπιστού και ικανού πλαστογράφου. «Δεν είμαι Ναζί. Είμαι Γερμανός. Και ένας Γερμανός είναι διαφορετικός από τους Ναζί. Γερμανός είναι αυτός που κατορθώνει να ξεπερνάει τις χειρότερες προκαταλήψεις του. Ναζί είναι αυτός που τις κάνει νόμους» (σελ. 130). Και δε χάνει στιγμή προκειμένου να τονίζει πόσο ολέθρια είναι όλη αυτή η κατάσταση με την άνοδο του Αδόλφου Χίτλερ: «Είναι η μοίρα κάθε φυλής να πιστέψει πως είναι η εκλεκτή του Θεού… Αλλά είναι η μοίρα λίγων μόνο φυλών να είναι αρκετά ηλίθιες ώστε να προσπαθήσουν να το εφαρμόσουν» (σελ. 404).

Ταυτόχρονα, έχει να αντιμετωπίσει την καταγγελία ενός πελάτη του πολυτελούς ξενοδοχείου στο οποίο εργάζεται ότι κλάπηκε ένα κουτί ασιατικής τεχνοτροπίας που τελικά έχει εξαφανιστεί από το Μουσείο Ασιατικής Τέχνης, τον Έριχ Λίμπερμαν φον Σόνενμπεργκ, επικεφαλής της Δίωξης Εγκλήματος του Βερολίνου, που του ζητά να μελετήσει κάνα δυο υποθέσεις του επιθεωρητή Ρίχαρντ Μπέμερ και να τον συμβουλεύσει για την πορεία των ερευνών που οφείλει ο τελευταίος να κάνει, κι όλα αυτά σε μια ατμόσφαιρα που μυρίζει μπαρούτι: στην πόλη φτάνει ένα μέλος της Αμερικανικής Ολυμπιακής Επιτροπής για να αποφασίσει αν είναι κατάλληλη για να φιλοξενήσει τους Αγώνες σε δύο χρόνια, με αποστολή να βρει στοιχεία για το αν η κυβέρνηση κάνει διακρίσεις εναντίον των Εβραίων. Η εισήγησή του είναι θετικότατη και η Επιτροπή δέχτηκε την πρόσκληση της Γερμανίας να συμμετάσχει στην Ολυμπιάδα του Βερολίνου. Λίγες εβδομάδες αργότερα, στο πλαίσιο της δυσαρέσκειας για τη θετική αυτήν εισήγηση, στο Άντλον καταλύει η Νορίν Χαραλαμπίδη, θεατρική συγγραφέας και δημοσιογράφος στη Herald Tribune της Νέας Υόρκης, με σκοπό να γράψει ένα αντικειμενικό άρθρο για την επικείμενη Ολυμπιάδα του Βερολίνου. Προτείνει λοιπόν στον Gunther να ερευνήσει για λογαριασμό της την ταυτότητα και τις συνθήκες θανάτου του πτώματος ενός Εβραίου που σταμάτησε να εξιχνιάζει πλέον ο Μπέμερ λόγω της φυλής του νεκρού. Τα ίχνη οδηγούν στις κατασκευές των ολυμπιακών έργων. «Μια Ολυμπιάδα χωρίς την Αμερική δε θα είχε νόημα. Γι’ αυτό είναι σημαντικό το μποϊκοτάζ. Επειδή αν οι Αγώνες δεν διεξαχθούν εδώ, θα ήταν το πιο σοβαρό χτύπημα που θα μπορούσε να υποστεί το κύρος των Ναζί μέσα στη Γερμανία» (σελ. 223).

Έχουμε και πάλι μικρές ψηφίδες που συγκροτούν ένα μεγαλύτερο παζλ διαφθοράς, καχυποψίας, προδοσίας και φρίκης, με τον ναζισμό να κερδίζει ολοένα και μεγαλύτερο έδαφος και τον Gunther να αποκτά όλο και περισσότερους εχθρούς. Είμαστε ακόμη στα πρώτα του βήματα στο σύμπαν που δημιούργησε ο διορατικός συγγραφέας Philip Kerr, οπότε είναι πιο καυστικός από ποτέ και έντονα αντίθετος στον ρόλο που αρχίζει να δείχνει πως έχει ο Αδόλφος Χίτλερ. Περνάει τα πάντα από κόσκινο και σχολιάζει με τον δικό του τρόπο τα γεγονότα, χαρακτηριστικό που άρχισε να μαλακώνει, αν όχι να λειαίνεται, από τα μεταγενέστερα συμβάντα της ζωής του που παρατέθηκαν σε άλλα βιβλία της σειράς. Το γεγονός πως είμαστε στην αρχή του τέλος του κόσμου όπως τον ήξεραν δίνει άφθονη τροφή στον Gunther να προφητεύει και να μαντεύει τα μελλούμενα, αλλά όχι και το μέγεθος της επαπειλούμενης φρίκης. Ειδικά στο δεύτερο μέρος υπάρχουν πολλές αναφορές στις περιπέτειες που έζησε κατά τη διάρκεια του πολέμου αλλά και αργότερα, στην Αργεντινή, ιστορίες που γνωρίζουμε μέσα από τα άλλα βιβλία με ήρωα αυτήν την αξιοπρόσεκτη προσωπικότητα.

Έχοντας πάψει από την αρχή σχεδόν να ψάχνω με ποια σειρά πρέπει να διαβάσω τα βιβλία με πρωταγωνιστή τον Gunther, επικεντρώνομαι πλέον στην υποβλητική ατμόσφαιρα της εκάστοτε εποχής και περιοχής που διαλέγει ο συγγραφέας να τοποθετήσει τον ήρωά του και στην εκπληκτική ψυχογράφηση του ήρωα αυτού, που σε κάθε μα κάθε βιβλίο όλο και κάποιο πετραδάκι προστίθεται. Ο Gunther, που παραμένει είρων, πανέξυπνος, φλύαρος και αντιναζιστής, σε αυτό το βιβλίο, εκτός του ότι και πάλι μπλέκεται σε μπελάδες που θ’ αλλάξουν τη ζωή του ριζικά, ανακαλύπτουμε πως αγαπάει πολύ τον μοντελισμό και συγκεκριμένα τα τρενάκια: «Μου αρέσει ο τρόπος που πηγαίνουν γύρω γύρω, σαν μια απλή, αθώα σκέψη στο κεφάλι μου. Μ’ αυτόν τον τρόπο μπορώ να αγνοώ όλες τις άλλες σκέψεις εκεί μέσα» (σελ. 398).

Η ιστορία όμως λύνεται κατά το ήμισυ, θα έλεγα, για να μεταβούμε είκοσι χρόνια αργότερα στην Κούβα του δικτάτορα στρατηγού Φουλχένσιο Μπατίστα που υποστηρίζεται σθεναρά από τις Ηνωμένες Πολιτείες κι έχει αναγνωριστεί ως Πρόεδρος της χώρας του τη στιγμή που ο Φιντέλ Κάστρο ετοιμάζει την απάντησή του. Ο Gunther έχει φύγει από την Αργεντινή και ζει στην Κούβα, προσπαθώντας να βρει τρόπο να επιστρέψει στη Γερμανία για να εξαφανιστεί και πάλι. Φυσικά θέλει να αποφύγει το Βερολίνο γιατί είναι περίκλειστο από την κομμουνιστική Λαϊκή Δημοκρατία της Γερμανίας αλλά κυρίως επειδή καταζητείται για τη δολοφονία δύο γυναικών στη Βιέννη το 1949 (άλλη μια επιτυχημένη παγίδα των εχθρών του).

Στο σημαντικό αυτό νησί ο Gunther συναντάει ξανά τη Νορίν Χαραλαμπίδη και συναναστρέφεται ανθρώπους που πιστεύουν και υποστηρίζουν έμπρακτα την αγάπη του Φιντέλ Κάστρο για τον λαό, επομένως οι επαναστατικές του κινήσεις για την ανατροπή της δικτατορίας βρίσκουν άφθονους θιασώτες. Τελικά βρίσκει δουλειά ως γενικός διευθυντής σ’ ένα καλό τοπικό ξενοδοχείο και καζίνο και μπλέκεται για τα καλά σ’ έναν φόνο που είναι σε θέση να ξεσηκώσει πόλεμο συμμοριών στο νησί! Εδώ το ιστορικό μυθιστόρημα μετατρέπεται καθαρά σε αστυνομικό νουάρ, με την εμπλοκή του πρωταγωνιστή στον υπόκοσμο του νησιού και με τα βήματα που ακολουθεί ως την επίλυση της δολοφονίας ενώ ταυτόχρονα αγωνίζεται να διατηρήσει ισορροπίες με το καθεστώς ώστε να μπορέσει να διαφύγει. Όσο συναρπαστικό και γνώριμο ήταν το στυλ, το ύφος και το περιεχόμενο του πρώτου μέρους, τόσο διεκπεραιωτικά διάβαζα το δεύτερο, απλώς και μόνο για να δω γιατί κάποιοι σημαντικοί χαρακτήρες του βιβλίου ξαναβρέθηκαν και πώς θα επηρεάσει αυτό τις σχέσεις τους. Το αποτέλεσμα είναι μια ψυχολογική μεταστροφή του Gunther, απότοκη όχι μόνο των γεγονότων του 1934 αλλά και όλων σωρευτικά των περιπετειών που βίωσε σε Σιβηρία, Γερμανία και όπου αλ��ού τον έστειλε η λαίλαπα για την οποία είχε εξαναγκαστεί να δουλεύει. Η εμμονή μάλιστα στις γνωστές λεπτομέρειες που αναπαριστούν υπέροχα την ατμόσφαιρα και τον τόπο με κούρασε λίγο περισσότερο, αφού πλέον είχα ήδη νιώσει πλήρης με το πρώτο μέρος.

Νουάρ ατμόσφαιρα, οι γνωστές ειρωνικές και πετυχημένες παρομοιώσεις και μεταφορές του πρωταγωνιστή κατά την αφήγησή του («Η φωνή της φάνηκε να κομπιάζει, να πιάνεται κάπου σαν κασμιρένιο πουλόβερ σε καρφί», σελ. 413), ισοπεδωτικό και απρόσμενο χιούμορ («Το μαγιό ήταν αφημένο στο μονοπάτι για την πισίνα, δίπλα στα σάλια μου», σελ. 464), πολλές πληροφορίες και τοποθεσίες του Βερολίνου και της Κούβας, διαδοχικά βήματα επίλυσης της υπόθεσης, μικρά συναρπαστικά περιστατικά που δείχνουν τον κύκλο του Gunther και διαδέχονται το ένα το άλλο ώστε να σχηματίσουν καλύτερα τον τόπο, την ατμόσφαιρα και τα καθήκοντα του πρώην αστυνομικού πριν μπούμε στην καθαυτή δράση είναι μερικά από τα γνωστά θετικά χαρακτηριστικά των βιβλίων με ήρωα τον Bernie Gunther που κι εδώ με κέρδισαν ως έναν βαθμό. Δε γίνεται να μη βγεις κερδισμένος ως αναγνώστης από βιβλίο που τελειώνει έτσι: «Ίσως τελικά το σπίτι να ήταν στοιχειωμένο. Και αν δεν ήταν στοιχειωμένο, ξέρω πως ήμουν εγώ, μάλλον για πάντα. Κάποιοι από μας πεθαίνουν σε μια μέρα. Κάποιοι, όπως εγώ, χρειάζονται πολύ περισσότερο χρόνο. Ίσως και χρόνια… Αν οι νεκροί δεν ανασταίνονται, τότε τι συμβαίνει στο πνεύμα ενός ανθρώπου; Και αν τελικά ανασταίνονται, σε ποιο σώμα θα κατοικήσουν; Δεν είχα τις απαντήσεις. Κανείς δεν τις είχε. Ίσως αν μπορούσαν να αναστηθούν οι νεκροί και να είναι αδιάφθοροι και αν μπορούσα εγώ να αλλάξω εν ριπή οφθαλμού για πάντα, τότε ίσως αυτός ο θάνατος να άξιζε τον κόπο να σκοτωθώ ή ν’ αυτοκτονήσω» (σελ. 599).

[Ozymandias · Rating 3 out of 5]

I’ve enjoyed a number of the Bernie Gunther books, but I’ve found that they get less interesting as they go further from Nazi Germany. By this point we’re in the late ‘50s in Cuba, where Bernie is a refugee after having been set up two books back as an SS war criminal. Or rather a worse SS war criminal since he’s technically both, having been drafted in from the police and played a role in some of the antipartisan actions of the Eastern Front. Prerevolutionary Cuba’s got plenty of interest as a setting of course, but as an outsider with a particular interest in staying out of trouble there’s not a heck of a lot for Bernie to do there.

Kerr recognizes this of course, which is why he’s been mixing his present day story in with flashbacks to previous cases. This time Bernie’s recalling a case from back when he’d just left the Kripo to become a hotel detective, right after the Nazis came to power. This is by far the strongest section of the story, and unlike the last book this is all told in one passage as we wait to advance to the modern day. The early days after the Nazis seized power were interesting, and Bernie’s Jewish grandmother provides an interesting problem for him as he needs to rewrite his family background to prevent problems in future. Also interesting is the American femme fatale, who will naturally be the rope tying the two timelines together.

This time divide just does not work. In fact, it’s probably even less satisfying than the last one for all that the initial mystery seems more interesting. The reason for this is that the book is really two stories – about 2/3 set in the past and 1/3 in the present. And the present’s story sucks. There is a resolution of a sort for the section set in Nazi Germany, and while the Cuban story ties an even neater bow on it the story can’t help but feel as if it’s starting from scratch. Because that’s basically what we are doing. It doesn’t help that the second mystery is rather rushed and has an unsatisfying (if interesting) conclusion.

Looking ahead I can see that this is the last time he does this, and thank goodness because it just was not working. The next novel will be set entirely during the war. That’s probably for the best. While some later novels take place even later than this one, it’ll be a lot easier to deal with them when they don’t have this awkward frame.

[Herman · Rating 4 out of 5]

IF THE DEAD RISE NOT by Phi.ip Kerr one day I’m going to run out of Philip Kerr books too read, He’s one of my favorite authors having read a majority of his Berlin Detective Bernie Gunther series and a few of his other novels but I must admit my fondness for this Noir cynical fast thinking and sharp tongue anti-hero who runs the maze of the worse of 20th century historical events from the 30’s to the 50’s Bernie Gunther character from Russia to Cuba, Berlin, Prague, Dachau, Nice, Rome, Athens, and Buenos Aires, Gunther covers it all with his dead-pan sarcastic wit and quick hands and good aim he is a dark knight returning from hell wearing a tore up soul covered in a sense of humor protected by survivor’s luck. He makes it through the war and his story continues with adventures involving the coldest days of the cold war. spies and crime bosses are the players now and in this story as with many in the series it is broken up into different timelines one is very early on in his career when he was the house detective of the Adlon Hotel in Berlin just prior to the 1936 Olympic games. The second part of the book deals with his time after the war by a number of years and he is in Havana Cuba. Politics of pre-revolutionary Cuba of US Mafia bosses centers around the Hotel Santiago and we learn more about Gunthers private life love these stories real page-turners and dripping with sex violence and evil powerful men historical fiction at it’s highest art form I give this one a solid four stars just another excellent addition to one of the best Detective series. If you havent’t read Philip Kerr before letting me suggest the three book in one Berlin Noir which includes March Violets, The Pale Criminal, and A German Requiem, It’s a big course meal of a book but will give your mind’s eye a historical feast that at least in my case left me as a forever admirer of this (unfortunately late) writer’s skill, polish, intelligent, and incredible in depth research abilities. His book holds an honored space almost half a shelf now on my bookshelf I can’t recommend his work highly enough it’s complex and accessible and extremely well put together ‘if the Dead rise not’, is just another powerful addition to this series. (Books in this series can be read out of order but I recommend Berlin Noir if you have not read any of the series before). Four stars!

[Darrell Reimer · Rating 4 out of 5]

Those of us who prefer our Galahads well-bloodied can't do much better than Philip Kerr's Nazi-era Berlin gumshoe, Bernie Gunther. I've read all the books, but the litany of torment is so extensive I've lost track of what happened when. Has Gunther survived the deaths of two wives, or only one? Certainly a veritable harem of girlfriends awaits him in Purgatory. Not that he's troubled by such a prospect. Surviving the rise and fall of Nazi Germany, including a short stay in Dachau and the sordid indignities of Russian and American occupation, has been Hell enough for our Bernie. Somewhere in this Grande Guignol he also lost a finger — painful at the time, but quite trifling in the larger scheme of things.

That Gunther made it to his 60s is nearly miraculous, never mind that he's retained his ability to walk, and a willingness to do so directly into yet another stinking cesspool of corruption and carnage. After bearing witness to variegated German collusion with government atrocities, first at home and then abroad in South America, in this latest adventure Bernie is nearly done in by the collusion between the Jewish Mafia and the Cuban regime. And Kerr, ever the resourceful psych-thrill-meister, has teasingly unveiled new motivations for the reader to buy into.

But then I easily surrender my disbelief around Bernie Gunther. His happiness is never that happy. At best, it's fleeting; at worst, it turns around to deliver a lifelong hang-over of regret. Through it all, the poor bastard retains a moral equilibrium of sorts, even as he gets battered into near-submission. It's enough to keep me hoping he'll live into his 80s, to absorb the outrages of the Nixon-Brezhnev era.