ΧΡΑΚ!

by Γιώργος Μελίτος

Γιατί χτίζουμε; Για να νικήσουμε τον χρόνο, να γίνουμε αθάνατοι. Υπάρχει ένα ιδιαίτερο είδος αισιοδοξίας κρυμμένο μέσα στο να σχεδιάζεις κτίρια που θα στέκονται για εξήντα και βάλε χρόνια. Μέτρα τις παραδοχές ότι θα υπάρχει κόσμος σε εξήντα χρόνια κι ότι θα τον κατοικούν άνθρωποι, ότι ακόμη θα χρειάζονται να φάνε και να κοιμηθούν και να βουρτσίσουν τα δόντια τους, ότι θα χρησιμοποιούν πόρτες, ότι θα κάνουν οικογένειες.
Λίγοι άνθρωποι είναι πιο αισιόδοξοι από τους μηχανικούς. Κι εκεί μέσα κάπου υπάρχει και η ελπίδα ότι δεν θα έχουν λόγο να κατεβάσουν την πινακίδα με το όνομά τους από την είσοδο του κτιρίου.

144 pages

Published February 1, 2022

About the author

Insomniac nerd. Α, Οκέυ - κειμενάκια για να την παλέψεις και σήμερα: www.facebook.com/aokscribbles

Reviews

[Βαγγέλης Ιωσηφίδης]

Μικρό βιβλιαράκι σε μέγεθος, με μεγάλες ιδέες. Γενικώς, διέπεται από μια αρχή δυαδικότητας.

Αρχιτέκτονες vs Μηχανικοί

Πώς περιπλέκονται η πρακτικότητα με την τέχνη; Ποιος πραγματικά βγάζει τη δουλειά και ποιος υποτίθεται ότι το κάνει; Ποιος υπερκοστολογεί και ποιος είναι πραγματικά χρήσιμος;

Απλότητα vs λογοτεχνικότητα

Η γραφή είναι λεξιλογικά απλή κι αυτό δημιουργεί μια ψευδαίσθηση λιτότητας στον λόγο, που διαψεύδεται από το υψηλό επίπεδο σκέψης και ανάπτυξης των ιδεών. Εμπειρίες, καταστάσεις, ανθρώπινες σχέσεις, όλα μπαίνουν στο μικροσκόπιο και αναλύονται μέχρι τελικής πτώσης.

Λέξεις vs αριθμοί

Το βιβλίο αυτό μια αφήνεται στην ομορφιά της γλώσσας, μια στην αυστηρότητα των αριθμών, των διαστάσεων και των υλικών. Δίνει λεπτομέρειες τόσο για τις αγωνίες του πρωταγωνιστή στα προσωπικά του, όσο και για τις σκέψεις του πάνω στη δουλειά του.

Σπίτι vs φυλακή

Μέσα από αυτό το κόνσεπτ του βιβλίου, εξερευνάται η ιδέα της ελευθερίας και της ομορφιάς απέναντι στην καταπίεση και την ασχήμια. Τι από αυτά είναι εφικτό και τι ουτοπικό;

Τελικά όλα αυτά κάπως παντρεύονται και ταιριάζουν, σε ένα βιβλίο γεμάτο μικρά κεφάλαια, με πρωταγωνιστές που μπλέκουν με ένα έργο που διαμορφώνει τις σχέσεις τους. Κοινός παρονομαστής ο κοφτός και τσεκουράτος τρόπος που καταλήγουν οι σκηνές, με ένα Χρακ!

Ποιο το νόημα όμως σε όλα αυτά, με τα των μηχανικών και των αρχιτεκτόνων και τα σπίτια; Όπως λέει κι ο ίδιος ο συγγραφέας:
"Σπίτι είναι το μανιφέστο του ανθρώπου για το πώς βλέπει τον κόσμο, και είσοδος είναι η εισαγωγή στο μανιφέστο που δικαιολογεί την επανάσταση".
Χρακ!

[Λευτέρης Αναγνωστόπουλος · Rating 5 out of 5]

Νόμιζα πως θα γίνω αρχιτέκτονας διαβάζοντας αυτό το βιβλίο.
Τελικά δεν έγινα, αλλά τώρα ξέρω να λέω "χρακ" πολύ.
Χρακ!

[Leniw · Rating 4 out of 5]

Ενδιαφερον και τρυφερό με έναν δικό του τροπο. Μου άρεσε ιδιαίτερα το δεύτερο μισό του βιβλίου.

[Άννα Λύκου · Rating 5 out of 5]

Χρακ! Ο ήχος που κάνει το βιβλίο όταν κλείνει. ΤΕΛΟΣ. Χρακ! Ο ήχος που μένει στο μυαλό σου έχοντας συνειδητοποιήσει πόσο όμορφο ήταν αυτό που διάβασες.

Ο Γιώργος Μελίτος, μέσω του Γιάννη, του ήρωά του, επιδιώκει να μας εισάγει στα μυστικά της σχεδίασης κτιρίων & να μας αποκαλύψει τι απαιτείται ώστε να δομηθεί το ιδανικό σπίτι, μα αυτό που καταφέρνει εν τέλει είναι να μας δώσει τη συνταγή συγγραφής ενός άψογου βιβλίου. Άλλωστε ένα βιβλίο & ένα σπίτι αυτό που χρειάζονται για να γίνουν σωστά, δεν απέχει, είναι ακριβώς το ίδιο πράγμα• δεν είναι τίποτα άλλο από την αγάπη για τη δημιουργία τους. Από την αγάπη που περικλείουν. Είναι τόσο απλό & τόσο περίπλοκο ταυτόχρονα. Ή έτσι τουλάχιστον μοιάζει ώσπου να βρεις το κλειδί.
Η γραφή του Γιώργου είναι ευφυής, τολμηρή, μεστή και έχει έντονο χαρακτήρα διεισδύοντας μέσα σου καθώς γυρίζεις τις σελίδες. Θίγει ποικιλία ζητημάτων όπως ο κόσμος, οι σχέσεις, οι ίδιοι οι άνθρωποι, ναι θα βρείτε τον εαυτό σας στη μια σελίδα ή στην άλλη. Συμβουλεύει χωρίς να νουθετεί, βγάζει ζεστασιά & αναδεικνύει έναν συγγραφέα συνειδητοποιημένο ως προς αυτό που κάνει, γιατί είναι προφανέστατο ότι το κάνει ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΑ.

"Μην κάνεις στα μάτια σου τη χάρη να πιστέψουν πως κάθε μέρα δίνεις δέκα και βάλε μάχες, πως ζεις σε έναν κόσμο γεμάτο αίματα και αριθμούς• αυτοί που το κάνουν καταστρώνουν σχέδια πίσω από τα σύννεφα, βλέπουν γραμμές αντί για ανθρώπους, κουκίδες στη θέση των δακτύλων. Μη χαριστείς στην ανάγκη να ραδιουργήσεις & να βγεις ο νικητής στρατηγός με την ελευθερία & την αλήθεια με το μέρος του• θα πάρεις 30 βασίλεια με το στανιό, μα θα τα έχεις λούσει στην αποφασιστική αψιμαχία των μικρόκοσμων. Ακόμη & κατά την ώρα της παρέλασης στη δημοσιά ανάμεσα στα χειροκροτήματα, η αλήθεια θα βρει έναν σκλάβο της να κάτσει πίσω σου & να ψιθυρίσει: "Μια μέρα θα σε θάψουμε & εσένα".

Χίλια μπράβο, Γιώργο, μικρέ Πόλοκ του πληκτρολογίου! Άπλωσε τα χρώματά σου ολούθε γιατί το κάνεις με τρόπο μαγικό!

[Renia Galioti · Rating 4 out of 5]

«Χρακ», όταν χαράζουμε μια γραμμή με το μολύβι, «χρακ», όταν σκίζουμε ένα χαρτί, «χρακ», όταν κόβουμε κάτι και μέχρι να πεις «χρακ»… φεύγει και ο χρόνος. Σίγουρα αυτή είναι η λέξη που ηχεί στα αυτιά του αναγνώστη, κλείνοντας το συγκεκριμένο βιβλίο, μόλις το ολοκληρώσει, που φέρει και τον ίδιο τίτλο. Μέσα απ’ αυτήν την ιστορία, που συνδυάζει τις ανθρώπινες σχέσεις, τον κόσμο, τον χρόνο που τρέχει και δε μας περιμένει, ακόμα και για τη σχέση με τον ίδιο μας τον εαυτό, σκεφτόμαστε διπλά και τριπλά και ίσως, αναθεωρούμε πολλά πράγματα.

Διαβάστε, ολόκληρη την άποψη μου για το βιβλίο με τίτλο «Χρακ», εδώ:

https://yourearticles.com/vivlio/xrak...