今志異之紙人堂

今志異系列 หนิงอัน #2

by Shi Wu, 蒔舞

　　不被家人所愛究竟是什麼感覺？
　　無比渴求卻又遙不可及，為了獲取一絲關愛而無止盡付出，
　　換來的，卻是成了鬼魂也依舊對他糾纏不放的「親情」。

　　為了免於再受妹妹的鬼魂騷擾，顧懷禛在老同學的建議下，
　　來到一間神祕又帶著古樸風味的紙紮工藝店──紙人堂。
　　深夜的店裡，除了面癱話少的年輕老闆石茗外，　
　　還有眾多的紙紮人立於其中。　　　
　　而到了晚上十一點，紙人堂會開啟另一扇門，
　　將會有另一種客人，前來光顧。

　　原本該是讓人有些悚然的氣氛，可不知為何，
　　這間木造屋和彌漫店裡的紙香，卻每每讓顧懷禛覺得安心。
　　石茗有著驚人的手藝與能力，等閒鬼魂皆不敢輕易招惹，
　　在他的幫助下，顧懷禛開始調查自己的身世問題，
　　也漸漸地，對石茗產生了依賴的感覺……

　　本書收錄獨家番外。

本書特色

　　蒔舞　繼《寧安社區管理室》後，微靈異耽美系列第二彈！

　　當你進到紙人堂，有一點須謹記：
　　生人得在子時前離開。
　　因為店裡，將開始接待另一種客人……

320 pages, Paperback

Published May 9, 2019

About the author

Associated Names:
* 蒔舞 (Chinese)/拾舞 (Former Name)
* Shi Wu (English)
* สืออู่ (Thai)
* Thi Vũ (Vietnamese)
* シーウ (Japanese)

Reviews

[Ning · Rating 4 out of 5]

ตอนหนิงอันน่ะ ว่าชอบมากๆ แล้วพอมาเล่มนี้ คือบอกเลย ฉันจะเป็นแฟน ฉันจะซื้อทุกเล่ม

เป็นเล่มบาง ๆ 262 หน้าแต่ครบทุกอย่าง พล็อต ความซับซ้อน ดราม่า ความฟิน
ใส่เฉพาะที่จำเป็น เล่าแต่เรื่องที่น่าสนใจ อะไรคือความน่าสงสาร อะไรคือความโชคดี อะไรคือความรักและหวังดี

อ่านเพลินมากๆๆๆค่ะ

[B. Sutthida · Rating 5 out of 5]

- เป็นเรื่องปริศนาที่สนุกมาก เต็มไปด้วยห้วงอารมณ์ของครอบครัว (ที่ดีและไม่ดี) อินจนหมั่นไส้ฟางอีหลัน

- เรื่องนี้ก็ยังคง concept เดิมคือเต็มไปด้วยปริศนาโลกเหนือธรรมชาติที่คนอ่านอย่างเราไม่เข้าใจอะไรเลย ได้แต่รอหนังสือเฉลย แต่ไม่ชอบที่บางปริศนาก็ไม่เฉลย บอกครึ่งๆ กลางๆ (หรืออาจต้องไปอ่านเฉลยเอาในเรื่องอื่นในจักรวลเดียวกัน)

[Patrawan Dear]

#ศาลคนกระดาษ

ศาลคนกระดาษเป็นเรื่องราวที่อยู่ในจักรวาลเดียวกับหนิงอัน แต่อ่านสนุกยิ่งขึ้นไปอีกค่ะ

เราชอบการเล่าเรื่องที่เล่าไปเรื่อย ๆ ตั้งแต่นายเอกถูกวิญญาณน้องสาวตามรังควาน จนต้องไปพึ่งพาพระเอกซึ่งดูแลศาลคนกระดาษ ทำให้ต้องเผชิญกับความลับในครอบครัว ดราม่าที่ซ่อนอยู่เบื้องหลัง จนได้พบกับ "บ้าน" ที่อบอุ่นปลอดภัยในที่สุด

ถ้าอ่านหนิงอันมาก่อนน่าจะดี เพราะมีตัวละครมามีบทบาทในเรื่องนี้อยู่หลายคน แต่ถ้าจะอ่านเรื่องนี้เลย ก็คิดว่าไม่ยากที่จะเข้าใจ

จัดเป็นเล่มบาง ๆ ที่มีความซับซ้อนกำลังดี มีแก่นที่แข็งแรง มีสัดส่วนลงตัวทั้งสาระและความสนุกค่ะ :)

[Kamon SecondAccount · Rating 5 out of 5]

นิยาย Y แนวรักผสมวิญญาณเฮียน
เรื่องเปิดฉากด้วยเหตุการณ์ที่ตัวเอกโดนผีน้องสาวตามรังควาน เด็กสาวนิสัยเอาแต่ใจพอกลายเป็นผีก็ยิ่งเฮี้ยนหนักข้อขึ้นเรื่อยๆ จนเขาด้องหันไปพึ่งศาลคนกระดาษที่พระเอกดูแลอยู่ สุดท้าย จากเรื่องผีเฮี้ยนลากไปถึงโครงกระดูกในครอบครัวและเรื่องอาถรรพ์ในอดีต

คนเขียนเล่าเรื่องเก่ง เล่าเรื่องผีแทรกกับเรื่องความสัมพันธ์ในครอบครัว แถมเรื่องรักไว้ด้วยกันได้ลงตัว อ่านแล้วไม่รู้สึกว่าเรื่องนี้ผีเกินหรือดราม่าครอบครัวเกิน อาจมีแทรกตัวละครหรือข้อมูลโลกวิญญาณ(น่าจะในเรื่องอื่น)ไว้บ้าง แต่ไม่ถึงกับไม่เข้าใจ

เล่มนี้เป็นชุดเดียวกับเรื่อง หนิงอันคอมมิวนิตี้ ละแวกนี้ผีชุม ที่สำนักพิมพ์แปลออกมาแล้ว อ่านเล่มนี้เดี๋ยวต้องไปขุดหาละว่ามีดองไว้เปล่า ชุดนี้ถูกจริตกับเรามาก

[Polyj · Rating 5 out of 5]

เล่มนี้สนุก

[Or_O · Rating 4 out of 5]

ชุดเดียวกับหนิงอันคอมมิวนิตี้ฯ ค่ะ พระเอกเรื่องนี้คือสือหมิง คนตัดกระดาษที่เคยโผล่มาแล้วในเรื่องนั้นค่ะ



โอจำหนิงอันไม่ค่อยได้แล้ว แต่อ่านไปเรื่อย ๆ ก็พอนึกออกคร่าว ๆ เรื่องมันก็จะมีส่วนที่เกี่ยวข้องกันอยู่บ้าง ถ้าอ่านหนิงอันมาก่อนได้จะดี



กู้ไหวเจินโดนผีน้องสาวรังควาน ซึ่งน้องสาวคนนี้ของเขานี่ก็ฤทธิ์เดชร้ายแรงตั้งแต่สมัยยังเป็นคนแล้ว ทั้งเอาแต่ใจ ไม่ได้ดังใจก็อาละวาด พอเป็นผียิ่งแล้วใหญ่ ตามหลอกตามหลอนสารพัด เปิดเรื่องมาคือนางอยากได้มือถือรุ่นที่ออกใหม่ล่าสุด กู้ไหวเจินก็ไปซื้อให้วางไว้ที่แท่น แต่ยายน้องมาเข้าฝันบอกใช้ไม่ได้ (ยายน้องสาวบอก ฉันเป็นผี พี่ซื้อของคนให้จะใช้ได้หรือไง!) ตอนนั้นกู้ไหวเจินก็ไปงานเลี้ยงรุ่นพอดี เจอเพื่อนเก่า เพื่อนคนหนึ่งในนั้นก็แนะนำให้กู้ไหวเจินไปหาสือหมิงที่ศาลคนกระดาษ ให้สือหมิงช่วยทำมือถือให้ยายน้อง กู้ไหวเจินก็ไป ก็เจอสือหมิง พระเอกของเราเข้า สือหมิงก็ตัดกระดาษฉึบฉับทำเป็นมือถือให้กู้ไหวเจินเอาไปให้น้อง เรื่องราวก็ถึงจบลงไปได้



แต่วันดีคืนดี ยายผีน้องสาวก็แผลงฤทธิ์อีก อยากได้กระเป๋าแอร์เมสใบใหม่แบบเดียวกับที่เพื่อนใช้ กู้ไหวเจินก็บอกให้น้องรอ น้องไม่ยอมรอ อาละวาดไปหลอกหลอนเพื่อน เดือดร้อนกู้ไหวเจินต้องไปหาสือหมิงอีก สือหมิงก็ช่วยคลี่คลายปัญหาให้อีกรอบ



ประเด็นหลัก ๆ ของเรื่องนี้คือความลับของครอบครัวกู้ไหวเจิน ว่าทำไมแม่ถึงรักน้องสาว ตามใจน้องมาก ๆ (ตั้งแต่ยังเป็นคน จนเป็นผีแล้วก็ยังเข้าข้าง) แต่แม่เย็นชาจนถึงเกลียดกู้ไหวเจิน กู้ไหวเจินสงสัยจนถึงไม่อยากคิดแล้วว่าเขาอาจจะไม่ใช่ลูกของแม่ แต่ก็เหมือนทำอะไรไม่ได้ เหมือนอารมณ์มันเจ็บ จนผิดหวัง แล้วก็เฉยชาไปแล้ว อยากทำอะไรก็ทำให้ อยากให้ช่วยก็จะพยายามช่วยเท่าที่ทำได้ จนกู้ไหวเจินเจอสือหมิงที่ศาลคนกระดาษ (ที่ที่สือหมิงอยู่+ทำงาน) กู้ไหวเจินก็รู้สึกดีกับสือหมิงมาก ถึงสือหมิงจะไม่ค่อยพูด แต่ก็ไม่เคยปฏิเสธเขา รวมถึงต้อนรับเขาอย่างอบอุ่นเสมอ กู้ไหวเจินรู้สึกว่าที่นี่ต่างหากที่จะเป็นบ้านของเขา



นอกจากสือหมิงทำกระดาษพวกของที่ผีน้องสาวอยากได้แล้ว สือหมิงยังให้ตุ๊กตากระดาษรวมถึงเครื่องรางไปปกป้องกู้ไหวเจินด้วย กู้ไหวเจินก็ดีใจมากเลย แถมยังรักและห่วงตุ๊กตากระดาษตัวนั้นมาก (เหมือนในจิบิ)



จนเรื่องราวผ่านไปเรื่อย ๆ ในที่สุดทุกอย่างก็บีบเข้ามาให้กู้ไหวเจินต้องเผชิญกับเรื่องราวที่ถูกซ่อนเร้นปกปิดไหวของตัวเอง



สำหรับเรื่องนี้ โอชอบปมของกู้ไหวเจิน ช่วยท้ายพีกมากเลย พอเรื่องราวเฉลยออกมาแล้วรู้สึกประทับใจาก คือโอไม่ได้คิดว่ามันจะออกมาแนวนี้ เลยซึ้งรวมถึงประทับใจ แต่เรื่องความสัมพันธ์ของพระนาย ยังไม่ค่อยกินใจโอนัก โอชอบตัวพระเอกสือหมิง แต่นิสัยของกู้ไหวเจินยังไม่ค่อยโดดเด่นสำหรับโอ และโมเมนต์พระนายยังน้อยไปนิด (แต่ก็มีนะ แนวอบอุ่น ๆ )



โดยรวมชอบ ใครเคยอ่านหนิงอันฯ เรื่องนี้ยังคงสไตล์เดียวกัน บทพระนายจะไม่เน้นมาก ไม่หวานมากแต่ใช้ความเข้าใจกันเป็นหลัก ตัวละครจะค่อนข้างโต มีความคิดความอ่าน ฉากผีค่อนข้างน่ากลัวเหมือนกัน (ปกหลอกตาอีกแล้ว) ถ้าอ่านเรื่องนี้ก็จะรู้ว่าอีกคู่ในอีกเล่มจะเอ่ยถึงใคร อยากอ่านแฮะ แต่แวะไปอ่านรีวิวมา เขาว่าพระเอกค่าตัวน้อย จริงเหรอคะ ฮ่า ๆ



สรุปสำหรับเรื่องนี้ เน้นปมที่ถูกซ่อนเร้น (โอชอบปมของเรื่องนี้มากกว่าหนิงอันฯ) ความสัมพันธ์จะใช้ความเข้าใจ รู้ว่าชอบก็ไม่พูดเยอะ จะทำเลย (โอชอบโมเมนต์พระนายขอหนิงอันฯ มากกว่า) เรื่องนี้ก็จะมีลักษณะของความโบราณในศาลคนกระดาษ (ที่เป็นสถานที่เชื่อมระหว่างโลกของคนกับโลกวิญญาณ) มีของต้องสาป มีผี มีวัดวาอาราม ศาลเจ้า โอว่าเรื่องนี้จะมีกลิ่นอายความขลังความเก่าและลึกลับดี (หนิงอันฯ จะทันสมัยเพราะฉากอยู่ในอพาร์ทเมนต์ของมหา’ลัยเนอะ)



โดยรวมชอบค่ะ 3.5 ดาว สือหมิงเป็นพระเอกสายเปย์ เปย์วัตถุโบราณเอาไว้คุ้มครองน่ะนะ ฮ่า ๆ มีฉากเร้าใจ (?) เขียนยันต์ เอ๊ย วาดตาทำตุ๊กตากันผีให้นายเอก



ส่วนภาษาแปล ส่วนตัวว่าตอนอ่านหนิงอันฯ อ่านลื่นกว่านี้นะ แต่เรื่องนี้ก็จัดว่าอ่านได้

[หลังอ่านของน้ำฝน · Rating 4 out of 5]

ชอบประเด็นเรื่องครอบครัวที่เรื่องนี้หยิบจับมาเขียนมากที่สุด ทั้งแม่ที่เป็นแม่ และเป็นได้แค่ให้เรียกว่าแม่ ไหนจะคำว่าพื้นที่ปลอดภัย และคำว่าครอบครัวคืออะไรเป็นอะไรที่เรื่องนี้สื่อออกมาได้ค่อนข้างดี ถึงจะบาง เล่มจะเบา แต่ยังดีมากอยู่ดี

หลังอ่านเพิ่มเติม : https://wp.me/p6yYEv-1qs

[niutonlongg · Rating 4 out of 5]

ได้กลิ่นถึงความเป็น ‘ศาลคนกระดาษ’ จากในเรื่องจริง ๆ น่าเสียดายที่ตัวละครเอกกับพระเอกของเราไม่ค่อยมีเบื่องลึกเบื้องหลังมากนัก รู้สึกว่าจบเร็วไปหน่อย อยากเห็นสิ่งที่เป็นศาลคนกระดาษมากกว่านี่ แต่โดยรวมถือว่าดี

[Cherry Sawanya Munkongsujarit · Rating 5 out of 5]

Review 20/2564
เรื่อง : ศาลคนกระดาษ (เล่มเดียวจบ) #นิยายแปลวายแนวปัจจุบัน #BL #สายเลือดมั่งคั่ง #เลี้ยงผี #คนกระดาษ
ผู้แต่ง : สืออู่ (Shi Wu)
ผู้แปล : ธันวาตุลาคม
ภาพปก : Ooi Choon Liang
สำนักพิมพ์ : เอเวอร์วาย (แจ่มใส)
จำนวนหน้า 262 หน้า
พิมพ์ครั้งที่ 1 : กุมภาพันธ์ 2564
โปรยปกหลัง :
เมื่อคนตายยังคงวนเวียนอยู่กับคนเป็น เหมือนอย่างที่น้องสาวของ ‘กู้ไหวเจิน’
ตามหลอกหลอนเขาทั้งในความฝันและความเป็นจริง
ใครก็ช่วยเขาไม่ได้ แม้แต่ครอบครัวยังเห็นคนตายดีกว่าคนเป็น
แต่ในความอับจนยังไม่ไร้สิ้นหนทาง เมื่อความบังเอิญ หรือ ‘บางสิ่ง’
ชักนำให้เขาได้เยื้องย่างเข้าไปในสถานที่ลึกลับอันเต็มไปด้วยข้อกังขา
ซึ่งมอบความปลอดภัยอย่างที่เขาไม่เคยสัมผัสได้จากที่ไหน แม้แต่บ้านของตัวเอง
ทว่าต่อให้หยุดยั้งการคุกคามของวิญญาณน้องสาวได้สำเร็จ
แต่ใช่ว่าวิญญาณที่เกี่ยวข้องกับเขา... จะมีเพียงดวงเดียว
และมันกำลังทวงคำสัญญาที่เขาต้องตอบแทนในฐานะเครื่องบูชายัญ!
เนื้อเรื่อง :
น้องสาวของกู้ไหวเจินที่ตายไปมาระราน เข้าฝันบอกว่าจะเอาโทรศัพท์ที่ใช้ได้ แม่ที่เลี้ยงดูก็ไม่เคยให้ความรัก จนกู้ไหวเจินชาชิน จนเพื่อนสนิทมาชวนไปงานเลี้ยงรุ่น กู้ไหวเจินได้เจอกับเพื่อนมัธยมปลายที่ไม่ได้เจออีกครั้ง คนนั้นคือสือจิ้งเจ๋อที่กู้ไหวเจิน และเพื่อนที่สนิทกันก็ยังจำชื่อไม่ได้ จำได้แต่เรียกว่าซอมบี้ และก็แนะนำให้ไปหาสือหมิงที่ศาลคนกระดาษ นั่นคือจุดเริ่มต้นที่กู้ไหวเจินได้พบสือหมิง
ศาลคนกระดาษต้อนรับกู้ไหวเจิน สือหมิงมองออกว่ากู้ไหวเจินเป็นคนที่มีสายเลือดมั่งคั่ง สือหมิงทำอะไรให้กู้ไหวเจินมากมาย เริ่มแรกคือ โทรศัพท์ที่น้องสาวใช้ได้ หลังจากนั้นยังโดนตามทวง อยากได้กระเป๋า แอร์เมส น้องสาวเพื่อนโดนไปด้วย จนต้องเอามาส่งให้ สือหมิงก็ทำใบที่ใช้ได้ให้ และบอกว่าให้เอาเงินไปให้สือจิ้งเจ๋อ
ด้านอารามหลวงเจิ้งหลงก็ขาดเงินเพราะรุ่นที่สามบริหารไม่เก่ง ท่านเทพหาสปอนเซอร์ให้ก็คือให้สือจิ้งเจ๋อไปหากู้ไหวเจินที่มีสายเลือดมั่งคั่งนั่นเอง แต่คนที่จะผูกพันกับกู้ไหวเจินคือสือหมิง ที่ดูแลทุกอย่าง และกู้ไหวเจินก็รู้สึกปลอดภัยยิ่งกว่าอยู่บ้านตัวเอง
เรื่องราวดำเนินไป กู้ไหวเจินถูกพ่อ และแม่ส่งไปบ้านเก่า ได้รับการช่วยเหลือจากสือจิ้งเจ๋อที่ไปด้วยกัน ทำให้รู้ว่าตัวเองเป็นที่ต้องการของผี ครอบครัวที่แท้จริงของตัวเองได้ให้น้า และน้าสะใภ้ที่ไม่รักเลี้ยงดู ตัวเองเป็นคนสายเลือดอันคนสุดท้าย
น้าสะใภ้ที่คิดว่าจะได้ลูกสาวคืน คิดจะส่งกู้ไหวเจินไปอีกครั้ง ทุกครั้งกู้ไหวเจินได้รับความช่วยเหลือจากคนกระดาษของสือหมิง และต้องกลับไปซ่อมแซม สือหมิงดูแลอย่างดี ให้ของติดตัวไว้ป้องกันตัว ครั้งนี้สือหมิงต้องมาช่วยด้วยตัวเอง ได้รู้เรื่องราวของตัวเองทั้งหมด ได้ผจญกับการต้องการตัวของผี และให้ยกเลิกสัญญาผีที่ผูกพันกู้ไหวเจินไว้ กู้ไหวเจินเป็นอิสระ และย้ายไปอยู่กับสือหมิง และหาทางช่วยเหลืออารามหลวงเจิ้งหลง และก็ได้สนิทกับเยี่ยหลัวและเสี่ยวเมิ่ง และได้รู้จักกับไอโม่ซิน เจ้าหน้าที่กองงานบุคคลกรมตำรวจด้วย

หลังอ่าน :
เรื่องราวของผีและคนที่แยกกันไม่ออก กับนายเอก กู้ไหวเจินที่ไม่เคยได้รับความรักในครอบครัวจนได้มาพบกับสือหมิง ที่ดูแล เอาใจใส่ทุกอย่าง ที่ศาลคนกระดาษทำเอานี่แหละคือบ้าน ศาลคนกระดาษก็ไม่ได้น่ากลัวอย่างที่หลายคนคิด มันคือบ้านของสือหมิงและกู้ไหวเจิน
ได้รู้ถึงความรักของครอบครัว ของพ่อแม่ ทำไมแม่ไม่รักเพราะมันมีเหตุผล หนึ่งเล่มจบสั้นๆ แต่เรียกทั้งน้ำตา และรอยยิ้ม ผีที่กู้ไหวเจินเจอถึงแม้จะน่ากลัว แต่จิตใจคนน่ากลัวกว่าเยอะเลยทีเดียว

[addie · Rating 4 out of 5]

4/5 เล่มนี้เป็นเล่มที่ออกเล่มแรกสุดในเซต แต่ตามลำดับเหตุการณ์แล้วเกิดขึ้นหลังสุดเลย หลายคนชอบบอกว่าเป็นเล่มที่สนุกที่สุดแล้วคนสื่อวิญญาณสนุกน้อยสุด แต่เราคือตรงข้าม ชอบคนสื่อวิญญาณมากสุด เรื่องนี้เป็นเรื่องของสือหมิงที่โผล่ตัวมาในหลายเล่มแล้ว แต่เล่มนี้รับบทเป็นตัวเอกคู่กับกู้ไหวเจิน ที่เพิ่งจะเสียน้องสาวไปจากอุบัติเหตุและเธอก็ตามหลอกหลอนให้ซื้อโทรศัพท์มือถือไปให้ จนวันนึงเมื่อไปงานเลี้ยงรวมรุ่นก็เจอกับซอมบี้ หรือเพื่อนสมัยเด็กที่เคยตกเป็นเป้าของการบูลลี่แล้วเขาไปช่วยเอาไว้ ทำให้ซอมบี้ (aka เหล่าซาน aka น้องสามตระกูลสือ) ให้คอนแทคคนช่วยทำโทรศัพท์กระดาษไปให้ซึ่งก็คืออาเล็กนั่นเอง

ปมของเรื่องที่จะอยู่ที่ครอบครัวของไหวเจินที่ตัวไหวเจินรู้สึกมาตลอดว่าพ่อแม่ไม่รักและการตามหลอกหลอนรังควานจากวิญญาณต่างๆ elements ที่ชอบในเล่มอื่นๆด้านความ paranormal เล่มนี้ก็ยังอยู่เหมือนเดิม ตัวละครจากเล่มอื่นๆก็มากันครบ ชอบมาก โดยเฉพาะความสัมพันธ์ของไหวเจินกับคนกระดาษ ส่วนจุดที่รู้สึกว่าเล่มนี้ยังสู้สองเล่มแรกไม่ได้คือความสัมพันธ์ของสือหมิงกับไหวเจินที่เราว่ามันยังขาดๆไปหน่อย รู้สึกว่าไปรักกันได้ยังไง รักกันตอนไหน ชอบคาแรคเตอร์สือหมิงไม่เท่าตัวละครจากเล่มอื่นๆ แล้วเรื่องครอบครัวอยากให้เทคไทม์มากกว่านี�� ปมเฉลยยังไม่ค่อยครบก็จบแล้ว แต่โดยรวมแล้วก็ถือว่าเป็นอีกเล่มที่สนุกมากๆ นักเขียนเขียนได้ดีจริงๆ

[Kamons · Rating 5 out of 5]

ภาพรวมคือประทับใจกับหนิงอันฯ เลยอ่านศาลคนกระดาษด้วยความไม่ลังเลและชอบมากๆ ชอบมากกว่าหนิงอันด้ว�� ถ้าอ่านหนิงอันแล้วรู้สึกมันขาดๆ เกินๆ ศาลคนกระดาษเรื่องนี้ก็นับว่ากลมกล่อมมีที่มาที่ไปชัดเจน และแน่นอนว่าปกสดใสไม่เข้ากับบรรยากาศหนักๆ ในเรื่องแม้แต่น้อย

เรื่องนี้พูดถึงครอบครัวและบ้าน สถานที่ที่ตัวเอกไม่อยู่ได้อย่างสนิทใจ แม่ไม่รัก พ่อห่างเหิน และ(ผี)น้องสาวตัวร้าย จนกระทั่งตัวเอกได้เจอกับศาลคนกระดาษสถานที่แปลกประหลาดของเหล่าภูติผีกลับเป็นที่ที่เขาอยู่ได้สบายใจ ในเรื่องการที่ครอบครัวตัวเอกปฏิบัติตัวอย่างห่างเหินมันมีเบื้องลึกเบื้องหลังที่น่าปวดร้าวอยู่ อ่านจนถึงบทเฉลยเราอดสงสารเห็นใจแทนตัวเอกไม่ได้ เพราะชีวิตรันทดมาก แต่มีเงินแหละแต่สิ่งที่โหยหาคือครอบครัวนั้นไม่ได้มา (แต่ก็ยังดีที่มีเงินเนอะ) แล้วก็มีบทสยองขวัญน่ากลัวของภูติผีประมาณนึง
เรื่องความรักก็ละมุนๆ ค่อยๆ เป็นไปไม่เน้นมาก
รวมๆ ก็คือดี ชอบมากกว่าหนิงอันฯ ค่ะ

[Jiji Jidapa · Rating 4 out of 5]

กลมกล่อมดีค่ะ มีทุกอย่าง อย่างละนิดอย่างละหน่อย ทั้งดราม่า (ครอบครัว) ความตื่นเต้น และความน่ารักของความสัมพันธ์ระหว่างตัวเอกทั้งคู่

แต่ด้วยความที่เป็นเล่มบางๆ เลยรู้สึกว่ามันไปไม่สุดทาง เหมือนอย่างความสัมพันธ์ระหว่างกู้ไหวเจินกับครอบครัวที่เลี้ยงดูมาโดยเฉพาะ 'พ่อแม่' ที่ไม่ค่อยรักเขา น่าจะทำได้บีบคั้นอามรมณ์กว่านี้ถ้าให้หน้ากระดาษมากขึ้นสักหน่อย ในเล่มเหมือนเราอ่านคำบรรยายว่าไหวเจินรู้สึกแบบนี้ แต่เราไม่ได้มีโอกาสอินไปกับไหวเจิน ถ้าบรรยายเหตุการณ์ในรายละเอียดมากอีกหน่อยให้เรารู้สึกไปกับความน้อยเนื้อต่ำใจที่พ่อแม่ไม่รักของเขา เราน่าความดราม่าน่าจะพีคมากกว่านี้

ถึงจะมีข้อติ แต่เราก็ชอบมากอยู่ดีค่ะ โดยเฉพาะจุดพีคช่วงท้ายเรื่องในบ้านเก่า ทั้งลุ้นทั้งน้ำตารื้น ชอบตอนพิเศษด้วยค่ะ เรียกได้ว่าขมวดปมเรื่องความสัมพันธ์ได้ดี ถ้าขาดไปคงไม่กลมกล่อมขนาดนี้

[Uni_inu · Rating 5 out of 5]

เป็นเรื่องแรก(แต่เป็นเล่มล่าสุด)ของจักรวาล "หนิงอัน" ที่ได้อ่าน เลือกอ่านเพราะรีวิวว่า เนื้อหา "หนัก" และ "ดาร์ค" สุดในซีรีย์นี้ละ

เรื่องนี้เปิดมาที่ตัว(นาย)เอกโดน "น้องสาว" กรีดร้องและแสดงอิทธิฤทธิ์ เรียกร้องและต้องการอย่างไม่มีที่สิ้นสุด เช่นเดียวกับสมัยที่ยังมีชีวิต โดยที่ตัว(นาย)เอกเอง ก็ประเคนให้น้องสาวที่เป็นเหมือนบ่อทราย เทน้ำลงไปยังไงก็ไม่เคยเต็ม ไม่ว่าจะให้อย่างเต็มที่ขนาดไหน
เพราะต้องการให้ "แม่" ที่ไม่เคยยิ้มให้ แทบไม่เคยคุยด้วย หันมามองตัวเองบ้าง ...

ส่วนพระเอกเป็นคนที่อยู่ที่ "ศาลคนกระดาษ" เป็นผู้เชี่ยวชาญในการทำ "กงเต๊ก" สิ่งของได้เหมือนอย่างน่าอัศจรรย์

อ่านแล้วเหมือนได้ศึกษาจิตวิทยามนุษย์ มีอะไรให้ได้คิดตาม .....

[Jayjay · Rating 3 out of 5]

2.5/5 ชอบงานจากเรื่องสมมุติฐานรัก เลยตามเรื่องอื่นๆของอ. แต่ทำไมยิ่งอ่านยิ่งไม่ใช่สไตล์นะ อ่านหนิงอันก่อนมาเริ่มเรื่องนี้ ทำให้รู้จักกับตัวละครต่างๆที่โผล่มา แต่นี่มันโลก bl ใช่มั้ย ทำไมทุกคนเป็นเกย์หมดเลย เคมีพระนายเรื่องหนิงอันว่าเฉยๆแล้ว เรื่องนี้คือไม่มีเลยสำหรับเรา อยู่ๆมาชอบกันก่อนได้ไง เป็นงง แล้วเรื่องลี้ลับดูไม่มีที่มาที่ไป ทำไมน้องสาวของตัวนายเอกถึงกลายเป็นผีร้าย เพื่อให้นายเอกเจอพระเอก? แล้วอยู่ๆนายเอกก็เป็นมีสายเลือดมั่งคั่งชะงั้น เป็นคนดึงดูดผี แล้วพระเอกเป็นลูกครึ่งผีไปอีกกก เรื่องเนื้อตอนเล่าเรื่องคนเลี้ยงผี แอบน่ากลัวอยู่นะ นี่อ่านไปหลอนไป คงไม่อ่านซ้ำอะเรื่องนี้

[紫夜 · Rating 5 out of 5]

4.5/5
สนุก อ่านได้เพลินกว่าที่คิดไว้
เล่าเรื่องดี ทั้งปมของตัวละครหลัก,ความรัก ความตลกที่ปะปนในบางช่วง พล็อตก็ชวนให้อ่านเพลิน ดำเนินเรื่องไวพอสมควร แต่ครบรส
หักตรงที่เราไม่ได้รู้ความรู้สึกนึกคิดของสือมิงลึกสักเท่าไหร่เมื่อเทียบกับไหวเจิน

แต่โดยรวมถือว่าลงตัว
แฟนตาซีลี้ลับพร้อมกับปมดราม่าครอบครัวกับความรักที่ค่อยๆก่อตัวในศาลคนกระดาษ👻

[Nattapan · Rating 4 out of 5]

If​ you​ used​ to read​ some​ book​s​ written​ by​ this​ author​ and​ like​ his​ unique​ storylines, this​ one is​ a​nother "Must​ Read" for​ you.​

PS.​ It's​ a sequel​ to "Ning-Un community".

[MondayApril · Rating 5 out of 5]

สนุกอ่านง่ายดีค่ะ

[Yupaporn Zuyu · Rating 3 out of 5]

เล่มเล็ก แต่ใส่ปมมาทำให้เฉลยเร็ว เดินเรื่องเร็ว และตามสไตล์ของชุดนี้จบแบบเค้ายังไม่ได้กัน ขัดใจมาก

[TuRuKa · Rating 4 out of 5]

ในจักรวาลเดียวกัน เราชอบเรื่องนี้มากกว่าหนิงอันอีก เนื้อเรื่องกระชับไม่เวิ่นเว้อมาก ไม่พ่อแง่แม่งอนมาก เสียดายรู้สึกสั้นไปหน่อย ยังอ่านไม่จุใจเลย

[Bunnyb · Rating 5 out of 5]

ซื้อมาดองไว้ตั้งนาน มัวแต่ไปอ่านนิยายออนไลน์ พอได้ฤกษ์หยิบมาอ่าน
โอ้โห..สนุก ชอบมากกว่า "หนิงอันคอมมิวนิตี้" (หนิงอันก็ชอบ แต่พอมาอ่าน
เรื่องนี้ ชอบอันนี้มากกว่า)

เปิดเรื่องมา "กู้ไหวเจิน" ตัวเอกก็เรื่องก็เจอปัญหาเลย ปัญหาในเรื่องนี้หลักๆ
คือเรื่องผี ปัญหาอีกเรื่องคือความสัมพันธ์ในครอบครัว แต่ปัญหาสองอย่างนี้
เกี่ยวข้องกัน กู้ไหวเจินเป็นคนที่เก็บอารมณ์ ความรู้สึกไว้ข้างในเยอะ
แต่ไม่ใช่เป็นคนเงียบขรึม เค้าทำงานที่ต้องพูดคุยกับคนเยอะ แต่ในครอบครัว
เค้าจะรู้สึกโดดเดี่ยว เหมือนเป็นคนนอก

"สือหมิง" เป็นตัวละครที่เกี่ยวข้องกับ "เยี่ยหลัว" ตัวเอกจากหนิงอันคอมมิวนิตี้
เค้าเปิดร้านที่ "ไม่ปกติ" หลานของสือหมิงเป็นตัวกลางทำให้กู้ไหวเจินได้มา
ขอความช่วยเหลือจากสือหมิง ชอบการบรรยายของนักเขียน เค้าทำให้รู้สึกอิน
ตามกู้ไหวเจินไปด้วยว่าเวลาที่เค้ามาที่ศาลคนกระดาษ เค้ารู้สึกปลอดภัยยังไง
อบอุ่นยังไง ���ละเค้ารู้สึกดีกับสือหมิงยังไง ส่วนสือหมิงซึ่งบุคลิกนิ่งๆ เรียบๆ
(แต่อย่าให้โกรธ) ก็เป็นที่พึ่ง เป็นผู้ปกป้องที่สุดยอดมาก

เกี่ยวกับเรื่องผี นักเขียนก็บรรยายได้เห็นภาพมาก อ่านตอนกลางคืนด้วย
เกือบไม่กล้าเดินไปห้องน้ำ 555แต่เรื่องนี้สนุกค่ะ เยี่ยหลัวกับเสี่ยวเมิ่งมาเป็น
แขกรับเชิญในเรื่องนิดนึงด้วย

[Wkd · Rating 3 out of 5]

อ่านรอบที่สอง เพราะตอนรอบแรกยังไม่ได้อ่านหนิงอันฯ ตอนนั้นเลยเกิดคำถามว่าหมอนั่นเป็นใครนะอยู่บ่อยๆ

อ่านรอบนี้ก็ยังไม่ชอบฤทธาของยัยน้องสาวเหมือนเกิน และรู้สึกชอบบรรยากาศรอบตัวสือหมิง(ตอนมีไหวเจินอยู่ด้วย)มากขึ้น มันรู้สึกอุ่นๆ ดี