Ένα χρυσό εισιτήριο µπορεί να τη στείλει µε υποτροφία στη Νέα Υόρκη. Θα έχει την ευκαιρία να µπει σε διεθνείς σκηνές, να βιώσει την καταξίωση, να µεθύσει από δόξα. Απόψε είναι η βραδιά της. Η επιτυχία είναι µονόδροµος. Αυτό θέλει. Αυτό θέλει;
Τώρα δεν µπορεί να τυλίξει ούτε τις κορδέλες της πουέντ της. Κάθεται αποµονωµένη στο δάπεδο του διαδρόµου, στριµωγµένη στο κοστούµι της. Είναι αρκετά χλωµή, αλλά και αρκετά βαµµένη για να φαίνεται. Μόνο τα µάτια της µαρτυρούν αυτό που µε κόπο προσπαθεί να κρύψει. Υποφέρει. Η προκαθορισµένη πορεία της την πνίγει. Το αυστηρό πλαίσιο µέσα στο οποίο µεγάλωσε τη λυγίζει. Όσα τόλµησε να ζήσει σαν ένα αργοπορηµένο εφηβικό ξέσπασµα, ύστερα από εκείνη τη βραδιά στην Περαία, την καταδιώκουν. Όχι, δεν µπορεί να κάνει πίσω.
Τα µάτια που την κοιτάζουν από την πλατεία του Αριστοτελείου Θεάτρου, στις 25 του Μάη, αναµένουν το θρίαµβο. Ανάµεσά τους, εκείνα της Φαίης και του Λουκά. Πόσο τυχαία βρέθηκε εκεί ένα ζευγάρι που, σε µια δική του πραγµατικότητα, µάχεται να επουλώσει τα τραύµατα του παρελθόντος;
Η εµφάνισή της πάνω στη σκηνή δεν θα αφήσει κανέναν ανεπηρέαστο. Ένας φρικτός πόνος στα σωθικά της θα αλλάξει τις ζωές τους για πάντα.
Η Έλενα Γεράνη γεννήθηκε το 1989 στη Λαµία. Μεγάλωσε στη Σπερχειάδα Δυτικής Φθιώτιδας. Είναι απόφοιτη του τµήµατος Φιλοσοφίας-Παιδαγωγικής της Φιλοσοφικής Σχολής του ΑΠΘ, έχει ολοκληρώσει το πρόγραµµα Επιµέλειας και Διόρθωσης Κειµένου του ΕΚΠΑ και συχνά παρακολουθεί επιµορφωτικά σεµινάρια Ψυχολογίας. Γνωρίζει δύο ξένες γλώσσες.
Οι τέχνες και τα γράµµατα υπήρξαν πάντοτε καταφύγιό της. Η συγγραφή έγινε για εκείνη µέσο έκφρασης, από την παιδική ακόµη ηλικία.
Η απώλεια ενός αγαπηµένου της προσώπου την ώθησε στη συγγραφή του πρώτου της µυθιστορήµατος, µε τίτλο "Μέχρι το τέλος…", το οποίο κυκλοφόρησε για πρώτη φορά το 2016. Έχοντας την ίδια αφετηρία, πήρε µέρος στον 1ο Πανελλήνιο Ποιητικό Διαγωνισµό της Alzheimer Hellas, από όπου απέσπασε τιµητικό έπαινο για το ποίηµά της "Η λησµονιά", τον Φεβρουάριο του 2019. Το διήγημά της με τίτλο "Μεγάλο Σάββατο" συμπεριλήφθηκε στο ανθολόγιο διηγημάτων με τίτλο "Μένουμε σπίτι: Μέρες και νύχτες μιας καραντίνας" των εκδόσεων Ωκεανός που κυκλοφόρησε το 2021.
Πόσες φορές έχετε σταθεί να κοιτάξετε μαγεμένοι ένα μουσικό κουτί όπου χορεύει μια μπαλαρίνα; Όμως, έχετε αναλογιστεί αν βλέπετε πραγματικά την μπαλαρίνα; Το υλικό,που είναι κατασκευασμένη, τις κινήσεις τις; Όχι, ίσως κάποιες στιγμές σπάνιες. Η ομορφιά της μουσικής και της κίνησης μας ταξιδεύει και χανόμαστε στο θέαμα της χωρίς να μπορούμε πραγματικά να δούμε εκείνη που χορεύει μόνο για εμάς. Στην πραγματικότητα είναι μια πανέμορφη αγαλματένια φιγούρα χωρίς ψυχή & συναισθήματα.
Η συγγραφέας Κα Ελένη Γερανη μέσα από το βιβλίο της, μας γνωρίζει την μπαλαρίνα, όχι ως μια άψυχη φιγούρα αλλά όπως πραγματικά είναι. Με οδηγό την πένα της, που είναι λεπίδι προσφέρει στον αναγνώστη μια διεισδυτική ματιά στην πραγματικότητα μπαλαρίνα. Στην ψυχή της και στην ανθρώπινη υπόσταση της.
" Ήμουν μία πειθαρχημένη και καλοκουρδισμένη μπαλαρίνα. Ένα προγραμματισμένο εργαλείο που εκπαιδεύτηκε για χρόνια έτσι ώστε την κατάλληλη στιγμή να ανοίξει για εκείνους - εκτός από εμένα το δρόμο για τις διεθνείς σκηνές χώρου"
Η συγγραφέας χτίζει ένα άρτιο, ψυχολογικό κοινωνικό, ατμοσφαιρικό, κινηματογραφικό μυθιστόρημα, βάζοντας τον αναγνώστη από τις πρώτες σελίδες στην πλοκή του βιβλίου. Μεταφέρει τον αναγνώστη στη λυρική σκηνή και στα εγκλήματα, που συμβαίνουν στο μαγικό σκληρό κόσμο της.
Ποιο είναι το μεγαλύτερο έγκλημα, που διαπράττει κάποιος απέναντι στη ζωή; " Να γεννηθεί και να ζήσει για, να εκπληρώσει τα όνειρα των άλλων ανθρώπων."
Οι χρυσές πουεντ είναι ένα μυθιστόρημα με έντονο το ερωτικό στοιχείο, γεμάτο ίντριγκες, μισή, και με άρωμα εκδίκησης. Όμως η συγγραφέας δίνει μεγαλύτερη έμφαση στον ψυχισμό και συναισθηματικό κόσμο των ηρώων. Εισχωρεί βαθιά στα σκοτάδια της ψυχής τους ψάχνοντας τις τρυφερές ηλιαχτίδες του χαρακτήρα τους.
Ιόλη. Άννα. Βανέσα. Μάξιμος. Στέφανος. Φαίη & Λουκάς. Εφτά ήρωες, που παίζουν το βρόμικο παιχνίδι της ζωής. Το σκάκι. Οι βασίλισσες: Άννα & Βανέσα. Ο βασιλιάς: Μάξιμος. Ίππος: Στέφανος Ο πύργος : Ιόλη. Αξιωματικοί: Φαίη και Λουκάς.
Επτά ήρωες. Επτά ανθρώποι, που ο καθένας αντιπροσωπεύει ένα συναίσθημα, μια μικρή εξουσία, ένα λάθος, μια αλήθεια & ένα ρόλο στο έγκλημα. Όλοι σκότωσαν κάνεις δεν είναι αθώος.
Οι χρυσές Πουεντ είναι ένα βιβλίο, που έχει όλα τα στοιχεία για,να γίνει μια μίνι σειρά η ακόμη και μια κινηματογραφική ταινία. Έχει πολλές πτυχές, που μπορούν να τεθούν προς συζητήση ανάμεσα στους φίλους της λογοτεχνίας και όχι μόνο. Αν και έχει μία ιστορία να διηγηθεί το πιο εντυπωσιακό είναι οι λέξεις και η ιστορία πίσω από αυτήν. Το βάθος του ψυχισμού του ανθρώπου. Χωρίς ιατρικούς όρους αλλά με απλές, κατανοητές λέξεις η συγγραφέας εμβαθύνει σε αυτό τον κόσμο δημιουργώντας συναισθήματα, σκέψεις και προβληματισμούς στον αναγνώστη. Περνά ένα δυνατό κοινωνικό μήνυμα για τη μοναξιά και τον αποκλεισμό των ανθρώπων, που γίνονται πιόνια, σε αυτή την περίσταση όμορφες αψεγάδιαστες μπαλαρίνες χωρίς συναίσθημα στα θέλω και τα πρέπει των άλλων.. Και αυτοί οι άνθρωποι αυτήν την κακοποίηση τη θεωρούν αγάπη. Αυτή η κακοποίηση μπορεί να συμβεί και από τον πιο κοντινό σου άνθρωπο, αλλά μερικές φορές και από τον ίδιο σου τον εαυτό.
Χορός μια εκφραστική τέχνη χωρίς έκφραση ψυχής. Πώς γίνεται να είσαι μπαλαρίνα χωρίς να μπορείς να χορέψεις με την ψυχή σου παρά μόνο με το σώμα σου; Πώς γίνεται να ματώνουν οι όμορφες χρυσές πουεντ; Και όμως ματώνουν, και η Κα Γερανη τις μάτωσε με έναν αφοπλιστικό τρόπο, όχι γεμίζοντας σελίδες με λέξεις, αλλά λέξεις με εικόνες.. Δυνατές και συγκινητικές. Λέξεις, που σκοτώνουν..! Όπως, και η ίδια η ζωή.
" Δεν είμαστε μόνο αυτό που φαίνεται. Όλοι από κάπου προερχόμαστε και ο καθένας μας έχει τα δικά του αγκάθια. Δεν ευθυνόμαστε για όλα εμείς. Κανείς για παράδειγμα δεν ευθύνεται για το πού μεγάλωσε και από ποιους. Κάποια όμως είναι απόλυτα δικά μας. Τα σκαλισαμε μόνοι μας πάνω στις ψυχές μας με το δικό μας χέρι. Δεν έχει σημασία αν το αφήνουμε να προβληθούν πάνω στους άλλους. Αυτό που δίνουμε προς τα έξω είναι αυτό που εμείς επιτρέπουμε να φανεί... Το τέλειο ανήκει στο θείο, η αγριότητα στο θηρίο. Ο άνθρωπος στρατοπεδεύει κάπου ανάμεσα."
Ένα εξαιρετικό και άρτιο κοινωνικό μυθιστόρημα. Μία ιστορία που σε βάζει μέσα απ' το πρώτο κεφάλαιο. Ένα βιβλίο που δεν κουράζει, κυρίως λόγω της ευστοχίας της συντοπίτισσας μου, συγγραφέως Elena Gerani, να ξεπλέξει το κουβάρι με τρόπο αριστοτεχνικό. Το κυρίως θιγόμενο θέμα; Πώς επηρεάζεται η ζωή ενός παιδιού, όταν οι γονείς κυνηγούν τα όνειρα τους δια μέσω των παιδιών τους. Κι οι συνέπειες δεν αγγίζουν μόνο το ίδιο το παιδί, αλλά και όσους το περιτριγυρίζουν. Έλενα συγχαρητήρια. Το δημιούργημα σου αξίζει τα καλύτερα και χαίρομαι που η περιοχή μας βρίθει τέτοιων δημιουργών. Σας παραθέτω απόσπασμα από τον επίλογο του έργου. Την αλήθεια της ζωής "Η πορεία του κάθε ανθρώπου, σύντομη η μακροσκελής, είναι προσωπική του υπόθεση. Είναι δική του και είναι μοναδική. Δεν έχει σημασία πόσο χρονών είσαι και πόσα έχουν προλάβει να δουν τα μάτια σου. Η ζωή δεν είναι ένας ανταγωνιστικός άθλος. Αντίθετα, είναι μία μοναχική διαδρομή, ξεχωριστή για τον καθένα. Θα την περπατήσεις όσο αντέξεις ή όσο θέλεις. Μπορεί να είσαι τυχερός και να γεννηθείς σε μία ειρηνική κοινωνία, μέσα σε ένα ευκατάστατο περιβάλλον, με αγάπη ή και χωρίς καθόλου αγάπη. Μπορεί να γεννηθείς σε μία φτωχογειτονιά και να ακούς καθημερινά κατάρες γύρω σου ή μόνο ευχές. Σε επηρεάζει; Αν το αφήσεις θα σε επηρεάσει. Σε κάθε περίπτωση πριν και πάνω από όλα έχεις μόνο εσένα. Στο χέρι σου είναι αν θα αφανιστείς ή αν θριαμβεύσεις. Μη γελιέσαι...Κανένας δρόμος δεν είναι στρωμένος με ροδοπέταλα. Οι περισσότεροι είναι κακοτράχαλοι και έχουν αγκάθια. Μπορείς να μάθεις να τα προσπερνάς. Αρκεί να θέλεις. Εκεί φαίνεται η δύναμή σου. Όσα χαστούκια και να φας, αν θες να ζήσεις σκούπισε τα αίματα και προχώρα. Η ζωή είναι μπροστά..."
Το λάτρεψα. Δεν θέλω να πω πολλά. Η συγγραφέας έχει κάνει εκπληκτική δουλειά πάνω στο βιβλίο. Με συγκίνησε, με θύμωσε, γενικά με έκανε να νιώσω. Να νιώσω πως όντως είμαστε μόνοι μας. Όλη μας τη ζωή έχουμε μόνο τον εαυτό μας εκεί, δεδομένο. Ας τον αγαπήσουμε λοιπόν. Αχ τι να σας λέω τώρα. Πραγματικά το λάτρεψα!! Μπράβο!
" Η πορεία του κάθε ανθρώπου, σύντομη ή μακροσκελής, είναι προσωπική του υπόθεση. Είναι δική του και είναι μοναδική."
Κάπως έτσι κλείνει η ιστορία της Ιόλης, μιας μπαλαρίνας που έπρεπε να φέρει σε πέρας τα υψηλά όνειρα που της είχαν επιβληθεί να πετύχει, ακόμα κι αν ίδια υπεραγαπούσε το μπαλέτο και ήθελε να διαπρέψει πάνω σε αυτό. Όλοι γνωρίζουμε, ή έχουμε ακούσει στους κύκλους μας, τις δύσκολες, επίπονες και απαιτητικές δοκιμασίες που αντιμετωπίζουν οι χορευτές μπαλέτου, ήδη από τη νεαρή τους ηλικία. Στις σελίδες του βιβλίου αυτού, είναι σα να βλέπεις μπροστά σου, τι ακριβώς συμβαίνει σε μια σχολή μπαλέτου με κύρος και προδιαγραφές για μια επαγγελματική σταδιοδρομία. Συνθήκες δυσβάσταχτες και διόλου ενθαρρυντικές μα μπροστά στο όνειρο να διαπρέψουν ως χορευτές παγκόσμιου βεληνεκούς, καθένας που αγαπάει ολόψυχα το χορό θα το έκανε χιλιάδες φορές. Και κάθε φορά θα το άξιζε!
Η προσωπική ιστορία της Ιόλης δεν στέκεται ομως εκεί, είναι πιο σκοτεινή. Η Ιόλη λατρεύει το μπαλέτο, έχει αποδεχθεί αυτές τις ταλαιπωρίες, μα η ηλικία της της ζητάει τώρα να ζήσει επιτέλους ότι έχει στερηθεί. Την ελευθερία την νιότης, το φλερτ και τον έρωτα. Είναι όμως ανίδεη σε αυτά παρά τα είκοσι της χρόνια. Αποφασίζει να δοκιμάσει την τύχη της στον άγνωστο κόσμο του διαδικτύου. Τολμά και ρισκάρει, αφήνετε σε έναν έρωτα που όσο λάθος κι αν είναι την ζωντανεύει πραγματικά. Πέρνει την ζωή στα χέρια της μα δεν υπολόγισε ποτέ πως πάντα ένας άλλος έχει τον τελευταίο λόγο για εκείνη. Ένας άλλος που κινεί τα νήματα.
Χάρηκα πάρα πολύ που μού δόθηκε η ευκαιρία να διαβάσω τις Χρυσές Πουεντ. Είναι πράγματι ένα πολυεπίπεδο μυθιστόρημα γιατί καταπιάνεται με πολύ σημαντικά θέματα προσεγγίζοντας τα με καθαρή ματιά χωρίς υπεκφυγές. Ο κόσμος του καλλιτεχνικού μπαλέτου, το διαδίκτυο την εποχή που ζούμε, η ζωή μέσα σε μια οικογένεια πίσω από κλειστές πόρτες, η ιδιοσυγκρασία ενός καλλιτέχνη και ο τρόπος που ��ντιμετωπίζει τον κόσμο γύρω του, η φιλίας ή απουσία αυτής ή το να την βρεις εκεί που δεν μπορούσες ποτέ να φανταστείς, αλλά και η απώλεια. Όλα μαζί μπλέκονται στην υπόθεση γύρω από την ιστορία της Ιόλης. Μιας κοπέλας που αντιπροσωπεύει καθέναν από εμάς, σε μεγαλύτερο ή μικρότερο βαθμό.
Η συγγραφέας μέσα από τις χρονικές αναδρομές, παρόν και παρελθόν, που χρησιμοποιεί στα κεφάλαια της, προτρέπει τον αναγνώστη να νιώσει και να κατανοήσει την Ιόλη μέσα από την καθημερινότητα που ζει, ως άνθρωπος και ως μπαλαρίνα. Τις αποφάσεις που παίρνει, τους λόγους πίσω από τις αποφάσεις. Μαζί με την Ιόλη μας συστήνει κι άλλους ήρωες. Βασικούς ήρωες όπου ο καθένας παίζει τον ρόλο του στην διαμόρφωση και εξέλιξη της ιστορίας. Όλοι τους έχουν πλαστεί με ρεαλιστικό τρόπο ώστε κάθε σκηνή και κάθε φράση τους να αποδίδουν την μέγιστη ένταση, μέσα από την αληθοφάνεια τους, για την πορεία της ιστορίας.
Με γραφή όμορφη, χωρίς περίτεχνες και κουραστικές περιγραφές, η συγγραφέας φέρνει τον αναγνώστη σχεδόν απευθείας στη ρίζα της υπόθεσης, μιας και η αρχή του βιβλίου, με την σκηνή που μας αφηγείται, μας σοκάρει. Η ροή της ιστορίας είναι αρκετά γρήγορη, πράγμα που με ευχαρίστησε αρκετά. Μόνο προς το τέλος, εκεί που η δράση και η ένταση των σκηνών με συνεπήραν, καθυστέρησε λίγο την εξέλιξη της αλλά αυτό είναι καθαρά υποκειμενικό για τον καθένα και το πιθανότερο μη παρατηρήσιμο από τους υπόλοιπους αναγνώστες. Το σημαντικότερο είναι πως η ιστορία ολοκληρώθηκε με υπέροχο τρόπο, ενθαρρυντικό και, αν μη τι άλλο, όπως αξίζει στον κάθε άνθρωπο που αγωνίζεται για τα θέλω, για τα όνειρα του και να βγαίνει στο τέλος νικητής. Στα ατού του βιβλίου προσθέτω την υπέροχη φωτογραφία που κοσμεί το εξώφυλλο του βιβλίου αλλά και τις όμορφες ανάπαυλες μέσα στην ιστορία με φόντο τα γραφικά σημεία της αγαπημένης Θεσσαλονίκης.
Μέχρι την επόμενη φορά, σού εύχομαι να έχεις πολλές ποιοτικές και ενδιαφέρουσες αναγνωστικες περιπέτειες. Ελπίζω μέσα σε αυτές να βρίσκονται οι "ΧΡΥΣΕΣ ΠΟΥΕΝΤ"
Ένα πολύ ειλικρινές βιβλίο. Ρέουσα υπόθεση και καθαρή γραφή που παρουσιάζουν με σαφήνεια τις ιδιοσυγκρασίες των πρωταγωνιστών. Η συγγραφέας φέρνει στο προσκήνιο τη ζωή της μπαλαρίνας Ιόλης, η οποία νιώθει διαρκώς δέσμια των καταστάσεων, λόγω του ένδοξου χορευτικού παρελθόντος της μητέρας της και του συναισθηματικού της αδιεξόδου μ' έναν μεγαλύτερό της άντρα χορευτή και δάσκαλό της ενώ παράλληλα οι ζωές της αστυνομικού Φαίης και του συντρόφου της Λουκά μπλέκονται με τη δική της χωρίς να το ξέρει μήτε να το φαντάζεται. Η εξέλιξη ξετυλίγεται κλιμακωτά μέσα από εναλλαγές παρόντος-παρελθόντος που, αντί να κουράσουν, σε κρατούν φουλ συγκεντρωμένο για τη συνέχεια! Επίσης, αξιοσημείωτο είναι ότι εμφανίζει τις πραγματικές συνθήκες που πηγαίνουν πακέτο με μια μαγική διαδικασία όπως αυτή του χορού και συγκεκριμένα του μπαλέτου, δηλαδή τα κοκαλιάρικα σώματα μέσα από τις σκληρές δίαιτες, τα χτυπήματα στα δάχτυλα από τις πουέντ, την "λοβοτομή" εις το όνομα της καταξίωσης που κάνει το οικογενειακό περιβάλλον, τον ρατσισμό που ασκείται στους άνδρες χορευτές, τις προσπάθειες ανέλιξης στην ιεραρχία και την γενικότερη πίεση του ανταγωνισμού που σε κάνει να νιώθεις μόνος. Πολλά συγχαρητήρια!
This entire review has been hidden because of spoilers.
Ένα βιβλίο που "χορεύει" τους πρωταγωνιστές στα άγνωστα μονοπάτια της ζωής . Πολλές φορές δύσκολα κ άσχημα μονοπάτια κ άλλες όμορφα και εύκολα . Μια ζωή που χάνεται, άνθρωποι που ωριμάζουν μέσα από δύσκολες στιγμές, καινούργιες γνωριμίες . Τελικά όλα γίνονται για κάποιο λόγο;
Είναι αυτό που λένε αμαρτίες γονέων παιδεύουσι τέκνων . Ποσό το λυπήθηκα για την Ιόλη πόση καταπίεση και πόση αδικία … Ένα μάθημα για όλους τους γονείς …