Fragmentariërs probeert in de allerlaatste nazomerweek van 2014 vrienden, geliefden, familie, louche nachtclubs, collega’s in pak en das en talloze herinneringen te integreren tot een mozaïek aan veelheid.
De rode draad in Fragmentariërs wordt gevormd door het relaas van een relatie die langzaamaan uiteenvalt, maar het boek is vooral een opeenvolging van geestige anekdotes, algemene reflecties, scherpe analyses en kleurrijke personages (dit alles ook overgoten met een scheut pedanterie). Zal later ongetwijfeld nog een 2de leesbeurt krijgen.
Zeer vlot leesbaar relaas van een (poging tot) afscheid van een relatie en een levensstijl in de vorm van één week. Voloshin is op zijn best in zijn associatieve gedachtenstromen van filosofische/sociologische/psychologische... bespiegelingen.