What do you think?
Rate this book
喜龍套 #2
情意遲遲
【內容簡介】
錯了嗎？
義爹不是說，弱者，該死嗎？
為什麼她殺了這些弱者，卻有這麼多人恨她呢？
奇怪的是，大家都說她是[殺人鬼]，那——
這個叫起死回生再世華佗千手玉面神醫的男子為什麼不懼她呢？
他非但不怕她這個殺人鬼，
還要帶著她四處白吃白喝好幾年哩！
真好，這世上終於有人懂她、不懼她了；她終於有家人了……
可，他到底多大歲數了呢？七、八十？他有這麼老嗎？
瞧那張美麗猶勝女人的容顏，怎麼瞧都像年輕貌美的書生，
但……他走起路來卻又慢慢慢慢似龜爬呢……
啊，別管了，那不重要，重要的是他懂她就行……
錯了嗎？
義爹不是說，弱者，該死嗎？
為什麼她殺了這些弱者，卻有這麼多人恨她呢？
奇怪的是，大家都說她是[殺人鬼]，那——
這個叫起死回生再世華佗千手玉面神醫的男子為什麼不懼她呢？
他非但不怕她這個殺人鬼，
還要帶著她四處白吃白喝好幾年哩！
真好，這世上終於有人懂她、不懼她了；她終於有家人了……
可，他到底多大歲數了呢？七、八十？他有這麼老嗎？
瞧那張美麗猶勝女人的容顏，怎麼瞧都像年輕貌美的書生，
但……他走起路來卻又慢慢慢慢似龜爬呢……
啊，別管了，那不重要，重要的是他懂她就行……
272 pages, Paperback
First published October 1, 2000
2 people are currently reading
34 people want to read
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 - 6 of 6 reviews
September 28, 2015
ชอบมากกกค่ะ
โอเค สำหรับคนที่อ่านลิขิตนำพาคงรู้จักตัวละครซือถูโซ่วเรียบร้อยแล้ว แต่สำหรับคนที่ยังไม่อ่าน โอจะเล่าให้ฟังคร่าวๆ นะคะ
ซือถูโซว่ นางเอกเรื่องนี้ เป็นเด็กอีกคนที่พ่อบุญธรรมเก็บมาเลี้ยงเช่นเดียวกับเฟิ่งหมิงเสียงนางเอกเรื่องลิขิตนำพา เฟิ่งหมิงเสียงจึงรักและผูกพันต่อซือถูโซว่เหมือนน้องสาว แต่ภายหลังนิสัยของซือถูโซว่เปลี่ยนไป ออกจะเพี้ยนเหมือนไม่ค่อยมีสติ ดูน่ากลัว เฟิ่งหมิงเสียงก็เลยกลัวซือถูโซว่ตั้งแต่นั้น พอโตขึ้น ถึงเฟิ่งหมิงเสียงจะยังรักน้องสาวคนนี้อยู่ แต่ก็ไม่สนิทเหมือนเดิมแล้ว ยังติดภาพความน่ากลัวของน้องอยู่ และไม่อยากให้ซือถูโซว่นิสัยแบบนี้ตลอดไป เลยส่งซือถูโซว่ออกไปให้พระเอกเรื่องนี้ซึ่งก็คือมู่หรงฉือค่ะ นี่คือที่เราพอรู้จากลิขิตนำพา
ที่โอรู้สึกจากซือถูโซว่จากเล่มที่แล้ว คือนางจะดูหลอนๆ ลอยๆ แตกต่างออกไปจากคนปกติ
แต่พอได้อ่านเล่มนี้ ความรู้สึกต่างออกไปเลย แม้จะยังเป็นซือถูโซว่คนเดิม
ซือถูโซว่เหมือนเด็กค่ะ เด็กน้อยที่ไม่รู้เรื่องรู้ราว พูดเป็นคำๆ ไม่ค่อยเป็นประโยค พ่อเลี้ยงสั่งสอนมายังไงก็เชื่อฟัง ยึดถือเป็นแนวปฏิบัติแม้มันจะผิด ไม่ได้คิดมาก ในหัวมีแค่ผู้แข็งแกร่งกว่าคือผู้มีชีวิตรอด ซึ่งก็คือความคิดการเอาตัวรอดของสัตว์ ไม่มีถูกผิดดีชั่ว แต่ก็ยังต้องการความรักความอบอุ่น ยังจำความรู้สึกว่าพี่สาวอย่างเฟิ่งหมิงเสียงที่คอยดูแลได้ ก็เลยยังรักและยึดมั่นต่อเฟิ่งหมิงเสียงตลอดมา
คำติดปากของซือถูโซว่คือ "หมิงเสียง" "จะไม่ทำให้กลัว" "ไม่ทำให้หมิงเสียงเกลียด" "จะทำตามที่หมิงเสียงต้องการ"
แต่กับเฟิ่งหมิงเสียง นางมองว่าซือถูโซว่ไม่ปกติเพราะพ่อบุญธรรม
เล่มที่แล้วซือถูโซว่ดูน่ากลัวเพราะมองจากมุมของหมิงเสียง ส่วนเล่มนี้เฟิ่งหมิงเสียงดูใจร้ายไปเลยเมื่อมองจากมุมซือถูโซว่
และพระเอกก็เป็นคนที่หมิงเสียงมองว่าเขาเข้าใจซือถูโซว่และเต็มใจพานางไป หมิงเสียงเลยปล่อยให้ซือถูโซว่ไปกับเขา
เล่าถึงพระเอกบ้าง มู่หรงฉือเป็นหมอเทวดา มีชื่อเสียงในยุทธภพมานานค่ะ เคยช่วยชีวิตนางเอกตอนเด็กไว้ แต่ไม่สามารถปกป้องนางจากพ่อบุญธรรมที่ใจร้ายได้เลยฝังใจ พอรู้ข่าวว่าพ่อบุญธรรมนางเอกตายเลยแวะมาเยี่ยมและพานางเอกไปดูแล
ที่น่าตะลึงคือพระเอกอยู่มาน้านนานแล้วค่ะ เรียกว่าแก่งั่กเลย เป็นมุกใหญ่ๆ มุกหนึ่งของเรื่อง ตอนแรกคนทั่วไปพูดกันว่า จากชื่อเสียงการรักษาของพระเอก อายุอย่างน้อยก็ต้อง 50-60 ปี ต่อมากลางเรื่อง มีคนพูดอีกว่าพระเอกต้องไม่ต่ำกว่า 60-70 ปี พอจบเรื่อง อีกคนบอกต้องอายุสัก 70-80 ปี!
อายุเพิ่มตามหน้ากระดาษหรือยังไงพระเอกคนนี้ จบเล่มเป็นคุณทวดกันเลยทีเดียว
แต่อายุที่แท้จริง ยังคงเป็นปริศนาในยุทธภพค่ะ ในเรื่องทิ้งทายว่า บางทีคนก็เล่าลือกันเกินจริง เอาเป็นว่าจินตนาการอายุพระเอกตามใจชอบได้เลยค่ะ ที่แน่ๆ คือเขายังหน้าตาละอ่อน หล่อเหลาสง่าดุจเทพเซียนมาเยือนแดนมนุษย์ค่ะ
พูดถึงลักษณะทางกายภาพอีกสักอย่างของพระเอกคนนี้ค่ะ เรื่องที่แล้วพระเอกวิ่งเร็วกว่าลมใช่ไหมคะ เล่มนี้พระเอกเดินช้ากว่าเต่าค่ะ
เอาเข้าไป ไม่มีความพอดีเลย ฮ่าๆ
ที่โอประทับใจพระเอกคนนี้ไม่ใช่จากอายุหรือการเดิน (แม้จะตะลึงก็ตาม) แต่คือนิสัยค่ะ เพราะอยู่มานานหรืออย่างไรไม่ทราบ (ยังจะแซว ฮ่าๆ) เลยเป็นคนมองโลกในมุมกว้าง จิตนิ่ง กายนิ่ง ไม่ตื่นตกใจกับอะไรง่ายๆ ช่างสังเกตและรู้ทำความเข้าใจกับคนอื่น นางเอกเป็นนักฆ่าใช่ไหมคะ พระเอกพานางเอกไปก็จะไม่บอกว่าที่นางเอกทำเป็นสิ่งที่ผิดหรือสิ่งที่ถูก แต่จะค่อยให้นางเรียนรู้จากคนรอบตัว จะไม่บอกชี้นำ แต่พยายามให้นางเอกแสดงความคิดของตัวเอง พระเอกจะถามตลอดว่าตอนนี้นางเอกรู้สึกอย่างไร คิดเห็นอย่างไร คอยรับรู้ความคิดของนางเอก พูดเปิดกว้างความคิดบ้าง แต่จะไม่ปรับทิศทางแนวคิดนั้น
สิ่งที่เขาตั้งใจจะทำคือพานางเอกไปรู้จักกับคนมากๆ ให้นางเอกเห็นโลกกว้าง เรียนรู้ความชอบและความรู้สึกของตัวเอง ตลอดจนเรียนรู้ผู้คนและทำความเข้าใจโลกของเขา
คำพูดตอนแรกของพระเอกที่ทำให้นางเอกเปิดใจให้เขา คือ ทุกคนล้วนมีความแปลกและไม่เหมือนใครในตัว นางเอกแปลกก็ไม่ใช่เรื่องประหลาดอะไร คำนี้แหละที่นางเอกประทับใจ เพราะนางจะฝังใจตลอดว่าทุกคนเห็นนางไม่เหมือนคนอื่น
พระนางสองคนที่โอชอบอีกอย่างคือเป็นคนตรง คิดอย่างไรก็จะไม่เก็บงำ พระเอกเองแม้จะนิ่งๆ แต่ก็ไม่ใช่คนที่ไม่ยอมรับตัวเอง
หลายคนอาจว่าเรื่องนี้ไม่หวานเพราะแทบไม่มีบทเข้าพระเข้านางเลย แต่โอว่าความรักคู่นี้หวานและลึกซึ้งมาก พวกเขาพูดคุยและผูกพันกันทั้งความคิดและการกระทำ นางเอกเรียนรู้การมีชีวิต เปรียบเสมือนได้กลายเป็น "คน" ใหม่ ได้มองเห็นสิ่งใหม่ๆ จากพระเอก พระเอกเองก็ได้หลักการมองโลกของนางเอกมาเพิ่มมุมมองของตัวเอง คำพูดหลายๆ คำของนางเอกก็ช่วยให้พระเอกตระหนักถึงคุณค่าและการมีชีวิตอยู่ของตนมากขึ้น
นอกจากนี้ ยังสอนการเรียนรู้ต่อคนรอบข้าง การเอาใจเขามาใส่ใจเรา มุมมองความแข็งแกร่ง การให้อภัย การละทิ้งความแค้นและเริ่มต้นใหม่ การมอบความสุขให้ผู้คน และการปกป้องคนที่ตนรัก
การกตัญญูคือทางแก้ ความแค้นคือการชำระ คำโกหกคือสิ่งผิด สิ่งไหนคือความถูกต้อง บางทีก็ขึ้นกับความสุขของเขาหรือความสุขของคนที่ตนรักเช่นกัน
ชอบอีกคือการผูกเรื่องและโยงตัวละครค่ะ เรื่องนี้เก็บรายละเอียดได้ดีทั้งตัวละครหลักและตัวประกอบ ใครเคยปรากฏตัวเล่มที่แล้ว เล่มนี้ก็ยังไม่หายไปค่ะ ยังตามมาสร้างสีสันกันต่อ และเพิ่มความน่ารักสำหรับบางตัวละคร
แก๊งตัวประกอบแก๊งใหม่ที่ไม่พูดถึงไม่ได้ในเล่มนี้คือแก๊งศิษย์พี่ศิษย์น้องสิบสองคนค่ะ มีมุกกัดฮาๆ หลายมุกเลย น่ารักมาก ทำให้เรื่องไม่เครียดจนเกินไปด้วย
เข้าใจสร้างตัวละครมาผูกกันด้วย อย่างเรื่องนี้ จุดสำคัญคือนางเอก ผู้ฆ่า และศิษย์น้องของพระเอก ผู้โดนทำลาย จับเอาขั้วคนละขั้วมาอยู่ด้วยกันแล้วสร้างสิ่งใหม่ๆ ขึ้น
จบท้ายได้ประทับใจค่ะ อ่านแล้วอยากกอดซือถูโซว่เลย อย่างกับลูกสาวได้เป็นฝั่งเป็นฝา ฮ่าๆ
เป็นเรื่องหนึ่งที่โอว่าครบเครื่องและไม่ควรพลาดค่ะ ชอบมาก
http://www.bloggang.com/viewdiary.php...
โอเค สำหรับคนที่อ่านลิขิตนำพาคงรู้จักตัวละครซือถูโซ่วเรียบร้อยแล้ว แต่สำหรับคนที่ยังไม่อ่าน โอจะเล่าให้ฟังคร่าวๆ นะคะ
ซือถูโซว่ นางเอกเรื่องนี้ เป็นเด็กอีกคนที่พ่อบุญธรรมเก็บมาเลี้ยงเช่นเดียวกับเฟิ่งหมิงเสียงนางเอกเรื่องลิขิตนำพา เฟิ่งหมิงเสียงจึงรักและผูกพันต่อซือถูโซว่เหมือนน้องสาว แต่ภายหลังนิสัยของซือถูโซว่เปลี่ยนไป ออกจะเพี้ยนเหมือนไม่ค่อยมีสติ ดูน่ากลัว เฟิ่งหมิงเสียงก็เลยกลัวซือถูโซว่ตั้งแต่นั้น พอโตขึ้น ถึงเฟิ่งหมิงเสียงจะยังรักน้องสาวคนนี้อยู่ แต่ก็ไม่สนิทเหมือนเดิมแล้ว ยังติดภาพความน่ากลัวของน้องอยู่ และไม่อยากให้ซือถูโซว่นิสัยแบบนี้ตลอดไป เลยส่งซือถูโซว่ออกไปให้พระเอกเรื่องนี้ซึ่งก็คือมู่หรงฉือค่ะ นี่คือที่เราพอรู้จากลิขิตนำพา
ที่โอรู้สึกจากซือถูโซว่จากเล่มที่แล้ว คือนางจะดูหลอนๆ ลอยๆ แตกต่างออกไปจากคนปกติ
แต่พอได้อ่านเล่มนี้ ความรู้สึกต่างออกไปเลย แม้จะยังเป็นซือถูโซว่คนเดิม
ซือถูโซว่เหมือนเด็กค่ะ เด็กน้อยที่ไม่รู้เรื่องรู้ราว พูดเป็นคำๆ ไม่ค่อยเป็นประโยค พ่อเลี้ยงสั่งสอนมายังไงก็เชื่อฟัง ยึดถือเป็นแนวปฏิบัติแม้มันจะผิด ไม่ได้คิดมาก ในหัวมีแค่ผู้แข็งแกร่งกว่าคือผู้มีชีวิตรอด ซึ่งก็คือความคิดการเอาตัวรอดของสัตว์ ไม่มีถูกผิดดีชั่ว แต่ก็ยังต้องการความรักความอบอุ่น ยังจำความรู้สึกว่าพี่สาวอย่างเฟิ่งหมิงเสียงที่คอยดูแลได้ ก็เลยยังรักและยึดมั่นต่อเฟิ่งหมิงเสียงตลอดมา
คำติดปากของซือถูโซว่คือ "หมิงเสียง" "จะไม่ทำให้กลัว" "ไม่ทำให้หมิงเสียงเกลียด" "จะทำตามที่หมิงเสียงต้องการ"
แต่กับเฟิ่งหมิงเสียง นางมองว่าซือถูโซว่ไม่ปกติเพราะพ่อบุญธรรม
เล่มที่แล้วซือถูโซว่ดูน่ากลัวเพราะมองจากมุมของหมิงเสียง ส่วนเล่มนี้เฟิ่งหมิงเสียงดูใจร้ายไปเลยเมื่อมองจากมุมซือถูโซว่
และพระเอกก็เป็นคนที่หมิงเสียงมองว่าเขาเข้าใจซือถูโซว่และเต็มใจพานางไป หมิงเสียงเลยปล่อยให้ซือถูโซว่ไปกับเขา
เล่าถึงพระเอกบ้าง มู่หรงฉือเป็นหมอเทวดา มีชื่อเสียงในยุทธภพมานานค่ะ เคยช่วยชีวิตนางเอกตอนเด็กไว้ แต่ไม่สามารถปกป้องนางจากพ่อบุญธรรมที่ใจร้ายได้เลยฝังใจ พอรู้ข่าวว่าพ่อบุญธรรมนางเอกตายเลยแวะมาเยี่ยมและพานางเอกไปดูแล
ที่น่าตะลึงคือพระเอกอยู่มาน้านนานแล้วค่ะ เรียกว่าแก่งั่กเลย เป็นมุกใหญ่ๆ มุกหนึ่งของเรื่อง ตอนแรกคนทั่วไปพูดกันว่า จากชื่อเสียงการรักษาของพระเอก อายุอย่างน้อยก็ต้อง 50-60 ปี ต่อมากลางเรื่อง มีคนพูดอีกว่าพระเอกต้องไม่ต่ำกว่า 60-70 ปี พอจบเรื่อง อีกคนบอกต้องอายุสัก 70-80 ปี!
อายุเพิ่มตามหน้ากระดาษหรือยังไงพระเอกคนนี้ จบเล่มเป็นคุณทวดกันเลยทีเดียว
แต่อายุที่แท้จริง ยังคงเป็นปริศนาในยุทธภพค่ะ ในเรื่องทิ้งทายว่า บางทีคนก็เล่าลือกันเกินจริง เอาเป็นว่าจินตนาการอายุพระเอกตามใจชอบได้เลยค่ะ ที่แน่ๆ คือเขายังหน้าตาละอ่อน หล่อเหลาสง่าดุจเทพเซียนมาเยือนแดนมนุษย์ค่ะ
พูดถึงลักษณะทางกายภาพอีกสักอย่างของพระเอกคนนี้ค่ะ เรื่องที่แล้วพระเอกวิ่งเร็วกว่าลมใช่ไหมคะ เล่มนี้พระเอกเดินช้ากว่าเต่าค่ะ
เอาเข้าไป ไม่มีความพอดีเลย ฮ่าๆ
ที่โอประทับใจพระเอกคนนี้ไม่ใช่จากอายุหรือการเดิน (แม้จะตะลึงก็ตาม) แต่คือนิสัยค่ะ เพราะอยู่มานานหรืออย่างไรไม่ทราบ (ยังจะแซว ฮ่าๆ) เลยเป็นคนมองโลกในมุมกว้าง จิตนิ่ง กายนิ่ง ไม่ตื่นตกใจกับอะไรง่ายๆ ช่างสังเกตและรู้ทำความเข้าใจกับคนอื่น นางเอกเป็นนักฆ่าใช่ไหมคะ พระเอกพานางเอกไปก็จะไม่บอกว่าที่นางเอกทำเป็นสิ่งที่ผิดหรือสิ่งที่ถูก แต่จะค่อยให้นางเรียนรู้จากคนรอบตัว จะไม่บอกชี้นำ แต่พยายามให้นางเอกแสดงความคิดของตัวเอง พระเอกจะถามตลอดว่าตอนนี้นางเอกรู้สึกอย่างไร คิดเห็นอย่างไร คอยรับรู้ความคิดของนางเอก พูดเปิดกว้างความคิดบ้าง แต่จะไม่ปรับทิศทางแนวคิดนั้น
สิ่งที่เขาตั้งใจจะทำคือพานางเอกไปรู้จักกับคนมากๆ ให้นางเอกเห็นโลกกว้าง เรียนรู้ความชอบและความรู้สึกของตัวเอง ตลอดจนเรียนรู้ผู้คนและทำความเข้าใจโลกของเขา
คำพูดตอนแรกของพระเอกที่ทำให้นางเอกเปิดใจให้เขา คือ ทุกคนล้วนมีความแปลกและไม่เหมือนใครในตัว นางเอกแปลกก็ไม่ใช่เรื่องประหลาดอะไร คำนี้แหละที่นางเอกประทับใจ เพราะนางจะฝังใจตลอดว่าทุกคนเห็นนางไม่เหมือนคนอื่น
พระนางสองคนที่โอชอบอีกอย่างคือเป็นคนตรง คิดอย่างไรก็จะไม่เก็บงำ พระเอกเองแม้จะนิ่งๆ แต่ก็ไม่ใช่คนที่ไม่ยอมรับตัวเอง
หลายคนอาจว่าเรื่องนี้ไม่หวานเพราะแทบไม่มีบทเข้าพระเข้านางเลย แต่โอว่าความรักคู่นี้หวานและลึกซึ้งมาก พวกเขาพูดคุยและผูกพันกันทั้งความคิดและการกระทำ นางเอกเรียนรู้การมีชีวิต เปรียบเสมือนได้กลายเป็น "คน" ใหม่ ได้มองเห็นสิ่งใหม่ๆ จากพระเอก พระเอกเองก็ได้หลักการมองโลกของนางเอกมาเพิ่มมุมมองของตัวเอง คำพูดหลายๆ คำของนางเอกก็ช่วยให้พระเอกตระหนักถึงคุณค่าและการมีชีวิตอยู่ของตนมากขึ้น
นอกจากนี้ ยังสอนการเรียนรู้ต่อคนรอบข้าง การเอาใจเขามาใส่ใจเรา มุมมองความแข็งแกร่ง การให้อภัย การละทิ้งความแค้นและเริ่มต้นใหม่ การมอบความสุขให้ผู้คน และการปกป้องคนที่ตนรัก
การกตัญญูคือทางแก้ ความแค้นคือการชำระ คำโกหกคือสิ่งผิด สิ่งไหนคือความถูกต้อง บางทีก็ขึ้นกับความสุขของเขาหรือความสุขของคนที่ตนรักเช่นกัน
ชอบอีกคือการผูกเรื่องและโยงตัวละครค่ะ เรื่องนี้เก็บรายละเอียดได้ดีทั้งตัวละครหลักและตัวประกอบ ใครเคยปรากฏตัวเล่มที่แล้ว เล่มนี้ก็ยังไม่หายไปค่ะ ยังตามมาสร้างสีสันกันต่อ และเพิ่มความน่ารักสำหรับบางตัวละคร
แก๊งตัวประกอบแก๊งใหม่ที่ไม่พูดถึงไม่ได้ในเล่มนี้คือแก๊งศิษย์พี่ศิษย์น้องสิบสองคนค่ะ มีมุกกัดฮาๆ หลายมุกเลย น่ารักมาก ทำให้เรื่องไม่เครียดจนเกินไปด้วย
เข้าใจสร้างตัวละครมาผูกกันด้วย อย่างเรื่องนี้ จุดสำคัญคือนางเอก ผู้ฆ่า และศิษย์น้องของพระเอก ผู้โดนทำลาย จับเอาขั้วคนละขั้วมาอยู่ด้วยกันแล้วสร้างสิ่งใหม่ๆ ขึ้น
จบท้ายได้ประทับใจค่ะ อ่านแล้วอยากกอดซือถูโซว่เลย อย่างกับลูกสาวได้เป็นฝั่งเป็นฝา ฮ่าๆ
เป็นเรื่องหนึ่งที่โอว่าครบเครื่องและไม่ควรพลาดค่ะ ชอบมาก
http://www.bloggang.com/viewdiary.php...
December 25, 2015
อิ๋วฉิงนี่ชอบเขียนนางเอกชีวิตรันทดตลอด มาถึงเล่มนี้ชีวิตค่อนข้างน่าสงสาร เพราะนางเอกถูกเลี้ยงมาเป็นเครื่องมือสังหาร โชคดีที่ชีวิตของนางเอกยังมีเพื่อนคนที่ไว้ใจ มีคนที่รักอย่างพระเอกที่พร้อมจะดูแลและเข้าใจ เพราะนางเอกไม่สามารถจดจำคนได้ด้วยใบหน้า แต่ใช้กลิ่น ถ้าขาดสติจะฆ่���คนโดยไม่รู้ตัว ความทรงจะเลอะเลือนได้ง่าย เล่มบางไปหน่อย เสียดายมันเข้มข้นได้กว่านี้นะ
May 8, 2016
เรื่องนี้ก็อ่านได้เรื่อยๆ ไม่ฮาเหมือนเล่มก่อน เนื้อเรื่องก็เรื่อยๆ ความรักพระนางก็สมชื่อเรื่องเลย ความรักร่ำไร เหมือนไม่เน้นความรักพระนางเท่าไหร่ จะเป็นความรักแบบเมตตาซะมากกว่า เรื่องนี้จะเด่นที่คาแรคเตอร์นางเอกที่ถูกเลี้ยงมาให้มีสัญชาตญาณแบบสัตว์ มีทั้งความเป็นนักฆ่า และเด็กอยู่ในตัว ส่วนพระเอกเป็นหมอที่ไม่ทราบอายุ รู้แค่ว่าแก่มาก
November 23, 2015
ชอบอ่ะ
สงสารนางเอกมาก เรื่องเหมือนดำเนินไปเรื่อย ๆ
แต่น้ำตาซึม อ่ะ
สงสารนางเอกมาก เรื่องเหมือนดำเนินไปเรื่อย ๆ
แต่น้ำตาซึม อ่ะ
December 19, 2016
เล่มนี้สนุก มีครบทุกรส จะว่าซาบซึ้งก็ได้ แอบฮาตรงอายุพระเอก คืออายุปูนนั้นยังมีหน้ามาหน้าแดง 555
October 1, 2017
ในเซ็ทนี้ชอบเรื่องนี้ที่สุดนะ
รู้สึกว่านางเอกแปลกดี คือถึงจะบอกว่านางไม่มีความเหมือนมนุษย์ก็เถอะ แต่เหมือนนางต้องถูกบำบัดอ่ะ ถูกปลูกฝังความคิดเพี๊ยนๆ มาแต่เด็ก นางจะมีความเบลอ เหมือนติดยาเบาๆ นะ 5555 จำใครไม่ได้ จำเหตุการณ์อะไรก็ไม่ค่อยได้ คือน่าสงสารอยู่
พระเอกก็ดี๊ดี มีความพยายามสุดฤทธิ์ ก็ดีแล้วแหละที่นางเอกเจอคนแบบนี้
นี่เห็นว่าเป็นศิษย์น้องผู้บุญธรรม สรุปอาจารย์ของสองคนนี้คือใคร อะไรยังไง อยากรู้เบื้องหลังมาก
แล้วสรุปพระเอกอายุเท่าไหร่กันแน่เนี่ย!!
รู้สึกว่านางเอกแปลกดี คือถึงจะบอกว่านางไม่มีความเหมือนมนุษย์ก็เถอะ แต่เหมือนนางต้องถูกบำบัดอ่ะ ถูกปลูกฝังความคิดเพี๊ยนๆ มาแต่เด็ก นางจะมีความเบลอ เหมือนติดยาเบาๆ นะ 5555 จำใครไม่ได้ จำเหตุการณ์อะไรก็ไม่ค่อยได้ คือน่าสงสารอยู่
พระเอกก็ดี๊ดี มีความพยายามสุดฤทธิ์ ก็ดีแล้วแหละที่นางเอกเจอคนแบบนี้
นี่เห็นว่าเป็นศิษย์น้องผู้บุญธรรม สรุปอาจารย์ของสองคนนี้คือใคร อะไรยังไง อยากรู้เบื้องหลังมาก
แล้วสรุปพระเอกอายุเท่าไหร่กันแน่เนี่ย!!
Displaying 1 - 6 of 6 reviews