What do you think?
Rate this book
Niebo, ptaki i robaki
Zbiór opowiadań.
„Pisarstwo Wybraniec wyrasta jednak ponad narzekania zakonu konwencji, tak jak w ogóle samo w sobie wyrasta poza gatunek, rozszerzając jednocześnie – a może raczej zacierając – jego granice. Groza w tym konceptualnym zbiorze opowiadań nie jest oczywista, a przynajmniej nie zawsze jest oczywista, jedynie od czasu do czasu uderza w nas erupcją makabry i wypowiedzianej wprost niesamowitości. A mimo to wciąż jest podskórnie obecna, jako wspólny mianownik dla całej gamy przytłaczających doznań, z którymi muszą zmagać się bohaterowie. To nic innego niż czysta groza życia: groza poranka, kiedy perspektywa nadchodzących godzin „życia do przeżycia” odbiera siłę, by wstać z łóżka, groza nie dającego się odpędzić przeczucia, że bieg spraw, w którym uczestniczymy, musi się skończyć jakąś katastrofą. A więc horror w wykonaniu Anny Marii Wybraniec to taki specyficzny rodzaj grozy, która zmierza w stronę literatury pięknej i zamiast nas po prostu zaszokować, ma na celu poprzez szok przede wszystkim nas uwrażliwić: właśnie na to, czego nie dostrzegamy w naszym otoczeniu, a być może w nas samych.”
Wojciech Gunia
„Pisarstwo Wybraniec wyrasta jednak ponad narzekania zakonu konwencji, tak jak w ogóle samo w sobie wyrasta poza gatunek, rozszerzając jednocześnie – a może raczej zacierając – jego granice. Groza w tym konceptualnym zbiorze opowiadań nie jest oczywista, a przynajmniej nie zawsze jest oczywista, jedynie od czasu do czasu uderza w nas erupcją makabry i wypowiedzianej wprost niesamowitości. A mimo to wciąż jest podskórnie obecna, jako wspólny mianownik dla całej gamy przytłaczających doznań, z którymi muszą zmagać się bohaterowie. To nic innego niż czysta groza życia: groza poranka, kiedy perspektywa nadchodzących godzin „życia do przeżycia” odbiera siłę, by wstać z łóżka, groza nie dającego się odpędzić przeczucia, że bieg spraw, w którym uczestniczymy, musi się skończyć jakąś katastrofą. A więc horror w wykonaniu Anny Marii Wybraniec to taki specyficzny rodzaj grozy, która zmierza w stronę literatury pięknej i zamiast nas po prostu zaszokować, ma na celu poprzez szok przede wszystkim nas uwrażliwić: właśnie na to, czego nie dostrzegamy w naszym otoczeniu, a być może w nas samych.”
Wojciech Gunia
198 pages, Hardcover
First published June 20, 2020
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 - 4 of 4 reviews
August 19, 2020
Horror, nie horror, groza podskórna, wewnętrzna...
Horror skrywa w sobie wiele nietuzinkowych twarzy. Czasami bywa dosłowna, straszna, potworna, upiorna, a czasami wystarczy groza nieoczywista, sącząca się niespiesznie, po cichu wnikająca do krwioobiegu. Zbiór "Niebo, ptaki i robaki" Anny Marii Wybraniec to dwanaście opowieści z pogranicza gatunku, zawieszonych między horrorem, dreszczowcem, fantastyką a literaturą piękną. Pełne niesamowitości, tego niedopowiedzianego strachu, który objawia się narastającym powoli bólem brzucha...
Ten zbiór bowiem przeraża tak, jak potrafią przerazić tylko opowieści z gatunku weird fiction – trafiają głęboko, czasami za głęboko, osadzają się na wyobraźni co wrażliwszych czytelników. Anna Maria Samozwaniec niesamowitość sprytnie maskuje pod pozorami normalności. Potem jednak ludzie znikają, czasami sami odchodzą, a czasami coś ich po kawałku zabiera, wreszcie porywa w nienazwane ciemności. Autorka nie straszy dosłownie, ale straszy tym, co trudno ująć w słowa, a co tworzy te małe, niepojęte, bardzo mroczne chwile naszej codzienności. Jej opowieści pełne są samotności, zagubienia, a czasami czystej, niepohamowanej rozpaczy. Nawiedzają w nich senne widziadła, jawa czasami miesza się w wyobrażeniem, świat bywa mglisty, bez konkretnych granic, tak, jakby coś przenikało do tej niedoprecyzowanej rzeczywistości. Zagrożenie jest, a jakby go nie było, przychodzi z cienia, niezapowiedziane.
Lektura "Nieba, ptaków i robaków" naznaczona jest swoistym cieniem, ciemnością, mgłą. Zachwyca i odrzuca jednocześnie, przyciąga i odpędza, daje i zaraz odbiera całą nadzieję. Anna Maria Wybraniec z precyzyjną wrażliwością snuje opowieści o codzienności, o sprawach zwykłych i prozaicznych, szarych niemal... Zaraz jednak budzą się pośród tej szarości obawy, lęki, namacalny ból istnienia. Przyjmują one postać istot dobrze znanych, oswojonych, które przeobrażają się z chwili na chwilę, by stać się zwiastunem nadchodzącej klęski lub samym zagrożeniem. Trudno jest z tej lektury wyjść nietkniętym, bo proza Anny Marii Wygnaniec po prostu zostawia po sobie ślad.
Obeznani z grozą odnajdą pośród tych opowieści tropy podobne do tych, które zostawia chociażby Wojciech Gunia (który nieprzypadkowo napisał wstęp do zbioru).
Przed Wami diabelnie dobry, ale też diabelnie melancholijny zbiór, groza i literatura piękna w jednym, zachwyt i rozpacz.
Horror skrywa w sobie wiele nietuzinkowych twarzy. Czasami bywa dosłowna, straszna, potworna, upiorna, a czasami wystarczy groza nieoczywista, sącząca się niespiesznie, po cichu wnikająca do krwioobiegu. Zbiór "Niebo, ptaki i robaki" Anny Marii Wybraniec to dwanaście opowieści z pogranicza gatunku, zawieszonych między horrorem, dreszczowcem, fantastyką a literaturą piękną. Pełne niesamowitości, tego niedopowiedzianego strachu, który objawia się narastającym powoli bólem brzucha...
Ten zbiór bowiem przeraża tak, jak potrafią przerazić tylko opowieści z gatunku weird fiction – trafiają głęboko, czasami za głęboko, osadzają się na wyobraźni co wrażliwszych czytelników. Anna Maria Samozwaniec niesamowitość sprytnie maskuje pod pozorami normalności. Potem jednak ludzie znikają, czasami sami odchodzą, a czasami coś ich po kawałku zabiera, wreszcie porywa w nienazwane ciemności. Autorka nie straszy dosłownie, ale straszy tym, co trudno ująć w słowa, a co tworzy te małe, niepojęte, bardzo mroczne chwile naszej codzienności. Jej opowieści pełne są samotności, zagubienia, a czasami czystej, niepohamowanej rozpaczy. Nawiedzają w nich senne widziadła, jawa czasami miesza się w wyobrażeniem, świat bywa mglisty, bez konkretnych granic, tak, jakby coś przenikało do tej niedoprecyzowanej rzeczywistości. Zagrożenie jest, a jakby go nie było, przychodzi z cienia, niezapowiedziane.
Lektura "Nieba, ptaków i robaków" naznaczona jest swoistym cieniem, ciemnością, mgłą. Zachwyca i odrzuca jednocześnie, przyciąga i odpędza, daje i zaraz odbiera całą nadzieję. Anna Maria Wybraniec z precyzyjną wrażliwością snuje opowieści o codzienności, o sprawach zwykłych i prozaicznych, szarych niemal... Zaraz jednak budzą się pośród tej szarości obawy, lęki, namacalny ból istnienia. Przyjmują one postać istot dobrze znanych, oswojonych, które przeobrażają się z chwili na chwilę, by stać się zwiastunem nadchodzącej klęski lub samym zagrożeniem. Trudno jest z tej lektury wyjść nietkniętym, bo proza Anny Marii Wygnaniec po prostu zostawia po sobie ślad.
Obeznani z grozą odnajdą pośród tych opowieści tropy podobne do tych, które zostawia chociażby Wojciech Gunia (który nieprzypadkowo napisał wstęp do zbioru).
Przed Wami diabelnie dobry, ale też diabelnie melancholijny zbiór, groza i literatura piękna w jednym, zachwyt i rozpacz.
November 8, 2022
4.5✨
iście osobliwy zbiór opowiadań z grozy przechodzący w literaturę piękna i na odwrót zamazujących między nimi granice. idealne jeśli chce się zacząć czytac horror
iście osobliwy zbiór opowiadań z grozy przechodzący w literaturę piękna i na odwrót zamazujących między nimi granice. idealne jeśli chce się zacząć czytac horror
October 19, 2021
Zbiór dwunastu opowiadań poprzedzonych wspaniałym wstępem Wojciecha Guni.
Groza jest tu nieoczywista, przejmująca, poruszająca głęboko struny wrażliwości. Zwyczajni bohaterowie, ale w zetknięciu się z dziwnymi zdarzeniami zostają zmuszeni do podejmowania życiowych decyzji po omacku. Muszą lawirować pomiędzy tym, co jest realne a widziadłem sennym.
Życie bohaterów naznaczone jest cierpieniem i dezorientacją. Mroczne zakamarki umysłów ludzkich, ich lęki i niepokoje. Eskalację strachu niesie często samo życie. Alienacja powodująca ogarniającą pustkę i samotność. Kruchość człowieka, poczucie bezsilności i przemijalność czasu jest tu wyrazista. Melancholia wyziera tu z każdej historii. Skłaniają do refleksji.
Muszę przyznać, że forma podania przez autorkę jest niezwykła. Napisane są pięknym językiem bez zbędnych opisów. To nietypowe, mocno niepokojące, mroczne i malownicze weird fiction. Dla fanów tego gatunku nie bojących się literatury pięknej to będzie coś idealnego.
Nie potrafię wybrać tu ulubionego opowiadania, wszystkie trzymają wysoki poziom. Ten zbiór mnie urzekł.
Gorąco polecam!
Groza jest tu nieoczywista, przejmująca, poruszająca głęboko struny wrażliwości. Zwyczajni bohaterowie, ale w zetknięciu się z dziwnymi zdarzeniami zostają zmuszeni do podejmowania życiowych decyzji po omacku. Muszą lawirować pomiędzy tym, co jest realne a widziadłem sennym.
Życie bohaterów naznaczone jest cierpieniem i dezorientacją. Mroczne zakamarki umysłów ludzkich, ich lęki i niepokoje. Eskalację strachu niesie często samo życie. Alienacja powodująca ogarniającą pustkę i samotność. Kruchość człowieka, poczucie bezsilności i przemijalność czasu jest tu wyrazista. Melancholia wyziera tu z każdej historii. Skłaniają do refleksji.
Muszę przyznać, że forma podania przez autorkę jest niezwykła. Napisane są pięknym językiem bez zbędnych opisów. To nietypowe, mocno niepokojące, mroczne i malownicze weird fiction. Dla fanów tego gatunku nie bojących się literatury pięknej to będzie coś idealnego.
Nie potrafię wybrać tu ulubionego opowiadania, wszystkie trzymają wysoki poziom. Ten zbiór mnie urzekł.
Gorąco polecam!
Displaying 1 - 4 of 4 reviews