放学后

by Keigo Higashino, 东野圭吾, 赵峻 (Translator)

我在这所女子高中教数学五年了，日子风平浪静，但最近一切都变了。

上周六去学校的路上，有人突然撞过来，我险些跌落铁轨；星期一放学后，我在学校淋浴，差点中机关触电；星期二放学后，我经过教学楼，从三楼飞出一个花盆砸向我头顶；星期四放学后，在我常用的更衣室内有人中毒死去，而且现场的门被人从里面顶住了。

我报了警，自己也决心调查，没想到学校里又有人死去了，而我在回家的夜路上被人驾车猛然撞击。这一次放学后，我还躲得掉吗？

Genres: Fiction, Mystery, Japanese Literature, Crime, Detective, China, Suspense

254 pages, Kindle Edition

First published September 5, 1985

About the author

Associated Names:
* Keigo Higashino
* 東野 圭吾 (Japanese)
* 東野圭吾 (Traditional Chinese)
* ฮิงาชิโนะ เคโงะ (Thai)


Keigo Higashino (東野 圭吾) is one of the most popular and biggest selling fiction authors in Japan—as well known as James Patterson, Dean Koontz or Tom Clancy are in the USA.

Born in Osaka, he started writing novels while still working as an engineer at Nippon Denso Co.　(presently DENSO). He won the Edogawa Rampo Prize, which is awarded annually to the finest mystery work, in 1985 for the novel Hōkago (After School) at age 27. Subsequently, he quit his job and started a career as a writer in Tokyo.

In 1999, he won the Mystery Writers of Japan Inc award for the novel Himitsu (The Secret), which was translated into English by Kerim Yasar and published by Vertical under the title of Naoko in 2004. In 2006, he won the 134th Naoki Prize for Yōgisha X no Kenshin. His novels had been nominated five times before winning with this novel.

The Devotion of Suspect X was the second highest selling book in all of Japan— fiction or nonfiction—the year it was published, with over 800,000 copies sold. It won the prestigious Naoki Prize for Best Novel— the Japanese equivalent of the National Book Award and the Man Booker Prize. Made into a motion picture in Japan, The Devotion of Suspect X spent 4 weeks at the top of the box office and was the third highest‐grossing film of the year.

Higashino’s novels have more movie and TV series adaptations than Tom Clancy or Robert Ludlum, and as many as Michael Crichton.

Reviews

[Như Goo · Rating 2 out of 5]

Cũng thường, khá tò mò về tác phẩm đầu tay, mà còn đạt giải Edogawa Rampo nữa. Không như kỳ vọng lắm.
2.5/5☆ để đây review chi tiết sau.👌🏻

[nananatte · Rating 4 out of 5]

เราอ่าน after school ด้วย 2 คำถามตั้งต้น
1. คุณเคโงะมีฝีมือขนาดไหนตอนเขียนผลงานเปิดตัว อะไรที่ทำให้เขากล้าลาออกจากงานวิศวกรมาเป็นนักเขียนฟูลไทม์? และ
2. คณะกรรมการรางวัล Edogawa Rampo ใช้สายตาแบบไหนตัดสิน เค้ารู้ได้ไงว่านักเขียนหน้าใหม่โนเนมคนหนึ่งจะมีอนาคตเป็นเครื่องจักรผลิตงานเขียนสนุกๆ ป้อนสู่วงการนิยายมากมายขนาดนี้ (และมาตรฐานสูงเสียด้วยสิ)

อ่านแล้วทั้งไม่แปลกใจและไม่ผิดหวัง
คุณเคโงะลายเซ็นต์ตัวเองชัดมาตั้งแต่งานเขียนชิ้นแรก

-การตัดต่อการดำเนินเรื่องอาจตะกุกตะกักนิดหน่อย แต่น้อยมากกกก ไม่ควรเก็บมาเป็นประเด็น

-ทริคที่ใช้อาจดูง่ายไปเลยหลังจากเราอ่านงานแกมา 40 เล่มแล้ว แต่นี่ก็งานเล่มแรกของคุณเค้านะ ถือว่าโอเคแหล่ะ

-ดราม่าปวดใจมีอยู่ แต่แรงบีบคั้นยังไม่หนัก

-สาวสวยหนุ่มหล่อ เล่มนี้เรื่องเกิดในโรงเรียนม.ปลายหญิงล้วน มีแต่สาวๆ เพียบเลย ส่วนหนุ่มจะหล่อไหมนี่ไม่รู้ เพราะไม่ได้อธิบาย แต่นักเรียนหญิงก็ดูมีท่าทีสนใจอยากจีบพระเอกซึ่งเป็นครูหนุ่มอยู่เหมือนกัน

เรื่องเริ่มต้นขึ้นเมื่อครูหนุ่มสอนคณิตศาสตร์รู้สึกถึงภัยอันตราย ใครสักคนจ้องจะเอาชีวิตเขา และคนๆ นั้นอยู่ในโรงเรียนแห่งนี้ด้วย

ครูหนุ่มรายนี้เป็นคุณครูมา 5 ปี นักเรียนไม่ค่อยเคารพเท่าไร ออกจะเห็นเป็นเพื่อนเล่นด้วยซ้ำเพราะเขาเป็นคนเรื่อยๆ และโอนอ่อนผ่อนตาม ไม่ได้มีความเป็นครูจอมเฮี้ยบ ขี้บ่น หรือน่าเบื่อแบบครูคนอื่น

เขาเป็นที่ปรึกษาชมรมยิงธนู สนิทกับ 'เค'​ นักกีฬาสาวดาวรุ่งฝีมือดีที่น่าจะมีหวังเข้าถึงระดับประเทศ ถึงแม้เคจะรู้ว่าเขาแต่งงานแล้ว แต่ตอนเข้าค่ายเก็บตัว ก็เคนี่ล่ะเป็นฝ่ายรุกเขาก่อน

นอกจากนี้ก็มี 'โยโกะ'​ นักเรียนสาวผมสั้นหัวขบถที่แสดงออกชัดเจนว่าจะจีบคุณครู ความเกเรของโยโกะนับวันก็มีแต่จะหนักข้อขึ้นเรื่อยๆ จนล่าสุดถูกพักการเรียนเพราะครูปกครองจับได้ว่าเธอสูบบุหรี่

เรื่องดำเนินมาถึงจุดที่ มีครูคนหนึ่งนอนตายในห้องเปลี่ยนเสื้อ ครูคนนั้นไม่ได้เป็นครูที่ปรึกษาชมรม ไม่มีเหตุผลว่าทำไมเขาต้องใช้ห้องๆ นั้น และที่สำคัญ ประตูทางเข้าถูกปิดทั้งสองทาง... ดูทรงแล้วไม่น่าใช่ฆ่าตัวตาย แต่ถ้าอย่างนั้น คนร้ายจะหายไปไหนในเมื่อประตูมันล็อคอยู่? ใครเป็นคนร้ายและสาเหตุที่ฆ่าคืออะไรกันแน่?

หน้าปกตัวตลกอาจพาลทำให้สงสัยว่าเนื้อหาจะโรคจิตหรือไม่ (ไม่รู้สิ รอยยิ้มตัวตลกมันชวนสยองในความเห็นเราน่ะ)​ แต่เนื้อหาข้างใน... มันสดชื่นและสดใสมากค่ะ มีพาร์ทเกี่ยวข้องกับตัวตลกไม่มากแต่สำคัญค่ะ

เห็นด้วยกับ คุณบัณฑิต ผู้แปล
นี่คืองานแบบที่ higashino keigo เขียนไม่ได้อีกแล้ว

มันคือภาพชีวิตสดใสของนักเรียนม.ปลาย มีทั้งบรรยากาศในห้องเรียน ชมรมดนตรี วรรณกรรม กีฬา โอเค. อาจเน้นมากหน่อยที่ชมรมยิงธนู เพราะพระเอกประจำอยู่ชมรมนั้น แต่มันฉายภาพชีวิตหลากหลายส่วนในโรงเรียน สนามหญ้า ลานกว้าง ดาดฟ้า สระว่ายน้ำ ห้องพักครู เข้าค่าย และงานกีฬาสี

มีความ��ัมพันธ์ให้คอยลุ้นว่าจะเป็นความรักหรือความลับของครูหนุ่มกับลูกศิษย์สาวไหม? มีความลับของนักเรียน หรือการเล่าเรื่องครูในฐานะ 'คน'​ ที่มีเลือดเนื้อจิตใจ ไม่ใช่แม่พิมพ์ของชาติ

ครูในเรื่อง after school มีทั้งครูหัวธุรกิจ คอยคิดแต่เรื่องภาพลักษณ์ชื่อเสียงของโรงเรียน ครูที่สนใจแต่เรื่องออกเดท ครูที่จ้องแต่จะจับผิดและทำโทษนักเรียน เรียกว่าใช้อำนาจของครูทำเกินกว่าเหตุ ฯลฯ

จุดที่เราชอบในเล่มนี้คือบรรยากาศ ตลอดทั้งเรื่องเหมือนได้ยินเสียงหัวเราะ เสียงเซ็งแซ่แบบบรรยากาศโรงเรียนลอยมา มันคือวัยฝันวันเยาว์ที่คุณเคโงะไม่เขียนแบบนี้อีกแล้ว เหมือนเราได้ไปเดินเล่นในโรงเรียนแห่งนั้นด้วยเลย

... ความรู้สึกสวยงามที่ไม่ว่าอะไรก็เป็นไปได้แบบที่น้องๆ นักเรียนในเรื่องสัมผัส มันไม่มีในผลงานเล่มอื่นของคุณเคโงะแล้วจริงๆ

เป็นงานเขียนที่ดีจัง สมแล้วที่ได้รางวัล และดีจังที่คุณเคโงะยังคงผลิตผลงานต่อเนื่องออกมาเป็น 35 ปี :-)

Q:อ่านจบแล้วอ่านอะไรต่อดี?
A:เล่มแรกของโอตสึอิจิกับมินะโตะ คะนะเอะ สองคนนั้นเล่มเดบิวก็จัดจ้านไม่แพ้กัน โอตสึอิจิเขียน 'ฤดูร้อน ดอกไม้ไฟ และร่างไร้วิญญาณของฉัน'​ คุณมินะโตะเขียน 'คำสารภาพ'​ ค่ะ

4.5/5.0

[hương quỳnh⛅ · Rating 2 out of 5]

2.5 / 5
Để đây và ko muốn nói gì nữa 🙂

[Mook Woramon · Rating 4 out of 5]

เรื่องนี้นี่เป็นเรื่องเดบิวต์ของอาจารย์ฮิงาชิโนะเลยนะ เปิดตัวมาก็ได้รางวัลเลย มาอ่านตอนนี้ถ้าไม่บอก ไม่รู้เลยว่าเรื่องนี้เขียนมาสามสิบปีแล้ว

เล่มนี้ถ้าเป็นแฟนอาจารย์ฮิงาชิโนะควรจะลองอ่าน จะได้เห็นวิธีการเขียนของอาจารย์ในวัยแรกแย้ม ดูสดใสไปอีกแบบ ไม่ประดิษฐ์เยอะ โครงเรื่องแข็งแกร่ง รายละเอียดไม่ซับซ้อนเมื่อเทียบกับเล่มหลังๆ ทั้งวิธีการฆ่าและจิตใจของคน วิธีการเฉลยปริศนายังไม่มีชั้นเชิง เหมือนไม่รู้จะเฉลยยังไงดี ไม่ใช่ไม่สนุกนะ สนุกเมื่อเทียบว่านี่เป็นเล่มแรกของการเปิดตัวนักเขียน พูดง่ายๆจะเห็นพัฒนาการ

เนื้อเรื่องไม่ค่อยซับซ้อนมาก คดีฆาตกรรมอาจารย์ในโรงเรียนสตรี ที่ผู้ต้องสงสัยเป็นคนในโรงเรียน ครู?? นักเรียน?? ใครกันที่คิดแค้นฆ่าอาจารย์ถึงสองคน แถมยังมีคนนึงถูกฆ่าในห้องปิดตาย เป็นเรื่องการตามหาฆาตกร แรงจูงใจ เฉลยวิธีการฆ่า อ่านได้สนุก เรื่อยๆ ไม่น่าเบื่อ ไม่มีจุดว้าวซักเท่าไหร่

[Claire Vu · Rating 2 out of 5]

Người ta vẫn nói "Quá tam ba bận". Với trường hợp của Keigo lại càng đúng. Sau giờ học là tác phẩm thứ ba Keigo đem đi thi Edogawa Ranpo - sân chơi dành cho các tác giả chưa xuất bản ở hạng mục tiểu thuyết trinh thám. Hai lần thi trước tạch, đến lần thứ ba thì thắng. Một sự khích lệ vừa đủ để chàng kỹ sư 27 tuổi quyết định theo đuổi sự nghiệp sáng tác full-time.

Đọc xong cuốn này thì mình chỉ có một sự cảm phục dành cho Hội đồng chấm giải Edogawa Ranpo. Từ tác phẩm này mà cũng nhìn ra được một đại tác giả trinh thám tương lai...Mình lết hết nửa đầu cuốn sách một cách chật vật vì cách kể lể lê thê. Nhân vật chính, (lại) là một giáo viên dạy Toán, nghi ngờ rằng có người đang muốn ám hại mình, nhưng thật tình mình chưa thấy ai bị giết hụt mấy lần mà vẫn chill như ổng.

1/3 còn lại thì dấu ấn Keigo dần trở nên rõ ràng hơn, cụ thể ở phần miêu tả tâm lý, lồng ghép vấn đề xã hội, và twist. Có 2 twist, một cái mình cũng đoán được vì xuyên suốt sách đã có chi tiết gài cắm. Twist còn lại thì do mình mất cảnh giác, vì mình đã nghĩ truyện chắc chỉ có thế.

Tuy nhi��n, động cơ gây án rất khiên cưỡng đối với mình. Ở các tác phẩm sau này của Keigo, hung thủ thường lấy được sự đồng cảm của độc giả. Nghĩa là, kể cả khi ta không đồng tình với quyết định của hung thủ, thì ta cũng không khỏi tiếc nuối cho hoàn cảnh họ bị đẩy vào. Nhưng ở cuốn này thì khác. Mình ko hiểu nổi sao hung thủ lại phải xử lý mọi việc một cách cồng kềnh và cực đoan đến thế, nhất là ở chiếc twist thứ 2.

Kết truyện nói thật là hơi hụt. Cảm giác đôi bên chưa đối mặt để giải quyết rõ ràng thì hết word limit nên tác giả khép lại câu chuyện vội vội vàng vàng.

Nói chung là một cuốn sách có giá trị sưu tầm cho các fan cứng của Keigo như mình. Đọc cho biết thôi.

[Phuwong · Rating 4 out of 5]

280 หน้ากับ 2 คดีฆาตกรรมในห้องปิดตายและในงานเทศกาลกีฬาของโรงเรียนเอกชนมัธยมปลายหญิงล้วน ครูหนุ่มผู้ถูกปองร้าย นักเรียนสาวผู้มีปัญหา เพื่อนครูผู้ไม่สามารถไว้ใจได้ อะไรคือแรงจูงใจในการก่อเหตุและใครคือฆาตกรผู้อยู่เบื้องหลังเหตุการณ์ทั้งหมดกันแน่

ปกติไม่ใช่คอนวนิยายสืบสวนสอบสวนเท่าไหร่ รู้สึกคิดตามไม่ค่อยทัน ต้องใช้การวิเคราะห์ และใช้สมาธิในการอ่านค่อนข้างสูง ดังนั้นเมื่อเริ่มอ่าน After School และอยากศึกษาการเขียนของเคโงะ สิ่งแรกที่บอกตัวเองคือต้องอ่านให้ละเอียด พยายามเก็บทุกตัวอักษรที่คนเขียนเล่าไว้ และที่สำคัญคือต้องมีสมาธิ! อุปสรรคแรกของตัวเองคือการจำตัวละครทั้งครูและนักเรียนซึ่งมีหลายคน ต้องเอาปากกามาจดว่าใครเป็นใครเลยทีเดียว และถึงแม้ทุกความสงสัยจะถูกคลี่คลายในตอนจบ ก็ยังคิดว่าถ้าได้ย้อนกลับไปอ่านใหม่ตั้งแต่ต้นน่าจะทำให้เข้าใจเรื่องราวทั้งหมดได้ดียิ่งขึ้น (หนังสือบางเล่มก็ต้องการแบบนี้นะ)

ก็ต้องขอบอกว่า ฮิงาชิโนะ เคโงะ ฉายแสงความเป็นเจ้าพ่อนวนิยายสืบสวนสอบสวนของญี่ปุ่นมาตั้งแต่ผลงานชิ้นแรกเลยทีเดียว เกือบ 300 ร้อยหน้าของนวนิยายเรื่องนี้เต็มไปด้วยปม ปม ปม และปมที่ผู้เขียนใส่เข้ามา บรรยากาศอันอึดอัดและขมุกขมัวภายในโรงเรียน มีความพลิกล็อค มีความพยายามไขคดีซึ่งมีความซับซ้อน ความน่าสงสัยได้ถูกกระจายให้ตัวละครทุกตัวอย่างทั่วถึง ก่อนที่จะเฉลยแรงจูงใจในบทสุดท้าย ซึ่งเชื่อได้เลยว่าไม่ (น่า) จะมีใครคาดเดาได้ถูก และยังจบหน้าสุดท้ายด้วยเหตุการณ์ที่ทำให้เราร้องว้าวได้อีก สิ่งเหล่านี้คือความสามารถที่น่าชื่นชมของนักเขียน (หน้าใหม่) ซึ่งถ้าคุณอยากรู้จักเคโงะ คุณควรเริ่มตั้งแต่งานชิ้นแรกของเขา อาจจะติดที่เนื้อเรื่องค่อนข้างเครียดและอึดอัดไปนิด แต่ก็แนะนำครับ

[Molly Lai · Rating 4 out of 5]

Cũng okla phết.

[Hannie · Rating 4 out of 5]

vốn tính để dành giao thừa đọc nhưng nhịn không nổi
vốn tính đọc từ từ nhưng cuốn quá không dừng được xong luôn trong đêm 😀

mưu kế trùng trùng lớp lớp, người đọc bị xoay vòng vòng như dế (nhưng thích lắmmm)

Sau giờ học là tiểu thuyết đầu tiên đạt giải thưởng lớn của tác giả. Đối với mình, tác phẩm như một viên ngọc thô: dù chưa được mài giũa thật kỹ càng (như Bạch dạ hành hoặc Phía sau nghi can X sau này) nhưng cũng giúp định hình lối viết đặc trưng của tác giả: hành văn mạch lạc tự nhiên với cách cài cắm manh khối khéo léo, lớp lang xuyên suốt tác phẩm với không một chi tiết thừa, làm người đọc không thể lơ là
và cũng hình thành cái tư tưởng vững chắc làm nền tảng cho những tác phẩm về sau 🤣

cuối cùng, gu chọn truyện của ipm đỉnh thật,
dịch ổn nhưng thỉnh thoảng có vài từ chọn hơi sượng 😅

[Hoại Băng · Rating 3 out of 5]

một câu chuyện đơn giản, đọc cũng tạm, nhưng thấy thương các bạn học sinh.

[neverblossom · Rating 3 out of 5]

Bình thường, nhưng về động cơ gây án thì khá ám ảnh.

[Thanawat · Rating 4 out of 5]

อ่านแล้วสนุกแบบเครียดๆ

อึ้งกับแรงจูงใจในการฆ่า ที่กลับมานั่งนึกแล้วก็เห็นด้วยว่าสมเหตุสมผลอยู่ในระดับนึงเหมือนกันแฮะ

After School งานของ Keigo ที่การันตีด้วยรางวัล Edogawa Rampo prize ที่ติด tag ว่า "ทุกอย่างเริ่มต้นจากหนังสือเล่มนี้"
เรียกได้ว่า Keigo ร่ายมนตร์สะกดคนอ่านเป็นครั้งแรก

หนังสือเล่าถึงคดีฆาตกรรมในโรงเรียนมัธยมหญิงล้วน
"เป้าหมายของการฆ่าดันรอด ที่ตายไปน่ะเป็นเหยื่อ" นี่คือสิ่งที่คนอ่านจะค้นหาทั้งเล่มว่าทำไมเป้าหมายหลักถึงถูกจ้องจะเอาชีวิต

คนที่ตายไปเป็นครู แล้วคนฆ่าล่ะเป็นใคร
ทั้งครูทั้งนักเรียนในโรงเรียนแต่ละคนล้วนมี hidden agenda ของตัวเอง
ระหว่างอ่าน การเดาคนฆ่ากับแรงจูงใจนั่นแหละที่สนุก

Keigo วางกลการฆาตกรรมในห้องปิดตาย แถมด้วยการพรางตาอย่างแนบเนียน
เล่ารายละเอียดชีวิต วิถี และความคิดของนักเรียนหญิงวัยรุ่นไว้ได้อย่างน่าสนใจ
ในเล่มนี้ ไม่ได้เน้นการกลั่นแกล้งในโรงเรียนจากนักเรียนด้วยกัน หรือว่านักเรียนกลั่นแกล้งครู
แต่สะท้อนประเด็นปัญหาที่ครูมีต่อนักเรียนมากกว่า ทั้งทัศนคติ และการแสดงออก
ซึ่งนั่นคงเป็นเรื่องน่าเศร้าที่ปฏิเสธไม่ได้ในวงการศึกษาแม้กระทั่งในประเทศญี่ปุ่น

ถ้านี่คือเล่มแรก หนังสือเล่มนี้คงเป็น prototype ของการวางโครงสร้างนิยายของ Keigo
วางพื้นฐานตัวละคร - สร้าง conflict ดราม่า - เล่าเรื่องเชิงเทคนิคอย่างกีฬายิงธนูให้เข้าใจง่าย - เร่งเครื่องเฉลยค่อนเล่มหลัง - และปิดท้ายได้เฉียบ

หนังสือของ Keigo นี่ signature ชัดเจนตั้งแต่เล่มแรกเล่มนี้เลย
คือฆาตกรไม่ใช่คนที่เลว แต่ฆาตกรนั้นเป็นเหยื่อผู้ถูกกระทำด้วยซ้ำ
แม้จะไม่เห็นด้วยกับการฆาตกรรม แต่คนอ่านจะไม่เกลียดฆาตกรอย่างแน่นอน

[ไม้ไต่คู้ · Rating 3 out of 5]

เป็นนิยายสืบสวนยุคเก่าที่จุดขายคือ Who กับ How

ซึ่งพอเอามาอ่านในปี 2019 มันดันกลายเป็นข้อด้อย

เพราะสำหรับยุคนี้ Who ในนิยายสืบสวนมันไม่ใช่สิ่งที่น่าสนใจแล้ว

เนื่องจากเราเจอกันมาหมดแล้ว ไม่ว่าจะเพื่อนพระเอกเป็นฆาตกร พ่อพระเอกเป็นฆาตกร พระเอกเป็นฆาตกร เด็กเป็นฆาตกร คนตายเป็นฆาตกร มนุษย์ต่างดาวเป็นฆาตกร ฆาตกรมีหลายคน หรือบางทีมันมีคนตายแต่มันไม่มีฆาตกร

เราเจอมาหมดจนไม่ว่าใครจะเป็นฆาตกรเราก็ไม่ตกใจอีกต่อไปแล้ว (เว้นเสียแต่ว่า ซีรี่ส์กาลิเลโอจะหักมุมให้กาลิเลโอเป็นฆาตกร อันนั้นก็จะตกใจให้ แต่คงเป็นไปไม่ได้ ยกเว้นจารย์แกอยากเขียนภาค “กาลิเลโอ แหกคุกนรก”)

ส่วน How ในนิยายเรื่องนี้ ส่วนตัวแล้วผมก็ไม่ได้ชอบมันเท่าไหร่ด้วย

พอจุดขายมันไม่พีค ผมเลยค่อนข้างรู้สึกว่ามันธรรมดา

แต่เล่มนี้ก็มีข้อดีคือเดินเรื่องสนุก อ่านเพลิน เพราะรู้สึกว่ามันมีอะไรๆ เกิดขึ้นอยู่ตลอดเวลาดี

คือพอถึงจุดที่เราเริ่มจะอยากหาวและสมาธิหลุดเมื่อไหร่ หนังสือก็จะใส่เหตุการณ์อะไรสักอย่างเข้ามา มันเลยทำให้เราพออ่านไปได้เรื่อยๆ แบบไม่รู้สึกเบื่อ

สุดท้าย มันเป็นเรื่องที่ถูกแปะป้ายว่าได้รางวัลนักเขียนหน้าใหม่ ซึ่งก็ไม่น่าเกลียด มันดีในระดับหน้าใหม่จริง (โดยเฉพาะเมื่อมันเป็นผลงานชิ้นแรกด้วย) แต่อย่าไปเทียบกับงานได้รางวัลในยุคต่อๆ มาแบบ “กลลวง” หรือ “ความลับ”

[Eye_Candy · Rating 3 out of 5]

After School ผลงานเรื่องแรกของ อ.ฮิงาชิโนะ เคโงะ ก่อนกลายมานักเขียนนิยายสืบสวนสอบสวนที่ประสบความสำเร็จมากที่สุดคนหนึ่งแห่งยุค เป็นเรื่องราวของ "มาเอจิมะ" ครูหนุ่มคนหนึ่งของโรงเรียนมัธยมปลายสตรีเซกะที่ต้องเข้ามาเกี่ยวพันกับคดีฆาตกรรมครูในโรงเรียนเดียวกันถึง 2 ศพ อีกทั้งตัวเขาเองยังถูกปองร้ายหมายเอา��ีวิตมาหลายครั้งหลายครา และดูเหมือนว่าหนึ่งในนั้นจะมีคนที่ตายแทนเขาด้วยซ้ำ!!!
.
งานเขียนตามสไตล์อ.เคโงะคือ สนุก กระตุ้นความอยากรู้อยากเห็น มีการวางเงื่อนปมที่สลับซับซ้อนและเป็นแบบแผน ถึงแม้คนที่เคยอ่านผลงานเล่มอื่น ๆ ของผู้เขียนมาก่อนอาจจะคาดเดาคนร้ายได้ตั้งแต่ต้น แต่ก็ไม่ทำให้ความน่าสนใจลดลง นั่นกลับทำให้เราพุ่งประเด็นไปที่แรงจูงใจของการก่อเหตุมากกว่า ทำให้รู้สึกว่าอ่านสนุกไปอีกแบบ (ถึงแรงจูงใจจะทำให้เรารู้สึกตงิด ๆ นิดหน่อย)
.
สาวกเคโงะไม่ควรพลาดเล่มนี้ อาจารย์แกมีพรสวรรค์ในด้านการเขียนจริง ๆ ขนาดเขียนเล่มแรกยังได้รางวัล Edogawa Rampo Prize มาการันตี แล้วก็สนุกจริงนะไม่ราคาคุย

[Mirai · Rating 3 out of 5]

ช่วงหลังมานี้ ที่โรงเรียนเอกชนมัธยมปลายสตรีเซกะเกิดเรื่องประหลาด "ครูมาเอจิมะ" ครูคณิตศาสตร์ผู้เป็นที่ปรึกษาชมรมยิงธนูถูกปองร้ายหลายต่อหลายครั้ง โดยที่เขาเองก็ไม่รู้ว่าเป็นฝีมือใคร แต่ในระหว่างที่ครูมาเอจิมะใช้ชีวิตอย่างหวาดระแวงโดยเก็บงำเรื่องที่ตัวเองถูกหมายชีวิตไว้ จู่ๆ ก็เกิดเหตุฆาตกรรมครูท่านอื่นขึ้นที่ห้องเปลี่ยนชุดกีฬา ยังไม่ทันหาตัวคนร้ายได้ ก็มีครูอีกท่านถูกวางยาตายระหว่างเดินพาเหรดในวันกีฬาสี ทำให้ครูมาเอจิมะเริ่มสนใจคดีและเข้าร่วมสืบคดีกับตำรวจเพื่อหาตัวคนร้าย ครูมาเอจิมะจะเป็นเหยื่อรายต่อไปหรือไม่ แล้วฆาตกรตัวจริงเป็นใครกันแน่...

เป็นนิยายยาวเล่มที่สองของเคโงะที่เราหยิบมาอ่านค่ะ 5555
เล่มนี้เพื่อนเป็นคนแนะนำมา เพราะเห็นว่าเป็นนิยายเล่มแรกของเคโงะที่ได้รับรางวัล

สนุกมั้ย? ก็สนุกอยู่นะ อ่านได้เรื่อยๆ แต่ไม่ถึงกับรวดเดียวจบ ความน่าตื่นเต้นเร้าใจของเรื่องไม่ได้มีมากเท่าไหร่ เดินเรื่องเหมือนจะพีคตลอดเวลา แต่ไม่พีคสักที 5555

ตัวละครจะว่าเยอะมั้ย ก็เยอะอยู่นะ แต่ด้วยความที่ผู้เขียนเฉลี่ยบทบาทและความสำคัญของทุกตัวละครได้เท่าเทียมกัน เลยไม่รู้สึกว่าตัวละครเยอะๆ พวกนี้สิ้นเปลืองบทเท่าไหร่ และทุกคนก็ดูมีเรื่องเป็นของตัวเองเต็มไปหมด แต่ไม่ถึงขั้นสงสัยว่าจะเป็นคนร้ายได้เลย น่าจะเป็นเพราะผู้เขียนวางบท "ผู้ต้องสงสัย" ไว้ค่อนข้างชัดเจนว่าตัวละครไหนควรรับบทนี้ไป เลยรู้สึกค่อนข้างชัดเจนว่าผู้เขียนจงใจวางบทวางพล็อตไว้แบบนี้น่ะ

ไม่แน่ใจว่าเพราะเรื่องนี้เป็นฆาตกรรมโดยมีฉากหลังเป็นโรงเรียนมัธยมด้วยรึเปล่า เลยรู้สึกคุ้นเคยเป็นพิเศษ อ่านแล้วก็รู้สึกนึกภาพตามออกง่ายๆ แต่ในเรื่องก็มีบางอย่างที่รู้สึกไม่สมเหตุสมผลเท่าไหร่ โดยเฉพาะการที่ตำรวจยอมให้พระเอกเข้าไปมีส่วนร่วมในการสืบคดีมากเกินพอดี คือถ้ามองว่าเพราะพระเอกเป็นครูคนนึงในโรงเรียนที่ประสานงานง่ายก็ยังพอเข้าใจ แต่ถึงขั้นตำรวจเล่าทุกอย่างให้พระเอกฟังจนพระเอกทราบรายละเอียดของคดีเกือบทั้งหมดนี่ มันก็ยังไงๆ อยู่นะ =_=

โดยรวมแล้ว สนุกดีค่ะ แต่ไม่มากเท่าไหร่ อ่านได้เรื่อยๆ แบบไม่น่าเบื่อ ไม่ค่อยว้าวนะ ไม่ว่าจะตอนสืบหรือตอนเฉลยตัวคนร้าย

[Maru · Rating 3 out of 5]

Đợi quyển này rất lâu, vì đây là tác phẩm ghi dấu ấn đầu tiên với HK, nhưng đúng là tác phẩm đầu tay thì vẫn còn khá non nớt
Tác phẩm trọn vẹn, chỉ là không để lại ấn tượng lớn. Các tiểu tiết được cài cắm cũng không làm mình tò mò hơn, hay ngạc nhiên hơn với kết quả.
Ấn tượng nhất với mình chính là cỗ máy, nhân vật chính. Đó là cách sống tốt hay không tốt, khó nói lắm. Nhưng nếu anh ta ko tàn nhẫn với vợ mình, thì tôi đánh giá nó khá ổn.

[Kat Sira · Rating 4 out of 5]

รีวิวหลังอ่านจบ//////

เป็นเรื่องที่ไม่รู้ว่าจะให้กี่ดาวดี เพราะมีส่วนที่ชอบและไม่ชอบปะปนกันตลอดเรื่อง

ไม่รู้เพราะวิธีการเขียนหรือวิธีการแปล แต่เรื่องนี้ทำให้เรารู้สึกอึดอัดเวลาอ่าน มันจะอึนๆ แปลกๆ

สิ่งที่ชอบในเรื่อง : ชอบบรรยากาศของงานโรงเรียน ชอบมิตรภาพของเพื่อน ชอบความเป็นครูของพระเอก… แม้หนังสือจะยังไม่กลมกล่อมนัก แต่ก็มีเสน่ห์ในตัวของมันเอง

ตอนจบ จบได้เคโงะมากๆ แม้จะเดาคนร้ายได้แต่ก็มีโหวงๆพอสมควร

ดีใจที่ได้อ่าน แต่ถ้าพลาดเล่มนี้ไปก็คงไม่เสียดายอะไร…

[Or_O · Rating 4 out of 5]

แนะนำว่าถ้าไม่ชอบสปอยล์ ไม่ต้องอ่านปกหลังนะคะ ตัวโอเพิ่งอ่านตอนเขียนรีวิวนี่แหละ และรู้สึกว่ามันแทบจะเป็นสรุปของทั้งเรื่องเลย (โอเลือกอ่านเรื่องนี้จากรีวิวหนึ่ง ปกติถ้าโอตัดสินใจจะอ่านเรื่องเรื่องหนึ่งแล้ว จะไม่พยายามหาอ่านอย่างอื่น อย่างปกหลัง หรือรีวิวเพิ่มเติม เพราะกลัวโดนสปอยล์ แต่ถ้ายังตัดสินใจอ่านไม่ได้ ก็เป็นอีกเรื่อง)

สนุกดีค่ะ แนวสืบสวนฆาตกรรม เหตุการณ์เกิดในโรงเรียนเป็นส่วนใหญ่ ตัวเอกหลักชื่อมาเอจิมะ เป็นครูในโรงเรียน

เรื่องเริ่มต้นจาก ครูมาเอจิมะรู้สึกว่าโดนใครบางคนหมายชีวิต เหตุการณ์ล่าสุด (ซึ่งก็คือต้นเรื่อง) คือมีใครบางคนโยนกระถางลงมาจากตึกเฉียดหัวของครูไปนิดเดียว ครูมาเอจิมะเกือบตายมาสามรอบ แต่เพราะดวงดี จึงรอดหวุดหวิดทุกครั้ง เขาคิดว่าคนร้ายต้องเป็นคนในโรงเรียน แค่ไม่รู้ว่าเป็นใคร เป็นครู นักเรียน หรือใครอื่นในโรงเรียนนี้กันแน่

โรงเรียนที่ครูมาเอจิมะสอนเป็นโรงเรียนมัธยมปลายหญิงล้วน แน่นอนว่านักเรียนก็เป็นสาว ๆ ทั้งนั้น ตัวครูมาเอจิมะสอนวิชาคณิตศาสตร์ ฉายาที่นักเรียนตั้งให้คือแมชชีน เพราะว่าปกติชอบทำตัวเหมือนเป็นเครื่องจักร ให้สอนก็ทำหน้าที่สอนอย่างเดียว ไม่พยายามทำตัวเป็นครูที่มากกว่านั้น และครูมาเอจิมะยังเป็นครูที่ปรึกษาชมรมยิงธนูอีกด้วย ซึ่งเรื่องธนูนี่ ดูจะทำให้เขาเป็นที่เคารพนับถือของนักเรียนมากกว่าวิชาคณิตศาสตร์

ขณะที่ครูมาเอจิมะยังหาตัวคนปองร้ายไม่ได้ ก็มีการฆาตกรรมเกิดขึ้นในโรงเรียน คนตายเป็นครูคนหนึ่ง แถมครูมาเอจิมะยังเป็นผู้เห็นที่เกิดเหตุคนแรก ตำรวจเข้ามาสืบสวน ครูมาเอจิมะได้แต่สงสัยว่า เหตุการณ์นี้เกี่ยวข้องกับการที่ตนโดนหมายชีวิตหรือไม่ แล้วใครกันที่ทำแบบนี้



โออ่านผลงานของเคโงะยังไม่เยอะ แต่เท่าที่ได้อ่านและสังเกตเห็น โอว่าเขาเขียนตัวละครได้ละเอียดดี ตัวละครเขาจะมีหลากมุมและมีความเป็นมนุษย์ในตัวสูง ผู้เขียนเข้าใจลักษณะธรรมชาติของคน เข้าใจตัวละครของเขา ที่สำคัญคือเป็นคนลำดับความคิดได้ดีและถ่ายทอดออกมาชัดเจน ก็คือเขียนเคลียร์นั่นแหละ ผู้อ่านจะอ่านได้ง่าย ไม่สับสน ในขณะเดียวกัน ก็เขียนได้น่าติดตาม ซึ่งการเขียนเคลียร์และน่าติดตามเป็นสองอย่างที่ทำควบคู่กันได้ยากนะ ถ้าเทน้ำหนักไปทางเขียนเคลียร์มากเกินไป บางทีก็น่าเบื่อ บอกหมด ไม่มีจุดให้ลุ้น จังหวะกระชาก หรือจุดหักเห หรือบ���งทีเขียนให้ลุ้นมากเกินไป หรือพยายามซ่อนจนเกินพอดี ไป ๆ มา ๆ ดันเฉลยปมไม่หมด หรือหักมุมไปมาจนคนอ่านงง สรุปมันยังไงก็แน่ หรือใส่ความเป็นตัวเองมากไปจนคนอ่านเข้าไม่ถึง อย่างนี้ก็มีให้เห็นถมเถ ซึ่งโอว่าฮิงาชิโนะ เคโงะเป็นคนที่เขียนสองอย่างนี้ผสมกันได้พอดีและลงตัว

กลับมาที่เรื่องนี้ เห็นว่าเป็นเรื่องแรกที่ได้ตีพิมพ์สู่สาธารณชน แถมยังได้รางวัลมาประดับ��ันทีซะด้วย ตัวละครถือว่ามากพอสมควรค่ะ ทั้งครู นักเรียน และคนที่เกี่ยวข้องกับครูมาเอจิมะ อ่านไปเราก็จะสงสัยไป ว่าใครกันนะที่ทำเรื่องนี้ ซึ่งทุกคนก็มีประเด็นชวนให้คิด ในขณะเดียวกันก็รู้สึกไปด้วยว่า เอ มันจะใช่แน่เหรอ มันมากเพียงพอเหรอ ไปพร้อมกัน ตัวของครูมาเอจิมะ ก็ไม่ใช่คนที่ดีบริสุทธิ์อะไรขนาดนั้น เขาก็มีด้านที่ดำมืด ด้านที่ไม่น่าพิสมัย ซึ่งก็ช่วยทำให้เริ่มมองเห็นมูลเหตุที่คนร้ายต้องการฆ่าครูมาเอจิมะมากขึ้น เรื่องเล่าตามลำดับวันต่อวันเลยค่ะ วันนี้เกิดอะไรขึ้น วันถัดมาเกิดอะไร เรารับข้อมูลมาพร้อม ๆ กับครูมาเอจิมะเลย

ตัวโอพอเดาคนร้ายได้ อาจเพราะโอสงสัยทุกคนก็ได้ และก็อาจเพราะผู้เขียนไม่ได้พยายามซ่อนคนร้ายไว้ในที่มืดขนาดนั้น แต่เรื่องที่เดาไม่ได้คือเหตุจูงใจของคนร้าย และจุดหักเหสำคัญบางอย่าง ซึ่งพอเฉลย ก็บอกไม่ถูกนะ โอไม่ได้ชอบ แต่เข้าใจ

เรื่องมีความเรียบง่าย ในความเรียบง่ายก็ซ่อนความลึกล้ำไว้ และมีประเด็นชวนให้เก็บมาคิด

ดีค่ะ และยิ่งน่าชื่นชมเพราะเป็นนิยายเรื่องแรก ซึ่งแน่นอน ว่าเรื่องหลัง ๆ ผู้เขียนย่อมมีความเชี่ยวชาญในการเขียนตามประสบการณ์ที่มากขึ้น อย่างไรก็ตาม ไม่แปลกใจเลยว่าทำไมได้รางวัล

4 ดาว

[Minh Hiền · Rating 3 out of 5]

Sau giờ học - Higashino Keigo
Dạo này Keigo nổi quá à anh em ơi :)))) nên là mình cũng không kém cạnh, phải làm chút Keigo đu trend chứ lại.
CẢNH BÁO: NẾU BẠN MUỐN CÓ MỘT TRẢI NGHIỆM ĐỌC CUỐN SÁCH NÀY TỐT NHẤT CÓ THỂ THÌ ĐỪNG ĐỌC BÌA SAU CỦA SÁCH 🥲 SPOIL ĐÓ CẢ NHÀ.
Không hiểu sau trinh thám Nhật mà cứ lấy bối cảnh với nhân vật ở trường học là mình đã thấy run run rồi, kiểu là sẽ có cái gì đấy ám ảnh cho mà xem. Ừ thì cái tên "Sau giờ học" là ai cũng biết ở trường rồi đúng không? Và y như rằng động cơ của cuốn này ám ảnh quá chời 😞 đọc đến dòng đó mà tui kiểu 😱😱😱
Đánh giá chung cuốn này không tệ, nhưng cũng không quá xuất sắc. Tuyến nhân vật cũng ít thôi, đọc khoảng nửa là đoán được hung thủ rồi. Nhưng những cú lừa thì được đầu tư quá, đoạn gần cuối mọi người đọc kĩ không lú như em luôn nhé 🥲 Cuốn này cũng mỏng, mình đọc trong 2 tối. Mở đầu khá cuốn, mạch truyện hơi hơi chậm, nên nhiều đoạn ông nhân vật chính ngồi nghĩ nghĩ linh tinh là tui đọc tui phải nhanh nhanh nhanh. Và như cảnh báo lúc đầu, đừng nên đọc bìa sau của sách, tại nó spoil mất 1 twist rồi, kém duyên lắm ☹️☹️☹️ về độ logic thì đồng ý là chặt chẽ cực kì nhưng đặt sự logic này lên nhân vật đặt ra bài toán và nhân vật giải bài toán thì có chút gì đó chưa được khớp 😕 (về tính cách, lối suy nghĩ, cách tư duy) (ý kiến cá nhân của mình)
Kết thúc vẫn có twist, dù k ngã lắm nhưng cũng gây bất ngờ. "Sau giờ học" nhìn chung không chỉ thuần trinh thám đọc để giải trí mà khi đọc xong những người đang làm giáo dục như mình có lẽ sẽ rút được ra một vài điều.
Mình đọc quyển này vào đúng ngày có drama abc nổ ra =)))) sao mà có 1 sự giống hệt vậy? Ai đọc quyển này rồi có thấy là giống cái phốt trên mạng hôm nay kooooo 😆😆😆

[Minh Trang · Rating 4 out of 5]

Tác phẩm đầu tay của bác già, cũng không tệ chút nào 😁

Câu chuyện đầu tay của bác tuy không có nhiều cú cua gắt như những tác phẩm sau này, nhưng vẫn có những tình tiết khiến người ta bị cuốn theo từng trang giấy, thật khó rời mắt.

Maejima khốn khổ đã phải trải qua những ngày tháng không dễ chịu gì sau khi hút chết đến 4 lần, rồi phải chứng kiến những cái chết của đồng nghiệp trong trường học. Hung thủ gây ra cái chết cho 2 thầy giáo hóa ra lại là kẻ từ đầu không ai đặt một mảy may nghi ngờ. Những tưởng tìm ra kẻ đó thì Maejima sẽ được an toàn, nào ngờ câu chuyện đột ngột rẽ ngang ở những dòng cuối, làm cho người đọc té ngửa vì khá là bất ngờ :3

Thường mình không đánh giá cao lắm những tác phẩm đầu tay, nhưng Sau giờ học thật sự là cuốn sách đáng để đọc đấy, các bạn ạ.
-----
Btw, bạn nào muốn mua sách đẹp với giá hợp lý thì ghé page mình xem nha :")
facebook.com/hieusachcuaGaby ❤

[Ooan Pongsriwat · Rating 4 out of 5]

เรื่องนี้เป็นผลงานแจ้งเกิดชิ้นแรกของเคโงะ จากนักเขียนโนเนมเป็นนักเขียนรางวัล การผูกเรื่องและการดำเนินเรื่องเป็นไปอย่างกลมกลืน มีบางช่วงที่อืดบ้าง ตัวละครชื่อยาวไปนิด บางทีเรียกชื่อ บางทีเรียกนามสกุล(ตามแบบคนญี่ปุ่น) อาจทำให้งงได้ แรงจูงใจของฆาตกรรมแปลกดี การไขปริศนาและตัวฆาตกรเดาได้ไม่ยาก หากอ่านงานเคโงะมาหลายๆเรื่องแล้วจะไม่ค่อยเซอไพรส์เท่าไร

[Sunshineboder · Rating 4 out of 5]

จุดเริ่มต้นของนักเขียนนิยายสืบสวนที่ดีที่สุดคนหนึ่งในยุคนี้ไม่เเปลกใจที่ผลงานต่างๆที่ตามมาถึงได้รับความนิยมอย่างล้นหลาม อ่านเเล้ววางไม่ลง นอกจากความง่วงเท่านั้นที่เอาชนะได้

[Benchaphorn Thammathorn · Rating 4 out of 5]

สนุกดีนะ แต่บางช่วงดูน่าเบื่อ (หรือเราไม่มีสมาธิเอง) ไม่ได้ผิดคาดขนาดนั้น ใช้วิธีปล่อยเบาะแสออกมาแต่ไม่เฉลยและทิ้งปมไว้ แล้วมาขมวดเฉลยตอนท้าย

[Masaka PST · Rating 4 out of 5]

เรื่องแรกที่ได้รางวัล เห็นจากบทแนะนำผู้เขียนมานาน ไม่เคยได้อ่าน จนมี สนพ.เอามาแปลสักที ก็สมแล้วที่ได้รางวัล คุ้มค่าอยู่ แต่ก็ไม่ได้สุดขนาดจะได้ 5 ดาว ถ้าเทียบจากงานอื่นๆ

ป.ล. เรื่องย่อ สนพ. สมัยนี้ ทำไมชอบบอกรายละเอียดสำคัญซะเกือบหมดเล่ม ไม่ต้องไปอ่านจะสนุกกว่า

[Ngọc Ánh · Rating 5 out of 5]

Đúng là tác phẩm đoạt giải thưởng Edogawa Ranpo lần thứ 31 có khác. Vẫn là ngòi bút tinh tế, sắc xảo và khả năng "cài cắm" rất nhiều lớp lang, tạo nên tính ly kỳ, sức hút không thể ngừng đọc.

Động cơ giết người đúng chuẩn là chỉ có thể mang 2 từ "học sinh". Nhưng tất cả kế hoạch giết người, âm mưu, cách thực thi, bẫy giăng bẫy đều khiến ai cũng ngỡ ngàng vì không nghĩ đó là của học sinh lớp 12.

Điểm bất ngờ mà cũng không hẳn quá bất ngờ là chi tiết cuối cùng khi nhân vật chính lại bị chính người vợ và tình nhân sát hại. Bất ngờ ở đây là không tưởng rằng vợ sẽ ra tay thủ tiêu ông chồng. Không bất ngờ ở chỗ nếu đọc kỹ tác phẩm sẽ thấy có vài chi tiết ẩn ý rằng cô vợ đã có nhân tình như hoảng hốt khi chồng hỏi về việc điện thoại để lệch, trong tâm thế đợi điện thoại nhưng nói chuyện lại rất bé, chồng nói về việc bản thân suýt mất mạng nhưng lại hững hờ, dửng dưng hơn người chồng nghĩ. Có lẽ việc bắt ép người vợ phá thai đã giết chết sự tôn trọng cuối cùng mà người vợ dành cho người chồng trong mối quan hệ hôn nhân cho có này.

Nói chung là xứng đáng 10 điểm 👍

[May͛a · Rating 3 out of 5]

I'm gonna congratulate myself on solving a mystery before the ending of the book.

Hōkago isn't as impressive as Higashino Keigo's other novels, but it's very well-written as his first book (when he wasn't even a writer but working as an engineer, mind you) This won the Edogawa Rampo Prize which led to him quitting his job to become an author, and I have to say, whoever awarded the prize had good taste. This book oozes so much potential.

About the plot. MC is a all-girls high school math teacher who's been narrowly escaping death recently, leading him to believe someone at school hates his guts. Pourquoi? Read the book. Anyway, someone dies on campus, and surprisingly it's not him. bUt CoULd He be nExT??

The ending was a bit weak, the ulterior motive made me sigh [exasperatedly], the MC was annoying as ----. But just like any other book by Higashino Keigo, the humanity revealed by characters is ugly yet unsurprising, and it is exactly what I love to read about.

[Makmild · Rating 4 out of 5]

อ่านตามพี่ณัฐเลยค่ะ ตอนแรกไม่รู้ว่าเป็นเล่มแรกของเคโงะ พอมาอ่านด้วยความที่รู้ว่าเป็นเล่มแรก เขียนเมื่อ 30 กว่าปีก่อน (1985!) ยิ่งแบบ เทพเจ้าเคโงงงงงงงะ

เรื่องนี้อาจมีกลไม่ซับซ้อน (ก็งงอยู่ดี) การเล่าเรื่องไม่ค่อยสมูธ (เมื่อเทียบกับเล่มต่อๆ มาของเคโงะ) และแรงจูงใจที่บีบคั้นแต่ไม่ขยี้เท่าไร (แต่ก็เจ็บพอควร)

ถึงอย่างนั้นก็ยังสนุกมากอยู่ดี และทำให้ยิ่งตะลึงไปอีกว่า คนอะไร้มีเอกลักษณ์ตั้งแต่เล่มแรกที่เขียนยันเล่มปัจจุบัน เทพ!

แต่เรื่องนี้อ่านแล้วนึกถึงมังงะบงกชเลยค่ะ เห้อ บรรยายกาศมอปลาย บรรยายได้ซะคิดถึงเชียวเลยค่ะ ประทับใจ

[Pristine.94 · Rating 4 out of 5]

Lâu lắm rồi mình mới đọc một quyển trinh thám và đọc liền tù tì như vậy. Nói chung là truyện thuần trinh thám và viết ở thời kì đầu nên mình cũng không kì vọng lắm và mình nghĩ mình đã đúng. Mình ấn tượng với động cơ gây án tuy nhiên mình thấy động cơ hơi ảo. Một điều mình thắc mắc từ đầu truyện và đến cuối truyện mình vẫn không tìm được giải đáp là Yoko hẹn nhân vật chính đi chuyến đi đó có mục đích gì. Ngoài ra mình không thích kết thúc truyện với cú twist đó lắm còn tình tiết twist trong twist thì khá ổn.

[Seamonkey · Rating 3 out of 5]

ผลงานเดบิวท์เล่มแรกของเคโงะ แต่เป็นเล่มที่ 5 ที่ได้อ่าน

ไม่ว้าวแฮะ (ส่วนหนึ่งไม่ว้าวเพราะอ่าน ณ ตอนนี้อ่ะนะ ถ้านับว่าตอนที่เล่มนี้เปิดตัวคือประมาณปี พ.ศ.2528 ก็อาจจะได้อยู่สำหรับยุคสมัยนั้น เพราะปมของเรื่องมันเกี่ยวกับบริบททางความคิดของสังคมของญี่ปุ่น ซึ่งสมัยนี้อาจจะไม่ขนาดนั้นแล้ว

แต่ถึงจะได้อ่านตอนนั้นเลยก็คงไม่ว้าวอยู่ดีแหละ เพราะยังไม่ถึงสิบขวบเลย ยังไม่รู้อะไรสักอย่าง 🤣)

และเพราะจัดได้ว่าเป็นผลงานของรุกกี้หน้าใหม่ ณ ตอนนั้นเลยรู้สึกได้ถึงความไฟแรง ละโมบ และตะกรุมตะกรามในพล็อตและวิธีเขียน ก็ดูอย่างจำนวนตัวละครสิ แค่ลองนับคร่าวๆ นี่มีมากกว่า 30 ตัวละครเลยนะ เยอะไปไหน
บางประโยคก็ไม่จำเป็นต้องมี และพล็อตก็เหมือนพยายามให้เขวจนเกินไป

แต่แม้บางสิ่งเหมือนจะยังละเลย บางอย่างจะดูผลีผลามและขาดการขัดเกลาไปบ้าง (ก็ผลงานเรื่องแรกนี่นะ) แต่ก็นับได้ว่าให้ความบันเทิงได้ดีอยู่แหละ ถึงไม่ว้าวแต่ก็สนุกดี

[Tanan · Rating 4 out of 5]

งานเล่มแรก (ที่ได้รางวัล) ของฮิงาชิโนะ

(ท้าวความคือ ผมเคยเข้าใจว่านี่เป็นงานเล่มแรก จริง ๆ แล้วไม่ใช่ ก่อนเล่มนี้ ฮิงาชิโนะ เขียนมาแล้วสองเล่มคือ 『人形たちの家』และ 『魔球』ส่วน After school ซึ่งเป็นผลงานลำดับที่สาม ต้องพูดว่าเป็นเล่มแรกที่ได้รางวัล)

งานจะมีความเป็น beginner อยู่ การถ่ายทอดอารมณ์อาจยังทำได้ไม่ถึงใจนัก แต่ในแง่นิยายสืบสวนก็ทำได้ดีสมกับที่ได้รางวัล

[Genie Nguyễn · Rating 4 out of 5]

The first of it all made sense to the rest. Every implication displayed in this debut all led to the ultimate & satisfactory ending. All credits to this novel as I've rated it so much better than his latter works.