What do you think?
Rate this book
De ontelbaren
Tienduizenden, honderdduizenden, uiteindelijk miljoenen vreemdelingen overspoelen het rijke Westen. De situatie loopt snel uit de hand, overal dreigt de invasie het leven van argeloze gezinnen te ontwrichten. Iedereen zoekt eten en onderdak. Winkels worden geplunderd. De overheid staat machteloos. Er vallen doden.
173 pages, Paperback
First published January 1, 2005
5 people are currently reading
152 people want to read
About the author
Elvis Peeters
47 books37 followersElvis Peeters, pseudoniem van Jos Verlooy, is een Vlaamse zanger en schrijver.
Elvis Peeters in de Nederlandstalige Wikipedia
Elvis Peeters bij "Schrijversgewijs"
Elvis Peeters, pseudonym of Jos Verlooy, is a Flemish singer and writer.
Elvis Peeters in de Nederlandstalige Wikipedia
Elvis Peeters bij "Schrijversgewijs"
Elvis Peeters, pseudonym of Jos Verlooy, is a Flemish singer and writer.
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 - 30 of 36 reviews
March 19, 2018
Een profetisch gebleken bezwerend verhaal van het Vlaamse schrijvende echtpaar Jos Verlooy en Nicole van Bael, bekend onder de naam Elvis Peeters (en die naam houd ik hierna voor het gemak maar aan). In De ontelbaren vertelt Peeters het verhaal van de ontelbare migranten die de Westerse samenleving overspoelen. Het is het verhaal van de spanningen tussen de haves en de have-nots.
Het boek wisselt van perspectief. Het eerste en het derde deel worden verteld vanuit het perspectief van de migrant (betreft dit dezelfde persoon?), de ik-figuur. Het tweede deel wordt verteld vanuit het perspectief van de bezorgde Vlaamse dorpsbewoners die zich geconfronteerd zien met de komst van grote aantallen migranten in hun dorp.
Ik lees in De ontelbaren geen politieke boodschap. Het is geen pamflet. Wel houdt Peeters de lezer een spiegel voor. Hoe zou jij reageren op zoveel nieuwkomers? Wat zou jij doen? De dorpsbewoners tonen soms begrip voor de nieuwkomers. In hun plaats zouden zij hetzelfde doen. Maar er is ook een ander geluid. Eén van de dorpsgenoten klaagt: ‘Een ellende dat is het, voor ons, maar voor hen is het gewoon, wij moeten het leren’.
Het viel mij op dat Elvis Peeters in De ontelbaren weinig informatie geeft over de personages in zijn roman. De naam en nationaliteit van de migrant uit het eerste en het derde deel blijven onbekend. Ook blijft onduidelijk waarom hij is gevlucht. De dorpsbewoners uit het tweede deel leren we ook al nauwelijks kennen. Toch werkt dit. Door de personages geen gezicht te geven maakt hij een persoonlijk verhaal onpersoonlijk. Hiermee creëert hij afstand en benadrukt het contrast tussen de twee groepen. Alles wordt ondergeschikt gemaakt aan de dreiging die uitgaat van de aantallen, de ontelbaren.
Het boek wisselt van perspectief. Het eerste en het derde deel worden verteld vanuit het perspectief van de migrant (betreft dit dezelfde persoon?), de ik-figuur. Het tweede deel wordt verteld vanuit het perspectief van de bezorgde Vlaamse dorpsbewoners die zich geconfronteerd zien met de komst van grote aantallen migranten in hun dorp.
Ik lees in De ontelbaren geen politieke boodschap. Het is geen pamflet. Wel houdt Peeters de lezer een spiegel voor. Hoe zou jij reageren op zoveel nieuwkomers? Wat zou jij doen? De dorpsbewoners tonen soms begrip voor de nieuwkomers. In hun plaats zouden zij hetzelfde doen. Maar er is ook een ander geluid. Eén van de dorpsgenoten klaagt: ‘Een ellende dat is het, voor ons, maar voor hen is het gewoon, wij moeten het leren’.
Het viel mij op dat Elvis Peeters in De ontelbaren weinig informatie geeft over de personages in zijn roman. De naam en nationaliteit van de migrant uit het eerste en het derde deel blijven onbekend. Ook blijft onduidelijk waarom hij is gevlucht. De dorpsbewoners uit het tweede deel leren we ook al nauwelijks kennen. Toch werkt dit. Door de personages geen gezicht te geven maakt hij een persoonlijk verhaal onpersoonlijk. Hiermee creëert hij afstand en benadrukt het contrast tussen de twee groepen. Alles wordt ondergeschikt gemaakt aan de dreiging die uitgaat van de aantallen, de ontelbaren.
September 11, 2021
Fatoe maar niet baanbrekend
January 19, 2024
Tja, het idee is heel interessant en veel zinnen zijn poëtisch; dat spreekt me aan. Maar het werk pakte me niet. Het kostte me moeite om verder te lezen; de afstand tussen de lezers en personages is zo groot dat dat me tegen begon te staan. Natuurlijk, dat zal het idee geweest zijn en is best passend binnen de thematiek, maar ik kon er té weinig mee.
3 ballen, omdat 2 nèt te weinig is, maar het scheelde niet veel. Helaas!
3 ballen, omdat 2 nèt te weinig is, maar het scheelde niet veel. Helaas!
April 30, 2016
Heftig.
Beklijvend geschreven, subliem taalgebruik en horror.
De mens zoals ik hem nooit wil worden tegenover de mens die ik hoop nooit te moeten zijn.
Beklijvend geschreven, subliem taalgebruik en horror.
De mens zoals ik hem nooit wil worden tegenover de mens die ik hoop nooit te moeten zijn.
September 14, 2014
Als ik beter Nederlands kon begrijpen, dan zou ik 4/5 geven. Maar het boek is goed in algemeen. Misschin nog herlezen over 1 jaar.
April 23, 2016
Profetisch boek, zij die bezitten tegenover zij die bezetten. Bezit maakt bevoorrecht en angstig.
April 22, 2019
Een fragment dat het beklijvende van de roman perfect weergeeft:
Wat zou jij doen in hun plaats? Dat was het ergste, dat je wist wat jij in hun plaats zou doen nu het zover was. En elke stap die je zette, elk woord dat je sprak met je man, elke gedachte die je opperde, elke nacht die je sliep, elke blik die je wierp, was in afwachting, was voorlopig. Van die indruk kon je je niet ontdoen. En je wist niet wanneer het doek viel, welke uitweg je zou worden geboden.
Wat zou jij doen in hun plaats? Dat was het ergste, dat je wist wat jij in hun plaats zou doen nu het zover was. En elke stap die je zette, elk woord dat je sprak met je man, elke gedachte die je opperde, elke nacht die je sliep, elke blik die je wierp, was in afwachting, was voorlopig. Van die indruk kon je je niet ontdoen. En je wist niet wanneer het doek viel, welke uitweg je zou worden geboden.
January 1, 2021
Met journalistieke precisie wordt het relaas gebracht van een ik-verteller, een migrant en een bezorgde Vlaamse dorpsbewoner in een vluchtelingencrisis zonder weerga. Het is een huiveringwekkende weergave van wat de mens in crisis kan worden. Op een verschrikkelijke manier werd dit boek voorspellend.
June 17, 2021
Beklemmende roman. Een boek die je niet in één
keer uitleest, maar regelmatig eens aan de kant legt om na te denken. Hoe zit de mens in elkaar en hoe ver zou ik gaan? Dit komt aan….
keer uitleest, maar regelmatig eens aan de kant legt om na te denken. Hoe zit de mens in elkaar en hoe ver zou ik gaan? Dit komt aan….
August 9, 2016
Dit boek was tien jaar geleden misschien nog fictie, maar vandaag lijkt het opvallend realistisch. Het dystopische karakter blijft bewaard, maar dat maakt de herkenbaarheid alleen nog maar schrijnender.
De ontelbaren vertrekt van een heel duidelijk premisse: "Wat als... er maandelijks niet duizend, maar tien- of honderdduizend vluchtelingen ons land binnenkomen. Hoe zit dat voor ons? Hoe zit dat voor hen?" en het boek slaagt erin om daarin heel ver te gaan, maar het ook pijnlijk geloofwaardig te houden.
Er wordt een stem gegeven aan zowel de vluchtelingen als de Westerlingen en je weet op het einde niet goed wie er het slechtst van af gekomen is. Het boek speelt op je geweten en (hoewel ik mezelf als heel tolerant beschouw) doet je afvragen of je wel genoeg doet, genoeg helpt. En of er ook grenzen zijn aan wat je kan of moet doen.
De schrijfstijl van Elvis Peeters is heel associatief, poëtisch bijna. Het leest bij momenten in een heerlijke cadans die vreemd genoeg past bij het verhaal. Hij gebruikt de juiste woorden om een donkere en trieste sfeer op te roepen, zonder de tekst zelf moeilijk of zwaar te maken.
Hoewel het boek dus goed geschreven is en inspirerend werkt, mist het wel wat verhalende kracht. Er worden heel wat personages opgevoerd die slechts beperkt worden uitgediept. Ik besef waarom de schrijver dit doet en het gaat mee in de sfeer die het boek wilt scheppen. Het blijft echter wel zo dat dé protagonist van dit boek de maatschappij in haar volledigheid is, maar dat bleek voor mij een iets te onpersoonlijke en identiteitsloze protagonist te zijn, waardoor er een heel grote afstand voelde tussen mezelf en de personages in het boek. Er was niemand waarmee ik kon meevoelen of me kon identificeren.
Dit verhaal leest als één lange rush. Chaotisch, maar toch coherent. Er mist een duidelijk begin, midden en einde. Het is een groot probleem, zonder oplossing. Misschien reflecteert de structuur van het boek zo wel perfect wat het wil bewijzen.
De ontelbaren vertrekt van een heel duidelijk premisse: "Wat als... er maandelijks niet duizend, maar tien- of honderdduizend vluchtelingen ons land binnenkomen. Hoe zit dat voor ons? Hoe zit dat voor hen?" en het boek slaagt erin om daarin heel ver te gaan, maar het ook pijnlijk geloofwaardig te houden.
Er wordt een stem gegeven aan zowel de vluchtelingen als de Westerlingen en je weet op het einde niet goed wie er het slechtst van af gekomen is. Het boek speelt op je geweten en (hoewel ik mezelf als heel tolerant beschouw) doet je afvragen of je wel genoeg doet, genoeg helpt. En of er ook grenzen zijn aan wat je kan of moet doen.
De schrijfstijl van Elvis Peeters is heel associatief, poëtisch bijna. Het leest bij momenten in een heerlijke cadans die vreemd genoeg past bij het verhaal. Hij gebruikt de juiste woorden om een donkere en trieste sfeer op te roepen, zonder de tekst zelf moeilijk of zwaar te maken.
Hoewel het boek dus goed geschreven is en inspirerend werkt, mist het wel wat verhalende kracht. Er worden heel wat personages opgevoerd die slechts beperkt worden uitgediept. Ik besef waarom de schrijver dit doet en het gaat mee in de sfeer die het boek wilt scheppen. Het blijft echter wel zo dat dé protagonist van dit boek de maatschappij in haar volledigheid is, maar dat bleek voor mij een iets te onpersoonlijke en identiteitsloze protagonist te zijn, waardoor er een heel grote afstand voelde tussen mezelf en de personages in het boek. Er was niemand waarmee ik kon meevoelen of me kon identificeren.
Dit verhaal leest als één lange rush. Chaotisch, maar toch coherent. Er mist een duidelijk begin, midden en einde. Het is een groot probleem, zonder oplossing. Misschien reflecteert de structuur van het boek zo wel perfect wat het wil bewijzen.
November 28, 2013
Ondanks de spannende onderwerpkeuze en een behoorlijk geraffineerd plot voelt het allemaal wat geforceerd aan. Het helpt ook niet dat ik menig apocalyptisch verhaal heb gelezen in zogenaamde mindere genres die hetzelfde vertellen maar dan wel met een meeslepend plot.
October 25, 2017
Bijzonder boek, visionair achteraf bekeken, nu er de afgelopen jaren een dergelijke vluchtelingenstroom werkelijk heeft plaatsgevonden, zoals in dit boek uit 2005 wordt beschreven.
May 10, 2018
Bedoeld als dystopie, maar uit 2005, nu 13 jaar geleden. Deze blik in de toekomst blijkt toch wel wat naief. Alsof de autochtonen, met miljoenen vluchtelingen in NW Europa vredelievend hun huizen zouden gaan delen.
De werkelijkheid heeft zich idd richting ‘veel’ vluchtelingen ontwikkeld. Echter, de poorten van de EU zijn al veel eerder op een kier gegaan. Maar ook met minder vluchtelingen zijn de maatschappelijke reacties niet zo vredelievend als in dit boek wordt omschreven.
Pas helemaal aan het einde van het boek komt een bijzonder gruwelijke tegenactie van de autochtonen op gang. Gelukkig is het nu 12 jaar later niet zo ver gekomen.
Nader beschouwd is het eigenlijk een heel rare omslag in het boek. Van enorm naief, passief en vredelievend naar extreem gewelddadig, actiegericht en nietsontziend. Er is niets in het verhaal wat die omslag verklaart, zo abrupt en niet volgend uit de voorgaande feiten. Past niet in het verhaal.
Het boek is in prachtige taal geschreven.
3,5 ster: het leest mooi, relevant onderwerp, maar het verhaal zit niet goed in elkaar.
De werkelijkheid heeft zich idd richting ‘veel’ vluchtelingen ontwikkeld. Echter, de poorten van de EU zijn al veel eerder op een kier gegaan. Maar ook met minder vluchtelingen zijn de maatschappelijke reacties niet zo vredelievend als in dit boek wordt omschreven.
Pas helemaal aan het einde van het boek komt een bijzonder gruwelijke tegenactie van de autochtonen op gang. Gelukkig is het nu 12 jaar later niet zo ver gekomen.
Nader beschouwd is het eigenlijk een heel rare omslag in het boek. Van enorm naief, passief en vredelievend naar extreem gewelddadig, actiegericht en nietsontziend. Er is niets in het verhaal wat die omslag verklaart, zo abrupt en niet volgend uit de voorgaande feiten. Past niet in het verhaal.
Het boek is in prachtige taal geschreven.
3,5 ster: het leest mooi, relevant onderwerp, maar het verhaal zit niet goed in elkaar.
January 19, 2024
Dystopisch verhaal over het overspoeld raken van een land met vluchtelingen. Het eerste hoofdstuk beleef je vanuit een naamloze vluchteling en vond ik intrigerend. Daarna switcht het perspectief en pakte het verhaal me niet langer. Doordat alle personages vrij vlak blijven houd je ook als lezer afstand. Wat overblijft is een verhaal van verschrikkingen en de vraag wat nu precies de boodschap is die de schrijver wil overbrengen. Houdt hij ons een spiegel voor? Wil hij je oren nadenken over de vraag wat jij zal dan als er ontelbaren je leven en letterlijk huis binnendringen? Mooi poëtisch geschreven, dat wel.
October 10, 2018
Net als de anonieme stroom vluchtelingen moet de lezer in deze roman op zoek naar houvast en aanknopingspunten. De vertelstem schippert en zoekt focus. Elvis Peeters laat sfeer en symboliek primeren. Plot en personages blijven daardoor onaf maar het gevoel van de crisis en de chaos die ermee gepaard gaat is des te treffender.
November 12, 2024
Een bijna profetisch boek! Heel knap geschreven ook, je leeft mee met de mensen die op de vlucht zijn maar ook met de mensen die overspoeld worden door de vluchtelingen.
Heb nu drie boeken van Elvis Peeters gelezen en wordt nog telkens meer en meer fan en overdonderd van/door zijn schrijven!
Mijn voorlopige top 3:
1 Dinsdag
2 De ontelbaren
3 Wij
Benieuwd naar nog meer van hem!
Heb nu drie boeken van Elvis Peeters gelezen en wordt nog telkens meer en meer fan en overdonderd van/door zijn schrijven!
Mijn voorlopige top 3:
1 Dinsdag
2 De ontelbaren
3 Wij
Benieuwd naar nog meer van hem!
October 14, 2025
Reflecteert op een relevante casus.
Ik voelde me alleen met helemaal niemand verbonden in het boek. Er lag een enorme afstand tussen de lezer en de personages wat het een onsamenhangend verhaal maakten.
Er werd vanuit de dorpsbewoners gepraat alsof het 1 persoon was. Dit lijkt mij te structuralistisch en maakte het verhaal ronduit verwarrend.
Ik voelde me alleen met helemaal niemand verbonden in het boek. Er lag een enorme afstand tussen de lezer en de personages wat het een onsamenhangend verhaal maakten.
Er werd vanuit de dorpsbewoners gepraat alsof het 1 persoon was. Dit lijkt mij te structuralistisch en maakte het verhaal ronduit verwarrend.
April 15, 2019
Beetje chaotisch en versnipperd met momenten, waardoor het niet altijd duidelijk is waar het nu eigenlijk naartoe gaat, maar tegen het einde is het best heftig en indrukwekkend, dus bij al een degelijk boek!
October 25, 2017
De ontelbaren is een indrukwekkend boek over een zeer actueel onderwerp. Af en toe kreeg ik als lezer een zeer ongemakkelijk gevoel bij wat ik las. Ik ben in ieder geval aangezet tot nadenken.
May 28, 2018
Tsja, ik weet het niet. Ik was zeer onder de indruk van Dinsdag, maar ik kom niet zo goed uit dit boek. Het blijft een beetje afstandelijk, of zo.
July 5, 2020
Unheimisch. Westerse wereld wordt overspoeld door immigranten uit armere landen. Hele maatschappij vervalt in chaos. De wat onsamenhangende stijl versterkt dat gevoel.
June 17, 2024
Onwerkelijk bevreemdend maar zo actueel.
September 6, 2016
In 'De ontelbaren' (Podium), de nieuwe roman van Elvis Peeters, wordt de ergste nachtmerrie van het VB bewaarheid: hordes vluchtelingen overspoelen het hart van Europa en leggen het maatschappelijke leven van de Noord- tot de Middellandse Zee lam. Peeters' dystopie begint klein: een naamloze verteller doolt langs een rivier, terwijl regen en wind hem in het gezicht striemen. Na een brutale aanvaring met de drie inzittenden van een auto zet hij tocht naar de haven, verliest zich in een dubbelzinnige liaison met een doofstomme prostituee en na een helse tocht belandt hij in een overvol scheepsruim in het beloofde land - allemaal scènes die ook in 'Brancusi', de wat halfslachtige roman 'Spa' of de fijne verzamelbundel 'Calvados' hadden kunnen staan.
In het grimmige, ietwat stuurloze tweede deel van zijn roman belicht Peeters enkele van de ontelbare levens die door de vluchtelingenstroom ontwricht worden. Voor hen zit er weinig anders op dan hun angsten te bezweren met de mantra 'Ze zijn met te veel, ze zijn met te veel'. De schrijver is op zijn best wanneer hij terloops de reacties van de haves op de in hun ogen bloeddorstige have-nots optekent. Wanneer de mensenstroom niet te stelpen valt en zelfs de Tour de France ontwricht, is de maat vol: burgerpatrouilles grijpen naar geweren en machetes in een vergeefse poging het evenwicht te herstellen.
Ondanks de politieke ondertoon en de voorzichtige suggestie dat Fort Europa op drijfzand is gebouwd, vervalt Peeters nooit in drammerigheid: 't is al suggestie wat de klok slaat. Zoals in pakweg 'Vergeten straat' van Louis Paul Boon, een roman over de onvermijdelijke ondergang van een experimentele commune, tekenen zich in 'De ontelbaren' gaandeweg de contouren van een bloednuchtere maatschappelijke analyse af. Aan het slot valt de lezer terug op de kale en soms ronduit onnozele ('Je hebt weinig woorden nodig als er niets valt toe te voegen aan wat uit zichzelf duidelijk is' - duh!) overpeinzingen van zijn anonieme verteller uit deel één. De wurgende atmosfeer is verdampt, de neerwaartse spiraal doorbroken, de blik strak op de oneindigheid gericht: 'Voorbij het volgende huis, dacht ik, voorbij de volgende weg, voorbij de volgende horizon.'
'Ik was op het punt gekomen dat je vooruit wil, geeft niet hoe, vooruit, al was het in cirkels,' schrijft Peeters met een vette knipoog naar zijn bundel 'We dolen rond in de nacht en worden verteerd door het vuur': met 'De ontelbaren' heeft hij de grenzen van zijn oeuvre duidelijk verlegd.
In het grimmige, ietwat stuurloze tweede deel van zijn roman belicht Peeters enkele van de ontelbare levens die door de vluchtelingenstroom ontwricht worden. Voor hen zit er weinig anders op dan hun angsten te bezweren met de mantra 'Ze zijn met te veel, ze zijn met te veel'. De schrijver is op zijn best wanneer hij terloops de reacties van de haves op de in hun ogen bloeddorstige have-nots optekent. Wanneer de mensenstroom niet te stelpen valt en zelfs de Tour de France ontwricht, is de maat vol: burgerpatrouilles grijpen naar geweren en machetes in een vergeefse poging het evenwicht te herstellen.
Ondanks de politieke ondertoon en de voorzichtige suggestie dat Fort Europa op drijfzand is gebouwd, vervalt Peeters nooit in drammerigheid: 't is al suggestie wat de klok slaat. Zoals in pakweg 'Vergeten straat' van Louis Paul Boon, een roman over de onvermijdelijke ondergang van een experimentele commune, tekenen zich in 'De ontelbaren' gaandeweg de contouren van een bloednuchtere maatschappelijke analyse af. Aan het slot valt de lezer terug op de kale en soms ronduit onnozele ('Je hebt weinig woorden nodig als er niets valt toe te voegen aan wat uit zichzelf duidelijk is' - duh!) overpeinzingen van zijn anonieme verteller uit deel één. De wurgende atmosfeer is verdampt, de neerwaartse spiraal doorbroken, de blik strak op de oneindigheid gericht: 'Voorbij het volgende huis, dacht ik, voorbij de volgende weg, voorbij de volgende horizon.'
'Ik was op het punt gekomen dat je vooruit wil, geeft niet hoe, vooruit, al was het in cirkels,' schrijft Peeters met een vette knipoog naar zijn bundel 'We dolen rond in de nacht en worden verteerd door het vuur': met 'De ontelbaren' heeft hij de grenzen van zijn oeuvre duidelijk verlegd.
May 28, 2018
Het idee achter het boek spreekt mij aan. Zoveel vluchtelingen dat we het echt niet meer aankunnen. Maar het verhaal en vooral de personages zijn voor mij moeilohk te volgen. In het eerste deel raak je vertrouwd met een annoniemevluchteling. Maar deel 2 wordt ineens een heel ander verhaal uit een ander perspectief. Dat is op zich interessant maar ik had het gevoel dat het eerste verhaal niet af was. Maar mss is dat de bedoeling van de schrijver en hoort de onzekerheid (over zijn lot) bij het personage
March 19, 2016
Edit 11/07/15
De huidige migratie en vluchtelingencrisis doet mij constant denken aan dit werk. De werkelijkheid neemt steeds een stapje in de richting van de realiteit die dit werk schetst.
Interessant onderwerp: Europa wordt overspoeld door miljoenen immigranten, en het normale leven komt stil te liggen. De stijl van het boek irriteerde me, helaas. Personages, dingen, gebeurtenissen etc. worden vaag beschreven, maar misschien werkt het boek hierdoor juist beter...
De huidige migratie en vluchtelingencrisis doet mij constant denken aan dit werk. De werkelijkheid neemt steeds een stapje in de richting van de realiteit die dit werk schetst.
Interessant onderwerp: Europa wordt overspoeld door miljoenen immigranten, en het normale leven komt stil te liggen. De stijl van het boek irriteerde me, helaas. Personages, dingen, gebeurtenissen etc. worden vaag beschreven, maar misschien werkt het boek hierdoor juist beter...
August 2, 2014
3 sterren voor de eerste hoofdstukken. Helaas houdt Elvis de mooie taal en het meeslepende verhaal van die hoofdstukken niet vast. De rest van het boek kabbelt voort en heeft te weinig diepgang. Jammer, want in het thema had meer gezeten.
October 26, 2015
Fantastisch eng om te lezen. Hopelijk geen profetische woorden, maar alvast hele mooie. Alleen het einde stelde wat teleur omdat ik had gehoopt op een oplossing die we heel misschien vandaag zouden kunnen gebruiken... Schoon. Aanrader. Gebruiken.
July 24, 2016
Er kwamen geen honderdduizenden, er kwamen ontelbare mensen de steden en de dorpen binnen. Hongerig, uitgeput, op zoek naar... ja, naar wat?
Het normale leven wordt ontregeld, onmogelijk. En wat doen we dan?
Het normale leven wordt ontregeld, onmogelijk. En wat doen we dan?
August 12, 2016
Zeer actueel, omdat het de vluchtelingenproblematiek behandelt, een thema naar mijn hart.
Jammer genoeg valt het boek me tegen omdat de karakters weinig uitgewerkt zijn en omdat er soms sterke veranderingen in het verhaal voorkomen die niet genoeg uitgewerkt worden naar mijn mening.
Jammer genoeg valt het boek me tegen omdat de karakters weinig uitgewerkt zijn en omdat er soms sterke veranderingen in het verhaal voorkomen die niet genoeg uitgewerkt worden naar mijn mening.
July 27, 2011
Boring about misery.
Displaying 1 - 30 of 36 reviews