Σέργιος και Βάκχος

Σέργιος και Βάκχος #1-2

by M. Karagatsis, Μ. Καραγάτσης

Tο "Σέργιος και Bάκχος" (1959), ιστορικό μυθιστόρημα ή καλύτερα μυθιστορηματική χρονογραφία, αντλεί την υπόθεσή του από το Bυζάντιο, εξιστορεί όμως συνολικά, άλλοτε σοβαρά και άλλοτε με ευτράπελο τρόπο, δεκατέσσερις αιώνες ζωής του Eλληνισμού, από το 250 μ.X. έως το 1948. Oι άγιοι Σέργιος και Bάκχος δεν ζουν αποσυρμένοι στην μακαριότητα του Παραδείσου αλλά αντίθετα -από τον περικαλλή ναό που έχτισε προς τιμήν τους ο Iουστινιανός-, παρακολουθούν με άγρυπνο μάτι την πορεία της Pωμιοσύνης αλλά και ολόκληρης της Oικουμένης, τη συζητούν, τη σχολιάζουν, την κρίνουν. Eν τω μεταξύ ο αναγνώστης ευφραίνεται και ξεκαρδίζεται.

Out of print - Εκτός κυκλοφορίας

Genres: Historical Fiction, Classics, Fiction

575 pages, Paperback

First published January 1, 1959

About the author

M. Karagatsis (Greek: Μ. Καραγάτσης) is the pen name of the Greek novelist, journalist, critic and playwright Dimitris Rodopoulos. He was born in Athens, lived in Larissa and studied law in France.
The pen name M. Karagatsis is the name by which the novelist is generally known. The initial "M" stands for Mitya, the Russian diminutive of Dimitris. "Karagatsis" is derived from the "Karagatsi" tree, under the shadow of which he used to write as a young writer.
Karagatsis has been characterized as primarily a prose writer of the illusory reality of persons and situations. His writing is bold, sensual, with great imagination and a unique narrative style, and is often studied by Greek students.
His first three novels (Colonel Liapkin, Chimaera and Junkermann) compose the trilogy "Acclimazation under Apollo" about foreigners who live and work in Greece. Karagatsis sets these books in modern cosmopolitan Greece, in contrast with the stereotype that Greek life is conservative and countrified.

Reviews

[Eirini Proikaki · Rating 5 out of 5]

Νομίζω οτι η μεγαλύτερη χαρά του βιβλιόφιλου είναι να διαβάζει ένα βιβλίο που να του αρέσει τόσο πολύ που να στεναχωριέται όταν φτάνει στο τέλος του.Κλείνεις το βιβλίο,το κοιτάς,το ξανανοίγεις να ρίξεις μια τελευταία ματιά γιατί δεν θέλεις να το αποχωριστείς,δυσκολεύεσαι να το βάλεις στο ράφι και συνεχίζεις να το σκέφτεσαι για καιρό.
Ένα τέτοιο βιβλίο είναι για μένα το Σέργιος και Βάκχος.Μου κράτησε παρέα για τρεις βδομάδες,με έκανε να γελάσω,να συγκινηθώ, και κλείνοντας το νιώθω μια μελαγχολία.Θα μου λείψουν οι δύο άγιοι με τις γκάφες τους,τις πονηριές τους και τους ηρωισμούς τους.Ειδικά ο Βάκχος που του έχω μια μικρή αδυναμία.
Είναι μια πραγματικά απολαυστική εξιστόρηση όλης της ιστορίας του Βυζαντίου με καυστικό και χιουμοριστικό τρόπο μέσα απο τα μάτια των δύο αγίων που αφήνουν τον Παράδεισο για να εγκατασταθούν στον ναό που τους έχτισε ο Ιουστινιανός και να βοηθήσουν τους πιστούς παρακολουθώντας, και καμιά φορά σπρώχνοντας,τις εξελίξεις.Ξεκαρδιστικά περιστατικά,πόλεμοι,εναλλαγές στο θρόνο,ιστορικά γεγονότα δοσμένα απο μια άλλη οπτική γωνία απο αυτήν που έχουμε συνηθίσει,φιλοσοφικά ερωτήματα,υπέροχοι διάλογοι και ,κυρίως,μια κριτική στην ιστορία του Χριστιανισμού και του ρόλου της Εκκλησίας, των ιερέων , ακόμα και κάποιων μεγάλων Αγίων όπως ο Κωνσταντίνος ή ο απόστολος Παύλος.
Καλύπτει μια περίοδο απο το 250 μ.X. έως το 1948 που οι δυο φίλοι απογοητευμένοι επιστρέφουν στον Παράδεισο αφού δεν υπάρχει πια ελπίδα η Πόλη να ξαναγίνει ελληνικη και ο ναός τους ξανά χριστιανικός.
Το απόλαυσα,το αγάπησα,με έκανε να ψάχνω στο διαδίκτυο ιστορικά γεγονότα,βιογραφιες,φωτογραφίες ναών και διαφορων τοποθεσιών και το προτείνω σε όσους αγαπάνε τα ιστορικά μυθιστορήματα και το χιούμορ.

[Andriana Sakka · Rating 5 out of 5]

Το Σέργιος και Βάκχος είναι ένα πραγματικά εξαίσιο βιβλίο του Καραγάτση. Χρειάστηκαν πολλά χρόνια για να το γράψει ο Καραγάτσης, για να καταγράψει την ιστορία της δημιουργίας, της πτώσης της Κωνσταντινούπολης καιτην πορεία του υπόδουλου ελληνισμού μέσα απο τα μάτια δυο αχώριστων φίλων- αγίων του Σέργιου και του Βάκχου.Οι δύο άγιοι πραραμένοντας για πολλούς αιώνες στον Παράδεισο, σύμφωνα με ένα νέο σύστημα αποκέντρωσης του Παραδείσου εγκαταστάθηκαν στον μοναδικό ναό που είχε αφιερωθεί απο κοινού στην Πόλη για να παρατηρούν τις εξελίξεις, να εισακούουν τους πιστούς τους και να πράττουν ή μη ανάλογα
Μέσα απο το έργο μας περιγράφει δια στόματος αγίων με ύφος άλλοτε φλεγματικό, άλλοτε απλοικό, άλλοτε φιλοσοφικό, πολιτικό και θρησκευτικό και άλλοτε πάλι με λέξεις και εκφράσεις "λιμανιού" το τι επικρατούσε στα θρησκευτικά, οικονομικά, κοινωνικοπολιτικά γεγονότα εκείνων των αιώνων. Οι δύο άγιοι με μάτι άγρυπνο παρακολουθούν τα τεκτενόμενα στην Πόλη και μας ταξιδεύουν σε έναν πολιτισμό που γεννήθηκε και καταστράφηκε ουσιαστικά απο δικά του λάθη. Το βιβλίο αυτό αν και εξαιρετικά πολυσέλιδο και ίσως λίγο κουραστικό εξαιτίας του μεγέθους του, αποτελεί ένα μάθημα ιστορίας. Θα διαπιστώσουμε σε πάμπολλα σημεία του βιβλίου σημάδια των καιρών μας και ότι δυστυχώς συνεχίζουμε οι λαοί να κάνουμε τα ίδια ηθικά και πολιτικά λάθη,οτι κατα κάποιον τρόπο ισχύει η εσφαλμένη φράση: η ιστορία επαναλαμβάνεται!

[Alexander Theofanidis · Rating 4 out of 5]

Δυνατή προσπάθεια του Καραγάτση στο ιστορικό μυθιστόρημα, με χιουμοράκι εποχής. Μπορεί να ήταν ένας σιχαμένος τύπος στην πορσωπική του ζωή, αλλά έδωσε μερικά από τα καλύτερα δείγματα γραφής στις δεκαετίες που δραστηριοποιήθηκε.
Προσοχή, το έργο δεν είναι κανένα αριστούργημα τύπου Γιούγκερμαν, αλλά παρά το μεγάλο όγκο του διαβάζεται ευχάριστα.

[Hristos Dagres · Rating 4 out of 5]

Ένα τεράστιο ιστορικό μυθιστόρημα το οποίο με το εύρημα της παραμονής των Αγίων Στέργιου και Βάκχου στο ναό τους στην Πόλη παρακολουθούν τα 1000 χρόνια της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας, την καταστροφή από τους Φράγκους και τη σύντομη Φραγκοκρατία, την Πτώση στα χέρια του Μωάμεθ και, με αφορμή τη μετατροπή της εκκλησίας τους σε τζαμί, πολύ συνοπτικά τα κυριότερα γεγονότα επί Τουρκοκρατίας μέχρι την κατάρρευση της Οθωμ. Αυτοκρατορίας και το "κοσμικό" κράτος του Ατατούρκ.

Ωραία στρωτή γραφή, έξυπνες ιδέες για την εξέλιξη της πλοκής αλλά συχνά αφελείς και ρηχές θεολογικο-ιστορικές απόψεις, που συνδέονται με τον άκριτα φιλοδυτικό τρόπο σκέψης του Καραγάτση. Ο Καραγάτσης, κύριος εκφραστής του αθηναϊκού ψευδο-μεγαλοαστισμού, χρησιμοποιεί όλα τα συναφή νοητικά σχήματα (πίστη στη διαρκή "πρόοδο", βολονταρισμό, πίστη στο αυτεξούσιο του Ανθρώπου) για να μας πει ότι "καλύτερα με τους φράγκους", παρά τις αποδείξεις περί του αντιθέτου.

Παρόλα αυτά, είναι ένα ευχάριστο μυθιστόρημα, που εξανθρωπίζει τη βυζαντινή ιστορία, και διαβάζεται γρήγορα παρά το τεράστιο (750 σελ.) μέγεθος του

[Giannis Papadopoulos · Rating 4 out of 5]

Ο Καραγάτσης εδώ έχει καταφέρει κάτι σπουδαίο και πολύ δύσκολο. Έχει καταφέρει μέσα από τα μάτια δύο Αγίων, να καταγράψει και να σχολιάσει το σύνολο της ιστορίας της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας. Και λίγο παραπέρα! Τα ιστορικά γεγονότα είναι δευτερεύουσας σημασίας. Ο Καραγάτσης ασχολείται κυρίως με τους ανθρώπους. Τις συνήθειες, τον τρόπο σκέψεις, τους θεσμούς που δημιουργούν και την διοίκηση του κράτους. Πάντα με γερές δόσεις χιούμορ και τον τρόπο γραφής που τον έχει κάνει να ξεχωρίσει.

[Catherine Xenou · Rating 4 out of 5]

Ένα ευχάριστο ανάγνωσμα που ωθεί στο να ανοίξεις πολλά βιβλία ιστορίας ώστε να επιβεβαιωθεί πόσα λίγα γνωρίζεις σχετικά με τη βυζαντινή ιστορία. Χιουμοριστική προσέγγιση σημαντικών υπαρξιακών ζητημάτων. Το προτείνω σε όσους αγαπούν να μαθαίνουν ιστορία μέσα από τη μυθοπλασία.

[Evi Vasiliou]

Το απόλαυσα, και ξαναθυμήθηκα την βυζαντινή ιστόρια με ένα θρησκευτικό αλλα και χιουμοριστικό τρόπο !!!!!