ΟΤΑΝ ΓΥΡΙΣΑΜΕ ΦΥΣΟΥΣΕ ΤΟΣΟ ΠΟΛΥ ΠΟΥ ΝΟΜΙΖΑ ΠΩΣ ΔΕΝ ΓΥΡΙΣΑΜΕ ΠΟΤΕ
η θάλασσα πετάει και τα πουλιά πήγαν κάπου το βράδυ η πόρτα έπεσε κι εγώ δεν μπορούσα να ξυπνήσω έβλεπα πως είχα στο πρόσωπό μου χιόνι είχα το πρόσωπό μου στο χιόνι κι η μαμά φώναζε το χιόνι είναι άσπρο το χιόνι είναι άσπρο! ο αέρας φύσαγε το σπίτι οι φακές χύθηκαν και οι κουρτίνες γίνανε κόμποι το πρόσωπό σου είναι άσπρο! έλεγε η μαμά στον ύπνο μου και ξύπνησα ήμουνα νησί
*3,5/5. Αν και τα μισά (σχεδόν) ποιήματα δεν μου κίνησαν το ενδιαφέρον, ήταν όμως τα άλλα μισά που ανέδειξαν περισσότερο τον "χαρακτήρα" της συγκεκριμένης ποιήτριας, τα οποία βρίσκονται προς τη μέση της συλλογής.