What do you think?
Rate this book
Ο Οίκος των Βέρεμον
Οι Βέρεμον είναι ο τελευταίος οίκος βρικολάκων στον κόσμο της Μέα. Ο Κάλχας Βέρεμον, βετεράνος πολέμου και επικεφαλής της οικογένειας, φρόντισε να προετοιμάσει το έδαφος για τα παιδιά του και τα υπόλοιπα μέλη της οικογένειας στον αφιλόξενο βορρά, χτίζοντας μια μεγαλοπρεπή έπαυλη και παρέχοντάς τους την καλύτερη δυνατή εκπαίδευση για να μπορούν να ενσωματωθούν διακριτικά στην κοινωνία των ανθρώπων και να αποφύγουν τη φρικτή μοίρα που υπέστησαν οι παλιότερες φατρίες βρικολάκων.
Ωστόσο, τα μυστικά ενός τέτοιου οίκου δεν κρύβονται εύκολα. Τα νεότερα μέλη της οικογένειας ανυπομονούν να γνωρίσουν τον κόσμο και να δοκιμαστούν, αφήνοντας στην άκρη τις ιστορίες των βιβλίων και τις περιπέτειες του πατέρα τους από τον πόλεμο, με τις οποίες μεγάλωσαν.
Όσα χρόνια κι αν περάσουν, οι προκαταλήψεις των ανθρώπων και η ίδια τους η φύση θα στέκεται εμπόδιο σε κάθε στροφή. Έτσι θα ανακαλύψουν ότι η ασφάλεια της έπαυλης και τα γνώριμα εδάφη δεν θα μπορούν να τους κρατούν για πάντα μακριά από τους κινδύνους…
Ωστόσο, τα μυστικά ενός τέτοιου οίκου δεν κρύβονται εύκολα. Τα νεότερα μέλη της οικογένειας ανυπομονούν να γνωρίσουν τον κόσμο και να δοκιμαστούν, αφήνοντας στην άκρη τις ιστορίες των βιβλίων και τις περιπέτειες του πατέρα τους από τον πόλεμο, με τις οποίες μεγάλωσαν.
Όσα χρόνια κι αν περάσουν, οι προκαταλήψεις των ανθρώπων και η ίδια τους η φύση θα στέκεται εμπόδιο σε κάθε στροφή. Έτσι θα ανακαλύψουν ότι η ασφάλεια της έπαυλης και τα γνώριμα εδάφη δεν θα μπορούν να τους κρατούν για πάντα μακριά από τους κινδύνους…
- GenresFantasy
322 pages, Paperback
Published May 1, 2018
52 people want to read
About the author
Angelos Kyprianos
27 books43 followersAngelos Kyprianos was born in Athens, Greece, in 1985 and grew up on the island of Spetses. He is a musician, singer and songwriter known with the stage name “Remi and the Road”, with 6 records of American folk music and countless performances in Greece and abroad.
He is also the founder of the group “Theanivar”, a project about ambient music of particular themes.
He is the writer of the musical play “Legenda” and the movie “I dreamt about this”, and also the creator of the role-playing strategy game “Meteor Tales”.
His first book, “The House of Veremon”, came out in Greece in 2018, by Pigi Publications. His second book, “Karadra’s Shipwreck”, came out in 2019 by the same publishing house. It is the first story taking place in Vitallia, the world he’s created for the game of “Meteor Tales”.
Both books are written in Greek, but they will soon be published in English at Amazon.com, so keep an eye out for them! Many more stories will follow, both in the world of Vitallia and in exciting new settings. In the meantime, feel free to contact Angelos at a.kyprianos.author@gmail.com
He is also the founder of the group “Theanivar”, a project about ambient music of particular themes.
He is the writer of the musical play “Legenda” and the movie “I dreamt about this”, and also the creator of the role-playing strategy game “Meteor Tales”.
His first book, “The House of Veremon”, came out in Greece in 2018, by Pigi Publications. His second book, “Karadra’s Shipwreck”, came out in 2019 by the same publishing house. It is the first story taking place in Vitallia, the world he’s created for the game of “Meteor Tales”.
Both books are written in Greek, but they will soon be published in English at Amazon.com, so keep an eye out for them! Many more stories will follow, both in the world of Vitallia and in exciting new settings. In the meantime, feel free to contact Angelos at a.kyprianos.author@gmail.com
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 - 27 of 27 reviews
February 28, 2019
Ο συγγραφέας κάνει την πρώτη του συγγραφική απόπειρα στο χώρο της λογοτεχνίας του φανταστικού. Η ιστορία έχει χτιστεί σωστά και η πλειονότητα των χαρακτήρων ανάπτυσεται κατά την εξέλιξη της. Παράτολμο το εγχείρημα του συγγραφέα να γράψει ένα βιβλίο για βρικόλακες. Ως ένα σημείο θα έλεγα ότι κερδίζει το στοίχημα αλλά το τελευταίο κεφάλαιο ήταν αρκετά σύντομο και βιαστικό.
July 11, 2018
Αν σας αρέσουν τα πιο περίεργα φάνταζυ, με βαμπίρια, steampunk και μουσκέτα, μακριά από τα συνηθισμένα ψευτομεσαιωνικά σκηνικά, ίσως να σας ενδιαφέρει αυτό εδώ το βιβλίο.
Βασισμένος σε κόσμο που έχει φτιάξει ο συγγραφέας για επιτραπέζιο παιχνίδι ρόλων, μας βάζει 4 ετερόκλιτα αδέρφια-βρικόλακες σε μία περιπέτεια. Είναι ολοφάνερο από την αρχή ότι οι 4 αδερφοί Βέρεμον είναι παίχτες σε επιτραπέζιο παιχνίδι ρόλων: ξεκινάνε μαζί, σχεδόν ίδιοι μεταξύ τους σε δυνατότητες, οι υπόλοιποι χαρακτήρες τους εξηγούν τον κόσμο και μετά αρχίζει η περιπέτειά τους.
Αυτό που πετυχαίνει ο συγγραφέας, είναι να μας δίνει συνεχώς πληροφορίες με σταθερό ρυθμό, να προσθέτει πράγματα στον κόσμο που σου δίνουν την εικόνα ότι πάντα ήταν εκεί, ενώ και η πλοκή παραμένει προσωπική για τους χαρακτήρες και προχωράει συνεχώς την ιστορία.
Δυστυχώς (εδώ θα γκρινιάξω λίγο) όλοι οι χαρακτήρες μιλάνε όλοι σαν παίχτες παιχνιδιών ρόλων, με ένα μείγμα φανταζομιλιάς (αυτός είναι όρος δικός μου) και σκεπτικό σύγχρονου ανθρώπου. Εξαίρεση αποτελεί ο ένας αδερφός, που έχει έντονα ζωώδη χαρακτηριστικά, οι υπόλοιποι μου ήταν σχεδόν αδύνατο να τους ξεχωρίσω από τους διαλόγους.
Συμβαίνει όμως και κάτι μαγικό: υπάρχουν στιγμές που οι πρωταγωνιστές θα κάνουν το απρόβλεπτο, πχ υπάρχει μία σκηνή προς το τέλος, όπου γίνεται μία διαπραγμάτευση και ξαφνικά ένας τους πετάει μία πρόταση που δε θα τη σκεφτόταν ούτε ο πιο ευφάνταστος συγγραφέας.
Προσθέστε και το πολύ δραματικό τέλος, που προοικονομείται ωραία από την αρχή του βιβλίου.
Αν μπορείτε να παρακάμψετε τα θέματα με τους διαλόγους και γενικά με την γραφή, το βιβλίο είναι μία ωραία περιπέτεια φαντασίας σε έναν πολύ ενδιαφέροντα κόσμο. Θέλω σίγουρα να διαβάσω και την επόμενη δουλειά του συγγραφέα.
Βασισμένος σε κόσμο που έχει φτιάξει ο συγγραφέας για επιτραπέζιο παιχνίδι ρόλων, μας βάζει 4 ετερόκλιτα αδέρφια-βρικόλακες σε μία περιπέτεια. Είναι ολοφάνερο από την αρχή ότι οι 4 αδερφοί Βέρεμον είναι παίχτες σε επιτραπέζιο παιχνίδι ρόλων: ξεκινάνε μαζί, σχεδόν ίδιοι μεταξύ τους σε δυνατότητες, οι υπόλοιποι χαρακτήρες τους εξηγούν τον κόσμο και μετά αρχίζει η περιπέτειά τους.
Αυτό που πετυχαίνει ο συγγραφέας, είναι να μας δίνει συνεχώς πληροφορίες με σταθερό ρυθμό, να προσθέτει πράγματα στον κόσμο που σου δίνουν την εικόνα ότι πάντα ήταν εκεί, ενώ και η πλοκή παραμένει προσωπική για τους χαρακτήρες και προχωράει συνεχώς την ιστορία.
Δυστυχώς (εδώ θα γκρινιάξω λίγο) όλοι οι χαρακτήρες μιλάνε όλοι σαν παίχτες παιχνιδιών ρόλων, με ένα μείγμα φανταζομιλιάς (αυτός είναι όρος δικός μου) και σκεπτικό σύγχρονου ανθρώπου. Εξαίρεση αποτελεί ο ένας αδερφός, που έχει έντονα ζωώδη χαρακτηριστικά, οι υπόλοιποι μου ήταν σχεδόν αδύνατο να τους ξεχωρίσω από τους διαλόγους.
Συμβαίνει όμως και κάτι μαγικό: υπάρχουν στιγμές που οι πρωταγωνιστές θα κάνουν το απρόβλεπτο, πχ υπάρχει μία σκηνή προς το τέλος, όπου γίνεται μία διαπραγμάτευση και ξαφνικά ένας τους πετάει μία πρόταση που δε θα τη σκεφτόταν ούτε ο πιο ευφάνταστος συγγραφέας.
Προσθέστε και το πολύ δραματικό τέλος, που προοικονομείται ωραία από την αρχή του βιβλίου.
Αν μπορείτε να παρακάμψετε τα θέματα με τους διαλόγους και γενικά με την γραφή, το βιβλίο είναι μία ωραία περιπέτεια φαντασίας σε έναν πολύ ενδιαφέροντα κόσμο. Θέλω σίγουρα να διαβάσω και την επόμενη δουλειά του συγγραφέα.
June 17, 2019
Την άποψή μου μπορείτε να βρείτε και στον Βιβλιολόγο εδώ.
Θέλω αρχικά να δώσω τα συγχαρητήριά μου στον Άγγελο Κυπριανό για τη φαντασία του και την πρωτοβουλία να γράψει ένα από τα ελάχιστα (αν υπάρχουν άλλα) ελληνικά βιβλία με βρικόλακες. Σέβομαι την προσπάθεια κάθε επίδοξου συγγραφέα να γράψει ένα βιβλίο, το οποίο είναι σίγουρα δύσκολο και χρονοβόρο. Δεν μπορώ, όμως, να μη γράψω κι εγώ με τη σειρά μου την άποψή μου, ακόμη κι αν αυτή είναι αρνητική.
Έχουμε και λέμε, λοιπόν. Η γραφή του Κυπριανού δεν ήταν απαραίτητα κακή, αλλά μου θύμισε σε αρκετά σημεία fan fiction. Κάπως επιτηδευμένη και ερασιτεχνική. Οι διάλογοι ήταν ως επί το πλείστων κοινότυποι και αδύναμοι. Θεωρώ την ασταμάτητη χρήση κεφαλαίων και πολλαπλών θαυμαστικών απαράδεκτη για ένα λογοτεχνικό μυθιστόρημα, αρκεί ένα θαυμαστικό για να δείξεις ότι ο χαρακτήρας «φωνάζει».
Η ανάπτυξη του κόσμου ήταν εντελώς απογοητευτική. Μαθαίναμε πληροφορίες σχεδόν αποκλειστικά όταν οι χαρακτήρες πήγαιναν σε κάποιο μέρος ή μιλούσαν μεταξύ τους. Κορυφαίο παράδειγμα: όταν ένας πεθαίνει, ξαφνικά οι υπόλοιποι «θυμούνται» ότι έχει την ιδιότητα να ξαναζωντανεύει (!) – αγγλιστί «respawn».
[Συμβουλή προς Έλληνες συγγραφείς του φανταστικού: Μη βαριέστε να γράψετε περισσότερα για τον κόσμο στον οποίο τοποθετείτε την ιστορία σας. Οι αναγνώστες διψούν για σωστό world-building. Είναι ο λόγος που διαλέγουν το fantasy, όχι μόνο για να διαβάσουν μια οποιαδήποτε ιστορία που να διαδραματίζεται απλά σε φανταστικό περιβάλλον.]
Η ανάπτυξη των χαρακτήρων, από την άλλη, ήταν καλύτερη. Οι περισσότεροι κατάφεραν να ξεχωρίσουν λόγω των δυνάμεών τους και ορισμένων τονισμένων χαρακτηριστικών τους. Ξεχώρισα ως αγαπημένο τον Άντον Βέρεμον. Και πάλι, όμως, ήθελα περισσότερο βάθος και στους χαρακτήρες.
Δυστυχώς, τα αρνητικά του βιβλίου δεν περιορίζονται μόνο στο περιεχόμενο. Έχω διαβάσει κι άλλα βιβλία των εκδόσεων Πηγή, κανένα δεν είχε τόσο πρόχειρη επιμέλεια. Σχεδόν κάθε σελίδα είχε κι από ένα ορθογραφικό/τυπογραφικό λάθος. Πετύχαινα παραγράφους που έπιαναν ολόκληρες σελίδες, ενώ νοηματικά θα μπορούσαν κάλλιστα να χωριστούν σε περισσότερες. Τα κεφάλαια ήταν επίσης ανούσια μεγάλα (το πρώτο και μεγαλύτερο τελειώνει στη σελίδα 102).
Εμφανισιακά, η έκδοση είναι καλαίσθητη, ειδικά το εξώφυλλο, όπως όλα τα βιβλία των εκδόσεων Πηγή. Στο εσωτερικό, αρκετές σελίδες είναι «στολισμένες» με νυχτερίδες, ιστούς και αράχνες, τα οποία είναι μεν όμορφα, αλλά παραπέμπουν σε άλλα βαμπίρ και όχι αυτά του βιβλίου.
Εν κατακλείδι, λυπάμαι που είχα τόσα αρνητικά να πω για το «Ο Οίκος των Βέρεμον». Στο τέλος μου δημιουργήθηκε η εντύπωση ότι όλοι «βιάστηκαν» για να κυκλοφορήσει. Σίγουρα ήθελε περισσότερη δουλειά. Δε θα το πρότεινα ούτε στους φανατικούς, ούτε στους περιστασιακούς αναγνώστες βιβλίων φαντασίας. Ίσως να αρέσει σε αυτούς που διαβάζουν άλλα είδη και αναζητούν κάτι διαφορετικό.
Θέλω αρχικά να δώσω τα συγχαρητήριά μου στον Άγγελο Κυπριανό για τη φαντασία του και την πρωτοβουλία να γράψει ένα από τα ελάχιστα (αν υπάρχουν άλλα) ελληνικά βιβλία με βρικόλακες. Σέβομαι την προσπάθεια κάθε επίδοξου συγγραφέα να γράψει ένα βιβλίο, το οποίο είναι σίγουρα δύσκολο και χρονοβόρο. Δεν μπορώ, όμως, να μη γράψω κι εγώ με τη σειρά μου την άποψή μου, ακόμη κι αν αυτή είναι αρνητική.
Έχουμε και λέμε, λοιπόν. Η γραφή του Κυπριανού δεν ήταν απαραίτητα κακή, αλλά μου θύμισε σε αρκετά σημεία fan fiction. Κάπως επιτηδευμένη και ερασιτεχνική. Οι διάλογοι ήταν ως επί το πλείστων κοινότυποι και αδύναμοι. Θεωρώ την ασταμάτητη χρήση κεφαλαίων και πολλαπλών θαυμαστικών απαράδεκτη για ένα λογοτεχνικό μυθιστόρημα, αρκεί ένα θαυμαστικό για να δείξεις ότι ο χαρακτήρας «φωνάζει».
Η ανάπτυξη του κόσμου ήταν εντελώς απογοητευτική. Μαθαίναμε πληροφορίες σχεδόν αποκλειστικά όταν οι χαρακτήρες πήγαιναν σε κάποιο μέρος ή μιλούσαν μεταξύ τους. Κορυφαίο παράδειγμα: όταν ένας πεθαίνει, ξαφνικά οι υπόλοιποι «θυμούνται» ότι έχει την ιδιότητα να ξαναζωντανεύει (!) – αγγλιστί «respawn».
[Συμβουλή προς Έλληνες συγγραφείς του φανταστικού: Μη βαριέστε να γράψετε περισσότερα για τον κόσμο στον οποίο τοποθετείτε την ιστορία σας. Οι αναγνώστες διψούν για σωστό world-building. Είναι ο λόγος που διαλέγουν το fantasy, όχι μόνο για να διαβάσουν μια οποιαδήποτε ιστορία που να διαδραματίζεται απλά σε φανταστικό περιβάλλον.]
Η ανάπτυξη των χαρακτήρων, από την άλλη, ήταν καλύτερη. Οι περισσότεροι κατάφεραν να ξεχωρίσουν λόγω των δυνάμεών τους και ορισμένων τονισμένων χαρακτηριστικών τους. Ξεχώρισα ως αγαπημένο τον Άντον Βέρεμον. Και πάλι, όμως, ήθελα περισσότερο βάθος και στους χαρακτήρες.
Δυστυχώς, τα αρνητικά του βιβλίου δεν περιορίζονται μόνο στο περιεχόμενο. Έχω διαβάσει κι άλλα βιβλία των εκδόσεων Πηγή, κανένα δεν είχε τόσο πρόχειρη επιμέλεια. Σχεδόν κάθε σελίδα είχε κι από ένα ορθογραφικό/τυπογραφικό λάθος. Πετύχαινα παραγράφους που έπιαναν ολόκληρες σελίδες, ενώ νοηματικά θα μπορούσαν κάλλιστα να χωριστούν σε περισσότερες. Τα κεφάλαια ήταν επίσης ανούσια μεγάλα (το πρώτο και μεγαλύτερο τελειώνει στη σελίδα 102).
Εμφανισιακά, η έκδοση είναι καλαίσθητη, ειδικά το εξώφυλλο, όπως όλα τα βιβλία των εκδόσεων Πηγή. Στο εσωτερικό, αρκετές σελίδες είναι «στολισμένες» με νυχτερίδες, ιστούς και αράχνες, τα οποία είναι μεν όμορφα, αλλά παραπέμπουν σε άλλα βαμπίρ και όχι αυτά του βιβλίου.
Εν κατακλείδι, λυπάμαι που είχα τόσα αρνητικά να πω για το «Ο Οίκος των Βέρεμον». Στο τέλος μου δημιουργήθηκε η εντύπωση ότι όλοι «βιάστηκαν» για να κυκλοφορήσει. Σίγουρα ήθελε περισσότερη δουλειά. Δε θα το πρότεινα ούτε στους φανατικούς, ούτε στους περιστασιακούς αναγνώστες βιβλίων φαντασίας. Ίσως να αρέσει σε αυτούς που διαβάζουν άλλα είδη και αναζητούν κάτι διαφορετικό.
November 9, 2018
3,5/5
Οι Βέρεμον είναι ο τελευταίος οίκος τον βρικολάκων. Ο επικεφαλής του οίκου, ο Κάλχας, έχει προσπαθήσει να κρατήσει τα μέλη του οίκου ασφαλή από τις προκαταλήψεις των ανθρώπων δημιουργώντας μια απομονωμένη έπαυλη στο βορρά και φιλίες με τοπικούς άρχοντες.
Τα σχέδιά του όμως δε βρίσκουν όλα τα μέλη σύμφωνα και σύντομα οι γιοί του Βέρεμον αναγκάζονται να χάσουν την ασφάλεια της έπαυλης και καλούνται να ανταπεξέλθουν στις δυσκολίες του πραγματικού κόσμου.
Οι χαρακτήρες που μας παρουσιάζει ο Άγγελος Κυπριανός στο πρώτο του βιβλίο είναι ενδιαφέροντες και εξελίσσονται καθ' όλη τη διάρκεια του βιβλίου. Ο κάθε βρικόλακας έχει τις δικές του ξεχωριστές δυνάμεις οι οποίες εμφανίζονται σε διάφορα στάδια της ιστορίας. Η ατμόσφαιρα είναι σκοτεινή και παγωμένη και ταιριάζει τέλεια με την ιστορία.
Αυτό που θα έκανε το βιβλίο καλύτερο για μένα είναι το να ήταν μεγαλύτερο σε έκταση ώστε και να γνωρίζαμε τους χαρακτήρες καλύτερα, αλλά και τα γεγονότα να μην ήταν τόσο βιαστικά ότι μερικές φορές να μοιάζουν βεβιασμένα. Γενικά είναι ένας κόσμος στον οποίο θα ήθελα να γνωρίσω καλύτερα μιας και πιστεύω ότι έχει πολλά να μας προσφέρει ακόμα. Για παράδειγμα οι πολύ ενδιαφέρουσες δυνάμεις του Κρόβεν, ενός απ' τους γιους, έμειναν ανεκμετάλλευτες.
Σαν πρώτο βιβλίο του συγγραφέα όμως, είναι μια πολύ καλή προσπάθεια και σίγουρα το συστήνω, αν αγαπάτε τους πραγματικούς βρικόλακες.
Οι Βέρεμον είναι ο τελευταίος οίκος τον βρικολάκων. Ο επικεφαλής του οίκου, ο Κάλχας, έχει προσπαθήσει να κρατήσει τα μέλη του οίκου ασφαλή από τις προκαταλήψεις των ανθρώπων δημιουργώντας μια απομονωμένη έπαυλη στο βορρά και φιλίες με τοπικούς άρχοντες.
Τα σχέδιά του όμως δε βρίσκουν όλα τα μέλη σύμφωνα και σύντομα οι γιοί του Βέρεμον αναγκάζονται να χάσουν την ασφάλεια της έπαυλης και καλούνται να ανταπεξέλθουν στις δυσκολίες του πραγματικού κόσμου.
Οι χαρακτήρες που μας παρουσιάζει ο Άγγελος Κυπριανός στο πρώτο του βιβλίο είναι ενδιαφέροντες και εξελίσσονται καθ' όλη τη διάρκεια του βιβλίου. Ο κάθε βρικόλακας έχει τις δικές του ξεχωριστές δυνάμεις οι οποίες εμφανίζονται σε διάφορα στάδια της ιστορίας. Η ατμόσφαιρα είναι σκοτεινή και παγωμένη και ταιριάζει τέλεια με την ιστορία.
Αυτό που θα έκανε το βιβλίο καλύτερο για μένα είναι το να ήταν μεγαλύτερο σε έκταση ώστε και να γνωρίζαμε τους χαρακτήρες καλύτερα, αλλά και τα γεγονότα να μην ήταν τόσο βιαστικά ότι μερικές φορές να μοιάζουν βεβιασμένα. Γενικά είναι ένας κόσμος στον οποίο θα ήθελα να γνωρίσω καλύτερα μιας και πιστεύω ότι έχει πολλά να μας προσφέρει ακόμα. Για παράδειγμα οι πολύ ενδιαφέρουσες δυνάμεις του Κρόβεν, ενός απ' τους γιους, έμειναν ανεκμετάλλευτες.
Σαν πρώτο βιβλίο του συγγραφέα όμως, είναι μια πολύ καλή προσπάθεια και σίγουρα το συστήνω, αν αγαπάτε τους πραγματικούς βρικόλακες.
October 30, 2020
Οι τέσσερις ενήλικοι γιοι του Κάλχας Βέρεμον, καταξιωμένου ευγενούς στην επικράτεια του Βορρά του κόσμου της Μέα, αναγκάζονται να αφήσουν πίσω τους το προστατευμένο και καλά καμουφλαρισμένο περιβάλλον της έπαυλης στην οποία μεγάλωσαν, για να πορευτούν σύσσωμοι στο πρωτόγνωρο γι' αυτούς ταξίδι προς την εκδίκηση. Οι αντίξοες συγκυρίες μέσα από τις οποίες αναδείχθηκαν τόσο νικητές όσο και ηττημένοι τους φέρνουν αντιμέτωπους με κυνηγούς της φυλής τους που σκοπεύουν να ξεκληρίσουν κάθε ακμάζοντα - και μη - οίκο Βερούν, με ασύλληπτης ισχύος μαγεία που δεν είναι βέβαιο ότι μπορούν να διαχειριστούν, με την απογοήτευση που συνεπάγεται της αμφιβολίας αλλά και του κινδύνου του δύσκολου έργου τους, καθώς και τον ίδιο τον θάνατο. Ο Σέπτιμους, ο Μπακάντε, ο Άντον και ο Κρόβεν, ο καθένας με το δικό του ξεχωριστό χάρισμα, παρασύρονται σ' ένα δύσκολο ταξίδι μέσα από το οποίο επεξεργάζονται έκαστος την προσωπική του κλήση, που αναπτύσσεται κι εκδηλώνεται μέσω των τροπών που λαμβάνει ο προσωπικός τους Γολγοθάς.
Με περιθώρια μεν για εξέλιξη, αλλά χωρίς φλυαρία και περιττολογίες και με σεβασμό προς την κοσμοθεωρία του και τους χαρακτήρες, ο Άγγελος Κυπριανός υπόσχεται κιόλας από το ντεμπούτο του πως οι ιδέες του αξίζουν να ακουστούν και να αγαπηθούν από τους φίλους της εγχώριας λογοτεχνίας του φανταστικού, αλλά κι ότι, αν συνεχίσει, θα δώσει πολλά ακόμη κείμενα που θα τον καταξιώσουν ανάμεσα στους περισσότερα υποσχόμενους συγγραφείς του ελληνικού ρεπερτορίου στο είδος.
Με περιθώρια μεν για εξέλιξη, αλλά χωρίς φλυαρία και περιττολογίες και με σεβασμό προς την κοσμοθεωρία του και τους χαρακτήρες, ο Άγγελος Κυπριανός υπόσχεται κιόλας από το ντεμπούτο του πως οι ιδέες του αξίζουν να ακουστούν και να αγαπηθούν από τους φίλους της εγχώριας λογοτεχνίας του φανταστικού, αλλά κι ότι, αν συνεχίσει, θα δώσει πολλά ακόμη κείμενα που θα τον καταξιώσουν ανάμεσα στους περισσότερα υποσχόμενους συγγραφείς του ελληνικού ρεπερτορίου στο είδος.
September 8, 2019
Ο Οίκος των Βέρεμον ήταν ένα από τα βιβλία που με ενθουσίασαν τρομερά όταν διάβασα την περιγραφή του (και όταν είδα το εξώφυλλο, κακά τα ψέματα). Βρικόλακες; I’m in. Με μεγάλη μου χαρά και λύπη συνάμα, έφτασα στην τελευταία σελίδα του βιβλίου για να συνειδητοποιήσω πως θέλω κι άλλο. Θέλω περισσότερες περιπέτειες με τους Βέρεμον στον καταπληκτικό κόσμο που τόσο περίτεχνα έχει δημιουργήσει ο Άγγελος Κυπριανός.
Οι περιγραφές του ήταν πανέμορφες και τόσο ζωντανές που πραγματικά ζωγράφιζαν τις εικόνες στο μυαλό μου, βάζοντας με αμέσως στην ατμόσφαιρα της κάθε σκηνής. Οι χαρακτήρες ήταν πολύ καλά στημένοι και γραμμένοι και ο Άγγελος κατάφερε να με κάνει να συμπαθήσω δευτερεύοντες χαρακτήρες και να νοιαστώ για εκείνους σε βαθμό που δεν περίμενα. Όλη η ιστορία είναι τυλιγμένη μέσα σε μια ατμόσφαιρα μυστηρίου και τα γεγονότα έρρεαν όμορφα, αφήνοντάς με πάντοτε ικανοποιημένη με τις εξελίξεις και τις ανατροπές. Φαίνεται ότι υπάρχει περισσότερο υλικό του κόσμου της Μέα και αυτό είναι κάτι πολύ ευχάριστο για έναν αναγνώστη. Τα ονόματα των χαρακτήρων, των πόλεων και των περιοχών είναι ταιριαστά μεταξύ τους και δίνουν την αίσθηση του πραγματικού.
Το σημείο στο οποίο θα ήθελα να υπάρχει μεγαλύτερη προσοχή είναι κάποιοι διάλογοι ανάμεσα στα αδέρφια όπου χρησιμοποιούν εκφράσεις ή λέξεις που δεν θεωρώ ότι ταιριάζουν στους χαρακτήρες που έχουν χτιστεί ως τότε. Ακόμα, υπάρχει ένα μικρό θέμα με την επιμέλεια του κειμένου (σελίδες όπου δεν χωρίζονται παράγραφοι ή διάλογοι που επίσης έπρεπε να είναι χωρισμένοι) αλλά η ιστορία με απορροφούσε ξανά και κατάφερνα να μη δίνω σημασία. Ο Άγγελος έχει τον δικό του τρόπο γραφής (τουλάχιστον στο συγκεκριμένο βιβλίο που είναι και το πρώτο του) και αποφάσισα να το δεχτώ από την αρχή ώστε να μην με προβληματίζει κατά τη διάρκεια της ανάγνωσης όπως σε αρκετούς φίλους αναγνώστες. Λόγω των παραπάνω αφαίρεσα ένα αστεράκι μιας και δεν ήταν πάντοτε εύκολο να επιστρέψω μα είμαι σίγουρη πως οι επόμενες δουλείες θα είναι πιο προσεγμένες στο συγκεκριμένο κομμάτι.
Μου άρεσε πολύ ο τρόπος που δοκιμάστηκαν οι ικανότητες των Βέρεμον και αγάπησα τον χαρακτήρα του Άντον περισσότερο από τους υπόλοιπους αλλά καταφέρνω ακόμα και τώρα με δυσκολία να τον διαλέξω ανάμεσα στα αδέρφια του. Ο καθένας τους είναι ξεχωριστός και έδωσε κάτι μοναδικό σε αυτήν την περιπέτεια.
Οι σκηνές μάχης ήταν απολαυστικές και δεν με κούρασαν καθόλου. Ήταν γρήγορες και το ρίσκο της κατάληξης μεγάλο. Οι χαρακτήρες παλεύουν, πληγώνονται, ανασυντάσσονται και προσπαθούν ξανά με όλη τους τη δύναμη, με πείσμα και με αγάπη για την οικογένειά τους που τους κάνει να νιώθουν αήττητοι και ασταμάτητοι παρόλο που ίσως και να μην είναι. Εκείνοι, όμως, δεν το βάζουν κάτω μπροστά σε κανέναν κίνδυνο μέχρι να πετύχουν τον μοναδικό τους στόχο.
Νιώθω ήδη νοσταλγία και ξέρω πως θα κουβαλάω αυτή την ιστορία μαζί μου για πολύ καιρό. Ίσως -λέω, ίσως- να νιώθω κι εγώ πως είμαι πια ένα μικρό κομμάτι του Οίκου των Βέρεμον.
Οι περιγραφές του ήταν πανέμορφες και τόσο ζωντανές που πραγματικά ζωγράφιζαν τις εικόνες στο μυαλό μου, βάζοντας με αμέσως στην ατμόσφαιρα της κάθε σκηνής. Οι χαρακτήρες ήταν πολύ καλά στημένοι και γραμμένοι και ο Άγγελος κατάφερε να με κάνει να συμπαθήσω δευτερεύοντες χαρακτήρες και να νοιαστώ για εκείνους σε βαθμό που δεν περίμενα. Όλη η ιστορία είναι τυλιγμένη μέσα σε μια ατμόσφαιρα μυστηρίου και τα γεγονότα έρρεαν όμορφα, αφήνοντάς με πάντοτε ικανοποιημένη με τις εξελίξεις και τις ανατροπές. Φαίνεται ότι υπάρχει περισσότερο υλικό του κόσμου της Μέα και αυτό είναι κάτι πολύ ευχάριστο για έναν αναγνώστη. Τα ονόματα των χαρακτήρων, των πόλεων και των περιοχών είναι ταιριαστά μεταξύ τους και δίνουν την αίσθηση του πραγματικού.
Το σημείο στο οποίο θα ήθελα να υπάρχει μεγαλύτερη προσοχή είναι κάποιοι διάλογοι ανάμεσα στα αδέρφια όπου χρησιμοποιούν εκφράσεις ή λέξεις που δεν θεωρώ ότι ταιριάζουν στους χαρακτήρες που έχουν χτιστεί ως τότε. Ακόμα, υπάρχει ένα μικρό θέμα με την επιμέλεια του κειμένου (σελίδες όπου δεν χωρίζονται παράγραφοι ή διάλογοι που επίσης έπρεπε να είναι χωρισμένοι) αλλά η ιστορία με απορροφούσε ξανά και κατάφερνα να μη δίνω σημασία. Ο Άγγελος έχει τον δικό του τρόπο γραφής (τουλάχιστον στο συγκεκριμένο βιβλίο που είναι και το πρώτο του) και αποφάσισα να το δεχτώ από την αρχή ώστε να μην με προβληματίζει κατά τη διάρκεια της ανάγνωσης όπως σε αρκετούς φίλους αναγνώστες. Λόγω των παραπάνω αφαίρεσα ένα αστεράκι μιας και δεν ήταν πάντοτε εύκολο να επιστρέψω μα είμαι σίγουρη πως οι επόμενες δουλείες θα είναι πιο προσεγμένες στο συγκεκριμένο κομμάτι.
Μου άρεσε πολύ ο τρόπος που δοκιμάστηκαν οι ικανότητες των Βέρεμον και αγάπησα τον χαρακτήρα του Άντον περισσότερο από τους υπόλοιπους αλλά καταφέρνω ακόμα και τώρα με δυσκολία να τον διαλέξω ανάμεσα στα αδέρφια του. Ο καθένας τους είναι ξεχωριστός και έδωσε κάτι μοναδικό σε αυτήν την περιπέτεια.
Οι σκηνές μάχης ήταν απολαυστικές και δεν με κούρασαν καθόλου. Ήταν γρήγορες και το ρίσκο της κατάληξης μεγάλο. Οι χαρακτήρες παλεύουν, πληγώνονται, ανασυντάσσονται και προσπαθούν ξανά με όλη τους τη δύναμη, με πείσμα και με αγάπη για την οικογένειά τους που τους κάνει να νιώθουν αήττητοι και ασταμάτητοι παρόλο που ίσως και να μην είναι. Εκείνοι, όμως, δεν το βάζουν κάτω μπροστά σε κανέναν κίνδυνο μέχρι να πετύχουν τον μοναδικό τους στόχο.
Νιώθω ήδη νοσταλγία και ξέρω πως θα κουβαλάω αυτή την ιστορία μαζί μου για πολύ καιρό. Ίσως -λέω, ίσως- να νιώθω κι εγώ πως είμαι πια ένα μικρό κομμάτι του Οίκου των Βέρεμον.
Read
March 26, 2023(Δείτε την ολοκληρωμένη κριτική παρακάτω)
5/2020:
Για να είμαι ειλικρινής, δεν το τελείωσα. Θα το ξαναδώ κάποια στιγμή, αλλά στην πρώτη ανάγνωση χάθηκα.
Πιστεύω ότι ο συγγραφέας έχει μεράκι για τη δουλειά του, είχε μια ωραία ιδέα και όλα πήγαιναν καλά: εξώφυλλο, γραφιστικά, η ίδια η περιπέτεια, η πρωτοτυπία. Πραγματικα ήθελα να μάθω τα πάντα για τον Οίκο των Βερεμον και τα μυστικά τους.
Τώρα, γιατί δε μου δούλεψε εμένα (και ίσως να φταίω εγώ κι όχι το βιβλίο):
1) Ήθελα μια πιο στρωτή πλοκή. Πρώτα να μάθω όσα χρειάζεται για τον Οίκο (δεν εννοώ να είναι ανοιχτό βιβλίο, ας κρατήσει κάποια μυστικά) κι έπειτα να ξεκινήσει η περιπέτεια. Ένιωθα ότι φεύγω μαζί με τους χαρακτήρες με ελλιπείς γνώσεις κι έχοντας αφήσει ανοιχτούς λογαριασμούς πίσω.
2) Οι ίδιοι οι πρωταγωνιστές, οι νεαρότεροι Βέρεμον, περιγράφηκαν όλοι μαζί σε μια μεγάλη παράγραφο. Τους δόθηκαν όλα τα χαρακτηριστικά μονομιάς, χωρίς να έχω προλάβει να δεθω μαζί τους. Πολλά ονόματα και πολλά χαρακτηριστικά μαζί. Χρειάστηκε να ξαναγυρίσω σ' εκείνη τη σελίδα πολλές φορές αλλά και πάλι, δεν τους ένιωθα δικούς μου. Σίγουρα θα προτιμούσα να μου δοθούν απλώς τα ονόματα σιγά σιγά και μέσω δράσης να μάθω τα χαρακτηριστικά τους. Γενικά πολλά ονόματα για τα οποία δεν ήξερα όσα θα ήθελα.
3) Η δευτερεύουσα πλοκή έμοιαζε να απασχολεί υπερβολικά τους χαρακτήρες και τη συζητούσαν αλλά δε δόθηκε καμία εξήγηση στο γιατί είναι σημαντική. Ήμουν στα χαμένα για πολλές σελίδες κι έκανα αρκετή υπομονή για να μάθω τι συνέβαινε. Αυτό είναι κρίμα, διότι νιώθω ότι ο συγγραφέας ήθελε να υπάρχει αίσθηση μυστηρίου και προσμονή, όχι να υπομενω μέχρι να μάθω.
4) Βρήκα αρκετά σφάλματα στη δομή και το στήσιμο του βιβλίου. Αυτό κυρίως βαραίνει τον επιμελητή φυσικά και πολύ λιγότερο τον συγγραφέα. Τεραστιες παράγραφοι χωρίς αρχή και τέλος, λάθη στίξης κι άλλα δυσάρεστα συναπαντηματα (αυτό φυσικά σημαίνει ότι σε μια δεύτερη, επιμελημενη έκδοση ίσως το διάβαζα πολύ πιο ευχάριστα).
Αυτά. Ο συγγραφέας δείχνει συμπαθέστατος και ίσως να έχασα ένα βιβλίο με καλές ιδέες, που απλά εκτυλίσσονταν πιο μετά. Σκοπεύω να το ξαναπιάσω κι ελπίζω όσα γράφω να βοηθήσουν κι όχι να ληφθούν σαν κακοπροαίρετη κριτική. Αστεράκια θα βάλω όταν το ξαναπιάσω στα χέρια μου και το τελειώσω.
26/3/2023
EDIT: Πλέον, έχοντας διαβάσει την επιμελημένη έκδοση, έχω σχηματισμένη άποψη και μπορώ να ξετυλίξω ελεύθερα τις σκέψεις μου.
Έχει γίνει πολύ καλή δουλειά από την επιμελήτρια, μιας και λείπουν όλα τα λάθη και οι απροσεξίες της πρώτης έκδοσης. Κι ο συγγραφέας όμως έβαλε τα δυνατά του κι έτσι σε αυτή την έκδοση υπάρχουν οι απαραίτητες επεξηγήσεις, πιο ομαλή πλοκή και δομή του έργου. Τα μέρη και τα κεφάλαια του βιβλίου είναι διακριτά και προσεγμένα όσον αφορά το μέγεθος και τη θεματολογία. Σαφέστατα αρτιότερη αναγνωστική εμπειρία.
Γενικώς η πλοκή κυλάει γρήγορα. Οι χαρακτήρες παίρνουν συνεχώς αποφάσεις, δρουν και αλληλεπιδρούν, συμφωνούν και διαφωνούν, καθορίζοντας την πορεία της δράσης.
Το βιβλίο, αν και με ενιαία πλοκή, είναι σαν να χωρίζεται σε επιμέρους ημιαυτόνομες υποπλοκές.
Τα δυνατότερα στοιχεία του έργου για μένα ήταν η ατμόσφαιρα, η κοσμοπλασία και η έννοια της μαγείας και των μαγικών πλασμάτων. Η φύση των βρικολάκων (βερούν) είναι ταυτόχρονα μυστηριώδης αλλά και επαρκώς ανεπτυγμένη, μιας και βλέπουμε τις αγωνίες και τα καθημερινά τους προβλήματα από τη δική τους (συνολική θα έλεγα) οπτική γωνία.
Μακράν το αγαπημένο μου σημείο ήταν οι Σιάνα, η μάγισσα και ο,τι σχετιζόταν με τη δράση της. Θα μπορούσε να έχει δοθεί περισσότερη έκταση στο συγκεκριμένο κομμάτι μάλιστα, τόσο ενδιαφέρον ήταν που διψούσα για περισσότερα.
Τα δύο αρνητικά στοιχεία που βρήκα είναι:
1) Το τέλος. Θεωρώ πως θα μπορούσε να δοθεί περισσότερος χώρος, καθώς είχε χτιστεί η δυναμική κατά τη διάρκεια του βιβλίου για εκείνα τα γεγονότα.
2) Οι ίδιοι οι χαρακτήρες. Πέρα από τον Σέπτιμους Βέρεμον, που είναι ο κύριος πρωταγωνιστής και τον γνωρίζουμε αρκετά καλά, τα άλλα αδέρφια υπολείπονταν σε ανάπτυξη. Σίγουρα μια πιο βαθιά ματιά στην ψυχολογία, τις δυνάμεις και το παρελθόν τους θα ωφελούσε και θα έδινε ενδιαφέρον και αγωνία για τον καθένα τους, ανεξάρτητα από την τύχη του οίκου.
Ο Κάλχας Βέρεμον είχε σχετικά καλή μεταχείριση αναλογικά με τον χρόνο που του δόθηκε, ενώ τα υπόλοιπα μέλη της οικογένειας ήταν στο φόντο, βάζοντάς με σε σκέψεις μήπως θα υπάρξει spinoff.
Θα ήμουν άδικος όμως αν έδινα κι άλλη βαρύτητα στα αρνητικά. Είναι το πρώτο βιβλίο του συγγραφέα (γνωρίζω πως έχει βελτιωθεί πολύ στα επόμενα έργα του, στα οποία θα κατευθυνθώ στο μέλλον) και έχει γραφτεί με πολύ ενθουσιασμό.
Φαίνεται να είναι γραμμένο στα πρότυπα περιπέτειας DnD (ο συγγραφέας έχει δημιουργήσει δικό του αντίστοιχο παιχνίδι) κι έτσι εξηγούνται πολλά. Ο εξοικειωμένος με τη θεματική αναγνώστης θα βρει πολλά ωραία σημεία. Ο αμύητος ίσως ξενιστεί με αρκετά εξ αυτών.
5/2020:
Για να είμαι ειλικρινής, δεν το τελείωσα. Θα το ξαναδώ κάποια στιγμή, αλλά στην πρώτη ανάγνωση χάθηκα.
Πιστεύω ότι ο συγγραφέας έχει μεράκι για τη δουλειά του, είχε μια ωραία ιδέα και όλα πήγαιναν καλά: εξώφυλλο, γραφιστικά, η ίδια η περιπέτεια, η πρωτοτυπία. Πραγματικα ήθελα να μάθω τα πάντα για τον Οίκο των Βερεμον και τα μυστικά τους.
Τώρα, γιατί δε μου δούλεψε εμένα (και ίσως να φταίω εγώ κι όχι το βιβλίο):
1) Ήθελα μια πιο στρωτή πλοκή. Πρώτα να μάθω όσα χρειάζεται για τον Οίκο (δεν εννοώ να είναι ανοιχτό βιβλίο, ας κρατήσει κάποια μυστικά) κι έπειτα να ξεκινήσει η περιπέτεια. Ένιωθα ότι φεύγω μαζί με τους χαρακτήρες με ελλιπείς γνώσεις κι έχοντας αφήσει ανοιχτούς λογαριασμούς πίσω.
2) Οι ίδιοι οι πρωταγωνιστές, οι νεαρότεροι Βέρεμον, περιγράφηκαν όλοι μαζί σε μια μεγάλη παράγραφο. Τους δόθηκαν όλα τα χαρακτηριστικά μονομιάς, χωρίς να έχω προλάβει να δεθω μαζί τους. Πολλά ονόματα και πολλά χαρακτηριστικά μαζί. Χρειάστηκε να ξαναγυρίσω σ' εκείνη τη σελίδα πολλές φορές αλλά και πάλι, δεν τους ένιωθα δικούς μου. Σίγουρα θα προτιμούσα να μου δοθούν απλώς τα ονόματα σιγά σιγά και μέσω δράσης να μάθω τα χαρακτηριστικά τους. Γενικά πολλά ονόματα για τα οποία δεν ήξερα όσα θα ήθελα.
3) Η δευτερεύουσα πλοκή έμοιαζε να απασχολεί υπερβολικά τους χαρακτήρες και τη συζητούσαν αλλά δε δόθηκε καμία εξήγηση στο γιατί είναι σημαντική. Ήμουν στα χαμένα για πολλές σελίδες κι έκανα αρκετή υπομονή για να μάθω τι συνέβαινε. Αυτό είναι κρίμα, διότι νιώθω ότι ο συγγραφέας ήθελε να υπάρχει αίσθηση μυστηρίου και προσμονή, όχι να υπομενω μέχρι να μάθω.
4) Βρήκα αρκετά σφάλματα στη δομή και το στήσιμο του βιβλίου. Αυτό κυρίως βαραίνει τον επιμελητή φυσικά και πολύ λιγότερο τον συγγραφέα. Τεραστιες παράγραφοι χωρίς αρχή και τέλος, λάθη στίξης κι άλλα δυσάρεστα συναπαντηματα (αυτό φυσικά σημαίνει ότι σε μια δεύτερη, επιμελημενη έκδοση ίσως το διάβαζα πολύ πιο ευχάριστα).
Αυτά. Ο συγγραφέας δείχνει συμπαθέστατος και ίσως να έχασα ένα βιβλίο με καλές ιδέες, που απλά εκτυλίσσονταν πιο μετά. Σκοπεύω να το ξαναπιάσω κι ελπίζω όσα γράφω να βοηθήσουν κι όχι να ληφθούν σαν κακοπροαίρετη κριτική. Αστεράκια θα βάλω όταν το ξαναπιάσω στα χέρια μου και το τελειώσω.
26/3/2023
EDIT: Πλέον, έχοντας διαβάσει την επιμελημένη έκδοση, έχω σχηματισμένη άποψη και μπορώ να ξετυλίξω ελεύθερα τις σκέψεις μου.
Έχει γίνει πολύ καλή δουλειά από την επιμελήτρια, μιας και λείπουν όλα τα λάθη και οι απροσεξίες της πρώτης έκδοσης. Κι ο συγγραφέας όμως έβαλε τα δυνατά του κι έτσι σε αυτή την έκδοση υπάρχουν οι απαραίτητες επεξηγήσεις, πιο ομαλή πλοκή και δομή του έργου. Τα μέρη και τα κεφάλαια του βιβλίου είναι διακριτά και προσεγμένα όσον αφορά το μέγεθος και τη θεματολογία. Σαφέστατα αρτιότερη αναγνωστική εμπειρία.
Γενικώς η πλοκή κυλάει γρήγορα. Οι χαρακτήρες παίρνουν συνεχώς αποφάσεις, δρουν και αλληλεπιδρούν, συμφωνούν και διαφωνούν, καθορίζοντας την πορεία της δράσης.
Το βιβλίο, αν και με ενιαία πλοκή, είναι σαν να χωρίζεται σε επιμέρους ημιαυτόνομες υποπλοκές.
Τα δυνατότερα στοιχεία του έργου για μένα ήταν η ατμόσφαιρα, η κοσμοπλασία και η έννοια της μαγείας και των μαγικών πλασμάτων. Η φύση των βρικολάκων (βερούν) είναι ταυτόχρονα μυστηριώδης αλλά και επαρκώς ανεπτυγμένη, μιας και βλέπουμε τις αγωνίες και τα καθημερινά τους προβλήματα από τη δική τους (συνολική θα έλεγα) οπτική γωνία.
Μακράν το αγαπημένο μου σημείο ήταν οι Σιάνα, η μάγισσα και ο,τι σχετιζόταν με τη δράση της. Θα μπορούσε να έχει δοθεί περισσότερη έκταση στο συγκεκριμένο κομμάτι μάλιστα, τόσο ενδιαφέρον ήταν που διψούσα για περισσότερα.
Τα δύο αρνητικά στοιχεία που βρήκα είναι:
1) Το τέλος. Θεωρώ πως θα μπορούσε να δοθεί περισσότερος χώρος, καθώς είχε χτιστεί η δυναμική κατά τη διάρκεια του βιβλίου για εκείνα τα γεγονότα.
2) Οι ίδιοι οι χαρακτήρες. Πέρα από τον Σέπτιμους Βέρεμον, που είναι ο κύριος πρωταγωνιστής και τον γνωρίζουμε αρκετά καλά, τα άλλα αδέρφια υπολείπονταν σε ανάπτυξη. Σίγουρα μια πιο βαθιά ματιά στην ψυχολογία, τις δυνάμεις και το παρελθόν τους θα ωφελούσε και θα έδινε ενδιαφέρον και αγωνία για τον καθένα τους, ανεξάρτητα από την τύχη του οίκου.
Ο Κάλχας Βέρεμον είχε σχετικά καλή μεταχείριση αναλογικά με τον χρόνο που του δόθηκε, ενώ τα υπόλοιπα μέλη της οικογένειας ήταν στο φόντο, βάζοντάς με σε σκέψεις μήπως θα υπάρξει spinoff.
Θα ήμουν άδικος όμως αν έδινα κι άλλη βαρύτητα στα αρνητικά. Είναι το πρώτο βιβλίο του συγγραφέα (γνωρίζω πως έχει βελτιωθεί πολύ στα επόμενα έργα του, στα οποία θα κατευθυνθώ στο μέλλον) και έχει γραφτεί με πολύ ενθουσιασμό.
Φαίνεται να είναι γραμμένο στα πρότυπα περιπέτειας DnD (ο συγγραφέας έχει δημιουργήσει δικό του αντίστοιχο παιχνίδι) κι έτσι εξηγούνται πολλά. Ο εξοικειωμένος με τη θεματική αναγνώστης θα βρει πολλά ωραία σημεία. Ο αμύητος ίσως ξενιστεί με αρκετά εξ αυτών.
June 17, 2019
Για την ακρίβεια 4,5...
Η αλήθεια είναι ότι αγαπώ τα βιβλία φαντασίας και ιδιαίτερα ότι έχει να κάνει με πλάσματα της νύχτας όπως οι βρυκόλακες. Όταν λοιπόν αντίκρισα το συγκεκριμένο βιβλίο και διάβασα το οπισθόφυλλο ήθελα πολύ να το διαβάσω. Αν και άργησα να το κάνω, καθώς το βιβλίο εκδόθηκε το 2017, ήρθε επιτέλους η στιγμή να γνωρίσω τον οίκο των Βέρεμον.
Από το εξώφυλλο κατάλαβα ότι θα πήγαινα αρκετά χρόνια πίσω. Στην περίοδο που τα άλογα και οι άμαξες ήταν ο κύριος τρόπος μετακίνησης και το τρένο έμπαινε σιγά σιγά στη ζωή των ανθρώπων. ��ι Βέρεμον είναι μία από τις τελευταίες οικογένειες βρυκολάκων που έχουν επιζήσει από το κυνηγητό των ανθρώπων καθώς κρατούν την υπόσταση τους μυστική και δεν τρέφονται από ανθρώπους αλλά ζώα, καθώς και τεχνητό αίμα. Έχουν ανθρώπους έμπιστους, οι οποίοι γνωρίζουν το ποιόν τους και τους βοηθούν όταν έχουν την ανάγκη τους.
Ο Κάλχας Βέρεμον είναι η κεφαλή της Οικογένειας και φροντίζει για την ασφάλεια και την ευημερία της. Φροντίζει να διδάσκει στους 4 μεγαλύτερους γιούς του πως να μάχονται και τους προετοιμάζει για ότι δυσκολία μπορεί να προκύψει. Ο Σέπτιμους σαν μεγαλύτερος προετοιμάζεται να διαδεχτεί κάποια στιγμή τον πατέρα του στην κεφαλή του οίκου αν και είναι σίγουρος ότι αυτό αργεί. Ο Νάριος είναι αλλαγμένος από τον Κάλχα και μεγαλωμένος σαν θετός γιός. Μεγάλωσε κοντά στους γιούς του Κάλχα και τους δίδαξε ότι χρειάζεται για την προστασία τους. Η Οικογένεια είναι πολύ δεμένη και τους ενώνει η αμοιβαία αγάπη. Τα 4 αδέλφια είναι γνήσιοι βρικόλακες και κατέχουν κάποιες ιδιαίτερες δυνάμεις. Ο καθένας τους προσπαθεί να μάθει να διαχειρίζεται τη δική του.
Όλα δείχνουν να είναι ομαλά και να κυλούν ειρηνικά μέχρι τη στιγμή που μια απόφαση του Κάλχα ανατρέπει τα πάντα. Η απόφαση του αυτή κινεί κάποιους τροχούς που θα φέρει τα 4 αδέλφια αντιμέτωπους με προβλήματα που φαίνονται άλυτα, με απειλή της σωματικής τους ακεραιότητας καθώς και ολόκληρου του οίκου, με εχθρούς που πίστευαν για φίλους και φίλους που πίστευαν για εχθρούς. Ο Σέπτιμους σαν μεγαλύτερος θα κριθεί να πάρει αποφάσεις και να πράξει ανάλογα με τη βοήθεια του Μπακάντε, του Κρόβεν και του Αντόν έχοντας ως κύριο ζητούμενο τη σωτηρία των αγαπημένων του. Θα τα καταφέρει να βγει νικητής από αυτή τη δοκιμασία και τι θα χρειαστεί να θυσιάσει για να τα καταφέρει;
Ένα βιβλίο που μου άρεσε πολύ. Σε κρατάει σε αγωνία, σε βάζει σε σκέψεις και σε πλημμυρίζει με το συναίσθημα της αγάπης και της αφοσίωσης που μοιράζονται τα μέλη του Οίκου των Βέρεμον. Αγάπησα και τα 4 αδέλφια για όλα όσα τους ένωναν και για την αυτοθυσία που τους διακατείχε. Αν και μου άφησε κάποια κενά που σίγουρα θα ήθελα να "γεμίσω" , είμαι σίγουρη ότι ο συγγραφέας δεν θα μας αφήσει έτσι και θα μας δώσει τις απαραίτητες απαντήσεις στο επόμενο βιβλίο για τον Οίκο των Βέρεμον σύμφωνα με τον ίδιο. Εγώ πάντως απόλαυσα την ανάγνωση του και περιμένω με λαχτάρα το sequel...Φυσικά το προτείνω.!!
Η αλήθεια είναι ότι αγαπώ τα βιβλία φαντασίας και ιδιαίτερα ότι έχει να κάνει με πλάσματα της νύχτας όπως οι βρυκόλακες. Όταν λοιπόν αντίκρισα το συγκεκριμένο βιβλίο και διάβασα το οπισθόφυλλο ήθελα πολύ να το διαβάσω. Αν και άργησα να το κάνω, καθώς το βιβλίο εκδόθηκε το 2017, ήρθε επιτέλους η στιγμή να γνωρίσω τον οίκο των Βέρεμον.
Από το εξώφυλλο κατάλαβα ότι θα πήγαινα αρκετά χρόνια πίσω. Στην περίοδο που τα άλογα και οι άμαξες ήταν ο κύριος τρόπος μετακίνησης και το τρένο έμπαινε σιγά σιγά στη ζωή των ανθρώπων. ��ι Βέρεμον είναι μία από τις τελευταίες οικογένειες βρυκολάκων που έχουν επιζήσει από το κυνηγητό των ανθρώπων καθώς κρατούν την υπόσταση τους μυστική και δεν τρέφονται από ανθρώπους αλλά ζώα, καθώς και τεχνητό αίμα. Έχουν ανθρώπους έμπιστους, οι οποίοι γνωρίζουν το ποιόν τους και τους βοηθούν όταν έχουν την ανάγκη τους.
Ο Κάλχας Βέρεμον είναι η κεφαλή της Οικογένειας και φροντίζει για την ασφάλεια και την ευημερία της. Φροντίζει να διδάσκει στους 4 μεγαλύτερους γιούς του πως να μάχονται και τους προετοιμάζει για ότι δυσκολία μπορεί να προκύψει. Ο Σέπτιμους σαν μεγαλύτερος προετοιμάζεται να διαδεχτεί κάποια στιγμή τον πατέρα του στην κεφαλή του οίκου αν και είναι σίγουρος ότι αυτό αργεί. Ο Νάριος είναι αλλαγμένος από τον Κάλχα και μεγαλωμένος σαν θετός γιός. Μεγάλωσε κοντά στους γιούς του Κάλχα και τους δίδαξε ότι χρειάζεται για την προστασία τους. Η Οικογένεια είναι πολύ δεμένη και τους ενώνει η αμοιβαία αγάπη. Τα 4 αδέλφια είναι γνήσιοι βρικόλακες και κατέχουν κάποιες ιδιαίτερες δυνάμεις. Ο καθένας τους προσπαθεί να μάθει να διαχειρίζεται τη δική του.
Όλα δείχνουν να είναι ομαλά και να κυλούν ειρηνικά μέχρι τη στιγμή που μια απόφαση του Κάλχα ανατρέπει τα πάντα. Η απόφαση του αυτή κινεί κάποιους τροχούς που θα φέρει τα 4 αδέλφια αντιμέτωπους με προβλήματα που φαίνονται άλυτα, με απειλή της σωματικής τους ακεραιότητας καθώς και ολόκληρου του οίκου, με εχθρούς που πίστευαν για φίλους και φίλους που πίστευαν για εχθρούς. Ο Σέπτιμους σαν μεγαλύτερος θα κριθεί να πάρει αποφάσεις και να πράξει ανάλογα με τη βοήθεια του Μπακάντε, του Κρόβεν και του Αντόν έχοντας ως κύριο ζητούμενο τη σωτηρία των αγαπημένων του. Θα τα καταφέρει να βγει νικητής από αυτή τη δοκιμασία και τι θα χρειαστεί να θυσιάσει για να τα καταφέρει;
Ένα βιβλίο που μου άρεσε πολύ. Σε κρατάει σε αγωνία, σε βάζει σε σκέψεις και σε πλημμυρίζει με το συναίσθημα της αγάπης και της αφοσίωσης που μοιράζονται τα μέλη του Οίκου των Βέρεμον. Αγάπησα και τα 4 αδέλφια για όλα όσα τους ένωναν και για την αυτοθυσία που τους διακατείχε. Αν και μου άφησε κάποια κενά που σίγουρα θα ήθελα να "γεμίσω" , είμαι σίγουρη ότι ο συγγραφέας δεν θα μας αφήσει έτσι και θα μας δώσει τις απαραίτητες απαντήσεις στο επόμενο βιβλίο για τον Οίκο των Βέρεμον σύμφωνα με τον ίδιο. Εγώ πάντως απόλαυσα την ανάγνωση του και περιμένω με λαχτάρα το sequel...Φυσικά το προτείνω.!!
December 3, 2025
Ένα πράγμα μόνο έχω να πω ΠΟΛΥ ΨΥΧΡΑΙΜΑ στον συγγραφέα...
Θέλουμε τη ΣΥΝΕΧΕΙΑ!!!!
Όχι, εντάξει, θα πω κι άλλα.
Απόλαυσα πολύ τους βρυκολάκες και την κόσμοπλασία γύρω απ' αυτούς, αλλά θα ήθελα να μάθω περισσότερες λεπτομέρειες για τις ικανότητες, τα χαρακτηριστικά τους κτλ. Ένιωσα ότι υπάρχει πολύ ζουμί γύρω απ'αυτή την ιστορία και τον κόσμο στον οποίο εκτυλίσσεται.
Οι χαρακτήρες, αν αναπτύσσονταν περισσότερο σχετικά με τις αντιδράσεις, τα κίνητρα και τις δυνάμεις τους, θα είχαμε ένα ακόμα πιο άρτιο αποτέλεσμα, καθώς θαρρώ ότι ο Άντον και ο Κρόβεν συγκεκριμένα, είχαν πολλά παραπάνω να δώσουν στην πλοκή και στην όλη ατμόσφαιρα, η οποία βέβαια είναι δοσμένη όπως πρέπει.
Γενικότερα, πάντως, ήθελα κι άλλο από τον κόσμο της Μέα. Θεωρώ πως θα μπορούσε άνετα να βγει μια ωραία τριλογία.🤞🏻
Θέλουμε τη ΣΥΝΕΧΕΙΑ!!!!
Όχι, εντάξει, θα πω κι άλλα.
Απόλαυσα πολύ τους βρυκολάκες και την κόσμοπλασία γύρω απ' αυτούς, αλλά θα ήθελα να μάθω περισσότερες λεπτομέρειες για τις ικανότητες, τα χαρακτηριστικά τους κτλ. Ένιωσα ότι υπάρχει πολύ ζουμί γύρω απ'αυτή την ιστορία και τον κόσμο στον οποίο εκτυλίσσεται.
Οι χαρακτήρες, αν αναπτύσσονταν περισσότερο σχετικά με τις αντιδράσεις, τα κίνητρα και τις δυνάμεις τους, θα είχαμε ένα ακόμα πιο άρτιο αποτέλεσμα, καθώς θαρρώ ότι ο Άντον και ο Κρόβεν συγκεκριμένα, είχαν πολλά παραπάνω να δώσουν στην πλοκή και στην όλη ατμόσφαιρα, η οποία βέβαια είναι δοσμένη όπως πρέπει.
Γενικότερα, πάντως, ήθελα κι άλλο από τον κόσμο της Μέα. Θεωρώ πως θα μπορούσε άνετα να βγει μια ωραία τριλογία.🤞🏻
July 30, 2018
Δείτε επίσης και στο Chill and read
Τη σκυτάλη έρχεται να πάρει ένα μυθιστόρημα φαντασίας από ένα νέο συγγραφέα. Στο πρώτο του βιβλίο, ο Άγγελος Κυπριανός μας μιλάει για τους τελευταίους του Οίκου των Βέρεμον και τον κόσμο που έχει ο ίδιος πλάσει.
Οι Βέρεμον είναι βρικόλακες, από τους τελευταίους που έχουν μείνει στη Μέα. Μετά τον πόλεμο με τους ανθρώπους, το ξεκλήρισμα στην ουσία των βρικολάκων από τους κυνηγούς, ο Κάλχας Βέρεμον έχει καταφέρει να σώσει την οικογένειά του και μερικούς φίλους που τους θεωρεί αδέρφια και παιδιά του, έτσι ώστε να συγκατοικήσουν όλοι μαζί ειρηνικά με τους ανθρώπους. Ο βορράς, όπου έχουν βρει καταφύγιο, είναι αρκετά αφιλόξενο μέρος. Κρατάει όμως μακρυά τους περίεργους και όσους δεν έχουν δουλειά εκεί, κάνοντας έτσι ευκολότερη τη ζωή για τους Βέρεμον.
Ωστόσο, όπως οι άλλες φατρίες κινδύνευσαν και εξαφανίστηκαν τόσο καιρό πριν, έτσι ήρθε τώρα και η σειρά των Βέρεμον να κινδυνεύσουν. Το μυστικό τους φαίνεται πως έχει φανερωθεί και κυνηγοί θα βρεθούν στο κατόπι τους. Οι κυνηγοί όμως δεν θα είναι οι μόνοι. Ένα πιο μεγάλο κακό τους κυνηγά και θέλει να τους εξοντώσει και οι Βέρεμον θα αναγκαστούν να πολεμήσουν και να δώσουν μάχες όπως αυτές που είχαν μόνο ακούσει μέχρι τώρα.
Το βιβλίο είναι χτισμένο γύρω από τους πρωταγωνιστές της ιστορίας και ότι είναι να μάθει ο αναγνώστης, για τον χώρο, τον τόπο, τον καιρό, τους κατοίκους, το μαθαίνει γιατί κάποιος πηγαίνει εκεί. Πράγμα που δεν είναι άσχημο, καθώς αποφεύγονται έτσι οι φλυαρίες γύρω από τον κόσμο της Μέα και ότι άλλο θα μπορούσε να γράψει κανείς για ένα κόσμο που ο ίδιος δημιούργησε.
Ο αναγνώστης γνωρίζει τους ήρωες έναν έναν με τη σειρά και πολλές φορές μαθαίνει μαζί με τον ίδιο τον ήρωα τις δυνατότητές του. Πρόκειται για ήρωες που εξελίσσονται στην πορεία της ιστορίας, που δεν είναι ακόμη ολοκληρωμένοι αλλά ανακαλύπτουν καινούριες ικανότητες και δυνατότητες. Το στοίχημα από εκεί και πέρα είναι αν θα μπορέσουν να τις διαχειριστούν σωστά και να τις αξιοποιήσουν. Τα τέσσερα αδέρφια που είναι και οι κύριοι πρωταγωνιστές είναι αρκετά διαφορετικά μεταξύ τους, έτσι που να συμπληρώνουν ο ένας τον άλλο και όλοι μαζί να μπορούν να καταφέρουν πολύ περισσότερα από ότι θα μπορούσε ο ένας μόνος.
Η εποχή που εξελίσσεται η ιστορία δεν είναι η σύγχρονη, αλλά θυμίζει πιο πολύ Μεσαίωνα. Τα όπλα που χρησιμοποιούνται, οι άμαξες ακόμα και οι αλχημιστές που είναι χαρακτηριστικό εκείνης της εποχής συναντώνται στην αφήγηση και δίνουν τον παλμό και την ατμόσφαιρα της ιστορίας.
Ένα συναρπαστικό παραμύθι, με σκηνές βίας και δράσης, για τους λάτρεις του είδους!
Τη σκυτάλη έρχεται να πάρει ένα μυθιστόρημα φαντασίας από ένα νέο συγγραφέα. Στο πρώτο του βιβλίο, ο Άγγελος Κυπριανός μας μιλάει για τους τελευταίους του Οίκου των Βέρεμον και τον κόσμο που έχει ο ίδιος πλάσει.
Οι Βέρεμον είναι βρικόλακες, από τους τελευταίους που έχουν μείνει στη Μέα. Μετά τον πόλεμο με τους ανθρώπους, το ξεκλήρισμα στην ουσία των βρικολάκων από τους κυνηγούς, ο Κάλχας Βέρεμον έχει καταφέρει να σώσει την οικογένειά του και μερικούς φίλους που τους θεωρεί αδέρφια και παιδιά του, έτσι ώστε να συγκατοικήσουν όλοι μαζί ειρηνικά με τους ανθρώπους. Ο βορράς, όπου έχουν βρει καταφύγιο, είναι αρκετά αφιλόξενο μέρος. Κρατάει όμως μακρυά τους περίεργους και όσους δεν έχουν δουλειά εκεί, κάνοντας έτσι ευκολότερη τη ζωή για τους Βέρεμον.
Ωστόσο, όπως οι άλλες φατρίες κινδύνευσαν και εξαφανίστηκαν τόσο καιρό πριν, έτσι ήρθε τώρα και η σειρά των Βέρεμον να κινδυνεύσουν. Το μυστικό τους φαίνεται πως έχει φανερωθεί και κυνηγοί θα βρεθούν στο κατόπι τους. Οι κυνηγοί όμως δεν θα είναι οι μόνοι. Ένα πιο μεγάλο κακό τους κυνηγά και θέλει να τους εξοντώσει και οι Βέρεμον θα αναγκαστούν να πολεμήσουν και να δώσουν μάχες όπως αυτές που είχαν μόνο ακούσει μέχρι τώρα.
Το βιβλίο είναι χτισμένο γύρω από τους πρωταγωνιστές της ιστορίας και ότι είναι να μάθει ο αναγνώστης, για τον χώρο, τον τόπο, τον καιρό, τους κατοίκους, το μαθαίνει γιατί κάποιος πηγαίνει εκεί. Πράγμα που δεν είναι άσχημο, καθώς αποφεύγονται έτσι οι φλυαρίες γύρω από τον κόσμο της Μέα και ότι άλλο θα μπορούσε να γράψει κανείς για ένα κόσμο που ο ίδιος δημιούργησε.
Ο αναγνώστης γνωρίζει τους ήρωες έναν έναν με τη σειρά και πολλές φορές μαθαίνει μαζί με τον ίδιο τον ήρωα τις δυνατότητές του. Πρόκειται για ήρωες που εξελίσσονται στην πορεία της ιστορίας, που δεν είναι ακόμη ολοκληρωμένοι αλλά ανακαλύπτουν καινούριες ικανότητες και δυνατότητες. Το στοίχημα από εκεί και πέρα είναι αν θα μπορέσουν να τις διαχειριστούν σωστά και να τις αξιοποιήσουν. Τα τέσσερα αδέρφια που είναι και οι κύριοι πρωταγωνιστές είναι αρκετά διαφορετικά μεταξύ τους, έτσι που να συμπληρώνουν ο ένας τον άλλο και όλοι μαζί να μπορούν να καταφέρουν πολύ περισσότερα από ότι θα μπορούσε ο ένας μόνος.
Η εποχή που εξελίσσεται η ιστορία δεν είναι η σύγχρονη, αλλά θυμίζει πιο πολύ Μεσαίωνα. Τα όπλα που χρησιμοποιούνται, οι άμαξες ακόμα και οι αλχημιστές που είναι χαρακτηριστικό εκείνης της εποχής συναντώνται στην αφήγηση και δίνουν τον παλμό και την ατμόσφαιρα της ιστορίας.
Ένα συναρπαστικό παραμύθι, με σκηνές βίας και δράσης, για τους λάτρεις του είδους!
September 1, 2020
Βαθμολογία: 2.5 αστέρια
Ο οίκος των Βέρεμον είναι ένα ενδιαφέρον βιβλίο φαντασίας, που στήνει το κατάλληλο κλίμα που αρμόζει σε μια ιστορία για βρικόλακες.
Πρωτοσυνάντησα το βιβλίο αυτό όταν ειχα πάει για λίγες μέρες στις Σπέτσες, σε ένα υπέροχο παλαιοπωλείο, όπου γνώρισα και τον ευγενέστατο πατέρα του συγγραφέα.
Το πρώτο πράγμα που με τράβηξε ήταν το εξώφυλλο (επίσης το ίδιο ισχύει για το επόμενο βιβλίο του ιδίου, Το Ναυάγιο της Καραντρα ), οι πλοκές φάνηκαν ελκυστικές και το γεγονός ότι ήταν βιβλία φαντασίας γραμμένα από Έλληνα, με έκανε να θέλω πολύ να τα διαβάσω, μιας και πιστεύω ότι το συγκεκριμένο είδος λογοτεχνίας δεν ευδοκιμεί σε καμία περίπτωση στην ελληνική γλώσσα.
Ο συγγραφέας περιγράφει εξαιρετικά τις εικόνες που θέλει οι αναγνώστες να δουν και έχει δημιουργήσει έναν καινούριο κόσμο που κεντρίζει την περιέργεια.
Παρόλα αυτά, υπάρχουν κι αρκετά μελανά σημεία. Καθόλη τη διάρκεια του βιβλίου δεν ένιωσα ότι δέθηκα με κανέναν από τους χαρακτήρες, πολλά ερωτήματα έμειναν αναπάντητα, τι ακριβώς ήταν η Τέσνα, μπορεί ο Κρόβεν να ταξιδέψει στο χρόνο, τι απέγινε στον Άντον και στον Κρόβεν μετά την μάχη με τη Θανελ, τι συμβαίνει με την Μπερικανική εκκλησία, ο αλχημιστής έγινε βρικόλακας κα.
Θεώρησα ότι ίσως ο συγγραφέας έχει σχέδια για κάποια συνέχεια στην ιστορία των Βέρεμον και γι αυτό μείναμε στην άγνοια, όμως ένα άλλο αρνητικό κομμάτι ήταν ότι τα αδέρφια κάναν κύκλους σε όλη τη διάρκεια της ιστορίας και οι στιγμές κορύφωσης στην πλοκή (το πλάσμα που φοβόντουσαν οι Αθεήμ και σκότωσε ο Σέπτιμους, η τελική μάχη κα) ήταν υπερβολικά μικρές σε διάρκεια και όχι αρκετά επικές.
Σίγουρα θα ξαναδιαβάσω βιβλίο του συγγραφέα, καθώς σαν πρώτη δουλειά ήταν καλή αν και σίγουρα θα μπορούσε να βελτιωθεί.
Ο οίκος των Βέρεμον είναι ένα ενδιαφέρον βιβλίο φαντασίας, που στήνει το κατάλληλο κλίμα που αρμόζει σε μια ιστορία για βρικόλακες.
Πρωτοσυνάντησα το βιβλίο αυτό όταν ειχα πάει για λίγες μέρες στις Σπέτσες, σε ένα υπέροχο παλαιοπωλείο, όπου γνώρισα και τον ευγενέστατο πατέρα του συγγραφέα.
Το πρώτο πράγμα που με τράβηξε ήταν το εξώφυλλο (επίσης το ίδιο ισχύει για το επόμενο βιβλίο του ιδίου, Το Ναυάγιο της Καραντρα ), οι πλοκές φάνηκαν ελκυστικές και το γεγονός ότι ήταν βιβλία φαντασίας γραμμένα από Έλληνα, με έκανε να θέλω πολύ να τα διαβάσω, μιας και πιστεύω ότι το συγκεκριμένο είδος λογοτεχνίας δεν ευδοκιμεί σε καμία περίπτωση στην ελληνική γλώσσα.
Ο συγγραφέας περιγράφει εξαιρετικά τις εικόνες που θέλει οι αναγνώστες να δουν και έχει δημιουργήσει έναν καινούριο κόσμο που κεντρίζει την περιέργεια.
Παρόλα αυτά, υπάρχουν κι αρκετά μελανά σημεία. Καθόλη τη διάρκεια του βιβλίου δεν ένιωσα ότι δέθηκα με κανέναν από τους χαρακτήρες, πολλά ερωτήματα έμειναν αναπάντητα, τι ακριβώς ήταν η Τέσνα, μπορεί ο Κρόβεν να ταξιδέψει στο χρόνο, τι απέγινε στον Άντον και στον Κρόβεν μετά την μάχη με τη Θανελ, τι συμβαίνει με την Μπερικανική εκκλησία, ο αλχημιστής έγινε βρικόλακας κα.
Θεώρησα ότι ίσως ο συγγραφέας έχει σχέδια για κάποια συνέχεια στην ιστορία των Βέρεμον και γι αυτό μείναμε στην άγνοια, όμως ένα άλλο αρνητικό κομμάτι ήταν ότι τα αδέρφια κάναν κύκλους σε όλη τη διάρκεια της ιστορίας και οι στιγμές κορύφωσης στην πλοκή (το πλάσμα που φοβόντουσαν οι Αθεήμ και σκότωσε ο Σέπτιμους, η τελική μάχη κα) ήταν υπερβολικά μικρές σε διάρκεια και όχι αρκετά επικές.
Σίγουρα θα ξαναδιαβάσω βιβλίο του συγγραφέα, καθώς σαν πρώτη δουλειά ήταν καλή αν και σίγουρα θα μπορούσε να βελτιωθεί.
This entire review has been hidden because of spoilers.
September 16, 2018
Είναι σαν να ανοίγεις μια πόρτα και να μπαίνεις στον κόσμο που περιγράφεται στο βιβλίο. Από το δωμάτιό σου ξαφνικά βρίσκεσαι σε μια έπαυλη, σε δάση, ακούς ήχους πουλιών και ζώων, βλέπεις καθαρά τα πρόσωπα των πρωταγωνιστών και ώρες ώρες νιώθεις ότι μπορείς να νιώσεις ακόμα και τα αρώματα, τόσο ζωντανή η περιγραφή..χωρίς να χάνεται με πολλές λεπτομέριες..όμως εσύ χάνεσαι απόλυτα στον χώρο!! Τα διάσπαρτα στοιχεία χρωματισμένα στο αγαπημένο μου χρώμα και η απίστευτη δράση που εκτυλίσσεται σε αυτές τις μαγικές σελίδες, ενίσχυσαν τη διάθεσή μου να θέλω να το διαβάσω όλο μονομιάς και παράλληλα να μη θέλω να κλείσω την πόρτα σε αυτόν τον υπέροχο κόσμο! Με κόπο πίεσα τον εαυτό μου να κάνω 3 μέρες να τελειώσω την ανάγνωση! Είναι εξαιρετικό!
November 2, 2019
Βρυκόλακες που πρέπει να επιβιώσουν. Κυνηγοί που καταδιώκουν τους βρυκόλακες. Όλα αυτά σε έναν κόσμο που είναι λίγο medieval, λίγο steampunk, έχει λίγο από rpg και λίγο από metroidvania. Ως συνήθως, δεν θα μιλήσω με καθόλου spoils, πέρα από γενικές αναφορές.
Το θετικό είναι, ευτυχώς, τα βαμπίρ μας παρουσιάζονται με ευφάνταστο τρόπο. Δεν ήμουν φαν όλων των καινοτομιών που εισάγει ο συγγραφέας στο lore των βρυκολάκων, μα όλες οι μαγικές, αλχημιστικές κτλ. ιδιότητες και ικανότητες των χαρακτήρων είναι ταιριαστές για τον κόσμο στον οποίο βρίσκονται οι χαρακτήρες.
Όλοι οι πρωταγωνιστές είναι καλά δοσμένοι, διαφορετικοί μεταξύ τους και έχουν κάμποση ανάπτυξη. Δεν θεωρώ ότι αποκτούν το βάθος και την εξέλιξη που θα μπορούσαν να έχουν, οπότε απ' αυτή την άποψη, πιστεύω ότι έχουν να μας δώσουν και άλλα σε ένα ίσως μετέπειτα έργο.
Το υπόλοιπο του έργου είναι μια περιπέτεια στη βάση του, με λίγο μυστήριο, φαντασία και υπερφυσικό. Παρότι ίσως κάποιος περιμένει τρόμο από ένα βιβλίο με πλάσματα της νύχτας, δεν θα τον βρει εδώ και το βιβλίο δεν υπόσχεται κάτι τέτοιο.
Το αρνητικό που έχω να σημειώσω είναι ότι το βιβλίο υποφέρει λίγο να βρει το πάτημά του αρχικά. Σε πετάει σε έναν κόσμο και είναι σχεδόν λες και περιμένει να γνωρίζεις ήδη μερικά πράγματα, παρά φροντίζει να στα μάθει σιγά-σιγά. Το αρχικό exposition είναι λίγο περίεργα δομημένο. Εισάγονται ταυτόχρονα πολλοί χαρακτήρες και η δράση παίρνει μπρος, είτε είσαι, είτε δεν είσαι έτοιμος. Δεν με πείραξε τόσο προσωπικά αυτό, μιας και με τράβηξε το γενικότερο lore που ήθελα να απορροφήσω, μα είναι κάτι που ίσως ενοχλήσει ή κουράσει κάποιους αναγνώστες.
Το βιβλίο εν γένει είναι άρτιο. Μερικά παραστρατήματα στην τεχνική εκτέλεση εδώ κι εκεί δεν υποβαθμίζουν τη γενικότερη ιδέα, μια ιδέα που περιέχει μια ενδιαφέρουσα ιστορία με βρυκόλακες, άπλετη περιπέτεια και ιδιαίτερη φαντασία να την πλαισιώνει.
Η έπαυλη σας υποδέχεται, μην την προσπεράσετε.
Το θετικό είναι, ευτυχώς, τα βαμπίρ μας παρουσιάζονται με ευφάνταστο τρόπο. Δεν ήμουν φαν όλων των καινοτομιών που εισάγει ο συγγραφέας στο lore των βρυκολάκων, μα όλες οι μαγικές, αλχημιστικές κτλ. ιδιότητες και ικανότητες των χαρακτήρων είναι ταιριαστές για τον κόσμο στον οποίο βρίσκονται οι χαρακτήρες.
Όλοι οι πρωταγωνιστές είναι καλά δοσμένοι, διαφορετικοί μεταξύ τους και έχουν κάμποση ανάπτυξη. Δεν θεωρώ ότι αποκτούν το βάθος και την εξέλιξη που θα μπορούσαν να έχουν, οπότε απ' αυτή την άποψη, πιστεύω ότι έχουν να μας δώσουν και άλλα σε ένα ίσως μετέπειτα έργο.
Το υπόλοιπο του έργου είναι μια περιπέτεια στη βάση του, με λίγο μυστήριο, φαντασία και υπερφυσικό. Παρότι ίσως κάποιος περιμένει τρόμο από ένα βιβλίο με πλάσματα της νύχτας, δεν θα τον βρει εδώ και το βιβλίο δεν υπόσχεται κάτι τέτοιο.
Το αρνητικό που έχω να σημειώσω είναι ότι το βιβλίο υποφέρει λίγο να βρει το πάτημά του αρχικά. Σε πετάει σε έναν κόσμο και είναι σχεδόν λες και περιμένει να γνωρίζεις ήδη μερικά πράγματα, παρά φροντίζει να στα μάθει σιγά-σιγά. Το αρχικό exposition είναι λίγο περίεργα δομημένο. Εισάγονται ταυτόχρονα πολλοί χαρακτήρες και η δράση παίρνει μπρος, είτε είσαι, είτε δεν είσαι έτοιμος. Δεν με πείραξε τόσο προσωπικά αυτό, μιας και με τράβηξε το γενικότερο lore που ήθελα να απορροφήσω, μα είναι κάτι που ίσως ενοχλήσει ή κουράσει κάποιους αναγνώστες.
Το βιβλίο εν γένει είναι άρτιο. Μερικά παραστρατήματα στην τεχνική εκτέλεση εδώ κι εκεί δεν υποβαθμίζουν τη γενικότερη ιδέα, μια ιδέα που περιέχει μια ενδιαφέρουσα ιστορία με βρυκόλακες, άπλετη περιπέτεια και ιδιαίτερη φαντασία να την πλαισιώνει.
Η έπαυλη σας υποδέχεται, μην την προσπεράσετε.
October 17, 2018
Όντας στο Φantasticon 2018, είδα το βιβλίο Ο Οίκος των Βέρεμον τού Angelos Kyprianos στον πάγκο των εκδόσεων Πηγή. Γνώριζα από πριν την υπόθεση, η οποία μού είχε εξάψει την περιέργεια, κι έτσι, αποφάσισα να το πάρω.
Πρόκειται ουσιαστικά για μία συμπαθητική περιπέτεια μίας οικογένειας βρικολάκων-αριστοκρατών σε έναν φανταστικό κόσμο, με ελάχιστο έως καθόλου τρόμου (π.χ. δεν είναι όπως το Σάλεμς Λοτ). Έχει αρκετά καλά στοιχεία, αν και πολλά κομμάτια χρίζουν βελτίωσης, όπως ο λόγος, η δομή, οι διάλογοι, και οι χαρακτήρες. Μιας και ο συγγραφέας είναι Έλληνας, ίσως να ταίριαζαν περισσότερες πινελιές τής ελληνικής παράδοσης και λαογραφίας περί βρικολάκων αντί για μία πιο δυτικογενή παρουσίασή τους.
Το προτείνω σε όσους θέλουν να διαβάσουν μία συμπαθητική ιστορία βρικολάκων σε φανταστικό πλαίσιο.
Πρόκειται ουσιαστικά για μία συμπαθητική περιπέτεια μίας οικογένειας βρικολάκων-αριστοκρατών σε έναν φανταστικό κόσμο, με ελάχιστο έως καθόλου τρόμου (π.χ. δεν είναι όπως το Σάλεμς Λοτ). Έχει αρκετά καλά στοιχεία, αν και πολλά κομμάτια χρίζουν βελτίωσης, όπως ο λόγος, η δομή, οι διάλογοι, και οι χαρακτήρες. Μιας και ο συγγραφέας είναι Έλληνας, ίσως να ταίριαζαν περισσότερες πινελιές τής ελληνικής παράδοσης και λαογραφίας περί βρικολάκων αντί για μία πιο δυτικογενή παρουσίασή τους.
Το προτείνω σε όσους θέλουν να διαβάσουν μία συμπαθητική ιστορία βρικολάκων σε φανταστικό πλαίσιο.
February 21, 2021
Κύριοι Βέρεμον! Νομίζω κάνατε τη Βέστια υπερήφανη!
Αν και με αρκετή καθυστέρηση, δεδομένου πως το είχα στη λίστα μου από όταν πρωτοεκδόθηκε, βυθίστηκα τελικά στις σελίδες του συγγραφικού ντεμπούτου του Άγγελου Κυπριανού την καλύτερη ίσως στιγμή. Δεύτερη ανανεωμένη έκδοση μαζί με τον χάρτη του κόσμου της Μέα καθώς και μέρες ψύχους και χιονιού στη χώρα μας, δημιούργησαν τον τέλειο συνδυασμό.
Το βιβλίο αυτό όχι απλά δεν με απογοήτευσε, αλλά αισθανόμουν θλίψη και απογοήτευση κάθε φορά που έπρεπε να διακόψω την ανάγνωσή του και κάθε φορά που συνειδητοποιούσα πως δεν βρίσκομαι και εγώ κάπου ανάμεσα στα μέλη του τελευταίου Οίκου βρικολάκων αυτού του κόσμου. Βέβαια, δεν θα βρισκόμουν για πολύ καιρό... τουλάχιστον αρτιμελής! Προσωπικά, αν και αντιλαμβάνομαι πως μπορεί να φανεί ότι υπερβάλλω όταν επαινώ με μεγαλοστομίες δουλειές άλλων συγγραφέων, προτιμώ όμως να είμαι ειλικρινής και ενθουσιώδης όταν πρόκειται για καλά λόγια σε κάθε τομέα στη ζωή. Το καλό πρέπει να επισημαίνεται πιο συχνά από το κακό.
Δεν υπάρχει λόγος να αναλύσω εκτενώς την υπόθεση γιατί θα ήταν έγκλημα, παρά μόνο να σταθώ σε κάποια ιδιαίτερα στοιχεία. Οι βρικόλακες του Κυπριανού δανείζονται πολλά από τα βασικά στοιχεία της παγκόσμιας φολκλόρ μυθολογίας, ΑΛΛΑ, είναι και αρκετά διαφορετικοί. Μπορεί σε κάποιους που περιμένουν να βρουν τους γνωστούς Overpowered/plot armored εραστές της νύχτας, να φανεί περίεργο που οι πρωταγωνιστές είναι ευάλωτοι και κυνηγημένοι πολλές φορές, που φοβούνται, κρύβονται... που έχουν ξεχωριστές ιδιότητες ο κάθε ένας τους, που τεκνοποιούν και πολλά άλλα. Αν όμως αφεθούν στη δύναμη των περιγραφών, εγγυημένα θα το ξεπεράσουν πολύ γρήγορα από τα πρώτα μόλις κεφάλαια.
Ένα από τα πράγματα που υποσυνείδητα με έκανε να κολλήσω άμεσα με την υπόθεση και το αντιλήφθηκα αργότερα, είναι το πόσο πλούσιος είναι ο κόσμος και η δουλειά του συγγραφέα στο world building, όχι ως προϊόν του βιβλίου αλλά το αντίθετο. Το βιβλίο μοιάζει να ήρθε ως φυσικό επακόλουθο μιας καλοδουλεμένης ανάπτυξης ενός φανταστικού κόσμου που φυσικά σε κάνει να θες να μάθεις τα πάντα. Κατά τη γνώμη μου το exposition είναι επαρκές και παράλληλα με τη ροή της ιστορίας σε κατάλληλες δόσεις. Μαθαίνουμε δηλαδή ακριβώς όσα χρειαζόμαστε και λίγο περισσότερο, μέσω γενικών περιγραφών αλλά και των αποριών των χαρακτήρων. Μια παραπάνω ταυτόχρονη προσπάθεια να μας δείξει την πλούσια ιστορία του κόσμου της Μέα σε ένα και μόνο βιβλίο, ίσως το έκανε βαρύτερο και θα μας αποσπούσε από την ουσία των πραγμάτων που δεν είναι άλλη από την μοίρα των βρικολάκων μας.
Οι Βέρεμον τα βάζουν με Vampire Hunters που αποδεικνύονται πιο αιμοσταγείς κατα πολύ από τους ίδιους, με δαίμονες, με πειράματα αλχημιστών που θυμίζουν μυστικά Projects Β παγκοσμίου, με εκδικητικές και φιλόδοξες μάγισσες και τέλος με την ίδια εξέλιξη των πραγμάτων. Οι Βέρεμον είναι πλάσματα της νύχτας, δέσμιοι της αιμοποσίας. Η φύση τους είναι να είναι αρχι-αρπακτικά... όμως, είναι παράλληλα και ευγενείς με μεγάλη την αίσθηση του καθήκοντος προς την οικογένεια, τις αξίες, την αγάπη καθώς και τη συμπόνια και την ηθική απέναντι στην ανθρωπότητα, περισσότερο απ' όσο της αξίζει.
Ο Οίκος των Βέρεμον είναι μία εκπληκτική περιπέτεια φαντασίας γεμάτη ανεβοκατεβάσματα στον ρυθμό της(δεν το λέω αρνητικά). Δεν σε αφήνει να ηρεμήσεις για πολύ ούτε και σε σφυροκοπά αλύπητα και συνεχόμενα. Δεν μου ήταν σε καμία περίπτωση προβλέψιμη η πορεία των ηρώων αφού σε κάθε κεφάλαιο μου άφηνε την αίσθηση -'Για να δω πού θα την πάει την δουλειά'-. Οι ίδιοι οι πρωταγωνιστές, παρότι βρικόλακες, ο χαρακτήρας και οι εμπειρίες τους θα σφυρηλατηθούν στην περιπέτεια αυτή παρασέρνοντας και τον αναγνώστη μαζί τους. Δεν ήταν λίγες οι φορές που άλλαζα τις προτιμήσεις μου ως προς τους αγαπημένους μου χαρακτήρες μέχρι να καταλήξω. Και αυτό λέει πολλά για την συγγραφική προσπάθεια του Κυπριανού ΚΑΙ στο character building.
Λαμβάνοντας υπόψη τη δεύτερη αυτή έκδοση του βιβλίου, μπορώ να πω με σιγουριά πως ήταν στις κορυφαίες πρώτες δουλειές συγγραφέων που έχω διαβάσει. Ο τρόπος που με έβαλε στην ατμόσφαιρά του καθώς και ο σύνθετος κόσμος που έπλασε, ισοπέδωσαν κάθε υπόνοια "αφέλειας" και "αγουρίλας" στις σελίδες, που είναι απολύτως λογικά χαρακτηριστικά στις συνηθισμένες πρώτες δουλειές των περισσοτέρων. Κρίνοντας και από τα επόμενά του βιβλία, καθιστά το επίπεδό του σταθερά ανοδικό. Συγχαρητήρια!
Y.Γ: Ο ΟΙΚΟΣ ΤΩΝ ΒΕΡΕΜΟΝ ΕΙΝΑΙ ΣΤΟΝ ΠΥΡΗΝΑ ΤΗΣ ΜΙΑ ΠΕΡΙΠΕΤΕΙΑ ΦΑΝΤΑΣΙΑΣ και όχι Horror. Με την έννοια ότι είναι λάθος και άδικο να μπαίνει στην ίδια κατηγορία αλα Dracula λόγω βρικολάκων και μετά ο αναγνώστης να απογοητευτεί γιατί δεν "τρόμαξε".
Υ.Γ2:Ελπίζω τόσο πολύ σε συνέχεια της ιστορίας!
Υ.Γ3: Χιόνι έξω, ζεστό τσαγάκι δίπλα, κουβερτούλα και... ΟΙΚΟΣ ΤΩΝ ΒΕΡΕΜΟΝ! Αξία μοναδική! Για το χιόνι δυστυχώς δεν μπορούμε να κάνουμε κάτι πλέον, αλλά τα άλλα δύο μπορείτε να τα προσθέσετε άμεσα στις εμπειρίες σας!
Αν και με αρκετή καθυστέρηση, δεδομένου πως το είχα στη λίστα μου από όταν πρωτοεκδόθηκε, βυθίστηκα τελικά στις σελίδες του συγγραφικού ντεμπούτου του Άγγελου Κυπριανού την καλύτερη ίσως στιγμή. Δεύτερη ανανεωμένη έκδοση μαζί με τον χάρτη του κόσμου της Μέα καθώς και μέρες ψύχους και χιονιού στη χώρα μας, δημιούργησαν τον τέλειο συνδυασμό.
Το βιβλίο αυτό όχι απλά δεν με απογοήτευσε, αλλά αισθανόμουν θλίψη και απογοήτευση κάθε φορά που έπρεπε να διακόψω την ανάγνωσή του και κάθε φορά που συνειδητοποιούσα πως δεν βρίσκομαι και εγώ κάπου ανάμεσα στα μέλη του τελευταίου Οίκου βρικολάκων αυτού του κόσμου. Βέβαια, δεν θα βρισκόμουν για πολύ καιρό... τουλάχιστον αρτιμελής! Προσωπικά, αν και αντιλαμβάνομαι πως μπορεί να φανεί ότι υπερβάλλω όταν επαινώ με μεγαλοστομίες δουλειές άλλων συγγραφέων, προτιμώ όμως να είμαι ειλικρινής και ενθουσιώδης όταν πρόκειται για καλά λόγια σε κάθε τομέα στη ζωή. Το καλό πρέπει να επισημαίνεται πιο συχνά από το κακό.
Δεν υπάρχει λόγος να αναλύσω εκτενώς την υπόθεση γιατί θα ήταν έγκλημα, παρά μόνο να σταθώ σε κάποια ιδιαίτερα στοιχεία. Οι βρικόλακες του Κυπριανού δανείζονται πολλά από τα βασικά στοιχεία της παγκόσμιας φολκλόρ μυθολογίας, ΑΛΛΑ, είναι και αρκετά διαφορετικοί. Μπορεί σε κάποιους που περιμένουν να βρουν τους γνωστούς Overpowered/plot armored εραστές της νύχτας, να φανεί περίεργο που οι πρωταγωνιστές είναι ευάλωτοι και κυνηγημένοι πολλές φορές, που φοβούνται, κρύβονται... που έχουν ξεχωριστές ιδιότητες ο κάθε ένας τους, που τεκνοποιούν και πολλά άλλα. Αν όμως αφεθούν στη δύναμη των περιγραφών, εγγυημένα θα το ξεπεράσουν πολύ γρήγορα από τα πρώτα μόλις κεφάλαια.
Ένα από τα πράγματα που υποσυνείδητα με έκανε να κολλήσω άμεσα με την υπόθεση και το αντιλήφθηκα αργότερα, είναι το πόσο πλούσιος είναι ο κόσμος και η δουλειά του συγγραφέα στο world building, όχι ως προϊόν του βιβλίου αλλά το αντίθετο. Το βιβλίο μοιάζει να ήρθε ως φυσικό επακόλουθο μιας καλοδουλεμένης ανάπτυξης ενός φανταστικού κόσμου που φυσικά σε κάνει να θες να μάθεις τα πάντα. Κατά τη γνώμη μου το exposition είναι επαρκές και παράλληλα με τη ροή της ιστορίας σε κατάλληλες δόσεις. Μαθαίνουμε δηλαδή ακριβώς όσα χρειαζόμαστε και λίγο περισσότερο, μέσω γενικών περιγραφών αλλά και των αποριών των χαρακτήρων. Μια παραπάνω ταυτόχρονη προσπάθεια να μας δείξει την πλούσια ιστορία του κόσμου της Μέα σε ένα και μόνο βιβλίο, ίσως το έκανε βαρύτερο και θα μας αποσπούσε από την ουσία των πραγμάτων που δεν είναι άλλη από την μοίρα των βρικολάκων μας.
Οι Βέρεμον τα βάζουν με Vampire Hunters που αποδεικνύονται πιο αιμοσταγείς κατα πολύ από τους ίδιους, με δαίμονες, με πειράματα αλχημιστών που θυμίζουν μυστικά Projects Β παγκοσμίου, με εκδικητικές και φιλόδοξες μάγισσες και τέλος με την ίδια εξέλιξη των πραγμάτων. Οι Βέρεμον είναι πλάσματα της νύχτας, δέσμιοι της αιμοποσίας. Η φύση τους είναι να είναι αρχι-αρπακτικά... όμως, είναι παράλληλα και ευγενείς με μεγάλη την αίσθηση του καθήκοντος προς την οικογένεια, τις αξίες, την αγάπη καθώς και τη συμπόνια και την ηθική απέναντι στην ανθρωπότητα, περισσότερο απ' όσο της αξίζει.
Ο Οίκος των Βέρεμον είναι μία εκπληκτική περιπέτεια φαντασίας γεμάτη ανεβοκατεβάσματα στον ρυθμό της(δεν το λέω αρνητικά). Δεν σε αφήνει να ηρεμήσεις για πολύ ούτε και σε σφυροκοπά αλύπητα και συνεχόμενα. Δεν μου ήταν σε καμία περίπτωση προβλέψιμη η πορεία των ηρώων αφού σε κάθε κεφάλαιο μου άφηνε την αίσθηση -'Για να δω πού θα την πάει την δουλειά'-. Οι ίδιοι οι πρωταγωνιστές, παρότι βρικόλακες, ο χαρακτήρας και οι εμπειρίες τους θα σφυρηλατηθούν στην περιπέτεια αυτή παρασέρνοντας και τον αναγνώστη μαζί τους. Δεν ήταν λίγες οι φορές που άλλαζα τις προτιμήσεις μου ως προς τους αγαπημένους μου χαρακτήρες μέχρι να καταλήξω. Και αυτό λέει πολλά για την συγγραφική προσπάθεια του Κυπριανού ΚΑΙ στο character building.
Λαμβάνοντας υπόψη τη δεύτερη αυτή έκδοση του βιβλίου, μπορώ να πω με σιγουριά πως ήταν στις κορυφαίες πρώτες δουλειές συγγραφέων που έχω διαβάσει. Ο τρόπος που με έβαλε στην ατμόσφαιρά του καθώς και ο σύνθετος κόσμος που έπλασε, ισοπέδωσαν κάθε υπόνοια "αφέλειας" και "αγουρίλας" στις σελίδες, που είναι απολύτως λογικά χαρακτηριστικά στις συνηθισμένες πρώτες δουλειές των περισσοτέρων. Κρίνοντας και από τα επόμενά του βιβλία, καθιστά το επίπεδό του σταθερά ανοδικό. Συγχαρητήρια!
Y.Γ: Ο ΟΙΚΟΣ ΤΩΝ ΒΕΡΕΜΟΝ ΕΙΝΑΙ ΣΤΟΝ ΠΥΡΗΝΑ ΤΗΣ ΜΙΑ ΠΕΡΙΠΕΤΕΙΑ ΦΑΝΤΑΣΙΑΣ και όχι Horror. Με την έννοια ότι είναι λάθος και άδικο να μπαίνει στην ίδια κατηγορία αλα Dracula λόγω βρικολάκων και μετά ο αναγνώστης να απογοητευτεί γιατί δεν "τρόμαξε".
Υ.Γ2:Ελπίζω τόσο πολύ σε συνέχεια της ιστορίας!
Υ.Γ3: Χιόνι έξω, ζεστό τσαγάκι δίπλα, κουβερτούλα και... ΟΙΚΟΣ ΤΩΝ ΒΕΡΕΜΟΝ! Αξία μοναδική! Για το χιόνι δυστυχώς δεν μπορούμε να κάνουμε κάτι πλέον, αλλά τα άλλα δύο μπορείτε να τα προσθέσετε άμεσα στις εμπειρίες σας!
August 12, 2020
Η φάμπρικα του σύμπαντος είναι μυστήριο πράγμα και υπάρχουν ερωτήματα που ούτε μάγοι, ούτε σοφοί, ούτε αλχημιστές κατάφεραν να απαντήσουν, παρά μόνο να ερμηνεύσουν.
Η αλήθεια είναι ότι δε συνηθίζω να διαβάζω μυθιστορήματα φαντασίας στη γλώσσα μου πλέον. Θες γιατί είναι πιο εύκολο να πιάσεις το νόημα στην αυθεντική γλώσσα του συγγραφέα και κάποια πράγματα χάνονται στη μετάφραση, θες γιατί δεν υπάρχουν αρκετοί συγγραφείς στη χώρα μας που να με τραβάει η δουλειά τους, ε, κατέληξα να έχω τα βιβλία στη μητρική μου γλώσσα σαν... ύστατη επιλογή.
Υπάρχουν όμως και φορές που ξεθάβεις κάτι διαμάντια, από εκεί που δεν το περιμένεις. Και αυτό εδώ το βιβλί�� είναι ένα κραχτό παράδειγμα.
Πρώτον και κύριον, ο συγγραφέας κατάφερε να μας δώσει μια ολοκληρωμένη ιστορία, μαζεμένη σε ένα βιβλίο, ώστε και να θέλεις να δοκιμάσεις άλλα έργα του, να μην είσαι αναγκασμένος να κολλήσεις σε μια σειρά βιβλίων, όπου αν δεν έχεις διαβάσει το ένα, χάνεις τη ροή της πλοκής και το τι έχει γίνει στο μεταξύ. Δεύτερον, έχουμε έναν κόσμο φανταστικό, δημιούργημα του συγγραφέα, ο οποίος όχι μόνο είναι περίπλοκος και τρισδιάστατος - είναι και απίστευτα κατανοητός μέσα από τις λέξεις του. Και χωρίς να σε πονοκεφαλιάζει με τεράστια κομμάτια κειμένου που μοιάζουν με εγκυκλοπαίδεια για να καταλάβεις τον χώρο στον οποίο κινούνται οι χαρακτήρες. Χρησιμοποιεί αισθήσεις για τις περιγραφές του, κι αποφεύγει με ακρίβεια θα έλεγε κανείς την πιο κλασική παγίδα που έχει να αντιμετωπίσει οποιοσδήποτε γράφει μια ιστορία - show, don't tell. Δεν υπάρχει καμιά αμφιβολία ότι ο κύριος Κυπριανός έδειξε παρά είπε, και με εξαιρετική μαεστρία.
Οι χαρακτήρες είναι καλά δομημένοι, με τα άσχημα και τα όμορφά τους, τους ζωντανούς διαλόγους και τις παράτολμες πολλές φορές αποφάσεις τους. Εδώ θα ήθελα να τονίσω ότι η ιστορία φαίνεται να είναι στηριγμένη σε ένα από τα πολυαγαπημένα είδη TTRPG. (που για μένα προσωπικά αυτό είναι bonus brownie points, μιας και είμαι φαν)
Τα αδέρφια-βρικόλακες είναι οι παίχτες, και ο καθένας έχει το δικό του τρόπο σκέψης και πράξης. Η διαφορά φαίνεται ακόμα και στη συμπεριφορά και τον τρόπο ομιλίας. Αυτό τους κάνει ακόμα πιο ενδιαφέροντες και... ρεαλιστικούς - όσο ρεαλιστικά μπορούν να είναι 4 βαμπίρ - και κάνει την ανάγνωση να κυλάει πιο εύκολα. (προσωπικός αγαπημένος ο Άντον, και αρκετά κοντά ήρθε η φωνή της λογικής, ο Κρόβεν)
Το μόνο που με στράβωσε λίγο ήταν ίσως το κλείσιμο του βιβλίου. Σα να βιάστηκε λίγο να τελειώσει, σπρώχνοντας τα πράγματα λίγο πιο... βίαια από το επιτρεπτό για να κλείσει όποια κενά είχαν μείνει και να λήξει την ιστορία. Δεν ήταν αρκετό όμως για να μου χαλάσει την εμπειρία που μου είχε δώσει το υπόλοιπο βιβλίο, οπότε δε νομίζω ότι θα έπρεπε να αποθαρρύνει κανέναν κάτι τέτοιο από το να δοκιμάσει το σπάνιο και μοναδικό έδεσμα που έχει να προσφέρει ο Άγγελος Κυπριανός με τη φατρία των Βέρεμον.
Το συνιστώ ανεπιφύλακτα! Ανοίξτε, λοιπόν, τις πύλες της έπαυλης, και χαθείτε στις ιστορίες που έχει να σας πει - δε θα το μετανιώσετε!
Βρείτε αυτή και άλλες κριτικές μου στο site:
http://cupcakesandpopcorn.wordpress.com/
Η αλήθεια είναι ότι δε συνηθίζω να διαβάζω μυθιστορήματα φαντασίας στη γλώσσα μου πλέον. Θες γιατί είναι πιο εύκολο να πιάσεις το νόημα στην αυθεντική γλώσσα του συγγραφέα και κάποια πράγματα χάνονται στη μετάφραση, θες γιατί δεν υπάρχουν αρκετοί συγγραφείς στη χώρα μας που να με τραβάει η δουλειά τους, ε, κατέληξα να έχω τα βιβλία στη μητρική μου γλώσσα σαν... ύστατη επιλογή.
Υπάρχουν όμως και φορές που ξεθάβεις κάτι διαμάντια, από εκεί που δεν το περιμένεις. Και αυτό εδώ το βιβλί�� είναι ένα κραχτό παράδειγμα.
Πρώτον και κύριον, ο συγγραφέας κατάφερε να μας δώσει μια ολοκληρωμένη ιστορία, μαζεμένη σε ένα βιβλίο, ώστε και να θέλεις να δοκιμάσεις άλλα έργα του, να μην είσαι αναγκασμένος να κολλήσεις σε μια σειρά βιβλίων, όπου αν δεν έχεις διαβάσει το ένα, χάνεις τη ροή της πλοκής και το τι έχει γίνει στο μεταξύ. Δεύτερον, έχουμε έναν κόσμο φανταστικό, δημιούργημα του συγγραφέα, ο οποίος όχι μόνο είναι περίπλοκος και τρισδιάστατος - είναι και απίστευτα κατανοητός μέσα από τις λέξεις του. Και χωρίς να σε πονοκεφαλιάζει με τεράστια κομμάτια κειμένου που μοιάζουν με εγκυκλοπαίδεια για να καταλάβεις τον χώρο στον οποίο κινούνται οι χαρακτήρες. Χρησιμοποιεί αισθήσεις για τις περιγραφές του, κι αποφεύγει με ακρίβεια θα έλεγε κανείς την πιο κλασική παγίδα που έχει να αντιμετωπίσει οποιοσδήποτε γράφει μια ιστορία - show, don't tell. Δεν υπάρχει καμιά αμφιβολία ότι ο κύριος Κυπριανός έδειξε παρά είπε, και με εξαιρετική μαεστρία.
Οι χαρακτήρες είναι καλά δομημένοι, με τα άσχημα και τα όμορφά τους, τους ζωντανούς διαλόγους και τις παράτολμες πολλές φορές αποφάσεις τους. Εδώ θα ήθελα να τονίσω ότι η ιστορία φαίνεται να είναι στηριγμένη σε ένα από τα πολυαγαπημένα είδη TTRPG. (που για μένα προσωπικά αυτό είναι bonus brownie points, μιας και είμαι φαν)
Τα αδέρφια-βρικόλακες είναι οι παίχτες, και ο καθένας έχει το δικό του τρόπο σκέψης και πράξης. Η διαφορά φαίνεται ακόμα και στη συμπεριφορά και τον τρόπο ομιλίας. Αυτό τους κάνει ακόμα πιο ενδιαφέροντες και... ρεαλιστικούς - όσο ρεαλιστικά μπορούν να είναι 4 βαμπίρ - και κάνει την ανάγνωση να κυλάει πιο εύκολα. (προσωπικός αγαπημένος ο Άντον, και αρκετά κοντά ήρθε η φωνή της λογικής, ο Κρόβεν)
Το μόνο που με στράβωσε λίγο ήταν ίσως το κλείσιμο του βιβλίου. Σα να βιάστηκε λίγο να τελειώσει, σπρώχνοντας τα πράγματα λίγο πιο... βίαια από το επιτρεπτό για να κλείσει όποια κενά είχαν μείνει και να λήξει την ιστορία. Δεν ήταν αρκετό όμως για να μου χαλάσει την εμπειρία που μου είχε δώσει το υπόλοιπο βιβλίο, οπότε δε νομίζω ότι θα έπρεπε να αποθαρρύνει κανέναν κάτι τέτοιο από το να δοκιμάσει το σπάνιο και μοναδικό έδεσμα που έχει να προσφέρει ο Άγγελος Κυπριανός με τη φατρία των Βέρεμον.
Το συνιστώ ανεπιφύλακτα! Ανοίξτε, λοιπόν, τις πύλες της έπαυλης, και χαθείτε στις ιστορίες που έχει να σας πει - δε θα το μετανιώσετε!
Βρείτε αυτή και άλλες κριτικές μου στο site:
http://cupcakesandpopcorn.wordpress.com/
September 19, 2019
https://dominicamat.blogspot.com/2019...
Το άγνωστο πάντα προκαλεί φόβο στους ανθρώπους. Πόσο μάλλον η υποψία ότι θα μπορούσαν εκεί έξω,παράλληλα με εμάς,να ζούν αιμοσταγείς βρικόλακες. Γι'αυτόν άλλωστε τον λόγο παλαιότερα οι άνθρωποι τους είχαν δαιμονοποιήσει.
Οι πεποιθήσεις,βέβαια,αλλάζουν με τον ίδιο τρόπο που περνάει ο χρόνος,με αποτέλεσμα μια μεγάλη μερίδα κόσμου να τους βρίσκει αρεστούς καί να θέλει να διαβάζει βιβλία ή να βλέπει ταινίες καί σειρές που να αναφέρονται σε βρικόλακες.
Η σημερινή μου βιβλιοπρόταση για εσάς είναι το βιβλίο ''Ο Οίκος των Βέρεμον'' από τον συγγραφέα κύριο Άγγελο Κυπριανό κι όπως αντιλαμβάνεστε από τον πρόλογο που έκανα,αναφέρεται σε βρικόλακες.
Για μένα είναι από εκείνα τα βιβλία που αντιπροσωπεύουν επάξια το είδος στο οποίο ανήκουν. Ανήκει στην σφαίρα της φαντασίας από την πρώτη ως καί την τελευταία του σελίδα. Είχε όλα αυτά τα συστατικά που επιθυμώ να βρώ μέσα σε ένα βιβλίο αυτού του είδους.
Κυρίαρχα στοιχεία της πλοκής η μαγεία,η περιπέτεια,το μυστήριο καί η ατελείωτη δράση. Δεν με απογοήτευσε καθόλου,αντίθετα το βρήκα πολύ καλό καί θέλω να διαβάσω κι άλλο βιβλίο του συγγραφέα μελλοντικά.
Για την γραφή του μπορώ να πώ ότι την βρήκα σύγχρονη με προοπτική εξέλιξης στο μέλλον χωρίς να προσπαθεί ο συγγραφέας βεβιασμένα να κάνει αρεστό το βιβλίο του στο αναγνωστικό κοινό. Αισθάνθηκα ότι άφησε τον εαυτό του ελεύθερο να αποδώσει στο χαρτί μία διαφορετική ιστορία για βρικόλακες από αυτές που έχουμε συνηθίσει μέχρι τώρα.
Δεν νομίζω ότι χρειάζεται να σας πώ κάτι παραπάνω,πέραν του να σας προτρέψω να το διαβάσετε. Πιστεύω ότι θα σας αρέσει.
Καλά σας αναγνώσματα!
Το άγνωστο πάντα προκαλεί φόβο στους ανθρώπους. Πόσο μάλλον η υποψία ότι θα μπορούσαν εκεί έξω,παράλληλα με εμάς,να ζούν αιμοσταγείς βρικόλακες. Γι'αυτόν άλλωστε τον λόγο παλαιότερα οι άνθρωποι τους είχαν δαιμονοποιήσει.
Οι πεποιθήσεις,βέβαια,αλλάζουν με τον ίδιο τρόπο που περνάει ο χρόνος,με αποτέλεσμα μια μεγάλη μερίδα κόσμου να τους βρίσκει αρεστούς καί να θέλει να διαβάζει βιβλία ή να βλέπει ταινίες καί σειρές που να αναφέρονται σε βρικόλακες.
Η σημερινή μου βιβλιοπρόταση για εσάς είναι το βιβλίο ''Ο Οίκος των Βέρεμον'' από τον συγγραφέα κύριο Άγγελο Κυπριανό κι όπως αντιλαμβάνεστε από τον πρόλογο που έκανα,αναφέρεται σε βρικόλακες.
Για μένα είναι από εκείνα τα βιβλία που αντιπροσωπεύουν επάξια το είδος στο οποίο ανήκουν. Ανήκει στην σφαίρα της φαντασίας από την πρώτη ως καί την τελευταία του σελίδα. Είχε όλα αυτά τα συστατικά που επιθυμώ να βρώ μέσα σε ένα βιβλίο αυτού του είδους.
Κυρίαρχα στοιχεία της πλοκής η μαγεία,η περιπέτεια,το μυστήριο καί η ατελείωτη δράση. Δεν με απογοήτευσε καθόλου,αντίθετα το βρήκα πολύ καλό καί θέλω να διαβάσω κι άλλο βιβλίο του συγγραφέα μελλοντικά.
Για την γραφή του μπορώ να πώ ότι την βρήκα σύγχρονη με προοπτική εξέλιξης στο μέλλον χωρίς να προσπαθεί ο συγγραφέας βεβιασμένα να κάνει αρεστό το βιβλίο του στο αναγνωστικό κοινό. Αισθάνθηκα ότι άφησε τον εαυτό του ελεύθερο να αποδώσει στο χαρτί μία διαφορετική ιστορία για βρικόλακες από αυτές που έχουμε συνηθίσει μέχρι τώρα.
Δεν νομίζω ότι χρειάζεται να σας πώ κάτι παραπάνω,πέραν του να σας προτρέψω να το διαβάσετε. Πιστεύω ότι θα σας αρέσει.
Καλά σας αναγνώσματα!
Read
September 7, 2018Είμαι πάρα πολύ χαρούμενη που διάβασα αυτό το βιβλίο, γιατί είναι από τα καλύτερα βιβλία φαντασίας που έχω διαβάσει μέχρι στιγμής. Από την αρχή ως το τέλος δε με απογοήτευσε πουθενά!
Είναι από τα βιβλία που θες τόσο πολύ να μάθεις το τέλος και ταυτόχρονα δε θέλεις να τελειώσει! Πολύ ωραία ιστορία, ωραίοι και ολοκληρωμένοι χαρακτήρες και το ενδιαφέρον υπάρχει από την πρώτη σελίδα μέχρι και την τελευταία. Είναι γεμάτο δράση και αγωνία, έχει πλούσια πλοκή και έναν κόσμο που σίγουρα μπορώ να πω πως θα ήθελα να ήταν αληθινός...
Στον κόσμο της Μεα, η φυλή Βερούν, γνωστοί και ως βρικόλακες είναι οι τελευταίοι του είδους τους. Τα αδέρφια Βέρεμον, αν και προετοιμασμένα από τον πατέρα τους για κάθε πρόβλημα που μπορεί να εμφανισθεί, θα έρθουν αντιμέτωποι με πολύ δύσκολες καταστάσεις, αλλά και απειλές που μέχρι τώρα δεν είχαν φανταστεί. Τα 4 μεγαλύτερα αδέρφια της οικογένειας θα πρέπει να ενώσουν τις δυνάμεις τους ώστε να προστατεύσουν την οικογένεια τους, αλλά και το αίμα τους...
Ο συγγραφέας φαινεται πως έχει κάνει πολύ όμορφη δουλειά για αυτό το βιβλίο. Οι βρικόλακες παρουσιάζονται ως άνθρωποι με αδυναμίες, που ναι μεν έχουν κάποια χαρίσματα και δυνάμεις, χωρίς όμως αυτό να σημαίνει πως η ζωή τους δε βρίσκεται σε κίνδυνο.
Στο βιβλίο επίσης μαθαίνουμε για άλλες φυλές, για αλχημείες και μαγεία, για τις δυνάμεις των βρικολακων, αλλά και για το παρελθόν της φυλής τους. Έχει έντονους διαλόγους και σκηνές μάχης.
Σας το προτείνω με κλειστά μάτια! Τόσο πολύ μου άρεσε! Εσείς που διαβάζετε μυθιστορήματα φαντασίας σίγουρα θα το αγαπήσετε!
320 σελίδες, τριτοπρόσωπη αφήγηση.
Είναι από τα βιβλία που θες τόσο πολύ να μάθεις το τέλος και ταυτόχρονα δε θέλεις να τελειώσει! Πολύ ωραία ιστορία, ωραίοι και ολοκληρωμένοι χαρακτήρες και το ενδιαφέρον υπάρχει από την πρώτη σελίδα μέχρι και την τελευταία. Είναι γεμάτο δράση και αγωνία, έχει πλούσια πλοκή και έναν κόσμο που σίγουρα μπορώ να πω πως θα ήθελα να ήταν αληθινός...
Στον κόσμο της Μεα, η φυλή Βερούν, γνωστοί και ως βρικόλακες είναι οι τελευταίοι του είδους τους. Τα αδέρφια Βέρεμον, αν και προετοιμασμένα από τον πατέρα τους για κάθε πρόβλημα που μπορεί να εμφανισθεί, θα έρθουν αντιμέτωποι με πολύ δύσκολες καταστάσεις, αλλά και απειλές που μέχρι τώρα δεν είχαν φανταστεί. Τα 4 μεγαλύτερα αδέρφια της οικογένειας θα πρέπει να ενώσουν τις δυνάμεις τους ώστε να προστατεύσουν την οικογένεια τους, αλλά και το αίμα τους...
Ο συγγραφέας φαινεται πως έχει κάνει πολύ όμορφη δουλειά για αυτό το βιβλίο. Οι βρικόλακες παρουσιάζονται ως άνθρωποι με αδυναμίες, που ναι μεν έχουν κάποια χαρίσματα και δυνάμεις, χωρίς όμως αυτό να σημαίνει πως η ζωή τους δε βρίσκεται σε κίνδυνο.
Στο βιβλίο επίσης μαθαίνουμε για άλλες φυλές, για αλχημείες και μαγεία, για τις δυνάμεις των βρικολακων, αλλά και για το παρελθόν της φυλής τους. Έχει έντονους διαλόγους και σκηνές μάχης.
Σας το προτείνω με κλειστά μάτια! Τόσο πολύ μου άρεσε! Εσείς που διαβάζετε μυθιστορήματα φαντασίας σίγουρα θα το αγαπήσετε!
320 σελίδες, τριτοπρόσωπη αφήγηση.
February 16, 2020
Για να είμαι ειλικρινής, ολοκλήρωσα την ανάγνωση του βιβλίου πριν περίπου μια εβδομάδα. Όμως δεν συνδέθηκα νωρίτερα για να γράψω την άποψή μου, κυρίως επειδή έχω ανάμεικτα συναισθήματα.
Ας τα πάρουμε, όμως, από την αρχή.
Ενδέχεται να εμπεριέχονται σπόιλερ στην κριτική.
Ο Άγγελος Κυπριανός, μέσα από το παρθενικό του μυθιστόρημα, αφηγείται την ιστορία των τεσσάρων βρικολάκων αδερφών Σέπτιμους, Μπακάντε, Άντον και Κρόβεν, που ανακαλύπτουν τον κόσμο της Μέα αλλά και τους εαυτούς τους στην προσπάθειά τους να αποδώσουν δικαιοσύνη για την δολοφονία του πατέρα τους. Οι τέσσερις Βέρεμον, που μαζί με κάποιους ακόμη δίνουν τον τίτλο τους στο μυθιστόρημα, πασχίζουν να επιβιώσουν από αυτό το επικίνδυνο ταξίδι αντιμετωπίζοντας κυνηγούς του είδους τους, μαγεία, τέρατα και λοιπούς κινδύνους, αλλά, μονάχα πού και πού, και ορισμένους συμμάχους.
Η υπόθεση μου έκανε αρκετά καλή εντύπωση, αν και σε ορισμένα σημεία ήταν μάλλον κάπως πεζή. Γιατί; Επειδή η αφήγηση μου φάνηκε αρκετά αποστασιοποιημένη, αγγίζοντας τα συναισθήματα (στα οποία ο συγγραφέας θα μπορούσε να έχει εμβαθύνει και να τα παρουσιάσει δυνατά και έντονα) πολύ επιφανειακά, με αποτέλεσμα να κυριαρχεί πολλές φορές μία μονοτονία. Επιπλέον δεν υπήρχαν πολλά στοιχεία που να σε πιάνουν για τα καλά και να μη σε αφήνουν να αφήσεις το βιβλίο, πράγμα που πολλές φορές με κούρασε και μ' έκανε να θέλω να σταματήσω την ανάγνωση για λίγο. Θεωρώ πως θα έπρεπε να έχει γίνει, εκ μέρους του συγγραφέα, καλύτερη δουλειά στη γλώσσα (για να αποφεύγονται η μεγάλη απλότητα της έκφρασης και οι πολλές επαναλήψεις των ίδιων λέξεων· να γίνει το κείμενο λίγο πιο λογοτεχνικό), και εκ μέρους των εκδόσεων να έχει γίνει καλύτερη επιμέλεια (μεγάλες αδυναμίες στο λεξιλόγιο, στην δομή, στην στίξη και στην έκφραση που όφειλαν να έχουν διορθωθεί).
Πρέπει οπωσδήποτε να τονίσω, ωστόσο, ότι έγινε πολύ καλή δουλειά στην δομή των χαρακτήρων. Ο κάθε χαρακτήρας είχε κάτι που τον έκανε ξεχωριστό και μπορούσαμε μέσω αυτού να τον κατανοήσουμε και να τον δικαιολογήσουμε. Οι τέσσερις αδελφοί ήταν αρκετά γοητευτικοί και ήταν ωραίο που τους είδαμε να παίρνουν ο καθένας μια ξεχωριστή κατεύθυνση στο τέλος, να εξελίσσονται και να αλλάζουν, να γίνονται ο καθένας εκπρόσωπος του πραγματικού εαυτού του.
Δεν θα πω περισσότερα. Θα συγχαρώ τον συγγραφέα για την ιδέα του, που είναι αρκετά πρωτότυπη για Έλληνα δημιουργό (αν και κυκλοφορούν αρκετά βιβλία για βρικόλακες από συγγραφείς του εξωτερικού στην Ελλάδα δεν έχουμε πολλά, ειδικά του είδους που πραγματεύεται ο κύριος Κυπριανός, που είναι εντελώς ιδιαίτερο), και θα ήθελα να τον δω στο μέλλον να βελτιώνεται και να εξελίσσεται.
Σε όσους επιλέξουν τον Οίκο των Βέρεμον, θέλω μόνο να πω πως παρά την ιδιαιτερότητά του, που στην αρχή μπορεί να μην δείξει ελκυστική, το τέλος ανταμείβει. Καλή σας απόλαυση!
Ας τα πάρουμε, όμως, από την αρχή.
Ενδέχεται να εμπεριέχονται σπόιλερ στην κριτική.
Ο Άγγελος Κυπριανός, μέσα από το παρθενικό του μυθιστόρημα, αφηγείται την ιστορία των τεσσάρων βρικολάκων αδερφών Σέπτιμους, Μπακάντε, Άντον και Κρόβεν, που ανακαλύπτουν τον κόσμο της Μέα αλλά και τους εαυτούς τους στην προσπάθειά τους να αποδώσουν δικαιοσύνη για την δολοφονία του πατέρα τους. Οι τέσσερις Βέρεμον, που μαζί με κάποιους ακόμη δίνουν τον τίτλο τους στο μυθιστόρημα, πασχίζουν να επιβιώσουν από αυτό το επικίνδυνο ταξίδι αντιμετωπίζοντας κυνηγούς του είδους τους, μαγεία, τέρατα και λοιπούς κινδύνους, αλλά, μονάχα πού και πού, και ορισμένους συμμάχους.
Η υπόθεση μου έκανε αρκετά καλή εντύπωση, αν και σε ορισμένα σημεία ήταν μάλλον κάπως πεζή. Γιατί; Επειδή η αφήγηση μου φάνηκε αρκετά αποστασιοποιημένη, αγγίζοντας τα συναισθήματα (στα οποία ο συγγραφέας θα μπορούσε να έχει εμβαθύνει και να τα παρουσιάσει δυνατά και έντονα) πολύ επιφανειακά, με αποτέλεσμα να κυριαρχεί πολλές φορές μία μονοτονία. Επιπλέον δεν υπήρχαν πολλά στοιχεία που να σε πιάνουν για τα καλά και να μη σε αφήνουν να αφήσεις το βιβλίο, πράγμα που πολλές φορές με κούρασε και μ' έκανε να θέλω να σταματήσω την ανάγνωση για λίγο. Θεωρώ πως θα έπρεπε να έχει γίνει, εκ μέρους του συγγραφέα, καλύτερη δουλειά στη γλώσσα (για να αποφεύγονται η μεγάλη απλότητα της έκφρασης και οι πολλές επαναλήψεις των ίδιων λέξεων· να γίνει το κείμενο λίγο πιο λογοτεχνικό), και εκ μέρους των εκδόσεων να έχει γίνει καλύτερη επιμέλεια (μεγάλες αδυναμίες στο λεξιλόγιο, στην δομή, στην στίξη και στην έκφραση που όφειλαν να έχουν διορθωθεί).
Πρέπει οπωσδήποτε να τονίσω, ωστόσο, ότι έγινε πολύ καλή δουλειά στην δομή των χαρακτήρων. Ο κάθε χαρακτήρας είχε κάτι που τον έκανε ξεχωριστό και μπορούσαμε μέσω αυτού να τον κατανοήσουμε και να τον δικαιολογήσουμε. Οι τέσσερις αδελφοί ήταν αρκετά γοητευτικοί και ήταν ωραίο που τους είδαμε να παίρνουν ο καθένας μια ξεχωριστή κατεύθυνση στο τέλος, να εξελίσσονται και να αλλάζουν, να γίνονται ο καθένας εκπρόσωπος του πραγματικού εαυτού του.
Δεν θα πω περισσότερα. Θα συγχαρώ τον συγγραφέα για την ιδέα του, που είναι αρκετά πρωτότυπη για Έλληνα δημιουργό (αν και κυκλοφορούν αρκετά βιβλία για βρικόλακες από συγγραφείς του εξωτερικού στην Ελλάδα δεν έχουμε πολλά, ειδικά του είδους που πραγματεύεται ο κύριος Κυπριανός, που είναι εντελώς ιδιαίτερο), και θα ήθελα να τον δω στο μέλλον να βελτιώνεται και να εξελίσσεται.
Σε όσους επιλέξουν τον Οίκο των Βέρεμον, θέλω μόνο να πω πως παρά την ιδιαιτερότητά του, που στην αρχή μπορεί να μην δείξει ελκυστική, το τέλος ανταμείβει. Καλή σας απόλαυση!
July 26, 2023
3/10
Παρά την καλή μου θέληση, οι εκδόσεις Πηγή με απογοήτευσαν ξανά! Γενικά δεν μου αρέσουν οι ιστορίες εκδίκησης, αλλά δεν θα το κρίνω αυτό, γιατί είναι θέμα προτίμησης και όχι ελάττωμα. Ξεκινάμε λοιπόν.
Καταρχάς, υπήρχαν πολλά εκφραστικά λάθη μέσα στο κείμενο. Για παράδειγμα, σε μια σκηνή ο συγγραφέας χρησιμοποιεί τη λέξη "γδούπος" αναφερόμενος σε χτύπημα πόρτας. Σε άλλη σκηνή χρησιμοποιεί τη λέξη "παφλασμός" για ν' αναφερθεί σε κουτί που πέφτει στο (στεγνό) έδαφος. Παρακάτω, ο χαρακτήρας "αφουγκράστηκε (αντί οσμίστηκε/μύρισε) τα αρ��ματα που προσπερνούσε"... Ήταν πολύ αποπροσανατολιστικό.
Επιπλέον, ήταν γεμάτο αγγλικισμούς, κάτι που με εκνευρίζει απίστευτα. Παραθέτω μερικούς ενδεικτικά:
"ήταν εύκολα οι πιο καλοντυμένοι" (they were easily the best dressed)
"τα λόγια του κρεμάστηκαν στον αέρα δημιουργώντας αγωνία" (his words hung in the air, creating tension)
"να περάσουν κάτω από το χαλί" (to be swept under the rug)
"είχε ξεκάθαρα τη δική του ατζέντα για τα γεγονότα" (he clearly had his own agenda about the events)
"μας έπαιξε όλους" (he played us all)
Όταν επιλέγω να διαβάσω Έλληνες συγγραφείς, θα ήθελα τουλάχιστον το βιβλίο να εί��αι γραμμένο σε σωστά αν όχι εντυπωσιακά ελληνικά, όχι να μοιάζει με κακή μετάφραση οποιουδήποτε άλλου αμερικανικού βιβλίου του ίδιου είδους.
Και δεν ήταν μόνο τα εκφραστικά λάθη που καταπόντισαν αυτό το βιβλίο στα μάτια μου.
Οι περιγραφές ήταν αδέξιες και διατυπωμένες χωρίς συναίσθημα, σχεδόν σαν σκηνικές οδηγίες (π.χ. "Έκανε τρίγωνο με τα χέρια του πάνω στο τραπέζι").
Η πλοκή ήταν συγκεχυμένη, με τις σκηνές μάχης να είναι ιδιαίτερα μπερδεμένες και σε πολλά σημεία ακατανόητες.
Οι χαρακτήρες ήταν επιφανειακοί, με ένα ή δυο βασικά χαρακτηριστικά ο καθένας και καμία άλλη πλευρά/ενδιαφέρον. Κι επομένως, τα κίνητρά τους, που έπρεπε να είναι η κινητήρια δύναμη της πλοκής, ήταν μπερδεμένα και καθόλου πειστικά. Δυο από τους βασικούς χαρακτήρες μάλιστα αδικήθηκαν όσον αφορά το χρόνο που τους αφιερώθηκε, και δεν εξελίχθηκαν όσο οι υπόλοιποι στα πλαίσια της ιστορίας.
Για όλους τους παραπάνω λόγους (και χωρίς να θέλω να υποτιμήσω τη σκληρή δουλειά του συγγραφέα), αν και όχι ιδιαίτερα μεγάλο, βρήκα αυτό το μυθιστόρημα σχεδόν βασανιστικό στην ανάγνωση.
Παρά την καλή μου θέληση, οι εκδόσεις Πηγή με απογοήτευσαν ξανά! Γενικά δεν μου αρέσουν οι ιστορίες εκδίκησης, αλλά δεν θα το κρίνω αυτό, γιατί είναι θέμα προτίμησης και όχι ελάττωμα. Ξεκινάμε λοιπόν.
Καταρχάς, υπήρχαν πολλά εκφραστικά λάθη μέσα στο κείμενο. Για παράδειγμα, σε μια σκηνή ο συγγραφέας χρησιμοποιεί τη λέξη "γδούπος" αναφερόμενος σε χτύπημα πόρτας. Σε άλλη σκηνή χρησιμοποιεί τη λέξη "παφλασμός" για ν' αναφερθεί σε κουτί που πέφτει στο (στεγνό) έδαφος. Παρακάτω, ο χαρακτήρας "αφουγκράστηκε (αντί οσμίστηκε/μύρισε) τα αρ��ματα που προσπερνούσε"... Ήταν πολύ αποπροσανατολιστικό.
Επιπλέον, ήταν γεμάτο αγγλικισμούς, κάτι που με εκνευρίζει απίστευτα. Παραθέτω μερικούς ενδεικτικά:
"ήταν εύκολα οι πιο καλοντυμένοι" (they were easily the best dressed)
"τα λόγια του κρεμάστηκαν στον αέρα δημιουργώντας αγωνία" (his words hung in the air, creating tension)
"να περάσουν κάτω από το χαλί" (to be swept under the rug)
"είχε ξεκάθαρα τη δική του ατζέντα για τα γεγονότα" (he clearly had his own agenda about the events)
"μας έπαιξε όλους" (he played us all)
Όταν επιλέγω να διαβάσω Έλληνες συγγραφείς, θα ήθελα τουλάχιστον το βιβλίο να εί��αι γραμμένο σε σωστά αν όχι εντυπωσιακά ελληνικά, όχι να μοιάζει με κακή μετάφραση οποιουδήποτε άλλου αμερικανικού βιβλίου του ίδιου είδους.
Και δεν ήταν μόνο τα εκφραστικά λάθη που καταπόντισαν αυτό το βιβλίο στα μάτια μου.
Οι περιγραφές ήταν αδέξιες και διατυπωμένες χωρίς συναίσθημα, σχεδόν σαν σκηνικές οδηγίες (π.χ. "Έκανε τρίγωνο με τα χέρια του πάνω στο τραπέζι").
Η πλοκή ήταν συγκεχυμένη, με τις σκηνές μάχης να είναι ιδιαίτερα μπερδεμένες και σε πολλά σημεία ακατανόητες.
Οι χαρακτήρες ήταν επιφανειακοί, με ένα ή δυο βασικά χαρακτηριστικά ο καθένας και καμία άλλη πλευρά/ενδιαφέρον. Κι επομένως, τα κίνητρά τους, που έπρεπε να είναι η κινητήρια δύναμη της πλοκής, ήταν μπερδεμένα και καθόλου πειστικά. Δυο από τους βασικούς χαρακτήρες μάλιστα αδικήθηκαν όσον αφορά το χρόνο που τους αφιερώθηκε, και δεν εξελίχθηκαν όσο οι υπόλοιποι στα πλαίσια της ιστορίας.
Για όλους τους παραπάνω λόγους (και χωρίς να θέλω να υποτιμήσω τη σκληρή δουλειά του συγγραφέα), αν και όχι ιδιαίτερα μεγάλο, βρήκα αυτό το μυθιστόρημα σχεδόν βασανιστικό στην ανάγνωση.
August 30, 2018
Ο Οίκος των Βέρεμον αν και αποτελεί την πρώτη συγγραφική προσπάθεια του Άγγελου Κυπριανού, συγκεντρώνει μια πληθώρα θετικών χαρακτηριστικών που καθιστούν το βιβλίο του κάθε άλλο παρά άλλη μια συνηθισμένη ιστορία βρικολάκων. Οι ευφάνταστοι και ενδιαφέροντες χαρακτήρες τόσο σε πρωταγωνιστικό, όσο και σε δευτερεύον επίπεδο, βαλμένοι στα αφιλόξενα τοπία του βορρά, συνθέτουν το σκηνικό μιας ατμόσφαιρας που καθηλώνει τον αναγνώστη. Ο λεπτομερής τρόπος αφήγησης σε συνδυασμό με τις αδιαμφισβήτητες γνώσεις του συγγραφέα γύρω από την ιστορία των βρικολάκων, βοηθούν στην εξέλιξη της εν λόγω ιστορίας η οποία εύκολα θα μπορούσε να εξελιχθεί και σε sequel (ειδικά με το συγκεκριμένο τέλος που επιλέγει ο συγγραφέας να δώσει). Ένα βιβλίο που σίγουρα θα πρότεινα σε λάτρεις ή μη του είδους....
July 23, 2020
Πολύ συμπαθητικό βιβλίο, με πολύ περιποιημένη κοσμοθεωρία και δίχως κενά ή ερωτηματικά. Θα έπρεπε να είχε ασχοληθεί περισσότερο κάποιος φιλόλογος με το κείμενο. Ο συγγραφέας έχει σοβαρά περιθώρια εξέλιξης, αλλά έχει πολύ πειστική φαντασία. Αν και είχε αρκετά ελαττώματα, κυρίως στον τομέα της γλώσσας, το απήλαυσα.
September 24, 2022
Συμπαθητικό βιβλίο με βρικόλακες, πρώτη απόπειρα του συγγραφέα και είμαι πιο επιεικής και θετικά προκατειλημμένη.
Έχει ενδιαφέρον, διάλογοι σαν να βγαίνουν από βιντεοπαιχνίδι, δεν ξεχώριζα από τους διαλογους κάποιους χαρακτήρες και ανάτρεχα στην αρχή του βιβλίου που γινόταν παρουσίαση των χαρακτήρων.
Έχει ενδιαφέρον, διάλογοι σαν να βγαίνουν από βιντεοπαιχνίδι, δεν ξεχώριζα από τους διαλογους κάποιους χαρακτήρες και ανάτρεχα στην αρχή του βιβλίου που γινόταν παρουσίαση των χαρακτήρων.
July 29, 2018
Whether you like fantasy fiction about vampires or not, this book is gripping and continuously makes you want to read on and want more. A great debut by Kyprianos in to the literary sphere. I could easily imagine a sequel to this too which has to be written!
August 24, 2020
Μια ιδιαίτερη προσέγγιση στους βρυκόλακες. Υπάρχει η σωστή κατεμε γοτθική ατμόσφαιρα και προσπαθεί να αποκαταστήσει τη σωστή εικόνα που έχουμε για τα πασίγνωστα αυτά πλάσματα της νύχτας (δηλαδή όσο πιο μακριά γίνεται από τα στερεότυπα του Twilight).
To εξώφυλλο είναι καταπληκτικό.
To εξώφυλλο είναι καταπληκτικό.
July 14, 2018
Απολαυστική ιστορία με καλοσχεδιασμένους χαρακτήρες και γρήγορη εξέλιξη που σου διατηρεί το ενδιαφέρον μέχρι το τέλος.
Ο τρόπος αφήγησης αλλά και οι διάλογοι είναι σαν να ακούς ένα session ενός fantasy παιχνιδιού, από όπου ούτως ή άλλως εμπνέεται και ο δημιουργός του βιβλίου, έχοντας φτιάξει τον δικό του λεπτομερή κόσμο.
Σίγουρα προτείνεται στους fans του είδους.
Ο τρόπος αφήγησης αλλά και οι διάλογοι είναι σαν να ακούς ένα session ενός fantasy παιχνιδιού, από όπου ούτως ή άλλως εμπνέεται και ο δημιουργός του βιβλίου, έχοντας φτιάξει τον δικό του λεπτομερή κόσμο.
Σίγουρα προτείνεται στους fans του είδους.
October 13, 2019
Ο Οίκος των Βέρεμον είναι μια αξιόλογη πρώτη συγγραφική προσπάθεια από τον Άγγελο Κυπριανό. Πρόκειται για μια ενδιαφέρουσα ιστορία σ έναν άκρως ελκυστικό κόσμο, που προσωπικά ενιωσα να μου αρέσει/ταιριάζει πολύ. Η κοσμοπλασία θυμίζει αρκετά το Castlevania (βρικολακες/ sreampunk ψήγματα/ψευδοβικτωριανό setting, σπαθια & μαγεία) όμως ο συγγραφέας εχει δώσει έναν πιο σοβαρό και ώριμο τόνο στο ύφος της αφήγησης που εχει ως αποτέλεσμα ο αναγνώστης να εκλαμβάνει τον κόσμο της Μέα ως κάτι φρέσκο, εμπλουτισμένο με γνώριμα στοιχεία που ενδυναμώνουν το υπόβαθρο του κόσμου.
Το βιβλίο ξεκινά λίγο μουδιασμένα στην αρχη, ίσως λόγω απειρίας: η ταυτόχρονη εισαγωγή πολλών χαρακτήρων και η πρώτη γνωριμία με τον κόσμο εχει σαν αποτέλεσμα να αργήσει η εξοικείωση να έρθει μαζί τους. Τα γεγονότα πάνε λίγο πιο γρήγορα απ ο,τι θα έπρεπε και οι χαρακτήρες αργουν να αποκτήσουν τη φωνή τους. Όμως μετά τα πρώτα κεφάλαια το βιβλίο βρίσκει τον ρυθμό του. Ωραίες σκηνές μάχης, δυνατές εικόνες, ικανοποιητική εξέλιξη των χαρακτήρων, πλούσια φαντασία κρατούν το ενδιαφέρον σε υψηλά επίπεδα. Στο συμβαν της Φροντάλις πχ έπιασα τον εαυτό μου να πορώνεται με τη δυναμική της αφήγησης όπως και στο σκηνικό με τους κυνηγούς. Επιπρόσθετα, δεν υπήρχε μάχη που να μην ήταν άψογα γραμμένη. Όπως επίσης υπήρξαν ουκ ολίγες φορές οι περιπτώσεις που η πρόζα του συγγραφέα με ανάγκασε να σκεφτω "χμμμ, ρε συ, τούτος εδώ είναι πολύ καλός".
Κλείνοντας το βιβλίο, και αφου διάβασα την τελευταία σελίδα, το πρωτο πράγμα που σκέφτηκα ήταν: θα ήθελα να διαβάσω οπωσδήποτε τη συνέχεια, ειδικά αν αναλογιστεί κανείς την εξέλιξη που αναπόφευκτα ο συγγραφέας θα έχει με την κατάκτηση της εμπειρίας. Και νομίζω πως τελικά αυτο ειναι που μετρά πιο πολύ από όλα. Να πείθεις πως έχεις πολλά να δώσεις. Γι αυτό κι εγώ πιστεύω πως ο κ. Κυπριανός συγκαταλέγεται άνετα στους πολλά υποσχόμενους Ελληνες συγγραφείς του φανταστικού.
Υγ1: τι υπέροχο εξώφυλλο! Το ομολογω: έμπαινα στο σάιτ του εκδοτικού μονο και μόνο για να το χαζεύω.
Υγ2: ο αγαπημένος μου Βέρεμον ήταν (φυσικά) ο Κάλχας και ο Σέπτιμους. Ο Κρόβεν αναπτύχθηκε λιγότερο απ όλους, θαρρώ.
Το βιβλίο ξεκινά λίγο μουδιασμένα στην αρχη, ίσως λόγω απειρίας: η ταυτόχρονη εισαγωγή πολλών χαρακτήρων και η πρώτη γνωριμία με τον κόσμο εχει σαν αποτέλεσμα να αργήσει η εξοικείωση να έρθει μαζί τους. Τα γεγονότα πάνε λίγο πιο γρήγορα απ ο,τι θα έπρεπε και οι χαρακτήρες αργουν να αποκτήσουν τη φωνή τους. Όμως μετά τα πρώτα κεφάλαια το βιβλίο βρίσκει τον ρυθμό του. Ωραίες σκηνές μάχης, δυνατές εικόνες, ικανοποιητική εξέλιξη των χαρακτήρων, πλούσια φαντασία κρατούν το ενδιαφέρον σε υψηλά επίπεδα. Στο συμβαν της Φροντάλις πχ έπιασα τον εαυτό μου να πορώνεται με τη δυναμική της αφήγησης όπως και στο σκηνικό με τους κυνηγούς. Επιπρόσθετα, δεν υπήρχε μάχη που να μην ήταν άψογα γραμμένη. Όπως επίσης υπήρξαν ουκ ολίγες φορές οι περιπτώσεις που η πρόζα του συγγραφέα με ανάγκασε να σκεφτω "χμμμ, ρε συ, τούτος εδώ είναι πολύ καλός".
Κλείνοντας το βιβλίο, και αφου διάβασα την τελευταία σελίδα, το πρωτο πράγμα που σκέφτηκα ήταν: θα ήθελα να διαβάσω οπωσδήποτε τη συνέχεια, ειδικά αν αναλογιστεί κανείς την εξέλιξη που αναπόφευκτα ο συγγραφέας θα έχει με την κατάκτηση της εμπειρίας. Και νομίζω πως τελικά αυτο ειναι που μετρά πιο πολύ από όλα. Να πείθεις πως έχεις πολλά να δώσεις. Γι αυτό κι εγώ πιστεύω πως ο κ. Κυπριανός συγκαταλέγεται άνετα στους πολλά υποσχόμενους Ελληνες συγγραφείς του φανταστικού.
Υγ1: τι υπέροχο εξώφυλλο! Το ομολογω: έμπαινα στο σάιτ του εκδοτικού μονο και μόνο για να το χαζεύω.
Υγ2: ο αγαπημένος μου Βέρεμον ήταν (φυσικά) ο Κάλχας και ο Σέπτιμους. Ο Κρόβεν αναπτύχθηκε λιγότερο απ όλους, θαρρώ.
Displaying 1 - 27 of 27 reviews