Чому нема що вдягнути, якщо шафа тріщить по швах? Як добирати одяг, щоб не перетворитися на рабиню модних трендів, які часто змінюються? Як завжди мати неперевершений вигляд і витрачати на свій гардероб мінімум часу? На всі ці запитання та багато інших відповідає знаний експерт у світі гарного одягу та добрих манер, модна польська блогерка Катажина Туск.
Якщо навіть бігцем переглянути цю книжку, то можна збагнути, що вона (своєю вишуканою естетикою та стриманим дизайном) є дуже стильною, і в її скромній привабливості — ключ до віднаходження твого власного стилю. Будь стильною! Будь як Кася Туск!
Pani Kasia niestety wydaje się mieć tylko jedno wyobrażenie słowa "styl". Pomija kompletnie wpływy kulturowe i historyczne próbując wpoić kobietom, że STYL może być tylko elegancki i stonowany. Nie ma nawet najmniejszej wzmianki o tym, co ma poczynić dziewczyna/kobieta która będzie się czuć źle w propozycjach pani Tusk.
Приємна дівчача книжка радше для підлітків, оскільки адекватних жіночих журналів у нас брак, то був настрій. надихає, звісно, але в дечому і смішить (типу польські патріархальні тези про те, що чоловік не спроможний сам зібрати речі в подорож тощо). змушує замислитися про смак і стиль — і це добре
Ubieraj się, jak chcesz. Noś to co sprawia ci przyjemność i w czym dobrze się czujesz i nie daj sobie wmówić, że wyglądasz "dziwacznie". Książka mi się nie podobała.
*той мем з чуваком, який дивиться в пакет з написом Dead dove do not eat, а потім каже «I don’t know what I expected”* Ні, книжка напевно норм, просто ми з авторкою живемо в абсолютно різних світах
Ha! No więc na zakończenie sezonu poradnikowo-odmóżdżającego, przeczytałam książkę, którą w tematyce uważam za zdecydowanie najlepszą. Autorka, czego o większości pozostałych pozycji powiedzieć nie można, wzbudza dużą sympatię i nie zjadając wszystkich rozumów, pisze w bardzo ciekawy, fajny i zabawny sposób. W kolejnych rozdziałach przetyka też bardziej osobiste fragmenty, które sprawiają, że jest bliższa i zmniejsza się dystans między nią a czytelnikiem. Śliczne zdjęcia, ładna oprawa, bardzo bardzo na plus. Co do samej treści po takiej dawce jaką miałam w tym roku może Ameryki przede mną nie odkrywa, ale to wszystko o czym pisze ewidentnie widoczne jest na załączonych zdjęciach przez co całość brzmi bardzo wiarygodnie (czego brakowało mi ewidentnie w innych pozycjach). Na plus :)
Książkę przeczytałam z polecenia. Nie przepadam za jakimikolwiek poradnikami, ale po lekturze "Elementarza stylu" jestem całkiem zadowolona. Pod koniec książki zaczął mnie irytować nieco zbyt mentorski ton Kasi Tusk, ale można na to przymknąć oko. Zdjęcia - bajka!
Powiem szczerze, nigdy bym nie sięgnęła po tę książkę, gdyby nie przypadek, że znajoma mi osoba chciała ją wyrzucić, a ja jako kolekcjonerka wszelakich książek od razu powiedziałam, biorę. Owszem, ta ocena może być również spowodowana tym, że temat kompletnie mnie nie interesuje. Liczyłam jednak , że może dostanę tu vibe dobrej koleżanki, która od czasu do czasu ci coś doradzi między innymi właśnie w takich głupotkach jak moda. Otóż nic bardziej mylnego. Ten poradnik jest tak sztampowy, że aż mi się chce śmiać. Czarno na białym określone niczym w naukach ścisłych między innymi jakie kolory łączyć ze sobą, a jakich nie, jakie kroje bluzek z jakimi spodniami etc etc etc... Są to już nawet gotowce stylizacji ze zdjęciem jak całość ma wyglądać. Zero jakiegoś przekazu dla nas kobiet, który miałby związek z ubraniami, a nie był płytki. Pani Katarzyna ma chyba przekonanie, że każda z nas ma wymiary 90 60 90 i żadnych kompleksów i będzie jej dobrze w wymyślonej przez niej stylizacji. Ja miałam wrażenie, że czytam takie trochę bardziej rozbudowane porady z Papilota: to fajne, a to be. Całość tego "poradnika" mogłaby być zwykłym postem na Instagramie zawartym w kilku kafelkach. Tak jak mówię, znawczynią mody nie jestem, ale pod kątem literackim jest bardzo bardzo płasko.
Книжка-журнал - багато красивих картинок, гарний стиль авторки, але нічого нового я для себе не дізналася. А наприкінці ще й один розділ про етикет, поводження "справжньої леді", і почувся різкий запах фреймуту 😁 Ну і щодо перекладу - навіть не рахуватиму, скільки разів я перечепилася об слово "гардероба" - ну "гардеробу" ж! Навіть звучить природніше.
Jeśli czytanie książek "modowych" minimalistek czegoś mnie nauczyło, to przede wszystkim tego, że warto kupować książki tylko tych osób, które lubi się czytać i/lub których styl się ceni (niekoniecznie musi to być nasz styl, ale musi się podobać). Jeśli o mnie chodzi, Kasia Tusk wyjątkowo spełnia oba te kryteria. "Elementarz stylu" to jedna z nielicznych książek spośród tych wydanych w Polsce w XXI wieku, które warto kupić już choćby ze względu na to, jak jest wydana (no to jest po prostu bajka! prosta, ładna, płócienna twarda okładka z wytłoczonym tytułem i gustownym rysunkiem, ciężki, dobrej jakości papier, najwyższej jakości zdjęcia, elegancka typografia. bardzo podobają mi się te wyraźne oddechy między akapitami, a jednocześnie drobna czcionka. nie ma tu tego modnego ostatnio zwiększania objętości poprzez maksymalizowanie czcionki i wszystkich możliwych odstępów). Choćby po to, by na nią patrzeć. Ale treść też zgłębić warto. Jest tu miejsce na ciekawostki i anegdoty, dużo konkretnych rad i przykładów, a także przepiękne poglądowe zdjęcia. Kasia ma dobre pióro, nie leje wody, nie powtarza w kółko tego samego. Nie wymaga też, żeby czytelnicy przyjęli jej punkt widzenia. Jedna uwaga: To nie jest poradnik "Jak znaleźć swój styl", lecz wielopoziomowe rozważania na temat elegancji i stylu. Stylu w ogóle, ale przede wszystkim (eleganckiego) stylu autorki. Trudno wymagać od Kasi, żeby pisała o czymś, co jej się nie podoba, podsuwając ludziom pomysły utrzymane w stylistykach, których nie czuje. Jeśli elegancja nie jest wyborem dla Was i nie jesteście w stanie zaadaptować jej do swoich potrzeb, musicie poszukać inspiracji gdzie indziej.
Легко читається. Чудовий візуал та оформлення. Так і хочеться поставити на комоді біля ліжка. Загалом доволі розумні речі вона хоче донести. Але є кілька але : Не завше погоджуюся з авторкою. Ну вкрай шкода мені викидати з шафи кілька пар сірих штанів, бо вони "повнять". Те ж саме про парку, яку вона рекомендує носити замість зимових курток. Як і ще з декількома порадами. Хоча в цілому те, що вона описує ну вкрай релевантне до нашого суспільного сьогодення, я про страшенний попит на масмаркет і те, що відверто ми як голота скуповуємо більше й краще, не дивлячись на якість. Але очевидно, що це лишень перехідний етап адже то й де h&m лишень нещодавно зайшов на наш ринок, а магазини Inditex є не у кожному місті, як це до прикладу є у Європі. Розумію, що для читачів у яких є все і яким вкрай критично показати свої можливості книга не принесе нічого корисного. Але для тих, хто прагне свідомого вибору у всьому кілька тез будуть корисними. Не погоджуся що книга корисна лишень для підлітків бо у нас відсутні жіночі журнали. Навпаки ця ніша є заповненою, але вона таки грає різноманіттям франшиз відомих Ель ти Харперс Базар. Контент у них той же, що і закордоном, де про сталість (sustainability) не так багато говориться. Тому вердикт такий. Якщо Ви збагнули, що в шафі багато речей і у Вас немає гадки, що з тим всім робити то однозначно читайте. Проте не сприймайте цю книгу як панацею. Але як перший крок, як поштовх до розумів вона таки годиться.
Містить багато фотографій, які демонструють принципи і стиль авторки , але зразу кидається в очі наскільки вони застарілі. Можна посперечатись про необхідність в шафі джинсів-скінні та спідниці-пачки. Візуал трошки раритетний, музейний.
Але основний текст цікавий, структура логічна, навіть академічна (особливо перші 2 частини). Є особисті історії і вони додають шарму.
1. Базовий гардероб: Описуються основи створення базового гардеробу, кольорові рішення та про окремий час для експериментів.
2. Рекомендації щодо вбрання для різних випадків: свята, вихідного дня, вечірки чи офіційної події. Наприклад, для вихідного Катажина рекомендує смугасті речі, а на особливі події уникати насиченого рожевого, бірюзового, помаранчевого та темно-коричневого. Запам'ятала.
3. Міста моди: Цікава частина, де розглядаються чотири модні столиці: Мілан, Нью-Йорк, Лондон і Париж. Ця частина надихає на експерименти зі стилем залежно від культурних особливостей. Я склала план, щоб протестувати, до стилю якого міста я тяжію.
4. Психологічні поради: Як завершальний акорд, авторка дає психологічні рекомендації, які стосуються відчуття власного тіла та емоцій. Наприклад, важливо контролювати свої емоції, уявляючи дзеркало перед собою, та не дозволяти комплексам ставати виправданнями.
Мої улюблені цитати
"Одяг не є найважливішою річчю в житті. Він не має бути джерелом стресу."
Мабуть те, що передбачалось як стаття до блогу вилилось у цілу брошуру. Щось не сприйняла це з книгу. Стиль і одяг описано дуже загально. Бракувало банальних прикладів луків. Наприклад коли авторка описує базовий гардероб, було б класно візуально його побачити. Я не зовсім розумію різницю між жекетом і піджаком. Багато підбірок повторюються. Не зовсім зрозуміла змісту фотографій з вулиць міст. Яке відношення вони мають до стилю. Створити настрій? Лондону? Парижу? Який в тому сенс?(Мабуть показати те, що авторка вміє фотографувати) Замість них я б охоче глянула на дійсно оригінальний лук тієї ж мешканки Нью-Йорку відтворений авторкою. Як вже раніше писали у коментарях, розділ про етикет і поводження викликає легку посмішку. Мабуть справа у національності авторки, адже полякам притаманний певний консерватизм. І саме це стосується одягу панни Катажини. Я не відчула у ньому індивідуальності чи власного стилю. Деякі образи були відверто застарілі - особливо червона вечірня сукня... Не все так погано у цій книзі - тут є список базового гардеробу, який я з радістю планую використати. Ще один позитивний висновок: як не дивно всі сфери нашого життя взаємопов'язані - порядок в домі, бажання купити менше, але краще, чистота навколо, зовнішній вигляд. Це саме стосується і одягу. Тішусь, що цей аспект нарешті до мене дійшов)
Знаєте що? Ця книжка ідеальна для журнального столика десь у салоні краси: лаконічна обкладинка, приємні глянцеві сторінки, багато красивих фото, майже ніяк не пов'язаних зі змістом. Погортати, поки чекаєш свого майстра - саме те. Можна навіть прочитати якийсь розділ, бо ж вони коротюсінькі. ⠀ Щодо змісту ⠀ Авторка занадто багато уваги і значення приділяє зовнішності - постійно думала я. ⠀ І так само постійно себе зупиняла: це ж бо книжка власне про зовнішність. І написала її жінка, професією якої є звертати увагу на зовнішність. Але оце "жінка повинна бути привабливою для чоловіка" - 🤦 Ну камон, 21 століття. Дякувати, що хоч не каже шпильки носити кожен день. ⠀ Ще авторка пропонує списки речей на всі випадки життя: універсальний, офісний, парадний, відпочинковий набори. Я розумію, що це повинні бути максимально базові штуки, але я, наприклад, половину з того запропонованого не ношу, бо не люблю і не хочу, а альтернативи не пропонують. ⠀ І все це приправлене історіями з життя авторки. Не знаю, я би краще історію моди почитала. 🤷 ⠀ Я думала пошукати там порад чи хоча би натхнення для виходу з гардеробної кризи, але ніт 😟 ⠀ Словом, книжка красива, але не надто корисна, як на мене.
Jest to ksiazka godna polecenia. Zawiera bardzo duzo cennych anegdot, ktore zapadaja w pamiec. Zawiera piekne zdjecia. Podoba mi sie styl pisania Kasi, widac, ze duzo czyta. Nie zgodzilabym sie jedynie z nia w kilku miejscach gdzie pisze, ze 'powinnismy patrzec na to, co mowia o nas czy naszym wygladzie inni - w takim kontekscie jak pisze w ksiazce.' Polecam bardzo goraco!
Думаю, ця книга в більшій мірі підійде дівчатам-підліткам, які починають цікавитися модою та стилем. Дуже поверхнево. Останні декілька глав просто набір кліше та банальних фраз та висновків.
O blogu autorki "Elementarza stylu" wiem tyle, że istnieje. Nie jestem jego stałą czytelniczką, nie śledzę poczynań Katarzyny Tusk w mediach społecznościowych, zaś jej osoba znana mi jest przede wszystkim z racji nazwiska i koligacji rodzinnych. Zainteresowało mnie natomiast, co autorka ma do powiedzenia o modzie w popularnej ostatnio wśród blogerek formie książki-poradnika.
Już na początku zaskoczyło mnie eleganckie i staranne wydanie "Elementarza stylu" - twarda, płócienna, minimalistyczna oprawa, solidne szycie, gruby papier, zakładka - tasiemka, sporo nastrojowych fotografii, utrzymanych w klimacie publikacji i dopasowanych do zagadnień poruszanych w poszczególnych rozdziałach. Duży plus zatem za piękną edycję.
Jeśli chodzi natomiast o treść - jak już tytuł wskazuje, jest to elementarz, a zatem książka wprowadzająca w absolutne podstawy stylu. Brak tu szaleństw i eksperymentów modowych, są natomiast sprawdzone rady, jak w każdej sytuacji wyglądać ładnie, stosownie do okoliczności, jak stworzyć sprawdzone i bezpieczne zestawy ubrań, jak robić zakupy i jak zorganizować sobie szafę.
Większość porad oscyluje wokół klasycznej elegancji i french chic z delikatną nutką minimalizmu, co rzeczywiście jest niekontrowersyjne, podoba się większości i chroni przed stylową "wpadką".
Książka podzielona jest na cztery części, odpowiadające najważniejszym poruszanym zagadnieniom, każda zaś z części na rozdziały. Autorka pisze prostym językiem, zwraca się bezpośrednio do czytelniczki, co przypomina nieco swobodną rozmowę z przyjaciółką. Odwołuje się do własnego przykładu, wspomina o swoich błędach. I, co najważniejsze, podkreśla, że styl, to nie wyłącznie ubrania ale także sposób bycia, kultura osobista, sposób odnoszenia się do innych. W dzisiejszych czasach, takich przypomnień nigdy za wiele.
Większość porad, które znalazłam w książce jest mi znana, choć zebrane razem w przystępnej i estetycznej formie nie nudzą. Komu zatem poleciłabym "Elementarz stylu"? Na pewno osobom, które nie lubią eksperymentów i zawsze chcą wyglądać nienagannie. Tym, którzy poszukują własnego stylu, bo żeby zacząć eksperymentować z wyglądem, najpierw trzeba opanować podstawy. Młodym dziewczynom, które potrzebują elementarnych wskazówek, zanim staną się ofiarami trendów.
Podsumowując, lektura może nie odkrywcza ale przyjemna, ładnie wydana, czyta się łatwo i szybko. Niezła rzecz na prezent dla siostry albo córki, pod warunkiem jednak, że lubi tego typu tematykę.
Czytałam już kilka książek o stylu i z całą pewnością mogę powiedzieć, że "Elementarz stylu" Katarzyny Tusk to wartościowa pozycja. Wśród innych wyróżniają ją cztery rozdziały poświęcone wielkim miastom lansującym modowe trendy (są to Londyn, Paryż, Mediolan i Nowy Jork). Jedyne co mogłabym zarzucić autorce to narzucanie czytelniczkom pewnych "must have". Na przykład pisze, że każda kobieta musi mieć trencz, a moim zdaniem to nieprawda, bo można go z powodzeniem zastąpić innym długim płaszczem. Dziwnym wydał mi się także rozdział, gdzie jest opisane, jak przygotować się na wypad za miasto. Białe trampki na wieś? Naprawdę? Wystarczy kilka godzin spaceru by były zakurzone bądź ubłocone. Osobiście nie polecam brać sobie do serca akurat tej porady. Na szczęście poleca również kalosze. :D I ostatnia porada, która wydaje mi się absurdalna: w sytuacji, kiedy jedziesz wieczorem do znajomych na działkę i podejrzewasz, że BYĆ MOŻE zostaniesz na noc, autorka radzi ci spakować buty na zmianę, ubranie na kolejny dzień, rzeczy na przebranie "gdybyś wpadła w kałużę", ręczniki, suszarkę, klapki... Hola! Ja tam bym po prostu wzięła bieliznę i koszulkę na przebranie, skoro nie miałabym pewności, czy zostaję czy nie... Ale Kasia Tusk twierdzi, że wyładowanie całego bagażnika jest OK, bo przecież kto zabroni, jak ma się swój samochód. No cóż, nasze poglądy trochę się różnią, ale pod 95% treści książki mogłabym się podpisać rękami i nogami. Treści merytorycznie poprawnych nie będę tu przytaczać, bo to byłyby spoilery. Dodam jeszcze tylko, że pozycja jest szczególnie warta uwagi ze względu na dobre jakościowo, inspirujące zdjęcia, pojawiające się co kilka stron.
Bardzo praktyczne rady, idealne dla kobiet, które mimo szafy pełnej ciuchów maja problem ze skompletowaniem stroju na wyjście. Napisany lekko i przyjemnie, z pięknymi zdjęciami i ćwiczeniami, które na pewno pomogą każdej czytelniczce uporządkować swój styl i swoją stylową szafę, tak by nie móc już powiedzieć "nie mam co na siebie włożyć".Wręcz przeciwnie, dzięki tym poradom, można się poczuć cudownie niczym Audrey Hepburn czy Coco Chanel.