What do you think?
Rate this book
Noodlot
Noodlot is het tragische verhaal van de rijke en knappe Frank Westhove, die zijn verloving met de aantrekkelijke Eva laat ruïneren door de jaloerse intriges van zijn vriend Bertie.
159 pages, Paperback
First published January 1, 1890
31 people are currently reading
439 people want to read
About the author
Louis Couperus
268 books127 followersLouis Marie-Anne Couperus (June 10, 1863 – July 16, 1923) was a Dutch novelist and poet of the late 19th and early 20th century. He is usually considered one of the foremost figures in Dutch literature.
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 - 30 of 109 reviews
June 19, 2025
The Dutch writer Louis Couperus (1863-1923) is considered, together with Emile Zola, Theodor Fontane and Hendrik Ibsen, to be one of the epigones of 19th century naturalism, the literary movement that mainly wrote dark novels in which fate mercilessly cuts down the common man. To be honest, that characterization does Couperus and the others an injustice: their oeuvre covers a much broader approach. In the case of Couperus, this is evident from this short novel from 1890, which curiously enough bears the title ‘Footsteps of Fate’ (Noodlot, in the original Dutch).
Couperus introduces two Dutch friends: the rich, luxuriously living Frank and the poor bohemian Bertie. Frank takes care of his friend (partly out of amusement), who accepts this but at the same time displays the feeling of being superior. The story gains momentum when Frank falls under the spell of a girl, is about to get married and Bertie is in danger of having to return to the streets. Couperus now focuses on Bertie's struggle, who cannot control his inner demon and subtly ensures that the wedding plans do not go ahead. I will not give away the denouement, but be sure everything ends dramatically, very dramatically.
Under the heading "it was not meant to be" you can safely call this a naturalistic novel. Couperus also clearly emphasizes how both Bertie and Frank are encapsulated in the logic of their social class and associated psychology, which makes them seem like playthings of inevitable fate. However, in his description of Bertie's (devilish) actions, the author himself indicates that an individual (in this case Bertie) can indeed make a difference, can indeed choose to take a certain path or not. And that actually also applies to the other characters.
Here, Couperus seems to sail away from the all-controlling principle of blind fate, at least partly. It is as if the author - while writing - is struggling with that existential issue, without making a clear outcome. Fascinating, certainly. Only, this novel is bathed in so much exaggerated drama and pathos that it is rather difficult to digest for a 'sober' 21st century reader. In addition, I read this novel in the original 19th century Dutch orthography, which certainly did not promote the reading pleasure. Mixed feelings, then. Rating 2.5 stars.
Couperus introduces two Dutch friends: the rich, luxuriously living Frank and the poor bohemian Bertie. Frank takes care of his friend (partly out of amusement), who accepts this but at the same time displays the feeling of being superior. The story gains momentum when Frank falls under the spell of a girl, is about to get married and Bertie is in danger of having to return to the streets. Couperus now focuses on Bertie's struggle, who cannot control his inner demon and subtly ensures that the wedding plans do not go ahead. I will not give away the denouement, but be sure everything ends dramatically, very dramatically.
Under the heading "it was not meant to be" you can safely call this a naturalistic novel. Couperus also clearly emphasizes how both Bertie and Frank are encapsulated in the logic of their social class and associated psychology, which makes them seem like playthings of inevitable fate. However, in his description of Bertie's (devilish) actions, the author himself indicates that an individual (in this case Bertie) can indeed make a difference, can indeed choose to take a certain path or not. And that actually also applies to the other characters.
Here, Couperus seems to sail away from the all-controlling principle of blind fate, at least partly. It is as if the author - while writing - is struggling with that existential issue, without making a clear outcome. Fascinating, certainly. Only, this novel is bathed in so much exaggerated drama and pathos that it is rather difficult to digest for a 'sober' 21st century reader. In addition, I read this novel in the original 19th century Dutch orthography, which certainly did not promote the reading pleasure. Mixed feelings, then. Rating 2.5 stars.
June 3, 2022
4 sterren- Nederlandse hardcover verplichte op de lijst Nederlands Havo examen mondeling. Aantekeningen uit boekverslag 1986 ( niet lachen).
Noodlot is zowel een naturalistische als psychologische roman. In het verhaal wordt regelmatig verwezen naar het "noodlot" dat de personages treft.
Met groot psychologisch inzicht en in een verfijnde stijl schetst Couperus personages die maar moeilijk kunnen ontkomen aan hun lot. Het lijkt als het ware dat ze aan hun lot vastgelijmd zitten.
Opgebouwd als een klassiek drama staat het mythisch fatalisme centraal: de personages zijn marionetten van het Noodlot. Dat vond ik wel een mooie beeldspraak.
Er wordt tevens de indruk gewekt dat Bertie homoseksueel is – iets wat in Couperus' tijd nog een groot taboe was –,
Zelfs gevangenisstraf op stond al wordt dit nergens in het verhaal expliciet gemeld.
Je leest het als het ware tussen de regels door. Hoewel Noodlot meer dan honderd jaar geleden werd geschreven is het nog steeds de moeite van het lezen waard. Maar misschien ben ik bevooroordeeld. Louis Couperus is mijn favoriete nederlandse literaire auteur. Boeken van deze auteur zijn voor mij geen verplichte oefening maar voor vele klasgenoten wel.
Noodlot is zowel een naturalistische als psychologische roman. In het verhaal wordt regelmatig verwezen naar het "noodlot" dat de personages treft.
Met groot psychologisch inzicht en in een verfijnde stijl schetst Couperus personages die maar moeilijk kunnen ontkomen aan hun lot. Het lijkt als het ware dat ze aan hun lot vastgelijmd zitten.
Opgebouwd als een klassiek drama staat het mythisch fatalisme centraal: de personages zijn marionetten van het Noodlot. Dat vond ik wel een mooie beeldspraak.
Er wordt tevens de indruk gewekt dat Bertie homoseksueel is – iets wat in Couperus' tijd nog een groot taboe was –,
Zelfs gevangenisstraf op stond al wordt dit nergens in het verhaal expliciet gemeld.
Je leest het als het ware tussen de regels door. Hoewel Noodlot meer dan honderd jaar geleden werd geschreven is het nog steeds de moeite van het lezen waard. Maar misschien ben ik bevooroordeeld. Louis Couperus is mijn favoriete nederlandse literaire auteur. Boeken van deze auteur zijn voor mij geen verplichte oefening maar voor vele klasgenoten wel.
April 15, 2018
Maarten Biesheuvel leest nooit nieuwe boeken. Volgens eigen zeggen heeft hij enkele tientallen boeken gelezen (een stuk of tachtig meen ik) en die herleest hij van tijd tot tijd. Zo kan het gebeuren dat hij een enkel boek zomaar drie keer gelezen heeft.
Vandaag heb ik voor de derde keer Noodlot uitgelezen. Eerst als 24-jarige, toen ik het een oersaai boek vond met rare namen zoals Eve en Bertie, waarin het pas rond pagina 90 interessant was. Misschien ontbrak het me toen nog aan voldoende kennis om het boek te kunnen duiden. Van naturalisme, determinisme etc had ik nog niet gehoord. Noodlot was een klassieker, diende gelezen te worden, en daarmee uit.
Twee jaar geleden las ik het opnieuw, omdat mijn leerlingen het ook lezen moesten. Dan hoor je je gedegen voor te bereiden. Ditmaal pakte het verhaal me direct. Ik las het boek vooral uit de eind-negentiende eeuwse context, met oog voor naturalistische elementen.
Vandaag las ik Noodlot vanuit de wetenschap dat er allerlei interessante motieven herkenbaar waren. Het dreigende weer, het toneelmotief (zoals uiteengezet door Ton Anbeek) en het spookmotief. Noodlot is een geweldig geconstrueerde roman.
Hoofdstuk drie vormt de kern van het verhaal. We hebben al kennis gemaakt met de goedige Frank, zijn sluwe androgyne inwonende en uitvretende vriend Bertie en de nerveuze Eve, op wie Frank tijdens een reis in Noorwegen verliefd is geworden. Deel drie speelt zich volledig binnenskamers af en vormt het middenbedrijf in 18 tonelen. Bertie vreest dat Frank gaat trouwen met Eve, en dat hij teveel wordt en moet aftaaien. Listig zaait de querulant twijfel tussen Frank en Eve en weet een dreigend huwelijk succesvol te voorkomen. Als een soapopera gaan we van scene naar scene, van dialoog naar dialoog, van overpeinzing naar overpeinzing. Bertie komt over als een bad guy, maar in feite is hij slachtoffer van zijn karakter, zijn temperament. Briljant is de decadente fantasie in hoofdstuk twee van deel drie, die de proporties hebben van 'de finale van het vierde bedrijf eener opera'. Welnu, als we de dramatische finale van deel vier in ogenschouw nemen, is Noodlot op zijn minst zo heftig als een opera.
Voor mij is Noodlot een groeiboek. Hoe vaker je het leest, hoe meer je eruit haalt. En omdat het niet zo dik is, is het geen drama als het (de eerste keer) tegenvalt.
Vandaag heb ik voor de derde keer Noodlot uitgelezen. Eerst als 24-jarige, toen ik het een oersaai boek vond met rare namen zoals Eve en Bertie, waarin het pas rond pagina 90 interessant was. Misschien ontbrak het me toen nog aan voldoende kennis om het boek te kunnen duiden. Van naturalisme, determinisme etc had ik nog niet gehoord. Noodlot was een klassieker, diende gelezen te worden, en daarmee uit.
Twee jaar geleden las ik het opnieuw, omdat mijn leerlingen het ook lezen moesten. Dan hoor je je gedegen voor te bereiden. Ditmaal pakte het verhaal me direct. Ik las het boek vooral uit de eind-negentiende eeuwse context, met oog voor naturalistische elementen.
Vandaag las ik Noodlot vanuit de wetenschap dat er allerlei interessante motieven herkenbaar waren. Het dreigende weer, het toneelmotief (zoals uiteengezet door Ton Anbeek) en het spookmotief. Noodlot is een geweldig geconstrueerde roman.
Hoofdstuk drie vormt de kern van het verhaal. We hebben al kennis gemaakt met de goedige Frank, zijn sluwe androgyne inwonende en uitvretende vriend Bertie en de nerveuze Eve, op wie Frank tijdens een reis in Noorwegen verliefd is geworden. Deel drie speelt zich volledig binnenskamers af en vormt het middenbedrijf in 18 tonelen. Bertie vreest dat Frank gaat trouwen met Eve, en dat hij teveel wordt en moet aftaaien. Listig zaait de querulant twijfel tussen Frank en Eve en weet een dreigend huwelijk succesvol te voorkomen. Als een soapopera gaan we van scene naar scene, van dialoog naar dialoog, van overpeinzing naar overpeinzing. Bertie komt over als een bad guy, maar in feite is hij slachtoffer van zijn karakter, zijn temperament. Briljant is de decadente fantasie in hoofdstuk twee van deel drie, die de proporties hebben van 'de finale van het vierde bedrijf eener opera'. Welnu, als we de dramatische finale van deel vier in ogenschouw nemen, is Noodlot op zijn minst zo heftig als een opera.
Voor mij is Noodlot een groeiboek. Hoe vaker je het leest, hoe meer je eruit haalt. En omdat het niet zo dik is, is het geen drama als het (de eerste keer) tegenvalt.
July 16, 2024
Louis Couperus was een Hagenaar en ook een wereldburger. Zeker voor de tijd waarin hij leefde, was hij een zeer bereisd man. Hij werd geboren in 1863 en overleed in 1923, net zestig jaar oud. Veel van zijn werk is nog goed leesbaar en heeft een thematiek die ook nu aanspreekt. Zo las ik recent de roman ‘Noodlot’, die in 1890 uitkwam. Het boek heeft drie hoofdpersonen, twee mannen en een vrouw. De twee mannen, Frank en Bertie, waren ooit studiegenoten en vrienden, maar Bertie is aan lager wal geraakt en doet een beroep op de goedheid van zijn vroegere vriend. Frank gaat daarop in. Bertie probeert vervolgens geleidelijk aan de relatie tussen Frank en zijn vriendin kapot te maken en schuwt daarbij geen enkel middel, ook niet list en bedrog. Uiteindelijk eindigt het verhaal voor alle drie noodlottig. Het boek is spannend geschreven en leest als een pageturner.
Couperus schreef dit boek als jonge man in het monumentale huis op het adres Surinamestraat 20 in Den Haag. Dat huis werd in 1884 aangekocht door zijn vader. Later was in dit pand de Egyptische ambassade gevestigd. Niet ver daar vandaan is er een klein Couperusmuseum.
Couperus schreef dit boek als jonge man in het monumentale huis op het adres Surinamestraat 20 in Den Haag. Dat huis werd in 1884 aangekocht door zijn vader. Later was in dit pand de Egyptische ambassade gevestigd. Niet ver daar vandaan is er een klein Couperusmuseum.
August 12, 2025
Couperus op zijn best. Prachtige beschrijvingen van natuur en weersomstandigheden, goede uitdieping van karakters. En dat verhaal! Spannend. List en bedrog, maar de snoodaard met zijn listen vindt dat hij het niet kan helpen dat hij slecht is. Het is het noodlot!
Schitterend boek.
Schitterend boek.
June 25, 2017
Fenomenale schrijver is Couperus toch. Hier een beetje schetsmatig in de plotafwikkeling en melodramatisch in de afloop, maar overtuigend van psychologie en mooi van stijl is het overal weer, zoals altijd bij hem. Vertaald moet dit toch ook in het Engels grote indruk hebben kunnen maken, en misschien nog steeds.
Dat blijkt ook zo te zijn: ik zie op internet dat het door Oscar Wilde werd geprezen. En dát zal ook weer geen toeval zijn, want dat de vriendschap tussen de twee hoofdpersonen een homoseksuele is, wordt weliswaar nergens gezegd, maar is een indruk waaraan je je als lezer nu moeilijk meer kunt onttrekken.
Zie ook Trouw:
Dat blijkt ook zo te zijn: ik zie op internet dat het door Oscar Wilde werd geprezen. En dát zal ook weer geen toeval zijn, want dat de vriendschap tussen de twee hoofdpersonen een homoseksuele is, wordt weliswaar nergens gezegd, maar is een indruk waaraan je je als lezer nu moeilijk meer kunt onttrekken.
Zie ook Trouw:
Couperus, waarschijnlijk juist bekomen van een hevige verliefdheid, lijkt er de krochten van de homoseksuele ziel in te onderzoeken. Indertijd werd het boek gezien als een gevaar voor de volksgezondheid, dominees fulmineerden er vanaf de kansel tegen. Tegenwoordig geldt het als een sleutelwerk. Overigens verwierp Couperus 'Noodlot' later zelf ook; zo repressief was het moralistische klimaat begin twintigste eeuw nog wel.
February 28, 2025
Het is ook altijd de kunstzinnige, luie, melodramatische en kattige queen die het moet ontgelden, rest in power Bertie je had Tom Ripley geweldig gevonden!!
May 5, 2023
Dat was niet zo gentleman-like allemaal!
June 20, 2025
Het grootste voordeel aan een refo middelbare school is dat je praktisch alle Nederlandse literatuur nog tegoed hebt voor je volwassen leven. Genoten van dit boek!
March 13, 2016
Het is uit, het is eindelijk uit. Het eerste boek van 2016 (al was ik eind 2015 begonnen) en het is gelijk een boek wat me maar niet kon boeien. Het nieuwe jaar begint goed zo!
Maar nee, ik heb me niet kunnen vermaken tijdens het lezen van Noodlot. Ik heb dit boek moeten lezen voor school, omdat op mijn leeslijst een boek uit het naturalisme moet staan. Laat ik dus het een en ander zeggen: Het naturalisme heeft als grootste kenmerk dat de hoofdpersonages vele gebreken hebben, die komen door allerlei factoren zoals het lot, erfelijkheid of de omgeving van de hoofdpersoon. Van de schrijver van dit boek, Louis Couperus, kan wel gezegd worden dat hij in Nederland de bekendste schrijver was in dit genre. Als je de kenmerken van het naturalisme weet, dan is dit boek zeker niet slecht, het bevat namelijk alle elementen die een naturalistisch boek nodig heeft.
Ik heb dit boek dus geen twee sterren gegeven omdat ik het slecht vond. De twee sterren zijn er omdat het naturalisme mij niets interesseert. Ik heb het er bij zowel Nederlands, Frans en Engels erover gehad, maar het hele concept boeit mij niet. Er is in het verhaal te veel gezeur en gejank van de personages en pas aan het einde gebeurt er het een en ander aan actie (de laatste 80 pagina's heb ik ook binnen een uur uitgelezen, omdat er eindelijk wat gebeurde en de spanning omhoog ging).
Ik kan begrijpen dat dit boek in 1890, toen het uitgegeven werd, een groot succes was en geloof erin dat de liefhebbers van dit genre er anno 2016 van zullen genieten, maar nee, voor mij was dit boek geen succes.
Maar nee, ik heb me niet kunnen vermaken tijdens het lezen van Noodlot. Ik heb dit boek moeten lezen voor school, omdat op mijn leeslijst een boek uit het naturalisme moet staan. Laat ik dus het een en ander zeggen: Het naturalisme heeft als grootste kenmerk dat de hoofdpersonages vele gebreken hebben, die komen door allerlei factoren zoals het lot, erfelijkheid of de omgeving van de hoofdpersoon. Van de schrijver van dit boek, Louis Couperus, kan wel gezegd worden dat hij in Nederland de bekendste schrijver was in dit genre. Als je de kenmerken van het naturalisme weet, dan is dit boek zeker niet slecht, het bevat namelijk alle elementen die een naturalistisch boek nodig heeft.
Ik heb dit boek dus geen twee sterren gegeven omdat ik het slecht vond. De twee sterren zijn er omdat het naturalisme mij niets interesseert. Ik heb het er bij zowel Nederlands, Frans en Engels erover gehad, maar het hele concept boeit mij niet. Er is in het verhaal te veel gezeur en gejank van de personages en pas aan het einde gebeurt er het een en ander aan actie (de laatste 80 pagina's heb ik ook binnen een uur uitgelezen, omdat er eindelijk wat gebeurde en de spanning omhoog ging).
Ik kan begrijpen dat dit boek in 1890, toen het uitgegeven werd, een groot succes was en geloof erin dat de liefhebbers van dit genre er anno 2016 van zullen genieten, maar nee, voor mij was dit boek geen succes.
October 21, 2020
Ook al gaat het slechts om drie personen en krijg je bij tijd en wijle het gevoel dat er iets moet gebeuren, moet je de schrijver toch nageven dat hij zeer boeiende passages op papier weet neer te zetten. Couperus dringt diep door in de geest van zijn karakters, jammer dat Bertie zo onsympathiek en Frank zo stompzinnig is.
Het is soms moeilijk om de beide heren als reële types te zien.
De stijl is superieur, een schilderij met woorden van tijd tot tijd. Je weet vanaf de titel al dat het mis gaat en toch blijft er een zekere spanning in het boek.
Je zou kunnen zeggen dat Couperus de psyche van een schurk heeft ontrafeld.
Vooral de laatste monoloog van Bertie was daar een goed voorbeeld van.
Het is soms moeilijk om de beide heren als reële types te zien.
De stijl is superieur, een schilderij met woorden van tijd tot tijd. Je weet vanaf de titel al dat het mis gaat en toch blijft er een zekere spanning in het boek.
Je zou kunnen zeggen dat Couperus de psyche van een schurk heeft ontrafeld.
Vooral de laatste monoloog van Bertie was daar een goed voorbeeld van.
January 13, 2024
Het noodlot dwingt een driehoeksverhouding in de richting van een tragisch einde. Fatalisme en determinisme dat er soms wat te dik op ligt. Niet slecht maar zeker niets uitzonderlijks.
"Waarom moesten die jaren dan nu, langzaam, als spoken, voor zijn geest oprijzen uit het graf hunner vergetelheid?"
"Je weet, we zijn toen in Molde kletsnat teruggekomen in het hotel. Ik geloof, dat ik sedert die dag ziek ben, dat ik toen zware kou heb gevat, die ergens in me ingekankerd is, die ik eerst niet heb gevoeld of geteld, maar die al die tijd aan me geknaagd heeft, al die tijd lang..."
"Waarom moesten die jaren dan nu, langzaam, als spoken, voor zijn geest oprijzen uit het graf hunner vergetelheid?"
"Je weet, we zijn toen in Molde kletsnat teruggekomen in het hotel. Ik geloof, dat ik sedert die dag ziek ben, dat ik toen zware kou heb gevat, die ergens in me ingekankerd is, die ik eerst niet heb gevoeld of geteld, maar die al die tijd aan me geknaagd heeft, al die tijd lang..."
May 8, 2019
Too melodramatic for me. Not this author's best book.
April 3, 2021
Wervelend woordenspel
February 8, 2022
Goed boek! Dreigende atmosfeer. Wel jammer dat alle vrouwendingen met verkleinwoorden werden geschreven, maar dat is dan ook iets wat bij die tijd pastte waarin de auteur dit schreef.
April 27, 2018
Ménage à trois
Deze korte roman van Couperus verscheen als feuilleton in twee delen en later als roman*- een weg die Couperus vaak bewandelde, want dan kon hij twee maal cashen; van geld had Couperus altijd te weinig - na zijn roman Eline Vere.
Een oude vriend van Frank, Bertie, komt op een avond bij Frank in zijn Londense appartement aankloppen: volkomen berooid is hij en doet een beroep op zijn oude maat. Frank zit goed bij kas en vindt het gezelschap van Bertie eigenlijk wel aangenaam. Hij voelt zich door de uitvreter niet bekocht. Beiden hebben een aangeboren neiging tot melancholie en fatalisme. Daarom verzetten zij hun zinnen en doen een reisje Noorwegen, waar Couperus ook zelf geweest is. Daar, in de bergen en op de fjorden, worden zij begeleid door Henriks Ibsens Spoken**. Frank en Bertie ontmoeten de Engelse Eve. Frank en Eve worden verliefd en willen trouwen. Terug in Londen rijpt bij Bertie het besef dat hij en Frank daarom zullen moeten scheiden. Wanhoop en berekening gaan in Berties geest een bondgenootschap aan. Met een lonkend oog naar het noodlot is Bertie als de intrigant Jago uit Shakespeares Othello, die de hoofdpersoon allerlei venijn en onwaarheden influistert en op zo’n manier dat hem geen blaam treft. Hij suggereert meer dan dat hij boude uitspraken doet. Bertie doet dat om de beurt naar Eve en naar Frank.
Een psychologisch spel ontplooit zich tussen deze drie mensen, die nauw op elkaar betrokken zijn. Ook Eve en Bertie hebben een nauwe band, waarop Frank op zijn beurt jaloers is. Bertie is beurtelings het ‘spook’ maar wordt ook ‘bespookt’. Hij twijfelt tussen Noodlot en Toeval.
Toeval of Noodlot
Alle drie zijn zij bevattelijk voor het concept ‘noodlot’. Dat komt enerzijds door hun gevoeligheid en melancholie, die zij ook met elkaar delen en die zij in elkaar ontdekken waardoor zij nog nauwer op elkaar betrokken raken, anderzijds door wanhoop en niet weten hoe te handelen. In deze zin lijkt de roman een naturalistische: mensen kunnen hun noodlot niet ontsnappen omdat ze niet in staat zijn het lot in eigen hand te nemen.*** Maar anderzijds houden zij vast aan dat noodlot om hun leven toch een richting en zingeving te verschaffen. Toeval of noodlot, vraagt Bertie zich verscheidene malen af, alsof hij niet kan besluiten tussen die twee. Bij ‘toeval’ zou hij zelf handelend moeten optreden; bij ‘noodlot’ kan hij het laten gebeuren. Aanvankelijk treedt hij handelend op en lijkt zijn plannetje a la Jago te lukken, maar later blijkt hij dan toch buiten de waard te hebben gerekend en wordt hij door het noodlot ingehaald. En daarop laat hij gebeuren wat er gebeure.
Homoseksualiteit
In onze tijd zien we in Bertie natuurlijk een homo, verliefd op Frank maar Frank niet op hem. Ik ben daar een beetje ambigue in. Natuurlijk heeft Couperus daaraan gedacht maar of hij dat werkelijk gesuggereerd heeft, vraag ik me af. Couperus was niet open over zijn eigen homoseksualiteit. Deze roman is ook prima te lezen zonder Bertie het etiket ‘homo’ op te plakken, terwijl we dat misschien toch wel in ons achterhoofd kunnen houden. Ingewikkeld? Ja, heel ingewikkeld.
Ingewikkeld en complex is de verhouding tussen deze drie mensen om wie het draait in Noodlot. Ze worden elkaars ‘spoken’ en voltrekken elkaars noodlot.
‘Psychologie’
De beschreven processen over ‘psychologie’ en emoties zijn enerzijds een beetje ouderwets, onder andere vanwege de grote fijngevoeligheid van elk van deze personages - je hebt toch hier en daar de neiging om te roepen: kom op, jongens en meisje, maak er nu eens iets van -. Maar anderzijds schrijft Couperus, net als Ibsen overigens, het wel heel mooi, gedetailleerd en overtuigend op. Verrassingen zijn er genoeg in dit boek, net als in Eline Vere. Vrolijk word je er niet van en ik was als puber best ontdaan door de gebeurtenissen in Eline Vere; Noodlot las ik pas geleden voor het eerst.
Tot slot
Noodlot is een zo korte roman dat het bijna een novelle is en wat dit betreft zo compleet tegenovergesteld aan Boeken der kleine zielen, dat ik een tijdje geleden besproken heb.
Couperus befaamde impressionistische natuur- en weerbeschrijvingen ontbreken hier niet. Het Noorse landschap en de - fatale - weersomstandigheden wordt onvergetelijk neergezet. Kleuren worden in alle tinten purper, roze en blauw geschilderd. Heel fraai, een echt impressionistisch tafereel. Je ziet het zo voor je.
Is deze roman met zijn grote nadruk op impressionisme, naturalisme en fatalisme in deze tijd nog goed te lezen? Daar kan ik volmondig ‘ja’ op antwoorden.
* http://www.dbnl.org/tekst/coup002nood...
** Een toneelstuk uit 1881, waarin een dode vader komt ‘spoken’ bij een zoon, die door zijn moeder is voorgelogen; de moeder vertelt hem gedwongen door de omstandigheden de waarheid. Met Spoken schreef de Noorse toneelauteur Henrik Ibsen een definitieve afrekening met de burgerlijke moraal van leugens en schone schijn. Als geen ander portretteerde Ibsen een klasse verlamd door angst en de dwingende regels van geloof en maatschappelijke status. Ibsen wordt beschouwd als de grondlegger van het moderne realistische drama en schreef met stukken als Nora of een poppenhuis, de Wilde Eend en Hedda Gabler enkele meesterwerken van het wereldrepertoire. https://tga.nl/voorstellingen/spoken/...
*** http://www.louiscouperus.nl/publicati...
Er is een verschil tussen Zola’s naturalisme, dat buiten de personen om gaat en een kracht buiten de mensen om is (mijn parafrase, rdv) en dat het naturalisme van Couperus, die ook nog steunt op het noodlot; bij Couperus heeft het te maken het karakter van de mensen: het melacholieke, een soort ‘geesteszwakte’, zoals bij Eline Vere en haar neef Vincent, ook wel bij Constace in Boeken der kleine zielen en hier in de personages in Noodlot.
Zie ook: https://www.tzum.info/2013/01/recensi...
Over de auteur
Louis Marie Anne Couperus (Den Haag, 10 juni 1863 – De Steeg, 16 juli 1923) was een Nederlandse schrijver en een van de eerste Nederlandse vertegenwoordigers van het literaire naturalisme.
Couperus' werk omvat allerlei uiteenlopende literaire genres. Hij debuteerde met poëzie, maar legde zich vervolgens al snel toe op psychologische romans, waarmee hij de meeste bekendheid verwierf. Hij schreef daarnaast cultuursprookjes, historische romans en veel reisverslagen en columns. In het algemeen wordt hij gezien als een van de belangrijkste schrijvers uit de canon van de Nederlandse literatuur. De uitgave van zijn Volledige Werken (1987-1996) geldt als een van de eerste Nederlandse tekstedities die volgens wetenschappelijke, tekstkritische normen tot stand zijn gekomen.
Auteur: Louis Couperus
Titel: Noodlot
Uitgever: Lalito
128 pagina's
November 2017
ISBN10 9491982575
Literatuur & Romans Literaire romans
Serie: Lalito Klassiek
Deze korte roman van Couperus verscheen als feuilleton in twee delen en later als roman*- een weg die Couperus vaak bewandelde, want dan kon hij twee maal cashen; van geld had Couperus altijd te weinig - na zijn roman Eline Vere.
Een oude vriend van Frank, Bertie, komt op een avond bij Frank in zijn Londense appartement aankloppen: volkomen berooid is hij en doet een beroep op zijn oude maat. Frank zit goed bij kas en vindt het gezelschap van Bertie eigenlijk wel aangenaam. Hij voelt zich door de uitvreter niet bekocht. Beiden hebben een aangeboren neiging tot melancholie en fatalisme. Daarom verzetten zij hun zinnen en doen een reisje Noorwegen, waar Couperus ook zelf geweest is. Daar, in de bergen en op de fjorden, worden zij begeleid door Henriks Ibsens Spoken**. Frank en Bertie ontmoeten de Engelse Eve. Frank en Eve worden verliefd en willen trouwen. Terug in Londen rijpt bij Bertie het besef dat hij en Frank daarom zullen moeten scheiden. Wanhoop en berekening gaan in Berties geest een bondgenootschap aan. Met een lonkend oog naar het noodlot is Bertie als de intrigant Jago uit Shakespeares Othello, die de hoofdpersoon allerlei venijn en onwaarheden influistert en op zo’n manier dat hem geen blaam treft. Hij suggereert meer dan dat hij boude uitspraken doet. Bertie doet dat om de beurt naar Eve en naar Frank.
Een psychologisch spel ontplooit zich tussen deze drie mensen, die nauw op elkaar betrokken zijn. Ook Eve en Bertie hebben een nauwe band, waarop Frank op zijn beurt jaloers is. Bertie is beurtelings het ‘spook’ maar wordt ook ‘bespookt’. Hij twijfelt tussen Noodlot en Toeval.
Toeval of Noodlot
Alle drie zijn zij bevattelijk voor het concept ‘noodlot’. Dat komt enerzijds door hun gevoeligheid en melancholie, die zij ook met elkaar delen en die zij in elkaar ontdekken waardoor zij nog nauwer op elkaar betrokken raken, anderzijds door wanhoop en niet weten hoe te handelen. In deze zin lijkt de roman een naturalistische: mensen kunnen hun noodlot niet ontsnappen omdat ze niet in staat zijn het lot in eigen hand te nemen.*** Maar anderzijds houden zij vast aan dat noodlot om hun leven toch een richting en zingeving te verschaffen. Toeval of noodlot, vraagt Bertie zich verscheidene malen af, alsof hij niet kan besluiten tussen die twee. Bij ‘toeval’ zou hij zelf handelend moeten optreden; bij ‘noodlot’ kan hij het laten gebeuren. Aanvankelijk treedt hij handelend op en lijkt zijn plannetje a la Jago te lukken, maar later blijkt hij dan toch buiten de waard te hebben gerekend en wordt hij door het noodlot ingehaald. En daarop laat hij gebeuren wat er gebeure.
Homoseksualiteit
In onze tijd zien we in Bertie natuurlijk een homo, verliefd op Frank maar Frank niet op hem. Ik ben daar een beetje ambigue in. Natuurlijk heeft Couperus daaraan gedacht maar of hij dat werkelijk gesuggereerd heeft, vraag ik me af. Couperus was niet open over zijn eigen homoseksualiteit. Deze roman is ook prima te lezen zonder Bertie het etiket ‘homo’ op te plakken, terwijl we dat misschien toch wel in ons achterhoofd kunnen houden. Ingewikkeld? Ja, heel ingewikkeld.
Ingewikkeld en complex is de verhouding tussen deze drie mensen om wie het draait in Noodlot. Ze worden elkaars ‘spoken’ en voltrekken elkaars noodlot.
‘Psychologie’
De beschreven processen over ‘psychologie’ en emoties zijn enerzijds een beetje ouderwets, onder andere vanwege de grote fijngevoeligheid van elk van deze personages - je hebt toch hier en daar de neiging om te roepen: kom op, jongens en meisje, maak er nu eens iets van -. Maar anderzijds schrijft Couperus, net als Ibsen overigens, het wel heel mooi, gedetailleerd en overtuigend op. Verrassingen zijn er genoeg in dit boek, net als in Eline Vere. Vrolijk word je er niet van en ik was als puber best ontdaan door de gebeurtenissen in Eline Vere; Noodlot las ik pas geleden voor het eerst.
Tot slot
Noodlot is een zo korte roman dat het bijna een novelle is en wat dit betreft zo compleet tegenovergesteld aan Boeken der kleine zielen, dat ik een tijdje geleden besproken heb.
Couperus befaamde impressionistische natuur- en weerbeschrijvingen ontbreken hier niet. Het Noorse landschap en de - fatale - weersomstandigheden wordt onvergetelijk neergezet. Kleuren worden in alle tinten purper, roze en blauw geschilderd. Heel fraai, een echt impressionistisch tafereel. Je ziet het zo voor je.
Is deze roman met zijn grote nadruk op impressionisme, naturalisme en fatalisme in deze tijd nog goed te lezen? Daar kan ik volmondig ‘ja’ op antwoorden.
* http://www.dbnl.org/tekst/coup002nood...
** Een toneelstuk uit 1881, waarin een dode vader komt ‘spoken’ bij een zoon, die door zijn moeder is voorgelogen; de moeder vertelt hem gedwongen door de omstandigheden de waarheid. Met Spoken schreef de Noorse toneelauteur Henrik Ibsen een definitieve afrekening met de burgerlijke moraal van leugens en schone schijn. Als geen ander portretteerde Ibsen een klasse verlamd door angst en de dwingende regels van geloof en maatschappelijke status. Ibsen wordt beschouwd als de grondlegger van het moderne realistische drama en schreef met stukken als Nora of een poppenhuis, de Wilde Eend en Hedda Gabler enkele meesterwerken van het wereldrepertoire. https://tga.nl/voorstellingen/spoken/...
*** http://www.louiscouperus.nl/publicati...
Er is een verschil tussen Zola’s naturalisme, dat buiten de personen om gaat en een kracht buiten de mensen om is (mijn parafrase, rdv) en dat het naturalisme van Couperus, die ook nog steunt op het noodlot; bij Couperus heeft het te maken het karakter van de mensen: het melacholieke, een soort ‘geesteszwakte’, zoals bij Eline Vere en haar neef Vincent, ook wel bij Constace in Boeken der kleine zielen en hier in de personages in Noodlot.
Zie ook: https://www.tzum.info/2013/01/recensi...
Over de auteur
Louis Marie Anne Couperus (Den Haag, 10 juni 1863 – De Steeg, 16 juli 1923) was een Nederlandse schrijver en een van de eerste Nederlandse vertegenwoordigers van het literaire naturalisme.
Couperus' werk omvat allerlei uiteenlopende literaire genres. Hij debuteerde met poëzie, maar legde zich vervolgens al snel toe op psychologische romans, waarmee hij de meeste bekendheid verwierf. Hij schreef daarnaast cultuursprookjes, historische romans en veel reisverslagen en columns. In het algemeen wordt hij gezien als een van de belangrijkste schrijvers uit de canon van de Nederlandse literatuur. De uitgave van zijn Volledige Werken (1987-1996) geldt als een van de eerste Nederlandse tekstedities die volgens wetenschappelijke, tekstkritische normen tot stand zijn gekomen.
Auteur: Louis Couperus
Titel: Noodlot
Uitgever: Lalito
128 pagina's
November 2017
ISBN10 9491982575
Literatuur & Romans Literaire romans
Serie: Lalito Klassiek
January 28, 2025
"Neen, neen, dat was alleen de schuld van het Noodlot; niemand had enige schuld aan wat dan ook."
Geschreven vanuit de temperamentenleer: we worden allen gedreven door ons temperament, door erfelijke en niet-erfelijke eigenschappen. Een sterk verhaal, waarbij het Noodlot zich duidelijk kenbaar maakt door de donkere luchten, de duistere kathedralen van wolken. Met een, hoe kan het ook anders, noodlottig einde.
Geschreven vanuit de temperamentenleer: we worden allen gedreven door ons temperament, door erfelijke en niet-erfelijke eigenschappen. Een sterk verhaal, waarbij het Noodlot zich duidelijk kenbaar maakt door de donkere luchten, de duistere kathedralen van wolken. Met een, hoe kan het ook anders, noodlottig einde.
July 6, 2022
Beetje dramatisch wel
December 4, 2024
Ik wil dat Eve twighlight gaat lezen. Zij zou het geweldig vinden.
February 12, 2023
Fan van Couperus. Dit boek is nog in het oud Nederlands uitgegeven. Prachtig met lange omzwervende zinnen. Een verhaal over het noodlot en hoe je het een beetje kan helpen, maar ook vol diep menselijke gevoelens en zwaktes.
March 4, 2021
Heel goed gedaan, goed geschreven, die táál en het naturalistischte boekje dat ik heb gelezen! Maar de inhoud vreselijk. Wat een mensen. Waren zij echt zo? Lichtgeraakt, bij het minste of geringste van slag, zij laten zich meeslepen door een begin van een gedachte die uitgroeit tot waanbeelden, jaloers óf duivels listig, lui, niet het minste greintje edelheid bezittend.
Ik houd het er maar op dat overdrijving het punt helder maakt. Het een uiting van l'art pour l'art is.
Dat was tot pag. 100. darna verandert er toch wat.
Ik houd het er maar op dat overdrijving het punt helder maakt. Het een uiting van l'art pour l'art is.
Dat was tot pag. 100. darna verandert er toch wat.
July 3, 2022
Ik weet dat het in een heel andere tijd geschreven is, maar ik moest gewoon heel vaak een beetje lachen om het dramatische taalgebruik
March 15, 2019
A psychological drama and compelling read, it lives up to its title. This is really a novella, featuring two old friends reunited with one sponging off the other, and the equilibrium is upset when Frank, the one with money, finds his true love Eva. In spite of the dark tone, I was totally drawn into the story.
February 24, 2021
'Op de bergen blauwde het: dichtbij het wazige, donkerviolette blauw van druiven, dan het stoffige blauw van fluweel, verderop het kristallige, doorglanzige blauw van saffier, eindelijk het bleke hemelblauw van turkoois. Het water was blauw als een blauw zilver, de lucht blauw als parelen en parelmoer.'
April 1, 2023
Niet super interessant maar t viel me alles mee. Best wel goeie quotes ook. Lekker gay en dat voor 1890.
April 22, 2023
"Noodlot" (or "Steps of Fate" in the English translation) is a novella by Dutch author Louis Couperus. The plot follows the rich main character Frank as his old poor friend Bertie visits him in London and stays with him. Bertie introduced to the high life of London. During a holiday in Norway, they encounter a girl named Eve. Frank is therefore divided between his live for Eve and his friendship with Bertie with fatalistic consequences.
For me, this is the 3rd book I read by Louis Couperus (one of my favorite authors). In the last two years, I read "Van Oude Menschen, de dingen die voorbijgaan..." and "Eline Vere". Both books gave me an identity crisis afterwards. Noodlot is the first novel by Couperus which does not do that for me. What is striking about Noodlot is that is still pretty modern and relevant today, even though it is published in 1891. The conflict between conservatism and modernity and also homosexuality play a role.
Noodlot was probably inspired by Henrik Ibsen's "Ghosts" and was so loved by Oscar Wilde that Couperus's wife translated "The Picture of Dorian Gray" into Dutch. Some aspects even mirror Couperus's own life and his possible gay love affair with a general.
I recommend reading this novella as an introduction to Couperus. It takes a while before the plot really starts progressing, but you certainly do not expect the ending of the novel. However, I still believe the previously two mentoined novels are better. Therefore I give it 4 stars.
For me, this is the 3rd book I read by Louis Couperus (one of my favorite authors). In the last two years, I read "Van Oude Menschen, de dingen die voorbijgaan..." and "Eline Vere". Both books gave me an identity crisis afterwards. Noodlot is the first novel by Couperus which does not do that for me. What is striking about Noodlot is that is still pretty modern and relevant today, even though it is published in 1891. The conflict between conservatism and modernity and also homosexuality play a role.
Noodlot was probably inspired by Henrik Ibsen's "Ghosts" and was so loved by Oscar Wilde that Couperus's wife translated "The Picture of Dorian Gray" into Dutch. Some aspects even mirror Couperus's own life and his possible gay love affair with a general.
I recommend reading this novella as an introduction to Couperus. It takes a while before the plot really starts progressing, but you certainly do not expect the ending of the novel. However, I still believe the previously two mentoined novels are better. Therefore I give it 4 stars.
March 18, 2025
Een naargeestig boek, maar in zekere zin unputdownable. Heb het dan ook in een ruk uitgelezen. Na de “doodslag” op klaploper Bertie stort het verhaal iets in, simpelweg omdat de “bad guy” het veld moest ruimen. Uitvreter Bertie is immers de meest interessante figuur: kan híj er wat aan doen dat ie is zoals hij is, is zijn vertwijfelde uitroep?! Hij heeft er toch niet om gevraagd om ter wereld te komen. Fascinerende figuur, weergaloos vormgegeven door Couperus.
Het einde à la Tristan und Isolde kwam toch nog als een verrassing.
Het einde à la Tristan und Isolde kwam toch nog als een verrassing.
March 31, 2024
4,5 ster
Echt een prachtig boekje! Ik wilde al wat langer iets van Couperus lezen en het heeft mijn verwachtingen zeker waargemaakt. Het boek is geschreven in Ouderwets Nederlands, maar de zinnen zijn zo vol. Het taalgebruik van de auteur is zo prachtig en het verhaal voert je intens mee. Tevens wordt de menselijke pysche echt knap neergezet. Het speelt heel erg met goed/fout. Ik ga zeker meer van deze schrijver lezen (wanneer ik tijd heb).
Echt een prachtig boekje! Ik wilde al wat langer iets van Couperus lezen en het heeft mijn verwachtingen zeker waargemaakt. Het boek is geschreven in Ouderwets Nederlands, maar de zinnen zijn zo vol. Het taalgebruik van de auteur is zo prachtig en het verhaal voert je intens mee. Tevens wordt de menselijke pysche echt knap neergezet. Het speelt heel erg met goed/fout. Ik ga zeker meer van deze schrijver lezen (wanneer ik tijd heb).
March 17, 2024
Heel mooi voorgelezen, en echte literatuur, met prachtige (maar wel erg lange en ingewikkelde) zinnen. Hierdoor is het soms niet even makkelijk weg te lezen. Het verhaal is behoorlijk fatalistisch en melancholisch, maar zet wel aan tot nadenken.
March 6, 2022
The ending was a nono
Displaying 1 - 30 of 109 reviews