Silence: In the Age of Noise

by Erling Kagge

Behind a cacophony of traffic noise, iPhone alerts and our ever-spinning thoughts, an elusive notion - silence - lies in wait. But what really is silence? Where can it be found? And why is it more important now than ever?

Erling Kagge, the Norwegian adventurer and polymath, once spent fifty days walking solo in Antarctica with a broken radio. In this meditative, charming and surprisingly powerful book, he explores the power of silence and the importance of shutting out the world. Whether you're in deep wilderness, taking a shower or on the dance floor, you can experience perfect stillness if you know where to look. And from it grows self-knowledge, gratitude, wonder and much more.

Take a deep breath, and prepare to submerge yourself in Silence. Your own South Pole is out there, somewhere.

Genres: Nonfiction, Philosophy, Psychology, Self Help, Essays, Memoir, Nature

131 pages, Kindle Edition

First published January 1, 2016

About the author

Erling Kagge is a Norwegian explorer, lawyer, art collector, entrepreneur, politician, author and publisher.

Reviews

[Diane S ☔ · Rating 4 out of 5]

I usually have a book of short stories or essays that I read at bedtime. These are the only books I read in bed. The title was perfect, called to me, as I too value my silent time, not only value it but need it to keep my mental equilibrium steady. I don't even own a cell phone. I found this book informative, soothing but alarming as well. The statistics show that the amount of time we are able to concentrate is decreasing, rather drastically in the last ten years. There was an experiment done at a leading institution that showed how many actually find silence so alarming that they would rather apply a painful electrical shock, than continue in the quiet.

The author spent fifty days alone in Antarctica, "On the twenty second day I wrote in my journal: At home I only enjoy 'big bites' Down here I am learning to value miniscule joys. The nuanced hues of the snow. The wind abating. Formations of clouds. Silence."

Now I don't see myself running off to Antarctica anytime soon, but I do believe that many of us go through our days, without noticing anything, without time to think and ponder. He talks about the silence in music, how the pauses makes what come after more powerful. I agree. He tells us how to find and notice the silence within ourselves, how to use it to gain a new perspective.

He talks about the silence in art, particularly The Scream by Edvard Munch, "High-pitched noises can have many modes of expression, but the most powerful scream that I have ever experienced is one that is void of sound: The Scream by Munch."

The gorgeous pictures at the beginning of each segment, are breathtaking. If you are an introspective person, as I am, you will find much of value in this wonderful book.

ARC by Edelweiss.

[Fiona · Rating 2 out of 5]

I found this book deeply unsatisfying. Whatever it's about, it's not really about silence. Erling Kagge is a well known explorer and traveller. My expectations, based on the book's summary, was that he would be writing about his experiences of silence journeying to the North or South Poles, for example, and that he might reach some profound conclusions. But no!

Full of quotes and examples from philosophers, other explorers and writers, it's as if Kagge has Googled up 'quotes on silence' and written a few words of his own around them. The result is an unstructured rambling that occasionally focuses on silence but is really about taking time to smell the flowers, or finding inner peace to use hackneyed expressions. He very briefly mentions that he takes pleasure in practising mindfulness, yoga and meditation. He says 'I lie there hovering a couple of centimetres above my bed every afternoon'. Yes, I feel sceptical about this but he could have explored this in more detail than a few sentences. THAT might have been interesting.

He finishes with 'Now and then someone asks me what the most difficult thing about skiing through Antarctica was, and there is no doubt in my mind about the answer: my arrival at the South Pole. Having to speak again.' Aha! I thought. Now we're getting somewhere, not realising I was reading the third last page. Then he finishes with the mawkish sentiment, 'You all need to find your own South Pole.' Pullease!!

With thanks to NetGalley and Penguin Books (UK) for an ARC in exchange for an honest review.

1 Feb 19 - I listened to an excerpt from an abridged version of this on BBC Radio 4 this morning. The ending sounded far less trite. Perhaps it works better as an audiobook. Just saying.........

[sAmAnE · Rating 4 out of 5]

کتاب دو بخش دارد سکوت و پیاده‌روی.
🌻
در قسمت سکوت به مزایای سکوت چه در دنیای درون و چه دنیای بیرون اشاره شده و آن را دوست انسان و مایه‌ی آرامش و پرمایگی آدمی نامیده است. نویسنده برای رسیدن به سکوت و پی بردن به معنای آن و جایگاهش حتی به طبیعت هم پناه برده است.
او اینطور بیان می‌کند که در جوامع جا افتاده سکوت وقتی به کار می‌آید که آدم غمگین باشد ولی اسرار و رموز دنیا در دل سکوت نهفته است.
🌻
با خواندن این کتاب فکر می‌کنم بیشتر از قبل از سکوت و پیاده‌روی لذت ببرم و جور دیگه‌ای بهشون فکر کنم. قطعا همین سکوت و دوری از دنیای پرهیاهو بخصوص در دوران قرنطینه باعث شد که خیلی‌هامون به توسعه فردی و سلامت جسم و روحمون بیشتر اهمیت بدیم و توجه کنیم و تلاش کنیم که خودمون بیشتر بفهمیم و بشناسیم.
🌻
در قسمت پیاده‌روی هم نویسنده از احساس و تجربیات خودش و دیگران در خصوص پیاده‌روی می‌گوید و اثرات آن بر شغل و کار روزانه. از اثرات پیاده‌روی بر سلامتی و افزایش خلاقیت هم گفته شده که خیلی جالب بود.
🌻
در مقدمه‌ی کتاب آمده در این دست کتاب‌ها پاسخ قطعی و ابدی که مناسب حال همه باشد، وجود ندارد. این کتاب‌ها به فهم بهتر زندگی و پرسش‌ها و بهره‌گیری مناسب از تجربه‌هایمان کمک خواهند کرد، اینکه مسئولیت تصمیم‌هایمان را شجاعانه به عهده بگیریم و با عواقب آن‌ها آگاهانه برخورد کنیم.
مترجم این کتاب را در اواخر بهار ۹۸ ترجمه کرده. دقیقا در روزهایی که مجبور شدیم زندگی با ماسک را تجربه کنیم و به قول خودش برای پیاده‌روی به مسیری کوتاه قناعت کنیم.

[Leslie Ray · Rating 4 out of 5]

This isn't a very long book and is more of a series of vignettes by the author on silence. There are 33 sections, with each like a separate essay. If you are someone who already values the essentials of silence, this will probably not add anything that you don't already know. However, they were quite meditative and reflective and I enjoyed the additional perspective on why we need to pursue silence in this age of constant noise and information. The pictures of artwork reflecting "silence" add to the meditations on silence by the author.
The author is an amazing man in that he walked alone to the South Pole, as well as walking the North Pole and reaching Mt. Everest. I would have liked to had more about the silence in Antarctica and his thoughts and reflections on this.

[Megan Hoffman · Rating 5 out of 5]

Have you ever read a book that resonated with you more so than usual because you read it at the right time in your life? For me, this was that book. At the time of reading it, I've been laid up for 6 weeks after ankle surgery which has given me more than enough time to think about what sort of direction I want for 2018. As someone that's always enjoyed time alone but makes a living from the internet, finding silence within noise is something that's important to me...and I've never read a better approach on the matter than this book.

Silence In The Age of Noise is a collection of thoughts on the matter - some more profound than others, but all make clear the overarching point. There's something powerful to be gained from finding the quiet within ourselves.

What did I think?: I found that this book, despite it being short and easy to read, was best enjoyed slowly so that I could savor every point and linger on the moments that truly resonated. That being said, I couldn't put it down and finished it within a single day.

Who should read it?: This is one of those books that I truly believe everyone should give a shot. It's not going to be for everyone, and some still might read it and get nothing out of it. I can't speak highly enough about it.


WEBSITE | TWITTER | FACEBOOK | INSTAGRAM

[Maziyar Yf · Rating 2 out of 5]

سکوت و پیاده روی در زمانه هیاهو جلد ششم ازمجموعه خرد و حکمت زندگی نشر گمان است که نویسنده آن ارلینگ کاگه به بررسی اهمیت این دو عنصر در زندگی امروزه انسان ها پرداخته و آنها را فرصتی برای انسان ها دانسته که شاید به کمک آن بتوانند اندکی از هیاهو زندگی روز مره دور شده و مهمتر از آن به تفکر و اندیشه بپردازند .
شوربختانه ارلینگ کاگه ، هیچ مفهوم جدیدی در این کتاب نشان نداده ، او به گونه ای خستگی ناپذیربه کلیاتی پریشان و آشفته از آنچه معمولا عموم مردم می دانند پرداخته و آنها را بارها و بارها در کتاب خود تکرار کرده است ، بنابراین بر خلاف دیگر کتاب های نشر گمان که تلاش در نزدیک کردن فلسفه و اندیشه به انسان امروز و تشویق او جهت به کار بردن آن در زندگی روزانه دارند کتاب ارلینگ کاگه تقریبا خالی از هر گونه اندیشه ایست .
بخش اول کتاب نویسنده که در مورد سکوت است به نسبت مرتب تر و هماهنگتر به نظر می رسد ، کاگه به درستی سکوت را منحصر به فرد و لوکس و گشاینده طرز فکرهای نو برای تفکر دانسته . از نگاه او سکوت یک مراسم معنوی برای نادیده گرفتن دنیا نیست بلکه به آن همانند سرمایه ای حقیقی برای داشتن زندگی غنی و پر مایه می نگرد . او با سکوت زندگی را به شکل عمیق تری تجربه می کند .
محمد حسنین هیکل روزنامه نگار سرشناس مصری در کتاب دیداری دوباره با تاریخ تمام آنچه را که ارلینگ کاگه در مورد سکوت گفته یا قصد شرح آن را داشته به صورت خلاصه در یک ضرب المثل مصری بیان کرده است . او در دفتر جان راکفلر بزرگ به او می گوید که اگر سخن گفتن از نقره باشد سکوت از طلاست
اما در قسمت دوم کتاب که در مورد پیاده روی ایست ، خبری از همان اندک نظم و انسجام بخش اول هم دیگر نیست . کاگه بیشتر به ماجراجویی نه چندان متعادل شباهت دارد که در شبکه فاضلاب نیویورک هم پیاده روی می کند ، کتاب او آشفته ، پریشان ، بی نظم ، بدون هدف و البته سرشار از پرگویی ایست . آنچه از کلام نویسنده بیشتر احساس می شود تنها اصرار او بر پیاده روی ایست که متاسفانه خواننده را به نتیجه چندان روشنی هم نمی رساند .
اگر خواننده کتاب همانند من چندان علاقه ای به پیاده روی نداشته باشد ( البته به سبب وجود دلایل نسبتا زیاد مانند گرما و یا آلودگی همیشگی هوا تقریبا همیشه هم بهانه ای برای پیاده روی نکردن هست ) متاسفانه پرگویی های ارلینگ کاگه هم نمی تواند او را به پیاده روی طولانی تشویق کند ، از این رو کتاب سکوت و پیاده روی در زمانه هیاهو را هم به سبب تهی بودن از اندیشه و هم به دلیل متقاعد نکردن خواننده می توان اثری شکست خورده و ناکام دانست .

[Hossein · Rating 5 out of 5]

یک. بعضی اوقات این خوشبختی را داری که از مصاحبت با آدمی یا مواج��ه با کتابی، کمی از شتابت کاسته می‌شود.
و همیشه یک سری لحظات خاص هست... از آنها که وسط خواندن یکهو چشمانت را میبندی و سعی میکنی لذت چیزی را که خوانده‌ای، آرام مزه مزه کنی. درنگ میکنی و اجازه میدهی آن لذتِ بخصوص بیشتر درگیرت کند.

دو.
موقع خواندنش مدام به یاد دوستم پرنیان بودم. یاد لحظه هایی که بعد از ماه‌ها هم را میبینیم و او شروع می‌کند به تعریف کردن تمام اتفاقات عجیب و غریب و شگفت‌انگیزِ این اواخرش و من تماما گوش می‌شوم. سکوت میکنم و میگذارم روحم تمام نور و زندگی ای که با حرف زدنش بیرون میریزد را مزه مزه کند.

سه. لازم نیست بگویم که چقدرررررر دلم سفرکردن را میخواهد. سفر به مثابه دورشدن از گذشته و کشف دنیاهای جدید. از آنها که میروی و گم میشوی در طبیعت....

[Trin · Rating 1 out of 5]

This is a very silly book.

Kagge is an explorer and entrepreneur whose worldview is close to 180 degrees away from my own. He seems earnest, but entirely humorless and enraptured by rich people problems. He also, in my mind, has never met an anecdote from which he can't draw the wrong conclusion.

He starts the book with a story about his teenage daughters at dinner expressing a disdain for silence and wanting to "quickly pull their smartphones out to find the answer." To shock them into valuing silence over technology, he tells them a story about a friend of his who climbed Mount Everest. Before dying in a sudden snowstorm, the man was able to use a satellite phone to call his pregnant wife and name their child together in the minutes before he perished. His corpse is still "freeze-dried" partly up the mountain, "lying there in silence." Upon completing this story, Kagge describes his children as sitting in silence as well.

First of all: yeah, I bet. Fun dinner table convo. Second: Kagge tries to use this story to make a point about the evils of technology, but isn't the actual takeaway here that technology is AMAZING and allowed a DYING MAN TO NAME HIS CHILD ON THE PHONE WITH HIS WIFE FROM MOUNT EVEREST? Dude. There are about 10,000 anecdotes one could use to prove the perils of tech, and you're going with this?

Kagge also tries to use Depeche Mode's "Enjoy the Silence" to boost his case (weird, as music, including that song, is somewhat of a sound-based phenomenon), and says things like, "I have more faith in Steve Jobs as a responsible father than as a visionary marketing genius" because apparently Jobs "limited his own children's access to Apple products." Lol okay. So Kagge has really done his research on Jobs, then.

Read this book if you're looking for profound and striking wisdom like, "The most important book you can read is one about yourself," "The best things in life are sometimes free," "We prefer the hunt for the rabbit over its capture," and "Silence is more exclusive and long-lasting than other luxuries" -- and other things only wealthy people have ever said.

[Mohammad · Rating 1 out of 5]

دو مشکل عمده با این کتاب داشتم؛ اول اینکه نتوانستم هیچ‌گونه انسجامی بین مطالب پیدا کنم و تا انتها احساس خواندن نوشته‌های شلخته و باری‌به‌هرجهت یک وبلاگ را داشتم. و دوم اینکه کتاب حرف جدیدی برای من نداشت؛ بدون اینکه افق تازه‌ای نمایان کند یا درِ پنهانی به ذهنم باز شود

[Amin · Rating 2 out of 5]

از آن دسته کتابهایی که نویسنده حس خوبی از خودش و تجربه زیسته اش دارد و فکر میکند به همین سادگی میتواند دیگران را نسبت به فلسفه و سوالات اساسی زندگی شان بر مبنای تجربیات یک فرد دیگر متقاعد کند. نتیجه میشود متنی سرشار از تبختر و البته سواستفاده از فلاسفه مهم

میگویم سواستفاده چون در این کتاب و کتب مشابه بسیار دیده ام نقلهایی از این دست. مثلا از هایدگر میگوید "هر فرد آدم دیگری است. هیچ کس خودش نیست". دقیقا هم معنایی مدنظرش است که ساده ترین معنا را به ذهن می آورد. تفاسیر خود نویسنده از هایدگر هم البته این چنین اند. مثلا مینویسد "هایدگر میان زندگی کردن و گذران زندگی تمایز قائل میشود و بر این باور است که آدمها باید به خودشان سختی دهند تا به آزادی برسند" انگار از هایدگر مرتاضی بسازیم تا به هدفمان برسیم

مترجم هم به نظرم می توانست بهتر عمل کند. با توجه به اینکه با متن دشواری مواجه نیستیم. مثلا نوارهای اسکی! یا وقتی نقل قولی از مولانا آورده شده بجای اینکه ترجمه تحت اللفظی نچسبی تحویل دهد "حالا باید خاموش شوم و بگذارم خاموشی راست را از دروغ سوا کند" میتوانست دنبال متن اصلی از مولانا بگردد

تنها حس خوشایندی که از کتاب به من دست داد، و به نظرم ناشی از تجربه های زیسته مشابه با نویسنده کتاب است، توجه بیشتر به لحظات سکوت و البته پیاده روی های فردی است. چیزی که نویسنده به ارزش آن پی برده و سعی می کند با هزاران ترفند و مثال باربط و بی ربط توجه خواننده را به آن جلب کند

[Coffee&Quasars · Rating 3 out of 5]

3.6 stars.

A lush meadow of insight lined with the occasional landmine of false profundity. Overall a worthwhile read on an underappreciated subject.

[Shaghayegh.l3 · Rating 4 out of 5]

از اون کتاب‌هایی که با خیال راحت میتونی ذهن شلوغتو میونش ول بدی و جملات آشنا و ملموس رو بخونی و انتظار زیادی از هیچی نداشته باشی. و الحق که کتابیه برای روزهای هیاهو.

[Maryam · Rating 4 out of 5]

کتاب رو که خریدم، به جز صحبت‌های مجتبا شکوری توی برنامه‌ی کتاب‌باز هیچ ایده‌ای نداشتم که قراره دقیقا چی توی این کتاب باشه.
تنها چیزی که ازش مطمئن بودم این بود که بخش زیادی از کتاب درباره‌ی سکوته که من سالهاست هر جا و هر لحظه دنبالشم..
بعد از چند روز دیدم یکی از بلاگرهای اینستاگرام هم معرفیش کرد، یهو انگار آب سرد روم ریختن گفتم ای دادِ بیداد دختره‌ی ساده دوباره افتادی توی دام این تبلیغات، اول که تلوزیون و حالام اینستاگرام! (خیلی زخم خورده‌م از این تبلیغات😅)
ولی بعد از خوندنِ کتاب، تا حدودی به چیزهایی که انتظارشو داشتم رسیدم.مثلا فهمیدم سکوتی که من این همه مدت دنبالش بودم اصلا ربطی به سکوت محیطی نداره و سالهاست من دارم برای سکوتِ درونیم له‌له میزنم...یا اون تاثیرِ عجیبِ تلوزیون و سوشال مدیا روی خدشه دار کردن و جلوتر، نابود کردنِ این سکوت.
انقدر هیجان زده‌م کرد اون قسمتاش که چند روز از سوشال مدیا کاملا گوشه گیری کردم:)
و اینکه انقدر کتاب ساده و صمیمی نوشته شده که شما اصلا حس نمیکنی که واو چه مفهوم عمیق فلسفی‌ای رو داره توضیح میده که من نمیفهمم!
توی قسمتهایی از کتاب هم، میاد به آزمایش‌های علمی و ثبت شده راجع به پیاده روی و کلا حرکت حرف میزنه و یه طورایی کتابو از اون حالتِ نظری_تجربی در میاره.
تنها چیزی که برام یه مقدار اذیت کننده بود این بود که من دنبالِ یه پیوستگی بین بخش های مختلف کتاب بودم ولی اینو نمیدیدم. البته ممکنه این بخاطر عادت داشتنِ من به ادبیات داستانی باشه و اصلا نقطه‌ی قوت به حساب بیاد برای این کتاب، در این مورد خوشحال میشم کسایی که خوندنش راجع به این موضوع برام بنویسن.
در کل کتابی بود که بسیار از خوندنش لذت بردم و حتما توصیه میکنم به دوستان علاقه‌مندم که بخوننش.
امتیازش به نظرم ۳ و نیم بود ولی چون نیم نداریم و ۳ به نظرم بی انصافی بود ۴ ستاره دادم.

[Bobak · Rating 2 out of 5]

کتاب شروع خوبی داشت ولی هرچی گذشت از جذابیتش کمتر شد.
به سختی اواخر کتاب رو خوندم می‌تونست با ۵۰ صفحه کتاب خوبی دربیاد و بیشتر دیگه اما زیاده‌گویی بود.

مشکل بعدیم با بسط دادن زندگی زیسته‌ نویسنده به بقیه آدمها بود. انگار گوگل رو باز کرده هرکسی از پیاده روی و سکوت گفته رو درون کتابش جای داده تا فرضیه خودش رو اثبات کنه.

[Jo (The Book Geek) · Rating 3 out of 5]

This was an interesting book with an intriguing concept, but I was expecting more than I received, and I've finished it slightly disappointed. I thought this book may contain information that I was unaware of, but it was the same ideas, constantly repeated at various stages throughout the book.

While I already know of the importance of getting away from devices, shutting off and getting away from it all, not all of us have that luxury. Kagge seems to be able to escape whenever he pleases.

The photographs are beautiful, and it is interesting to learn of Kagge's travels to various places. The book was short, and could easily be read in one sitting. It is a shame I didn't get more out of it, but still, it is pleasant to read when one gets a quiet moment or two.

[Mahshid mohsenpoor · Rating 2 out of 5]

تقریبا هیچ انسجامی بین مطالب نبود و اون جور که باید تاثیرگذار نبود روی من !
صرفا عنوان کتاب جذاب بود و گاهی یک پاراگراف جالب داشت که بیشتر به درد کپشن های اینستاگرام میخورد 😄

[Laura Noggle · Rating 4 out of 5]

I believe silence is the new luxury. Silence is more exclusive and long lasting than other luxuries.

Totally in love with this little 160 page meditation on silence. Will definitely be revisiting this one.

Thoughts for Pondering:

*It is easy to assume that the essence of technology is technology itself, but that is wrong. The essence is you and me. It’s about how we are altered by the technology we employ, what we hope to learn, our relationship with nature, those we love, the time we spend, the energy that is consumed and how much freedome we relinquish to technology.

We are going to give up our freedom in our eagerness to use new technology, Heidegger claimed. To shift from being free people to becoming resources. The thought is ever more fitting now than when he first expressed it. We will not become a resource for one another, unfortunately, but for something less appealing. A resource for organizations such as Apple, Facebook, Instagram, Google, Snapchat and governments, who are trying to map us all out, with our voluntary assistance in order to use or sell the information. It smacks of exploitation.*

_____________________

*When you’ve invested a lot of time in being accessible and keeping up with what’s happening, it’s easy to conclude that it all has a certain value, even if what you have done might not be important. This is called rationalization. The New York Review of Books labeled the battle between producers of apps “the new opium wars,” and the paper claims that “marketers have adopted addiction as an explicit commercial strategy.” The only difference is that the pushers aren’t peddling a product that can be smoked in a pipe, but rather is ingested via sugar-coated apps.

In a way, silence is the opposition to all of this. It’s about getting inside what you are doing. Experiencing rather than overthinking. Allowing each moment to be big enough. Not living through other people and other things. Shutting out the world and fashioning your own silence whenever you run, cook food, have sex, study, chat, work, think of a new idea, read or dance.*

_________________________

Here’s to a little more silence in your life! 🤫

According to Abramovic, the opposite of silence is a brain at work. Thinking. If you wish to find peace, you must cease thinking. Do nothing. Silence is a tool helping us to escape the surrounding world. If you manage it, it becomes like “a waterfall in your brain,” she says. The electricity in the air changes when the world is shut out. It may last for a long time, or only for a mere fraction of a second.

[Marjorie · Rating 4 out of 5]

Erling Kagge is quite an impressive man. He was the first person in the world to walk alone to the South Pole. He was also the first to surmount the "three poles" – North, South and the summit of Mount Everest. He’s the founder of a publishing house and a well-respected author. I was thrilled to read what he had to say about the value of silence in our noisy world.

Kagge believes that there is power in silence. Silence is not a negative thing but seems to be something that many of us avoid. We try to keep ourselves constantly distracted through the internet, TV, radio and books. The author shows studies proving that people are often afraid to be alone with their own thoughts. Many would rather endure a painful electric shock than sit in silence for 15 minutes. The author writes of how he has learned to appreciate the little things – a moss covered rock, for example – and of course, silence. But to him silence is not a little thing but something that is essential to our wellbeing. Silence is a luxury that we can’t afford to take for granted.

This is a fascinating look at silence and our world’s essential loss of it. It’s a meditative type of book which I would love to dip into again when my world becomes too noisy for me. My only disappointment was that I had hoped for more tips on how to find silence in this noisy world. Mostly he recommended going out into the woods or find another quiet place to get in touch with silence. I want to be able to block out the noise around me. My ultimate goal, which may be unrealistic, is to sit in Grand Central Station at its busiest time and not hear a thing. I know when I become engrossed in a really good book, sounds around me disappear, but I can’t seem to do it intentionally. But I found this book to be a beautiful one, filled with profound wisdom, as well as gorgeous art and photography.

Recommended.

This book was given to me by the publisher in return for an honest review.

[Parnian Rahimi · Rating 4 out of 5]

من این شانس را داشته‌ام که سکوت را در تنهایی و در طبیعتی دور از انسان و تمدن تجربه کنم. بنابراین کاگه حرف تازه‌ای برایم نداشت، اما خواندن آن‌چه که تا کنون فقط به آن فکر کرده‌ام به شکل مرتب و تا حدودی تئوریزه شده جذاب و دلنشین بود. دوست داشتم کاگه بعد از گفتن تجربه زیسته بیشتر به سراغ فلسفه برود. دوست داشتم سکوت را بیشتر در بین متون متفکران واکاوی کند. بله! لقمه حاضر و آماده را همه دوست دارند. وقتی کتاب تمام شد و به بخش سکوت بازگشتم، دیدم جملاتی را هایلایت کرده‌ام که از آدم‌های دیگر بوده‌اند (به جز خود کاگه) ... کاگه به قطب‌های زمین سفر کرده، به طبیعتی سر زده (بین سنین ۲۵ تا ۳۰ اگر اشتباه نکنم) که برای من حتی قابل تصور هم نیست. اما برای رسیدن به این نکته که سکوت با آدمی چه کند نیازی نیست آدم تا قطب جنوب سفر کند. از همین تهران خودمان من تنها ۹۰ کیلومتر دور شدم و همین‌ها را فهمیدم ... همین چیزها جز یک چیز. سکوت درونی. این آن چیزی است که کاگه به آن رسیده و رسیدن به آن از سخت‌ترین تمرین‌هایی است که آدمی می‌تواند داشته باشد ... و من با اشتیاق تمام آن چه را که درباره سکوت درونی نوشته است را بلعیدم ... کاگه میان دفتر
انتشاراتش، میان درگیری روزمره شهری به آن رسیده است ... آخ که به ارلینگ حسودی‌ام می‌شود ... نکته پایانی این که در میان ۳۳ بخش سکوت، بخش ۲۱ برایم ستاره است ...
اما پیاده‌روی. برای من که به تازگی با پیاده‌روی آشتی کرده‌ام خواندنش بسیار دلنشین بود. ۷ ماهی است که روزانه حداقل ۵ کیلومتر پیاده‌روی داشته‌ام و حتی شبی ۱۷ کیلومتر زیر نور ماه در طبیعت بکر پیاده رفتم ...
جایزه‌ام؟ زیباترین، شگفت‌انگیزترین و حیرت‌آورترین طلوعی که آدمی می‌تواند تجربه کند را با چشم‌های خودم دیدم ...
اوصیکم به پیاده‌روی در طبیعت ... :)
شهر؟ شهرها را رها کنید :))

[Ajeje Brazov · Rating 4 out of 5]

Il silenzio... che cos'è il silenzio? Noi esseri umani del 21° secolo non sappiamo nemmeno se esista, perchè siamo così immersi nel frastuono delle metropoli che macinano strombazzanti automobili, urla, martelli pneumatici, il rombo di una moto ecc... Siamo così anestetizzati dalla tecnologia, che non abbiamo nemmeno un attimo da dedicare al silenzio! L'autore esamina, in 33 risposte, la sua visione del silenzio, come parte fondamentale della vita!
In fin dei conti,
ci vuole davvero poco,
e quell'inezia il cuore la conosce da sempre.
Olav H. Hauge

[Brendan Monroe · Rating 5 out of 5]

In the 2007 film "Noise", Tim Robbins plays David Owen, a Manhattan man so fed up with the noise of the city that he takes it upon himself to "rectify" the situation. He soon gains a popular following and a moniker, "The Rectifier", to go with it. At the risk of giving too much away, Owen eventually comes to the realization that vandalizing every car in the city is a slow way to go about achieving any lasting peace and quiet and instead decides to make some, ahem, noise, by campaigning for an anti-noise ballot initiative.

I thought about this largely forgotten film while reading "Silence" because Owen struck me as the Malcolm X to Kagge's more "change through peaceful means" MLK (if we were to swap civil rights for the "right" to silence). Whereas Robbins' David Owen reacts to a car alarm's interrupting his reading of Introduction to the Reading of Hegel: Lectures on the Phenomenology of Spirit by going down into the street and smashing up the blaring car, Kagge advocates an active search for silence in the everyday. I say the everyday because Kagge himself found silence on a 50+ day hike to the South Pole, a solution that isn't likely on the menu for most of us.

How does one achieve silence in the everyday? While Kagge practices meditation, yoga, and going off into nature whenever possible, he also speaks about achieving "silence" while walking Oslo's busy streets or crawling through Manhattan's sewer system. I suppose this is some zen state that an experienced meditator can simply drop into. Or, to say it in a way that makes it sound slightly more achievable, simply comes from being particularly practiced in "tuning out the noise".

"It is possible to reach silence anywhere," Kagge writes, "one only need subtract."

Much like his Walking: One Step at a Time, there is a great deal of insight to be found here. One of the things that Kagge focuses on, to my endless fascination, is our discomfort with silence. A discomfort of silence that we're all familiar when we're at the dinner table with friends or wrapped up in other social obligations but a discomfort that is quite contrary to the popular employment of phrases like "silence is golden" and associating quiet with peace.

Silence, Kagge emphasizes, is not simply the absence of noise, but a "full emptiness, a stillness of the mind."

The philosopher and "boredom theorist" Blaise Pascal wrote of our discomfort with silence that "All of humanity's problems stem from man's inability to sit quietly in a room alone." Kagge notes that Pascal wrote this in the 1600s. Which is to say, sometime before the advent of television, social media, and all those other instruments of distraction that exist today. Humanity, in other words, has always had a hard time being quiet.

(Do note that I am referring here, as Kagge and likely Pascal are, to "western" humanity, as I am aware that many eastern cultures and traditions allow for a much larger place for silence than is typically seen in the western world.)

Asked at Hay this year how his children feel about his ideas on achieving silence, Kagge replied that his daughter "thinks it's total bullshit".

Reading this you too might find the author's advocating for "full emptiness" and marches off into the wild as "total bullshit". During a walk in the countryside outside of the Welsh town of Hay-on-Wye, Kagge spoke of the importance of walking "without thinking". That all sounds more easily said than done, I replied. Is it even possible to clear your mind of thoughts?

After a few minutes of walking, Kagge answered that it was worthwhile following trails in the forest, or somewhere similar where the trail wasn't always clear but full of roots and obstacles that required one's full attention to avoid stumbling. You'll be so occupied watching where you step, Kagge’s reasoning went, that you won't have time to think about other things.

I thought this was excellent advice, and finding a woodland trail or something similar is now much more preferable to me than walking on pavement or flat earth. Not just because it's more difficult but because it's harder to think about other things because it's more difficult.

"Silence in the Age of Noise" is a book we can all find solace in.

[صان · Rating 3 out of 5]

اسمشو که دیدم با خودم گفتم عجب کتاب خوبی می‌تونه باشه؛ اما وقتی شروعش کردم به خوبی انتظارم نبود. کتاب از دو بخش تشکیل شده، بخش اول جستار(؟)هایی راجع به سکوته و بخش دوم راجع به پیاده‌روی.

درباره اطلاق واژه جستار شک داشتم، چون نویسنده واقعا راجع به این مسائل جستجو کرده و با آدم‌های مختلف حرف زده، اما در نهایت چیزی که نوشته شده بخش زیادی از تاریکی رو برای خواننده روشن نمی‌کنه. اما حداقل کاری که کرده گردآوری یه سری تجربه و نظره که فکر کنم برای جستار بودن می‌تونه کافی باشه.

جستارهای هر دو بخش کیفیت بالایی ندارن به نظر من، از این لحاظ که خیلی «جستجو» نیستن. یه حرف‌هایی همینطوری می‌زنه راجع به سکوت که از تجربیات خودش میاد و چیزهایی که خونده و نظراتی که از دیگران راجع به سکوت پرسیده (فلاسفه دوران خودش مثلا) و همه رو کنار هم قرار داده. اول کتاب می‌گه راجع به سکوت به ۳۳ جواب رسیدم و نوشته‌هاشو در ۳۳ بخش تنظیم کرده، ولی نمی‌شه اسم این نوشته‌ها رو جواب گذاشت. پاسخ به چی؟ خیلی‌هاش حرف‌های به‌وجد‌آوری توش نیست و بهترین‌جاهاش وقتاییه که از سفرهای خودش و تجربیات خودش می‌گه. جاهایی که انتزاعی‌تر و مشخصا راجع به فلسفه حرف می‌زنه در حل ارجاع به نقل‌قول‌های مختلف از آدم‌ها یا فیلسوف‌های مختلفه و خیلی هم عمیق نمی‌شه. اما بخش‌هایی که از تجربه‌هاش نوشته واقعا جالب و خوندنیه. سفر تنهایی‌ای که به قطب داشته یا فاضلاب‌گردیِ نیویورکی که داشته. کلا آدم ماجراجویی به نظر میاد که خیلی سفر رفته و در جای خوبی هم زندگی می‌کنه، نروژ. یه جوری می‌گه که انگار همیشه جنگل‌های مختلفی در دسترسشه و آخر هفته‌ها همیشه برنامه‌ی جنگل‌گردیش به راهه. که از این حیث هم تفاوت زیادی با زندگی ما داره که به زور می‌تونیم طبیعت رو نزدیک محل زندگیمون پیدا کنیم در اکثر شهرها.

بخش دوم کتاب که راجع به پیاده‌رویه بیشتر به دلم نشست، نه چون عمیق‌تر شد، بلکه به این علت که بیشتر از تجربه‌هاش حرف می‌زد و کمتر از فلسفه‌ورزی راجع به موضوع. کلی سفر و حرف و نقل قول از آدم‌های مختلف راجع به پیاده‌روی و راه رفتن. ماجراهای شخصی جالبی تعریف می‌کنه.

در نهایت خوندنش شاید خیلی روشن‌گر نباشه؛ اما قطعا لذت‌بخشه (اگر از چیزهایی مثل سفرنامه و تجربه‌نویسی خوشتون بیاد)، و چون بخش‌های کوتاه‌کوتاهی داره می‌شه توی مترو و یا در مواقع انتظار مطالعه‌ش کرد.

نکته‌ی مثبت دیگری هم که برای من داشت تلنگر زدن بود، که ببینم چقدر از طبیعت دور شدم و اون روحیه‌ای که یه زمانی داشتم رو چقدر ازش فاصله گرفتم. نشستم و با خودم فکر کردم و برنامه‌ریزی کردم که چطوری می‌تونم به طبیعت نزدیک شم. طبیعتی که روز به روز داره نابودتر می‌شه و نامدیریتی شهری‌مون هر تیکه‌ایشو ازمون می‌گیره و واقعا سخته که بخوایم لا به لای زندگی روزمره شهری، یه جورایی راهمون رو بهش باز کنیم.

[Julie Ehlers · Rating 3 out of 5]

Silence: In the Age of Noise was kind of a disappointment. My own expectations may be to blame; I seemed to be assuming this book would offer something I haven't already heard before. But it didn't. This book basically repeats the same points over and over: It's good to get out into nature and away from your phone if you can, but even if you can't, you can create your own silence in any situation by being mindful and not getting too caught up in life's craziness. There's (of course) an element of unexamined privilege here; not everyone can get away as easily as Kagge seems to be able to. But Silence is still a valuable reminder that more of this is under our control than it sometimes appears, and reading most of this short book in one sitting did induce a kind of meditative feeling that I appreciated.

[Sedighe Vazehi · Rating 2 out of 5]

تقریبا یک سوم کتاب ۲۰۰ صفحه‌ای درباره سکوت و تجربه‌ی سکوت حرف زده بود. تناقض عجیبیه و بنظرم این جمله از خود کتاب به بهترین نحو جوابی برای نویسنده است: "چند هفته پس از انتشار این کتاب در نروژ، اتفاقی آبرامویج را دیدم. راجع به سکوت گپ زدیم و او گفت بهترین راه توصیف سکوت آن است که یک برگه A4 را زیر دستگاه زیراکس بگذاریم و سپس صفحه اصلی و کپی آن را کنار هم قرار دهیم. سکوت این است."
دو ستاره رو به بخش "پیاده‌روی" میدم. توصیف خوبی از فضا و تجربه‌های پیاده‌روی خودش در شهرها و مکان‌های مختلف داشت.
[از پیشنهادهای اپلیکیشن طاقچه بود و دوباره بهم ثابت شد نباید به اینجور پیشنهادها اعتماد کرد]

[SeyedMahdi Hosseini · Rating 3 out of 5]

کتاب جالبی بود. بیشترین نکاتی که از آن لذت بردم و آموختم لاکچری شدن سکوت در این روزها (سکوت تبدیل به کالایی برای ثروتمندان شده است که در شمال شهر زندگی می کنند و شاید ذهنشان نیز آسایش بیشتری از فرودستان داشته باشد)، شروع از قطب جنوب و سکوت کر کننده اش بود که درنهایت به این می رسد که در فضای زندگیمان هم می توانیم سکوت را تجربه کنیم . سکوتی که از خالی کردن ذهن با نوشتن برنامه ی روزانه ایجاد می شود . سکوتی که از خاموش کردن تلفن همراه و از دسترس خارج کردن خودمان پیدا می کنیم. سکوتی که در غرق در کار یا مطالعه شدن ایجاد می شود و درنهایت سکوتی که از تعلیق ایجاد می شود و تعلیق می تواند انواع مختلف داشته باشد

[Crazy Book Eater · Rating 2 out of 5]

2,5. This book was like a small collection of interesting quotes about silence and inspiration. I appreciate who the author is and what he did but I find this book pointless. 😓🙁

[Nikta Khoraman · Rating 5 out of 5]

حین خوندش آرامش عجیبی درونم جریان داشت و البته حسرت و دلتنگی روزهایی که پیاده‌روی و پرسه زدن تو شهر و لمس برگ‌های درختان بخشی از زندگی هر روزه‌ام بود و حالا نیست.

[Ugnė Andriulaitytė · Rating 3 out of 5]

Pastaruoju metu tylos motyvas mane vis dažniau pats susiranda knygose ir gyvenime, o tylos žygis, kuriame neseniai dalyvavau, sukėlė dar didesnį poreikį įsileisti kuo daugiau prasmingos tylos į savo gyvenimą. Todėl visai nekeista, kad netyčia užtikus tokią knygą bibliotekoje ją iškart pasigriebiau ir perskaičiau papildomai nesidomėjus (o kaip retai goodreads laikais taip būna).

Šią knygą pavadinčiau įžvalgų apie tylą koncentratu. Man dažniausiai kur kas labiau patinka skaityti labiau praskiestą turinį ir iš jo pačiai išsirankioti tai, kas yra aktualu ir svarbu man. Šįkart tokios galimybės kaip ir nebuvo, nes viskas daugiau mažiau jau išrankiota ir patiekta. Knyga parašyta populiariu stiliumi, todėl lengvai skaitoma ir suprantama visiems. Ją perskaičius kaip ir nelieka abejonių, kad tyla yra svarbi ir tikrai verta bent jau pabandyti ją prisijaukinti. Tik man norėjosi galbūt šiek tiek kitokios knygos struktūros ir visko daugiau ir giliau!

Knygoje yra nemažai nuorodų į filosofų, rašytojų, menininkų mintis ir kūrinius, kas bent jau man yra visai naudinga, nes tokiu būdu dažnai atrandu naujų domėjimosi sričių. Vis dėlto man kur kas įdomesnė buvo autoriaus kaip keliautojo asmeninė patirtis draugystėje su tyla. Jo kelionės išties yra neįtikėtinos ir neprilygsta šiuolaikinio jaunimo bandymams užkariauti pasaulį medžiojant pigius bilietus ir lėktuvais skrajojant po skirtingus žemynus. Erling Kagge yra pirmasis žmogus įveikęs trijų polių iššūkį pėsčiomis (t.y. pasiekęs šiaurės ir pietų ašigalį bei užkopęs į Everestą)! Taigi tos neįtikėtinos asmeninės patirties knygoje galėjo būti kur kas daugiau, na bet tikriausiai ta patirtis nugulė kitose jo knygose.

Visai neblogas startas draugystei su tyla ir tolesniam domėjimuisi, bet jau labiau patyrusiems tylos draugams nedrįsčiau drąsiai rekomenduoti. Kita vertus knygą galima labai greitai perskaityti, o tikimybė sužinoti ir atrasti kažką naujo visada išlieka.

[Hulyacln · Rating 3 out of 5]

Yaklaşık bir yıldır penceremden birkaç binanın yükselişini izliyorum. Toprağın kazılmasını, katların biçimlenmesini. İzlemekle kalmıyor onu dinliyorum da. Müthiş bir gürültü. Pazar sabahları da dahil olmak üzere.. Kulaklarımı tırmalıyor ama uyumaya devam ediyorum.
Çünkü biz bu gürültünün içine doğduk.
Her sesin birbirine karıştığı, sesin bir an bile kesilmediği bir dönemin içindeyiz artık.
Sessizlik olduğunda şüpheyle bakıyoruz birbirimize, bir felaketin habercisiymişçesine.
Tam da ihtiyacımız olan bir şey var aslında: Sessizlik. Bu sessizlik sesten arınma değil, hiç sesin olmaması da değil. Sesle birlikte sessiz kalabilmek demek.
Norveçli kaşif/yazar/yayıncı Erling Kagge bunu anlatıyor. Everest’in tepesinde, Kuzey ve Güney kutuplarındaki uzun ve bir o kadar soğuk yürüyüşlerindeki sessizliği.
Mümkün mü diye soruyorsunuz ki bence o kadar kolay bir şey değil..
En son ne zaman kendini dinledin?
Ne zaman memnun olmadığın bir ortamdan kalkıp, ardına bakmadan gittin?
Kendine sarıldığın zamanı hatırlıyor musun?
İkinci adımı atmaya korkup ilk adımı atmadığını biliyorsun değil mi?
Kendimi saf bir sessizlikle dinlediğim zamanı hatırlamıyorum. Ama bu kitabın kendimi iyi hissettirdiğini biliyorum. Kısa cümlelerin, Kagge’nin içe dokunan örneklerinin bana iyi geldiğini..
.
Nezihat Bakar Langeland’ın Norveççe aslından çevirisi, Füsun Turcan Elmasoğlu çalışması olan kapak tasarımıyla..

[Sonia · Rating 2 out of 5]

چند روز پیش رفته بودم آرایشگاه و بهم گفتن باید ۴۵ دقیقه منتظر بمونم. با خودم موبایلم رو نبرده بودم و تو کیفم کتاب نداشتم. فقط ۵ دقیقه تونستم بیکار نشستن اونجا رو تحمل کنم. اینقدر کلافه شدم که ترجیح دادم برگردم خونه. گمونم قبلا اینطوری نبودم. یادمه یه زمانی که خیلی هم دور نبود می‌تونستم طولانی مدت هیچ‌کاری نکنم و فقط خیال کنم. این اولین بار بود که حواسم به این موضوع جمع شد. که فهمیدم چه توانایی‌ای رو از دست دادم و به‌خاطر این بود که داشتم این کتاب رو می‌خوندم.
*
کتاب احتمالا شما رو به پیاده‌روی علاقه‌مند می‌کنه و احتمالا باعث میشه به سکوت بیشتر توجه کنید. اما این کار رو تو چهل ۵۰ صفحه اول هر بخش انجام میده و بعد از اون فقط حرف خودش رو کش میده، تا جایی که ملال‌آور میشه. (از نظر من)
خوندنش یه‌جاهایی واقعا برام یه کار بی‌لذت می‌شد، انجامش میدادم که زودتر تموم بشه کتاب. با این حال نمی‌تونم انکار کنم که قلقلکم میداد بیشتر برم پیاده‌روی و باعث می‌شد حواسم بیشتر جمع این بشه که چقدر از سکوت می‌ترسم.