What do you think?
Rate this book
Νάνσυ Καρβούνη #3
Το παιδί με τη ριγέ μπλούζα
«Το παιδί με τη ριγέ μπλούζα…» Η εικόνα του επανήλθε στο μυαλό της. Μικροσκοπικό, αδύνατο. Λεπτά μακριά πόδια, όμορφα μάτια, χέρια παιδικά, κορμί παιδικό. Και δίπλα στο κομματιασμένο σώμα του ένα μπλουτζίν παντελόνι και ένα ριγέ μπλουζάκι. «Το παιδί με τη ριγέ μπλούζα», είπε και ήξερε ήδη πως ήθελε να μάθει τα πάντα γι’ αυτό.
Στις σκοτεινές γειτονιές του διαδικτύου, η ηλεκτρονική παρανομία στήνει παγίδες στα ανύποπτα ανήλικα ανήλικα θύματά της. Διώκτες και διωκόμενοι, θύτες και θύματα αναμετρώνται σε μια ιστορία στην οποία νικητής πρέπει να είναι η ίδια η ζωή. Μαζί της και η παιδική αθωότητα, θησαυρός που δεν εκποιείται. Το παιδί με την ριγέ μπλούζα στοιχειώνει τη σκέψη της δημοσιογράφου Νάνσυ Καρβούνη. Όσο προχωρά την έρευνά της για τα κυκλώματα παιδικής πορνογραφίας, θα βρίσκεται αντιμέτωπη με τα αδυσώπητα πλοκάμια τους. Όμως, όπως πάντα, υπάρχει το φως που αχνοφέγγει πίσω από τα σκοτάδια. Εγγύηση ότι η μάχη δεν έχει χαθεί…
Στις σκοτεινές γειτονιές του διαδικτύου, η ηλεκτρονική παρανομία στήνει παγίδες στα ανύποπτα ανήλικα ανήλικα θύματά της. Διώκτες και διωκόμενοι, θύτες και θύματα αναμετρώνται σε μια ιστορία στην οποία νικητής πρέπει να είναι η ίδια η ζωή. Μαζί της και η παιδική αθωότητα, θησαυρός που δεν εκποιείται. Το παιδί με την ριγέ μπλούζα στοιχειώνει τη σκέψη της δημοσιογράφου Νάνσυ Καρβούνη. Όσο προχωρά την έρευνά της για τα κυκλώματα παιδικής πορνογραφίας, θα βρίσκεται αντιμέτωπη με τα αδυσώπητα πλοκάμια τους. Όμως, όπως πάντα, υπάρχει το φως που αχνοφέγγει πίσω από τα σκοτάδια. Εγγύηση ότι η μάχη δεν έχει χαθεί…
390 pages, Paperback
First published June 13, 2017
51 people want to read
About the author
Έλενα Χουσνή
16 books26 followersΗ Έλενα Χουσνή γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Πέλλα. Εργάστηκε ως δημοσιογράφος στις εφημερίδες "Έθνος" και "Έθνος της Κυριακής", ως υπεύθυνη του Γραφείου Τύπου της Περιφέρειας Βορείου Αιγαίου και ως επικεφαλής του Γραφείου Ευρωπαϊκής Πληροφόρησης Europe Direct Βορείου Αιγαίου, ενώ σήμερα εργάζεται στην Πρωτοβάθμια Εκπαίδευση Σάμου. Διηγήματά της έχουν φιλοξενηθεί σε συλλογικά έργα, ενώ το βιβλίο της "Άλικο σαν το ...Αίμα" έλαβε το Α΄ Βραβείο στον Πανελλήνιο Λογοτεχνικό Διαγωνισμό της Πανελλήνιας Ένωσης Λογοτεχνών (2012). Από την ΠΕΛ εξ άλλου έχει βραβευθεί με το Α΄ Βραβείο Θεατρικού έργου (2009) και με το Γ΄ Βραβείο Μυθιστορήματος (2009). Έχει λάβει διακρίσεις και βραβεία σε πολλούς πανελλήνιους διαγωνισμούς. Το 2014 εξέδωσε το πρώτο της βιβλίο "Στα άδυτα.. των δυτών" από τις εκδόσεις Δίαυλος ενώ τον Ιανουάριο του 2015 έγινε μέλος της ΕΛΣΑΛ (Ελληνική Λέσχη Συγγραφέων Αστυνομικής Λογοτεχνίας)
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 - 23 of 23 reviews
November 19, 2017
Βαθμολογία: ★★★★★
Σοκαριστικό και αληθινό, γεμάτο ένταση, το «παιδί με τη ριγέ μπλούζα» σε φορτίζει συναισθηματικά, σε ανησυχεί, σε βάζει σε σκέψεις. Η εκπληκτική, ρέουσα γραφή της Έλενας Χουσνή για ακόμη μια φορά σε καθηλώνει. Μου άρεσε πολύ στην πρώτη ανάγνωση. Με τη δεύτερη το λάτρεψα.
Σοκαριστικό και αληθινό, γεμάτο ένταση, το «παιδί με τη ριγέ μπλούζα» σε φορτίζει συναισθηματικά, σε ανησυχεί, σε βάζει σε σκέψεις. Η εκπληκτική, ρέουσα γραφή της Έλενας Χουσνή για ακόμη μια φορά σε καθηλώνει. Μου άρεσε πολύ στην πρώτη ανάγνωση. Με τη δεύτερη το λάτρεψα.
September 5, 2017
ΟΙ ΛΆΤΡΕΙΣ ΤΗΣ ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΉΣ ΛΟΓΟΤΕΧΝΊΑΣ ΔΕΝ ΠΡΈΠΕΙ ΝΑ ΤΟ ΧΆΣΟΥΝ!!!
April 20, 2021
Όταν ένα παιδί κακοποιείται, Νάνσυ, αυτό που στην πραγματικότητα κακοποιείται είναι η εμπιστοσύνη του προς τους ανθρώπους, τους ενήλικες, προς τον κόσμο τον ίδιο.”
Το παιδί με τη ριγέ μπλούζα της Έλενας Χουσνή βρισκόταν για πάρα πολύ καιρό στην tbr λίστα μου και είναι απ’ τις περιπτώσεις που τελειώνοντάς το σκέφτηκα “γιατί δεν το είχα διαβάσει νωρίτερα;”.
Δεν πρόκειται για ένα βιβλίο καθησυχαστικό -κάθε άλλο- κι ίσως αυτό να ήταν που με κρατούσε πίσω. Πραγματεύεται ένα πάρα πολύ “δύσκολο” ζήτημα, αυτό της παιδοφιλίας. Πρόκειται για μια θεματική που με ανησυχεί όταν τη συναντώ στα βιβλία γιατί πάντα έχω τον φόβο ότι ο συγγραφέας δε θα ξέρει πώς να το χειριστεί με ευαισθησία και μέτρο, αφού μερικές φορές ο στόχος είναι να σοκαριστεί ο αναγνώστης με λεπτομερείς περιγραφές και άλλες φορές να ωραιοποιηθεί λογοτεχνικά μια εγκληματική κατάσταση για χάρη ενός όμορφου και καλαίσθητου κειμένου (κυρία Ζατέλη, εσάς κοιτάω). Όμως η παιδοφιλία στην πραγματική ζωή δεν είναι κάτι που μπορείς να ντύσεις με κορδελίτσες και φιογκάκια και να την ωραιοποιήσεις και οι περισσότεροι από εμάς (ειδικά οι γονείς) δεν αντέχουμε ούτε καν στη σκέψη ότι υπάρχουν άνθρωποι που κακοποιούν, αγοράζουν, πουλούν και σκοτώνουν παιδιά κι εφήβους.
Ας ξεκινήσουμε από το αστυνομικό κομμάτι της υπόθεσης – γιατί το βιβλίο σε αυτό το είδος ανήκει, ασχέτως που η πρωταγωνίστρια είναι δημοσιογράφος. Το βιβλίο είναι το τρίτο βιβλίο της σειράς με πρωταγωνίστρια τη Νάνσυ Καρβούνη, η οποία έχει πολλά χαρακτηριστικά από αυτά που εκτιμώ σε έναν πρωταγωνιστή αστυνομικής λογοτεχνίας (επιμένει, είναι διαισθητική κι έξυπνη, σπάει και λίγο τους κανόνες) αλλά δεν ένιωσα ότι αυτή ήταν η πραγματική πρωταγωνίστρια. Όχι ότι με πείραξε ιδιαίτερα, αφού από το οπισθόφυλλο καταλαβαίνει κανείς ότι το βιβλίο θα βασιστεί κυρίως στην υπόθεση, όχι τόσο στους χαρακτήρες. Πάντως ήταν αρκετά ενδιαφέρουσα ώστε να μου κινήσει την περιέργεια να διαβάσω και τα υπόλοιπα βιβλία της σειράς. Τα κεφάλαια είναι γραμμένα με έναν τρόπο που σε κάνει να τα καταβροχθίζεις, αφού η αφήγηση τρέχει σε τρεις διαφορετικούς χρόνους, τρεις διαφορετικές οπτικές της ίδιας υπόθεσης.
Τώρα σε ό,τι αφορά την αληθοφάνεια όλων αυτών που παρουσιάζονται, φαίνεται ξεκάθαρα απ’ τις πρώτες κιόλας σελίδες ότι η συγγραφέας έκανε τεράστια έρευνα πριν γράψει το βιβλίο και αυτό το εκτιμώ πάρα πολύ σαν αναγνώστρια. Καμία πληροφορία που δίνεται μέσα στο βιβλίο δεν είναι τραβηγμένη απ’ τα μαλλιά κι αν σας φανεί έτσι, μπορείτε να τη γκουγκλάρετε και να το διαπιστώσετε και μόνοι σας. Οι στατιστικές, το προφίλ των παιδόφιλων, ο τρόπος που δρουν εξαπατώντας τα παιδιά, δυστυχώς τίποτα απ’ όλα αυτά δεν είναι μυθοπλασία.
Το βιβλίο αγγίζει τις πτυχές της παιδοφιλίας (εμπόριο σαρκός, παιδική πορνογραφία) με τρόπο μετρημένο, σοβαρό και διακριτικό, όπως αρμόζει άλλωστε. Η Έλενα Χουσνή δε θέλει να ωραιοποιήσει τα πράγματα, μα ούτε και να σοκάρει. Κάνει ένα τολμηρό βήμα επιλέγοντας να γράψει για το ζήτημα αυτό, όμως επιτρέψτε μου να πω ότι τα καταφέρνει άψογα, αφού το χειρίζεται με απόλυτη ευαισθησία, χωρίς όμως να χρυσώνει το χάπι και να υποβαθμίζει την κατάσταση.
Αξίζει να το διαβάσετε, ακόμη κι αν το θέμα σας φοβίζει. Είναι ένα βιβλίο που σέβεται απόλυτα τόσο το θέμα που πραγματεύεται, όσο και τους αναγνώστες του.
Βαθμολογία: ★★★★☆ 4/5
June 23, 2017
Η ιστορία που αφηγείται η συγγραφέας Έλενα Χουσνή στο νέο βιβλίο της που κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Κύφαντα, με τον τίτλο «Το παιδί με τη ριγέ μπλούζα», δεν χωρά αμφισβητήσεις. Τα γεγονότα διαδραματίζονται, οι χαρακτήρες αναπνέουν, υποφέρουν, ζητούν λύτρωση. Πως μπορεί όλο αυτό να αφορά μια μυθοπλασία;
Τα στοιχεία είναι συγκλονιστικά καθώς χρησιμοποιούνται από τη συγγραφέα και έρχονται να συνταράξουν τον αναγνώστη. Τα νούμερα δεν είναι πλασματικά αλλά στατιστικές που αφορούν ανθρώπινες ψυχές. Η Δίωξη Ηλεκτρονικού Εγκλήματος στο βιβλίο «Το παιδί με τη ριγέ μπλούζα» έχει ένα βαρύ έργο, που δεν σηκώνει καθυστέρηση καθώς ανθρώπινες ζωές εξαφανίζονται, γίνονται το ζωντανό κομμάτι του εμπορίου, εκείνο που αλλάζει πατρίδα, κακοποιείται, αλλοιώνεται, χάνει την ταυτότητά του και τις περισσότερες φορές χάνει και την πνοή του.
Το θέμα της Έλενας Χουσνή είναι σκληρό. Αν δεν είστε προετοιμασμένοι για ωμές αλήθειες μη το διαβάσετε. Η αλήθεια είναι βίαιη, φριχτή, η ζωή άδικη και χτυπάει τον πιο αδύναμο. Η συγγραφέας το χειρίζεται με απόλυτο σεβασμό, με άνεση στην αφήγηση και οικεία γραφή. Σε κάνει να αισθάνεσαι ασφάλεια με την γραφή της καθώς οι σελίδες είναι ευκολοδιάβαστες και νιώθεις να κρατάς απόσταση ασφαλείας από όλα όσα διαδραματίζονται. Είσαι σώος. Δεν κινδυνεύεις. Το θέμα μετατρέπει τις σελίδες σε ασήκωτο φορτίο αλλά ναι, αυτή είναι μια ιστορία που οφείλει ο αναγνώστης να χειριστεί με σεβασμό. Να αφιερώσει τον χρόνο του και να ευαισθητοποιηθεί για όλες εκείνες τις ψυχές που μέρα με την ημέρα υποφέρουν στα χέρια ισχυρότερων.
Trafficking, παιδιά και γυναίκες που πέφτουν θύματα κακοποίησης στα πλαίσια μιας αρρωστημένης οικογενειακής ζωής αλλά και εκείνα που τα παίρνουν μακριά και πέφτουν θύματα σεξουαλικής κακοποίησης, και οι χιλιάδες κίνδυνοι που παραμονεύουν στο διαδίκτυο, όπως άλλωστε και στην κοινωνία μας. Οι μισοτελειωμένες ζωγραφισμένες φιγούρες των παιδιών μαρτυρούν τον πόνο που θα τα συνοδεύει για όλη τους τη ζωή.
Η αφήγησή της από την μεριά του «κακού» χαρακτήρα βοηθάει να μισήσεις ακόμα περισσότερο έναν από εκείνους που κινούν τα νήματα της φρικτής εκμετάλλευσης καθώς τον χαρακτηρίζουν η ψυχρή λογική και η αδιαφορία ενώ χειραγωγεί, διαλύει ψυχές και σώματα.
Η ψυχολογική ανάλυση και η έρευνα που πραγματοποιεί ο δαιμόνιος δημοσιογραφικός χαρακτήρας της Έλενας Χουσνή μάς φέρνει αντιμέτωπους με την ωμή αλήθεια. Άλλωστε αυτό είναι ένα βιβλίο για γερά στομάχια. Στοιχεία, αριθμοί και στατιστικές αποδομούν την κοινωνία.
Ο τίτλος του βιβλίου «το παιδί με το ριγέ μπλουζάκι» κρύβει μια φρικτή ιστορία που η συγγραφέας αφηγείται σε λίγες σειρές κι όμως εκείνες οι σειρές κρύβουν μια μεγάλη δυναμική, που θα σας συγκλονίσουν.
Σε αυτές τις σελίδες η συγγραφέας προστατεύει τους θησαυρούς, τα βιβλία και τις ταινίες, σε μια προσπάθεια να ισορροπήσει την σκληρότητα της πραγματικότητας, εκείνης όπου δεκάδες παιδιά και γυναίκες πέφτουν θύματα σεξουαλικής εκμετάλλευσης, ακόμα και μέσα στα πλαίσια της φαινομενικά ασφαλούς οικογένειας. Ο εχθρός δεν είναι απαραίτητα ξένος.
Το κοινωνικό αστυνομικό μυθιστόρημα της Έλενας Χουσνή, που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Κύφαντα αφυπνίζει και σίγουρα θα βοηθήσει πολύ κόσμο.
Αν αναρωτιέστε πόσα θύματα υπάρχουν εδώ κοιτάξτε τριγύρω σας κι αν είστε οι ίδιοι θύματα και χρειάζεστε βοήθεια μη διστάσετε να την ζητήσετε.
-πρώτη δημοσίευση RadioAlchemy.net https://goo.gl/BpqEwM
Τα στοιχεία είναι συγκλονιστικά καθώς χρησιμοποιούνται από τη συγγραφέα και έρχονται να συνταράξουν τον αναγνώστη. Τα νούμερα δεν είναι πλασματικά αλλά στατιστικές που αφορούν ανθρώπινες ψυχές. Η Δίωξη Ηλεκτρονικού Εγκλήματος στο βιβλίο «Το παιδί με τη ριγέ μπλούζα» έχει ένα βαρύ έργο, που δεν σηκώνει καθυστέρηση καθώς ανθρώπινες ζωές εξαφανίζονται, γίνονται το ζωντανό κομμάτι του εμπορίου, εκείνο που αλλάζει πατρίδα, κακοποιείται, αλλοιώνεται, χάνει την ταυτότητά του και τις περισσότερες φορές χάνει και την πνοή του.
Το θέμα της Έλενας Χουσνή είναι σκληρό. Αν δεν είστε προετοιμασμένοι για ωμές αλήθειες μη το διαβάσετε. Η αλήθεια είναι βίαιη, φριχτή, η ζωή άδικη και χτυπάει τον πιο αδύναμο. Η συγγραφέας το χειρίζεται με απόλυτο σεβασμό, με άνεση στην αφήγηση και οικεία γραφή. Σε κάνει να αισθάνεσαι ασφάλεια με την γραφή της καθώς οι σελίδες είναι ευκολοδιάβαστες και νιώθεις να κρατάς απόσταση ασφαλείας από όλα όσα διαδραματίζονται. Είσαι σώος. Δεν κινδυνεύεις. Το θέμα μετατρέπει τις σελίδες σε ασήκωτο φορτίο αλλά ναι, αυτή είναι μια ιστορία που οφείλει ο αναγνώστης να χειριστεί με σεβασμό. Να αφιερώσει τον χρόνο του και να ευαισθητοποιηθεί για όλες εκείνες τις ψυχές που μέρα με την ημέρα υποφέρουν στα χέρια ισχυρότερων.
Trafficking, παιδιά και γυναίκες που πέφτουν θύματα κακοποίησης στα πλαίσια μιας αρρωστημένης οικογενειακής ζωής αλλά και εκείνα που τα παίρνουν μακριά και πέφτουν θύματα σεξουαλικής κακοποίησης, και οι χιλιάδες κίνδυνοι που παραμονεύουν στο διαδίκτυο, όπως άλλωστε και στην κοινωνία μας. Οι μισοτελειωμένες ζωγραφισμένες φιγούρες των παιδιών μαρτυρούν τον πόνο που θα τα συνοδεύει για όλη τους τη ζωή.
Η αφήγησή της από την μεριά του «κακού» χαρακτήρα βοηθάει να μισήσεις ακόμα περισσότερο έναν από εκείνους που κινούν τα νήματα της φρικτής εκμετάλλευσης καθώς τον χαρακτηρίζουν η ψυχρή λογική και η αδιαφορία ενώ χειραγωγεί, διαλύει ψυχές και σώματα.
Η ψυχολογική ανάλυση και η έρευνα που πραγματοποιεί ο δαιμόνιος δημοσιογραφικός χαρακτήρας της Έλενας Χουσνή μάς φέρνει αντιμέτωπους με την ωμή αλήθεια. Άλλωστε αυτό είναι ένα βιβλίο για γερά στομάχια. Στοιχεία, αριθμοί και στατιστικές αποδομούν την κοινωνία.
Ο τίτλος του βιβλίου «το παιδί με το ριγέ μπλουζάκι» κρύβει μια φρικτή ιστορία που η συγγραφέας αφηγείται σε λίγες σειρές κι όμως εκείνες οι σειρές κρύβουν μια μεγάλη δυναμική, που θα σας συγκλονίσουν.
Σε αυτές τις σελίδες η συγγραφέας προστατεύει τους θησαυρούς, τα βιβλία και τις ταινίες, σε μια προσπάθεια να ισορροπήσει την σκληρότητα της πραγματικότητας, εκείνης όπου δεκάδες παιδιά και γυναίκες πέφτουν θύματα σεξουαλικής εκμετάλλευσης, ακόμα και μέσα στα πλαίσια της φαινομενικά ασφαλούς οικογένειας. Ο εχθρός δεν είναι απαραίτητα ξένος.
Το κοινωνικό αστυνομικό μυθιστόρημα της Έλενας Χουσνή, που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Κύφαντα αφυπνίζει και σίγουρα θα βοηθήσει πολύ κόσμο.
Αν αναρωτιέστε πόσα θύματα υπάρχουν εδώ κοιτάξτε τριγύρω σας κι αν είστε οι ίδιοι θύματα και χρειάζεστε βοήθεια μη διστάσετε να την ζητήσετε.
-πρώτη δημοσίευση RadioAlchemy.net https://goo.gl/BpqEwM
August 16, 2017
«Το παιδί με τη ριγέ μπλούζα» είναι ένα ανατριχιαστικό σύνολο μυθοπλασίας και πραγματικότητας, που επικεντρώνεται στην ανήλικη ηλεκτρονική πορνογραφία. Η συγγραφέας έχει διαλέξει να γράψει γι’ αυτό το θέμα μέσα από τρεις διαφορετικές ιστορίες που εκτυλίσσονται παράλληλα και που δείχνουν την κεντρική ιδέα από διαφορετικά πρίσματα, χωρίς να παρέχει κανένα ελαφρυντικό και κυρίως χωρίς να παίρνει θέση. Ο νομικός Φωκίων Μυτούσης, με ειδίκευση στο ηλεκτρονικό έγκλημα και στην αντιμετώπισή του, προσλαμβάνεται στη Διεύθυνση Δίωξης Ηλεκτρονικού Εγκλήματος και προσπαθεί να εντοπίσει μια σπείρα διακίνησης πορνογραφικού υλικού. Ταυτόχρονα, φίλη του δημοσιογράφος, ξεκινάει μια αντίστοιχη έρευνα ενώ η ιστορία αυτή εμπλουτίζεται από δύο περιπτώσεις κακοποίησης γυναικών και παιδιών που κορυφώνονται είτε με αίσιο είτε με τραγικό τέλος.
Η εναλλακτική αφήγηση, η κλιμάκωση της ιστορίας και κυρίως τα εμπεριστατωμένα στοιχεία (στατιστική, αίτια και αιτιατά, τρόποι πρόληψης και αντιμετώπισης, οι απάνθρωπες συνθήκες κράτησης και εκμετάλλευσης των παιδιών) είναι κάποια από τα θετικά χαρακτηριστικά του μυθιστορήματος. Και δυστυχώς η αλήθεια μες στο βιβλίο είναι ωμή, χωρίς ωραιότητες και κάλυψη, επομένως ο αναγνώστης πρέπει να ξέρει πως θα έρθει αντιμέτωπος με έναν σάπιο και βρώμικο κόσμο, με μια σκοτεινή πτυχή της κοινωνίας που υφίσταται παρ’ όλες τις διώξεις και τη σε γενικές γραμμές επιτυχημένη αντιμετώπιση από την Αστυνομία. Ο καθένας μας πρέπει να μάθει την ιστορία του παιδιού με τη ριγέ μπλούζα, γιατί σαν κι αυτό είναι πολλά ακόμη εκεί έξω, ανυπεράσπιστα, αιχμάλωτα, βορά στα νύχια υπανθρώπων.
Ατμοσφαιρικό, τεκμηριωμένο, ανατριαχιαστικό, «Το παιδί με τη ριγέ μπλούζα» είναι μια έκκληση βοήθειας προς όλους: γονείς να προσέχουν τα παιδιά τους, συμπολίτες να έχουν τα μάτια και τα αυτιά τους ανοιχτά, Αστυνομία να συνεχίσει το έργο της και να μην τους αφήνει σε χλωρό κλαρί.
Η εναλλακτική αφήγηση, η κλιμάκωση της ιστορίας και κυρίως τα εμπεριστατωμένα στοιχεία (στατιστική, αίτια και αιτιατά, τρόποι πρόληψης και αντιμετώπισης, οι απάνθρωπες συνθήκες κράτησης και εκμετάλλευσης των παιδιών) είναι κάποια από τα θετικά χαρακτηριστικά του μυθιστορήματος. Και δυστυχώς η αλήθεια μες στο βιβλίο είναι ωμή, χωρίς ωραιότητες και κάλυψη, επομένως ο αναγνώστης πρέπει να ξέρει πως θα έρθει αντιμέτωπος με έναν σάπιο και βρώμικο κόσμο, με μια σκοτεινή πτυχή της κοινωνίας που υφίσταται παρ’ όλες τις διώξεις και τη σε γενικές γραμμές επιτυχημένη αντιμετώπιση από την Αστυνομία. Ο καθένας μας πρέπει να μάθει την ιστορία του παιδιού με τη ριγέ μπλούζα, γιατί σαν κι αυτό είναι πολλά ακόμη εκεί έξω, ανυπεράσπιστα, αιχμάλωτα, βορά στα νύχια υπανθρώπων.
Ατμοσφαιρικό, τεκμηριωμένο, ανατριαχιαστικό, «Το παιδί με τη ριγέ μπλούζα» είναι μια έκκληση βοήθειας προς όλους: γονείς να προσέχουν τα παιδιά τους, συμπολίτες να έχουν τα μάτια και τα αυτιά τους ανοιχτά, Αστυνομία να συνεχίσει το έργο της και να μην τους αφήνει σε χλωρό κλαρί.
September 3, 2017
Με το βιβλίο αυτό η Έλενα Χουσνή κλείνει μια σειρά αστυνομικών μυθιστορημάτων
με φόντο και θεματική την οικονομική κρίση στην Ελλάδα.
Η τριλογία κλείνει με το βιβλίο αυτό -με την διεισδυτική ματιά, την σκληρή γλώσσα και την κοφτερή πένα μιας συγγραφέως που έχει θητεύσει στην δημοσιογραφία κι έχει αφιερώσει μεγάλο κομμάτι της ζωής της εκεί. Αποκαλύπτει γενναία σκοτεινές ή τουλάχιστον σκιώδεις υποθέσεις που λειτουργούν υπογείως και παράνομα, με άξονα το χρήμα και τον προσωπικό πλουτισμό σε βάρος των πολιτών. Νοσηρές καταστάσεις που οδηγούν μια χώρα – την δική μας χώρα- σε παρακμή, σε λοιδορία, σε παρακράτος.
Αυτή τη φορά έχουμε να κάνουμε μ ένα έργο της ωριμότητας, θα λέγαμε, της συγγραφέως, όπου πια διακρίνεται η εμπειρία στον έντεχνο λόγο και στην ανατρεπτική πλοκή. Μια γραφή που σε παρασέρνει σε εγρήγορση και αγωνία. Μια αυστηρή, ανελέητη γραφή που ξεβολεύει και σχεδόν πονάει.
Με ένα θέμα που χτυπάει κατευθείαν στο θυμικό της κοινωνίας, του ατόμου, του γονέα, του κάθε ανθρώπου τελικά.
Με δυνατές εικόνες, αλογόκριτες εικόνες και φροντισμένη γλώσσα, που επίσης δεν του λείπει η λυρικότητα και η ευαισθησία.
Με χαρακτήρες- σύμβολα που τονίζουν την οικουμενικότητα της υπόθεσης, και μας υποδεικνύουν πως στη θέση τους θα μπορούσε να είναι ο καθένας από μας - άρα προκαλούν ταύτιση και προβληματισμό.
Κλείνοντας είναι σημαντικό να θίξουμε τα εξής: Τα κυκλώματα παιδικής πορνογραφίας, το τράφικιγκ, η παράνομη διακίνηση ντροπιαστικού οπτικού υλικού, η σεξουαλική παρενόχληση ανηλίκων, η παιδοφιλία, είναι μια πραγματικότητα. Και είναι μια πραγματικότητα όντως και στη χώρα μας. Και αυτή τη στιγμή, βρίσκεται δυστυχώς σε άνθιση. Αυτό είναι κάτι που μας φέρνει όλους αντιμέτωπους με αμηχανία και ντροπή απέναντι σ έναν κόσμο που κατοικούμε και που παραδίδουμε στα παιδιά μας.
(Αποσπάσματα από την ομιλία μου για την παρουσίαση του βιβλίου - 4 Αυγούστου 2017, Δημόσια Βιβλιοθήκη Σάμου)
με φόντο και θεματική την οικονομική κρίση στην Ελλάδα.
Η τριλογία κλείνει με το βιβλίο αυτό -με την διεισδυτική ματιά, την σκληρή γλώσσα και την κοφτερή πένα μιας συγγραφέως που έχει θητεύσει στην δημοσιογραφία κι έχει αφιερώσει μεγάλο κομμάτι της ζωής της εκεί. Αποκαλύπτει γενναία σκοτεινές ή τουλάχιστον σκιώδεις υποθέσεις που λειτουργούν υπογείως και παράνομα, με άξονα το χρήμα και τον προσωπικό πλουτισμό σε βάρος των πολιτών. Νοσηρές καταστάσεις που οδηγούν μια χώρα – την δική μας χώρα- σε παρακμή, σε λοιδορία, σε παρακράτος.
Αυτή τη φορά έχουμε να κάνουμε μ ένα έργο της ωριμότητας, θα λέγαμε, της συγγραφέως, όπου πια διακρίνεται η εμπειρία στον έντεχνο λόγο και στην ανατρεπτική πλοκή. Μια γραφή που σε παρασέρνει σε εγρήγορση και αγωνία. Μια αυστηρή, ανελέητη γραφή που ξεβολεύει και σχεδόν πονάει.
Με ένα θέμα που χτυπάει κατευθείαν στο θυμικό της κοινωνίας, του ατόμου, του γονέα, του κάθε ανθρώπου τελικά.
Με δυνατές εικόνες, αλογόκριτες εικόνες και φροντισμένη γλώσσα, που επίσης δεν του λείπει η λυρικότητα και η ευαισθησία.
Με χαρακτήρες- σύμβολα που τονίζουν την οικουμενικότητα της υπόθεσης, και μας υποδεικνύουν πως στη θέση τους θα μπορούσε να είναι ο καθένας από μας - άρα προκαλούν ταύτιση και προβληματισμό.
Κλείνοντας είναι σημαντικό να θίξουμε τα εξής: Τα κυκλώματα παιδικής πορνογραφίας, το τράφικιγκ, η παράνομη διακίνηση ντροπιαστικού οπτικού υλικού, η σεξουαλική παρενόχληση ανηλίκων, η παιδοφιλία, είναι μια πραγματικότητα. Και είναι μια πραγματικότητα όντως και στη χώρα μας. Και αυτή τη στιγμή, βρίσκεται δυστυχώς σε άνθιση. Αυτό είναι κάτι που μας φέρνει όλους αντιμέτωπους με αμηχανία και ντροπή απέναντι σ έναν κόσμο που κατοικούμε και που παραδίδουμε στα παιδιά μας.
(Αποσπάσματα από την ομιλία μου για την παρουσίαση του βιβλίου - 4 Αυγούστου 2017, Δημόσια Βιβλιοθήκη Σάμου)
November 5, 2017
Ένα βιβλίο το οποίο ήθελα από καιρό να το αποκτήσω και τελικά μου το έκαναν δώρο! (εκεί να δεις χαρά!) Η γραφή της κυρίας Χουσνή άψογη, σε πλήρη αρμονία με την πλοκή, η οποία πλοκή κρατάει το ενδιαφέρον του αναγνώστη ζωντανό από τις πρώτες σελίδες μέχρι την τελευταία. Στα συν του βιβλίου (μείον δεν εντόπισα) ο τρόπος που παρουσιάζονται οι ήρωες, με μια φυσικότητα που πείθει. Διάβασα το "παιδί..." μετά από το "η σιωπή των δέντρων" της Mo Hayder, βιβλίο που αφορά επίσης το ζήτημα της παιδοφιλίας, και προσωπικά μιλώντας, τα απόλαυσα περισσότερο. Ίσως γιατί η ελληνική πραγματικότητα μίλησε απευθείας στην καρδιά μου. Εκτίμησα επίσης την απουσία φτηνών εντυπωσιασμών και υπερβολικά βίαιων σκηνών (το θέμα τσουρουφλίζει από μόνο του, δεν χρειάζονται τρικ). Και κάτι άλλο, αν και λόγω έλλειψης χρόνου αναγκάστηκα να το τελειώσω σε δυο εβδομάδες (αν είχα τη δυνατότητα θα μου έπαιρνε κάπου δυο μέρες) δεν έκανε κοιλιά, δεν ξέχασα ονόματα και χαρακτήρες, και γενικά, με συντρόφευσε άριστα στο ταξίδι μου στον τιμημένο βορρά!
July 11, 2020
Το τελείωσα σε δύο μέρες..δεν φημίζομαι για την ταχύτητα μου στο διάβασμα.. Οι παράλληλες αφηγήσεις δεν σ' αφήνουν να το αφήσεις.. Οι περισσότεροι συγκλονίζονται με "το παιδί", με όλα τα παιδιά και το τι περνάνε σε τέτοιου είδους καταστάσεις, λογικό! Εμένα με συγκλόνισε η θέση της μάνας.. Μπήκα στα παπούτσια της, διαβάζοντας ένιωσα τον πόνο της, την οδύνη, την απόγνωση, το άγχος... άνοιξα ένα μπουκάλι κόκκινο κρασί, ήπια δύο ποτήρια, κοίταγα τα παιδιά μου να κοιμούνται.. ένιωσα ευγνώμων, τυχερή...κι ευχήθηκα να μην μπω ποτέ σε παρόμοια θέση.. εγώ και καμία άλλη μάνα.. ουτοπικό το ξέρω...❣️ #mustread
November 6, 2022
"Όταν ένα παιδί κακοποιείται, αυτό που στην πραγματικότητα κακοποιείται είναι η εμπιστοσύνη του προς τους ανθρώπους..."
Διαβασμένο από το καλοκαίρι, έφτασε χειμώνας σχεδόν μέχρι να καταφέρω να βάλω τις σκέψεις μου σε σειρά για το βιβλίο αυτό. Τι να πει κανείς που να μην έχει ήδη ειπωθεί; Μια τραγικά διαχρονική και πάντα επίκαιρη ιστορία φρίκης όπου τα τέρατα δεν κατοικούν στα παραμύθια αλλά στα ίδια μας τα σπίτια και κατασπαράζουν αθώες παιδικές ψυχές. Μια ιστορία που δεν ανήκει στο φάσμα της μυθοπλασίας αλλά σε εκείνο της ζοφερής πραγματικότητας.
Το συγκεκριμένο βιβλίο της Έλενας Χουσνή είναι ίσως το πιο σκληρό και το πιο ωμό απ’ όλα. Και το πιο «άσχημο» απ’ όλα. Και με το πιο σιχαμερό θέμα απ’ όλα. Παρόλο που είμαι σίγουρη πως σκοπός της συγγραφέα δεν ήταν να σοκάρει με το βιβλίο της, είναι το είδος εκείνο, που αν δεν είσαι υποψιασμένος για το περιεχόμενό του, παίζει και να μην αντέξει το στομάχι σου να το ολοκληρώσεις. Γυναίκες και παιδιά που πέφτουν θύματα εμπόρων λευκής σάρκας, ενδοοικογενειακή βία, σεξουαλική κακοποίηση, παιδική πορνογραφία, μπούλινγκ και δεκάδες άλλοι κίνδυνοι, που παραφυλάνε στη γωνία. Μέσα από 3 παράλληλες ιστορίες, ξεδιπλώνεται η πλοκή χωρίς περιττές ωραιοποιήσεις. Αντίθετα κλιμακώνεται μέσα από τεκμηριωμένα κι ανατριχιαστικά στοιχεία, μέχρι το συγκλονιστικό του φινάλε.
Η Έλενα διαχειρίζεται όλα αυτά τα θέματα με απόλυτο σεβασμό, με την γνωστή, μεστή γραφή της, με τον ευγενή τη λόγο και την ευαισθησία της ψυχής της. Η έρευνα που έχει πραγματοποιήσει, φαίνεται από την πρώτη κιόλας στιγμή, ότι είναι σε βάθος και κάθε πληροφορία που δίνεται μέσα από στις σελίδες του βιβλίου, μπορεί να διασταυρωθεί με μια απλή έρευνα μέσω του διαδικτύου. Οι χαρακτήρες της όλοι ολοζώντανοι, διαθέτουν πλαστικότητα και είναι ρεαλιστικοί. Άνθρωποι της διπλανής πόρτας. Από πλευράς ταχύτητας, απλά το βιβλίο δε σε αφήνει να το αφήσεις. Παρά τη δυσκολία του θέματός του, άπαξ και το αρχίσεις είναι απλά θέμα ωρών να το τελειώσεις.
Μπορεί «Το παιδί με τη ριγέ μπλούζα» ναι είναι ένα σκληρό αστυνομικό/κοινωνικό μυθιστόρημα, αλλά είναι ένα βιβλίο που αξίζει και πρέπει να διαβαστεί, γιατί πριν και πρώτα απ’ όλα είναι μια κραυγή αγωνίας, με τεράστια δυναμική, που μπορεί και πρέπει να ακουστεί μέχρι τα πέρατα αυτής της Γης. Μέχρι που τα τέρατα να μην έχουν τόπο να κρυφτούν και να εξαφανιστούν μια και καλή!
Προτείνεται 1000%!
Καλές αναγνώσεις!
https://vivliografika.blogspot.com
Διαβασμένο από το καλοκαίρι, έφτασε χειμώνας σχεδόν μέχρι να καταφέρω να βάλω τις σκέψεις μου σε σειρά για το βιβλίο αυτό. Τι να πει κανείς που να μην έχει ήδη ειπωθεί; Μια τραγικά διαχρονική και πάντα επίκαιρη ιστορία φρίκης όπου τα τέρατα δεν κατοικούν στα παραμύθια αλλά στα ίδια μας τα σπίτια και κατασπαράζουν αθώες παιδικές ψυχές. Μια ιστορία που δεν ανήκει στο φάσμα της μυθοπλασίας αλλά σε εκείνο της ζοφερής πραγματικότητας.
Το συγκεκριμένο βιβλίο της Έλενας Χουσνή είναι ίσως το πιο σκληρό και το πιο ωμό απ’ όλα. Και το πιο «άσχημο» απ’ όλα. Και με το πιο σιχαμερό θέμα απ’ όλα. Παρόλο που είμαι σίγουρη πως σκοπός της συγγραφέα δεν ήταν να σοκάρει με το βιβλίο της, είναι το είδος εκείνο, που αν δεν είσαι υποψιασμένος για το περιεχόμενό του, παίζει και να μην αντέξει το στομάχι σου να το ολοκληρώσεις. Γυναίκες και παιδιά που πέφτουν θύματα εμπόρων λευκής σάρκας, ενδοοικογενειακή βία, σεξουαλική κακοποίηση, παιδική πορνογραφία, μπούλινγκ και δεκάδες άλλοι κίνδυνοι, που παραφυλάνε στη γωνία. Μέσα από 3 παράλληλες ιστορίες, ξεδιπλώνεται η πλοκή χωρίς περιττές ωραιοποιήσεις. Αντίθετα κλιμακώνεται μέσα από τεκμηριωμένα κι ανατριχιαστικά στοιχεία, μέχρι το συγκλονιστικό του φινάλε.
Η Έλενα διαχειρίζεται όλα αυτά τα θέματα με απόλυτο σεβασμό, με την γνωστή, μεστή γραφή της, με τον ευγενή τη λόγο και την ευαισθησία της ψυχής της. Η έρευνα που έχει πραγματοποιήσει, φαίνεται από την πρώτη κιόλας στιγμή, ότι είναι σε βάθος και κάθε πληροφορία που δίνεται μέσα από στις σελίδες του βιβλίου, μπορεί να διασταυρωθεί με μια απλή έρευνα μέσω του διαδικτύου. Οι χαρακτήρες της όλοι ολοζώντανοι, διαθέτουν πλαστικότητα και είναι ρεαλιστικοί. Άνθρωποι της διπλανής πόρτας. Από πλευράς ταχύτητας, απλά το βιβλίο δε σε αφήνει να το αφήσεις. Παρά τη δυσκολία του θέματός του, άπαξ και το αρχίσεις είναι απλά θέμα ωρών να το τελειώσεις.
Μπορεί «Το παιδί με τη ριγέ μπλούζα» ναι είναι ένα σκληρό αστυνομικό/κοινωνικό μυθιστόρημα, αλλά είναι ένα βιβλίο που αξίζει και πρέπει να διαβαστεί, γιατί πριν και πρώτα απ’ όλα είναι μια κραυγή αγωνίας, με τεράστια δυναμική, που μπορεί και πρέπει να ακουστεί μέχρι τα πέρατα αυτής της Γης. Μέχρι που τα τέρατα να μην έχουν τόπο να κρυφτούν και να εξαφανιστούν μια και καλή!
Προτείνεται 1000%!
Καλές αναγνώσεις!
https://vivliografika.blogspot.com
September 28, 2020
Η Έλενα Χουσνή, που εργάστηκε ως δημοσιογράφος σε γνωστή εφημερίδα και τέλεσε επικεφαλής του γραφείου Ευρωπαϊκής Πληροφόρησης Β. Αιγαίου, ενδεχομένως λόγω της εμπειρίας της επιλέγει να θίξει πολύ απαιτητικά ζητήματα μέσα από τα μυθιστορήματά της. Το παιδί με την ριγέ μπλούζα δεν αποτελεί εξαίρεση, κι έτσι η συγγραφέας ξεδιπλώνει συνοπτικά το θέμα εμπορίας γυναικών και ανηλίκων ως σεξουαλικά όργανα κυρίως από την Ελλάδα προς τα Βαλκάνια και την υπόλοιπη Ευρώπη.
Το τρίτο μυθιστόρημα με πρωταγωνίστρια την δημοσιογράφο των μεγάλων αποκαλύψεων Νάνσυ Καρβούνη εκκινεί με την εύρεση της σορού μιας νεαρής γυναίκας σ' ένα χωριό που ονομάζεται Παναγιά, και που όλες οι ενδείξεις συνηγορούν υπέρ της εικασίας ότι ο δράστης ήταν ο άντρας που την συνόδευε και που έχει πια εξαφανιστεί. Παράλληλα, η Νάνσυ παρακολουθεί ένα συνέδριο με θέμα την παιδική εμπορία και πορνογραφία, όπου αποφασίζει να ασχοληθεί με έρευνα επάνω στο αντικείμενο με αφορμή μια πορνογραφική ταινία μερικών λεπτών που την συγκλονίζει: ώριμοι άντρες να ασελγούν επάνω σε ένα μικρό αγόρι που στο τέλος ξεψυχά. Την ίδια στιγμή μαθαίνουμε την ιστορία μιας γυναίκας, της Μυρτώς, που μεγαλώνει μόνη το παιδί της και που ο σύζυγός της, όταν δεν εξαφανίζεται για μεγάλα διαστήματα, την κακοποιεί, αλλά και με αναδρομή στο παρελθόν ακολουθούμε την κοπέλα που στην αρχή βρέθηκε νεκρή η οποία, για να ξεφύγει από τον δικό της κακοποιητικό σύζυγο, μπλέκει μ' ένα κύκλωμα που σκοπός του είναι η εμπορία και η σεξουαλική εκμετάλλευση της ίδιας και του γιού της.
Η ιστορία εκτυλίσσεται διατηρώντας αμείωτο το ενδιαφέρον για τα συμβάντα που της δίνουν τον ρυθμό της, που είναι γρήγορος, συνεχής και ομοιόμορφος και δεν αφήνει τον αναγνώστη να χάσει την προσοχή του. Αν και δεν υπάρχουν συνεχείς ανατροπές, η σταθερότητα και η σιγουριά του ότι οι χαρακτήρες έχουν υπόσταση και σημασία λειτουργεί εξίσου διεγερτικά, όπως και τα ερωτηματικά που εγείρονται στρατηγικά για την ταυτότητα και τον ρόλο εκείνων που καθοδηγούν τις παράπλευρες οπτικές. Η ευαισθησία με την οποία η συγγραφέας χειρίζεται ένα θέμα τόσο αποκρουστικό, με μια ωμότητα που είναι συγκλονιστική κι ας μην υπάρχει εκ μέρους της επίκληση στο συναίσθημα και το ήθος του αναγνώστη για ευαισθητοποίηση μέσω περιττής ηθικολογικής φλυαρίας, ενισχύει την αισθητική του κειμένου που ακολουθεί μια τακτική λιτότητας απογυμνωμένης από κάθε είδους απλοϊκότητα, και το καθιστά περισσότερο αληθινό και ευανάγνωστο.
Παρόλο, ωστόσο, που η εξέλιξη της πλοκής και το ύφος αλληλοσυμπληρώνονται σε μια ολότητα τόσο ομαλά, η κλιμάκωση, δηλαδή οι τελευταίες περίπου εξήντα σελίδες, απογοητεύουν. Μοιάζουν σαν να έχουνε δοθεί περιληπτικά, δεν υπάρχει διάλογος και εξηγήσεις και, κατά κάποιον τρόπο, αφήνουν ανοιχτά περισσότερα ερωτήματα απ' όσα απαντούν. Τα κεφάλαια είναι πολύ μικρά και βιαστικά και οι διάφορες οπτικές παραμερίζονται, και η πλοκή και οι χαρακτήρες μπουρδουκλώνονται. Νομίζω πως χάθηκαν αρκετές ευκαιρίες για αποκαλύψεις με την ταιριαστή κλιμακωτή τακτική του υπόλοιπου κειμένου, και αφέθηκαν να χάσκουν ορισμένα κενά που σε κάνουν να απορείς με τις αντιδράσεις των πρωταγωνιστών. Όπως, για παράδειγμα, .
Παρά τις αστοχίες του, ωστόσο, το Παιδί με την ριγέ μπλούζα είναι ένα μυθιστόρημα κάπως σκληρό, γρήγορο και πολύ καλά τεκμηριωμένο, που δίνει μια γεμάτη σύνοψη σχετικά με τις συνθήκες και τις στρατηγικές της εμπορίας σαρκός στην Ελλάδα. Θα κάνει εντύπωση σε όσους έχουν επαφές με το θέμα ή θα τους ενδιέφεραν μυθιστορήματα με τέτοιου είδους θεματικές.
Το τρίτο μυθιστόρημα με πρωταγωνίστρια την δημοσιογράφο των μεγάλων αποκαλύψεων Νάνσυ Καρβούνη εκκινεί με την εύρεση της σορού μιας νεαρής γυναίκας σ' ένα χωριό που ονομάζεται Παναγιά, και που όλες οι ενδείξεις συνηγορούν υπέρ της εικασίας ότι ο δράστης ήταν ο άντρας που την συνόδευε και που έχει πια εξαφανιστεί. Παράλληλα, η Νάνσυ παρακολουθεί ένα συνέδριο με θέμα την παιδική εμπορία και πορνογραφία, όπου αποφασίζει να ασχοληθεί με έρευνα επάνω στο αντικείμενο με αφορμή μια πορνογραφική ταινία μερικών λεπτών που την συγκλονίζει: ώριμοι άντρες να ασελγούν επάνω σε ένα μικρό αγόρι που στο τέλος ξεψυχά. Την ίδια στιγμή μαθαίνουμε την ιστορία μιας γυναίκας, της Μυρτώς, που μεγαλώνει μόνη το παιδί της και που ο σύζυγός της, όταν δεν εξαφανίζεται για μεγάλα διαστήματα, την κακοποιεί, αλλά και με αναδρομή στο παρελθόν ακολουθούμε την κοπέλα που στην αρχή βρέθηκε νεκρή η οποία, για να ξεφύγει από τον δικό της κακοποιητικό σύζυγο, μπλέκει μ' ένα κύκλωμα που σκοπός του είναι η εμπορία και η σεξουαλική εκμετάλλευση της ίδιας και του γιού της.
Η ιστορία εκτυλίσσεται διατηρώντας αμείωτο το ενδιαφέρον για τα συμβάντα που της δίνουν τον ρυθμό της, που είναι γρήγορος, συνεχής και ομοιόμορφος και δεν αφήνει τον αναγνώστη να χάσει την προσοχή του. Αν και δεν υπάρχουν συνεχείς ανατροπές, η σταθερότητα και η σιγουριά του ότι οι χαρακτήρες έχουν υπόσταση και σημασία λειτουργεί εξίσου διεγερτικά, όπως και τα ερωτηματικά που εγείρονται στρατηγικά για την ταυτότητα και τον ρόλο εκείνων που καθοδηγούν τις παράπλευρες οπτικές. Η ευαισθησία με την οποία η συγγραφέας χειρίζεται ένα θέμα τόσο αποκρουστικό, με μια ωμότητα που είναι συγκλονιστική κι ας μην υπάρχει εκ μέρους της επίκληση στο συναίσθημα και το ήθος του αναγνώστη για ευαισθητοποίηση μέσω περιττής ηθικολογικής φλυαρίας, ενισχύει την αισθητική του κειμένου που ακολουθεί μια τακτική λιτότητας απογυμνωμένης από κάθε είδους απλοϊκότητα, και το καθιστά περισσότερο αληθινό και ευανάγνωστο.
Παρόλο, ωστόσο, που η εξέλιξη της πλοκής και το ύφος αλληλοσυμπληρώνονται σε μια ολότητα τόσο ομαλά, η κλιμάκωση, δηλαδή οι τελευταίες περίπου εξήντα σελίδες, απογοητεύουν. Μοιάζουν σαν να έχουνε δοθεί περιληπτικά, δεν υπάρχει διάλογος και εξηγήσεις και, κατά κάποιον τρόπο, αφήνουν ανοιχτά περισσότερα ερωτήματα απ' όσα απαντούν. Τα κεφάλαια είναι πολύ μικρά και βιαστικά και οι διάφορες οπτικές παραμερίζονται, και η πλοκή και οι χαρακτήρες μπουρδουκλώνονται. Νομίζω πως χάθηκαν αρκετές ευκαιρίες για αποκαλύψεις με την ταιριαστή κλιμακωτή τακτική του υπόλοιπου κειμένου, και αφέθηκαν να χάσκουν ορισμένα κενά που σε κάνουν να απορείς με τις αντιδράσεις των πρωταγωνιστών. Όπως, για παράδειγμα, .
Παρά τις αστοχίες του, ωστόσο, το Παιδί με την ριγέ μπλούζα είναι ένα μυθιστόρημα κάπως σκληρό, γρήγορο και πολύ καλά τεκμηριωμένο, που δίνει μια γεμάτη σύνοψη σχετικά με τις συνθήκες και τις στρατηγικές της εμπορίας σαρκός στην Ελλάδα. Θα κάνει εντύπωση σε όσους έχουν επαφές με το θέμα ή θα τους ενδιέφεραν μυθιστορήματα με τέτοιου είδους θεματικές.
April 17, 2020
Πρώτη φορά διαβάζω μυθιστόρημα της κυρίας Χουσνή και είμαι αρκετά ευχαριστημένος.. Μείον δυο αστεράκια γιατί σε κάποιες φάσεις ένιωσα οτι δεν διαβάζω μυθιστόρημα αλλά συνέντευξη και επειδή η συγγραφέας ήθελε να μας δώσει όλες τις πληροφορίες για τη παιδική πορνογραφία και το ηλεκτρονικό εγκλημα, μετά την έρευνα που έκανε, αλλά ένιωσα οτι έμεινε πίσω κάπως η ιστορία.Σιγουρα θα αναζητήσω και άλλα όμως της συγγραφέως.
April 30, 2020
<<ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΜΕ ΤΗ ΡΙΓΕ ΜΠΛΟΥΖΑ >>
Χαίρομαι όταν βλέπω πως η αστυνομική λογοτεχνία στην Ελλάδα απαρτίζεται από συγγραφείς ,όπως η Έλενα Χουσνη και θα σας εξηγήσω παρακάτω τους λόγους αυτής της δήλωσης . Στο τρίτο της πονημα <<το παιδί με την ριγέ μπλούζα>> η Χουσνη καταθέτει στους λάτρεις του αστυνομικού μυθιστόρηματος ένα βιβλίο γροθιά στο στομάχι . Πολύ απλά συγκλονίζει με την αλήθεια του, γιατί δεν είναι καθαρά αστυνομικο. Έχουμε να κάνουμε με ένα κοινωνικό αστυνομικο μυθιστόρημα που δεν αφηνει σίγουρα κανέναν ασυγκίνητο .
Η Νασια Καρβούνη το λαγωνικό της είδησης κυνηγά το ρεπορτάζ που θα απογειώσει το ενδιαφέρον της κοινωνίας . Κάνει έρευνα στα άδυτα της παιδικής πορνογραφιας . Παράλληλα, παρακολουθούμε τις προσπάθειες της ΕΛΑΣ να ξεσκεπάσει ένα κύκλωμα που εκμεταλλεύεται μικρά αθώα παιδιά και τις μητέρες τους . Το παιδί με την ριγέ μπλούζα θα στοιχειώσει την ψυχή της δημοσιογράφου αλλά και τη δίκη σας , γιατί σαν αυτό υπάρχουν πολλά αθώα θύματα αρρωστημένων ανθρώπων . Η ανθρώπινη κακία καθώς και ηαρρωστημένη φύση με ορέξεις που δε φανταζόμαστε δεν έχουν όρια .
Σκληρό το βιβλίο , σίγουρα δεν απευθύνεται σε αναγνώστες που θέλουν κάτι ανάλαφρο . Τέτοια θέματα είναι φυσικό να μας ταρακουνούν καθώς και να μας γεμίζουν οργή και θυμό για την κατάντια κάποιων ανθρώπων . Μια καθημερινή ιστορία που ,όμως, πάντα αφηνει όσους την πληροφορούνται άφωνους . Η συγγραφέας κρατώντας ισορροπία αναμεσα στην σκληρότητα και στην ευαισθησία , παρουσιάζει δεξιοτεχνικά μια ιστορία απόλυτα ρεαλιστική με στοιχεία υπαρκτά . Με νούμερα , στατιστικές καθώς και με την απαραίτητη κατάρτιση στην ανθρώπινη ψυχολογία καθιστά σαφές στον αναγνώστη πως έψαξε διεισδυτικά , συνεργάστηκε με ειδικούς και παρουσίασε σε εμάς με φυσικότητα χωρίς καμία αίσθηση μελό ,μια υπόθεση συγκλονιστική . Η Καρβούνη ψάχνει και παράλληλα η Χουσνη της δείχνει το δρόμο στην έρευνα . Με τρόπο γλαφυρό θίγονται καταστάσεις που δυστυχώς απασχολούν την ελληνική κοινωνία και την αστυνομία . Μια επώδυνη και επίπονη κατάσταση που τελοκα ευτυχώς υπάρχουν άνθρωποι που προσπαθούν να πολεμήσουν . Μπορεί πάντα να υπάρχει το κακό , όμως ακριβως απέναντι υπάρχει και ο φωτεινός φανος του καλού . Εκείνος , όσο και να πάει να σβήσει θα βρεθεί εκείνη η πηγή φωτός που θα του δώσει την απαραίτητη ενέργεια να συνεχίσει .
Αν και το μυθιστόρημα είναι αδυσώπητο και με γέμισε θυμό για αυτά τα ανθρωπόμορφα τέρατα δε σταματούσα το διάβασμα μέχρι να το ολοκληρώσω . Η γραφή της Χουσνη σύμμαχος πάντα , γιατί είναι απλή και οικεία . Χωρίς κλισέ αλλά γεμάτη αμεσότητα . Η σκιαγράφηση των χαρακτήρων δεν παύει να είναι το δυνατό της σημείο . Ηθογραφει τους ήρωες παρουσιάζοντας τις πράξεις τους χωρίς πλατιασματα ανούσια . Οι πράξεις τους μιλούν και η Χουσνη είναι ο αρωγός που μας κάνει να τις ακούσουμε .
Φαντάζομαι πως κάποιοι δε θα επέλεγαν εύκολα να διαβάσουν ένα μυθιστόρημα με τέτοιο θέμα . Όμως , να θυμάστε πάντα πως η κοινωνία μπορεί να είναι ζούγκλα , αλλά στο τέλος υπάρχει η κάθαρση και η λύτρωση . Καθένας παίρνει αυτό που αξίζει ... και κυρίως η ελπίδα είναι αυτή που έχει την τελευταία λέξη .
Χαίρομαι όταν βλέπω πως η αστυνομική λογοτεχνία στην Ελλάδα απαρτίζεται από συγγραφείς ,όπως η Έλενα Χουσνη και θα σας εξηγήσω παρακάτω τους λόγους αυτής της δήλωσης . Στο τρίτο της πονημα <<το παιδί με την ριγέ μπλούζα>> η Χουσνη καταθέτει στους λάτρεις του αστυνομικού μυθιστόρηματος ένα βιβλίο γροθιά στο στομάχι . Πολύ απλά συγκλονίζει με την αλήθεια του, γιατί δεν είναι καθαρά αστυνομικο. Έχουμε να κάνουμε με ένα κοινωνικό αστυνομικο μυθιστόρημα που δεν αφηνει σίγουρα κανέναν ασυγκίνητο .
Η Νασια Καρβούνη το λαγωνικό της είδησης κυνηγά το ρεπορτάζ που θα απογειώσει το ενδιαφέρον της κοινωνίας . Κάνει έρευνα στα άδυτα της παιδικής πορνογραφιας . Παράλληλα, παρακολουθούμε τις προσπάθειες της ΕΛΑΣ να ξεσκεπάσει ένα κύκλωμα που εκμεταλλεύεται μικρά αθώα παιδιά και τις μητέρες τους . Το παιδί με την ριγέ μπλούζα θα στοιχειώσει την ψυχή της δημοσιογράφου αλλά και τη δίκη σας , γιατί σαν αυτό υπάρχουν πολλά αθώα θύματα αρρωστημένων ανθρώπων . Η ανθρώπινη κακία καθώς και ηαρρωστημένη φύση με ορέξεις που δε φανταζόμαστε δεν έχουν όρια .
Σκληρό το βιβλίο , σίγουρα δεν απευθύνεται σε αναγνώστες που θέλουν κάτι ανάλαφρο . Τέτοια θέματα είναι φυσικό να μας ταρακουνούν καθώς και να μας γεμίζουν οργή και θυμό για την κατάντια κάποιων ανθρώπων . Μια καθημερινή ιστορία που ,όμως, πάντα αφηνει όσους την πληροφορούνται άφωνους . Η συγγραφέας κρατώντας ισορροπία αναμεσα στην σκληρότητα και στην ευαισθησία , παρουσιάζει δεξιοτεχνικά μια ιστορία απόλυτα ρεαλιστική με στοιχεία υπαρκτά . Με νούμερα , στατιστικές καθώς και με την απαραίτητη κατάρτιση στην ανθρώπινη ψυχολογία καθιστά σαφές στον αναγνώστη πως έψαξε διεισδυτικά , συνεργάστηκε με ειδικούς και παρουσίασε σε εμάς με φυσικότητα χωρίς καμία αίσθηση μελό ,μια υπόθεση συγκλονιστική . Η Καρβούνη ψάχνει και παράλληλα η Χουσνη της δείχνει το δρόμο στην έρευνα . Με τρόπο γλαφυρό θίγονται καταστάσεις που δυστυχώς απασχολούν την ελληνική κοινωνία και την αστυνομία . Μια επώδυνη και επίπονη κατάσταση που τελοκα ευτυχώς υπάρχουν άνθρωποι που προσπαθούν να πολεμήσουν . Μπορεί πάντα να υπάρχει το κακό , όμως ακριβως απέναντι υπάρχει και ο φωτεινός φανος του καλού . Εκείνος , όσο και να πάει να σβήσει θα βρεθεί εκείνη η πηγή φωτός που θα του δώσει την απαραίτητη ενέργεια να συνεχίσει .
Αν και το μυθιστόρημα είναι αδυσώπητο και με γέμισε θυμό για αυτά τα ανθρωπόμορφα τέρατα δε σταματούσα το διάβασμα μέχρι να το ολοκληρώσω . Η γραφή της Χουσνη σύμμαχος πάντα , γιατί είναι απλή και οικεία . Χωρίς κλισέ αλλά γεμάτη αμεσότητα . Η σκιαγράφηση των χαρακτήρων δεν παύει να είναι το δυνατό της σημείο . Ηθογραφει τους ήρωες παρουσιάζοντας τις πράξεις τους χωρίς πλατιασματα ανούσια . Οι πράξεις τους μιλούν και η Χουσνη είναι ο αρωγός που μας κάνει να τις ακούσουμε .
Φαντάζομαι πως κάποιοι δε θα επέλεγαν εύκολα να διαβάσουν ένα μυθιστόρημα με τέτοιο θέμα . Όμως , να θυμάστε πάντα πως η κοινωνία μπορεί να είναι ζούγκλα , αλλά στο τέλος υπάρχει η κάθαρση και η λύτρωση . Καθένας παίρνει αυτό που αξίζει ... και κυρίως η ελπίδα είναι αυτή που έχει την τελευταία λέξη .
Read
March 21, 2020Το βιβλίο αναφέρεται σε ένα πάρα πολύ δύσκολο θέμα, αυτό της παιδεραστίας. Ευτυχώς οι περιγραφές δεν είναι τόσο σκληρές που να μην μπορείς να το διαβάσεις. Αντιθέτως, είναι από αυτά τα βιβλία που τα διαβάζεις γρήγορα και σε κρατούν σε αγωνία. Βέβαια, όπως είναι και λογικό, περιέχει πολλές πληροφορίες για το κύκλωμα των παιδεραστών, ακόμη και για το περιεχόμενο υλικού που έχουν στην κατοχή τους...
Αηδιασα με το θέμα, αλλά αγωνιουσα και εγώ μαζί με τον αστυνόμο Φωκίωνα για τη σύλληψη των ενόχων. Συμπάθησα και τη δημοσιογράφο, τη Νάνσυ, που με το πείσμα της - και την ιδιότητά της - θέλησε να ψάξει κάποια στοιχεία παραπάνω.
Όμως τίποτα δεν ήταν εύκολο...
Τέλος, να αναφέρω πως από την αρχή ως το τέλος του βιβλίου υπάρχει μια ήρεμη γραφή, μαγική. Δεν ξέρω πώς αλλιώς να το εξηγήσω. Μου άρεσε πολύ η γραφή της Έλενας Χουσνή! Και το ότι μας δίνει ένα τόσο σοβαρό και λεπτό θέμα από αρκετές πλευρές, είναι αξιοθαύμαστο. Εντυπωσιάστηκα από τα στοιχεία της παιδοψυχολόγου, από το πως χειρίζεται η αστυνομία μια τέτοια υπόθεση, και φυσικά συγκινήθηκα με το δεσμό και τα συναισθήματα μάνας - παιδιού.
Αν σας αρέσει το αστυνομικό μυθιστόρημα σας το προτείνω ανεπιφύλακτα. Μπορεί το θέμα να είναι δύσκολο, όμως η κυρία Χουσνή θα σας κερδίσει!
Αηδιασα με το θέμα, αλλά αγωνιουσα και εγώ μαζί με τον αστυνόμο Φωκίωνα για τη σύλληψη των ενόχων. Συμπάθησα και τη δημοσιογράφο, τη Νάνσυ, που με το πείσμα της - και την ιδιότητά της - θέλησε να ψάξει κάποια στοιχεία παραπάνω.
Όμως τίποτα δεν ήταν εύκολο...
Τέλος, να αναφέρω πως από την αρχή ως το τέλος του βιβλίου υπάρχει μια ήρεμη γραφή, μαγική. Δεν ξέρω πώς αλλιώς να το εξηγήσω. Μου άρεσε πολύ η γραφή της Έλενας Χουσνή! Και το ότι μας δίνει ένα τόσο σοβαρό και λεπτό θέμα από αρκετές πλευρές, είναι αξιοθαύμαστο. Εντυπωσιάστηκα από τα στοιχεία της παιδοψυχολόγου, από το πως χειρίζεται η αστυνομία μια τέτοια υπόθεση, και φυσικά συγκινήθηκα με το δεσμό και τα συναισθήματα μάνας - παιδιού.
Αν σας αρέσει το αστυνομικό μυθιστόρημα σας το προτείνω ανεπιφύλακτα. Μπορεί το θέμα να είναι δύσκολο, όμως η κυρία Χουσνή θα σας κερδίσει!
October 14, 2018
Δυνατό και πρωτότυπο το θέμα. Εσκεμμένα πιστεύω παραλήφθηκαν οι ακριβείς περιγραφές για να μην προσδώσουν σκληρότητα, ωστόσο πετυχαίνει το σκοπό του που είναι ξεκάθαρα το ταρακούνημα του αναγνώστη. Άλλα θέματα που θίγονται παράλληλα (δυσλειτουργικοί γάμοι, ενδο-οικογενειακή βία, trafficing κλπ) απλά τελικά θαμπώνουν την ματιά που ήθελε να ρίξει η συγγραφέας πάνω στο θέμα της κακοποίησης του παιδιών, της παιδικής πορνογραφίας κι όλων των συναφών προβλημάτων που σοβούν στη ... διπλανή μας πόρτα. Καλό το συνολικό αποτέλεσμα, σε μια κατηγορία που πρόσφατα επανέκαμψε δυναμικά, το Ελληνικό Αστυνομικό μυθιστόρημα, κάτι που του δίνει μια θέση στο ράφι της βιβλιοθήκης μας. Θα εκτοπίσει μάλιστα κάποια άλλα πολυδιαφημισμένα κι αδίκως υπερτιμημένα.
August 26, 2017
Η Έλενα Χουσνή κατάφερε για μια ακόμη φορά να μας εκπλήξει ευχάριστα με τη δημιουργικότητα και το ταλέντο της στο νέο της βιβλίο «Το παιδί με τη ριγέ μπλούζα». Αυτή τη φορά όμως η συγγραφέας επέλεξε να παρουσιάσει ένα κοινωνικό αστυνομικό μυθιστόρημα που καθηλώνει τον αναγνώστη ενώ ταυτόχρονα τον αποκαθηλώνει από την ευκολία και την προσποιητή άγνοια για προβλήματα της εποχής μας. Κεντρικό θέμα αυτού του βιβλίου είναι η διακίνηση και η σεξουαλική κακοποίηση μικρών παιδιών και γυναικών. Το θέμα σκληρό, όχι μόνο για αυτούς που έχουν παιδιά ή ασχολούνται με παιδιά αλλά για όλους. Είναι ένα βιβλίο που ενώ σε παρασύρει για τις εξελίξεις, ταυτόχρονα σε βγάζει από την πλάνη σου. Διαβάζοντας το δεν μπορείς παρά να αναρωτηθείς: «Είναι δυνατόν να υπάρχουν τέτοιοι άνθρωποι στον κόσμο;» Το βιβλίο της Έλενας σου απαντά με ένα ηχηρό ναι.
Η συγγραφέας ωστόσο, δεν ξεχνά να επισημάνει μέσα από τις περιγραφές της θέματα διαχρονικά αλλά και της επικαιρότητας. Διάσπαρτα μέσα στην ιστορία θίγονται θέματα όπως η οικονομική εξαθλίωση, η οικογενειακή βία, η εκμετάλλευση των αδυνάτων, η επιφανειακότατα των ανθρωπίνων σχέσεων και φυσικά ο έρωτας. Η αστικοποίηση, που έφερε την ερήμωση της υπαίθρου, σε συνδυασμό με την τουριστική ανάπτυξη αποτελούν το ιδανικό σκηνικό για την ιστορία. Η απόφαση της συγγραφέως να παρουσιάσει παράλληλες ιστορίες αλλά κυρίως η επιλογή της να βάλει τα ίδια τα πρόσωπα να αφηγηθούν την ιστορία τους -μέσα από τα δικά τους μάτια- δίνει τη δυνατότητα στον αναγνώστη να γνωρίσει ολόπλευρα τους ήρωες και για ακόμα μια φορά να τους λατρέψει ή να τους μισήσει.
Η αφήγηση άλλοτε κυλά γρήγορα άλλοτε πιο αργά, δίνοντας έτσι στον αναγνώστη την ευκαιρία να επεξεργαστεί και να «χωνέψει» τα όσα έμαθε. Οι εικονοπλαστικές ικανότητες της Έλενας στο βιβλίο αυτό είναι εντυπωσιακές. Σε μεταφέρουν στο χώρο δράσης, καθώς είναι ζωντανές -σχεδόν κινηματογραφικές. Η καθαρότητα των εικόνων σε μεταφέρουν νοερά στο σκηνικό και ζεις -εκ του ασφαλούς- τις εξελίξεις μαζί με τους ήρωες.
Η ιστορία ξετυλίγεται με αφορμή τη δολοφονία μιας νεαρής γυναίκας στο γραφικό χωριό Παναγιά. Γύρω από αυτό το γεγονός ξετυλίγεται το κουβάρι τριών παράλληλων ιστοριών. Στυλοβάτης της ιστορίας είναι ο Φωκίων Μυτούσης, μέλος της δίωξης ηλεκτρονικού εγκλήματος. Άνθρωπος σοβαρός, μετρημένος αλλά πάνω από όλα αφοσιωμένος στη δουλειά του. Σε αυτόν θα στραφεί η Νάνσυ Καρβούνη για την αναζήτηση του νέου της θέματος. Η Νάνση καταφεύγει στην ημερίδα της δίωξης Ηλεκτρονικού εγκλήματος λόγω έλλειψης θέματος. Τίποτα δεν την συγκινεί και αναζητά εναγωνίως κάποιο θέμα που να της κεντρίσει το ενδιαφέρον. Με αφορμή λοιπόν, την ημερίδα για τις μορφές και τις εξελίξεις στο χώρο του ηλεκτρονικού εγκλήματος οι δυο πρωταγωνιστές θα συναντηθούν και θα έρθουν πιο κοντά. Έτσι, μέσα από την ημερίδα και την μύηση της Νάνση στο κόσμο του ηλεκτρονικού εγκλήματος, μυείται και ο αναγνώστης.
Σε αυτό ακριβώς το σημείο έγκειται και η πρωτοτυπία αυτού του βιβλίου: η υπόθεση δεν περιστρέφεται γύρω από την δολοφονία ενός ατόμου αλλά γύρω από ένα έγκλημα το οποίο συνεχίζει, και δυστυχώς, θα συνεχίζει να υπάρχει. Οι ήρωες- θύματα αυτή τη φορά ζουν, και περιμένεις να δεις αν θα γλιτώσουν ή όχι στο τέλος.
Η επιλογή της να βάλει τον «κακό» της ιστορίας να αφηγηθεί τα γεγονότα από την πλευρά του, βοηθά τον αναγνώστη να βιώσει ακόμα πιο έντονα τα γεγονότα που διαδραματίζονται. Τον μισείς από τα βάθη της καρδιάς σου. Ένας άνθρωπος τόσο μεθοδικός και οργανωτικός. Έχει δυο παράλληλες ζωές. Έχει χτίσει δυο παράλληλους κόσμους και λειτουργεί και στους δυο με περίσσεια άνεση. Ψυχρός, αδίστακτος αδιάφορος, άκαρδος. Διαμελίζει μικρές ανθρώπινες ψυχές για το χρήμα. Δεν φαίνεται στιγμή να μετανιώνει για τα δεινά που προκαλεί στους άλλους. Χωρίς ίχνος φόβου, με απόλυτα ψυχρότητα επισκέπτεται το χωριό Παναγιά για να ψαρέψει τους ντόπιους για τα στοιχεία που έχει συγκεντρώσει η αστυνομία για την δολοφονία. Γνώστης της ψυχολογίας των ανθρώπων της υπαίθρου –όπως και η συγγραφέας μας- ξέρει ακριβώς που να πάει, πώς να κινηθεί και σε ποιους να απευθυνθεί.
Από την ιστορία δεν απουσιάζει και ο ρομαντισμός αλλά αυτή τη φορά τον βρίσκουμε σε δεύτερο – τρίτο ηρώα της ιστορίας, στη Μάρω. Από μικρή έπαιρνε παλιά, χαλασμένα πράγματα και τους έδινε ζωή. Τα πράγματα που οι άλλοι θεωρούσαν σκουπίδια για την Μάρω ήταν έργα τέχνης, τα οποία ήθελαν λίγη φροντίδα για να ζωντανέψουν. Παρά την ασχήμια που είχε βιώσει μέσα στην οικογένεια της εκείνη βρήκε τον τρόπο, παρά τα πικρόχολα σχόλια των γύρω της, να μετουσιώνει το άσχημο σε όμορφο, το παλιό σε καινούργιο, το κακό σε κάλο. Στο πρόσωπό της βρίσκει κανείς τον άνθρωπο που ενώ έχει γνωρίσει το σκοτάδι, διαλέγει πεισματικά το φως. Είναι η αγωνίστρια και η φωτεινή πλευρά της ζωής.
Η συγγραφέας ωστόσο, δεν ξεχνά να επισημάνει μέσα από τις περιγραφές της θέματα διαχρονικά αλλά και της επικαιρότητας. Διάσπαρτα μέσα στην ιστορία θίγονται θέματα όπως η οικονομική εξαθλίωση, η οικογενειακή βία, η εκμετάλλευση των αδυνάτων, η επιφανειακότατα των ανθρωπίνων σχέσεων και φυσικά ο έρωτας. Η αστικοποίηση, που έφερε την ερήμωση της υπαίθρου, σε συνδυασμό με την τουριστική ανάπτυξη αποτελούν το ιδανικό σκηνικό για την ιστορία. Η απόφαση της συγγραφέως να παρουσιάσει παράλληλες ιστορίες αλλά κυρίως η επιλογή της να βάλει τα ίδια τα πρόσωπα να αφηγηθούν την ιστορία τους -μέσα από τα δικά τους μάτια- δίνει τη δυνατότητα στον αναγνώστη να γνωρίσει ολόπλευρα τους ήρωες και για ακόμα μια φορά να τους λατρέψει ή να τους μισήσει.
Η αφήγηση άλλοτε κυλά γρήγορα άλλοτε πιο αργά, δίνοντας έτσι στον αναγνώστη την ευκαιρία να επεξεργαστεί και να «χωνέψει» τα όσα έμαθε. Οι εικονοπλαστικές ικανότητες της Έλενας στο βιβλίο αυτό είναι εντυπωσιακές. Σε μεταφέρουν στο χώρο δράσης, καθώς είναι ζωντανές -σχεδόν κινηματογραφικές. Η καθαρότητα των εικόνων σε μεταφέρουν νοερά στο σκηνικό και ζεις -εκ του ασφαλούς- τις εξελίξεις μαζί με τους ήρωες.
Η ιστορία ξετυλίγεται με αφορμή τη δολοφονία μιας νεαρής γυναίκας στο γραφικό χωριό Παναγιά. Γύρω από αυτό το γεγονός ξετυλίγεται το κουβάρι τριών παράλληλων ιστοριών. Στυλοβάτης της ιστορίας είναι ο Φωκίων Μυτούσης, μέλος της δίωξης ηλεκτρονικού εγκλήματος. Άνθρωπος σοβαρός, μετρημένος αλλά πάνω από όλα αφοσιωμένος στη δουλειά του. Σε αυτόν θα στραφεί η Νάνσυ Καρβούνη για την αναζήτηση του νέου της θέματος. Η Νάνση καταφεύγει στην ημερίδα της δίωξης Ηλεκτρονικού εγκλήματος λόγω έλλειψης θέματος. Τίποτα δεν την συγκινεί και αναζητά εναγωνίως κάποιο θέμα που να της κεντρίσει το ενδιαφέρον. Με αφορμή λοιπόν, την ημερίδα για τις μορφές και τις εξελίξεις στο χώρο του ηλεκτρονικού εγκλήματος οι δυο πρωταγωνιστές θα συναντηθούν και θα έρθουν πιο κοντά. Έτσι, μέσα από την ημερίδα και την μύηση της Νάνση στο κόσμο του ηλεκτρονικού εγκλήματος, μυείται και ο αναγνώστης.
Σε αυτό ακριβώς το σημείο έγκειται και η πρωτοτυπία αυτού του βιβλίου: η υπόθεση δεν περιστρέφεται γύρω από την δολοφονία ενός ατόμου αλλά γύρω από ένα έγκλημα το οποίο συνεχίζει, και δυστυχώς, θα συνεχίζει να υπάρχει. Οι ήρωες- θύματα αυτή τη φορά ζουν, και περιμένεις να δεις αν θα γλιτώσουν ή όχι στο τέλος.
Η επιλογή της να βάλει τον «κακό» της ιστορίας να αφηγηθεί τα γεγονότα από την πλευρά του, βοηθά τον αναγνώστη να βιώσει ακόμα πιο έντονα τα γεγονότα που διαδραματίζονται. Τον μισείς από τα βάθη της καρδιάς σου. Ένας άνθρωπος τόσο μεθοδικός και οργανωτικός. Έχει δυο παράλληλες ζωές. Έχει χτίσει δυο παράλληλους κόσμους και λειτουργεί και στους δυο με περίσσεια άνεση. Ψυχρός, αδίστακτος αδιάφορος, άκαρδος. Διαμελίζει μικρές ανθρώπινες ψυχές για το χρήμα. Δεν φαίνεται στιγμή να μετανιώνει για τα δεινά που προκαλεί στους άλλους. Χωρίς ίχνος φόβου, με απόλυτα ψυχρότητα επισκέπτεται το χωριό Παναγιά για να ψαρέψει τους ντόπιους για τα στοιχεία που έχει συγκεντρώσει η αστυνομία για την δολοφονία. Γνώστης της ψυχολογίας των ανθρώπων της υπαίθρου –όπως και η συγγραφέας μας- ξέρει ακριβώς που να πάει, πώς να κινηθεί και σε ποιους να απευθυνθεί.
Από την ιστορία δεν απουσιάζει και ο ρομαντισμός αλλά αυτή τη φορά τον βρίσκουμε σε δεύτερο – τρίτο ηρώα της ιστορίας, στη Μάρω. Από μικρή έπαιρνε παλιά, χαλασμένα πράγματα και τους έδινε ζωή. Τα πράγματα που οι άλλοι θεωρούσαν σκουπίδια για την Μάρω ήταν έργα τέχνης, τα οποία ήθελαν λίγη φροντίδα για να ζωντανέψουν. Παρά την ασχήμια που είχε βιώσει μέσα στην οικογένεια της εκείνη βρήκε τον τρόπο, παρά τα πικρόχολα σχόλια των γύρω της, να μετουσιώνει το άσχημο σε όμορφο, το παλιό σε καινούργιο, το κακό σε κάλο. Στο πρόσωπό της βρίσκει κανείς τον άνθρωπο που ενώ έχει γνωρίσει το σκοτάδι, διαλέγει πεισματικά το φως. Είναι η αγωνίστρια και η φωτεινή πλευρά της ζωής.
October 11, 2018
Ενδιαφέρουσα ιστορία, πολύ καλή γραφή, τρομερή έρευνα πίσω από το βιβλίο. Η Έλενα Χούσνη αγγίζει δύσκολα θέματα (εκμετάλλευση παιδιών και γυναικών) και καταφέρνει να δέσει ένα κοινωνικό "αστυνομικό", τελειώνοντας σχεδόν αισιόδοξα.
Μου άρεσε πολύ.
Μου άρεσε πολύ.
December 12, 2017
Είναι το πρώτο βιβλίο της Έλενας Χουσνή που διαβάζω και δηλώνω ενθουσιασμένος!!!Ένα υπέροχο κοινωνικό-αστυνομικό μυθιστόρημα που πραγματεύεται το θέμα της παιδικής πορνογραφίας και του trafficking.Παρουσιάζει τα θέματα με ευαισθησία.Έχει γρήγορη,πλούσια πλοκή,τεκμηριωμένο,ατμοσφαιρικό και κρατάει αμείωτο το ενδιαφέρον μέχρι το τέλος.
July 12, 2020
Το παιδί με τη ριγέ μπλούζα… Η εικόνα του επανήλθε στο μυαλό της. Μικροσκοπικό, αδύνατο. Λεπτά μακριά πόδια, όμορφα μάτια, χέρια παιδικά, κορμί παιδικό. Και δίπλα στο κομματιασμένο σώμα του ένα μπλουτζίν παντελόνι και ένα ριγέ μπλουζάκι. “Το παιδί με τη ριγέ μπλούζα”, είπε και ήξερε ήδη πως ήθελε να μάθει τα πάντα γι’ αυτό.
Το παιδί με τη ριγέ μπλούζα θα μπορούσε να είναι το δικό μας παιδί.Η συνειδητοποίηση αυτού του δεδομένου είναι σοκαριστική, ενώ η αποστασιοποίηση ή η αδιαφορία απέναντι στο φαινόμενο της παιδικής πορνογραφίας είναι και εγκληματική και καταστροφική συμπεριφορά. Η αποκρουστική αλήθεια δεν αλλάζει πρόσωπο γυρνώντας της την πλάτη. Επιστρέφει πιο επώδυνη και πιο διψασμένη για θύματα. Το παιδί με τη ριγέ μπλούζα είναι σαν το κακό σπυρί που σε ενοχλεί. Το ξύνεις γύρω γύρω μήπως καταφέρεις και δεν το αγγίξεις. Τελικά δεν αντέχεις, υποκύπτεις ξύνοντας το βίαια μέχρι να το ματώσεις.
Η Έλενα Χουσνή επέλεξε ένα ομολογουμένως δύσκολο και εν ολίγοις αντιεμπορικό θέμα και το διαμόρφωσε σε ένα ταιριαστό λογοτεχνικό πάντρεμα που δυσκολεύεσαι να ξεχωρίσεις την μυθοπλασία από την πραγματικότητα. Ίσως γιατί η πραγματικότητα, έχει ξεπεράσει προ πολλού τα όρια της πιο διεστραμμένης φαντασίας στις μέρες μας.
Η συγγραφέας, ξεδιπλώνοντας ξεχωριστές ιστορίες που κινούνται παράλληλα μέχρι το τέλος, τοποθετεί το μεγεθυντικό της φακό στο κεντρικό θέμα του βιβλίου από διαφορετικές οπτικές γωνίες. Δεν εξωραΐζει, δεν προσπαθεί να σοκάρει, δεν παίρνει θέση. Παραθέτει όμως στοιχεία, προϊόν μακράς έρευνας, που δεν επιδέχονται αμφισβήτηση, είναι ωμά όπως και ο κόσμος που περιγράφεται στο παιδί με τη ριγέ μπλούζα.
Η ριγέ μπλούζα που παραπέμπει σε φυλακισμένο
Το βιβλίο ξεκινάει όταν ανακαλύπτεται το νεκρό σώμα μιας νεαρής γυναίκας, αγνώστων στοιχείων, ��ε ένα απομακρυσμένο χωριό. Δε γνωρίζουμε ούτε τα κίνητρα ούτε το δράστη αλλά αυτή είναι μόνο η αρχή. Η πόρτα για τον ζοφερό κόσμο της παιδοφιλίας, του trafficking, της παιδικής και γυναικείας κακοποίησης, έχει ανοίξει και δεν υπάρχει γυρισμός. Η ηρωίδα των προηγούμενων βιβλίων της συγγραφέα Νάνσυ Καρβούνη ,δημοσιογράφοςκαι ο Φωκίων Μυτούσης, νομικός, με ειδίκευση στην αντιμετώπιση του κυβερνοεγκλήματος, που μας συστήνεται σε αυτό το βιβλίο, μπαίνουν στα βαθιά. Αντίπαλος τους όχι ένας δολοφόνος αλλά ένα πολυπλόκαμο τέρας.
Η γραφή είναι ξεχωριστή και οι χαρακτήρες της ολοζώντανοι και πειστικοί. Προσεγγίζει το θέμα με σεβασμό και αφήνει τον αναγνώστη που αγωνιά για δικαιοσύνη, να βγάλει τα δικά του συμπεράσματα, αλλά και να ψάξει βαθιά μέσα του αλλά και γύρω του.
Διαβάζοντας πρόσφατα τις Καταραμένες Πολιτείες συνειδητοποίησα ότι δε μπορώ να κατατάξω τη συγγραφέα σε ένα λογοτεχνικό είδος παρά το γεγονός ότι τη γνώρισα ως συγγραφέα αστυνομικών μυθιστορημάτων. Η Έλενα Χουσνή θέλει να μας διηγηθεί μια συγκλονιστική ιστορία και το πλαίσιο είναι αδιάφορο
Η συγγραφέας δεν μας χτυπάει απλά το καμπανάκι, έχει ανέβει στο καμπαναριό και χαλάει τον κόσμο. Γονείς, Αρχές, δάσκαλοι, πολίτες, γείτονες, όλοι οφείλουμε να είμαστε σε επαγρύπνηση.
Το παιδί με τη ριγέ μπλούζα θα μπορούσε να είναι το δικό μας παιδί. Αυτός ο κόσμος δεν είναι ένα δυστοπικό μέλλον, είναι ο κόσμος που ζούμε
Το παιδί με τη ριγέ μπλούζα θα μπορούσε να είναι το δικό μας παιδί.Η συνειδητοποίηση αυτού του δεδομένου είναι σοκαριστική, ενώ η αποστασιοποίηση ή η αδιαφορία απέναντι στο φαινόμενο της παιδικής πορνογραφίας είναι και εγκληματική και καταστροφική συμπεριφορά. Η αποκρουστική αλήθεια δεν αλλάζει πρόσωπο γυρνώντας της την πλάτη. Επιστρέφει πιο επώδυνη και πιο διψασμένη για θύματα. Το παιδί με τη ριγέ μπλούζα είναι σαν το κακό σπυρί που σε ενοχλεί. Το ξύνεις γύρω γύρω μήπως καταφέρεις και δεν το αγγίξεις. Τελικά δεν αντέχεις, υποκύπτεις ξύνοντας το βίαια μέχρι να το ματώσεις.
Η Έλενα Χουσνή επέλεξε ένα ομολογουμένως δύσκολο και εν ολίγοις αντιεμπορικό θέμα και το διαμόρφωσε σε ένα ταιριαστό λογοτεχνικό πάντρεμα που δυσκολεύεσαι να ξεχωρίσεις την μυθοπλασία από την πραγματικότητα. Ίσως γιατί η πραγματικότητα, έχει ξεπεράσει προ πολλού τα όρια της πιο διεστραμμένης φαντασίας στις μέρες μας.
Η συγγραφέας, ξεδιπλώνοντας ξεχωριστές ιστορίες που κινούνται παράλληλα μέχρι το τέλος, τοποθετεί το μεγεθυντικό της φακό στο κεντρικό θέμα του βιβλίου από διαφορετικές οπτικές γωνίες. Δεν εξωραΐζει, δεν προσπαθεί να σοκάρει, δεν παίρνει θέση. Παραθέτει όμως στοιχεία, προϊόν μακράς έρευνας, που δεν επιδέχονται αμφισβήτηση, είναι ωμά όπως και ο κόσμος που περιγράφεται στο παιδί με τη ριγέ μπλούζα.
Η ριγέ μπλούζα που παραπέμπει σε φυλακισμένο
Το βιβλίο ξεκινάει όταν ανακαλύπτεται το νεκρό σώμα μιας νεαρής γυναίκας, αγνώστων στοιχείων, ��ε ένα απομακρυσμένο χωριό. Δε γνωρίζουμε ούτε τα κίνητρα ούτε το δράστη αλλά αυτή είναι μόνο η αρχή. Η πόρτα για τον ζοφερό κόσμο της παιδοφιλίας, του trafficking, της παιδικής και γυναικείας κακοποίησης, έχει ανοίξει και δεν υπάρχει γυρισμός. Η ηρωίδα των προηγούμενων βιβλίων της συγγραφέα Νάνσυ Καρβούνη ,δημοσιογράφοςκαι ο Φωκίων Μυτούσης, νομικός, με ειδίκευση στην αντιμετώπιση του κυβερνοεγκλήματος, που μας συστήνεται σε αυτό το βιβλίο, μπαίνουν στα βαθιά. Αντίπαλος τους όχι ένας δολοφόνος αλλά ένα πολυπλόκαμο τέρας.
Η γραφή είναι ξεχωριστή και οι χαρακτήρες της ολοζώντανοι και πειστικοί. Προσεγγίζει το θέμα με σεβασμό και αφήνει τον αναγνώστη που αγωνιά για δικαιοσύνη, να βγάλει τα δικά του συμπεράσματα, αλλά και να ψάξει βαθιά μέσα του αλλά και γύρω του.
Διαβάζοντας πρόσφατα τις Καταραμένες Πολιτείες συνειδητοποίησα ότι δε μπορώ να κατατάξω τη συγγραφέα σε ένα λογοτεχνικό είδος παρά το γεγονός ότι τη γνώρισα ως συγγραφέα αστυνομικών μυθιστορημάτων. Η Έλενα Χουσνή θέλει να μας διηγηθεί μια συγκλονιστική ιστορία και το πλαίσιο είναι αδιάφορο
Η συγγραφέας δεν μας χτυπάει απλά το καμπανάκι, έχει ανέβει στο καμπαναριό και χαλάει τον κόσμο. Γονείς, Αρχές, δάσκαλοι, πολίτες, γείτονες, όλοι οφείλουμε να είμαστε σε επαγρύπνηση.
Το παιδί με τη ριγέ μπλούζα θα μπορούσε να είναι το δικό μας παιδί. Αυτός ο κόσμος δεν είναι ένα δυστοπικό μέλλον, είναι ο κόσμος που ζούμε
January 8, 2018
Σοκαριστικό! Ναι μου έσφιξε το στομάχι και με έκανε να δακρύσω αλλά και να συγκινηθώ με έναν γλυκό τρόπο γιατί ναι μεν το βιβλίο είναι σκοτεινό αλλά έχει κι αυτή τη φωτεινότητα της ελπίδας. Τα γνώριζα όμως αυτά... Δεν ήξερα το βαθμό τους αλλά τα γνώριζα. Αυτό που δεν ήξερα όμως είναι οτι θα είναι το πρώτο βιβλίο που θα με κάνει να πάρω το μολύβι και να αρχίσω να υπογραμμίζω προτάσεις που μου "μιλούσαν". Η γραφή της Έλενας Χουσνή στο τρίτο της βιβλίο απλά καταπληκτική, σε κάνει να γυρνάς τις σελίδες τη μία μετά την άλλη και (ευτυχώς) υπάρχει κι εδώ η εναλλαγή της αφήγησης που φυσικά με έκανε να σιχαθώ τον κακό. Το θέμα του βιβλίου είναι από μόνο του σκληρό και η συγγραφέας φαίνεται οτι το σέβεται γιατί δεν υπάρχουν οι υπερβολικές βίαιες σκηνές και οι φθηνοί εντυπωσιασμοί. Απόλυτα ατμοσφαιρικό με αγωνία που αρχίζει από τη πρώτη σελίδα και φτάνει μέχρι τη τελευταία. Το προτείνω σίγουρα και θέλω να πω ένα μεγάλο ευχαριστώ στην Έλενα για το ταξίδι που μου πρόσφερε και γνωρίζοντας πλέον πόσο δύσκολη ήταν η έρευνά της για να μας βοηθήσει να ανοίξουμε τα μάτια μας και να είμαστε όσο γίνεται προσεκτικοί. Περιμένω πως και πως το επόμενό της.
July 30, 2020
Ενδιαφέρον τόλμημα να ασχοληθεί με την παιδική πορνογραφία γενικά αλλά και με την ενδοοικογενειακή βία. Αδύνατο στην περιγραφή των χαρακτήρων, ωστόσο με άφησε σχετικά ικανοποιημένη. Θα αναζητήσω και άλλα της συγγραφέως.
November 28, 2017
Η γνώμη μου για το βιβλίο :
http://amagi.gr/content/ilektroniko-e...
http://amagi.gr/content/ilektroniko-e...
February 13, 2018
3,5/5 ☆☆☆*
November 17, 2017
"Ενα βιβλίο για το πόσο ανοχύρωτη είναι η κοινωνία μας μπροστά στην επέλαση του ηλεκτρονικού εγκλήματος και της παιδικής κακοποίησης"είπε ο φίλος μου ο Αλεξ και συμφωνώ μαζί του. Ενα στοίχημα της Ελενας Χουσνή να μας ταρακουνίσει και να ταράξει την ήσυχη και συχνά αδιάφορη στάση μας απέναντι στους ανθρώπους δίπλα μας.
Displaying 1 - 23 of 23 reviews