Politicoloog en publicist Tom van der Meer dient in Niet de kiezer is gek David van Reybrouck, Thierry Baudet, Maarten van Rossem, Sybrand Buma, Edith Schippers, Bernard Wientjens, Alexander Pechtold en vele anderen van repliek. Hij breekt een lans voor de kiezer die steeds maar weer ten onrechte de schuld krijgt van het gebrek aan vertrouwen in de politiek en van wispelturig stemgedrag.
Ronduit zorgelijk noemt hij het dat politici en media massaal de vlucht naar voren zoeken in maatregelen die de democratie zouden moeten redden maar feitelijk ondergraven, en bestuurlijk niets oplossen. Kiesdrempels, fusies van partijen, referenda en burgerfora; het zijn contraproductieve medicijnen voor een verkeerd begrepen kwaal.
Het zijn de politici zelf die zich een spiegel moeten voorhouden. Er is geen crisis van de democratie, er is een crisis van de gevestigde partijen. Zij zitten op een doodlopend spoor, maar blijken niet bij machte bij te sturen.
In Niet de kiezer is gek laat Tom van der Meer zien dat kiezers doorgaans rationele keuzes maken en niet “gek” of wispelturig zijn; de werkelijke oorzaak van de kloof tussen burger en politiek ligt bij het politieke systeem zelf. Partijen zijn leden en binding kwijtgeraakt, campagnes draaien om de korte termijn en kiezers ervaren dat hun voorkeuren nauwelijks doordringen in beleid. De vertrouwenscrisis komt dus niet door de kiezer, maar door een politiek die onvoldoende representatief en responsief is.
Wat een ontzettend toegankelijk en helder boekje is dit. Geeft duidelijk aan waar en wanneer redeneringen niet kloppen en onderbouwt dat met argumenten. Geeft de relevante feitelijkheden rondom een discussie, komt met duidelijke conclusie(s) (bijvoorbeeld: 'Er is geen crisis in de democratie, er is een crisis van de gevestigde partijen' - partijen die niet om kunnen gaan met de onverwachte kiezersgedrag terwijl de kiezer slechts doet wat hij van hem verwacht wordt: kiezen) en gelardeerd met puntige, vaak geestige citaten.
Goede analyse gebaseerd op empirisch onderzoek. Absolute must-read voor mensen die zich willen verdiepen in democratische vernieuwing. Wel af en toe “grote stappen snel thuis” en herhaling in het betoog.
Lekkere directe en goed gestructureerde argumentatie, het politiek getinte betoog waar ik naar zocht! Het boek spoorde mij aan om een privé onderzoek te ondernemen, met als onderzoeksvraag: "Hoe kan de lage opkomst bij de gemeenteraadsverkiezingen worden opgelost?". Tom van der Meer had zijn antwoord klaar, de burgermeester moet ook verkozen worden! Op oog opslag leek dit mij logisch, de burger zou hierdoor een grotere 'rol' in het politieke debat krijgen én bovendien een sterker gevoel van samenhorigheid creëren. Maar helaas, na een snelle rondvraag leek de oude gevestigde orde het geen goed idee, aangezien de burgemeester dan zal stijgen op de ladder van de uitvoerende macht. Bovendien zal dit - met de huidige context in gedachten - de deuren openen voor onze populistische vriendjes. Wie weet, aan het einde van de dag bied het idee van anarchie ook een goede nachtrust ;)
Mooi manifest dat -goed onderbouwd- betoogt dat democratie helemaal niet failliet is, en dat kiezers juist precies doen wat ze moeten doen in een democratie, en dat is kiezen. Helaas tegen zere been gevestigde orde (in 1986 hadden CDA/VVD/PvdA 86% van de zetels, in 2014 was dat 44% geloof ik). Van der Meer gelooft niet in districtenstelsel of (hogere) kiesdrempels en biedt vind ik daarvoor geloofwaardige ondersteuning.
Erg interessant boek die duidelijk weergeeft wat de merites en problemen zijn van de Nederlandse democratie. Alleen erger ik me toch een beetje aan de wetenschappelijke schrijfstijl en doorgeslagen positivistische instelling van Van der Meer. Zo’n manier van denken laat weinig ruimte over voor vrijdenken en vooruitgang. Desalniettemin absoluut het lezen waard voor ieder die de NLse democratie beter wil begrijpen.
Interessante, goed onderbouwde ideeën, fijn dat ze een keer gedeeld worden door een vooraanstaand politicoloog in plaats van iemand in de extreemrechtse hoek.
Goed essay over de onzindebatten rondom verkiezingen en politiek in het algemeen. Hier en daar wat kort door de bocht, maar dat moet ook wel als je een pamflet kort wil houden.
Aantal interessante inzichten en stukken informatie. Wat er stond had echter op een stuk minder bladzijden gekund en op sommige punten was een diepere verkenning juist waardevol geweest.
Geweldig pleidooi voor de verdediging van de Nederlandse democratie. Van der Meer zet eenvoudig uiteen hoe het politieke wantrouwen van de kiezer niet jegens de democratie is maar tegen de gevestigde partijen en hun politici. De kiezer is gaan doen wat hij moet doen: kiezen. Daar hebben de gevestigde partijen last van. Zij proberen nu de democratie zodanig te hervormen dat het hun het best uitkomt. Hun voorstellen zijn vooral oplossingen voor de vertrouwenscrisis van de gevestigde partijen en juist niet bevorderlijk voor het vertrouwen van de kiezer. Ook voorstellen om de democratie te verrijken met referenda en loterijen (met het bekende voorbeeld van David van Reybrouck) zullen niet doen wat ze beloven. Het boek sluit af met een oproep tot meer politiek zelfvertrouwen, (her)politisering van de politiek, experimenteren met minderheidsregeringen, campagnevoeren met stembusakkoorden en het openbreken van de bestuurderscultuur.
Terechte analyse dat ons democratisch systeem ondanks allergoedkoopste functioneert. In hoe het wel beter moet, is het boek minder uitgewerkt. Schrijver heeft weinig aandacht voor experimenten om democratie te versterken.