Τα λαβωμένα σ΄αγαπώ

by Θάλεια Ψαρρά

Περιγραφή:
Μια μαχαιριά κι ένα παρ’ ολίγον φονικό κάνουν τη φλόγα της εκδίκησης να σιγοκαίει ανάμεσα στις οικογένειες των Βενιέρηδων και των Αρχοντάκηδων. Χρόνια μετά, ένας όρκος και ένας χρησμός όρισαν πως το σμίξιμο του Τζάκου Βενιέρη και της Εριφύλης Αρχοντάκη θα σήμαινε την καταστροφή. Η μοίρα, ωστόσο, επιλέγει να μη λογαριάζει φραγμούς. Ο έρωτάς τους ορμά σαν ανεξέλεγκτη θύελλα, για να φουντώσει τη φωτιά της βεντέτας που για χρόνια προσπαθούσαν οι δυο οικογένειες να κρατήσουν σβηστή. Οι δρόμοι του Τζάκου και της Εριφύλης χωρίζουν και τα εμπόδια που ορθώνονται μπροστά τους ποτίζονται με το αίμα αγαπημένων τους ανθρώπων.


Τι γίνεται όμως όταν η καρδιά επιμένει να χτυπά εκεί όπου της απαγορεύουν;


Ένα μυθιστόρημα πλημμυρισμένο με το άρωμα των βουνών της Κρήτης του παρελθόντος. Η ιστορία δύο ανθρώπων που για χάρη της αγάπης καλούνται να υπερβούν τον εαυτό τους, για ν’ αντιμετωπίσουν τον αυστηρό κώδικα τιμής που στοιχειώνει τρεις ολόκληρες γενιές.

448 pages, Unknown Binding

Published November 10, 2016

Reviews

[Skorofido Skorofido · Rating 2 out of 5]

Το διάβασα στα πλαίσια του 'readathon 2017'...
Είπα να τα βάλω με τον εαυτό μου και να πιάσω όσους περισσότερους στόχους μπορώ...
(Τι ψυχαναγκασμός Θε μου!!!)
Το ξεκίνησα στην κατηγορία "βιβλίο που σας έκαναν δώρο" (ναι η αλήθεια τα Χριστούγεννα με γέμισαν με βιβλία για αυτή την κατηγορία) αλλά τελικά το κατατάσσω στην κατηγορία "βιβλίο με το οποίο κάνει το ντεπούτο του ο συγγραφεύς..."
Κρητική βεντέτα... και τις βαριέμαι τις βεντέτες...
Κλισέ ιστορία... Μέχρι το τέλος, περίμενα κάτι περισσότερο από την all time classic βεντέτα...
Στρωτή γραφή (λαμβάνοντας πως μιλάμε για συγγραφικό ντεμπούτο...) που θα την προτιμούσα σε μια άλλη θεματολογία...

[black_cat_reading · Rating 2 out of 5]

Αχ...τα Λαβωμένα Σ'αγαπώ λοιπόν...ξεκίνησα να το διαβάζω με μεγάλες προσδοκίες χωρίς κάποιον ιδιαίτερο λόγο βέβαια.Μου άρεσε πολύ το εξώφυλλο αλλά και η περίληψη.Είχα ακούσει και καλά σχόλια...ε δεν ήθελα και πολύ!Το ξεκινάω λοιπόν μια ωραία μέρα (μόνο για διάβασμα) με βροχούλα όλο κέφι και χαρά...και εν τέλη με τη χαρά έμεινα.
Θα ξεκινήσω με τα θετικά του...Μιας και έχουμε να κάνουμε με μια βεντέτα σε Κρητικά εδάφη με έβαλε ωραία στο κλίμα κι ας μην έχω πάει ούτε εγώ Κρήτη όπως και η ίδια η συγγραφέας δηλώνει στην αρχή του βιβλίου.Μυρωδιές και αρώματα..ταξίδι με συντροφιά την ρακή!Ευχάριστη νότα η Κριτική διάλεκτος που ζωντάνευε τον ήχο στα αυτιά σου.Αλλά δυστυχώς αυτό ήταν το μόνο ζωντανό και όμορφα δοσμένο στο βιβλίο που διάβασα.Τα αρνητικά είναι πολύ περισσότερα...Δεν πήρα συναίσθημα όσο θα ήθελα κι αυτό γιατί ανακατεύει τρεις γενεές και στην προσπάθειά της να ασχοληθεί με όλους τα κάνει μέσα στο κεφάλι μου αχταρμά.Κάθε φορά που ανέφερε ένα όνομα,αναγκαζόμουν να σταματάω την ανάγνωση και να σκέφτομαι από την αρχή όλο το γενεαλογικό δέντρο για να εμπεδώσω ποιος είναι ο χαρακτήρας στον οποίο αναφερόταν. Επίσης παρατήρησα ότι μέσα από την πένα της έπαιζε πολύ με το βλέμμα.Έδινε μεγάλη σημασία στα μάτια και στο καθρέφτισμα της ψυχής αλλά από ένα σημείο και μετά καταντούσε ενοχλητικό γιατί εντάξει όσο διαπεραστικό και να είναι ένα βλέμμα και πολλές φορές να σου δίνει να καταλαβαίνεις τι θέλει να πει ο άλλος,δε γίνεται να τα καταλαβαίνεις και όλα.Εδώ οι πρωταγωνιστές μάλλον είχαν πολύ ανεπτυγμένες τις αισθήσεις τους δεν εξηγείται αλλιώς.
Γενικά ούτε ο τρόπος που γράφει με ικανοποίησε...είχε πάρα μα πάρα πολλές επαναλήψεις φράσεων και με έκανε να νιώθω σε ορισμένα σημεία ότι έγραφε απλά για να γεμίσει σειρές.Ένα παράδειγμα "Τα περισσότερα πρωινά έδειχναν και οι δύο χλωμοί και άυπνοι,όμως τα μάτια τους ήταν γεμάτα με τόση ζωντάνια, που κανείς δεν μπορούσε να αντιληφθεί την κούραση και το καλά κρυμμένο μυστικό τους". Πιστεύω πως δε βγάζει νόημα...
Πάντως φαίνεται ότι είναι σε αρχικό στάδιο στην συγγραφική της πορεία..και δε θέλω να είμαι καχύποπτη αλλά μου θύμισε πάρα πολύ μία σειρά με τον Κώστα Σόμμερ "Της αγάπης μαχαιριά"...πάρα πολύ όμως!

[Γιώτα Παπαδημακοπούλου · Rating 4 out of 5]

Πήρα στα χέρια μου "Τα λαβωμένα σ' αγαπώ" της πρωτοεμφανιζόμενης συγγραφέως Θάλειας Ψαρρά, με αρκετή προσμονή μα συνάμα, μ' έναν αρκετά συγκρατημένο ενθουσιασμό. Τα τελευταία χρόνια τείνω όλο και περισσότερο να πιστεύω πως η παροιμία "όπου ακούς πολλά κεράσια κράτα και μικρό καλάθι" είναι σωστή, και δεδομένου πως πάμπολλες φορές έχω απογοητευτεί διαβάζοντας κάτι άλλο απ' αυτό που περίμενα, προσπαθώ να διατηρώ τις προσδοκίες μου σε χαμηλά επίπεδα. Στην προκειμένη περίπτωση, τα σχόλια -στην πλειοψηφία τους- ήταν εξαιρετικά θετικά, με μερικούς μόνο αναγνώστες να είναι αρκετά επηρεασμένοι, όχι από το σύνολο της ιστορίας, αλλά από κάποια μικρά πράγματα που τους ξένισαν, πράγμα που δεν είναι πάντα αντιπροσωπευτικό της πραγματικότητας. Διαβάζοντας το βιβλίο αυτό, μπορώ να πω πως βρίσκομαι κάπου στη μέση, με την πλάστιγγα να γέρνει λίγο περισσότερο προς τη μεριά των πρώτων αναγνωστών.

Ο Ιάκωβος Βενιέρης, προσπαθώντας ν' αποτρέψει δύο συχωριανούς του ν' αλληλομαχαιρωθούν, μπαίνει στη μέση του καβγά τους με αποτέλεσμα να τραυματιστεί σοβαρά. Η ζωή του θέτεται σε κίνδυνο, όμως ο Θεός τον προστατεύει και τελικά καταφέρνει κι αναρρώνει. Ο Αριστείδης Αρχοντάκης, θύτης του περιστατικού, μετά την ανάρρωση του Βενιέρη, του προτείνει να πάει να ζήσει μαζί με την οικογένειά του στο κτήμα του, έτσι ώστε να αποτρέψουν μια βεντέτα που μόνο θανατικό και πόνο θα φέρει στα σπιτικά τους. Και ο Ιάκωβος, παρά τις αντιδράσεις της γυναίκας και των παιδιών του, δέχεται. Κι εκεί που τα χρόνια περνάνε και οι πληγές φαίνεται να έχουν κλείσει, όλο και κάτι αναμοχλεύει το παρελθόν και τις κάνει να αιμορραγούν και πάλι, αργά και βασανιστικά. Και όταν ανάμεσα στον Τζάκο και στην Εριφύλλη γεννηθεί ένας έρωτας που όλο και δυναμώνει, τόσο κινδυνεύει ν' αναζωπυρωθεί η παλιά βεντέτα σκορπώντας θάνατο και πόνο.

Το έχω πει αρκετές φορές το τελευταίο διάστημα αλλά, με φόβο να γίνω κουραστική, θα το επαναλάβω ακόμα μία φορά. Δεν υπάρχει παρθενογένεση στην Τέχνη, άρα δεν είναι εύκολο να υπάρχουν εξαιρετικά παρθένες -στον πυρήνα ή στον ευρύτερο ορισμό της ταυτότητάς τους- ιστορίες. "Τα λαβωμένα σ' αγαπώ" υιοθετούν ως κεντρικό άξονα μια κρητική βεντέτα, το μίσος ανάμεσα σε δύο οικογένειες, μα και τον έρωτα εκείνο που έρχεται ν' αναστατώσει τις ισορροπίες και να φέρει σε ακόμα μεγαλύτερη σύγκρουση δύο ταγμένους εχθρούς. Αρκετά κοινότυπο ως δραματουργικό φόντο το όλο σκηνικό, το έχουμε δει ν' αξιοποιείται πάμπολλες φορές, άρα θα μπορούσε κανείς να ισχυριστεί πολύ εύκολα πως δεν υπάρχει λόγος να διαβάσει κανείς μια ιστορία από τα ίδια. Κι όμως... "Τα λαβωμένα σ' αγαπώ", παρά την έλλειψη πρωτοτυπίας στην πλοκή τους, διακρίνονται για το βαθύ, έντονο, ισχυρό, ολοκληρωτικό συναίσθημα που εκπέμπουν και που, τελικά, σε κατακτάει.

Η Θάλεια Ψαρρά δημιούργησε μια ιστορία τριών γενεών, τα "σ' αγαπώ" των οποίων λαβώθηκαν από μια μαχαιριά που είχε λάθος παραλήπτη και αποτέλεσε την αρχή ενός δράματος δίχως τέλος, που κάθε δάκρυ στάζει αίμα και που κάθε πληγή σε κάνει να φωνάζεις, όχι από πόνο, αλλά για όλα εκείνα που άδικα στερήθηκες και που τίποτα δεν μπόρεσες να κάνεις για ν' αποφύγεις το πεπρωμένο στο οποίο και σε οδήγησαν. Και αυτό είναι που σ' αιχμαλωτίζει! Η ομορφιά και η αλήθεια των ηρώων της, που ως γνήσια τέκνα της λεβεντογέννας Κρήτης, εκπροσωπούν τον τόπο τους, με τα καλά και τα στραβά του και τους δικού του κώδικες ηθικής, και με την γενναιότητα που ανθίζει μέσα στις καρδιές τους ν' αποτελεί φως στα σκοτεινά μονοπάτια της κληρονομιάς που τόσο βίαια και άδικα πέρασε στα χέρια τους. Και ναι, όλα αυτά είναι που σε συγκινούν ως αναγνώστη και που ακόμα κι αν δεν μπορείς να δεχτείς απόλυτα την πραγματικότητά τους, την κατανοείς, την σέβεσαι και στο τέλος, τους συμπονάς επειδή δεν μπορείς να κάνεις αλλιώς.

Η πένα της συγγραφέως είναι απλή αλλά άμεσα, διανθισμένη με κάποια ίχνη λυρικότητας εδώ κι εκεί, τόσο όσο να σε παρασύρει στις ομορφιές της Κρήτης και πολύ περισσότερο, στην ομορφιά της ψυχής των ηρώων της. Η αγάπη της Θάλειας Ψαρρά για τον τόπο αυτόν είναι εμφανής, με την ίδια να ζωντανεύει με την παραστατικότητα και την περιγραφικότητά της, ήχους, γεύσεις, εικόνες, μυρωδιές και όλα αυτά, βγαλμένα μέσα από μία εποχή που παρά τις ακρότητές της, κρύβει στα σπλάχνα της τον απόλυτο ρομαντισμό και αυτός είναι που ξυπνά μέσα μας τη νοσταλγία. Ένα δραματικό παραμύθι για τον έρωτα που παλεύει ν' αντέξει τα βάρη των συμφορών, μα κι ένα παραμύθι παρανοϊκής και παράλογης εκδίκησης που λαβώνει με τα χρόνια ψυχές και συνειδήσεις. Άραγε, μπορούν οι ήρωές μας να βγούνε νικητές; Αυτό θα πρέπει να το ανακαλύψετε μόνοι σας.

[Giouli Tsakalou · Rating 4 out of 5]

Ένα βιβλίο για έναν έρωτα που άντεξε στο χρόνο, με φόντο τα έθιμα και τους σκληρούς κώδικες τιμής της Κρήτης. Με συνεπήρε το πρώτο βιβλίο της κυρίας Θάλειας Ψαρρά, δεν ξέρω τι να πρωτοπώ. Οι χαρακτήρες βοηθούν τον αναγνώστη να ανακαλύψει την κρυμμένη όψη μιας πραγματικότητας που έχει να κάνει με το ουσιώδες, το γνήσιο, το βαθιά ανθρώπινο. αναρωτιέσαι, μόνο αν οι καταστάσεις που βιώνουμε μας κάνουν τους ανθρώπους που είμαστε σήμερα ή παίζει ρόλο και το γονιδιακό σύμπλεγμα; Οι οποιεσδήποτε υπερβολές θα μπορούσαν να εκληφθούν ως αντίδραση σ´ ένα σαθρό κοινωνικό σύστημα.

Ένα συναρπαστικό και ξεχωριστό ταξίδι κατά την διάρκεια του οποίου,συντροφιά και συνοιδιπόροι με τους ήρωες του βιβλίου αναβιώσαμε παρόν-παρελθόν γίνεται έν�� με τόσο ελληνικά στοιχεία. Μια βεντέτα που χωρίζει τους ανθρώπους αλλά η αγάπη τους ενώνει , με κόστος βέβαια πάντοτε... νιώθοντας άπειρα συναισθήματα για μια ματωμένη ψυχή. Έντονα συναισθήματα, ανατροπές, αδιάλειπτο μυστήριο, σχέσεις ζωής. Αποτύπωση μιας σύγχρονης Οδύσσειας γεμάτη αγώνες, υπομονή, επαναστάσεις και την πίστη πως αν το θελήσουμε, όλοι μας μπορούμε να αλλάξουμε τη ζωή μας!

Πόνος,δάκρυα,πίκρα,βάσανα,θυμός,συμπόνοια,συμπαράσταση,χαρά,ελπίδα,αγάπη,όλα αυτά τα συναισθήματα που σε κυριεύουν διαβάζοντας το μυθιστόρημα με τις υπέροχες περιγραφές την άψογη αφήγηση και εξαιρετική γραφή!!!

Η επιλογή σκηνικού με την Κρήτη και τις ιδιαίτερες παραδόσεις της παίζουν βασικό ρόλο στη ζωή των ηρώων και στην πλοκή του βιβλίου! συναισθήματα πρωτόγνωρα, αλλόκοτα... . Ένα οδοιπορικό που εν τέλει οδηγεί στη λύτρωση και ακολουθεί τους σαφείς κανόνες της τραγωδίας και της κάθαρσης , καθώς δεν αφήνει τίποτα μετέωρο στην τύχη του. Ένιωσα κατά κάποιο τρόπο σαν να συμμετείχα κι εγώ μέσα στην ιστορία.

Μπόρεσα να αισθανθώ την αγάπη, το μίσος, το φόβο, την απόγνωση, το σεβασμό μέσα από τις συγκλονιστικές περιγραφές των ηρώων και των καταστάσεων.. νοσταλγούσα με τις αναμνήσεις τους και λαχταρούσα όσο τίποτα άλλο να δω το όνειρο του κάθε ήρωα να πραγματοποιείται..

Με εξέπληξε ευχάριστα για πρώτο βιβλίο, σε κρατά σε αγωνία καθ'όλη την διάρκεια της αφήγησης. Άρωμα Κρήτης που καθηλώνει! Ευχαριστώ την συγγραφέα μας για τις ωραίες στιγμές που μου χάρισε. Πανδαισία εικόνων, συναισθημάτων και δράσης!


Το προτείνω ανεπιφύλακτα σε όσους ψάχνουν να βρουν σε ένα βιβλίο έντονες συγκινήσεις και αυθεντικές ιστορίες της πατρίδας μας!!!

[Πάνος Τουρλής · Rating 3 out of 5]

Μια παρεξήγηση που λύθηκε με μαχαίρι σε ένα χωριό του Ρεθύμνου κάπου τη δεκαετία του 1930 ήταν η αφορμή να ξεκινήσει η έχθρα ανάμεσα στον Αριστείδη Αρχοντάκη και τον Ιάκωβο Βενιέρη. Ένα άσχημο περιστατικό, η κακιά η ώρα, έφεραν τους δύο άντρες στη μέση μιας διαφωνίας και από λάθος κίνηση του Αριστείδη, ο Ιάκωβος μαχαιρώθηκε και έμεινε παράλυτος. Χάρη στη νοοτροπία των δύο αντρών και στην επιμονή του παπά του χωριού, οι σύζυγοί τους και τα παιδιά τους δεν προχώρησαν σε βεντέτα, χωρίς αυτό να σημαίνει όμως πως δεν υπήρχε μίσος ανάμεσά τους κι ένα φιτίλι που αδημονούσε για τη φλόγα. Η λύση που δόθηκε από τους πρωταγωνιστές του δράματος δεν άρεσε σε κανέναν άλλον, ήταν όμως η πιο ενδεδειγμένη για να μη μαυροντυθεί το χωριό. Χρόνια αργότερα, ο έρωτας άρχισε να παίζει με τα σπίρτα....

Το πρώτο βιβλίο της κυρίας Θάλειας Ψαρρά είναι μια αξιοπρεπής προσπάθεια συγγραφής, με ωραίο λόγο, λεπτομέρεια στα ήθη, τα έθιμα και τα πραγματολογικά στοιχεία της εποχής και των ανθρώπων, με αγάπη για τα προβλήματά τους στην καθημερινή ζωή και στις δύσκολες καταστάσεις κι επιπλέον, παρ’ όλο που πρόκειται για μια ερωτική ιστορία, οι συνθήκες και ο τόπος αναγκάζουν την πλοκή να γίνει κοφτερή, να βαφτεί κόκκινη και να αποδοθεί χωρίς αίσιο τέλος. Προς τιμήν της, λοιπόν, η συγγραφέας αφήνει τους ήρωές της να κινηθούν όπως και όπου δει, βάσει των άγραφων κανόνων και της αυστηρής νοοτροπίας τους και να μην αφεθεί να περιγράψει για χάρη του έρωτα ρομαντικές στιγμές, αγάπες και λουλούδια. Ακόμη και σήμερα, η τιμή είναι η αφέντρα στο νησί και όχι η αγάπη.

Έχουμε λοιπόν τη βεντέτα που ξεκινάει από έναν απαγορευμένο έρωτα, αφού επί χρόνια σιγόκαιγαν τα πάθη και ήταν λες και περίμεναν να γίνει η αρχή ώστε, ανεμπόδιστα από Θεό κι ανθρώπους, να αρχισουν τα αρσενικά της οικογένειας να κυνηγούν το ‘να τ’ άλλο. Η ιστορία έχει όλα τα συστατικά που θα περίμενε κανείς από μια τέτοια περιπέτεια: γδικιωμό, άγραφο νόμο, τιμή, ηθική, γυναικεία κακοποίηση, μπέσα, σκοτωμούς, πατρική πρωτοκαθεδρία σε όλα και πολλά άλλα. Η Κρήτη, ένα μαγευτικό κατά τα άλλα νησί, ξεδιπλώνεται με όλα της τα χρώματα, που κυμαίνονται από το σκούρο του λάθους ως το κόκκινο του πάθους. Αναμενόμενη η εξέλιξη της ιστορίας, σε μια βεντέτα σίγουρα θρηνούμε και νεκρούς, με ένα διαφορετικό, σχετικά ανοιχτό τέλος, που ίσως φέρει για κάποιους τη δικαίωση και για κάποιους άλλους την τίσιν.

Παρ’ όλο που στα «Λαβωμένα σ’ αγαπώ» έχουμε μια ιστορία που έχω διαβάσει πολλές φορές ως τώρα σε άλλα μυθιστορήματα που ασχολούνται με τη βεντέτα και τις συνέπειές της, η γραφή της κυρίας Ψαρρά και η οπτική της διαφέρουν. Έχει ένα δικό της στυλ, δωρικό, ρεαλιστικό, με συνέπεια και αληθοφάνεια και με ένα μικρό μειονέκτημα: ακριβώς επειδή αγαπάει αυτόν τον τόπο και τους χαρακτήρες που διάλεξε να μας καταδείξει, πολλές φορές κατά την αφήγηση αφήνεται να ξεδιπλώσει παραπάνω περιγραφικά απ’ όσο θα έπρεπε την κοινωνική και πολιτιστική τοιχογραφία της ιστορίας της και ταυτόχρονα οι χαρακτήρες της έχουν πολλές εσωτερικές σκέψεις και επεξηγήσεις που κάπως καθυστερούν τη δράση και την εξέλιξη της ιστορίας. Αν η αφήγηση ήταν πιο σφιχτή, σε συνδυασμό με το κεντρικό θέμα που είναι από μόνο του δύσκολο και «συναρπαστικό», το μυθιστόρημα θα ήταν πιο ανατριχιαστικό και δε θα άφηνε να πάρει ανάσα ο αναγνώστης.

Από την άλλη, σκέφτηκα πως η προσπάθειά της να καλύψει το χρονικό πλαίσιο από το αρχικό ατύχημα ως το τελικό ξεκαθάρισμα της ιστορίας ήταν αρκετά σχοινοτενής. Στο μεσοδιάστημα που μεσολάβησε οι απόγονοι των δύο οικογενειών έπρεπε να παντρευτούν και να κάνουν παιδιά ώστε τα εγγόνια να ερωτευτούν και αυτό δεν είχε και πολλά συναρπαστικά γεγονότα. Μέχρι και ο πόλεμος του ’40 μπήκε στη μέση, χωρίς όμως να επηρεάσει τις ζωές τους, πλην του γεγονότος ότι οι άντρες πήγαν στον πόλεμο. Μάλλον αν η ιστορία του χτες ξεδιπλωνόταν μέσα από αφηγήσεις ή αναδρομές του παρελθόντος ενώ εξελισσόταν η κυρίως ιστορία του έρωτα να μην υπήρχε αυτό το εκτεταμένο, χωρίς άμεση συνέπεια και αντίκτυπο στους χαρακτήρες, κομμάτι, που έχασε πόντους στη σφριγηλότητα του συνόλου.

Σε γενικές γραμμές, έμεινα σχετικά ικανοποιημένος από την πρώτη προσπάθεια της κυρίας Ψαρρά και κατάλαβα πως έχει καλές δυνατότητες και αγάπη απέναντι σε αυτό που κάνει, οπότε θα περιμένω με χαρά την επόμενή της προσπάθεια, αρκεί να διαλέξει μια ιστορία διαφορετική, πρωτότυπη, ξεχωριστή!

[Ioanna Xristodoyloy · Rating 3 out of 5]

δεν ηταν κακη η γραφη ηταν αξιοπρεπεστατη...απλα ηταν λιγο πολυ ανευρο βιβλιο

[Penny · Rating 5 out of 5]

Τι να πω γι'αυτό το υπέροχο βιβλίο? Αριστούργημα! Μια όμορφη περιγραφή της Κρήτης που καθηλώνει,έζησα κι εγώ μαζί με τους ήρωες αγάπη, φόβο και πολύ κλάμα, ειδικά με τα λόγια του μπαρμπα-Μανούσου! Πολλά Συγχαρητήρια! Περιμένω το επόμενο!

[Amaryllis Skourla · Rating 3 out of 5]

...το βιβλίο που μου άρεσε και το διάβασα σχεδόν απνευστί λέγεται «Τα λαβωμένα σ’αγαπώ» και είναι η πρώτη συγγραφική προσπάθεια της κ.Θάλειας Ψαρρά.

Πολλοί λένε ότι το θέμα της βεντέτας και της δυνατής αγάπης που αψηφά τα πάντα είναι χιλιοπαιγμένο και όντως μπορεί να είναι, όμως εγώ που δεν έχω διαβάσει ξανά κάτι παρόμοιο, οφείλω να ομολογήσω ότι το βρήκα ενδιαφέρον.Αυτό που με τράβηξε σε αυτό το βιβλίο είναι ο απλός και άμεσος τρόπος γραφής που με έκανε να καταβροχθίζω τις σελίδες χωρίς να το καταλαβαίνω. Μου άρεσε που ενώ το διάβαζα, όπως συνήθως μέσα στο πολύβουο τρένο, τίποτα δεν μπορούσε να μου αποσπάσει την προσοχή και να με κάνει να ξεφύγω από τον κόσμο της Κρήτης εκείνης της εποχής.
Άλλωστε αυτός δεν είναι και ο σκοπός του βιβλίου; Να βουτάμε στις σελίδες του χωρίς να μας νοιάζει η πραγματικότητα γύρω μας;
Ολόκληρη η κριτική στο : http://vivliofagosas.blogspot.gr/2017...

[Spitha · Rating 3 out of 5]

Ευκολοδιάβαστο και γι αυτό τα 3 αστεράκια.
Ο Τζακος και η Εριφύλλη ( από που βγαίνει το Τζάκος;;;;;) δεν με κέρδισαν. Ας πεθάνουν όλοι εμείς αγαπιόμαστε και τέλος... Συμπάθησα περισσότερο τον Αρίστο και την Ισμήνη και θα ήθελα μεγαλύτερη αναφορά. Ευχάριστη νοτα η τοπική διάλεκτος και τα οι λεπτομέρειες του λαϊκού πολιτισμού της Κρήτης.

[Χ. ΚΟΥΡΟΥΠΑΚΗ · Rating 5 out of 5]

Τα λαβωμένα σ’ αγαπώ είναι ένα βιβλίο που έχει σαν κεντρικό του θέμα μια κρητική βεντέτα που ξεκινάει από πολύ παλιά, με πρώτο της «θύμα» τον Ιάκωβο που προσπάθησε να σταματήσει ένα καυγά και τελικά βρέθηκε χτυπημένος σοβαρά να παλεύει για την ζωή του. Ο θύτης του περιστατικού, ο Αριστείδης, για να αποτρέψει το ξεκίνημα μιας βεντέτας αποφασίζει να πάρει κοντά του τον Ιάκωβο και την οικογένεια του να ζήσουν όλοι μαζί και χρόνο με τον χρόνο να προσπαθήσουν να επουλώσουν τις πληγές που έφερε αυτό το χτύπημα. Όμως όσο κι αν περνούν τα χρόνια πάντα υπάρχει ένα αγκάθι ανάμεσα τους, να προσπαθεί να ταράξει την εύθραυστη ειρήνη. Έτσι όταν η Εριφύλη και ο Τζάκος ερωτεύονται και μπλέκουν μεταξύ τους με μια απαγορευμένη αγάπη, μια αγάπη που μοιάζει σαν δικαίωση για το άδοξο τέλος που είχε το πρώτο ερωτικό σκίρτημα της Μυρτώς για τον Σταύρο, τότε η παλιά βεντέτα αναζωπυρώνεται και είναι έτοιμη να σκορπίσει γύρω της φωτιά και θάνατο. Για αυτήν την αληθινή αγάπη που νιώθουν οι δυο νέοι είναι έτοιμοι να πολεμήσουν, να ρισκάρουν τα πάντα και να κερδίσουν ή να χαθούν……
Η Θάλεια Ψαρρά σε αυτό το πρώτο της βιβλίο μας ταξιδεύει στον όμορφο τόπο της Κρήτης και στην αλήθεια των ανθρώπων της, στα ήθη και τα έθιμα τους, στους άγραφους κώδικες της τιμής τους, στην κληρονομιά τους που περνάει από γενιά σε γενιά χωρίς κανείς να μπορεί να την αλλάξει. Η γραφή της ρέει, απλή και κατανοητή με κρητικούς ιδιωματισμούς της γλώσσας, με έντονη παραστατικότητα στους διαλόγους και στις περιγραφές της. Ένα βιβλίο που με συγκίνησε βαθιά, φιλοσοφώντας την ζωή απέναντι στον θάνατο, την τιμή και την περηφάνια που αισθάνθηκα μέσα από αυτό πως η αγάπη θα πρέπει να υπερισχύει στην ζωή μας και όχι το μίσος ….

[Menia Pou · Rating 3 out of 5]

Τόσο όμορφη γραφή σε ένα τόσο αδιάφορο βιβλίο. Αν πρέπει να απαριθμήσω τι δεν μου άρεσε ίσως να δυσκολυετώ καθώς δεν βρήκα κάτι κραυγαλέα κακό αλλά πολλά που ήταν ακραία αδιάφορα, χωρίς νεύρο και συγγραφικό τσαγανό. Ενδιαφέρον το θέμα της βεντέτας, είναι τόσο πολυγραμμένο που απαιτείται πολύ ιδιαίτερος χειρισμός για να κρατήσει το ενδιαφέρον του αναγνώστη. Θα αναμένω το επόμενο έργο της Ψαρρά την οποία δεν θα ήθελα να απορρίψω από αυτήν την μέτρια προσπάθεια.

[Eleni Vlahou · Rating 1 out of 5]

Καμια πλοκή κ μάλιστα μου θυμισε πολλές ελληνικές σειρές. Η "συγγραφέας" ας μην ασχοληθεί ξανά με τη συγγραφή. Δεν το έχει

[Hélène · Rating 4 out of 5]

Θα μπορουσα να πω πως ειναι μια πολυ καλη πρωτη προσπαθεια. Το τελος του βιβλιου μου αρεσε πολυ. Περιμενουμε ακομα καλυτερα απο την κυρια Ψαρρα. 4/5 αστερακια

[Asimina · Rating 2 out of 5]

Μετά δυσκολίας το τελείωσα.....Μέτριο....

[Anna Patera]

Μια και λατρεύω να διαβάζω μυθιστορήματα που η ιστορία τους λαμβάνει χώρα στα νησιά μας και περιλαμβάνει την ιστορία,την ντοπιολιαλιά,τα ήθη και έθιμα τους και μέσω αυτών να ταξιδεύω νοερά στο εκάστοτε νησί αποφάσισα να διαβάσω και το βιβλίο της κ.Ψαρρά,το οποίο όπως είδα στο οπισθόφυλλο θα με ταξίδευε στην αγαπημένη Κρήτη με κεντρικό θέμα μια βεντέτα.Μια μαχαιριά και ένα παρολίγο φονικό είναι η αφορμή για να ξεκινήσει μια βεντέτα ανάμεσα στις οικογένειες των Αρχοντάκηδων και των Βενιέρηδων.Οι δύο αρχηγοί των οικογενειών και πρωταγωνιστές του επεισοδίου, το οποίο ήταν ένα ατύχημα, γνωρίζοντας τους άγραφους νόμους του τόπου τους θεωρούν καλύτερη λύση,ώστε να αποφευχθεί η βεντέτα ανάμεσα στις οικογένειες τους, να συγκατοικήσουν στο κτήμα του Αριστείδη.Την απόφαση αυτή αν και την δέχονται όλοι,δεν την αντιμετωπίζουν/σέβονται όλοι το ίδιο.
Η κ.Ψαρρά μας αναλύει με παραστατικό τρόπο σκέψεις,συναισθήματα και πράξεις όλων των μελών των δυο οικογενειών, μέχρι και την τρίτη γενιά μετά τους δύο πρωταγωνιστές,τα οποία και διαφέρουν ανάλογα με το χαρακτήρα:ανταγωνισμός,υποτίμηση,μίσος,φθόνος αλλά και στήριξη,φιλία,αγάπη,έρωτας....και όλα αυτά με φόντο την αγαπημένη Κρήτη,με την φυσική ομορφιά στην οποία με ταξίδεψε με τις υπέροχες περιγραφές της η συγγραφέας,την νοπιολιαλιά που προσωπικά λατρεύω,τους άγραφους νόμους τιμής που ισχύουν και μόνο δεινά φέρνουν...
Ένα βιβλίο που μου δημιούργησε πολλά συναισθήματα,με τοποθέτησε στη θέση των ηρώων να προβληματίζομαι μαζί τους και να αναρωτιέμαι ποια θα ήταν η σωστή απόφαση σε κάθε προβληματισμό...Δεν θα αναλύσω περισσότερο τους πρωταγωνιστές της ιστορίας,μια και φοβάμαι ότι θα αποκαλύψω στοιχεία της πλοκής που δεν θα έπρεπε,και θα σας προτρέψω να τα ανακαλύψετε μόνοι σας.Συγχαρητήρια στην κ.Ψαρρά που η πρώτη της συγγραφική προσπάθεια με κέρδισε ως αναγνώστρια μια και το βιβλίο της έχει τα χαρακτηριστικά που προσωπικά μου αρέσουν:όμορφες περιγραφές του τόπου που διαδραματίζεται η ιστορία,λιτή ανάλυση των πρωταγωνιστών και των σχέσεων μεταξύ τους και ξεχωριστή ανάλυση του χαρακτήρα,των σκέψεων,συναισθήμάτων και επακόλουθα των πράξεων τους και συνεπειών αυτών... Και αν και όπως ακούστηκε στην παρουσίαση του βιβλίου ''Ο συγγραφέας είναι ο Θεός του βιβλίου'' με την έννοια ότι εκείνος αποφασίζει την εξέλιξη της ιστορίας η αλήθεια είναι ότι θα ήθελα να ευοδωθούν όχι μόνο η σχέση της Εριφύλλης με τον Τζάκο αλλά και της Ισμήνης με τον Αρίστο....