Πάντα καλά

by Pavlos Matesis, Παύλος Μάτεσις

Πολλοί κάτοικοι αυτού εδώ του βιβλίου επιχείρησαν παλαιότερα έξοδο πρός το Κοινό, με μια τηλεοπτική σειρά, την οποία ευτυχώς, έπνιξαν στο λίκνο της διάφορες λερναίες ύδρες.

Τώρα, ενισχυμένοι, πιο πολλοί και χαρούμενοι, σχηματίζουν συμμορία και της δίνουν για όνομα μια ευχή (ή διαπίστωση): Πάντα καλά. Όλοι τους άοπλοι: χωρίς παιδεία, γοητεία, φιλοσοφία, κάλλος, όνομα, γνωριμίες, χωρίς άγκυρες. Όμως θέλουν, και ξέρουν, να ζήσουν. Κατέχουν το ευ ζην.

Με τα έργα του "Η μητέρα του σκύλου", "Ύλη δάσους", "Ό παλαιός των ημερών", "Πρός Ελευσίνα", "Η βουή", ο συνένοχος και συγγραφέας τους είχε οδηγήσει, μέσα από δρόμους επίσημα σκοτεινούς, απειλητικούς, μαγικούς και αιχμηρούς, τους ήρωές του, που, εδώ, έχοντας προσλάβει για κομπάρσους τους παλαιότερους πρωταγωνιστές της πορείας αυτής, βγήκαν στον ήλιο και μας υποδέχονται με μια προσταγή-παρότρυνση: Ζήστε, παιδιά!

Genres: Fiction, 20th Century, Greece

386 pages, Paperback

First published January 1, 1998

About the author

Greek: Παύλος Μάτεσις; Français: Pavlos Matessis

Reviews

[°°°·.°·..·°¯°·._.· ʜᴇʟᴇɴ Ροζουλί Εωσφόρος ·._.·°¯°·.·° .·°°° ★·.·´¯`·.·★ Ⓥⓔⓡⓝⓤⓢ Ⓟⓞⓡⓣⓘⓣⓞⓡ Ⓐⓡⓒⓐⓝⓤⓢ Ταμετούρο Αμ · Rating 3 out of 5]

Η Αρσενία από τη Λέσβο, η κυρα-Μαρίνα, θαυμάστρια του Μεγάλου Αλεξάνδρου, από τα Γαυγάμηλα, οι αδελφές Καμπύλη από την Πάτρα, ο Ζώης από την Αμαλιάδα, η Φιλαδέλφεια από τη Λακωνία, ο κύριος Γιάγκος από τη Δερβινή, η Κεβή από χωριό του Κορινθιακού.

Οι πρωταγωνιστές σε αυτό το βιβλίο που περνάει σελίδες και σκηνικά σαν παλιά κωμικοτραγική επιθεώρηση, σαν σίριαλ της παλιάς Ελλάδας, είναι όλοι επαρχιώτες.

Μια γειτονιά σε κάποια Αθηναϊκή συνοικία. Μια μικρή κοινωνία αλληλεγγύης, αγάπης, κουτσομπολιού και ευτράπελων καθημερινής ρουτίνας.

Πάθη, λάθη, μυστικά, βάσανα, χαρές και λύπες, ζωή και θάνατος, όλα στον υπερθετικό βαθμό του ρομαντισμού και της αλησμόνητης εποχής που οι γειτονιές - κοινόβια μοσχομύριζαν καλοσύνη σαν ασπρόμαυρες ταινίες παλιών δεκαετιών.

Στο «κομμωτήριον η Δαλιδά» κάθεται ο γυναικείος συνασπισμός της ιστορίας μας και δεν εγκαταλείπει το μέρος αν δεν εξομολογηθεί και παρηγορηθεί για κάθε οικογενειακό και κοινωνικό πρόβλημα.
Κατόπιν στο μπακάλικο του Κ. Γιάγκου θα ψωνίσει τα απαραίτητα για το νοικοκυριό με πίστωση και θα τρέξει μέχρι το απέναντι φαρμακείο της Βασιλείας να προμηθευτεί γιατρικά ψυχής και παυσίπονα για αταίριαστους έρωτες.

Η Κ. Μέλυ (Μελανία)είναι μέντιουμ, λέει το φλιτζάνι( με κάποια βοήθεια ) και προσπαθεί να αποκαταστήσει την αδελφή της Νάνσυ (Αθανασία) 27 ετών παρθένα που κάνει απόπειρες αυτοκτονίας κάθε εβδομάδα αποτυχημένου αρραβώνα.

Η Κ. Αρσενία η προξενήτρα, χήρα ανύπανδρη που κατάφερε να πάρει σύνταξη απο τον μακαρίτη εραστή της μετά απο την απαραίτητη ελληνική παράνομη διαδικασία διευθέτησης.
Ανοίγει το παράθυρο της καθημερινά για να δει τον ήλιο η Κ. Μαρίνα, σαράντα χρόνια πόρνη και τριάντα τσατσά, ζει απο τη φροντίδα της γειτονιάς και δε θέλει να πεθάνει πριν απολαύσει μια ταινία πορνό που ποτέ δεν είδε.

Κι άλλες πολλές γειτόνισσες, φίλες, αδελφές λαμβάνουν μέρος σ αυτό το πανηγύρι της γειτονιάς των κολασμένων αγγέλων.
Δορυφόροι τους και πάντα απαραίτητοι οι άνδρες της ιστορίας. Απο νεαρούς αρχαιοκάπηλους μέχρι αστυνομικούς που λόγω έρωτα βασανίζονται, παρανομούν, υποφέρουν, θυσιάζονται και προδίδουν συζύγους, ερωμένους...και ιδεολογίες πολιτικών φρονημάτων.

Ολα πάνε καλά. Πάντα καλά.
Για αυτές τις Αισχυλικές και Αριστοφανικές ψυχούλες. Μυρίζουν σάτιρα και δράμα.
Καταφέρνουν να σπείρουν αγάπη ακόμη και πάνω σε τραγικά γεγονότα, όχι για να θερίσουν καρπούς αλλά για να απολαύσουν το άρωμα της.

Το πανδαιμόνιο της μεσοαστικής ελληνικής γειτονιάς που δεν υπάρχει πια όμως είναι αλησμόνητο και όλα τελειώνουν τραγικά, μα Πάντα Καλά.
❤️🎅❤️❄️🎅❤️

Καλή ανάγνωση.
Πολλούς ασπασμούς.

[. . . _ _ _ . . . · Rating 5 out of 5]

Μια καφετζού που βάζει κοριούς και ο γκόμενος της με φορτηγό που δουλεύει στον ΟΤΕ και έχει εύκαιρους κοριούς. Η αδερφή της , "παρθένα άνευ χαρτοφυλακίου", που αυτοκτονεί κάθε τρεις και λίγο - "έχω αδερφή στον φούρνο", βασιλόφρων που την ηράσθη αστυφύλακας δημοκρατικών όμως πεποιθήσεων που χάνει συνεχώς το υπηρεσιακό του όπλο-ή του το κλέβουν. Ένας μπακάλης που κατουράει συχνά στο φαρμακείο της φεμινίστριας φαρμακοποιού γιατί "την ποθούσε εξωδίκως". Μια (περίπου) χήρα με μακαρίτη προτομή-κουμπαρά και επάγγελμα τα συνοικέσια που κατεβάζει την ηλικία της κατά βούληση (48,46,45,44) που την ηράσθη γοερώς ένας 22χρονος χήρος με βρέφος, υδραυλικός και ερασιτέχνης αρχαιοκάπηλος με μάνα ταξιθέτρια σε τσοντάδικα, μικρότερη της νύφης της. Μια γριά παλιά πουτάνα και τσατσά από τα Γαυγάμηλα.Μια γειτόνισσα που διαβάζει αισθηματικά ισπανικά μυθιστορήματα που δέρνει τον άντρα της τον μικροτσούτσουνο και τον κλειδωνει στην τουαλέτα. Μια κομμώτρια με άντρα φαντάρο και μικρό παιδί που λέει σόκιν ανέκδοτα και είναι άρρωστη. Ένας γείτονας που κλαίει πάνω από τον καφέ του κάθε μέρα 4.00 με 4.15. Η Ραραού της Μητέρας του Σκύλου σε ρόλο γκεστ σταρ (μικρή αυτοευλογία γενιών του συγγραφέα, αλλά το παραβλέπουμε) που έχει ως κατοικίδιο μια κότα και αφήνει σοκολάτες σε τάφους. Απόπειρες αυτοκτονίας, χαμένα περίστροφα, κλάματα έξω από τις πόρτες, μια βελόνα την έχει πάντα εύκαιρη η φαρμακοποιός. Ένα μνημόσυνο που γίνεται πικνκ. Η γραφή του Μποστ σε σιτκομ. Και ένα σουρεαλιστικό, γλυκόπικρο φινάλε.

[George K. · Rating 3 out of 5]

Πρώτη επαφή με το έργο του Παύλου Μάτεσι (μπορεί να έχω διαβάσει κάποιο βιβλίο που έχει μεταφράσει), καλό ήταν, ωραία πέρασα, αλλά η αλήθεια είναι ότι γενικά δεν ξετρελάθηκα, από ένα σημείο και μετά μάλιστα βαρέθηκα και κουράστηκα ολίγον τι. Προφανώς ο Μάτεσις έκανε και λίγο την πλάκα του με το βιβλίο αυτό, σατίρισε όσο δεν πήγαινε τον μικρόκοσμο μιας γειτονιάς της Αθήνας της δεκαετίας του '80 (υποθέτω) και με τον τρόπο του ολόκληρη την ελληνική κοινωνία της εποχής αυτής, όμως μπούχτισα λίγο με όλες τις σουρεαλιστικές και κωμικοτραγικές καταστάσεις (που είναι κάμποσες), καθώς και με τα σούρτα φέρτα των πολλών χαρακτήρων. Ο τρόπος γραφής μου άρεσε αρκετά, γέλασα σε διάφορα σημεία εδώ κι εκεί με τις ατάκες, τους διαλόγους και τις περιγραφές, όμως και εκεί υπήρχε το σημείο της υπερβολής και της ακατάσχετης φλυαρίας, που εντέλει μου έφερε κούραση. Γενικά, όμως, δεν ήταν καθόλου άσχημο! Α, και εννοείται πως στο μέλλον θα διαβάσω το "Η μητέρα του σκύλου" (ανήκει στη συλλογή μου) και το "Ο παλαιός των ημερών".

[Dora Koutsoukou · Rating 4 out of 5]

Το 1998 πρωτοδιαβασα το καταπληκτικο μυθιστορημα του κ. Ματεσι "παντα καλα". Με λογο καθαρο και πολυ ανθρωπινο παρουσιαζονται οι ζωες διαφορων χαρακτηρων σε μια συνοικια της Αθηνας. Ολοι τους ειναι απο την επαρχια. Πραγματικοι, καθημερινοι ανθρωποι της τοτε διπλανης πορτας. Γνωριζουν καθε λεπτομερεια ο ενας για τη ζωη του αλλου.
Κομμωτριες, φαρμακοτριφτες, παρθενες 'ανευ χαρτοφυλακιου', πολιτσμανοι, μοδιστρες και πορνες, ξερουν να ζησουν και ολα να ειναι παντα καλα.
Κυριε Ματεσι καλο ταξιδι και να ειστε παντα καλα στη νεα σας γειτονια.......

[Stratos · Rating 1 out of 5]

Μισό το άφησα! Δεν άντεξα να φτάσω στο τέλος μέσα από μια ακατάπαυστη ανούσια φλυαρία.....

[Alexander Theofanidis · Rating 4 out of 5]

Μαγευτικό σπαρταριστό ντελίριο (όχι όμως χωρίς μια-δυο εμβόλιμες νότες μελαγχολίας) σαν αντίδοτο σχεδόν στο 10 του Καραγάτση, το Πάντα Καλά μας φέρνει "εις γνώσιν των προσώπων και πεπραγμένων" μιας γειτονιάς.
Η Μελανία επαγγελματίας ωτακούστρια και καφετζού, η παρθένα καίτοι κόμματος 28 ετών αδελφή της η Νάνσυ (με ύψιλον από ένα σημείο και μετά) που κάνει απόπειρα αυτοκτονίας κάθε Σάββατο (και τελειώνει και το γκάζι της αδελφής της στην προσπάθεια, στράφι το χιλιάρικο, "τόσοι γκρεμοί πάνε χαμένοι κάνε μια απόπειρα κι εκεί" λέει κάποιος), η Αρσενία ντεμέκ χήρα (ως μη ύπανδρη, αλλά αποκατεστημένη οικονομικώς) και έχουσα την προτομή του μακαρίτου στο σαλόνι (η οποία προτομή εκτελεί και χρέη κουμπαρά) με το γραφείον διασυνδέσεων (βλέπε συνοικεσίων), ο Γιάγκος ο καράβλάχος μπακάλης που ορέγεται τη φαρμακοποιό (και πάει και κατουράει στο φαρμακείο της δήθεν ότι δεν έχει καμπινέ στο μπακάλικο για να τη βλέπει), η Φαρμακοποιός που επίσης ορέγεται τον Γιάγκο, η γριά πουτάνα (92 ετών, αποστρατεύτηκε από το πουτανιλίκι το '67 εις ένδειξιν διαμαρτυρίας για το πραξικόπημα) την οποία όλη η γειτονιά φροντίζει (αλλά κυρίως η Αρσενία ακούει τα καλιαρντά της), ο Θεολόγος -αμόρε της Μελανίας που η εργασία του για τον ΟΤΕ τη βοηθάει να προμηθευτεί κοριούς που κάποτε "κοσμούσαν" πολιτικά γραφεία και τη βοηθούν μέσω υποκλοπών στο λειτούργημα της καφετζούς, ο Ζώης, φέρελπις αυστονομικός και φλογερός δημοκράτης που όλο και κάπου αφήνει το περίστροφό του αλλά καίγεται για την βασιλόφρονα Νάνσυ (τους χωρίζει όμως πολιτικόν χάσμα), ο υδραυλικός και ερασιτέχνης αρχαιολόγος (βλέπε αρχαιοκάπηλος) Βασίλης με τη μητέρα που εργάζεται ταξιθέτρια σε πορνοσινεμά και του κρατάει το παιδί στη βάρδια της... και άλλοι, συνθέτουν ένα ανεπανάλληπτο κωμικό δράμα που μετά από πολύ καιρό με έκανε και γέλασα. Και όταν λέμε "γέλασα", γέλασα κανονικά, με την ψυχή μου. Ξέρετε, γέλιο λαγαρό, γάργαρο και τα λοιπά που λένε οι μορφωμένοι και ποιητικοί τύποι που δε γελάνε οι ίδιοι καθόλου (και συνήθως χρείαν έχουσιν αποφρακτικών ��ου παχέως εντέρου, κοινώς δυσκοιλοιούν -sic).
Το βιβλίο είναι απόλαυση σε κάθε του σελίδα, και χάνει το 5ο του αστεράκι εξαιτίας του μάλλον αμήχανου και υφολογικά ολίγον ασχέτου με το υπόλοιπο 95% του έργου τέλους του.

[Maria Thomarey · Rating 1 out of 5]

Αλλα καθολου ομως

[Stella · Rating 3 out of 5]

"- ... Καλέ το ξέρατε πως έχει και θέατρο στην Επίδαυρο! Και θερινό μάλιστα!
- Έλα καλέ Σταυρούλα, θέατρο εκεί! Στην ερημιά του Θεού! Χωριό με θέατρο!
- Να στραβωθώ! Μέλυ μου, απορώ πως δεν σ' έχει πάει ο Θεολόγος, τι το 'χετε το φορτηγάκι! Αυτά τα αρχαία έργα που προβάλλουν είναι πολύ κοινωνικά, μερικά μάλιστα είναι και αντιστασιακα, κυρίως ο Ηδυπεος Τύραννος, με πολύ κοινωνική υπόθεση, θυμάσαι τα παλιά ιταλικά με την Υβόν Σανσόν; Έτσι. Ένα παλικάρι τα 'φτιαξε με μία μεγάλη, που τελικώς ήταν η μητέρα του. Όλη νύχτα στο κρεβάτι να της φωνάζει τι σου κάνω μάνα μου, και μετά, το πρωί, που κατάλαβε ποια είναι και τι της έφτιαξε (αυτή του έδειξε ταυτότητα κάποια στιγμή), αυτός έβγαλε δια παντός τα γυαλιά του, να μη βλέπει πλέον τι έκανε - έχουν πολύ αίσθημα αυτά τα επιδαυριακα έργα, μόνο που όλο τα ίδια και τα ίδια κάνουν προβολή, γιατί δεν γράφουν και κανένα καινούργιο τρομάρα τους!"

[Georgette Nanou · Rating 4 out of 5]

https://georgette60.blogspot.gr/2018/...

Πρωτοστατεί το χιούμορ στην πλοκή ,η οποία τρέχει γρήγορα με μία ζωντανή και καθομιλουμένη γλώσσα και με αστεία γεγονότα που αν πλάσεις στο νου σου τις εικόνες θα νομίζεις ότι παρακολουθείς μία ελληνική ταινία σε μία γειτονιά της Αθήνας την δεκαετία του 80 όπου ο ένας ενδιαφερόταν για τον άλλον μαζί με όλα τα γεγονότα πότε χαρούμενα,πότε τραγικά,πότε αστεία.Το διαβάζεις και το απολαμβάνεις πραγματικά,γελώντας (είχα καιρό να γελάσω με βιβλίο ,βιβλίο όμως όμορφα γραμμένο)αφήνοντας στην άκρη τα καθημερινά προβλήματα για λίγο.Και αναρωτιέμαι πως τόσο καιρό δεν είχα πιάσει στα χέρια μου κάποιο βιβλίο του κ. Μάτεση.Κοινωνικό λοιπόν το βιβλίο έχοντας βέβαια και το αίσθημα,αλλά και την σάτιρά του με την δυνατότητα λόγου του συγγραφέα,τις διαφορετικές γραφές της ίδιας λέξης ,ασυνήθιστες γλωσσικές εκφράσεις αλλά και χρήση ξένων λέξεων.Στην ουσία ένα γλωσσικό παιχνίδι του κυρίου Μάτεσι.Οι χαρακτήρες έχουν ο καθένας την μοναδικότητα του αν και δεν είναι ιδιαίτεροι,κοινοί και συμβατικοί θα έλεγα και που όλοι γνωρίζουν τα πάντα για τον άλλον συμπάσχοντας μαζί του ,πράγμα που δεν συμβαίνει στις ημέρες μας,γιατί δεν υπάρχουν οι γειτονιές αλλά και γιατί έχουμε αλλάξει σαν άτομα.

[Stefania Efstathiou · Rating 5 out of 5]

Σαν καλογραμμένο ελληνικό σίριαλ με χιούμορ και σουρεαλιστικά στοιχεία, το Πάντα καλά ακολουθεί την πολυτάραχη ζωή μιας γειτονιάς, τους απλοϊκούς καθημερινούς ανθρώπους της, τα δράματα και τις χαρές τους. ''Βγήκαν στον ήλιο και μας υποδέχονται με μια προσταγή-παρότρυνση: Ζήστε, παιδιά!''

[ΔουΨου · Rating 1 out of 5]

Παρωχημένο. Ανήκει σε μια άλλη εποχή. Σε αντίθεση με π.χ. τη Μητέρα του Σκύλου, που λαμβάνει χώρα στη Κατοχή, κλπ, η εποχή του συγκεκριμένου βιβλίου (γύρω στο 1990 υποθέτω) με αφήνει παγερά αδιάφορη καθώς υπήρξε εποχή απόλυτης ηρεμίας. Οι άνθρωποι φοβισμένοι, συντηρητικοί, τρομερά βαρετοί. Σίγουρα κάτι θέλει να πει ο συγγραφέας αλλά το όλο βαρετό σκηνικό του υπερρεαλιστικού αυτού βιβλίου δεν άφηνε να μου περάσει το μήνυμά του.

[Maria Kallergi · Rating 3 out of 5]

Ένα σουρεαλιστικό και αστείο τουρλουμπούκι που προσπαθεί να αποτυπώσει την Αθήνα των early 80s. Γέλασα με αρκετά σκηνικά, αγάπησα κάποιους χαρακτήρες, έβαζα το σκηνικό στο βάθος με τις εικόνες από τα σπίτια των θειάδων μου, αλλά φοβάμαι ότι δεν κατέληξα κάπου στο τέλος.

[Eirini Proikaki · Rating 1 out of 5]

DNF
Είχα ακούσει τα καλύτερα αλλά δυστυχώς δεν μπόρεσα να διαβάσω ούτε 100 σελίδες. Μου θυμίζει κάτι παλιά σίριαλ όπου όλοι γκαριζανε και τρέχανε πανικόβλητοι χωρίς λόγο κι εμείς τότε γελαγαμε αλλά τώρα δεν θα μπορούσα να τα δω με τίποτα. Έτσι δεν μπορώ να διαβάσω κι αυτό. Μου βγάζει μια κατινιά.

[Eirini Kefalianou · Rating 2 out of 5]

Στην αρχή μου άρεσε, σάτιρα, χιούμορ, ήταν αστείο. Στην πορεία όμως επαναλαμβανόταν με πολύ κουραστικό τρόπο.
Το τέλος λίγο ότι να 'ναι..;