Κίτρινο ρώσικο κερί

by Kostas Akrivos, Κώστας Ακρίβος

Εκείνος στην Τασκένδη, πολιτικός πρόσφυγας του Εμφυλίου.
Οι δικοί του, φίλοι και αντίπαλοι, στην Ελλάδα του '50 και του '60.
Μοναδική γέφυρα ανάμεσά τους η αλληλογραφία.

Τα χρόνια περνούν, οι πληγές δύσκολα επουλώνονται, η πατρίδα "του" να τραβάει το δρόμο της, όπως συνηθίζει να κάνει μια όμορφη μα αλαζονική γυναίκα που δεν γυρίζει γύρω της το βλέμμα.

Και η δική του ζωή στο μεταξύ, να μαραζώνει, να λιώνει να σβήνει...

140 pages, Paperback

First published January 1, 2001

About the author

Greek: Κώστας Ακρίβος.

Reviews

[Eliasdgian · Rating 4 out of 5]

Επτά γράμματα από το χωριό, τη Μελιβοία Κισσάβου. Με παραλήπτη τον Στέργιο, πολιτικό πρόσφυγα στην Τασκένδη. Το πρώτο, τον Γενάρη του 1951, από τη μάνα του, ενόσω στα μάτια της δεν έχουν ακόμη στεγνώσει τα δάκρυα χαράς, που πίστευε η καψερή ότι ο γιόκας της είχε αφήσει τα κόκαλά του στις κορυφογραμμές του Γράμμου. Το δεύτερο, δυο χρόνια μετά, από την Πολυξένη, που μετέφερε στον αδελφό της το μαντάτο του γάμου της. Το τρίτο από έναν συμπολεμιστή του και το τέταρτο από τον πατέρα του. Το πέμπτο γράμμα, τον Ιούνιο του 1966, έχει αποστολείς τα ανίψια του, της Πολυξένης τα παιδιά, που ο Στέργιος δεν έτυχε να γνωρίσει ακόμη, ενώ με το έκτο γράμμα, εν έτει 1970, κοινοποιείται στον Στέργιο η απόφαση του Υπουργείου Εσωτερικών, με την οποία του αποστερείται η Ελληνική ιθαγένεια, καθώς και όλα τα ‘αγαθά’ συναισθήματα που θρέφει απέναντί του η ‘εθνοσωτήριος επανάστασις’.

Όσο για το έβδομο; Είναι μια γυναίκα από τα παλιά κι ένα καλά κρυμμένο μυστικό που ήρθε η ώρα του να φανερωθεί.

“…ο δικός μου Στέργιος έχει αφήσει τα κοκαλάκια του πάνω στο βουνό. Για μένα έχει σκοτωθεί, είναι πεθαμένος εδώ και χρόνια. Και δεν ξέρω να πω αν φταίει αυτός ή τέτοιο ήταν το ριζικό του. Ο Θεός ο μεγαλοδύναμος ας αναπάψει την ψυχούλα του.”

Κι ανάμεσα στα γράμματα, μικρές αγγελίες εφημερίδων, σκόρπιες ειδήσεις από την Ελλάδα και τον κόσμο, αποσπάσματα από τον Ονειροκρίτη, από τα περιοδικά ‘Μικρός Ήρως’ και ‘Μικρός Σερίφης’, και από τις σελίδες των αναγνωστών των εφημερίδων, (μέχρι και) συμπληρωμένα δελτία προ-πο. Ψηφίδες που συνθέτουν ανάγλυφα το μωσαϊκό μιας εποχής σκληρής, δύσκολης, αλλά κι ελπιδοφόρας (1950-1975).

Χρησιμοποιώντας εντέχνως τις ‘φωνές’ διαφορετικών ανθρώπων (ανδρών και γυναικών, παιδιών κι ενηλίκων, ημετέρων και μη), με οικονομία και μεστότητα στην έκφραση, ο Κώστας Ακρίβος αποτύπωσε εξαιρετικά καλά το στίγμα της εποχής, των ανθρώπων της και των παθών τους, άλλοτε εξοργίζοντας τον αναγνώστη (των γραμμάτων) κι άλλοτε συγκινώντας τον μέχρι δακρύων.

Τέσσερα κίτρινα ρώσικα κεριά (ν’ αργοσβήνουν στο μνημείο της εθνικής ενότητας).

[Crazytourists_books · Rating 4 out of 5]

Το διάβασα κυριολεκτικά σε 12 ώρες και ναι μεν είναι αρκετά μικρό, είμαι μητέρα δύο μικρών παιδιών οπότε ήταν μάλλον κατόρθωμα και δείχνει πόσο μου άρεσε.
Μου άρεσε πολύ η ιδέα του συγγραφέα να παρουσιάσει την ιστορία του μέσω επιστολών και βρήκα και αρκετά ενδιαφέρουσα την παράθεση αποσπασμάτων (ποικίλης θεματολογίας) από τον τύπο της εποχής. Αρκετά συγκινητικό σε κάποια σημεία, ομολογώ ότι με κέρδισε.

[kostas vamvoukakis · Rating 5 out of 5]

για αλλη μια φορα ο ακριβος ζωγραφιζει δραματικα την ελλαδα...ειναι μικρο περιεκτικο ιστορικο δραματικο σκληρο δυνατο αξιοπρεπες ......αλλα πανω απο ολα αληθινη ελλαδα....με προτερηματα...ελλατωματα....ψωροκωσταινα....και μεγαλειο....ολα μαζι....κι αυτο αχαστο

[Anthi · Rating 4 out of 5]

Απλό στη σύλληψη και στην ανάπτυξη, διαβάζεται γρήγορα και αβίαστα. Αποτελεί μια άσκηση οικονομίας δυνάμεων, από ένα συγγραφέα που συνήθως μου φαίνεται υπερβολικός. Στα συν η εξαιρετική αποτύπωση της εποχής.

[Despoina Paschalidou · Rating 5 out of 5]

Η απόδοση του μυθιστορήματος μέσα από την ανταλλαγή γραμμάτων των ηρώων μου φάνηκε πτωτότυπη και δημιουργεί μία άλλη σύνδεση με τους πρωταγωνιστές. Διαβάζεται απνευστί και δίνει τροφή για σκέψη.

[Vasilis Kalandaridis · Rating 5 out of 5]

Κάλλιο αργά παρά ποτέ που λένε.Γνώρισα λοιπόν τα βιβλία του Ακρίβου και μ’αρέσουν πολύ.

[Ourania Topa · Rating 4 out of 5]

Εντάξει, καμία σχέση με τον Ακρίβο του Πανδαιμόνιου. Αυτό μου άρεσε, αν και αποφέυγω να διαβάζω βιβλία με τον Εμφύλιο, γιατί δεν μπορώ να το αντέξω -ακόμα. Αδυνατώ να τη συλλάβω ψύχραιμα αυτήν την εξέλιξη της νεοελληνικής ιστορίας. Ίσως τα παιδιά μας... Εκείνη η Ελλάδα με στεναχωρεί και με πληγώνει. Και τα πρόσωπα του βιβλίου, τα εκεί και τα εδώ, έλιωσαν εξαιτίας της σαν τα κίτρινα κεριά στα μανουάλια. Αλλά ας κάνουμε και λίγο χιούμορ: δεν πίστευα ποτέ ότι θα διάβαζα αποσπάσματα από το περιοδικό "Προς την Νϊκην", που με κυνηγούσαν στο δημοτικό να το αγοράσω κι εγώ έβγαζα καντήλες. Έγινε κι αυτό, με το μάτι του ερευνητή της εποχής βέβαια.

[Leonidas Moumouris · Rating 3 out of 5]

Λίγο αμηχανος κλείνω αυτό το βιβλίο. Είναι το τρίτο του Ακρίβου που διαβαζω, αλλά μάλλον δεν συντονιστηκαμε ποτέ σ'αυτό εδώ. Ίσως γιατί δεν το λες ακριβώς μυθιστόρημα. Είναι μια σειρά επιστολών προς τον Στέργιο που κατάφερε να ξεφύγει στην Τασκένδη μετά τον εμφύλιο, από δικούς του ανθρώπους ή και όχι.
Ενδιαφέρουσα επιλογή αυτή των επιστολών αλλά όχι και ρεαλιστική τις περισσότερες φορές. Ήταν σαν να έγραφε όλα τα γράμματα ο ίδιος άνθρωπος.
Δεν αλλάζει η "σχέση" μου με τον συγγραφέα. Θα συνεχιστεί. Απλά εδώ είχαμε την πρώτη μας διαφωνία.

[i.stelios · Rating 4 out of 5]

Το εύρημα της αλληλογραφίας μας δείχνει τη ψυχοσύνθεση των ηρώων μέσα από την περιγραφή της καθημερινότητας τους, τις αναμνήσεις τους και τον πόνο, ενώ το τέχνασμα με τις εμβόλιμες διαφημίσεις-αγγελίες μας μεταφέρουν στο κλίμα εκείνης της εποχής και δίνουν τον χρόνο στον αναγνώστη να επανέλθει συναισθηματικά από τα φορτισμένα γράμματα.

[Hananaki · Rating 5 out of 5]

Πραγματικά δεν περίμενα να με αγγίξει τόσο πολύ αυτό το βιβλίο.Οταν κατάλαβα κιόλας πως οι επιστολές που στέλνονταν στον ήρωα θα ήταν όλες από διαφορετικούς ανθρώπους,πίστευα πως δε θα μπορέσει να εμβαθύνει στην ιστορία αλλά πόσο λάθος έκανα.Ισως γιατί το θέμα δεν είναι η ιστορία αλλά μια γενικότερη αίσθηση της εποχής που θέλει να αποτυπώσει ο συγγραφέας,κάτι που πετυχαίνει και παρασέρνει τον αναγνώστη ,ακόμα και με ο,τι παρεμβάλλεται αναμεσα στις επιστολές ,όπως κομμάτια από διαφημίσεις,εφημερίδες η και ιστορίες της εκάστοτε εποχής που προχωράει χρονολογικά μαζί με την εξέλιξη του βιβλιου.Υπεροχο βιβλίο!

[Antonio Papadourakis · Rating 4 out of 5]

Ο Στέργιος, πολεμιστής του Δημοκρατικού Στρατού, ζει στην Τασκένδη, και είναι η αθέατη και αμίλητη αφορμή αφού ο πρωταγωνιστής του βιβλίου είναι η μετεμφυλιακή Ελλάδα, μέσα από τα γράμματα που του στέλνουν συγγενείς, φίλοι, πρώην φίλος και νυν εχθρός.
Πάρα πολύ καλό, έχασε το 5ο * λόγω της χρήσης της τεχνικής του Βαλτινού με τα αποσπάσματα από αγγελίες, καζαμία κλπ.