What do you think?
Rate this book
富士山麓下的「名琅莊」是古館種人一手打造的豪門宅邸，生性多疑的他，在屋內設下層層機關與密道，宛如巨大迷宮，而得「迷路莊」之名。
孰料，結構複雜的宅邸，反倒成為隱匿犯行的最佳屏障。第二代的主人古館一人夫婦在多重遮蔽的庭院內雙雙遇刺，凶手在宅邸內離奇消失，下落不明。二十年後，第三代主人古館辰人被人勒斃於倉庫內，令人驚駭的殺人案件接連發生。延燒兩個世代的怨恨之火再度被點燃。
金田一耕助這回是否能走出這幢處處是陰謀的人性迷宮，找到光明的真相？
孰料，結構複雜的宅邸，反倒成為隱匿犯行的最佳屏障。第二代的主人古館一人夫婦在多重遮蔽的庭院內雙雙遇刺，凶手在宅邸內離奇消失，下落不明。二十年後，第三代主人古館辰人被人勒斃於倉庫內，令人驚駭的殺人案件接連發生。延燒兩個世代的怨恨之火再度被點燃。
金田一耕助這回是否能走出這幢處處是陰謀的人性迷宮，找到光明的真相？
448 pages, Paperback
First published November 9, 2001
4 people are currently reading
87 people want to read
About the author
Seishi Yokomizo
237 books772 followersSeishi Yokomizo (横溝 正史) was a novelist in Shōwa period Japan.
Yokomizo was born in the city of Kobe, Hyōgo (兵庫県 神戸市). He read detective stories as a boy and in 1921, while employed by the Daiichi Bank, published his first story in the popular magazine "Shin Seinen" (新青年[New Youth]). He graduated from Osaka Pharmaceutical College (currently part of Osaka University) with a degree in pharmacy, and initially intended to take over his family's drug store even though sceptical of the contemporary ahistorical attitude towards drugs. However, drawn by his interest in literature, and the encouragement of Edogawa Rampo (江戸川 乱歩), he went to Tokyo instead, where he was hired by the Hakubunkan publishing company in 1926. After serving as editor in chief of several magazines, he resigned in 1932 to devote himself full-time to writing.
Yokomizo was attracted to the literary genre of historical fiction, especially that of the historical detective novel. In July 1934, while resting in the mountains of Nagano to recuperate from tuberculosis, he completed his first novel "Onibi" (『鬼火』), which was published in 1935, although parts were immediately censored by the authorities. Undeterred, Yokomizo followed on his early success with a second novel Ningyo Sashichi torimonocho (1938–1939). However, during World War II, he faced difficulties in getting his works published due to the wartime conditions, and was in severe economic difficulties. The lack of Streptomycin and other antibiotics also meant that his tuberculosis could not be properly treated, and he joked with friends that it was a race to see whether he would die of disease or of starvation.
However, soon after the end of World War II, his works received wide recognition and he developed an enormous fan following. He published many works via Kodansha's Weekly Shōnen Magazine in serialized form, concentrating only on popular mystery novels, based on the orthodox western detective story format, starting with "Honjin Satsujin Jiken" (『本陣殺人事件』) and "Chōchō Satsujin Jinken" (『蝶々殺人事件』) (both in 1946). His works became the model for postwar Japanese mystery writing. He was also often called the "Japanese John Dickson Carr" after the writer whom he admired.
Yokomizo is most well known for creating the private detective character Kosuke Kindaichi (金田一 耕助). Many of his works have been made into movies.
Yokomizo died of colon cancer in 1981. His grave is at the Seishun-en cemetery in Kawasaki, Kanagawa (神奈川県 川崎市).
Yokomizo was born in the city of Kobe, Hyōgo (兵庫県 神戸市). He read detective stories as a boy and in 1921, while employed by the Daiichi Bank, published his first story in the popular magazine "Shin Seinen" (新青年[New Youth]). He graduated from Osaka Pharmaceutical College (currently part of Osaka University) with a degree in pharmacy, and initially intended to take over his family's drug store even though sceptical of the contemporary ahistorical attitude towards drugs. However, drawn by his interest in literature, and the encouragement of Edogawa Rampo (江戸川 乱歩), he went to Tokyo instead, where he was hired by the Hakubunkan publishing company in 1926. After serving as editor in chief of several magazines, he resigned in 1932 to devote himself full-time to writing.
Yokomizo was attracted to the literary genre of historical fiction, especially that of the historical detective novel. In July 1934, while resting in the mountains of Nagano to recuperate from tuberculosis, he completed his first novel "Onibi" (『鬼火』), which was published in 1935, although parts were immediately censored by the authorities. Undeterred, Yokomizo followed on his early success with a second novel Ningyo Sashichi torimonocho (1938–1939). However, during World War II, he faced difficulties in getting his works published due to the wartime conditions, and was in severe economic difficulties. The lack of Streptomycin and other antibiotics also meant that his tuberculosis could not be properly treated, and he joked with friends that it was a race to see whether he would die of disease or of starvation.
However, soon after the end of World War II, his works received wide recognition and he developed an enormous fan following. He published many works via Kodansha's Weekly Shōnen Magazine in serialized form, concentrating only on popular mystery novels, based on the orthodox western detective story format, starting with "Honjin Satsujin Jiken" (『本陣殺人事件』) and "Chōchō Satsujin Jinken" (『蝶々殺人事件』) (both in 1946). His works became the model for postwar Japanese mystery writing. He was also often called the "Japanese John Dickson Carr" after the writer whom he admired.
Yokomizo is most well known for creating the private detective character Kosuke Kindaichi (金田一 耕助). Many of his works have been made into movies.
Yokomizo died of colon cancer in 1981. His grave is at the Seishun-en cemetery in Kawasaki, Kanagawa (神奈川県 川崎市).
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 - 13 of 13 reviews
January 22, 2019
ชวนพรั่นพรึงและตื่นเต้นนิด ๆ กับคฤหาสน์วงกต ซับซ้อนวกวนไม่แพ้ตัวคดี ช่วงต้นวนเวียนอยู่กับการสอบปากคำมันก็ชวนง่วงนิดหน่อย แต่ยิ่งใกล้จบยิ่งน่าติดตามจนไม่อยากวางเลย
November 13, 2023
เป็นอีกหนึ่งเล่มยาวของคินดะอิจิที่เราชื่นชอบ พอมานั่งนึกๆ ดู เรื่องยาวสามเรื่องที่เราอ่านติดๆ กัน (โกะคุมง/ลูกรักปีศาจ/คฤหาสน์) แต่ละเล่มล้วนมีเรื่องราวของไม่เหยื่อ ก็ฆาตกรที่น่าสงสารทุกเล่ม เป็นเรื่องที่แบบหัวเราะไม่ออกกับความเข้าใจผิด ความเข้าใจคลาดเคลื่อน หรือกระทั่งเรื่องน่าเศร้าอย่างสงคราม (เพราะทุกคดีที่อ่านเหมือนจะเกิดหลังสงครามโลกไปเพียงไม่กี่ปีเท่านั้น) เราเลยรู้สึกว่าเราเลยชอบความสัมพันธ์ในเรื่องของคินดะอิจิทุกเล่มยาวที่อ่าน
ในเล่มนี้เองก็เช่นกัน เริ่มต้นจากเหตุการณ์โศกสลดเมื่อยี่สิบกว่าปีแล้วส่งผลมายังปัจจุบันก่อให้เกิดโศกนาฏกรรมมากมาย โดยในเล่มนี้ตัวคินดะอิจิได้พาสืบปากคำพยานตั้งแต่แรกๆ เลย ช่วงต้นๆ เลยมีน่าเบื่อนิดๆ แอบเหมือนงานอกาธาแต่เวอร์ชั่นคนญี่ปุ่น ฮ่า แต่พอเลยช่วงกลางเล่มมาแล้วก็ค่อยๆ ทวีความลึกลับและสนุกมากขึ้น โดยมาถึงตอนจบที่ชวนแหยงของสภาพศพ และในช่วงท้ายๆ เล่มหลังจากคลี่คลายคดีก็ทำให้เราเห็นและรู้จักตัวตนของคินดะอิจิมากขึ้นอีกด้วย
โดยรวมแล้วเป็นเล่มอีกหนึ่งเล่มที่ถ้าอยากเริ่มต้นจะอ่านเล่มนี้ โกะคุง หรือลูกรักของปีศาจก็ได้ทั้งนั้นค่ะ เพราะล้วนเป็นเล่มยาวที่สนุกทั้งนั้น ส่วนเรื่องสั้นเอาไว้ตามเก็บตอนคิดถึงคินดะอิจิดีกว่า ไม่งั้นพาลจะไม่อยากอ่านเอา เนื่องจากวิธีการสืบคดีของโยโคมิโซะค่อนข้างเก่า (คินดะอิจิมาตอนท้ายเรื่องงี้) ซึ่งเราไม่ค่อยได้เห็นในวิธีการเขียนงานสอบสวนรูปแบบใหม่ รวมกันกับวิธีการฆ่าที่ตรงไปตรงมา ไม่ได้พิศดารอะไรนัก กลวิธีก็งั้นๆ แต่ถึงงั้นก็เหอะ พอได้อ่านมาเล่มยาวแล้วยิ่งเข้าใจเลยว่าทำไมโยโคมิโซะถึงได้เป็นหนึ่งในบุงโก เวลาเขาเขียนมันไม่ได้มีแค่วิธีการฆ่า (ซึ่งก็ไม่ได้เด่นอะไร) แต่มันได้สอดแทรกความเป็นคนยุคนั้น บรรยากาศ รวมไปถึงวัฒนธรรม ที่สำคัญคือความเข้าใจมนุษย์ในการก่อแต่ละคดี ในส่วนตรงนี้ไม่ว่าจะเรื่องยาวเรื่องสั้น เราล้วนเชื่อแรงจูงใจที่โยโคมิโซะสร้างมากพอ มันแสดงให้เห็นว่าเขาเป็นอีกหนึ่งคนที่เข้าใจธรรมชาติมนุษย์และเขียนออกมาได้อย่างสนุกสนานค่ะ
ในเล่มนี้เองก็เช่นกัน เริ่มต้นจากเหตุการณ์โศกสลดเมื่อยี่สิบกว่าปีแล้วส่งผลมายังปัจจุบันก่อให้เกิดโศกนาฏกรรมมากมาย โดยในเล่มนี้ตัวคินดะอิจิได้พาสืบปากคำพยานตั้งแต่แรกๆ เลย ช่วงต้นๆ เลยมีน่าเบื่อนิดๆ แอบเหมือนงานอกาธาแต่เวอร์ชั่นคนญี่ปุ่น ฮ่า แต่พอเลยช่วงกลางเล่มมาแล้วก็ค่อยๆ ทวีความลึกลับและสนุกมากขึ้น โดยมาถึงตอนจบที่ชวนแหยงของสภาพศพ และในช่วงท้ายๆ เล่มหลังจากคลี่คลายคดีก็ทำให้เราเห็นและรู้จักตัวตนของคินดะอิจิมากขึ้นอีกด้วย
โดยรวมแล้วเป็นเล่มอีกหนึ่งเล่มที่ถ้าอยากเริ่มต้นจะอ่านเล่มนี้ โกะคุง หรือลูกรักของปีศาจก็ได้ทั้งนั้นค่ะ เพราะล้วนเป็นเล่มยาวที่สนุกทั้งนั้น ส่วนเรื่องสั้นเอาไว้ตามเก็บตอนคิดถึงคินดะอิจิดีกว่า ไม่งั้นพาลจะไม่อยากอ่านเอา เนื่องจากวิธีการสืบคดีของโยโคมิโซะค่อนข้างเก่า (คินดะอิจิมาตอนท้ายเรื่องงี้) ซึ่งเราไม่ค่อยได้เห็นในวิธีการเขียนงานสอบสวนรูปแบบใหม่ รวมกันกับวิธีการฆ่าที่ตรงไปตรงมา ไม่ได้พิศดารอะไรนัก กลวิธีก็งั้นๆ แต่ถึงงั้นก็เหอะ พอได้อ่านมาเล่มยาวแล้วยิ่งเข้าใจเลยว่าทำไมโยโคมิโซะถึงได้เป็นหนึ่งในบุงโก เวลาเขาเขียนมันไม่ได้มีแค่วิธีการฆ่า (ซึ่งก็ไม่ได้เด่นอะไร) แต่มันได้สอดแทรกความเป็นคนยุคนั้น บรรยากาศ รวมไปถึงวัฒนธรรม ที่สำคัญคือความเข้าใจมนุษย์ในการก่อแต่ละคดี ในส่วนตรงนี้ไม่ว่าจะเรื่องยาวเรื่องสั้น เราล้วนเชื่อแรงจูงใจที่โยโคมิโซะสร้างมากพอ มันแสดงให้เห็นว่าเขาเป็นอีกหนึ่งคนที่เข้าใจธรรมชาติมนุษย์และเขียนออกมาได้อย่างสนุกสนานค่ะ
July 3, 2019
เป็นคินดะอิจิเล่มที่ 10 ในเวอร์ชั่นแปลไทย
แต่ในลำดับคดีที่เกิดขึ้นในไทมืไลน์ เล่มถือถือเป็นคดีที่ 18 วึ่งเกิดขึ้นในช่วงเดือนตุลาคม ปี 1950
ซึ่งก่อนหน้านี้เราก็ทำการอ่านเรียงตามไทม์ไลน์มาเรื่อยๆจนถึงเล่มนี้
ส่วนนึงประมาณนี้
Showa 24 (1949)
Autumn
15. แผลรูปหน้าคน (Bliss คินดะอิจิยอดนักสืบ เล่มที่ 13)
October 18 - December 15
16. ฆาตกรรมในตระกูลอินุงามิ (Bliss คินดะอิจิยอดนักสืบ เล่มที่ 1)
November 5 – 8
17. กา (Talent 1 คินดะอิจิยอดนักสืบ เล่มที่ 28)
Showa 25 (1950)
October 18th - 20th, November 25
18. คฤหาสน์เขาวงกต (Bliss คินดะอิจิยอดนักสืบ เล่มที่ 10)
Showa 26 (1951)
Late March
Early May, 17th - 31th, 6th June – Middle
19. ผึ้งนางพญา (Bliss คินดะอิจิยอดนักสืบ เล่มที่ 14)
ก่อนอื่นขอพูเถึงข้อผิดพลาก่อน
ในเล่มนี้ทางคนเขียนมีการบอกว่าตัวคินดะอิจิได้รู้จักกับรองสารวัตรคนนึงจากการที่ไปช่วยในคดีผึ้งนางพญา
จุดผิดพลาดมันอยู่ตรงที่ว่าคดีผึ้งนางพญา มันเกิดขึ้นในปี 1951 หลังจากเหตการณ์ในเล่ม 10
แต่ทางคนเขียนกลับบอกว่าคินดะอิจิมีคนรู้จักจากอนาคตซะงั้น ซึ่งข้อมูลที่เราแปลมาเป็นลำดับตอนตามไทม์ไลน์
และในฉบับแปลบ้านเราก็ตรงกันในเรื่องลำดับปี แปลว่า คดีผึ้งนางพญา เกิดหลังจากเล่มนี้แน่นอน
ไอเราก้ไม่ได้อะไรหรอก เข้าใจว่าอ. แกคงสับสนเพราะลำดับการเขียนแต่ละตอนก็ไม่ได้เรียงตามไทม์ไลน์
เข้ารื่อง
เล่มนี้ถือว่าค่อนข้างหนาเอาการ แต่ก็อ่านได้เพลินๆ มีการพูดถึงเหตการณ์ในเล่มนู้นเล่มนี้ซึ่งถ้าใครลองอ่นเรียงลำดับตอนตามไทม์ไลน์แบบเราก็จะได้อรรรถมากยิ่งขึ้น
ในเล่มนี้วิ่งที่ชอบมีหลายอย่างมาก เช่นการฆาตกรรมที่ดูธรรมดา ก็แค่เชือกรัดคอ แต่ทางคนเขียนเก่งมากที่สามารถดำเนินเรื่องด้วยอะไรหลายๆอย่าง
และเล่มนี้ก็ต่างจากนิยายสืบสวนทั่วๆไปตรงที่ว่า เล่มนี้ไม่ใช่แค่การที่ ผู้ตายกับฆาตกร มีปัญากันแล้วมีการฆาตกรรม
ส่วนฆ่ตกรก็ต้องอำพรางคดีสร้างหลักฐานมาบังหน้า แล้วนักสืบมาสืบจนจับได้ ซึ่งในเล่มนี้ไมใ่ใช่อะไรพื้นๆแบบนั้น
ไอเราก็พูดอะไรมากไม่ได้เดี๋ยวสปอยล์ แต่เอาเป็นว่าเกินความคาดหมายแน่นอน
ตัวคดี ตัวทริคการฆาตกรรมอาจจะพื้นๆ แต่เบื้องหลังการฆาตกรรม ไม่ธรรมดา
ที่ชอบอีกหนึ่งอย่างคือ เราจะได้เห็นมุมมองของคินดะอิจิที่ดูเป็นคนทีี่มีความรู้สึกนึกคิด ใช้ความรู้สึกส่วนตันในการต้อนคนร้าย
อย่างตอนท้ายเรื่องที่คินดะอิจิพูดว่า ตัวเองมีหน้าที่แค่มาไขคดี ไม่ใช่มาจับคนเข้าคุก ชอบบทนี้มาก
สรุป
สนุกมากกกกก
แต่ในลำดับคดีที่เกิดขึ้นในไทมืไลน์ เล่มถือถือเป็นคดีที่ 18 วึ่งเกิดขึ้นในช่วงเดือนตุลาคม ปี 1950
ซึ่งก่อนหน้านี้เราก็ทำการอ่านเรียงตามไทม์ไลน์มาเรื่อยๆจนถึงเล่มนี้
ส่วนนึงประมาณนี้
Showa 24 (1949)
Autumn
15. แผลรูปหน้าคน (Bliss คินดะอิจิยอดนักสืบ เล่มที่ 13)
October 18 - December 15
16. ฆาตกรรมในตระกูลอินุงามิ (Bliss คินดะอิจิยอดนักสืบ เล่มที่ 1)
November 5 – 8
17. กา (Talent 1 คินดะอิจิยอดนักสืบ เล่มที่ 28)
Showa 25 (1950)
October 18th - 20th, November 25
18. คฤหาสน์เขาวงกต (Bliss คินดะอิจิยอดนักสืบ เล่มที่ 10)
Showa 26 (1951)
Late March
Early May, 17th - 31th, 6th June – Middle
19. ผึ้งนางพญา (Bliss คินดะอิจิยอดนักสืบ เล่มที่ 14)
ก่อนอื่นขอพูเถึงข้อผิดพลาก่อน
ในเล่มนี้ทางคนเขียนมีการบอกว่าตัวคินดะอิจิได้รู้จักกับรองสารวัตรคนนึงจากการที่ไปช่วยในคดีผึ้งนางพญา
จุดผิดพลาดมันอยู่ตรงที่ว่าคดีผึ้งนางพญา มันเกิดขึ้นในปี 1951 หลังจากเหตการณ์ในเล่ม 10
แต่ทางคนเขียนกลับบอกว่าคินดะอิจิมีคนรู้จักจากอนาคตซะงั้น ซึ่งข้อมูลที่เราแปลมาเป็นลำดับตอนตามไทม์ไลน์
และในฉบับแปลบ้านเราก็ตรงกันในเรื่องลำดับปี แปลว่า คดีผึ้งนางพญา เกิดหลังจากเล่มนี้แน่นอน
ไอเราก้ไม่ได้อะไรหรอก เข้าใจว่าอ. แกคงสับสนเพราะลำดับการเขียนแต่ละตอนก็ไม่ได้เรียงตามไทม์ไลน์
เข้ารื่อง
เล่มนี้ถือว่าค่อนข้างหนาเอาการ แต่ก็อ่านได้เพลินๆ มีการพูดถึงเหตการณ์ในเล่มนู้นเล่มนี้ซึ่งถ้าใครลองอ่นเรียงลำดับตอนตามไทม์ไลน์แบบเราก็จะได้อรรรถมากยิ่งขึ้น
ในเล่มนี้วิ่งที่ชอบมีหลายอย่างมาก เช่นการฆาตกรรมที่ดูธรรมดา ก็แค่เชือกรัดคอ แต่ทางคนเขียนเก่งมากที่สามารถดำเนินเรื่องด้วยอะไรหลายๆอย่าง
และเล่มนี้ก็ต่างจากนิยายสืบสวนทั่วๆไปตรงที่ว่า เล่มนี้ไม่ใช่แค่การที่ ผู้ตายกับฆาตกร มีปัญากันแล้วมีการฆาตกรรม
ส่วนฆ่ตกรก็ต้องอำพรางคดีสร้างหลักฐานมาบังหน้า แล้วนักสืบมาสืบจนจับได้ ซึ่งในเล่มนี้ไมใ่ใช่อะไรพื้นๆแบบนั้น
ไอเราก็พูดอะไรมากไม่ได้เดี๋ยวสปอยล์ แต่เอาเป็นว่าเกินความคาดหมายแน่นอน
ตัวคดี ตัวทริคการฆาตกรรมอาจจะพื้นๆ แต่เบื้องหลังการฆาตกรรม ไม่ธรรมดา
ที่ชอบอีกหนึ่งอย่างคือ เราจะได้เห็นมุมมองของคินดะอิจิที่ดูเป็นคนทีี่มีความรู้สึกนึกคิด ใช้ความรู้สึกส่วนตันในการต้อนคนร้าย
อย่างตอนท้ายเรื่องที่คินดะอิจิพูดว่า ตัวเองมีหน้าที่แค่มาไขคดี ไม่ใช่มาจับคนเข้าคุก ชอบบทนี้มาก
สรุป
สนุกมากกกกก
March 27, 2023
เป็นเล่มที่อาจดำเนินเรื่องแตกต่างจากคดีอื่นเล็กน้อย โดยส่วนใหญ่แล้วเราจะได้รับรู้ความสัมพันธ์ของตัวละครจากการสอบปากคำ แตกต่างจากคดีอื่นที่เรื่องจะเริ่มจากการให้เราเห็นรีแอคของตัวละครแต่ละตัวที่มีต่อกันก่อน ซึ่งผมมองว่าเป็นข้อเสียของคดีนี้มาก พอเรารู้ความสัมพันธ์ตัวละครจากเพียงแค่การสอบปากคำ ทำให้เราไม่รู้ว่าตัวละครโกหกไหม ตัวละครรู้สึกแบบนี้ต่อกันจริงๆหรือเปล่า ทำให้สิ่งที่เกิดกับคนร้ายในตอนจบที่ควรจะสะใจเรามากๆ กลายเป็นไม่ค่อยอินไปเสียอย่างนั้น
ถึงชื่อเรื่องจะชื่อว่าคฤหาสน์เขาวงกต แต่เอาจริงๆเรื่องทริคของกลกไกเขาวงกตไม่ได้ชวนเข้าใจยากขนาดนั้น ซึ่งผมมองว่าเป็นเรื่องดี แบบนี้จะทำให้ผู้อ่านมองเห็นภาพได้มากกว่า
ถึงแม้หนังสือจะดูหนานิดหน่อย แต่ที่จริงแล้วคดีนี้ถูกคลี่คลายลงในเพียงไม่กี่วันเท่านั้น โดยส่วนใหญ่เนื้อหาก็หมดไปกับการสอบปากคำ ถ้าอาจารย์เขียนให้กระชับกว่านี้ โดยการให้เราเห็นภาพของความสัมพันธ์ตัวละครเหมือนคดีอื่น คิดว่าหนังสือก็คงไม่หนาถึงขนาดนี้ แต่ไม่ใช่ว่าคดีนี้ไม่สนุก ถึงแม้ว่าช่วงแรกจะน่าเบื่ออยู่บ้าง แต่พอผ่านช่วงสอบปากคำตอนแรกไปเนื้อเรื่องจะค่อยๆสนุกขึ้นครับ สรุปแล้วหนังสือเล่มนี้ยังคงน่าติดตามตามสไตล์คินดะอิจิเหมือนเดิมครับ
ถึงชื่อเรื่องจะชื่อว่าคฤหาสน์เขาวงกต แต่เอาจริงๆเรื่องทริคของกลกไกเขาวงกตไม่ได้ชวนเข้าใจยากขนาดนั้น ซึ่งผมมองว่าเป็นเรื่องดี แบบนี้จะทำให้ผู้อ่านมองเห็นภาพได้มากกว่า
ถึงแม้หนังสือจะดูหนานิดหน่อย แต่ที่จริงแล้วคดีนี้ถูกคลี่คลายลงในเพียงไม่กี่วันเท่านั้น โดยส่วนใหญ่เนื้อหาก็หมดไปกับการสอบปากคำ ถ้าอาจารย์เขียนให้กระชับกว่านี้ โดยการให้เราเห็นภาพของความสัมพันธ์ตัวละครเหมือนคดีอื่น คิดว่าหนังสือก็คงไม่หนาถึงขนาดนี้ แต่ไม่ใช่ว่าคดีนี้ไม่สนุก ถึงแม้ว่าช่วงแรกจะน่าเบื่ออยู่บ้าง แต่พอผ่านช่วงสอบปากคำตอนแรกไปเนื้อเรื่องจะค่อยๆสนุกขึ้นครับ สรุปแล้วหนังสือเล่มนี้ยังคงน่าติดตามตามสไตล์คินดะอิจิเหมือนเดิมครับ
December 13, 2022
ยังไงรสชาติ ของการอ่านนิยายสืบสวนยาวๆเนือย ๆแต่แฝงไปด้วยบรรยากาศโหดเหี้ยมจนแอบสยอง มันไม่ใช่ทุกคนชอบแน่ แถมตัวละครเยอะ
แต่
เล่มนี้บรรยากาศชวนสงสัยทั้งเรื่อง คือถ้าอ่านไม่จบอารมณ์ค้างแน่
แต่เล่มนี้เฉลยได้ประทับใจครับ
แต่
เล่มนี้บรรยากาศชวนสงสัยทั้งเรื่อง คือถ้าอ่านไม่จบอารมณ์ค้างแน่
แต่เล่มนี้เฉลยได้ประทับใจครับ
This entire review has been hidden because of spoilers.
May 2, 2024
ไม่ดีไม่เเย่กลางๆระหว่างเหตุที่เกิดในอดีตเเล้วส่งผลกับปัจจุบัน
เเต่ก็ไม่ได้น่าขนลุกน่าติดตามเท่าหมู่บ้านเเปดหลุมศพ
อ่านได้เรื่อยๆไม่ถึงกับว้าวพร้อมด้วยตอนจบที่ไม่ค่อยน่าตื่นเต้น
*สปอยล์*
เเต่บรรยายศพได้ค่อนข้างขนลุกทีเดียวตอนที่สาวใช้หญิงตกลงไปในหลุมเเล้วโดนหนูเเทะร่าง
เเต่ก็ไม่ได้น่าขนลุกน่าติดตามเท่าหมู่บ้านเเปดหลุมศพ
อ่านได้เรื่อยๆไม่ถึงกับว้าวพร้อมด้วยตอนจบที่ไม่ค่อยน่าตื่นเต้น
*สปอยล์*
เเต่บรรยายศพได้ค่อนข้างขนลุกทีเดียวตอนที่สาวใช้หญิงตกลงไปในหลุมเเล้วโดนหนูเเทะร่าง
This entire review has been hidden because of spoilers.
August 14, 2024
When I said I like crime story with a COMPLICATED relationship, I did not mean it to be this complicated. The tricks being used in this book were simple, except the key, but the written stories were not that simple.
Once again, this book proved that Kindaichi had his own moral code.
Once again, this book proved that Kindaichi had his own moral code.
July 9, 2017
ตอนนี้มันอิรุงตุงนังจังจ้ะ ปู่จ๋า
January 13, 2022
ชอบเล่มนี้น้อยที่สุดในชุด เพราะลงรายละเอียดสอบปากคำเยอะไปหน่อย อ่านแล้วก็เบื่อๆ เหมือนฟังเรื่องเดิมๆซ้ำไปวนมา
June 16, 2023
สนุกดี ตามมาตรฐาน คินดะอิจิ ไม่รู้จะพิมพ์อะไรเท่าไหร่ ก็เป็นตอนที่น่าสนใจดีตอนนึงเลย เอามาทำเป็นหนังก็น่าสนุก
January 1, 2024
ชอบบรรยากาศในเรื่องมากๆ แต่ก็มีกลิ่นความสยองขวัญอยู่
July 7, 2014
ในภาคนี้คินดะอิจิกลับมามีบทบาทหลักในการเดินเรื่องอีกครั้ง คราวนี้ผู้ต้องสงสัยกลับเป็นผู้ว่าจ้างเสียเอง และเรื่องราวก็สลับซับซ้อนกว่าเล่มก่อน ๆ และฆาตกรและกระบวนการก็มีความลึกลับน่าสนใจและเดาได้ยาก นับว่าเป็นตอนที่น่าอ่านน่าติดตามอีกตอนหนึ่งเลยทีเดียว
Displaying 1 - 13 of 13 reviews