In Iedereen kan schilderen probeert de twintigjarige Iris Kostons vrede te vinden met een gezinsleven waarin haar vader alle aandacht opeist. Hans Kostons, eigenaar van een succesvol Zuid-Limburgs bedrijf in zelfsluitende ladesystemen, lijdt aan depressies, psychoses, koopziekte, hypochondrie, vernielzucht en suïcidale neigingen. De overige gezinsleden lijden aan Hans. Ze gaan veelvuldig in therapie, afzonderlijk en samen, tot iedereen aan zijn eigen geestelijke gezondheid begint te twijfelen. Met de moed der wanhoop blijven vrouw des huizes Elsbeth en dochters Mia en Iris geloven in de beloofde verbetering. Maar na de zoveelste vernedering is de maat vol.
Iedereen kan schilderen is een verontrustend boek met een absurd en tragisch verhaal. Over een moeder en 2 dochters die lijden onder de vreemde kuren van hun man en vader, maar misschien nog wel meer onder hun eigen pogingen zich aan zijn beklemmende greep te ontworstelen. Emma weet dat treffend te verwoorden en maakt haar lezers toeschouwer van de scenes die zich in het gezin afspelen. Met vlagen bijzonder ongemakkelijk en hilarisch tegelijkertijd. Van sommige passages hoop ik vurig dat Emma ze heeft bedacht.
Mooiste zin: "Hans vertelt een verhaaltje rondom zijn gekte, een fabrikaat van verstand, zorgvuldig opgebouwd rondom de ondoordringbare janboel ik zijn kop."
Ik ben verrast door de inhoudelijkheid van deze roman. Betwijfel overigens of "inhoudelijkheid" een bestaand woord is. Wat ik er mee bedoel en wat mijn leeservaring is, kun je vanaf 15 maart lezen. Dan komt mijn blogpost online.
Update: bij deze de link naar mijn blogpost over deze roman. Ik zou graag nog een halve ster extra geven qua waardering, maar ja .... dat kent Goodreads niet :-) http://t.co/S3NHXB9trl
3,5 Sterk debuut van Emma Curvers. Haar 'Melktanden' vond ik qua plot en stijl veel sterker, maar Iedereen kan schilderen is een vermakelijk en tegelijkertijd verdrietig portret van een gezin dat ergens onderweg ontspoord is.
Een gezin, vader, moeder, twee dochters De vader heeft...een complete hoop stoornissen en problemen en dat heeft nogal een impact op het gezin. Het boek is geschreven vanuit het oogpunt van de ene dochter die probeert grip te krijgen op haar vader, haarzelf, de situatie waarin ze leeft, waarin zij als gezin leven. Tragi-komisch, droog geschreven, uitzichtloos ook, en toch... Ik vond het zeer ok, filmisch ook, had een hekel aan de vader, begreep de vrouw, de kinderen, de hele vertoning, het aantrekken afstoten, ja, goed boek.
Het boek laat goed zien hoe enorm de ziekte van één gezinslid het hele gezin beïnvloedt en hoe weinig toereikend de geestelijke gezondheidszorg is wanneer er geen duidelijk etiket op iemand geplakt kan worden. De frustratie, onmacht en het verdriet van de ik-persoon en haar moeder zijn duidelijk voelbaar. Ik had graag nog wat meer gelezen over zus Mia die weliswaar ook niet helemaal onbeschadigd uit het gezin komt, maar die toch net wat beter met de situatie om kan gaan of het makkelijker van zich af kan laten glijden.
This entire review has been hidden because of spoilers.
Dat de echte vader van Emma Curvers een rechtszaak tegen zijn dochter aanspande om dit melodramatische boek uit de handel te krijgen omdat hij zich teveel herkende in de romanfiguur Hans Kostons past ondanks dat deze zaak op niets uitliep en het boek gewoon in de handel bleef toch precies bij de nukken van Hans zoals je die leert kennen als je dit boek leest. De publiciteit rond de zaak bracht mij dit boek overigens onder de aandacht en uiteraard heb ik dit ‘verboden boek’ toen meteen aangeschaft. Een belangrijke les die je uit het boek kan trekken is dat je na eindeloze pogingen tot begrip, vruchteloze therapiesessies en het probleem bij jezelf zoeken tot de slotsom komt dat het beter is je van een persoonlijkheid als die van Hans te verwijderen. Daarbij is het tussen de regels door te lezen oordeel over psychologen en andere hulpverleners niet mals, te makkelijk laten ze zich inpalmen door de mooipraterij van de narcist die intussen geen enkele intentie heeft zijn gedrag aan te passen. Een belangrijk aspect van een disfunctionele ouder / kind relatie is het besef en de angst bij het kind dat de kwalijke eigenschappen van de ouder naar het kind zijn overgeërfd, een besef wat ook nadrukkelijk bij de problematische vader leeft en waarmee hij zijn kinderen kan gijzelen. Als het kind dan uiteindelijk het lef heeft deze machtsverhouding te doorbreken en zichzelf als een onafhankelijk individu accepteert, zit er voor de vader niks anders op dan afstand te doen van zijn kind, een laatste middel van controle dat hij nog denkt te hebben. Dit boek is het resultaat van deze persoonlijke bevrijding.
Het boek is goed geschreven en het verhaal is inhoudelijk dramatisch relevant.
Toch mist er iets dat ik niet helemaal kan duiden waardoor ik het boek niet dwingend genoeg vind. Ik had het boek met gemak halverwege weg kunnen leggen en zonder wroeging in de kast kunnen laten staan. Dat is geen goed teken.
En dan nog wat details. Soms zijn er storend veel dialogen, dat houdt op. En dan inhoudelijk. Iemand die in therapie zit vind ik persoonlijk maar zelden interessant.
Mooie beschrijving van het unieke personage Hans. Ik miste in het boek een duidelijke ontwikkeling van een van de personages, hoewel je het einde misschien als zodanig zou kunnen zien. Het boek las wel lekker weg!
Een grappig en verdrietig boek ineen. Hoewel je graag wilt weten hoe het afloopt, vind ik het verhaal wat te veel een opsomming van zaken. De personages blijven wat vlak.
Begon veelbelovend, in de eerste paar hoofdstukken werd ik verrast door een paar observaties die zo raak waren dat ik dacht te maken te hebben met een fantastisch boek. Helaas kakte het in. Niet alleen omdat het verhaal nergens heen ging maar ook omdat de mooiste zinnen al in het begin waren gebruikt. Daarvoor alsnog drie sterren, daarvoor en voor het talent. Ik hoop op een volgend boek van Emma Curvers.
Wat kan die Emma Curvers fijn schrijven. Ze brengt situaties echt tot leven. Het onderwerp is zwaar (een vader met zware psychische problemen en hoe dat doorwerkt op het gezin) toch leest het makkelijk. Het geeft ook een frisse kijk op psychische problematiek.