გოდორი

by Otar Chiladze

"გოდორი" ქართველი კლასიკოსის - ოთარ ჭილაძის ბოლო რომანია. ეს არის ერთი მხრივ იდეათა რომანი, მეორე მხრივ - რომანი-საგა. წიგნში ოთარ ჭილაძის განუმეორებელი თხრობით აღწერილია მთელი მეოცე საუკუნის ქართული ცხოვრება.

Genres: Georgian, Historical Fiction, Fiction

352 pages, Paperback

First published January 1, 2003

About the author

Otar Chiladze (ოთარ ჭილაძე) was a Georgian writer who played a prominent role in the resurrection of the Georgian prose in the post-Stalin era. His novels characteristically fuse Sumerian and Hellenic mythology with the predicaments of a modern Georgian intellectual.

Chiladze was born in Sighnaghi, a town in Kakheti, the easternmost province of then-Soviet Georgia. He graduated from the Tbilisi State University with a degree in journalism in 1956. His works, primary poetry, first appeared in the 1950s. At the same time, Chiladze engaged in literary journalism, working for leading magazines in Tbilisi. He gained popularity with his series of lengthy, atmospheric novels, such as A Man Was Going Down the Road (1972–3), "Everyone That Findeth Me" (1976), "Avelum" (1995), and others. He was a chief editor of the literary magazine Mnatobi since 1997. Chiladze also published several collections of poems and plays. He was awarded Shota Rustaveli Prize in 1983 and State Prize of Georgia in 1993.[1]

Chiladze died after a long illness in October 2009 and was buried at the Mtatsminda Pantheon in Tbilisi, where some of the most prominent writers, artists, scholars, and national heroes of Georgia are buried..[2] His elder brother Tamaz Chiladze is also a writer.

Reviews

[Promethea · Rating 4 out of 5]

რა საშინელებაა… მიყვარს!

“ქართველები ჩვენი ნებით უკან აღარ ვბრუნდებით, მაზოხისტები ვართ, გვსიამოვნებს ნოსტალგიით წამება”

[Maka lelu · Rating 5 out of 5]

როგორ მახსოვს პირველად ქარჩხაძე, რომ აღმოვაჩინე, უბედნიერესი ვიყავი. ზუსტად იგივე შეგრძნებით ვარ მას შემდეგ, რაც ოთარ ჭილაძე აღმოვაჩინე. კიდევ ერთხელ ვამაყობ, ჩვენი უნიჭიერესი ერით 🥰

რაც შეეხება ამ წიგნს. ბევრმა მითხრა, რომ ამ ავტორის გაცნობა “გოდორით” არ დამეწყო, მაგრამ მაინც გავბედე წაკითხვა. მართალია, საკმაოდ რთული ტექსტია, უამრავი ალეგორია, ბევრი გაურკვევლობა და მოკლედ, უამრავი ფიქრი გიწევს იმაზე, რომ მიხვდე რისი თქმა უნდა ოთარს ამა თუ იმ პერსონაჟით, გარემოებით, გეოგრაფიული ადგილებით და ასე შემდეგ.

არ დავასახელებ არც პერსონაჟებს, არც მოქმედებას და არც ისტორიის ნიუანსებს გავუსვამ ხაზს, რადგან ეს წიგნი არის ერთი დიდი ამბავი. დანარჩენი ყველა და ყველაფერი, არის ჩვენი საქართველოს ისტორია, თავისი გმირებით, ერთგულებით, მტრებით, წინაპრებით და სრულიად ქართველი ერის არსებობით.
ვფიქრობ, ყველა ქართველმა უნდა იკითხოს არა მხოლოდ ეს წიგნი, არამეთ განურჩევლად, ამ ავტორის ყველა ნაწარმოები. ამას ვაპირებ მეც🥰

აუცილებლად წასაკითხი წიგნია🤍

[ხატია ნებულიშვილი · Rating 5 out of 5]

წიგნი რომელსაც სრული 1 წელი ვკითხულობდი...რომელმაც შემზარა 17 წლის ვიყავი მაშინ..და რომელმაც შემაძრწუნებელი შთაბეჭდილება მოახდინა...ერთ-ერთი ყველაზე ძლიერი წიგნი რაც კი ოდესმე წამიკითხავს..
it's really pity that this book is not translated... for me this is one of the strongest and wonderful book i've ever read...

[Sandro · Rating 3 out of 5]

ქსენოფობიირი ელემენტები დაჰკრავს. ხან სომხებს ახსენებს უარყოფით კონტექსტში და ხან აფხაზებს იხსენიებს აფსუებად, მაშინ როდესაც ეს ტერმინი დისკრიმინაციულია და ლიტერატურულ ფაბულასთან კავშირი არ აქვს. ალბათ, ამიტომ ვერ მიიღო ნობელის პრემია, თუმცა. აწარმოების საინტერესოა და აქტუალური.

[ლუკა ჭყოიძე · Rating 4 out of 5]

ამ სასოწარმკვეთი და გულის გამგლეჯი წიგნის ბოლოს როგორ ტოვებს ოპტიმიზმის ნაპერწკალს ოთარი... შტორმისა და დიდი განსაცდელის შემდგომ რომ მოქუფრული ღრუბლებიდან მზის სხივი გამოაჭრის და გალუმპულს, ნაომარს, ნასისხლარს, დაღლილსა და სასომიხდილს გულს გაგითბობს.

[Shorena Beruashvili · Rating 4 out of 5]

ეს ის წიგნია არცერთი პერსონაჟი რომ არ გევოდება.

[Mari Goshadze · Rating 5 out of 5]

ასეთი "შემზარავი"და "გარყვნილი" სიუჟეტი ფროიდსაც კი გაუჭირდებოდა წარმოედგინა, :D ძალიან კარგი ნაწარმოებია, და ჭილაძეს წაუკითხავობა არ შეიძლება.
და ჟოზე სარამაგუსადმი პატივისცემის მიუხედავად ნობელის პრემიაზე მას არ უნდა ეჯობნა ჭილაძისთვის.

[Reina · Rating 3 out of 5]

არაერთხელ მომაგონდა ,,ჯაყოს ხიზნები”. რაჟდენ კაშელი ჯაყოს წააგავს, ანტონი- თეიმურაზს, ლიზიკო კი- მარგოს.
დასასრულს მომეჩვენა, თითქოს თხრობა ზედმეტად გაიწელა.

[Kristina · Rating 5 out of 5]

ლუდოვიკო ბოლონიელი და მუმლი (აი ის მუხას რომ ეხვევა) ზოგადსაკაცობრიო და ლოკალური, ყველაფერი ამ ერთ წიგნში, თან საოცარი სიმძაფრით მოთხრობილი ზოგან გულის რევას იწვევდა (რაც მხოლოდ კარგის ნიშანია). “ფუტკარი სასარგებლო მწერია, წურბელაც. რასაც ვერ ვიტყვით ციცინათელაზე, სამაგიეროდ ციცინათელას საკუთარი გაანთება აქვს, საქართველო კი ბნელში ზის, აგერ უკვე ექვსასი წელია.”

[Gvantsa Gubeladze · Rating 5 out of 5]

“დრო მოღალატესაც განსაზღვრული აქვს ბუნებისგან. მოღალატეც დროს ექვემდებარება.”

“ვინც სხვას ამტყუნებს, ძალაუნებურად, თავს იმართლებს. თავისმართლება კი დამნაშავის თვისებაა.”

“ღირსება იგივე სამშობლოა” ო. ჭილაძე

[Irma Mesablishvili · Rating 5 out of 5]

ეს წიგნი ყველაფერზეა.
იმდენად ყველაფერზეა რომ ვერ ასწებ კითხვისას ერთი თემიდან მეორეზე გადასვლას, გაანალიზებას, დაფიქრებას. ცხოვრების სახელმძღვამელოდ გამოსაყენებელი წიგნია.

[Nino Chikviladze · Rating 5 out of 5]

საოცარი, როგორც დანარჩები ❤ მიყვარს ❤ ოდნავი ოპტიმიზმის შეგრძნებაც დამიტოვა ბოლოს... ძალიან მცირე მაგრამ მაინც ❤

[Howl · Rating 5 out of 5]

აი, იცით როგორი დიდებულია? ვინც იცით იცის, ვინც არ იცით გილოცავთ. დავჩლუნგდი. გამოვშტერდი. არ ვიცი რკინის თეატრს დავეტაკო, თუ ჯერ არ მინდოდეს და დავისვენო? სიზარმაცე მომკლავს მე.