Współlokator brata

by Anastazja Walenta

Anastazja Malinowska mieszka z nadużywającym alkoholu ojcem. Kiedy sytuacja staje się coraz bardziej nerwowa i dziewczyna doświadcza przemocy, starszy brat Fabian postanawia jej pomóc. Chłopak zabiera ją do swojego mieszkania.

Jednak Fabian nie mieszka sam, ale ze współlokatorem Maksem Zielińskim. Relacja między Anastazją a kolegą jej brata od początku przepełniona jest napięciem. Szczególnie kiedy chłopak nic nie robi sobie z prawa do prywatności siostry przyjaciela i bez problemu wparowuje do łazienki, kiedy dziewczyna jest w samej bieliźnie.

Takie incydenty zaczynają się powtarzać, co sprawia, że Anastazja coraz bardziej nie lubi Maksa. Jednak z czasem, ku swojemu przerażeniu, odkrywa, że współlokator zaczyna jej się podobać…

Książka zawiera treści nieodpowiednie dla osób poniżej szesnastego roku życia.

315 pages, Paperback

Published July 26, 2023

Reviews

[krwawa · Rating 1 out of 5]

WAR IS KURWA FINALLY OVER!
Oh gosh nie powinnam się śmiać z końcówki ale to było tak z dupy że to szok XDD
Zanim w ogóle zaczniemy musze wyrazić swoją frustrację na temat samego początku. Po pierwsze. Czemu ten brat zapomniał że ona przyjeżdża i poszedł się napierdolić „bo weekend”. Chłopie, twoja siostra z domu uciekła do ciebie!
Jak dotarła do tego mieszkania to poszła się umyć i nagle pojawia się ON - grajek na ośle przemalowanym na siwego rumaka, próbujący wbić jej się pod prysznic pomimo jej nakazów do opuszczenia łazienki. PRZYPOMINAM ŻE ONA BYŁA PRAWIE NAGA! Dziękuję za wysłuchanie i zapraszam do recenzji.
Od pierwszych stron byłam zniesmaczona zachowaniami Maksa.
Jego odzywki, próby namówienia Anastazji na stosunek, pomimo ostrzeżeń ze strony jej brata.
Sam sposób jego bycia przyprawiał mnie o ból głowy.
Serio, tak wielkiego seksisty, nie spotkałam od miesięcy.
Sam fakt, że chłop obrażał się jak Anastazja wychodziła z Michałem, gdy on co noc sprowadzał inną panienkę, ZAMKNĄŁ JĄ W JEJ POKOJU BEZ DOSTĘPU DO TOALETY, JEDZENIA I PICIA, wchodził jej do łazienki kiedy ta się myła, proponując wspólną kąpiel, co jest całkowicie w porządku, gdyby nie fakt że nie przyjmował do świadomości słowa nie i tego że ktoś jest poprostu nie zainteresowany jego osobą.
Anastazja to jest poprostu osoba bez charakteru, która pomaga Annie w jej sprawie i jest na jej każde zawołanie, nie ważne czy akurat w tym samym momencie padało, była burza czy świeciło słoneczko. Nie ważne czy Anastazja była akurat w tym momencie na jakimś spotkaniu albo w środku głębszych myśli.
Tyle niby jest gadane na początku o jej ojcu i o tym jakim to on potworem nie jest. Nie mówię że nie jest, poprostu więcej o jego zachowaniach dowiadujemy się w prologu i pózniej magicznie znika - nie pisze, nie dzwoni, nie zgłasza na policję czy nawet nie probuje jej szukać. Jej brat może wspomniał bo max cztery razy and that’s all. Tyle wiemy o ich starym.
Wątek Agnieszki był tak tam kurwa nie potrzebny, że mi się żyć nie chciało jak była wspominana.
Poprostu była tak nie potrzebna i powinna zostać jako nie odkryta postać pozostawiona w przeszłości, dziękuję.

[Martynka •]

XDDD TEN KONIEC TAKI RANDOMOWY

[julkaoksiazkach · Rating 3 out of 5]

"Współlokator brata" był książką, która bardzo mnie zaintrygowała, już po opisie jaki pojawił się w dniu przedsprzedaży i byłam tej pozycji dość ciekawa, zwłaszcza, że łączyła ze sobą fajnie motywy i fabułę rozgrywaną w Polsce, co ja osobiście lubie w książkach.

początek zapowiadał się naprawdę dobrze, chociaż i tam już przyczepiłabym się do bohaterów, lecz im było dalej tym miałam wrażenie, że jest gorzej. fabuła sklejona z jakiś kilku różnych wątków, które nie do końca do siebie pasowały. w tym przypadku zdecydowanie całą akcję po części uratował wątek brata Anastazji. mimo, że całość jeśli chodzi o treść średnio mi się spodobała, to książka była fajnie napisana i przyjemnie się ją czytało, czasami mam tak, że jeśli coś mi się nie podoba robie dnf, ale nie w tym przypadku.

bohaterowie, tutaj jak dla mnie byli bardzo nijacy, głównej bohaterki tak naprawdę nie szło zbytnio poznać, miałam wrażenie, że nie mogła się do końca zdecydować z kim ma się zadawać. póżniej pojawiły się inne dramaty, była dziewczyna ukochanego Anastazji i zaczeło się robić ciekawie, lecz uważam, że całą książke w mojej ocenie uratował ostatni rozdział, chociaż tego co tam się działo kompletnie się nie spodziewałam.

[Patrycja · Rating 1 out of 5]

Najgorsza książka jaką czytałam w tym roku. Absurdalna, niedopracowana i pozbawiona jakiegokolwiek sensu. Po pierwsze zapytam, gdzie jest korekta i redakcja? Po drugie, ile schematów można upchnąć w 300 stronach? Wszystkie 🤣 Oprócz pięknej okładki ta książka nie ma nic do zaoferowania. Oprócz straty czasu. Przeczytałam bo zaczęłam. A zakończenie? 🤣🤣🤯🤯🤷‍♀️🤷‍♀️

[Agata · Rating 2 out of 5]

Troszkę bez sensu ta cała książka, a zakończenie wszystko zepsuło totalnie. Głowni bohaterowie bardzo irytujący i niedojrzali. Jeśli był jakiś problem to rozwiązywali go nieodzywaniem się do siebie i druga osoba ma się domyślić o co chodziło, taka najprostsza wattpadowa historia którą każdy by wymyślił.

[Haniaa · Rating 3 out of 5]

zakończenie: ......
my honest reaction: co XD

[wjercix · Rating 1 out of 5]

0/5
CO TO BYŁO? A TA KOŃCÓWKA?? DAWNO TAK ZŁEJ KSIĄŻKI NIE CZYTAŁAM, Dosłownie nie znalazłam nic co mogłoby mi się tutaj spodobać :/

[zaczytany.pingwinek · Rating 5 out of 5]

" Współlokator brata " ~ A. Walenta

[...] ᴊᴇɢᴏ ᴢᴍʀᴜᴢ̇ᴏɴᴇ ᴏᴄᴢʏ ɪ ᴄᴢᴀʀɴᴇ ᴛᴇ̨ᴄᴢᴏ́ᴡᴋɪ ᴘʀᴢᴇᴘᴀʟᴀᴌʏ ᴍɴɪᴇ ɴᴀ ᴡʏʟᴏᴛ. ɴɪᴇ ᴡɪᴇᴅᴢɪᴀᴌᴀᴍ, ᴊᴀᴋ ᴘᴏᴡɪɴɴᴀᴍ ᴏᴅᴇʙʀᴀᴄ́ ᴊᴇɢᴏ sᴘᴏᴊʀᴢᴇɴɪᴇ, ᴀʟᴇ ᴘᴏᴄᴢᴜᴌᴀᴍ sɪᴇ̨ ɴɪᴇsᴡᴏᴊᴏ.

Anastazja Malinowska mieszka z nadużywającym alkoholu ojcem. Kiedy sytuacja staje się coraz bardziej nerwowa i dziewczyna doświadcza przemocy, starszy brat Fabian postanawia jej pomóc. Chłopak zabiera ją do swojego mieszkania.
Jednak Fabian nie mieszka sam, ale ze współlokatorem Maksem Zielińskim. Relacja między Anastazją a kolegą jej brata od początku przepełniona jest napięciem. Szczególnie kiedy chłopak nic nie robi sobie z prawa do prywatności siostry przyjaciela i bez problemu wparowuje do łazienki, kiedy dziewczyna jest w samej bieliźnie.
Takie incydenty zaczynają się powtarzać, co sprawia, że Anastazja coraz bardziej nie lubi Maksa. Jednak z czasem, ku swojemu przerażeniu, odkrywa, że współlokator zaczyna jej się podobać…
Książka zawiera treści nieodpowiednie dla osób poniżej szesnastego roku życia.


[...] sᴘᴏᴊʀᴢᴀᴌᴀᴍ ɴᴀ ɴᴏ́ᴢ̇, ᴋᴛᴏ́ʀʏ ᴛʀᴢʏᴍᴀᴌᴀᴍ ᴡ ʀᴇ̨ᴄᴇ, ɪ ᴏᴄᴢᴀᴍɪ ᴡʏᴏʙʀᴀᴢ́ɴɪ ᴡɪᴅᴢɪᴀᴌᴀᴍ, ᴊᴀᴋ ɢᴏ… ᴘᴏᴋʀᴇ̨ᴄɪᴌᴀᴍ ɢᴌᴏᴡᴀ̨. ᴛᴏ ɴɪᴇ ʙʏᴌ ᴅᴏʙʀʏ ᴘᴏᴍʏsᴌ. ᴀ ɴᴀ ᴘᴇᴡɴᴏ ɴɪᴇᴀᴅᴇᴋᴡᴀᴛɴʏ ᴅᴏ sʏᴛᴜᴀᴄᴊɪ
▪️▫️Recenzja ▫️▪️

Ponad 1 mln wyświetleń na wattpadzie!
Kiedy przeczytałam początkowe strony wiedziałam, że to będzie świetna książka, ale nie wiedziałam, że aż tak mną wstrząśnie.

Są czasami takie książki, których przeczytane pierwsze strony gwarantują nieodkladalność. To właśnie do nich należy książka Anastazji. Bohaterowie których wykreowała uzależniają dając czytelnikowi szereg różnorodnych emocji od śmiechu, aż do pożądania. Gwarantuje wam, że ta premiera zabierze was do świata w którym przepadnięcie. Zapytana co jest takiego wyjątkowego w " Współlokatorze brata" odpowiedziałabym autentyczność, humor i nieprzewidywalność zachowań. Polecam z całego serca poznać świat Maksa i Anastazji gwarantuje, że rozerwą wasze serce.

Anastazja Walenta stworzyła historie, która bawi, uczy i smuci w jednym.
Zacznę od tego, że bohaterka choć młodziutka jest bardzo poukładana. Czytając jej kwestie wyśmienicie się w czułam w jej sytuację życiowa. Autorka zadbała bardzo dobrze oto, aby wyciągnąć z tej postaci wszystkie emocje. Co do mężczyzn to zdecydowanie bardziej polubiłam Maksa. Choć był stanowczy, pewny siebie i bezkompromisowy okazywał też czułość. Iskry między bohaterami były od początku, i tylko czekałam na ten kulminacyjny moment.

[...] ᴄɪᴄʜᴏ ᴊᴇ̨ᴋɴᴇ̨ᴌᴀᴍ ᴡ ᴊᴇɢᴏ ᴜsᴛᴀ ɪ ᴢᴀɴɪᴍ ᴢᴅᴀ̨ᴢ̇ʏᴌᴀᴍ sɪᴇ̨ ᴢᴏʀɪᴇɴᴛᴏᴡᴀᴄ́, ᴏᴅᴅᴀᴡᴀᴌᴀᴍ ᴘᴏᴄᴀᴌᴜɴᴋɪ. ɴɪᴇ ᴡɪᴇᴅᴢɪᴀᴌᴀᴍ, ᴄᴏ ʀᴏʙɪᴌᴀᴍ ᴀɴɪ ᴄᴢʏ sᴌᴜsᴢɴɪᴇ, ᴀʟᴇ ᴡ ᴛᴀᴍᴛʏᴍ ᴍᴏᴍᴇɴᴄɪᴇ ɴɪᴇ ᴍɪᴀᴌᴏ ᴛᴏ ᴅʟᴀ ᴍɴɪᴇ ᴢɴᴀᴄᴢᴇɴɪᴀ.

Przez historie płynęłam. Otoczka młodszej siostry, kochającego starszego brata i niedomówień między nami były dla mnie ciekawym wzmocnieniem tej więzi. Autorka zadbała oto, żeby odzwierciedlić prawdziwe relacje między rodzeństwem. Były kłótnie, były tajemnice i troska.
Pióro autorki jest proste, ale przyjemne dla oka. Nie znajdziecie w tej książce zbędnych wydarzeń, jednakże akcja wcale tutaj nie pędzi. No i najważniejsze...

Zakończenie.

Moi drodzy... Za takie zakończenie Anastazji powinniśmy wszyscy zmyć głowę ! Co to miało być ja się pytam!? Autorka dała nam zakończenie, które wzburzyło we mnie tsunami emocji... Byłam zła, smutna, chciało mi się płakać, ale także czułam się szczęśliwa bo wiedziałam, że ta książka pochłonęła mnie do reszty. Choć zostawiła sobie autorka pewną furtkę to wcale nie jest powiedziane, że z niej skorzysta. Mimo to ja bardzo, ale to bardzo proszę aby jednak pociągnęła za klamkę bo ta historia nie może się tak skończyć!

Czuje niedosyt. Czuje, że historia Anastazji i Maksa skończyła się zdecydowanie zbyt wcześnie. Czuje, że kartki przelatywały mi przez palce zbyt szybko.
Moje serce podczas czytania rozdziałów z każdą nową informacja waliło jakby miało wyskoczyć.

Z czystym sumieniem uważam, że ta książka ma nie tylko piękną okładkę, ale także ważne przesłanie! Pokazuje, że życie jest zbyt krótkie, aby bronić się przed uczuciami. Uświadamia, że nie wszystko jest takie jak się wydaje, a niedomówienia i tajemnice pozbawiają nas wsparcia. Choć wiodącym wątkiem jest Maks i Anastazja to warto poświęcić uwagę również Fabianowi i Ani.
Gratuluję Autorce! ❤️ Niesamowita książka! Zakochałam się w niej bez opamiętania. Polecam z calego serca tym, którzy pragną oddać się w ręce książki, która zaskoczy i sponiewiera emocjonalnie.

[moskalevvicz · Rating 1 out of 5]

XDDDDDDDDDDDD

[Hanna Mozgawa · Rating 1 out of 5]

Co moje oczy widziały tego już nie od zobaczą. Co to jest za epilog z dupy który nie jest nawet na jedna stronę XDDD. Pierwszy raz przeczytałam tak płytką książkę. Postacie według mnie są strasznie płaskie i tutaj po prostu poszło coś nie tak. To jak są napisane postacie męskie w tej książce jest aż momentami przykre. Nie rozumiem sensu tej książki. war is over..

[Julia · Rating 1 out of 5]

0/5 TO NAJGORSZA KSIĄŻKA ZE WSZYSTKICH JAKIE MIAŁAM OKAZJĘ PRZECZYTAĆ.

Pierwszy raz napiszę aż tak krytyczną recenzję, ale pierwszy raz czytałam COŚ TAK ZŁEGO.

Bawiłam się lepiej przy AFTER, a wiecie jak bardzo nienawidzę tej książki.
RODZINA MONET przy tej książce to istne cudo (a wiecie jak bardzo jestem przeciwna tej serii)
Przy niej PAPIEROWA KSIĘŻNICZKA zasługuje na Nobla.

Imo widziałam lepsze fan fiction na wattpad z jakimiś dzikimi shipami Harry × Albus × wybierzcie SOBIE co chcecie.

Nigdy więcej.
Tu nic nie ma sensu. Tu żaden bphater nie ma więcej niż 1 cechy. Tu nie ma fabuły. Są strony, są słowa i błędy w druku. Nic więcej.


*dobrze że na końcu ktoś umiera bo moje szare komórki przynajmniej nie umierały samotnie *

[Kantorek90 · Rating 2 out of 5]

"Współlokator brata" autorstwa Anastazji Walenty to kolejny debiut literacki, który przykuł moją uwagę piękną okładką i interesującym opisem, po którego przeczytaniu liczyłam na naprawdę interesującą i chwytającą za serce opowieść. Czy po lekturze mogę z czystym sumieniem powiedzieć, że tak właśnie było? Niestety nie, ale nie wyprzedzajmy faktów i zacznijmy od początku.

Główną bohaterką powieści jest niespełna osiemnastoletnia Anastazja Malinowska, która dotychczas mieszkała ze swoim nadużywającym alkoholu ojcem. Kiedy sytuacja wymknęła się spod kontroli, a dziewczyna doświadczyła przemocy domowej, jej starszy brat Fabian postanowił zabrać ją do siebie. Jednak, gdy Anastazja przybyła do Warszawy, okazało się, że jej brat dzieli mieszkanie ze współlokatorem — Maksem Zielińskim, o którym dziewczyna nie miała zielonego pojęcia.

Relacja między Anastazją a Maksem jest napięta już od ich pierwszej interakcji. Mężczyzna, który również nie miał pojęcia, że jego najlepszy kumpel sprowadził do ich mieszkania swoją młodszą siostrę, z impetem wparowuje do łazienki, w której dziewczyna zaczęła się już przygotowywać do wzięcia prysznica. I w zasadzie można byłoby puścić ten incydent w niepamięć, gdyby mężczyzna zechciał opuścić zajmowaną przez nich przestrzeń bez zbędnych komentarzy i dwuznacznych propozycji.

Niestety ku niezadowoleniu dziewczyny, podobne sytuacje powtarzają się dość regularnie, co doprowadza ją do szewskiej pasji. Jednak z czasem, ku swojemu przerażeniu, Anastazja odkrywa, że zaczyna darzyć Maksa głębszymi uczuciami. Czy pomimo początkowych trudności i dość rozwiązłego życia mężczyzny, Anastazja i Maks staną się dla siebie kimś więcej niż tylko współlokatorami? Czy wszelkie wydarzenia z przeszłości obojga będą miały wpływ na ich wspólne życie? Odpowiedzi na te pytania, znajdziecie w najnowszej powieści Anastazji Walenty.

Muszę przyznać, że miałam naprawdę duże oczekiwania wobec tej publikacji, które bardzo szybko zderzyły się z literacką rzeczywistością. Niestety, ale książka straszliwie mnie wynudziła i dokończyłam ją tylko z tego względu, iż liczyłam, na naprawdę zaskakujący i spektakularny koniec. Czy go otrzymałam? Zdecydowanie nie.

W zasadzie oprócz obiecującego początku nie było w tej książce nic, co pozwoliłoby mi zapamiętać ją na dłużej. Autorka skupiła się na opisach codziennej rutyny bohaterów, więc w zasadzie mogę powiedzieć, że w kółko czytałam o tym, że chodzili spać, brali prysznic i pili kawę.

Relacja między głównymi bohaterami od samego początku była nijaka. W ogóle nie odczułam między nimi żadnej chemii i w zasadzie nie mam zielonego pojęcia, co sprawiło, iż zakochali się w sobie. Zresztą relacje między innymi bohaterami też pozostawiały wiele do życzenia.

Jedyne czego nie brakowało mi w tej książce to absurdy, ponieważ "Współlokator brata" jest nimi naszpikowany od początku do końca. Takie najciekawsze z nich to brak jakiejkolwiek reakcji ojca na to, że siedemnastolatka wyprowadza się z domu i nie daje znaku życia, czy chociażby fakt, że Fabian zapomniał, że kazał młodszej siostrze przeprowadzić się do niego i zamiast odebrać ją z dworca, poszedł sobie na melanż. Jednak bezapelacyjnie pierwsze miejsce wśród absurdów całej historii zdobywa jej zakończenie, które dosłownie rozbawiło mnie do łez.

Oczywiście jest to tylko i wyłącznie moja subiektywna ocena tego dzieła, więc mam świadomość, że wiele osób może nie zgodzić się z moją opinią o niej. Dlatego, aby dowiedzieć się, czy jest to książka, która przypadnie Wam do gustu, musicie przekonać się o tym sami.

[Patrycja Obycz · Rating 4 out of 5]

"Współlokator brata" to książka, która przyciąga wzrok swoją piękną okładką, czym kusi czytelników do zagłębienia się w historii, którą ma do przekazania. Jednocześnie jest to debiut Anastazji Walenty, a jak wiadomo, do takich tytułów większej zachęty nie potrzebuję, gdyż tak cudowne wydanie i możliwość poznania pióra kogoś nowego, to dla mnie sama przyjemność. Co prawda moje oczekiwania wcale nie maleją z powodu pierwszej wydanej książki Autorki, a jeszcze bardziej się nakręcam na dany tytuł, jednak staram się wtedy patrzeć na wszystko z przymrużeniem oka.

W tej książce mamy wątek hate-love, który tak uwielbiam, jest pełno zadziorności w rozmowach bohaterów, mamy tajemnice, ciężką przeszłość i ból, ale jest też miłość do rodzeństwa, a później do partnera. Lubię takie historie, w których główni bohaterowie muszą mierzyć się z własnymi demonami, starać się przepracować jakoś swoją przeszłość, która nie jest kolorowa, jednocześnie próbując odnaleźć się w teraźniejszości. Ta historia taka właśnie jest. Anastazja wreszcie uwolniła się od ojca pijaka, z którym nie dawała już sobie rady. Z pomocą i ofertą zamieszkania przyszedł jej brat, jednak żeby nie było za kolorowo, to pierwszego dnia zapomniał o niej i nie odebrał jej ze stacji. Na domiar złego okazało się, że nie poinformował dziewczyny, że ma współlokatora...

I tutaj moment poznania się Anastazji i Maksa zapowiada się naprawdę ciekawie. Ciągłe przekomarzania, robienie sobie na złość, jednocześnie czułość i opiekuńczość do drugiej osoby. Z czasem zaczyna pojawiać się ogień, przyciąganie tak silne, że ciężko jest się powstrzymać. Powiem Wam, że będzie się działo! Dodatkowo pojawia się pewna przeszkoda na drodze do ich szczęścia, która wzbudzi wiele niepewności podczas lektury.

Historia, którą napisała Autorka, wzbudziła we mnie masę różnych emocji, tych cieplejszych i tych rozrywających serce, zwłaszcza na samym końcu. Cieszę się, że miałam okazję sięgnąć po tę książkę, gdyż bardzo mi się podobała i z chęcią przeczytam kolejne powieści spod pióra Anastazji Walenty.

Dziękuję serdecznie Wydawnictwu jak i Autorce za tak przyjemną lekturę! Polecam gorąco!

[seafullofbooks · Rating 2 out of 5]

Historia Anastazji wydawała mi się idealną lekturą - wszak zawiera mój ulubiony motyw #brothersbestfriend tu nawet jest on współlokatorem brata, więc jeszcze lepiej. Niestety nie poszło dobrze…

Od początku autorka uderza raczej w poważny ton - jej bohaterka mając 17 lat ucieka z domu od ojca alkoholika, który ją uderzył i kompletnie zapomina o jego istnieniu. Wiem, że pewnie jestem naiwna ale opcji na poprowadzenie tego były dwie - oboje z bratem powinni próbować mu pomóc albo brat powinien się dawno zatroszczyć o siostre tymczasem on tak się delektuje swoim życiem, że zapomina nawet że ta do niego przyjeżdza (zresztą po jego wyraźnej namowie) i siedzi w najlepsze u znajomych. No i tam wkracza on - gagtek Maks, który był mocno namolny, bezczelny i zupełnie inny od wszystkich kumpli starszych braci do jakich przyzwyczaiły mnie inne autorki. Chłopak miał swoją historie i to jest jasne, ale to jak chciał uwieść Anastazje mimo jej wyraźnie mówionego nie było słabe.

Zachowanie dziewczyny jednak też nie było normalne - (pomijam fakt, że ucieka ze szkoły czy z domu w czerwcu, bo przenosi się do brata natychmiast) oprócz braku rozmów z bratem, braku rozmów z jego współlokatorem i najlepszym kumplem zaufała kolesiowy przed którym ostrzegał ją zarówno brat jak i Maks. Do tego przed natarczywym zachowaniem delikwenta uratował ją właśnie Maks a ona mimo, że sama czuła że coś jest nie tak to do żywego wypierała się, że chłopak nie miał złych zamiarów. Powiedzieć, że była naiwna to jak nie powiedzieć nic.

Nie chce tu już pisać nic więcej, bo mogłabym się przyczepić do wielu fragmentów tej historii, generalnie spokojnie można by podzielić to na historie dziewczyny i drugi tom uzupełniający historię jej brata, bo tu miałam wrażenie, że zbyt mocno „kradł” jej historię. Trochę niepotrzebnie autorka stworzyła dwa główne wątki w jednej historii, bo to się nie udało, do tego ten Fabiana mam wrażenie był lepiej dopracowany niż jego siostry. Było za dużo chaosu, niedopracowanych działań i zachowań, bohaterowie nie zachowywali się konsekwentnie i trudno ich było polubić.

[Menia_book · Rating 4 out of 5]

Jako największa fanka książek w których główna bohaterka zakochuję się w przyjacielu brata/współlokatorze jestem zakochana w historii którą stworzyła Anastazja. Książka opowiada o siedemnastoletniej Anastazji która przez problem z nałogiem ojca postanawia przeprowadzić się do swojego brata który jest jej największym wsparciem. Nie wie tylko, że wraz z nim mieszka Maks, który już przy pierwszym spotkaniu z dziewczyną pokazuję jaki szacunek ma do kobiet. I chociaż mężczyzna zachowywał się naprawdę obrzydliwie to bohaterka nie potrafiła przejść obok niego obojętnie. Wielokrotne pocałunki tej dwójki, z dnia na dzień zmieniały się w uczucie na które nie byli gotowi. Jednak na drodze do ich szczęścia staje była dziewczyna bohatera, która pomimo krzywdy jaką mu wyrządziła nadal była chorobliwie zazdrosna. Po usunięciu jego dziecka uciekła. Jednakże wraca gdy dowiaduję się, że Maks ma nową dziewczynę. W skutek tego mężczyzna zrywa z Anastazją by chronić ją przed Agnieszką która już wcześniej pokazała do czego jest zdolna. I tu się kończy szczęście moich ulubieńców, bo pomimo iż do siebie wrócili po wyjeździe jego byłej partnerki spokój już nie nastał. Krótko później kobieta postanawia pozbyć się głównej bohaterki, bo skoro ona nie może go mieć, to nikt nie będzie. Niestety. Zamiast zabić „konkurencję” zabiła Maksa. No nie powiem, wyłam jak mops. Ogólnie cała książka była fajna, bardzo szybko mi się ją czytało jednak ma dwa malutkie minusiki które mi przeszkadzały, ale innym nie muszą.
pierwszy to, że akcja dzieje się w Polsce i są polskie imiona a drugi to brak opisanych scen erotycznych. Ja jako fanka owych scen w książkach odczułam to dość mocno bo wyczekiwałam jej i w tej lekturze. Jednakże i bez tego dało się przeżyć, ale tak jak mówię nie każdemu będzie to przeszkadzało. Jednak zdecydowanie cała książka jest napisana dość chaotycznie i musze przyznać, że brakuję tutaj korekty, ale tak czy siak mi się podobała

[Zaczytane Serce · Rating 3 out of 5]

Siedemnastoletnia Anastazja mieszka ze swoim ojcem, który mocno nadużywa alkoholu. Żyje w toksycznym domu, w którym niejednokrotnie doświadcza przemocy. Zmuszona jest przez to wyprowadzić się do swojego brata Fabiana. Nie wie tylko o jednym - Fabian ma współlokatora Maksa, który od samego początku uprzykrza dziewczynie życie.

➡️ Odnośnie książki mam bardzo mieszane uczucia. Z jednej strony naprawdę polubiłam główną parę bohaterów, chociaż ich zachowania były toksyczne, to coś w nich było bardzo magnetyzującego, uwielbiałam ich zbliżenia i z niecierpliwością ich wyczekiwałam. Uwielbiam, motywy wspólnego mieszkania, współlokatorów i przyjaciół brata. Wszystko tutaj naprawdę ładnie ze sobą grało. Jednak ich charaktery były irytujące - Maks zachowywał się momentami wręcz obrzydliwie, pokazywał totalny brak szacunku do kobiet i lekko mnie odpychał. Anastazja za to była strasznie głupiutka, bardzo naiwna i zachowywała się jak dziecko co było mega drażniące. Okropnie mnie to w nich irytowało i ciężko czytało mi się niektóre fragmenty. Było między nimi kilka zabawnych sytuacji, ale też kilka lekko nielogicznych.

➡️ Dodatkowo moje serce w jakiś sposób skradł Fabian. Widać było, że zależy mu na siostrze i tym aby była szczęśliwa. Maks również zaczął przejawiać takie skłonności - polubiłam go właśnie od momentu gdy w jakiś sposób udowodnił, że zależy mu na Anastazji, że dba o jej bezpieczeństwo. Do akcji także wkracza była dziewczyna Maksa, która gotowa jest zrobić wszystko, aby Maks do niej wrócił. Jest obsesyjnie zazdrosna i gotowa posunąć się do najgorszego...

➡️ Jeśli chodzi zaś o zakończenie - no tutaj jestem totalnie rozbita, bo w ogóel nie spodziewałam się tego co się tam wydarzyło. No musicie przekonać się sami.

[Książkowa.Aleja · Rating 1 out of 5]

Gdzie redakcja i korekta książki?? Pozostawia to wiele do życzenia.

Pierwsza książka w tym roku i już jestem zniesmaczona... co to było. War is over.
Ojciec głównej bohaterki, o którym wiemy tylko tyle, że stracił pracę i wciągnął się w nałóg alkoholowy po wyjeździe córki nawet nie machnął palcem, nie dzwonił, nie martwił się i to tyle. Jego temat może poruszony był z cztery razy. Fabian brat Anastazji zapomniał, że przyjeżdża i bawił się u znajomych. Tak wspomnę, że to dorosły facet (miał chyba 23/25 lat). Anastazja wchodząc do jego mieszkania idzie zabrać kąpiel, a do łazienki wchodzi wspołlokator jej brata gdzie ona była PRAWIE NAGA i wchodził jej tak przez większość książki i był nachalny mimo mówienia mu słowa nie robił swoje, rzucał jej sprośne teksty mimo, że nie była nim zainteresowana i nagle co? Bum zakochała się w nim, a on w niej mimo jego sprzeciwów co do związków i mówienia, że kobiety tylko dla seksu. Nagle staje się taki dobry i kochany (wtf???). Wątek jego byłej był niepotrzebny, mogła zostać jako postać z przeszłości. Główna bohaterka mówi, że może spróbuje alkoholu w swoją osiemnastkę, ponieważ chcę zobaczyć co ludzie w nim widzą, halo babo??? Przecież wcześniej była scena gdzie byłaś w pubie, w którym się upiłaś i nazajutrz miałaś dużego kaca to chyba już wiesz jak to wygląda??? Co do zakończenia eh.. jedno wielkie co? Po co to? Bez sensowne i z dupy wyjęte. Chłop jest zły, że ona spotyka się ze znajomym, a sam przyprowadza na noc kobiety.

Postacie w ogóle nie zostały wykreowane, są po prostu płaskie. Chyba po 180/200 stronach dowiadujemy się jaki ma kolor włosów nasza główna bohaterka.

[Daria · Rating 5 out of 5]

Anastazja mieszka z ojcem alkoholikiem. Odczuwa tam znęcania psychicznego oraz fizycznego. W końcu ucieka od niego i wprowadza się do swojego brata. Fabian jednak nie mieszka sam, a z kumplem. Maks i Anastazja od początku nie pałają do siebie sympatią. Z czasem jednak wiele rzeczy ulega zmianie...

✨✨✨

Na początku wspomnę, że książka jest dla osób, które ukończyły 16 lat.

Czytając tę książkę napewno nie b��dziecie się nudzić. Przepełniona jest sporą dawką humoru, nieprzewidywalna ale również okrutna.

Zagwarantować mogę wam napięcie pomiędzy Anastazją i Maksem. Choć na początku nie lubi się zbytnio to dość szybko ich relacja wkroczyła na nieco inny poziom. Doszło do tego, że chłopak wchodził jej do łazienki bez pukania... Jednak zaznaczę, że były to te zabawne momenty 😂

Maks choć z jednej strony był dość stanowczy, to potrafił pokazać tę opiekuńczą stronę. Pilnował Anastazji, starał się zadbać o jej bezpieczeństwo.

Fajnie, że autorka zadbała o odpowiednie tempo. Nie dzieje się nic zbyt szybko, ani zbyt wolno. Miałam wrażenie, że wszystko dzieje się w odpowiedni sposób. Były też pewne elementy zaskoczenia.

Jednak samo zakończenie... Polecam przeczytać, żeby dowiedzieć się co tam zaszło.

Styl autorki jest tak przyjemny, że nawet nie wiem kiedy skończyłam czytać. Szkoda troszkę, że historia Maksa i Anastazji była tak krótka. Może kiedyś autorka pociągnie to dalej. Kto wie...

Ta książka z pewnością zostanie w waszych sercach i umysłach na nieco dłużej niż mogłoby się wydawać.

[Nikola · Rating 3 out of 5]

Współpraca barterowa

♡ Anastazja ucieka od ojca alkoholika i zatrzymuje się u brata, u którego poznaje jego współlokatora Maksa, o którym z początku nie miała pojęcia.
Zacznę od tego, że spodziewałam się po tej książce czegoś lepszego, gdyż uwielbiam motyw związku pomiędzy dziewczyną i przyjacielem brata, tutaj natomiast nie przypadł mi za bardzo do gustu. Relacja między bohaterami, była wymuszona i nie było widać przyciągania i zażyłości którą powinien zawierać związek między dwójką ludzi. Ich miłość pojawiła się w nieodpowiednim i szybkim momencie gdzie zwyczajnie nie wyglądało to naturalnie.

♡ Co do bohaterów miałam mieszane uczucia w szczególności do głównej bohaterki przez jej naiwoność i uparcie miałam ochotę odłożyć tę książkę na półkę. Czasami miałam wrażenie, że ich charaktery były bardzo dziecinne co nieraz doprowadzało mnie do frustracji. A ich pochopne decyzje tylko mnie w tym utwierdzały.
Bardzo za to zainteresowała mnie historia brata Anastazji, które w pewnym momencie wysunęła się na pierwszy plan z czym nie miałam problemu, gdyż byłam jej bardzo ciekawa. Zakończenie historii było dużym plusem, gdyż w ogóle się go nie spodziewałam, i po jej przeczytaniu długi czas je przetwarzałam w głowie.

♡ Ta powieść pozostawiła po sobie duży niedosyt i trochę zmarnowany potencjał, lecz pióro autorki było bardzo przyjemne i nie odczuwałam kiedy zbliżałam się ku końcowi, miałam wrażenie ze nie wszystko zostało powiedziane i wytłumaczone na 100% lecz nie mogłam się dziwić skoro książka była bardzo krótka.

[Ola Adamska · Rating 2 out of 5]

Od czasu do czasu lubię sięgać po debiuty, bo czasem zdarzy się trafienie na prawdziwy diamencik (miałam tak już kilka razy), a czasem trafi się średniaczek - tak tez było w tym przypadku. Podchodząc do Współlokatora brata, warto nie mieć za dużych oczekiwań, ale muszę przyznać, że nie odczuwałam przy niej dużego uczucia cringe'u.
Głowna bohaterka, Anastazja, przez zachowanie swojego ojca zostaje zmuszona do przeniesienia się do brata w trybie pilnym. Nie ma ona nawet osiemnastu lat, jednak taki krok zdaje się być dla niej najlepszym. Znajdziemy tu sporo wątków (za dużo) - które zostały tylko dotknięte delikatnie, a miały szansę być ciekawymi elementami fabuły - jak na przykład ojciec bohaterki i jego relacja z dziećmi, a został on zamieciony tylko do swojej przypadłości.
Styl książki jest dość prostu, ale nie jest to złe, jednak ilość powtórzeń może czasem przytłaczać, plus określenia niektóre trochę mnie irytowały jak np "mrugać oczami"... ale może to tylko mnie? A co z akcją - dzieje się dużo i nie ma chwili na zwolnienie, bo twistów jest SPORO, co też sprawiło, że bohaterowie nie mają chwili na to by dać nam się dobrze poznać - wiemy o nich tyle co kot napłakał i nic ponad to.
Współlokator brata miał potencjał na naprawdę fajną książkę, jednak gdzieś w gąszczu pomysłów coś się zgubiło i nie zostało z powrotem odnalezione.

[jagoda ♡ · Rating 2 out of 5]

ależ to było powalone
zaczynając od głównej bohaterki, która o miało co się nie zesrała żeby przekonać Maxa, że coś do niej czuje, tylko jeszcze sam o tym nie wie poprzez głównego bohatera, która miał chyba dwubiegunówke.
działo się tu dosłownie wszystko i nic. początek był bardzo chaotyczny i nie za bardzo wiedziałam co się dzieje. max miał jakieś dziwne zapędy w stosunku do głównej bohaterki i potwierdza to chociażby fakt, że chciał ja zaciągnąć do łóżka jak spotkał ja pierwszy raz w swoim mieszkaniu, nie wiedząc nawet kto to jest. Anastazja z dnia na dzień zorientowała się ze jest zakochana w maxie i będzie próbowała przekonać i jego do uczuć w stosunku do niej.
Max to już sam chyba nie wiedział czego chce. imię Agnieszka wywoływało w nim jakieś torsje i dosłownie zamieniał się w hulka. w ogóle nie odczuwałam ich uczuć do siebie i według mnie były one strasznie nienaturalne.
jedynymi plusami jest wiele plot twistów, ale i tu był niezły rozgardiasz no i zakończenie, ktore bylo totalnie z dupy, e na pewno go nie zapomne XDDDDD ogólnie no książka dobra do pośmiania się z jej absurdu.

[Martyna · Rating 4 out of 5]

Niespełna osiemnastoletnia Anastazja mieszka sama z ojcem, do czasu kiedy ten po alkoholu przestaje nad sobą panować. Dziewczyna opowiada o tym incydencie bratu, który bez zastanowienia każe jej przyjechać do siebie do Warszawy. Dociera do mieszkania Fabiana, którego akurat nie ma, otwiera drzwi kluczem spod wybieraczki nie spodziewając się, że w środku spotka kogoś obcego.

Maks jest przyjacielem Fabiana ze studiów. Mieszkają razem o czym brat zapomnial poinformować Anastazję. Chłopak spotykając dziewczynę w swoim mieszkaniu początkowo nie wierzy, że jest ona siostrą kolegi i zaczyna składać jej niemoralne propozycje.

Czy uda im się razem mieszkać i nie pozabijać?

Książka z gatunku tych na jeden wieczór. Niektóre wątki poprowadzone badalnie, królowały zbyt duże zbiegi okoliczności jak na życie w Warszawie, a Maksowi zdarzało się powiedzieć coś bardzo cringe'owego. No ale cóż mogę powiedzieć, czasem lubię i takie historie.

[Julia Górny · Rating 1 out of 5]

Mysle, ze stracilam tylko czas i pieniadze na ta ksiazke, byly momenty kiedy chcialam ja poprostu zamknac i przestac czytac. Meczylam sie z nia strasznie. Nie polecam nikomu. Moim zdaniem ksiazka nie powinna zostac wydana w cale. Akcja troche wyciagnieta z dupy o koncu nawet nie wspomne, glowna bohaterka mowi jedno a robi drugie. chcialabym dac temu zero ale sie nie da wiec daje jedna gwiazdke. Niezwykle mnie troche zawiodlo

[Joanna · Rating 2 out of 5]

Najfajniejsza w tej książce jest.... OKŁADKA 😆 Serio. Bohaterka - naiwna, niestabilna emocjonalnie nastolatka. Jej brat to gość, który w sumie nie wiadomo po co jest w tej ksiazce, postac bez wyrazu. Współlokator- seksista, psychopata i pies ogrodnika. Ogólnie ledwo tego wysłuchałam. Najlepsze jest zakończenie, które pozostawia jedno wielkie WTF 😮

[Agata · Rating 2 out of 5]

Troszkę bez sensu ta cała książka, a zakończenie wszystko zepsuło totalnie. Głowni bohaterowie bardzo irytujący i niedojrzali. Jeśli był jakiś problem to rozwiązywali go nieodzywaniem się do siebie i druga osoba ma się domyślić o co chodziło, taka najprostsza wattpadowa historia którą każdy by wymyślił.

[Oliwia Trzcińska · Rating 1 out of 5]

Chyba nigdy nie czytałam takiego dna jak to. Cała książka nijaka, a końcówka to w ogóle hit XD myślałam, że to żart albo że ostatnie zdania ostatniego rozdziału dają początek drugiej części, ale epilog wszystko wyjaśnił XD gorzej być nie mogło

[RedCobweb · Rating 2 out of 5]

Płaskie i infantylne postacie, które nie potrafią rozmawiać o swoich uczuciach, które swoją drogą bardzo szybko się rozwijają. Dość wątła fabuła. I najgorsze zakończenie jakie w życiu miałam (nie)przyjemność przeczytać. A szkoda, bo zapowiadało się bardzo dobrze

[slodka kawa i książki · Rating 3 out of 5]

Ciekawa, z akcją w Polsce. Styl pisania autorki zachęcał do dalszego czytania i książka wyprowadziła mnie z zastoju. Polecam.

[Zosia Pliszko · Rating 1 out of 5]

Po przeczytaniu tej ksiazki uznalam ze w sumie to mam fajne zycie

[Tysia · Rating 1 out of 5]

Nie zachwyciła mnie