Goodreads helps you keep track of books you want to read.

Start by marking “Zo, nu ben je wees” as Want to Read:

Other editions

Enlarge cover

Rate this book

Clear rating

1 of 5 stars 2 of 5 stars 3 of 5 stars 4 of 5 stars 5 of 5 stars

Open Preview

Zo, nu ben je wees

Jojanneke van den Bosch (Goodreads Author)

4.38 · Rating details · 26 ratings · 14 reviews

[Dutch]
Stel. Je bent tiener, je ouders overlijden een paar maanden na elkaar. Een hartinfarct. Longkanker. Je staat er ineens nagenoeg alleen voor. Wat doe je dan? Ik wat voor situaties kom je terecht? Hoe groei je op?

Er leven pakweg 34.000 weeskinderen en halfwezen (tussen 0-18 jaar) in Nederland. Jaarlijks overlijden bij benadering 2800 ouders en verliezen dus evenveel k ...more

Get A Copy

Paperback, 128 pages

Published January 18th 2013 by WeesWijzer

More Details... Edit Details

Friend Reviews

To see what your friends thought of this book, please sign up.

Reader Q&A

To ask other readers questions about Zo, nu ben je wees, please sign up.

Be the first to ask a question about Zo, nu ben je wees

Lists with This Book

This book is not yet featured on Listopia. Add this book to your favorite list »

Community Reviews

Showing 1-31

Average rating 4.38 ·

Rating details

· 26 ratings · 14 reviews

More filters

Sort order

Start your review of Zo, nu ben je wees

Mar 13, 2013 Elisabeth rated it really liked it

Nu je het zegt …. Eigenlijk ken ik geen weeskinderen. Nouja, Jojanneke dan, maar van haar wist ik tot voor kort ook niet dat zij weeskind was (of is). Dat is niet zo heel gek. Ook al volg ik haar al jaren op Twitter en sinds kort ook op Facebook.

Al lezende kwam ik tot de conclusie dat (jonge) weeskinderen, in Nederland, welhaast ‘onzichtbaar’ moeten zijn. Want de cijfers (dertigduizend minderjarige weeskinderen in Nederland) liegen er niet om.

Met stijgende verbazing heb ik Jojannekes verhaal ge Nu je het zegt …. Eigenlijk ken ik geen weeskinderen. Nouja, Jojanneke dan, maar van haar wist ik tot voor kort ook niet dat zij weeskind was (of is). Dat is niet zo heel gek. Ook al volg ik haar al jaren op Twitter en sinds kort ook op Facebook.

Al lezende kwam ik tot de conclusie dat (jonge) weeskinderen, in Nederland, welhaast ‘onzichtbaar’ moeten zijn. Want de cijfers (dertigduizend minderjarige weeskinderen in Nederland) liegen er niet om.

Met stijgende verbazing heb ik Jojannekes verhaal gelezen. De zaken waar je mee geconfronteerd wordt als je er alleen voor komt te staan kan je nog wel bedenken, maar dat mensen in de naaste omgeving van een weeskind van 14 nagenoeg niets doen om het kind te begeleiden is ronduit schokkend te noemen. Ik heb de neiging om voorbeelden te noemen maar dan geef ik te veel weg, ben ik bang.

Het boek leest ‘makkelijk’ weg, voor zover je van makkelijk kan spreken bij een zo beladen onderwerp en verhaal. En het roept vragen op.

Ik moest ineens ook weer denken aan mijn jeugd en hoe ik op een dag van mijn ouders vernam dat buurjongetjes een paar huizen verderop weeskinderen waren geworden nadat hun ouders bij een auto ongeluk om het leven waren gekomen. Ik weet nog goed dat we ons allemaal zorgen maakten om wat er met ze zou gebeuren. Ik kan het gevoel nog oproepen dat ik had bij het idee dat ze misschien wel bij ons konden wonen. Dat kwam ter sprake, ja, hoewel het denk ik meer was vanuit de vraag: “waar?” (Nou, bij ons, mam?). Als ik eerlijk ben heb ik het idee altijd geromantiseerd. Het gebeurde ‘natuurlijk’ niet want dan had ik dit stuk niet kunnen beginnen zoals ik dat gedaan heb.

Wat er wel met de jongetjes gebeurd is? Geen idee. Ik ga dat toch nog weer eens vragen. Niet dat het nu nog iets uit maakt. Ik was zes jaar toen dit speelde en de jongetjes zullen van dezelfde leeftijd (één in ieder geval) geweest zijn. Thommie heette het jongetje waar ik thee mee dronk op het balkon. De foto heb ik nog.

Het is lang geleden. Thommie zal, net als ik, inmiddels ergens tussen de 40 en 50 jaar zijn. Me zorgen om hem maken met terugwerkende kracht zou vals sentiment zijn. Nadat Thommie en zijn broertje wees zijn geworden geloof ik niet dat ik ze nog (vaak) gezien heb.

Het boek heb ik uit. En nu? Nu is er het gevoel dat ik iets moet doen. Maar wat? Want hoe help je een kind dat zo verloren is? En hoe pak je dat aan als je zelf moeite hebt met het afbakenen van je eigen grenzen? En ‘mag’ je die wel hebben? Kan je een weeskind helpen op tijdstippen dat het jou uit komt? Want als er dan een band ontstaat, beschadig je zo’n kind dan niet nóg meer als je eens geen tijd hebt? Want zo’n involvement, dat kan je niet half doen, denk ik, vind ik. Maar ik zou ook niet klaar zijn om dusdanig onbaatzuchtig en onvoorwaardelijk een kind te steunen dat het mijn leven te veel ‘anders’ maakt. Is het raar, als ik dat zeg?

Het mooiste vond ik wat Jojanneke er mee gedaan heeft, uiteindelijk. En hoe ze social media inzet om weeskinderen te helpen en handvatten te bieden. Ik denk dat ik maar eens ga kijken hoe ik daar een bescheiden bijdrage aan kan leveren.

Ik kan het boek van harte aanbevelen aan … nouja, iedereen eigenlijk. Om een stukje bewustwording en begrip voor mensen zoals ik. Voor de hoop, hulp en bevestiging die het weeskinderen kan bieden en vooral ook voor naaste familie van weeskinderen, leerkrachten en hulpverleners die een eerlijk en dus confronterend kijkje mogen nemen in Jojannekes ziel.
...more

flag 3 likes · Like · see review

Mar 14, 2013 Kirsten rated it it was amazing

Shelves: favourites

Wat een respect heb ik voor Jojanneke. Wat een moed heeft zij gehad om haar verhaal zó helder en zó krachtig, en bovendien voor menigeen zó herkenbaar, op te schrijven. En te delen. Jojanneke maakt met "Zo, nu ben je wees" van het persoonlijke het publieke. Dat wat nog veel te vaak privé blijft, soms angstvallig binnen vier muren gehouden wordt, maakt Jojanneke - ik zou bijna willen zeggen, eindelijk - openbaar. Het boek werkt mijns inziens tweeledig: het is een schat aan herkenning voor hen die ...more

flag 2 likes · Like · see review

Mar 25, 2013 Jorine rated it it was amazing

Toen ik "Zo, nu ben je wees" afrekende in de boekhandel, vroeg de verkoper "Is het een cadeautje?" Getver, wat een lastige vraag. Ik begrijp dat de verkoper het uit beleefdheid vroeg. Ik moest nadenken: zou ik iemand dit boek echt als cadeautje geven? En toen flapte ik het eruit: "Nee, helaas niet". Maar wees-zijn wens je ook een ander niet toe, dus stamelde ik "Gelukkig niet. Nouja, geen van beide, eigenlijk" Geen cadeautje, gewoon een papieren zakje er omheen en de bon in een tasje.

In de metro ...more

flag 2 likes · Like · see review

Apr 25, 2013 Laura Van de beek rated it really liked it

Wat een ontzettend knap eindresultaat! Heel knap hoe in ieder hoofdstuk een verhaal met een boodschap is neergezet zonder afhankelijk te zijn van een de lengte ervan. Dat maakt dat je alle verhalen in één ruk uit kunt lezen, maar het maakt het ook makkelijk het boek even weg te leggen en vervolgens op een moment dat het je uitkomt het boek weer verder te lezen.

Er zijn een aantal hoofdstukken die me echt geraakt hebben. Niet alleen het verhaal, maar ook de boodschap. Het is vreselijk om je ouders ...more

flag 1 like · Like · see review

Mar 27, 2013 Karin Schipper rated it it was amazing

Gisterenmiddag om 16:30 viste ik het boek uit de brievenbus!
Ik begon meteen met lezen en kon niet meer ophouden :)
Vanmiddag de laatste de laatste bladzijdes verorberd, dit is een absoluut leesrecord voor mij.
Is sinds de dagboeken van Adrian Mole die ik op m'n 13e las niet meer gebeurd!!!
Absoluut veel herkenning en wat een krachtpatser is de schrijfster Jojanneke van den Bosch!!!
Ook de handreikingen vind ik een voltreffer, ik kan me er 100% in vinden.
Petje af en een buiging, dankjewel voor het s ...more

flag 1 like · Like · see review

May 01, 2013 Rick rated it really liked it

Een letterlijk uit het leven gegrepen boek over het wees-zijn, iets waarvan lang niet iedereen weet wat voor impact dit op je leven kan hebben. Ik herkende er veel in, uit mijn eigen thuissituatie (ik heb mijn opvoeding zo ongeveer zelf geregeld) en uit mijn omgeving van iemand die geadopteerd is in haar kleutertijd. Daar zitten misschien nog interessante 'dwarsverbanden' in, waardoor de 'jonge wezen-problematiek' kan kennis delen met bestaande instituten en aanhaken bij bestaande ontwikkelingen ...more

flag 1 like · Like · see review

Mar 14, 2014 Annejos rated it really liked it

Een aanrader, vooral voor onderwijzers! Ik zat in die tijd bij Jojanneke in de klas en besef me nu pas hoe eenzaam ze is geweest. Goede begeleiding vanuit school is erg noodzakelijk, voor kinderen die wees zijn (of worden), maar ook voor medeleerlingen. Op die leeftijd moet het empatisch vermogen nogal eens aangespoord worden. Voor Jojanneke is de tijd helaas niet meer terug te draaien, maar door dit boek kunnen wel anderen geholpen worden. Chapeau!

flag 1 like · Like · see review

Mar 15, 2013 Caroline Verhees-scheerder rated it it was amazing

Wat doe je als in je omgeving iemand (half)wees wordt? En: heb je als ouder er wel eens over nagedacht wat er gebeurt met je kind als je/jullie wegvallen? Vragen die zeker in je opkomen als je dit boek leest.
Kortom: aanrader voor (half)wezen maar vooral ook voor ouders! No nonsense geschreven, right from the heart, en daarom juist zo indringend. Het zet je aan het denken als ouder én als mogelijk toekomstige buurvrouw/vriendin/...

flag 1 like · Like · see review

Jun 05, 2014 Pien rated it it was amazing

Het boek 'Zo, nu ben je wees'ontving ik en besloot te gaan lezen. Het is goed te lezen en ik kon het niet laten liggen. Jojanneke heeft recht vanuit haar hart haar ervaringen op papier gezet en dit in een boek uitgebracht. Het onderwerp weeskinderen in Nederland en andere plekken van de wereld heeft zij onder de loep genomen. Mede omdat ze zelf persoonlijke ervaringen heeft en vooral het onderwerp bespreekbaar wil maken. Bij deze raad ik het iedereen aan om het te gaan lezen.

flag 1 like · Like · see review

Mar 14, 2013 Jeanet Bathoorn rated it it was amazing

Indrukwekkend boek! Bereid je voor op een emotionele achtbaan waar Jojanneke van den Bosch je keurig doorheen loodst. Maar och, och, och, het zal je maar gebeuren.

Iedereen die, in de omgeving, te maken heeft met ouderverlies zou dit verhaal moeten lezen. Dan snap je waarom pannetjes soep nog steeds gewenst zijn!

flag 1 like · Like · see review

Oct 11, 2020 Alexander rated it it was amazing

Shelves: non-fiction

Goed boek over wat het betekent om wees te zijn in Nederland. Van den Bosch vertelt fragmentarisch over haar ervaringen maar is hier eerlijk over en zeker niet zonder kritiek - naar zichzelf toe, of naar anderen toe. Ik kan me voorstellen dat het een goede handreiking is voor wezen. Zelf ben ik geen wees - mijn beide ouders zijn nog alive and kicking - maar ik heb er wel over geschreven, en wat in dit boek staat neem ik graag mee als ik dat verhaal in kwestie ga editten. Bedankt!

flag Like · see review

Aug 21, 2015 Marique rated it it was amazing

Hoe is het om wees te zijn en hoe kan de omgeving van een wees daar het beste mee omgaan? Jojanneke van den Bosch geeft met haar verhelderende boek ‘Zo, nu ben je wees’ antwoorden op vragen als deze die veel mensen niet durven te stellen. Want over de dood wordt helaas nog steeds meer gezwegen dan gepraat. Jojanneke geeft toegankelijke handvatten voor situaties die veel mensen (gelukkig) niet kennen. Belangrijk, want in Nederland zijn maar liefst 34.000 weeskinderen en halfwezen.

Jojanneke neemt Hoe is het om wees te zijn en hoe kan de omgeving van een wees daar het beste mee omgaan? Jojanneke van den Bosch geeft met haar verhelderende boek ‘Zo, nu ben je wees’ antwoorden op vragen als deze die veel mensen niet durven te stellen. Want over de dood wordt helaas nog steeds meer gezwegen dan gepraat. Jojanneke geeft toegankelijke handvatten voor situaties die veel mensen (gelukkig) niet kennen. Belangrijk, want in Nederland zijn maar liefst 34.000 weeskinderen en halfwezen.

Jojanneke neemt je als lezer mee terug naar haar jeugd en doet dat zo beeldend dat je het gevoel hebt naar een film te kijken. Zo beschrijft ze dat haar ouders haar fiets met lolly’s hebben beplakt voor haar verjaardag. Op diezelfde fiets krijgt Jojanneke ‘s avonds laat een onbestemd gevoel over haar vader. Ze blijkt gelijk te hebben: haar vader overleed op dat specifieke moment. Niet lang daarna sterft ook haar moeder. Jojanneke is 14 en blijft alleen achter met haar zus.

Wat er vervolgens op haar afkomt is schokkend. Volwassenen van wie je zou verwachten dat ze haar steunen, laten het grotendeels afweten. Zo beschrijft Jojanneke het moment waarop ze het lichaam van haar moeder te zien krijgt. In de kelder van een mortuarium, met een verpleegster die wegfietst en tegen de kinderen zegt: “jullie komen er zelf wel uit he?” Tienerjaren volgen met weinig geld en veel zorgen. Toch is het boek nergens zwaar; Jojanneke weet met gepaste afstand en zelfs humor je aandacht vast te houden. En gelukkig zijn er uiteindelijk volwassenen die haar wél helpen en ervoor zorgen dat ze een nieuwe start kan maken aan de andere kant van het land.

Elk hoofdstuk over Jojannekes eigen ervaringen eindigt in een praktisch advies voor zowel jonge wezen zelf, maar vooral voor hun omgeving en hulpverleners. Het belangrijkste advies? Doe in elk geval iets voor een weeskind. Ga langs, stuur een kaartje, geef bevestiging ("Je deugt. Je mag er zijn. Jouw leven is zo de moeite waard dat je er vast iets prachtigs van gaat maken.'"), zorg dat weeskinderen spullen van hun overleden ouders veilig kunnen bewaren. Niets doen en zwijgen zijn in elk geval nooit goed en maken het verlies juist verdrietiger.

Dit boek is het tegenovergestelde van een opsomming van ellende of klaagzang: het vormt één grote handreiking. Het leest vlot en makkelijk en geeft je het gevoel dat zelfs iets onoplosbaars als de dood op te delen is in praktische maar broodnodige hulp en steun.

Lees dit boek, er is namelijk veel onzichtbaar leed dat zich mogelijk onder je neus afspeelt maar waar je heel gemakkelijk verandering in kunt brengen. Zelf ben ik ook wees. Ik wou dat ik eerder van dit boek af had geweten, dan had ik het aan iedereen om mij heen laten lezen.
...more

flag Like · see review

Jul 18, 2015 Irene rated it really liked it

In wat voor wereld wonen en leven we, als we twee tieners na hun wees worden toestaan om alleen verder te ploeteren en worstelen? Rouwverwerking is moeilijk, maar dit verhaal grijpt me aan omdat de rest van de wereld weinig of niet weet om te gaan met emoties van anderen. Laat staan in het bieden van concrete ondersteuning, als één of beide ouders plotsklaps komen te overlijden. In de jaren negentig van de meest recente eeuw, overkwam dat @Jojanneke en zij schreef hierover het boek ‘Zo, nu ben j In wat voor wereld wonen en leven we, als we twee tieners na hun wees worden toestaan om alleen verder te ploeteren en worstelen? Rouwverwerking is moeilijk, maar dit verhaal grijpt me aan omdat de rest van de wereld weinig of niet weet om te gaan met emoties van anderen. Laat staan in het bieden van concrete ondersteuning, als één of beide ouders plotsklaps komen te overlijden. In de jaren negentig van de meest recente eeuw, overkwam dat @Jojanneke en zij schreef hierover het boek ‘Zo, nu ben je wees‘.

Ik herken het maar al te goed uit persoonlijke ervaringen na het overlijden van mijn eigen vader. Omstanders weten zich geen raad, zijn waarschijnlijk te bang voor de emotionele put die men denkt open te trekken. En verzuchten dan maar al te makkelijk woorden als: “het leven gaat toch dóór” en “je moét verder”. Het punt is, dat er maar bitter weinig onderscheid wordt gemaakt tussen eigen emoties en die van de meest betrokken personen. Die ander is er blijkbaar bang(er) voor de eigen emoties niet de baas te zijn. En zo blijven emoties ‘hangen’.
Emoties in een rouwproces zijn nog steeds een prangend taboe. Het maakt niet uit, wie het treft, maar ze zijn er potdorie wél. So, deal with it.

Ik herken ook dat nalaten van ondersteuning waar het zo simpel is. Het uit zich niet door iemand te laten weten altijd klaar te staan. Maar wel, in het bij tijd en wijlen zélf dat initiatief te nemen om een moment suprême te prikken en er daadwerkelijk te zijn voor die ander.

Zelfs als je geacht wordt volwassen te zijn is iemands overlijden of meer dan één ouder moeilijk te behapstukken. Laat staan als je nog niet volgroeid bent.

In dit boek beschrijft @Jojanneke de anekdotes die haar zo trefzeker zijn bijgebleven in die nare periode. En biedt ze handreikingen hoe het wel zou moeten.

Dat is beslist geen sinecure, maar wel een absolute must, want weeshuizen bestaan sinds halverwege de twintigste eeuw niet langer. En wie biedt die 3800 of meer kinderen die jaarlijks wees worden dan de broodnodige support? What’s worse, hoe moeten zij zien te overleven als er weinig of niets aan handvatten aangereikt worden?

Jojanneke heeft dat met dit boek weten te volbrengen. Haar schrijfstijl is openhartig en eerlijk. Het boek grijpt me van het begin bij de strot en zal ook voor anderen een leerzame ervaring zijn. Zelfs als je ouder bent en ouders verliest kan ik dit boek aanraden. Chapeau. ...more

flag Like · see review

Aug 12, 2016 Inge Hulsker rated it liked it

Een interessant onderwerp, omdat je eigenlijk niet weet hoe het gaat als een tiener beide ouders verliest. In dit boek wordt het op een zakelijke manier uitgelegd, ook de delen uit eigen ervaring. Het is waarschijnlijk een goede hulp bij mensen in deze situatie. Maar ik had een wat meer persoonlijk verhaal verwacht.
Het is jammer dat er geen goede redactie is gedaan.

flag Like · see review

Nynke Van der pool rated it it was amazing
Mar 17, 2013

Femke rated it it was amazing
Jun 12, 2014

Marleen rated it really liked it
Feb 06, 2017

Margo Piets rated it it was amazing
Feb 18, 2015

Jo rated it really liked it
Mar 13, 2013

 Iris rated it liked it
Oct 04, 2013

Rob rated it it was amazing
Apr 07, 2013

Jeanine rated it really liked it
Oct 14, 2017

Cath Hart rated it really liked it
Mar 22, 2016

Joost Plattel rated it it was amazing
Jun 23, 2013

Babz rated it really liked it
Sep 23, 2014

Elina Wissink rated it liked it
May 11, 2013

Mathea Boogert marked it as to-read
May 30, 2013

Patricia marked it as to-read
Aug 19, 2013

Calijn Van lennep marked it as to-read
Apr 08, 2014

Carlo marked it as to-read
Mar 03, 2015

Anneke van Dijken marked it as to-read
Sep 02, 2016

new topic
Discuss This Book

There are no discussion topics on this book yet. Be the first to start one »

Recommend It | Stats | Recent Status Updates

About Jojanneke van den Bosch

Jojanneke van den Bosch

14 followers

Jojanneke van den Bosch (1975) was born in the Netherlands. She wrote 'So, you're an orphan now', an autobiographic book about how she grew up as an orphan since she was fourteen years of age.

Van den Bosch is the owner of OnlineComm Academy, online courses on online strategy and social media.

She is a TEDx speaker (https://www.youtube.com/watch?v=rSJaP...) and the founder of WesternOrphans.org (h ...more